Is there a chance?

Iana keek hem voor een moment vragend aan, die blik had ze gehouden. Toen hij het schermpje naar haar kant duwde las ze ongelovig het smsje. "Dat meen je niet, Nick?" Iana wist maar al te goed dat hij had gestuurd dat Arnoud hierheen kon komen. Iana zuchtte, sloeg haar ogen neer naar de grond en legde haar handen voor haar ogen. Kalm keek ze hem weer recht aan, wist zich niet echt een houding te geven. Iana slikte en nam haar gsm weer vast waarna ze al zijn berichten wiste en dan haar gsm weer wegstak. Toen Nick weer begon te praten keek ze hem weer aan, met een ietwat onzekere blik op haar gezicht. Wist hij wel zeker waar hij aan begon? Wat als Arnoud zou uitvliegen, Nick zou slaan? Arnoud was even groot als Nick maar had de kracht van een beer, niet dat ze twijfelde over Nick zijn sterkte, integendeel. Maar het kon altijd fout lopen en dat bevestigde Nick meteen met zijn worden. Haar ogen werden weer waterig maar de zorgde ervoor dat er geen tranen gingen vallen. "Ik laat je niet alleen, wat er ook gebeurd. Ik ga echt niet gaan lopen, dan zou ik me zo schuldig voelen." Iana was zo zelfzeker dat ze een klein knikje in zijn richting gaf. Ze was niet van plan om laf te zijn en te gaan vluchten. Moest Nick zich overgeven aan de klappen van Arnoud zou ze Arnoud eens bekogelen met haar klappen, in zijn gezicht! Iana gaf Nick een kleine kus op zijn lippen en glimlachte daarna waterig. "Ik zal doen je wat je zegt, maar beloof me dat als je iets overkomt je naar me toekomt!" Iana's blik liet zijn ogen niet los en ze glimlachte daarna een beetje. Nick wist wel wat hij deed, hij wist het wel. Toen er opeens een auto stopte aan de straat zag ze dat er een mollige jongen uitstapte en direct haar aankeek. Er was een kleine grijns op zijn gezicht gekerfd en zijn blik deed haar trillen over haar hele lichaam. "En wat nu?" Iana keek niet naar Nick, bleef Arnoud aankijken die angstaanjagend steeds dichterbij kwam. Iana stapte wat naar achteren en zag dat Arnoud helemaal relaxt zijn handen in zijn zakken had gestoken en zo lomp als altijd naar haar toe was gekomen. "Heey poesje, ik moest komen?" Zijn gemene manier van spreken leek haar bijna te doen kotsen en Iana besloot om niet zo onzeker te zijn en rechtuit te vertellen wat ze erover dacht. "Arnoud, ik ben niet van plan om op jouw aanvragen in te stemmen. Ik heb je hierheen gehaald om je eens te vertellen wat ik erover vind. Je moet me met rust laten." Iana klonk zo bitter en koud dat Arnoud zijn wenkbrauwen fronste en even niet echt wist wat hij nu moest zeggen. Hij leek wel te kijken naar Nick die naast Iana stond. Iana bleef Arnoud streng en rechtuit aankijken, zonder zijn blik af te lossen. Hij moest eens weten wat ze over zijn vulgaire smsjes dacht! "Maar Iaantje, lieve schat.. Ik hou van je! Je bent mijn lieve meissiee..! Je had het me nog gezegd, aan de eik dat je van me hield!" Iana voelde hoe de woede naar haar hoofd begon te stijgen en ze zichzelf kalm hield, wetend dat als het mis ging lopen Nick hier nog was. "Ik ben je Meissie niet." Iana spuugde de woorden naar hem uit en zette haar hand in haar zij. Eigenlijk was ze zelf wel onder de indruk dat ze er zo kalm kon bij blijven, normaal was ze nooit zo rechtuit als nu. Maar Iana wou zich eens bewijzen, haar angsten weg plaatsen en haar grenzen verleggen. Die dikkerd moest eens weten wat ze van hem vond! "Ik wil dat je me nooit meer lastig valt, me nooit meer smst." Iana keek hem bloedserieus aan en keek daarna voor het eerst weer naar Nick, niet wetend wat hij van plan was. Iana besloot om nog niet te zeggen wie Nick was van haar, natuurlijk was hij haar vriendje maar Iana besloot om er een klein spelletje van te maken. Nick was vast wat van plan met hem, of dat zou schijn zijn. Arnoud leek wel naar voren te komen en zijn grijns leek wel over te slaan naar een gemene grimas. Hij had haar hand gepakt en Iana naar zich toegetrokken. Iana slaakte een hoge kreet en draaide haar gezicht weg van de mond die steeds dichterbij leek te komen. Nick, waarom doe je niets? Leek er wel door haar hoofd te suizen. Iana voelde dat ze naar links werd getrokken zodat ze zo goed als bijna struikelde maar zich nog goed rechtop had kunnen houden. Arnoud had naar haar geschreeuwd. "Kijk me aan, vuile teef!" Iana draaide haar gezicht een beetje zag dat hij haar weer wilde zoenen. Zo vlug als ze kon spuugde ze in zijn gezicht en zag dat hij haar voor een moment verdwaasd aankeek en ze daarna een hand naar haar wang zag gaan, in een snelle vaart. Klap! Iana voelde hoe alles duizelde en ze viel op de grond, zag nog net dat Arnoud gemeen grijnsde en zich leek te buigen naar de grond, zijn lippen klaar getuit om haar opnieuw te zoenen.

-Hehe, heftig. xd

"Dat meen je niet, Nick?" zei Iana, ongelovig had ze het sms’je gelezen. “Dit moet af gelopen zijn, ik ga niet niets doen terwijl ik weet dat die gast jouw iets aan zou kunnen doen.” zei hij vastbesloten, hij had er geen spijt van dat hij Arnoud had gevraagd hier heen te komen. Die gast moest weten dat hij niet zomaar aan een meisje kon zitten, en al helemaal niet aan Iana. Zachtjes pakte Nick Iana’s handen, die ze voor een moment voor haar ogen haar gezicht had geslagen, vast en trok haar iets naar zich toe. Haar mobiel had ze uit zijn hand gepakt, waarna ze hem weg had gestopt. Zwijgend keek hij haar aan, zag de tranen die glansde in haar ogen. "Ik laat je niet alleen, wat er ook gebeurd. Ik ga echt niet gaan lopen, dan zou ik me zo schuldig voelen." zei ze, langzaam schudde hij zijn hoofd. Alleen al het idee dat ze alleen voor Arnoud zou staan maakte hem woedend. Wat als die gast haar wat deed, en hij haar niet zou kunnen helpen? Nee, als het fout liep moest ze er vandoor gaan. “Het is niet nodig om je dan schuldig te voelen, als het mis loopt moet je gewoon weg gaan. Maar het loopt niet weg, ik kan die gast wel aan. Ik heb vaker gevochten tegen mensen die zwaarder en groter zijn dan mij.” zei hij, een kusje werd op zijn lippen gedrukt. Hij glimlachte even naar haar, legde zijn armen voor een moment weer om haar heen trok haar tegen zich aan. "Ik zal doen je wat je zegt, maar beloof me dat als je iets overkomt je naar me toekomt!" zei ze. “Oké, ik beloof het je.” zei hij zacht, waarna hij een kus op haar voorhoofd drukte. Om haar vervolgens weer los te laten, zodat Arnoud hen niet zo zou zien staan. Dan zou hij misschien weg lopen voordat Nick de kans had gehad om hem iets te zeggen, of beter gezegd om hem iets te laten voelen. Nee, Nick was niet van plan het netjes af te handen. Er zouden hoe dan ook klappen vallen, dat verdiende die gast gewoon. Een auto draaide de straat in, Nick deed een stap naar voren zodat hij schuin voor Iana stond. Zijn ogen hield hij strak op de auto gericht, een jongen stapte uit. Hij voldeed precies aan Iana’s beschrijving, met zijn zwarte haar en mollige postuur. Hij was niet veel groter dan Nick, misschien net twee centimeter maar veel meer zou het niet zijn. Wel was hij breder en steviger gebouwd, waarschijnlijk zou de jongen zijn gewicht in de strijd gooien als het uit zou draaien op een gevecht. Maar dit zou geen probleem voren, Nick had wel eerder met dit soort jongens gevochten. Er liepen er in zijn buurt genoeg van rond, en hij had ze meestal aangekund. "En wat nu?" hoorde hij Iana naast zich zeggen, hij keek haar voor een moment aan zag dat ze stond te trillen over haar gehele lichaam. Had de neiging zijn arm beschermend om haar schouder te slaan. Maar hield zich in, de afstand tussen Arnoud en hen was nog te groot. "Heey poesje, ik moest komen?" Nick voelde hoe zijn woede oplaaide, zijn ogen verduisterde zich. Zijn handen balde zich tot vuisten. Streng sprak hij zichzelf terug, hij mocht niet weer doordraaien. Hij moest zijn hoofd er bij houden, en zijn lichaam het niet over laten nemen. Nee, het mocht niet zo eindigen als met Ricardo. Hij wou niet nog een moord op zijn geweten hebben. "Arnoud, ik ben niet van plan om op jouw aanvragen in te stemmen. Ik heb je hierheen gehaald om je eens te vertellen wat ik erover vind. Je moet me met rust laten." zei Iana, Nick zweeg. Het was goed als zij Arnoud eerst eens goed de waarheid vertelde, en als hij niet zou luisteren dan zou Nick het wel van haar overnemen. De jongen leek geen acht op hem te slaan, alsof hij niet bestond. Of hij dacht dat Nick te laf was om in te grijpen, en dat hij hem anders wel aan zou kunnen. "Maar Iaantje, lieve schat.. Ik hou van je! Je bent mijn lieve meissiee..! Je had het me nog gezegd, aan de eik dat je van me hield!" zei Arnoud, Nick snoof zijn knokkels kleurde langzamerhand wit door de kracht waarmee hij zijn handen tot vuisten balde. Hij voelde zijn pols protesteren maar sloeg er geen acht op. "Ik ben je Meissie niet." Iana spuugde de woorden zo ongeveer uit. "Ik wil dat je me nooit meer lastig valt, me nooit meer smst." vervolgde ze. Tot zijn ontzet zag Nick dat de jongen naar voren stapte en Iana’s hand pakte. Nog voor Nick in kon grijpen had Arnoud haar al naar zich toe getrokken. Een hoge kreet weerklonk over de skate baan, en Nick voelde hoe zijn woede tot het kookpunt werd gebracht. "Kijk me aan, vuile teef!" riep Arnoud, Iana spuugde de jongen in zijna gezicht. Deze was hier niet blij mee, want nog voor Nick bij het tweetal was viel Iana op de grond door de klap die Arnoud haar had gegeven. Nick schoot naar voren, greep de jongen vast en smeet hem met de vaart die hij had op de grond. Hij haalde uit met zijn vuist, liet die neerkomen in het gezicht van de jongen. “Je blijft met je gore poten van haar af.” siste hij, terwijl hij zijn vuist voor een tweede maal liet neer komen in het gezicht van de jongen. Deze had hem eerst ietwat verbijsterd aan te kijken maar leek zich nu te herstellen. Haalde uit naar Nick, die wist de klap te ontwijken en schoot overeind. Deed een stap opzij zodat hij tussen Iana en Arnoud in kwam te staan. Deze deed een stap naar voren en keek Nick strak aan. “Niemand verteld mij wat ik doe, Iana is mijn meisje.” zei Arnoud. Nogmaals haalde Nick uit, dit keer was het de jongen die zijn slag ontweek, maar nog voor hij zich weer had rechtgesteld had Nick met zijn andere vuist uitgehaald. Een misselijkmakende steek trok door zijn pols toen zijn vuist de neus van de jongen raakte. “Je laat haar met rust, ze is je meisje niet en dat zal ze ook nooit worden.” siste Nick woedend. Arnoud leek weinig waarde aan zijn woorden te hechten, iets wat Nick totaal niet aan stond. Weer werd er naar hem uitgehaald, hij dook weg maar dit keer maakte Arnoud gebruik van het trucje dat Nick eerder had toe gevoegd. Een vuist raakte hem in zijn gezicht, hij voelde hoe zijn lip open barste. Proefde niet veel later de ijzeren smaak van bloed. “En wie ben jij?” hoorde hij Arnoud zeggen, op diens gezicht stond nog altijd een vuile grijns. Onderzijn rechterwenkbrauw zat een lelijke snee en ook uit zijn neus druppelde bloed, de rechter kant van zijn kaak kleurde langzamerhand blauwe. “Ik ben Nick.” zei Nick, nadat hij wat bloed uit had gespuugd. “Ik ben Iana’s vriend.” vervolgde hij. Arnoud lachte schamper. “Iana, liefje wat moet je met zo’n gast als hij?” vroeg de jongen. Nick snoof, trapte de jongen tegen zijn rechter knie. Die zakte vrijwel direct dor zijn benen heen, viel op zijn knieën op de grond. Nick liet zijn vuisten nog twee maal neer komen op het gezicht van de jongen. “Donder op, en laat haar voortaan met rust. Als je haar ook maar met één vinger aan raakt, of haar nog één keer lastig valt dan kom ik je opzoeken. En geloof me ik was nu nog aardig.” siste Nick, trapte de jongen nog een maal in zijn maag. Waarna hij zich omdraaide en naar Iana toe liep. Hij wist dat het dom was om degene met wie je vocht je rug toe te draaien. Maar hij wou weten hoe het met haar ging. “Iana.” fluisterde hij, hij zakte naast haar door zijn knieën. Streek met zijn hand langs haar wang. “Gaat het?” bezorgd keek hij haar aan.

[Heb er nog een stukje aan toegevoegd (aa) Had eerst de verkeerde post geëdit xD]

Iana voelde alles duizelen, alles leek zwart voor haar ogen. Wankelend probeerde ze wat meer rechtop te staan maar voelde alles draaien waarna ze zich weer liet neervallen. Ze zag alleszins alweer wat voor zich en zag nog net Nick die een slag in zijn gezicht had gekregen. "Nick!" Iana kwam weer tot bewustzijn en kwam naar hem toe, boog naar hem toe en zag dat zijn lip openbarstte. Ze keek nijdig naar Arnoud die tegen haar sprak, haar zei wat ze met een jongen als Nick deed. "Alleszins meer dan met jou!" Iana stapte op hem af, zag de vuile grimas op zijn gezicht. Ze voelde hoe het bloed naar haar hoofd steeg en ze haar woede niet meer kon bedwingen. "Eén keer neer geslaan worden, maar geen tweede keer!" Met een vuurrood gezicht hield ze haar hand de lucht in en liet hem neerknallen tegen de wang van Arnoud. Die leek half naar achteren te strompelen waarna Iana naar haar hand keek die gloeiend rood zag en begon te tintelen. "Verdomme.." Iana begon met haar hand te schudden en keek Nick aan die Arnoud nog wat had toegetakeld. Mooi, die had zijn lesje geleerd. Iana voelde de hand van Nick over haar wang gaan en ze knikte daarna zachtjes. "Jaja, het gaat wel.. Maar je lip ziet er vreselijk uit.." Iana wreef met haar vinger over zijn lip, zag wat bloed op haar vinger. Het deed haar niets, ze was het wel gewend om bij gevallen kinderen hun wonde te bekijken. Soms had ze haar hand wel eens vol onder het bloed gezien, ze werd er misschien wel half misselijk door maar bij Nick was het helemaal niet het geval. Even keek Iana naar Nick, die met zijn rug naar Arnoud stond. Nog net zag ze dat Arnoud vol woede was rechtgestaan en zijn hand tot een vuist gebald om dan op Nick af te stappen. Iana duwde Nick met haar handen op zijn schouders zo hard als ze kon naar beneden en kon net op tijd de pols van Arnoud vastgrijpen, voelde een kleine pijnlijke steek door haar arm gaan door de snok. "Blijf met je poten van hém af!" Iana gaf een snok aan zijn arm en draaide hem een klein beetje om. Arnoud begon bijna te janken als een klein kind waardoor Iana hem losliet en in zijn gezicht voor een tweede keer spuwde. "Scheer je weg, of ik doe je wat." Iana zag dat Arnoud wat weg strompelde richting zijn auto, en dan nog viel over de drempel. Even kreeg ze wat medelijden toen ze zag dat die daar half bewusteloos lag. Maar toen ze weer naar Nick zijn toegetakelde gezicht keek keek ze vol afgunst naar Arnoud die inmiddels al in zijn auto zat en met een vies gezicht wegreed. Daar zou ze geen last meer mee hebben, de laatste woorden van Nick hadden wel genoeg gezegd. Iana keek bezorgd naar Nick. "Gaat ie?" Iana keek naar zijn open lip die niet leek te stoppen met bloeden. Iana haalde haar tasje tevoorschijn en wreef even over haar hoofd, even alles proberend te verwerken wat er daarnet allemaal was gebeurd. Ze kon zich niet veel meer herinneren nadat ze die klap had gekregen maar de mijn op haar neus was niet gedaan. Zelf een klein beetje bloed sijpelde uit haar neus. Maar erg was het niet, Nick was er veel erger aan toe. Met haar bezorgde blik nam ze een paar neusdoekjes waarmee ze Nick's wond wel wat kon stelpen. "Hier.." Iana legde het doekje tegen zijn lip en ving het bloed er een beetje mee op. "Bedankt.. Ik dacht dat ik dood ging gaan.. Na die klap van hem.." Iana wreef nog eens met een pijnlijk gezicht over haar voorhoofd en besloot om Arnoud maar zo als te ontwijken, of ze ging hem nog eens slaan, harder. Iana haalde nog een doekje uit het zakje en verwijderde het bebloede doekje. Even werd ze wat misselijk bij het zien van al dat bloed maar liet dat niet merken. "Dit is weer mijn schuld .. Verdomme.." Iana keek naar de grond, zocht naar een vuilbak en smeet daar het doekje in. Vlug rennend keerde ze weer terug naar Nick en wreef over zijn schouders. "Gaat het?" Vroeg ze voor de tweede keer en gaf hem een klein kusje op zijn lippen waarbij ze de ijzeren smaak van zijn bloed over haar lippen proefde. Iana glimlachte zachtjes en keek naar haar gsm waar ze opeens een smsje van iemand kreeg. Benieuwd wie het was keek ze op het display en zag de naam 'Arnoud' staan. "Nee toch.." Iana opende het bericht, trok een verbaasd zich gezicht. "Die durft!" Iana draaide haar gsm naar Nick toe. "Ik krijg je nog wel vuile teef, en die vriend van je zal ook wat meemaken!" Was erop te lezen. Iana ging met een hand door haar haren en voelde zich opeens zo schuldig aangezien zij ervoor had gezorgd dat Nick die sms had gezien, en Nick naar Arnoud een sms had gestuurd. "De volgende keer ga jij weg, ik wil niet dat hij je nog wat aan doet!" Iana keek hem diep aan, wist dat het haar eigen problemen waren en Nick zich alleen maar zou pijnigen door Arnoud. Nick was nu misschien wel gewonnen maar Iana kende Arnoud, die was nu van plan om zoveel mogelijk mensen bij hem te krijgen en zo een plan te bedenken. Iana slikte, ze kon er niet aan denken wat die gozerd van plan was..

"Nick!" Iana’s stem drong slechts half tot Nick door, hij had zijn ogen op Arnoud gericht. Voelde de adrenaline door zijn aderen stromen, iets wat bij hem meestal het geval was tijdens een gevecht. Het enige verschil was dat hij zijn bloed nu ook voelde koken van woede, hoe durfde die gast Iana aan te raken? Haar zomaar tegen haar zin in te zoenen? "Alleszins meer dan met jou!" zei Iana tegen Arnoud, het stond Nick totaal niet aan dat ze zo dicht bij de jongen was gaan staan. "Eén keer neer geslaan worden, maar geen tweede keer!" zei ze, het was duidelijk dat Iana zelf haar woede ook niet langer onder controle kon houden. Met haar vlakke hand sloeg ze Arnoud in zijn gezicht, de jongen strompelde naar achteren. Ergens was het wel logisch, de jongen had onderhand al behoorlijk wat klappen ontvangen. Meer dan hij er had uitgedeeld, in elk geval. "Jaja, het gaat wel.. Maar je lip ziet er vreselijk uit.." zei Iana, nadat ze zachtjes geknikt had. Met haar vinger wreef ze over zijn lip. “Nou dank je.” zei hij, grijnsde even. Voelde de wond op zijn lip lichtelijk trekken, maar besteedde er weinig aandacht aan. “Heb je geen hoofdpijn?” vroeg Nick, de klap die Arnoud Iana had gegeven was aardig hard geweest. Althans, voor zo ver hij dat had kunnen zien. Plots werd hij door Iana naar beneden geduwd, direct besefte hij dat Arnoud niet vertrokken was. Nog voor hij zich om kon draaien en recht kon gaan staan zodat hij als het ware een muur tussen Iana en de jongen zou vormen. Had Iana de pols van de jongen al vast gegrepen, Nick deed een stap opzij zodat hij haar niet in de weg stond. Maar bleef vlak bij staan zodat hij zou kunnen verhinderen dat ze nog een klap zou krijgen. "Blijf met je poten van hém af!" zei Iana, ze had de arm van de jongen half omgedraaid. En het zag er naar uit dat die elk moment in tranen uit zou kunnen barsten. Nick kon het niet laten te grijnzen. "Scheer je weg, of ik doe je wat." zei Iana, en dit keer luisterde de jongen wel. Met zijn ogen volgde Nick hem, moest grinniken toen de jongen struikelde en op de grond viel. Hij had het er zelf naar gemaakt, had ie maar met zijn poten van Iana af moeten blijven. Het gebrom van Arnoud’s auto weerklonk door de straat, Nick snoof richtte zijn ogen weer op Iana. Die keek hem bezorgd aan. "Gaat ie?" vroeg ze, hij glimlachte even naar haar. “Ja hoor, maak je maar niet druk.” zei hij. Een klein beetje bloed sijpelde uit Iana’s neus, met zijn vinger streek hij het voorzichtig weg. "Hier.." zei Iana, ze had een zakdoekje uit haar tasje tevoorschijn getoverd en legde het doekje tegen zijn lip. Nog altijd proefde Nick de ijzeren smaak van bloed in zijn mond. "Bedankt.. Ik dacht dat ik dood ging gaan.. Na die klap van hem.." zei Iana, ze wreef over haar voorhoofd. Kennelijk had ze daar wel degelijk last van, zachtjes streek hij met zijn hand langs haar slaap. “Ik zou jouw niet dood laten gaan.” zei hij zacht tegen haar, het praatte wat moeilijk doordat ze het doekje nog tegen zijn lip drukte. Het vervelend aan een gescheurde lip was dat het bleef bloeden, en dat de wond meestal zo weer open sprong. Ze haalde het doekje van zijn lip af, hij pakte het schone doekje van haar over en duwde het weer tegen zijn lip aan. De wond begon onderhand lichtjes te branden maar hij sloeg er geen acht op, hij had wel ergere verwondingen gehad. Bovendien was Arnoud er erger aan toe geweest. "Dit is weer mijn schuld .. Verdomme.." zei Iana. “Liefje, dit is niet jouw schuld. Je moet je niet schuldig gaan voelen, oké? Dat is nergens voor nodig.” zei hij, hij wou zijn arm om haar heen slaan maar ze was al weg gelopen. Ze had het doekje met daarop zijn bloed in de prullenbak gegooid, Nick haalde het andere doekje van zijn lip af die nog steeds lichtjes bloedde. Maar het ergste was nu toch wel voorbij, hij stopte het doekje in zijn broekzak. Voor het geval de wond straks weer erger zou gaan bloeden. Iana kwam naar hem toe rennen, wreef met haar hand over haar schouder. "Gaat het?" vroeg ze hem weer. Nog voor hij kon antwoorden werd er een klein kusje op zijn lippen gedrukt, hij glimlachte onwillekeurig. “Het ziet er erger naar uit dan het voelt, maak je je nu maar geen zorgen om mij.” zei hij zacht tegen haar. "Nee toch.." hoorde hij Iana zeggen, hij keek haar aan zag dat ze naar het schermpje van haar mobiel keek. Een onbehagelijk gevoel overviel hem. "Die durft!" zei ze, direct wist hij dat het over Arnoud zijn. Liet die klootzak haar nu nog niet met rust? Nick snoof hij had gewoon zijn mest moeten trekken, dan was die gast misschien gestopt. Iana draaide haar mobieltje naar hem toe, snel las hij het geen wat er op het schermpje stond. Voelde zijn woede weer op laaien. "De volgende keer ga jij weg, ik wil niet dat hij je nog wat aan doet!" zei Iana, Nick schudde vastbesloten zijn hoofd. “Ik ga jouw niet alleen achter laten bij die eikel.” zei hij, alleen al het idee. “Ik kan me zelf prima redden Iana, ik heb wel vaker gevochten.” zei hij, terwijl hij aan recht aan keek. “Beloof me dat je me belt zodra je hem ergens ziet staan, ik wil niet dat jouw wat overkomt. Als hij jouw wat aan doet..” zei Nick, hij brak zijn zin af. Ja wat dan, hij zou door draaien. Net als toen met Angel. Een zucht schoof over zijn lippen, hij sloeg zijn armen om Iana heen trok haar tegen zich aan.

Iana keek Nick voor een moment van nee. Hem mocht alleszins niets meer overkomen. Arnoud was zeker van plan om Nick wat aan te doen, erger dan Nick ooit zou kunnen weten. Nick kende Arnoud niet, niet zo goed als zij. Arnoud was gevaarlijk, hij had schijnbaar al een tweetal moorden op zich. Hoe dat hij dat had geflikt wist ze niet, het enige was dat hij gevaarlijker was dan hij zich nu had vertoond. Iana rolde met haar ogen bij het smsje en wiste het snel uit haar inbox, ze moest het smsje niet meer zien. En eigenlijk was die gsm ook maar gedoemd! Iana gooide het ding op de grond en begon er op te springen. Langs de ene kant luchtte het wel vreselijk hard op, ze zou alleszins zijn smsen niet meer moeten lezen. Iana keek even naar Nick. "Van die gsm word ik alleen maar depressief. En ik ga wel een andere gsm gaan kopen, eentje waar niemand mijn nummer van weet, alleen jij mag mijn nummer dan. Kan niemand mij meer lastig vallen, behalve jij." Iana grinnikte en drukte hem een kus op zijn wang waarna ze om zich heen keek en naar de kleine scherven op de grond keek wat zojuist haar gsm nog geweest was. Arnoud zou haar nooit meer kunnen bereiken, alsnog berichten sturen. Hij moest er maar eens mee stoppen, het zou toch niet meer lukken. En als die gast haar nog eens zou lastig vallen zou ze de politie er eens bij halen. Iana wist niet wat hij van plan was en hoeveel mensen hij ervoor zou verzamelen, het kon haar totaal niet schelen als hij Nick maar met rust liet. Iana kreeg een onbehaaglijk gevoel door haar hoofd gaan bij de gedachte dat Nick zou aangerand worden door een paar van Arnouds vriendjes. Iana wreef over haar hoofd, pijnlijke signalen leken haar steeds te doen pijnigen. Ze kreeg er gewoon barstende koppijn van, niet normaal! Iana keek naar het groene gras en daarna in de blauwe ogen van Nick die intussen haar tegen hem had aangedrukt. Toen hij zei dat ze zich maar geen zorgen over hem moest maken knikte ze kort nog steeds niet echt zeker over zijn woorden. Die wond op zijn mond zag er niet echt aantrekkelijk uit. Iana hield wijselijk haar mond omdat discussiëren met Nick toch geen ene zin had. Iana zuchtte kort en haalde haar schouders op. "Ik zorg er wel voor dat die kak vent ons met rust laat. Want ik weet gewoon dat hij het nu nog erger gaat maken nu hij weet dat ik met je samen ben. Hij is nogal jaloers aangesteld weet je." Iana zuchtte en keek Nick voor kort aan. Het was maar goed dat Arnoud het nu afgetrapt was, anders zou het nog erger geweest zijn. Iana keek naar de lucht zag dat de zon al iets lager was gaan staan. Ongelooflijk, waarom duurden de dagen met Nick altijd zo kort? Alhoewel ze totaal niet kort was aangezien ze elkaar al van in de morgen zagen gingen de dagen gewoon veel te snel voorbij. Iana nam Nick's hand vast, diegene waar zijn pols niet van beschadigd was en gaf daar een klein ondeugend kneepje in waarna ze zijn hand omkrulde met het hare en hem daarna mee nam naar de halfpipe waarna ze zich daarop neer zette en met haar twee handen op haar schoot een tikje gaf. "Kom eens hier, schatje." Iana duwde Nick op haar schoot en slaakte een kleine kreet toen ze opeens besefte wat voor een mannen gewicht er op haar neerviel. Iana lachte waarna ze haar armen rondom zijn buik krulde en hem kuste op zijn rug, een klein plekje onder zijn ruggengraat waar zijn T-shirt wat was opgeschoven. Iana grijnsde en duwde Nick langs de zijkant van haar af en ging weer op haar buik rollen. Ze lachte en sprong een beetje op en neer op zijn buik. "Paardje rijden, jeah." Iana grinnikte maar stopte er algauw mee omdat ze wist dat het wel pijn kon doen. Met een onschuldig glimlachje op haar gezicht boog ze wat naar voren en legde zich plat neer, haar ogen genietend gesloten om even van dit moment te genieten. "Ik hou van je." Prevelde ze bijna onhoorbaar doordat de wind haar woorden meenam. Iana duwde een kusje in zijn nek en haalde haar hand zachtjes door zijn haren. Ja, ze hield écht van hem. Waarom zou ze anders zo op hem liggen. Iana merkte dat die gedachte wel zwaar fout klonk en grijnsde onopmerkelijk. Even leken al die nare gebeurtenissen al lang verleden tijd, even leek ze alles te vergeten. Het deed haar deugd, zelf de koele wind leek haar niet te doen rillen. Het was voorbij, de strijd was voor vandaag gestreden en zij waren gewonnen. Het zou nog zwaar en pijnlijk worden om Arnoud te laten inzien dat hij fout bezig is, maar ze had het er wel voor over. Ze moest wel, als ze niet weer zo aangerand wou worden. Iana liet een diepe zucht horen, strekte haar armen voor zich uit om daarna wat grasplukjes te plukken en dat met een halve grijns over Nick zijn lichaam te spreiden. "Ziezo, ben je helemaal officieel gewijd door de allemachtige Iana de beste priesteres ooit!" Iana sprak uit de hoge en hief haar kin wat omhoog waarna ze haar lach niet meer kon inhouden en maar weer die normale lieve glimlach opzette. "Ik ben toch liever het kleine onschuldige meisje.." Iana mompelde de woorden zowat maar zorgde er wel voor dat ze goed genoeg verstaanbaar zouden zijn voor Nick.

Nick voelde de scheur in zijn lip lichtelijk branden, negeerde de pijn. Hield zijn ogen op die van Iana gericht, ze keek hem aan met een blik die boekdelen sprak. Ze wou niet dat hij haar hielp, iets wat hem totaal niet aan stond. Ze kon toch niet van hem verlangen dat hij gewoon doelloos zou toe kijken hoe die Arnoud haar wat aan deed? Dat kon hij niet, zelfs als hij het zou willen. Langzaam schudde hij zijn hoofd. “Je kunt me niet vragen om je niet te helpen. Dat kan ik niet, ik kan niet toe doelloos toe kijken als ik weet dat die eikel jouw wat aan doet.” zei hij, terwijl hij haar met zijn blauwe ogen doordringend aan keek. Hoe moest hij haar er in hemelsnaam van overtuigen dat hij een jongen als Arnoud wel aan kon? Hij had voor hetere vuren gestaan. Misschien was ze bang dat Arnoud er andere bij zou halen, maar dat kon hij ook. Hij kende hier nog niet veel mensen, maar hij kon altijd aan Lucas vragen of die er voor wou zorgen dat enkele van zijn vrienden naar hier zouden komen. Want die zouden hem wel helpen, daar was hij van overtuigd. Maar het probleem was dat hij Lucas dan nog meer verschuldigd zou zijn dan hij nu al was. En dat was eigenlijk iets wat hij had willen vertellen. Aangezien dat zou betkenen dat hij andere werk voor hem zou moeten doen, en hij wist precies wat hij dan zou moeten doen. Een zucht schoof over zijn lippen, hij richtte zijn ogen die voor een moment waren af gedwaald weer op Iana. “Ik kan hem heus wel aan Iana, je hoeft je over mij echt geen druk te maken. Mijn hele leven heb ik moeten vechten om te overleven, geloof me ik kan hem wel aan. Laat me je helpen, ik wil niet dat jij dit alleen doet. Ik wil je niet kwijt raken.” zei hij zacht, terwijl hij met zijn hand zachtjes langs haar wang streek.
Lichtelijk verbaasd keek Nick naar Iana, die haar mobieltje op de grond gooide en er op begon te springen. Als de omstandigheden anders waren geweest was hij waarschijnlijk in de lach geschoten en had hij niet begrijpend zijn hoofd geschud. Maar nu begreep hij waarom ze het deed, en was het niet zo komisch meer als het anders was geweest. "Van die gsm word ik alleen maar depressief. En ik ga wel een andere gsm gaan kopen, eentje waar niemand mijn nummer van weet, alleen jij mag mijn nummer dan. Kan niemand mij meer lastig vallen, behalve jij." grinnikte ze, Nick grijnsde onwillekeurig. Voelde de wond op zijn lip trekken, maar besteedde er geen verdere aandacht aan. Als hij dit wel zou doen zou hij de rest van de dag niet kunnen glimlachen, en met Iana in de buurt was dit vrijwel onmogelijk. “Hmm… dat klinkt goed.” grinnikte hij. Iana drukt een kus op zijn wang, en weer voelde hij hoe het warme gevoel hem overspoelde. Nog altijd verbaasde het hem, wat een meisje met hem kon doen. Wat Iana, met hem kon doen. Met haar hand wreef Iana over haar hoofd, een teken van hoofdpijn. Kennelijk was die klap op haar hoofd aardig hard geweest. “Gaat het echt wel? Heb je hoofdpijn?” vroeg hij, terwijl hij haar voor een moment bezorgd aan keek. "Ik zorg er wel voor dat die kak vent ons met rust laat. Want ik weet gewoon dat hij het nu nog erger gaat maken nu hij weet dat ik met je samen ben. Hij is nogal jaloers aangesteld weet je." zei Iana. Nick zuchtte, voelde hoe de woede weer opborrelde. Wist niet goed hij hier op moest reageren. Waarom moest die gast nu juist op Iana vallen, waarom niet op een ander meisje? “Je staat er niet alleen voor Iana, ik help je en er zijn vast wel meer mensen die je willen helpen. Wyatt bijvoorbeeld.” zei hij, terwijl hij met zijn hand door haar haren streek. Iana nam zijn hand vast, kneep er zachtjes in hij glimlachte. Slot haar hand in de zijne. Iana voerde hem mee naar de halfpipe, hij lachte zachtjes toen Iana op de erop ging zitten en met haar handen op haar schoot tikte. "Kom eens hier, schatje." zei ze. “Dat lijkt me geen goed idee, kom jij maar bij mij opschoot.” grijnsde hij, maar Iana had hem al op haar schoot getrokken. Hij hoorde haar een kreetje slaken. “Ik zei het.” lachte hij, voelde hoe haar armen zich rond zijn buik. Hij glimlachte, legde zijn hand zachtjes op die van haar. Probeerde door zijn voeten op de grond te plaatsen zijn eigen gewicht lichtjes op te vangen, zodat zij het niet in het geheel hoefde te dragen. Een kus werd op zijn rug gedrukt, hij voelde zijn huid tintelen. Niet alleen op de plek waar ze hem had gekust, maar over zijn gehele lichaam. Vervolgens duwde ze hem van zich af, hij grinnikte keek haar aan. Met zijn rug lag hij weer op de halfpipe, hij voelde het koele ijzer tegen zijn armen. Nog geen seconden zat Iana op zijn buik, begon ze lichtjes op en neer te springen. "Paardje rijden, jeah." zei ze, Nick lachte. “Hé, voorzichtig liefje. Ik kan ook kapot weetje.” grijnsde hij, kennelijk besefte Iana zelf ook dat het nog al pijnlijk voor hem zou kunnen worde. Met een onschuldig glimlachje keek ze hem aan, waarna ze zich wat naar voren boog en op hem ging liggen. Hij glimlachte, legde zijn ene arm rond haar middel met zijn andere hand streek hij door haar haren. Haar ogen had ze gesloten, voor een moment bestudeerde hij haar gezicht. Een glimlach gleed over zijn lippen, ze was perfect en hij mocht van geluk spreken dat ze het zelfde voor hem voelde als hij voor haar. Ja ze zouden problemen krijgen, ze zouden elkaar pijn doen dat wist hij nu al. Maar hopelijk zou hun relatie sterk genoeg zijn om die te doorstaan. "Ik hou van je." prevelde Iana. Nick drukte een zachte kus in haar nek. “Ik hou ook van jouw.” fluisterde hij in haar oor, waarna hij zijn hoofd weer op de halfpipe liet rusten en haar met een glimlachje op zijn gezicht aan keek. Een kus werd in zijn nek geplaatst met haar hand ging Iana zachtjes door zijn haar. Waarna ze haar armen voor zich uit strekte, niet direct begrijpend waar ze mee bezig was keek hij toe ze hoe ze grassprietjes uit de grond trok. Waarna ze die over zijn gehele lichaam verspreiden, hij grinnikte. "Ziezo, ben je helemaal officieel gewijd door de allemachtige Iana de beste priesteres ooit!" zei ze, met een stem die uit de hoogte klonk en haar kin op geheven. Lang duurde het niet voor ze in de lach schoot. Ook hij schoot in de lach, klopte met zijn hand wat grassprietjes van zijn shirt af. "Ik ben toch liever het kleine onschuldige meisje.." mompelde ze, hij keek haar even bedenkelijk aan. “Ik weet niet of ik jouw onschuldig zou noemen.” zei hij plagend. “Maar lief klein onschuldig meisje, zou je vanavond met mij uit eten willen?” vroeg hij, waarna hij met een vrolijke glimlach op zijn gezicht aan keek. Hij moest nog even kijken hoe hij aan geld zou komen, hij zou het van iemand kunnen lenen. Of hij nam haar mee naar het restaurant waar hij werkte, dan kon hij daar vragen of ze het van zijn loon af wouden trekken. Ach hij zou wel zien, hij zou hun avond niet laten verpesten door zijn geld te kort. Hij zou er wel wat op vinden.

Iana keek Nick voor een moment aan, zag dat die totaal niet van plan was om zomaar toe te kijken. Iana zuchtte en keek hem even recht aan, schouderophalend sloeg ze haar ogen neer. Het had geen zin om tegen hem in te gaan, het had helemaal geen zin. Toen hij mij was gegaan naar de halfpipe lachte ze half toen hij mee achterover viel. Ach, die zou dat wel niet zo erg vinden. Iana voelde dat Nick niet zijn gehele lichaam op haar liet vallen dus kon ze zich er makkelijk van tussen wippen. Toen hij haar echter bezorgd aankeek lachte ze. "Kijk niet zo als mijn moeder deed, het gaat wel. Mijn hoofdpijn zal wel ophouden.." Iana voelde hoe haar stem wegstierf bij het woordje 'moeder'. Iana beet op haar onderlip, wilde dat ze dat woord nooit meer had uitgesproken. Het lag zo gevoelig, zo dicht bij haar emoties, net haar zenuwen die stuk voor stuk werden aangetast en er dan een vreselijke pijn door je heen ging. Dat had je ook wel als je naar de tandarts moest, als die een gaatje wilde opvullen dan deed dat ook zo'n pijn. Iana slikte legde haar twee handen op haar gezicht en zette zich wat meer rechtop. Even rustig aan, niet aan ouders denken nu.. Hield ze zich voor waarna er een zucht van haar lippen schoof en ze voor zich keek. Toen Nick zich echter op haar had gericht draaide ze haar gezicht naar hem toe en glimlachte flauwtjes. Ze wou de dag niet verpesten, helemaal niet. Daarvoor was het al veel te leuk geweest, behalve met dat affaire van Arnoud natuurlijk. Ze legde haar hand op zijn wang en trok hem wat naar haar toe waarna ze zelf wat dichter naar hem ging. "Ik bof met jou, weet je dat? Een Italiaan helemaal voor mij alleen, wat wilt een meisje nog meer?" Iana duwde een kus op zijn lippen, liet hem lekker lang duren waarna ze kort op zijn onderlip beet. Heel zachtjes.. Zelf was ze daar zeer gevoelig voor maar ze wou het toch eens uittesten op Nick. Nadat ze haar ogen weer had geopend en de kus had beëindigd had ze hem recht aangekeken en met haar duim over zijn wang gestreken. Wat voelde het goed om in zijn gezelschap te zitten, hij was echt een droom jongen.. Iana hoorde nog net wat Nick zei en gaf hem een klein duwtje. "Ben ik dan stouter aangelegd volgens jou?" Iana keek hem met grote ogen aan en een halfgeopende mond. "Phuh." Iana haalde haar neus op en draaide haar rug naar hem toe. Ondertussen luisterde ze wel wat Nick zei en keek stiekem over haar schouder naar Nick. Vroeg hij haar uit eten? Iana grijnsde. "Nee, ik heb geen trek." Iana bleef voor zich kijken en voelde hoe ze haar lach bijna niet meer kon inhouden. Iana proestte het uit van het lachen waarna ze Nick aankeek. "Heek graag zelfs.." Iana keek hem speels aan waarna ze een korte geeuw liet horen. Toen haar buik begon te rammelen keek ze Nick aan met een grijns om haar mondhoeken geklemd. "Mijn maag stemt ook toe." Iana grinnikte waarna ze zich weer liet neerzakken op haar rug en weer gezellig dicht tegen Nick ging liggen. Met haar hoofd op zijn schouder sloot ze haar ogen en voelde de warmte door haar gehele lichaam stromen. Verdomme, wat deed die jongen toch met haar? Hoe die haar zo kon beïnvloeden, geen andere jongen kon dat zo goed als hem. Al zat ze een dag geleden wel zwaar in de knoop bij de jongen Chase .. Iana slikte, ze wou hem niet kwetsen maar Nick bleef haar vriendje.. Als die haar dan niet bedroog.. Iana schoof die gedachte afkeurend van zich af, Nick zou haar niet bedriegen! Met haar blauwe ogen op Nick gericht glimlachte ze liefjes waarna ze een kusje op zijn lippen drukte. Een heel onschuldige, die alleen maar om meer vroeg. Van uit haar kant vond ze de zoen veel te kort duren maar Iana besloot om het gewoon rustig aan te doen. En na dat ze zouden uit eten gaan kon hij toch mee naar haar kamer? Een binnenpretje liet haar lachen maar ze wist maar al te goed dat ze het kalm aan moesten doen, anders zou het veel te geforceerd zijn. "En nadat we zijn gaan eten kunnen we naar mijn kamer gaan om nog even te babbelen. Of iets anders, misschien eindigt de avond dan ook wat anders dan de vorige keer eh?" Iana keek Nick met een kleine smekende blik aan en lachte daarna. Ze was er zelf wel van overtuigd dat deze avond geheel anders zou eindigen. Wat zou hun avond nu nog kunnen verknallen? Iana wist wel bijna zeker dat ze het ergste wel hadden gehad.

Kennelijk had Iana de strijd op gegeven, ze ging niet langer tegen hem in. Iets waar hij blij mee was, want hij had geen zin om ruzie met haar te maken. Maar er was geen haar op zijn hoofd die er aandacht om haar alleen tegenover die Arnoud te laten staan. Nee, hij zou daadwerkelijk alles doen om haar te beschermen. Hij was niet bang dat hem iets zou overkomen, en zelfs als dit het geval was kon het hem vrij weinig schelen. "Kijk niet zo als mijn moeder deed, het gaat wel. Mijn hoofdpijn zal wel ophouden.." Haar stem stierf weg bij het woord moeder, het was duidelijk dat haar ouders bij haar nog altijd een pijnlijke plek waren. Iets waar ze liever niet aan dacht, niet over sprak. Nick ging evenals Iana weer recht op zitten, sloeg zijn beide armen zachtjes om haar heen en trok haar tegen zich aan. Haar handen had ze voor haar gezicht geslagen, met zijn hand streek hij zachtjes door haar bruine haren. Hij wou dat hij iets kon doen om die pijn die het gemis van haar ouders te weeg bracht te verzachten, maar dit leek onmogelijk. Hij kon haar ouders niet terug brengen, al zou hij dat graag voor haar gedaan hebben. Voor een moment staarde hij langs haar heen, ondanks het feit dat hij zijn moeder ook had verloren had hij geen idee hoe ze zich voelde. Simpelweg omdat de dood van zijn moeder vrij weinig met hem had gedaan, het was niet zo dat het hem koud had gelaten. Maar veel pijn had het hem niet gedaan, hij had geen sterke band met haar gehad. Voor hem had ze nooit als een moeder gevoeld, ze had zich ook nooit zo gedragen. Nee, hij had haar vaker geholpen dan andersom. Zachtjes drukte Nick een kus op Iana’s wang, waarna hij haar langzaam weer los liet. Flauwtjes glimlachte ze naar hem, legde haar hand op zijn wang. "Ik bof met jou, weet je dat? Een Italiaan helemaal voor mij alleen, wat wilt een meisje nog meer?" zei ze, Nick grinnikte. Wou op haar woorden reageren, maar haar lippen verhinderde dit. Voor een moment sloot hij zijn ogen beantwoorde haar kus, legde zijn hand op haar achterhoofd en streek er zachtjes mee door haar hen. Kort beet ze op zijn onderlip, een kleine handeling die er voor zorgde dat zijn hart sneller begon te staan. En ondanks het feit, dat de snee in zijn lip behoorlijk branden voelde het heerlijk om haar lippen op de zijne te voelen. “Volgens mij ben ik degene die boft.” zei hij zacht, nadat ze een einde had gemaakt aan de kus en met haar duim over zijn wang had gestreken. Glimlachend keek hij haar aan. Iana gaf hem een klein duwtje, keek hem met grote ogen aan. "Ben ik dan stouter aangelegd volgens jou?" zei ze, hij grinnikte. “Je bezorgt oude opatjes een hartaanval, dat noem ik niet onschuldig.” grijnsde hij. "Phuh." zei Iana waarna ze hem haar rug toe keerde. Hij sloeg zijn armen vanachter om haar middel, waardoor zijn handen op haar buik lagen. Drukte zachtjes een plagend kusje in haar hals, waarna hij zijn lippen tot vlakbij haar oor bracht. “Grapje Iana, je bent het liefste, mooiste, onschuldigste meisje dat ik ken.” fluisterde hij zachtjes, een grijnsje speelde op zijn lippen. Hij drukte nog een tweetal kusjes in haar hals, waarna hij haar weer los liet. Hij ging op zijn rug op de halfpipe liggen, staarde naar de helderblauwe lucht. Naar de zon die aan zijn afdaling was begonnen, misschien dat hij haar mee kon nemen naar het restaurant waar hij werkte. Hij lag aan de pier, wat betekende dat ze een mooi uitzicht zouden hebben op de zee. Bovendien was hij er vrij zeker van dat hij met zijn baas wel iets zou kunnen regelen. Op die manier hoefde hij geen geld te lenen en zou hij Iana toch mee uit eten kunnen nemen. "Nee, ik heb geen trek." zei Iana, Nick trok een pruillipje al kon ze dit niet zien aangezien ze met haar rug nog altijd naar hem toe gekeerd zat. Lang duurde het niet voor haar lach weerklonk. "Heek graag zelfs.." zei ze, speels keek ze hem met haar blauwe ogen aan. Grijnzend keek hij haar aan. "Mijn maag stemt ook toe." zei ze, Nick grinnikte. Iana was onderhand naast hem gaan liggen, legde haar hoofd op zijn schouder. Hij legde zijn arm om haar heen, streelde met zijn hand zachtjes over haar schouder. Ze glimlachte liefjes naar hem, iets wat hem een warm gevoel gaf. Nog geen seconden later voelde hij haar zachte lippen weer op de zijne, veel te snel, althans dat vond hij, trok ze haar lippen al weer terug. Even keek hij haar recht aan, waarna hij zijn lippen weer op de hare drukte. Sloot zijn ogen, legde zijn hand op haar wang zijn andere hand lag nog altijd op haar schouder. Hij liet de kus zo lang mogelijk voort duren, haalde uiteindelijk zijn lippen weer van de hare. “Ik denk dat we zo juist ons record hebben verbroken, ik zei toch dat het niet zo moeilijk was.” fluisterde hij, waarna hij een klein kusje op haar lippen drukte om haar vervolgens weer glimlachend aan te kijken. "En nadat we zijn gaan eten kunnen we naar mijn kamer gaan om nog even te babbelen. Of iets anders, misschien eindigt de avond dan ook wat anders dan de vorige keer eh?" Met een bijna smekende blik keek ze hem aan, waarna ze lachte. “Hmm… daar kan ik geen nee tegen zegen, en ik weet wel zeker dat deze avond niet zo eindigt als de vorige.” zei hij, een glimlach speelde op zijn lippen. Met zijn duim streek hij zachtjes over haar wang.

Iana keek Nick voor een moment aan en lachte bij zijn kleine pruillipje dat ze over haar schouder had gezien. "Zielig ventje dat je toch bent, zielig zielig zielig..." Iana lachte waarna ze de kleine kusjes in haar nek voelde en haar ogen even genietend sloot. "I want more of you're kisses .." Iana trok een klein pruillipje maar hield dat voor wat het was en haalde luchtig haar schouders op. Toen hij wat in haar oor had gefluisterd lachte ze. "Ooh ja? En hoe ga je dat bewijzen schattie?" Iana keek hem met gefronste wenkbrauwen aan en kruiste haar armen even. Maar meer uitleg had ze niet nodig aangezien hij zijn lippen op de hare had geduwd en ze in een liefdes kus werd meegesleurd. Kort legde ze haar hand op zijn wang en duwde door haar arm om zijn nek te leggen hem dichter tegen zich aan. "Jij boft met mij? Ik haat mezelf.." Iana keek naar de grond en lachte daarna naar Nick. Oké, dat was niet helemaal waar. Ze hield wel ontzettend van haar bruine haren maar meer dan ook weer niet. Iana voelde hoe zijn lippen weer op de hare gedrukt werden en ze beantwoorde die maar met alle plezier. Toen ze voelde dat ze bijna geen adem meer had sloeg ze een diepe zucht toen hij zijn lippen van de hare had afgedrukt. "Dat was net op tijd of ik stikte in onze zoen. Ik zie het al in de kranten staan: Meisje gestikt in zoen met haar Italiaanse vriend. Met grote drukletters, pfoe! Dat wil je echt niet meemaken joh!" Iana schoot in de lach bij haar eigen fantasie. Ze had haar armen over haar hoofd uitgestoken om zich uit te rekken en had daarna met een geeuw naar Nick gekeken. "Is het erg dat ik honger heb?" Ze keek hem met een scheef hoofd aan en haalde haar hand door haar haren. Even keek ze naar een luidruchtig stel vogels dat boven hun hoofden in een V-vorm naar het noorden aan het vliegen waren. Het was best een mooi zicht waarbij Iana zich recht stelde en een blik gunde op het skateboard dat daar levensloos tegen de muur stond. Met een huppelpasje liep ze er naar toe en sprong er behendig op, met haar armen naast zich zodat ze haar evenwicht op tijd kon beheersen. Met haar blauwe ogen op de halfpipe gericht begon ze zich vooruit te duwen en zorgde ervoor dat ze op tijd haar been weer op het board zette zodat ze met haar board de halfpipe opvloog en met een soepele beweging op de halfpipe stond waarbij het skateboard naar beneden aan het draaien was. Het was iets wat ze zonder te beseffen had klaargespeeld. Zonder vallen daar recht staan en je skateboard laten weggaan. Iana was ergens wel trots op zich zelf, dit was haar nog nooit gelukt. Met een kleine eigendunk liet ze zichzelf eraan herinneren dat Nick hier nog steeds was en ze hem lichtelijk aan het vergeten was. "Nickkkieee, liefie." Iana sprong over de halfpipe door zich aan de houten balk vast te nemen en zo haar voeten goed op de grond te plaatsen. "Wanneer vertrekken we, ik heb honger.." Iana keek hem met een super schattige blik aan waarna ze overdreven met haar wimpers begon te knipperen. Je zag het wel doen bij kleine kinderen die zo hun ouders wouden overtuigen met hun schattige uiterlijk. Met haar handen in haar zij kwam ze wat dichterbij naar Nick waarna ze zijn handen vast nam en hem zo recht trok. "Ik heb honger.." Iana voelde hoe de zon in haar rug stak en de vele warmte wel door haar kleedje leek te gaan. Wat die zon ook altijd kon doen. Het was een prachtige dag geweest, de zon was er al de hele tijd bij gebleven. Met een kleine zucht ging ze weer naast Nick zitten en legde haar hoofd op zijn schoot. Je kon wel goed merken dat Iana wel hield van wat mannelijke aandacht, en dat het dan was van haar vriendje. Ja, dat kon ze niet afslaan. Met haar blauwe ogen voor zich naar de grond gericht liet ze zich weer naar achteren vallen. Ze legde haar armen onder haar hoofd, wel typisch Nick na doend. "Zou ik zo in die houding niet een perfecte man zijn?" Ze kon haar lach niet inhouden bij haar zo originele gedachte die ze luidop aan het vertellen was. "Ik heb aandacht nodig, ik weet het.. Ik kan er niet aan doen, echt niet." Zei ze onschuldig waarna ze zich weer rechtop liet gaan en daarna kort zuchtte. Ze moest maar eens niet zo hyper zijn, maar het ging vanzelf, zo'n dingen kon je niet tegen houden. Iana sloeg haar armen om zijn nek heen en duwde hem weer achyterover. "Ik bof het meest met jou, puuhu." Zei ze met een speels, uitdagende blik waarna ze hem begon te kietelen. Ja, ze vond het echt super om in het gezelschap van Nick te zijn. Dan kon je gewoon niets anders doen dan je kapot lachen. Iana kon zich geen moment voorstellen dat ze niet had gelachen of gegrijnst of geglimlacht. Of jawel, het moment dat Arnoud eraan kwam, en hun eerste ontmoeting.. Iana sloeg die nare gedachten van zich aan, ze moest daar maar niet aan denken. Ze maakte er zichzelf gek door.

"Zielig ventje dat je toch bent, zielig zielig zielig..." lachte Iana, kennelijk was het pruillipje wat hij voor een kort moment had getrokken haar niet ontgaan. Ondanks het feit dat ze met haar rug naar hem toe gekeerd zat. "I want more of you're kisses .." zei ze, hij grinnikte. “Jij geeft je ook makkelijk gewonen.” Zachtjes drukte hij nog een kus in haar hals, waarna hij zijn ogen weer op de hare richtte. "Ooh ja? En hoe ga je dat bewijzen schattie?" Met gefronste wenkbrauwen en haar armen gekruist keek ze hem aan, hij grijnsde. Ging er vanuit dat zijn kus genoeg was om het haar te bewijzen, en anders zou hij nog wel wat bedenken. Hij voelde haar warme hand op zijn wang, ze trok hem dichter tegen zich aan door haar arm rond zijn nek te sluiten. "Jij boft met mij? Ik haat mezelf.." Met zijn blauwe ogen keek Nick haar aan, zich afvragend of ze het meende of dat het een grapje was. “Ja, ik bof met jou. You’re just perfect.” zei hij zacht, een lieve glimlach was op zijn gezicht verschenen. Het was het soort glimlach die hij meisjes wel eens toe wierp als hij ze probeerde te verleiden, alleen dan iets zachter. Oprechter. "Dat was net op tijd of ik stikte in onze zoen. Ik zie het al in de kranten staan: Meisje gestikt in zoen met haar Italiaanse vriend. Met grote drukletters, pfoe! Dat wil je echt niet meemaken joh!" lachte Iana, Nick rolde lichtjes met zijn ogen een grijns stond op zijn gezicht. “Dat spijt me liefje, het was niet mijn bedoeling je te laten stikken.” zei hij, met zijn hand streek hij langs haar wang. Het viel hem op dat ze steeds weer over zijn Italiaanse afkomst begon, was dat dan zo belangrijk voor haar? Was de enige reden dat ze op hem viel dat hij Italiaans was? Wat was dat nu voor een onzinnige gedachten? "Is het erg dat ik honger heb?" Met haar hoofd een beetje schuin keek ze hem aan, hij lachte zachtjes. “Nee, hoor.” zei hij, terwijl hij zijn armen onder zijn hoofd vouwde en voor een moment naar de lucht staarde. Hij hoorde het geluid van wieltjes op het asfalt, draaide zijn hoofd in de richting van Iana die op zijn skateboard aan kwam gerold. Hoe moesten ze eigenlijk naar het restaurant komen? Gewoon lopen waarschijnlijk, een andere oplossing zag hij niet. Hij had geen auto, en ook geen scooter helaas. In Italië had hij er samen met Romeo en Jasper één gehad, zover je kon zeggen dat die van hen was. Het was Jasper die er op een dag mee was komen aanzetten, hij had hem ‘gevonden’ in de haven. Geen van hen had een rijbewijs gehad, maar daar hadden ze weinig problemen mee gehad. Enkel Levi was een keer op gepakt toen hij er op was gaan rijden, met zijn dronken kop. "Nickkkieee, liefie." zei Iana, trok hem met die woorden uit zijn gedachten. Hij grijnsde onwillekeurig duwde zich overeind. Steunde op zijn handen, zijn pols protesteerde heftig maar hij negeerde de stekende pols straal. "Wanneer vertrekken we, ik heb honger.." zei ze, hij grinnikte. Liet zich door haar overeind trekken, Ian knipperde onder hand met haar ogen keek hem met een schattige blik aan. Hij legde zijn handen op haar heupen. “Je lijkt net en klein kindje nu.” zei hij, een speelse grijns stond op zijn lippen. "Ik heb honger.." zei ze weer, hij grinnikte. “Oké, dan gaan we. Maakt het je wat uit waar?” vragend keek hij haar aan. Zelf werkte hij bij een Italiaans restaurant, de man daar had hem vrijwel direct aan genomen toen hij achter zijn afkomst kwam. Bovendien had Nick al redelijk wat ervaring in de Italiaanse keuken door zijn eerdere baantjes in Sicilië. Als ze geen behoefte had aan Italiaans eten dan gingen ze wel ergens anders heen, hij kon vast wel van iemand wat geld lenen. En anders zou hij wel iets anders bedenken, al was hij niet van plan in haar bijzijn iemands zakken te rollen. Iana ging weer op de halfpipe zitten, en hij volgde haar voorbeeld. Glimlachte even toen ze haar hoofd op zijn schoot legde, streek met zijn hand een bruine pluk van haar haren uit haar gezicht. Al vrij snel vouwde ze haar armen onder haar hoofd, hem imiterend. "Zou ik zo in die houding niet een perfecte man zijn?" vroeg ze, hij schudde lachend zijn hoofd. “Nee, en dat is maar goed ook want ik val niet op mannen.” grijnsde hij. "Ik heb aandacht nodig, ik weet het.. Ik kan er niet aan doen, echt niet." zei ze, op een onschuldige toon. “Geeft niet, ik vind het niet erg om jouw aandacht te geven.” Zolang je het maar niet bij andere jongens vraagt, niet op deze manier in elk geval. Voegde hij er in gedachten aan toe, maar hij zei het niet hardop. Hij wou niet al te bezitterig overkomen, hij wou haar niet wantrouwen. Ze zou hem wel trouw blijven, toch? Iana sloeg haar armen om zijn nek en duwde hem weer met zijn rug tegen de baan. "Ik bof het meest met jou, puuhu." zei ze, waarna ze hem begon te kietelen. Hij keek haar met een strak gezicht aan, hij kon tegen kietelen. Iets wat hem in dit soort situaties goed uit kwam. “Nee hoor, ik bof het meest met jouw.” Waarna hij haar een kort moment kietelde, om zich vervolgens recht te stellen en haar ook overeind te trekken. “Ik dacht dat jij honger had.” zei hij, terwijl hij één van haar handen beet pakte en haar vingers met de zijn vervlocht. “Dus waar wil je eten, zeg het maar.” zei hij, een vrolijke glimlach stond op zijn gezicht.

Iana keek Nick voor een moment aan, voelde hoe hij zijn handen op haar heupen zette en zei dat ze juist perfect was. "Serieus?" Iana hield haar hoofd weer wat scheef en voelde zich wel gevleid door zijn woorden. Alleen die verleidelijke glimlach deed haar even haar wenkbrauwen fronsen. "Ik hoop dat je die glimlach alleen maar bij mij opzet." Zei ze terwijl ze haar armen om zijn middel stak, eens wat anders dan al die tijd met haar armen rond zijn nek te zitten. Met een stralende glimlach en fonkelende oogjes bleef ze hem even aankijken in zijn blauwe ogen. Even lachte ze aangezien ze al die zonnestralen in haar ogen kreeg en ze hem los liet aangezien haar hoofd wat aan het branden was. "Ahw.. Die verdomde hoofdpijn wil ook nooit weggaan.." Iana wreef pijnlijk over haar voorhoofd en probeerde de pijn te verbijten door naar Nick te kijken en te horen naar wat hij zei. "Haha, dus het was je bedoeling niet?" Iana fronste en lachte daarna. "Ik weet het wel liefie, je zou me nooit dood willen, is het niet?" Iana was net een vragen test aan het stellen waar ze toch al veel goeie antwoorden op had gekregen. "Ik ben je net aan het testen.." Zuchtte ze half waarna ze naar de grond keek en een klein steentje met haar voet wegtrapte. Haar maag was weer aan het knorren waardoor ze al meteen weer opkeek. Wat had ze toch zo'n verdomde honger.. Iana voelde hoe haar lichaam protesteerde om nog iets te doen, net of die naar voedsel aan het smeken was. Iana wist maar al te goed wat er dan gebeurde als ze begon te lopen of dergelijke. Dan kreeg ze meestal van de vreselijk pijnlijke steken in je zij, of de milt. Iana haalde haar schouders luchtig op, niet echt wetend wat ze op zijn vraag moest antwoorden. Waar ze naar toe zouden gaan om te eten. "Werkte jij niet in een Italiaans restaurant? Stiekem heb ik wel wat honger. En jij kan dan als serveerder spelen voor mij hé!" Iana lachte waarna ze Nick al voorstelde in een mooi pak, helemaal net. "Maar dan moet ik me wel eerst klaarmaken.. Of is dit witte kleedje goed genoeg?" Iana wilde eigenlijk eerst naar haar kamer aangezien ze daar zich wat kon opfrissen maar ergens was dat niet zo'n goed idee. Haar honger was al veel te groot en het zou erg zijn dat ze aan haar kamer wat ging eten. Nee, haar ijdelheid moest ze deze keer maar aan de kant zetten. "Oké, gaan we dan naar jouw restaurantje.." Iana keek hem aan en verbeterde zich snel. "Alleja, waar jij werkt tenminste. En ik betaal wel, ik heb immers geld mee." Iana nam haar tasje van de halfpipe en gooide die over haar schouder waarna ze Nick zijn hand tegen haar hand voelde en haar vingers er mee verstrengelde. Iana glimlacht en zette de eerste paar stappen naar voren toe. "Ik weet wat, we hebben toch geen auto eah? Ik ben met de fiets naar hier gekomen, weet je nog? Jij mag fietsen en ik zal lekker vanachter zitten." Iana stak haar tong even plagend naar hem uit en liet Nick's hand los om daarna naar haar fiets te rennen. Haar fiets kwam nu toch wel goed van pas, iets wat ze niet voorheen had gedacht toen ze ermee was vertrokken. Iana nam het stuur vast van haar fiets en trok hem recht om zich daarna op de bagagedrager te zetten en Nick vrolijk aan te kijken. "Of als ik moet rijden, als je pols te veel pijn deed." Iana stapte van de drager af maar bleef de fiets ondersteunend vast houden. Ze moest maar best wat rekening houden met de verwonding die Nick had opgelopen, ook zijn lip moest waarschijnlijk nog hard branden. Maar Iana wist dat als je niet aan die wonden dacht je er meestal ook minder pijn van had. Vrolijk keek Iana naar de lucht waar ze een tweede zwerm vogels zag oversteken. Die gingen waarschijnlijk weer naar het zuiden. Iana wist nog wel dat in de lente velen naar het zuiden trokken maar veel meer wist ze daar nou ook niet van. Vlug wende ze haar blik af naar Nick, niet echt wetend wat ze moest verwachten. Zou hij nu rijden, of zij? Iana wist ergens het antwoord al aangezien Nick altijd het beste voor haar wou. Daarom dat ze hem ook zo lief vond.

-Flutje..

"Serieus?" Met haar hoofd een tikkeltje schuin keek ze hem aan. “Ja, serieus.” zei hij, terwijl hij met zijn duim langs haar wang streek. Ze fronste en hij wist dat dit te danken was aan zijn glimlach. "Ik hoop dat je die glimlach alleen maar bij mij opzet." zei ze, waarna ze haar armen om zijn middel sloeg. “Ja, ik geloof het wel.” grijnsde hij, terwijl hij recht in haar twinkelde ogen keek. "Ahw.. Die verdomde hoofdpijn wil ook nooit weggaan.." zei ze nadat ze hem los had gelaten, ze wreef over haar voorhoofd. “Ik zal proberen straks een aspirientje voor je te regelen, hopelijk werkt dat.” zei hij, met een lichte bezorgde ondertoon in zijn stem. Het was te hopen dat ze geen hersenschudding op had gelopen, hij fronste even. Wat waren daar de symptomen ook alweer van? Jamie had het hem wel eens verteld, maar hij was het weer vergeten. Iets waar hij nu lichtelijk van baalde. “Ben je duizelig? En moe?” vroeg hij na een korte tijd aarzelend, hij wist dat het er nog meer symptomen waren. Maar die kon hij zich niet herinneren, hoe hart hij het ook probeerde. Wel wist hij dat als ze een hersenschudding had ze om de twee uur gewekt moest worden als ze ging slagen. Wat betekende dat hij na vanavond bij haar zou moeten blijven, iets waar hij totaal geen problemen mee had. Toch hoopte hij dat de klap geen hersenschudding tot gevolg had gehad. "Ik weet het wel liefie, je zou me nooit dood willen, is het niet?" vroeg ze, hij glimlachte even. “Nee, ik zou jouw niet dood willen.” zei hij, waarna hij een zachte kus op haar lippen drukte. Om haar vervolgens weer recht in haar blauwe ogen te kijken, die hem leken te doen smelten. "Ik ben je net aan het testen.." zuchtte ze, hij grinnikte. “En doe ik het goed tot nu toe?” vroeg hij, terwijl hij haar met zijn hoofd ietsje schuin aan keek. Haar nu imiterend. "Werkte jij niet in een Italiaans restaurant? Stiekem heb ik wel wat honger. En jij kan dan als serveerder spelen voor mij hé!" zei Iana, Nick was blij dat ze daar heen wilde. Op die manier zou hij geen geld hoeven lenen en hij kon wel wat regelen met zijn baas als hij een aspirientje voor Iana ging halen. "Maar dan moet ik me wel eerst klaarmaken.. Of is dit witte kleedje goed genoeg?" vroeg ze, hij glimlachte. Liet zijn armen voor een kort moment rond haar middel glijden. “Je ziet er prachtig uit. Wat mij betreft is dat witte kleedje perfect, maar als je je graag wilt klaarmaken gaan we wel even naar je kamer.” zei hij, een glimlach speelde op zijn lippen. "Oké, gaan we dan naar jouw restaurantje.." begon ze, hij grijnsde onwillekeurig zijn restaurant? "Alleja, waar jij werkt tenminste. En ik betaal wel, ik heb immers geld mee." Hij schudde zijn hoofd, en liet haar los zodat ze haar tasje kon halen. “Ik betaal, ik heb jouw mee uit eten gevraagd dus betaal ik. En daar kun jij niks tegen in brengen.” zei hij vastbesloten. "Ik weet wat, we hebben toch geen auto eah? Ik ben met de fiets naar hier gekomen, weet je nog? Jij mag fietsen en ik zal lekker vanachter zitten." zei Iana, waarna ze haar tong naar hem uit stak en zijn hand los liet. Fietsen, dat had hij niet zo vaak te gedaan. In een stad als Palermo was dit nergens voor nodig, althans niet in zijn ogen. Hij had een aantal malen op de BMX van Romeo gereden, maar was hier al snel mee gestopt. Aangezien hij er weinig lol aan vond. Ach ja, het zou hem wel lukken. Zo moeilijk was fietsen nu ook wel niet, en zeiden ze niet altijd dat je het nooit verleerde? Het was te hopen dat het klopte want de laatste keer dat hij had gefietst was vier jaar geleden. Rustig liep hij naar Iana toe, die al op de bagage drager was gaan zitten. Bedacht zich en liep terug om zijn board te pakken, met het ding onder zijn arm liet hij weer naar Iana toe. Die al weer van de bagage dragen af was gesprongen. "Of als ik moet rijden, als je pols te veel pijn deed." zei ze, hij schudde zijn hoofd. “Nee, ik fiets wel. Maar ik waarschuw je ik ben niet zo goed in fietsen.” grijnsde hij, met toch iets van schaamte in zijn stem. Ach ja, hij was een Italiaan en er waren veel Italianen die niet konden fietsen. Hij pakte de fiets van haar over, zette zijn board tegen zijn been. Tilde Iana vervolgens lachend op en zette haar op de bagage drager, gaf haar zijn board. “Zou jij het vast kunnen houden?” vroeg hij. “En sla me er alsjeblieft niet mee voor mijn hoofd want dan liggen we straks beide op de grond.” Voegde hij er grinnikend aan toe. Vervolgens stapte hij op. Legde zijn handen op het stuur en zette zich af, begon rustig te fietsen. Hij grijnsde even, het ging beter dan hij had verwacht.

[The same here ]

Iana moest lachen bij zijn opmerking. Ze was in zijn ogen dus perfect, mooi. Hoefde ze zich daar al geen zorgen om te maken. "Dan is het goed." Iana knikte waarna ze haar tasje over haar schouder sloeg en het board van Nick overnam. Toen die haar echter opnam en op de bagagedrager plaatste slaakte ze een klein kreetje en keek hem voor een moment aan. "Ik zal proberen dat board stil te houden, al denk ik dat het nogal moeilijk gaat gaan.." Zei ze met een speelse ondertoon waarna ze knikte. "Ik hou het wel stil, al zou ik het niet zou erg vinden om met jou te vallen. Als ik maar op jou val, en jij niet op mij." Iana grinnikte schudde daarna haar hoofd. Toen hij zich op het zadel had gezet besloot Iana haar mond maar te houden zodat Nick ongestoord zou kunnen fietsen en ze nietr straks op het asfalt zouden terecht komen. "Het gaat best goed." Zei ze na een aantal minuten fietsen. Ze had haar benen wat opgeheft en had haar armen losjes rond Nick gelegd, zonder het board te laten vallen. Het was best moeilijk om stil te blijven zitten maar uiteindelijk viel het allemaal best wel mee. Haar honger begon echter verschrikkelijk zijn tol te eisen waardoor Iana even zuchtte en voelde hoe de warmte in haar hoofd begon te stijgen. Die ging echt niet haar avond gaan verpesten. "En dat aspirientje zou goed zijn." Zei ze waarna ze glimlachte, wetend dat Nick dat toch niet zou kunnen zien. Ergens vond ze het wel raar dat Nick zei dat hij niet goed kon fietsen, hij deed het althans perfect. Even dacht Iana aan haar fietsmomenten. Haar eerste keer, toen had haar vader een veegborstel aan het achterste stuk van haar fiets gehangen zodat ze zo het kon proberen. Natuurlijk ging dat voor geen meter en lagen ze er al na tien seconden. Maar Iana had het allemaal best grappig gevonden. Behalve de littekens achteraf dan, en de blauwe plekken dan niet te vergeten. Iana richtte haar blauwe ogen op de lucht waar de zon al meer naar onderen was gaan staan. Binnen een tweetal uren zou de zon naar de grond gaan zakken, iets wat Iana het toppunt van de dag vond. Ze hield van de zonsondergang. Iana wist nog dat ze samen met haar moeder de zonsondergang had proberen tekenen op een tekenblad. Het was echt mooi geworden, haar moeder kon het ook zo goed. Een zucht schoof van haar lippen waarna ze haar voeten wat tegen de grond liet aanslepen, zonder het eigenlijk te beseffen. Toen de fiets echter vreselijk naar rechts begon te leunen besefte ze dat dat door haar schuld was en hield vlug haar voet weer van de grond waardoor de fiets gelukkig weer in balans kwam. "Sorry.." Mompelde ze waarna ze het skateboard wat dichter tegen haar stijve arm hield die wat pijn begon te doen. "Zijn we er bijna?" Iana keek Nick even over zijn schouder aan, proberend niet teveel te bewegen zodat ze niet zouden vallen. Dat wou ze één, hém niet aandoen. En twee, dat wou ze haar hoofd niet aandoen die door de klap van de val waarschijnlijk nog meer zou zeer doen. En daar had ze eerlijk gezegd helmemaal geen zin in. Toen het restaurant in de verte zijn uithangbord showde wist Iana al meteen dat het daar was. "Jippie, we zijn er." Juichte ze waarna ze haar beide voeten op de grond zette en ervoor zorgde dat de fiets niet zou omkantelen door haar gewicht die ze volledig naar rechts had gebracht. "Geef me mijn fiets maar." Zei ze waarna ze op een tweetal meter afstand een fietsenrek zag staan en daar haar fiets tegen stelde om hem daarna op slot te doen. Ook het skateboard had ze in het slot gestoken zodat dat zeker niet kon gestolen worden. "Oké, we kunen gaan." Zei ze waarna ze een pluk van voor haar ogen wegblies. Met haar blauwe ogen in de zijne kijkend nam ze zijn hand vast en kneep daar zachtjes in, een klein ondeugend kneepje. Stap voor stap beenden ze zich naar de deur waarna Iana haar hand op de klink zette en dat lichtelijk naar achteren trok.