Rock and roll baby! =3

Steph had zichzelf voorgesteld om weer eens te gaan skateboarden. Vroeger deed ze het altijd, en ook was ze er goed in geweest. Waarom zou ze haar skills hier niet eens weer verder oefenen? Met haar Ryan Sheckler skateboard onder haar arm ging ze op weg naar de Youth Yard, de plek waar een grote halfpipe bleek te staan. Ook had ze haar iPod bij d'r, zodat ze naar muziek kon luisteren. Ze droeg haar nieuwe Nike-gympen onder de grijze joggingbroek die ze aan had. Best wel simpel, maar ze hoefde nu toch geen modeshow of zoiets dergelijks te lopen. De stenen grond onder haar begon al te veranderen in gras, en toen ze opkeek zagen haar blauwe ogen inderdaad een grote halfpipe. Jeah, kon ze eens lekker weer gaan scheuren met d'r skateboard. Tot haar dertiende was ze altijd aan het skateboarden geweest, maar toen vond ze er opeens niks meer aan. D'r 'moeder' -degene uit haar tweede pleeggezin- had haar verteld dat het een fase was, waar je het woord 'jongens' zou ontdekken. Nâh, nog steeds waren er jongens in haar hoofd, maar d'r skateboard gevoelens kwamen gewoon net zo hard weer terug. Ondertussen stapte ze met haar voet het halfronde ding op en rende naar boven. Ze ging even op de kant zitten om haar iPod te pakken, en stopte haar oordopjes in haar oren. Ze ging langs de albums en bleef hangen op Paramore. Ze tikte op een album van hun en koos even later het liedje 'Decode'. Zo, nu was ze er pas helemaal klaar voor. Ze stond op en zette de rand van haar skateboard nog op de kant. Ze plentte haar ene voet op de achterkant, en de andere in het midden. Ook verschoof ze haar evenwicht naar voren en haar skateboard raasde naar beneden. Wow, dat voelde echt goed. Dit ging ze serieus echt vaker doen, en ze was het ook nog niet afgeleerd. Haar bruine haar vloog achter haar aan, en zo ging ze van de ene kant van de halfpipe naar de andere. Ze maakte in de lucht een ollie en kwam weer neer op de zijkant van het ding. Met haar voet gooide ze haar skateboard in de lucht en vangde hem op met een hand. Met een vrolijk en zelfvoldaan grijnsje -omdat ze het gewoon nog niet afgeleerd was- speelde rond haar lippen.

[Steph & Joël]

Joël wandelde rustig verder naar de Youth Yard. Een glimlach stond op zijn gezicht, hij had Alice weer terug in zijn leven. Alleen had hij nu nog de kleine wondjes die zijn pleegvader hem had aangebracht over zijn gehele bovenlichaam staan. Uiteindelijk stond hij in het skatepark en staarde hij uit op de half pipe waar een meisje bezig was met haar moves. Kort glimlachte hij, het was best al lang geleden dat hij had geskate, maar ja dat verleerde je gewoon niet. Uiteindelijk legde hij zijn board op de grond en ging hij op het leeg gepompte zwembad af. Om daar vervolgens in te gaan en aan de andere kant boven te komen en zijn hand gemakkelijk op de rand zette om zo voor enkele seconden te balanceren, maar hij kon het niet zo heel lang meer volhouden dus liet hij zich weer zakken om er aan de andere kant weer uit te komen en zijn board op de grond plantte en even over zijn schouder te zetten. Vreselijk irritant was het dat hij al die wonden en blauwe plekken had op zijn lichaam. Kalm zette hij zich even neer op een rail en nam zijn board in zijn handen om even naar zijn wieltjes te kijken of deze wel goed vast zaten. Maar deze zaten natuurlijk goed vast. Voor even schoten zijn gedachten naar zijn andere familie. Zou hij broers hebben of zussen? Wie zouden zijn ouders zijn, en waarom hadden ze hem achtergelaten bij die familie? Tientallen vragen schoten door zijn hoofd en kort keek hij naar de grond. Het was raar om te weten dat de familie waar hij achttien jaar bij had gewoond niet eens zijn familie was. Maar om ze te vinden zou het waarschijnlijk moeilijk gaan worden, want hij wist niet eens hun namen of wat dan ook.