Angst voor de waarheid

Logan zat met zijn knieën opgetrokken naar het water te staren. Deze jongen leek alles in zijn leven te hebben. Maar niets van die stelling was waar. De mensen trapte gewoon in het masker waar hij zich achter verschool. De pijn die hij verstopte achter het masker, het grote geheim waar hij al jaar en dag moest mee leven. Het feit dat hij homo was, zou mensen afschrikken als ze het wisten. Daarom moest hij dit masker dag in dag uit ophouden. Vooral omdat hij niet wou dat ze hem zagen als een ander persoon, omdat hij niet wilde dat zijn ouders hem verstootte. Voor de meeste mensen leek het leven heel gemakkelijk. Maar voor hem was dit niet. Logan zuchte eens diep en staarde vanachter zijn zonnebril voor een moment omzich heen. Niemand leek hem op te merken, maar het was ook best al laat op de avond. Mensen zagen hem waarschijnlijk niet zitten. Dat was voor hem natuurlijk iets goed, minder kans dat hij het moest gaan uitleggen aan hen. Kort schoot Jay, zijn kamergenoot, door zijn hoofd. Die gast was gewoon veel te mooi om echt te kunnen zijn, en hij was ook vriendelijk. Toen hij doorkreeg waar hij mee bezig was plaatste hij zijn handen tegen zijn voorhoofd. 'Nee, Logan. Stop ermee, anders krijgen ze je door. Kap ermee!' De eerste woorden klonken als gemompel maar de laatste twee woorden schreeuwde hij uit. Mensen die hem zouden gehoord hebben dachten vast dat hij gek was. Maar het kon hem voor een moment allemaal niet meer boeien wat ze van hem dachten.

'Kap ermee!' klonk opeens over het strand wat net nog zo rustig was geleken. Kayin, die eerst gewoon rustig door de branding heen liep versnelde zijn pas, maar liep weer iets langzamer toen hij een jongen zag die zijn handen tegen zijn voorhoofd had. Was dat de jongen die net had geschreeuwd? Wat er ook aan de hand was, het zag er uit alsof hij het ergens moeilijk mee had. Kay liep op de jongen af, hurkte naast hem neer en legde zijn hand voorzichtig op zijn schouder ,,Gaat het wel?" vroeg hij lichtjes bezorgd en hij glimlachte vriendelijk. De jongen had een grote zonnebril op en daarom was zijn emotie niet helemaal goed in te schatten. Kay haalde zijn hand weer van de jongens schouder omdat deze zich daar misschien niet zo fijn bij voelde. Eigenlijk zou Kay nu verder moeten met zijn training, maar hij vond zelf dat hij wel genoeg zijn best had gedaan voor vandaag en best even mocht ontspannen. Hij knipperde met zijn ogen en wachte op antwoord van de jongen.

Logan werd naar gelang van tijd echt helemaal gek van zichzelf en zijn problemen. Maar hoe hij die moest oplossen was voor hem nog een groot vraag teken. Mensen zouden hem toch niet accepteren hoe hij was. Daar was hij zeker van. Toen hij opeens een hand op zijn schouder voelde wou hij weg trekken maar hij besefte zich dat dat nogal vreemd zou overkomen. 'Het gaat.' Mompelde hij tussen zijn op elkaar geklemde tanden door. Kort dacht hij na, de jongen zou meteen door hebben als hij loog. Niet omdat hij een slecht leugenaar was, maar gewoon om het feit dat hij hier zo zat. 'Nee, eigenlijk niet. Maar laat het maar. Het maakt helemaal niets uit.' Zei hij. Vanachter zijn zonnebril bekeek hij de jongen, hij was best knap. Voor een moment viel zijn blik op zijn ogen, die hadden een mooie kleur. Lekker helder. Kap ermee Logan dacht hij inzich zelf. Dit was echt niet goed voor hem. Als het zo doorging werd dit echt nog eens zijn dood. Misschien dramatisch maar dat zou er wel van kunnen komen.

'Het gaat.' antwoorde de jongen, Kayin wist dat hij loog, als het echt met hem ging zou hij niet zo zitten. 'Nee, eigenlijk niet. Maar laat het maar. Het maakt helemaal niets uit.' zei de jongen. Kay glimlachte, als de jongen echt niet over zijn probleem wou praten vond hij dat niet erg, maar hij zou anderen niet alleen laten als hij wist dat ze zich rot voelden, zo was hij niet? ,,Vind je het goed als ik naast je kom zitten?" vroeg Kay vriendelijk, hij ging alvast zitten. Als de jongen liever wou dat hij wegging, zou hij zo weer opstaan en weg lopen. Jay keek even rustig naar de zee en keek daarna weer even naar de jongen.

[Inspiloos]

'Ja is goed hoor.' Hij haalde zijn hand even door zijn haar en ademde even diep in. Misschien kon hij er met de jongen wel over praten, maar dan niet al te direct. 'Wel ach ik kan het beter zeggen. Een vriend van me is homo, maar hij heeft het alleen nog maar tegen mij gezegd. Hij durft zich niet te outen naar de buitenwereld, bang dat zijn ouders en vrienden hem gaan laten vallen. En hij weet niet wat hij moet doen. Maar hij kan er niet echt mee leven dat hij elke dag weer met die valse glimlach door het leven moet gaan.' Zo het was er uit, nu maar hopen dat hij niet doorhad dat het eigenlijk gewoon over hem ging want dat was dus wel het geval. 'Logan is trouwens de naam.' Al gauw staarde hij weer naar het donkere water dat werd verlicht door het witte maanlicht.

[Me too, en moet gaan ]

'Ja is goed hoor.' antwoordde de jongen op zijn vraag; Kayin bleef dus gewoon zitten, maar ontspande zich dit keer wat meer. 'Wel ach ik kan het beter zeggen.' begon de jongen over zijn problemen, Kay ging iets rechterop zitten en luisterde kalm naar wat de jongen voor problemen had. 'Een vriend van me is homo, maar hij heeft het alleen nog maar tegen mij gezegd. Hij durft zich niet te uiten naar de buitenwereld, bang dat zijn ouders en vrienden hem gaan laten vallen. En hij weet niet wat hij moet doen. Maar hij kan er niet echt mee leven dat hij elke dag weer met die valse glimlach door het leven moet gaan.' Kayin dacht even diep na ,,Ik begrijp niet waarom zo veel mensen problemen hebben met homo's." zei hij fronsend ,,Als je verliefd bent ben je verliefd, dan maakt het toch helemaal niets uit welk geslacht diegene heeft?" de frons maakte weer plaats voor een glimlach. ,,Als zijn vrienden hem zouden laten vallen alleen omdat hij op jongens valt, zouden het geen echte vrienden zijn." was Kay's conclusie uiteindelijk, meer wist hij niet echt te zeggen. 'Logan is trouwens de naam.' stelde de jongen zichzelf voor ,,Kayin, maar noem me maar Kay." stelde nu ook Kayin zich voor en hij stak zijn hand naar Logan uit.