Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Fighting against the memories. Even if you lose..

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimewo jan 05, 2011 9:43 am

Het schelle geluid van de tweede bel vulde de gang, ondanks dat was de gang nog altijd druk bezet. Yasmine blies een zwarte lok uit haar ogen. Het was hier net zoals op haar oude school. Enorme massa's met mensen en geschreeuw was er ook niet te ontbreken. Ze had het ook al geweten toen ze voor de High School stond. Het was een grote school en dat was niet voor niets. Maar ja, terug kon ze niet. Haar vader had zijn poot stijf gehouden bij zijn gedachten aan Monica. Het was de dichtbijzijnste kostschool en ze was zich er van bewust dat hij haar er niet voor niks naar toe had gestuurd. Hij had haar gezegd dat hij gewoon niet voor haar kon zorgen na wat er met haar moeder was gebeurd. Hij was er kapot van, daar was ze zich nog altijd sterk bewust van. Maar ze had geen moment hoe ze hem er boven op kon helpen, zij zelf had het ook nog steeds. Dat gevoel dat aangaf dat ze haar tijd had verspild, dat ze haar moeder zo niet waard was. Haar moeder had niet opgepakt hoeven worden, ze had haar kunnen helpen door haar te helpen met afkicken. Of in ieder geval te steunen, maar ze had niks uit kunnen halen. En nu zat haar moeder daar. Zacht beet Yasmine op haar lip, ingehouden tranen prikte achter haar oogleden. Ze wilde hier niet zijn, ze wilde bij haar vader zijn. Misschien dat er toch een kans was dat ze hem kon helpen. Maar nu ze hier was, kon ze helemaal niks.
Met een paar snelle passen had ze een plekje gevonden in de kantine achteraan. Want dat was de enige plek waar nu niemand zat. Vast omdat de lessen zo weer begonnen. Maar ze kon nu niet aan lessen denken. Haar hoofd stond er totaal niet naar. Zuchtend liet ze haar rugzak op de grond vallen die met een plof op de grond terecht kwam. Vervolgens liet ze zich er achteraan zakken en haar hoofd liet ze tegen de bakstenen muur leunen. Haar vinger bracht ze naar haar oog, waar een traan ontsnapt was. Snel veegde ze hem weg, in de hoop dat haar make- up nu niet al te erg zou zitten.
Enkele gedachten omringde haar, ze kon er niet tegen vechten. Ze leek elke strijd tegen haar gedachten en herinneringen te verliezen. Alsof ze een deel van haar zelf niet onder controle kon houden. Zo leek het.
"Pappa?" Ik keek naar de man die voor me stond. Hij moest mijn vader voorstellen, maar zijn gezicht was bleek en zijn ogen stonden dof. Ik wist gelijk dat hij besefte dat mama weg was. Voor een hele lange tijd. Evenals ik wist dat. Mijn ogen zochten de zijne, ook die van mij waren minder helder dan daarvoor. "Hoelang zal ze weg blijven?" fluisterde ik, er nog altijd sterk van bewust dat het piep stemmetje in mijn stem niet was verdwenen. "Ik weet het niet." antwoordde hij zacht na een tijdje. "Ik weet het niet, ik.. het.." Ik keek hem aan, en het was overduidelijk dat hij naar woorden zocht. En dat was precies dat ik ook nodig had, woorden..
Zuchtend keek ze voor zich uit. Ze wist nog steeds niet of haar vader het nou wel wist of niet. Hoelang haar moeder daar nou zat. Ze wilde haar zo graag omarmen en een kus op haar wang drukken. Maar dat kon niet, hier of thuis het kon niet.
Een stilte vulde de -nu onderhand- lege kantine. Ze was zich er van bewust dat het lesuur was begonnen. Na een korte zucht stond ze op en graaide haar rugzak van de grond. Het had geen zin om een les te missen, daar had ze al helemaal niks aan. Maar eigenlijk moest ze hier ook vrienden maken. Anders wist ze zeker dat school hier niet te doen was. Ze wilde gewoon iemand net Als Sabine, op haar oude school. Yasmine keek even op. Sabine had haar nog gevraagt om haar te laten weten hoe het hier was, nou dat kon voor haar part wel wachten. Na haar rugzak achterover geslagen te hebben keek ze om zich heen, was er nou echt niemand?

[Iedereen welkom Smile]
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimewo jan 05, 2011 10:49 am

Savannah kon een gaap in de les van wiskunde nog net onderdrukken. Het was ook zo saai. Ze kon er niks aan doen. Toen de leraar van wiskunde recht voor haar neus stond en een of andere vraag over een rekenopdracht stelde, keek ze hem aan alsof hij van een andere planeet afkwam. De leraar keek haar fronsend aan en Savannah probeerde zich te herinneren wat hij ook alweer gevraagd had. De leraar schreef iets op een of ander dom notitieboekje en liep door. Savannah keek hem na. Had hij nu iets geschreven dat zij zich moest melden? Savannah hoopte van niet. Dat zou haar derde briefje dan al zijn en dan mocht ze ’s morgens van de conciërge de aula, of de kantine beter bekend, gaan vegen. Daar had ze geen zin in. Ze probeerde zo goed mogelijk op letten, maar de les was zo saai, dat haar gedachten weer afdwaalden en ze droomde even. De leraar keek haar fronsend aan en wou net een opmerking maken, toen de bel opeens ging. Dat had Savannah dan weer wel gehoord. Snel stond ze op, klapte haar boek dicht en liep het klaslokaal uit. Ze zuchtte. Vandaag was ze er tijdens Engels ook al bijna uitgestuurd omdat ze zat te tekenen. Ze had een soort schets gemaakt van het klaslokaal. De leraar Engels had het een prachtige schets gevonden, was toen weer bij zinnen gekomen en had haar de klas uitgestuurd. Als Savannah daaraan terugdacht, moest ze lachen. Hoe sommige leraren zich ook zo gauw lieten inpalmen door een of andere tekening of talent van de kinderen hier op school. De leerlingen. Savannah liep met de stroom mensen mee de kantine binnen. Ze zocht een vrij plaatsje. Savannah was bijna de aula in, toen de bel weer ging. Nee hè? Welke les had ze nu? Ze had toch pauze? Oeps, ze was vergeten dat ze hierna een uur biologie had. Omkeren dan maar. Maar ze bleef staan en keek een meisje aan die al haar spullen bij elkaar pakte. Misschien had zij dezelfde klas en hetzelfde les als haar. Want dan kon het meisje met haar meelopen. Savannah had niet echt goed opgelet toen de klas zich had voorgesteld. Savannah had haar blik naar buiten laten glijden. Ze kon zich ook verschrikkelijk goed laten afleiden. Ze liep op het meisje af en glimlachte. ‘Hallo!’ begroette ze het meisje vrolijk. ‘Mijn naam is Savannah. Welke les heb jij nu? Misschien kan je met me meelopen,’ zei Savannah snel, aangezien de bel al gegaan was en ze dat derde briefje, misschien nu wel vierde, echt niet wou halen. Aan de andere kant, als dit inderdaad een klasgenoot was, dan konden ze kennis maken, of anders na de les. Ze was ook een beetje een snel ontvangstcomité. Toch leek het meisje jonger dan haar. Misschien had ze inderdaad een beetje de verkeerde persoon gekozen. Ze keek vragend naar het meisje. ‘Sorry dat ik je zo overval,’ excuseerde zij zich. Ze keek op. Was het meisje wel blij met haar komst? Als het meisje wou, wou ze haar wel geleiden naar haar klas.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimedo jan 06, 2011 7:56 am

Haar donkere ogen gleden door de ruimte, op zoek. Maar naar wat was voor haar ook nog de vraag. Het was vreemd, maar dat had ze soms. Dat ze ergens naar op zoek was, maar dat ze niet wist naar wat. Aan de ene kant wilde ze graag vrienden maken. Of tenminsten één iemand waarmee ze haar tijd in de pause kon verdoen. Maar aan de andere kant leek het ook weer zo onwaarschijnlijk dat er iemand uit die mensenmassa naar haar toe zou komen. En dat was tot nu toe ook nog niet gebeurd, dus waarom zou de situatie ooit wel omkeren? Net zoals de situatie thuis? Dat had ze zich ook altijd al afgevraagt, of het thuis ook weer goed zou komen. Ook al zou haar moeder terug komen, ze wist niet of ze veranderd was.
Een zucht schoof van haar lippen, ze wist eigenlijk niet waarom ze zelf niet gewoon naar iemand te kon lopen. Waarom was dat nou zo moeilijk, wat hield haar tegen? Yasmine beet op haar lip, het was gewoon niks voor haar. Al haar vriendinnen was ze tegengekomen en het was niet dat ze te verlegen was. Maar ze kon gewoon weg geen afwijzing op haar eerste dag aan.
Met een paar voetstappen verwijderde ze zich van de plek waar ze net had gestaan. Ze moest nu echt haar juiste klas vinden, anders was de kans groot dat ze telaat kwam. Al had ze al het idee dat ze een briefje moest gaan halen. Nogmaals verzette ze een paar stappen, terwijl ze voor de zoveelste keer met haar hand langs haar gezicht ging om een zwarte lok weg te strijken, terwijl ze met haar andere hand de leren band van haar rugzak stevig omklemde.
Het was onderhand helemaal leeg in de kantine, en haar hoop op iemand ontmoeten was haar in de schoenen gezakt. Ze zuchtte nogmaals en opeens klonk er een stem achter haar. Yasmine draaide zich met een ruk om en keek recht in de ogen van een bruinharig meisje. De stem die daarnet geklonken had, was overduidelijk van haar geweest. "Hoi." mompelde ze zacht en keek haar aan. Wat deed zij hier nog in de kantine? Moest zij niet in de les zitten? Of had haar planning evenals bij haar ook wat anders gelopen? ‘Mijn naam is Savannah. Welke les heb jij nu? Misschien kan je met me meelopen,’ vervolgde het meisje. Savannah, dacht ze. Het was een aparte naam, maar wel een mooie. "Yasmine." stelde ze zichzelf voor en een glimlachje printte zich op haar lippen. "Ik heb zo Economie, maar ik zit hier pas een dag. Dus ik ken de klassen niet zo goed." zei ze en sloeg haar blik voor een moment neer. Ze was zich er nog altijd van bewust dat haar stem zacht klonk. ‘Sorry dat ik je zo overval,’ hoorde ze haar zeggen. Yasmine richtte haar ogen weer op Savannah. "Nee, nee dat geeft niet. Ik ehh vroeg me af of jij me kon laten zien waar ik heen moet." vroeg ze nog altijd zacht en keek haar afwachtend aan. Ze liet haar rugzak van haar schouder glijden en pakte haar kleurige agende eruit. Waarin haar rooster stond, met haar vinger gaf ze aan waar ze heen moest.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimedo jan 06, 2011 8:32 am

Savannah keek het meisje schuldbewust aan. Normaal overviel ze geen mensen. Logisch, daar had ze niet eens de tijd voor gehad. Soms vond ze zichzelf zo dom klinken. Ze richtte haar blik op kantine. Die begon langzaam maar zeker leeg te lopen. Iedereen had nu een les, waarschijnlijk. Alleen degene die spijbelden bleven zitten, of degene die een uur uitval hadden. Savannah zou dat nu ook wel graag willen. Zij had biologie. En dat was een heel saai vaak. Ze bekeek ondertussen het meisje gauw van top tot teen, met een snelle blik, die niet eens opgemerkt zou kunnen worden. Het meisje had mooie, zwarte haren en prachtige, diepgrijze ogen. Of nee, eerder witachtig. Ze leek geen puistjes te hebben. Gelukkig had Savannah die ook niet. Ze hield niet van puistjes. Nu ze er zo over nadacht, had ze nog nooit meegemaakt dat ze puistjes had op haar gezicht. Ze keek naar het meisje en richtte haar blik toen op het raam van de kantine. Je kon vanaf hier het fonteintje zien dat daar buiten stond. Aan het fonteintje was een trap ingericht. Ze keek naar de kantinejuffrouw die over haar hoofd wreef. Het zweet liep langs alle kanten bij haar langs. Logisch. Het was ook warm. Savannah hoorde de woorden van het meisje voor zich, die Yasmine heette, een mooie naam trouwens en keek naar Yasmine. Ze vertelde over de klassen en Savannah knikte begrijpend. Toen zij hier nog maar pas zat en zolang geleden was dat niet, kende ze ook niet alle lokalen. Daarom was ze ook vaak te laat. Maar die leraren en leraressen hier zijn daar niet mee om te praten. Of je bent op tijd, of je wordt de klas uitgestuurd en mag je gaan melden bij de conrector. Dat vond Savannah trouwens maar streng, maar ja. Toen het meisje praatte, knikte Savannah. Ze glimlachte. Ze keek op het rooster. Dat lokaal stond in de gang waar zij moest zijn. Mooi zo. 'Daar moet ik ook zijn, maar dan in een andere klas,' zei ze tegen het meisje. 'Kom maar mee hoor,' glimlachte ze, terwijl ze ging lopen en af en toe over haar schouder keek of het meisje haar kon bijhouden. Nu kon ze nog naast zich kijken, maar af en toe liep ze onbewust heel erg snel. 'Als ik te snel ga, moet je het maar zeggen,' zei ze. Economie.... Dat zou ze nu grager willen hebben dan biologie. Het duurde even, maar Savannah zag de gang waar Yasmine en zij moesten zijn. Ze glimlachte. 'Daar is je lokaal. Zien we elkaar weer in de aula?' vroeg ze, hopend dat hij meisje wel een nieuw keer wou praten met haar. Maar dan hadden ze ook een pauze en konden ze een praatje maken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimeza jan 08, 2011 7:16 am

'Daar moet ik ook zijn, maar dan in een andere klas,' Savannah had begrijpend geknikt op Yasmine's vorige woorden. Voor een moment glimlachte ze naar haar. Met de seconden begon ze meer te geloven dat ze een nieuwe vriendin had gevonden. Snel richtte ze zich weer honderd procent op het meisje voor zich en keek haar met haar gekleurde ogen aan. Ze was blij dat haar klas zich ook in de gang van haar klas bevond, dan was de kans groter dat ze haar nog een keer na de les tegen zou komen. Het was hier immers zou groot, dat je als je niet in dezelfde klas zat wel echt ergens moest afspreken. Want de kans dat je iemand voor de tweede keer zomaar weer tegenkomt is vrij klein. Tenminste, dat zag zij wel zo.
'Kom maar mee hoor,' hoorde ze Savannah zeggen. Yasmine keek haar aan en glimlachte toen ze begon te lopen. Nadat ze haar agenda weer in haar tas had gepropt en die vervolgens achterover had geslagen, liep ze achter haar aan. Zonder aarzeling weliswaar. 'Als ik te snel ga, moet je het maar zeggen,' hoorde ze haar zeggen. Savannah had achterom over haar schouder gekeken. Vast om te checken of Yasmine zich nog wel achter haar bevond. Nou daar hoefde ze zich geen zorgen over te maken. Ze was veel te blij dat ze nu eindelijk in één keer haar klaslokaal kon vinden. Al was ze nu vast en zeker toch wel te laat, maar veel deed dat er ook niet toe. "Je loopt niet te snel hoor." glimlachte ze en volgde haar zo naar de gang van hun lokalen..
'Daar is je lokaal. Zien we elkaar weer in de aula?' Ze waren beiden onderhand bij hun gang aangekomen. Yasmine wist het nummer van haar lokaal en zo zag ze het al meteen liggen. Voor een moment richtte ze haar blik weer op die van Savannah. "Ja is goed." zei ze met een gevormde glimlach op haar lippen. "Nog bedankt voor het brengen naar me lokaal trouwens." vervolgde ze en draaide zich vervolgens op en liep naar haar lokaal en legde haar hand op de klink. De deur was immers al dicht, iets dat logisch was. Voor een korte seconden wierp ze nog een blik op Savannah en keek daarna weer naar haar lokaal. Ze meende het echt toen ze zei dat het goed was dat ze elkaar weer in de aula zouden zien. Ergens hoopte ze gewoon dat ze lol met haar kon maken. En dat school daardoor een stuk makkelijk werd, ook omdat haar gedachtes van haar moeder en vader dan werden weggedrukt. Al wist ze niet of dat het juiste was. Even slikte ze en maakte vervolgens een eind aan haar gedachtenreeks. Met ingehouden adem opende ze de deur.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimeza jan 08, 2011 7:26 am

Savannah had geglimlacht toen Yasmine had gezegd dat ze niet te snel liep. Het ging erop lijken dat ze een vriendin had. Dat vond ze eigenlijk wel fijn. Yasmine leek haar heel erg aardig. Ze keek opzij naar Yasmine en een glimlach was verschenen over haar gezicht. Gelukkig had ze misschien nu een vriendin. Dan zouden de dagen op school minder eenzaam worden. Ze vond het soms zo jammer op school dat iedereen een vriendin leek te hebben behalve zij. Maar nu zou dat dus allemaal voorbij zijn. Ze glimlachte en keek naar Yasmine, die haar klas dus blijkbaar zag liggen. Dan werd het nu tijd voor afscheid en snel rennen naar haar lokaal voor biologie. Savannah had er totaal geen zin in. Ze vond het jammer dat de lentevakantie weer voorbij was. Ze had graag nog wat langer vakantie gehad, maar helaas accepteerde het bestuur van het land dat niet. Toen Yasmine haar vraag beantwoordde, knikte Savannah blij, opgelucht en vriendelijk tegelijk. Ze vond het fijn het gevoel te hebben dat ze een vriendin had. Ook al zouden sommige mensen je raar aanstaren als je nu al over een vriendin sprak, het maakte Savannah totaal niks uit. 'Graag gedaan,' zei ze op het meisje haar woorden, haar bedanktwoordje. Ze knikte nog naar Yasmine, zwaaide en liep richting haar lokaal, om een saaie les van biologie achter de rug te hebben.

Savannah was er met de waarschuwing vanaf gekomen. Geen briefjes. Savannah kon wel juichen. Als ze dit deze week zo volhield, dan hoefde ze geen briefje mee en hoefde ze 's morgens niet om zeven uur de aula gaan vegen. Ze dacht al snel weer terug aan haar afspraak met Yasmine en liep met de stroom leerlingen mee naar de aula. Sommige kozen hun pad al snel voor buiten, maar anderen gingen met haar mee naar de aula. Savannah wierp een blik op haar rooster. Nog een uur geschiedenis en dan had ze het wel weer gehad. Ze had nu een uur uitval. Dat was fijn. Misschien had Yasmine ook een uur uitval. Anders moest Savannah haar tijd maar alleen spenderen in de aula. Ze liep naar een tafeltje en ging daar zitten. Ze schoof de andere stoel naast haar, zodat er al zeker niemand anders ging zitten. Ze keek op naar enkele mensen. Die waren dus ook blij dat hun les voorbij was. Ze keek voor zich en dacht even dat ze Yasmine zag.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimeza jan 08, 2011 10:58 am

Na een korte klik had ze de deur geopend. Meteen merkte ze dat elke blik van ieder kind in de klas naar haar gericht was. Yasmine slikte en zuchtte vervolgens. Het waren maar blikken, zeiden sommige mensen dan. Maar bij haar voelde die blikken net als stenen. Hard en pijnlijk. Op haar vorige school hadden ook zovaak kinderen gevraagt waarom ze er zo somber uit zag, waarom ze zo weinig zei en waarom ze alleen Sabine in vertrouwen wilde nemen. Ze haatte die blikken, van vroegs af aan al. En dat zou voor haar part ook zo blijven. Voor de zoveelste keer probeerde ze te vechten tegen de gedachtes en beelden die haar opgedrongen werden, en ze besefte voor een paar seconden niet eens meer dat ze in het middelpunt stond. Maar de lerares zette haar met gemak weer met beide benen op de bewoonde wereld. "Jongedame, waarom zo laat? Gaf de bel die al ruim een kwartier geleden is gegaan niet aan dat je naar je les moest gaan?" Yasmine zuchtte nogmaals, ze kon zo'n gesprek er nu ook niet bij hebben. Aan de toon waarop die lerares had gesproken, kon ze horen dat ze geen reactie hoefde te laten horen. Dus ging ze na een korte zucht op haar plek zitten en hoorde achter haar nog gegrinnik van een paar kinderen. Het enige wat ze kon doen was een vernietigende blik opzetten, maar of dat haar echt zou beschermen..

De verlossende bel ging en toen Yasmine haar boeken bij elkaar had geraapt en ze in haar tas had gedaan liep ze zo snel mogelijk het lokaal uit. Om de blik van haar lerares en haar klasgenoten te ontwijken. Rechtstreeks liep ze naar de aula, daar had ze met Savannah afgesproken. Haar pas versnelde automatisch en toen ze eindelijk bij de aula aankwam waren er al een aantal mensen aanwezig. Zuchtend liet ze haar blik door de enorme ruimte gaan, totdat haar blik op een bruinharig meisje viel. Ze herkende haar nu vrijwel meteen. Rustig liep ze naar het tafeltje waar Savannah aanzat en keek haar met een geforseerde glimlach aan. "Haai." mompelde ze op wat droge toon en liet zich op de stoel naast haar zakken, om haar tas vervolgens onder haar stoel te plaatsen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimezo jan 09, 2011 8:41 am

Savannah schudde haar hoofd. Ze had het vast fout. Misschien had ze iemand verward met Yasmine of zo. Ze was benieuwd hoe het de leerlinge beging in haar nieuwe klas. Savannah's eerst dag was nou niet bepaald leuk. Eerst kon ze haar klas niet vinden, waarna ze ongeveer twintig minuten over had gedaan om dat stomme lokaal te bereiken. Vervolgens begon iedereen haar uit te lachen omdat ze iets verkeerd verstaan had en er een antwoord op had gegeven. En toen begon dat mens ook nog een dom grapje te maken. Savannah had toen flink van zich afgebeten door zich niet te laten kleineren. De juf had haar met grote ogen aangekeken en de rest ook. Savannah had gewoon een wenkbrauw opgetrokken en was gaan zitten op haar plaats, luisterend naar de les, die algauw was gekomen. Blijkbaar had dat mens ook doorgehad dat dat grapje Savannah niet bepaald goed bevallen was. Savannah haatte haar. En het was ook nog haar juf Engels. Engels had ze het meest van alle vakken. Maar telkens als Savannah het lokaal binnenkwam en de juf haar ogen ontmoette, leek het wel alsof die haar grap weer realiseerde en zich schuldig voelde. Savannah kon dit echter weinig schelen. Hoe meer dat mens zich schuldig voelde, hoe beter. Ze keek opzij naar enkele jongens die naar haar floten. 'Kijk de andere kant op ja!' snauwde ze meteen, waarop de jongens rood werden en de andere kant opkeken. Net goed! Savannah wou laten zien wie hier de baas was. Toen een zwartharig meisje haar aandacht trok, keek Savannah op. Dit keer was het wel Yasmine. Savannah glimlachte naar het meisje. Yasmine's lesuur was zeker vervelend verlopen, want erg blij zag ze er niet uit. Savannah schoof haar stoel dichter naar Yasmine en sloeg een arm om haar heen. 'Gaat het een beetje?' vroeg ze het meisje toen, waarna ze haar arm liet zakken, maar haar wel een bemoedigend klopje op haar schouder gaf. 'Wij samen kunnen deze school wel aan,' grinnikte ze. Ze stond op en schoof aan bij de balie, waar ze een hoop prut op haar bord kreeg en weer ging zitten. 'Ik heb dadelijk een uur uitval, dus vandaar dat ik nu wat eet,' legde ze de situatie uit, waarna ze bestek pakte en langzaam begon te eten. Ach, het voedsel hier was wel te doen. Maar ze zou er niet voor terugdeinzen om een dagje te gaan shoppen met Yasmine. 'Als je is een keertje zin hebt in shoppen, kom dan maar naar mij toe. Alleen vind ik te lang in een winkel hangen niet echt leuk,' gaf ze toe. Ze deed wel aan shoppen, maar voor haar was het niet meer dan vijf of tien minuten om in een winkel te blijven. Een halfuur zou ze veel te lang vinden en na een uur was ze wel klaar met shoppen, als ze er dan nog steeds in die winkel stond. Ze keek opzij naar Yasmine, wachtend op een wederkerend antwoord.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimema jan 10, 2011 9:16 am

Afwachtend keek ze naar Savannah. Even schoot de vraag door haar hoofd of ze haar nog wel zou herkennen. Maar meteen drukte ze die weg, onbeantwoord of niet. Het was gewoon complete onzin, dat wist ze zo tegen zichzelf te zeggen. En soms probeerde ze zich dingen wijs te maken die niet bestonden, die niet waar waren. En dat had ze nu ook heel vaak. Zo probeerde ze zichzelf voor te stellen hoe haar moeder het nu had. En vervolgens te denken dat ze vast een hele mooie kamer had. Met een fluwelen kleed en een bed zoals die mensen van het koninklijke bloed hadden. Maar ze wist dat dit onmogelijk was, al zou haar moeder dat wel verdienen. Het leek niet minder erg door dat tegen zichzelf te zeggen, integendeel. Op het laatst zou ze het alleen maar lastiger voor zichzelf maken.
Een zucht schoof van haar lippen, terwijl ze Savannah aankeek. Nog steeds met de glansloze glimlach op haar lippen. Yasmine wist nu zeker dat ze een vriendin was, aangezien ze zich maar al te goed aan haar woord had gehouden. Toen ze sprak over 'na de les in de aula.' Misschien dat sommige mensen dat niet als een soort bewijs voor een echte vriend zagen. Maar daar hoorde ze niet bij. Ze had zich al lang geleden van de gewone mensheid onderscheiden. En enkel Sabine leek dat toen te begrijpen. En stelde niet de voornaamste vragen die daar in de sfeer hadden gehangen.
Met haar hand ging Yasmine door haar haar heen en sloot haar ogen voor een moment. Denkend aan anderhalve week terug. Toen was het pas echt tot Sabine doorgedrongen dat ze van school af zou gaan en haar daardoor stukke minder zou gaan zien.
De felgroene ogen van mijn vriendin keken mij met een typische Sabine blik aan. Ik wist dat ik altijd op haar kon rekenen, maar ik wist niet hoe ze hier op zou reageren. Al die tijd samen, en nu gingen ze elkaar opeens veel minder zien. Zijzelf had het al veel eerder moeten verwerken, maar voor Sabine.. Met een voorzichtige blik keek ik haar aan. Haar ogen stonden aan de andere kant verontwaardigd, maar duidelijk ook verdrietig. En dat werd me al helemaal duidelijk toen er enkele glimmende tranen over haar wang liepen. Ze waren vermengt met mascara waardoor ze grijs werden. Net toen ik wat wilde zeggen voelde ik haar armen om me heen, voor ik het wist had ik ook mijn arm om haar heen geslagen. Zacht beet ik op mijn lip en de drukkende stilte tussen ons werd verbroken door haar vriendin. "Ik.. ik had alles verwacht.., echt alles, maar dit.." fluisterde ze, haar stem trilde. "I'm sorry, i'm so sorry." fluisterde ik, mijn grip om haar schouder werd verstevigt. Ik had me voorgenomen niet te huilen, aangezien ik het dan alleen maar erger zou maken. Al wist ik niet of het nog erger kon..
Haar hand kneep ze fijn tot een vuist, haar vingers voelde ze kraken. Ze wilde hier niet meer aandenken, zelfs daarna had ze nog met haar om willen gaan. De laatste dagen van hun samen.. Snel schudde ze haar hoofd en streek een zwarte lok weg en keek weer de richting van Savannah op. 'Gaat het een beetje?' Haar woorden deden Yasmine even glimlachen, een échte glimlach welliswaar. En toen ze haar arm om haar heen voelde, werd haar glimlach breder. Ook het bemoedigde schouderklopje deed haar goed. Voor een moment knikte ze en zuchtte vervolgens. "Sommige kinderen in mijn klas zijn nogal irritant." zei ze als antwoord op haar voorgaande vraag. Over waar ze net aan dacht liet ze maar achter zich. 'Wij samen kunnen deze school wel aan,' Ze glimlachte nogmaals en zag hoe Savannah opstond en vervolgens terug kwam met eten. Toen ze uitlegde waarom ze nu al ging eten, knikte Yasmine begrijpend. 'Als je is een keertje zin hebt in shoppen, kom dan maar naar mij toe. Alleen vind ik te lang in een winkel hangen niet echt leuk,' Na deze woorden gehoord te hebben, beurde Yasmine op. "Ja, dat lijkt me eigenlijk wel erg leuk." zei ze en glimlachte nogmaals naar haar. De laatste keer dat ze naar een winkelcentra was geweest was met Sabine. Op een gewoonlijke plekje bij het cafeetje. Het was er altijd gezellig en soms kwamen ze nog andere mensen tegen daar. Snel schudde ze haar hoofd en keek weer richting Savannah. "En hoe verging Bio bij jou?" zei ze en glimlachte weer.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimewo jan 12, 2011 8:18 am

Savannah glimlachte naar Yasmine en at daarna weer wat er op haar vork te zien was. Ze kauwde erop. Hmm.. prut. Hiermee zag ze niet dat Yasmine haar hoofd even schudde. Savannah prikte nogmaals en at toen weer wat er te vinden op de vork was. Daarna richtte zij haar blik omhoog en keek naar Yasmine. Ze glimlachte. Gelukkig vond Yasmine het ook een goed idee. Savannah vond het pas een leuk idee dat ze nu bevriend was met Yasmine. Yasmien was aardig en ze kon er goed mee opschieten. Ook hadden ze bij sommige dingen dezelfde interesse. Savannah was nog geen ding tegengekomen die Yasmine niet leuk vond, tenzij ze alsof deed, maar dat leek Savannah onmogelijk. Als je ging doen alsof je iets wou, terwijl het niet zo was, dan zouden de mensen er zo achter komen dat je loog. Sowieso was dat ook dom, want dan vertrouwden mensen je langzaam minder. Savannah zelf had bijna nog nooit gelogen. Savannah liet haar blik opzij zakken en keek rustig even naar de mensen die er al waren. Toen ze de vraag hoorde van Yasmine, wachtte ze eerst even tot het stukje ingeslikt was. Daarbij hield ze haar vinger in een soort 'wees stil' houding, wat ze eigenlijk bedoelde om aan te geven dat ze iets door moest slikken. Ze slikte en keek Yasmine toen glimlachend aan. 'Hmm... Best saai eigenlijk,' zei ze lachend, terwijl ze weer opnieuw schepte met haar vork. Ze probeerde de smaak te pakken te krijgen om het lekker te vinden, maar het eten beviel haar niet echt. Ze kreeg er eerder de rillingen van dan dat zij het lekker vond. Savannah liet haar hoofd naar Yasmine gaan en keek haar aan. 'Ah joh, die kinderen die weten gewoon niet beter. Ze pesten je om in de smaak te vallen,' zei Savannah logisch. Meestal was dat ook zo. Maar soms pesten ze je ook gewoon omdat ze het een leuk spelletje vonden, of gewoon om indruk te maken op iemand anders. Nou... Een jongen hoefde bij Savannah er echt niet mee aan te komen om iemand te pesten. Dan zou hij eerder uit haar smaak vallen dan erin. Maar dat was iets waar je aan moest denken als je alleen was, niet bij een vriendin. Veel mensen zouden het raar vinden dat Savannah Yasmine al als een vriendin zag, alleen maar omdat die de afspraak nakwam en omdat het zo'n goede opschieter was. Maar Savannah behoorde tot een geheel andere soort. Die zag iemand zelfs al als een vriend als die haar boek opraapte, als die viel. Maar dat kwam misschien omdat ze vroeger veel eenzaamheid had, ook al leek dat totaal niet als je bij haar in de buurt was. Savannah wist dat gewoon heel goed te verbergen. 'Bah, wat een eten!' zei ze afkeurend, terwijl ze naar de prut voor zich keek en in de lach schoot.

- Flutpost! affraid -
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimevr jan 14, 2011 8:56 am

Er was nog altijd een vragende blik in haar ogen te lezen. Zelf vond ze bio nou niet bepaald leuk. Maar ja, school moest je ook maar leuk vinden. En als dat niet zo was dan had je blijkbaar pech, in haar geval sowieso. Even zuchtte ze, en keek weer met haar groenachtige ogen richting Savannah die aan haar lunch begonnen was. Afkeurend keek Yasmine naar het eten, het zag net niet bepaald eetbaar uit. En ze geloofde eigenlijk ook niet dat Savannah er anders over dacht. Eigenlijk was de hele school geen fan van het eten, had ze het idee. Al had ze het net zo goed ook mis kunnen hebben. Nogmaals zuchtte ze en verzette zich wat om beter op haar stoel te gaan zitten. Vervolgens keek ze Savannah weer met een gevormd glimlachje aan. Deze had haar vinger in zo'n richting gestoken dat ze haar hiermee duidelijk maakte dat ze een hap in haar mond had. Yasmine glimlachte nogmaals en streek een donkere lok uit haar ogen, en wachtte totdat ze klaar was met slikken.
'Hmm... Best saai eigenlijk,' hoorde ze Savannah als antwoord op haar vraag zeggen. Yasmine keek haar aan en knikte vervolgens. "Bio is ook best saai." zei ze. Opnieuw keek ze toe hoe ze een nieuwe hap op haar vork nam en hem vervolgens in haar mond stopte. net toen ze wilde vragen hoe het smaakte, was Savannah haar voor. 'Ah joh, die kinderen die weten gewoon niet beter. Ze pesten je om in de smaak te vallen,' Yasmine keek even bedenkelijk, ergens had ze wel gelijk, maar in de smaak vallen? Waarom zou dat de reden van hun pesterijen zijn? En trouwens, ze deden dat toch ook bij andere kinderen, toch? Snel schudde ze haar hoofd en ging met haar hand door haar donkere haren heen. "Dat is hun dan niet gelukt." zei Yasmine met een glimlachje richting Savannah. Ze mocht haar wel en het feit dat ze nog een afspraak in de aula wilde maken en dat ze haar mee vroeg met shoppen, zei ook wel dat zij haar ook wel mocht. Tenminste, dat idee had zij wel. 'Bah, wat een eten!' hoorde ze haar vol afkeur zeggen. Yasmine grinnikte en keek voor een moment naar haar eten. "Dat je het durft op te eten." grijnsde ze en ging met haar hand nogmaals door haar haar heen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimema jan 17, 2011 7:13 pm

Savannah schoot in de lach en keek omhoog. Inderdaad was het eten ècht niet lekker. Het smaakte naar... Ja... Naar iets wat je zo gauw mogelijk weer zou willen uitkotsen. Maar dan zou de hele zaal, de hele aula of kantine of hoe je het ook mocht noemen, raar haar kant opkijken en Savannah had even geen zin in al die starende blikken. Ze had niet graag de spotlight op haar. En daarmee bedoelde ze dat iedereen haar meteen aankeek en meteen ging fluisteren en zo. Sommige meiden hadden dat zeer graag. Maar Savannah gewoon echt niet. Savannah's blik gleed koel langs een groepje jongens af. Die stootten elkaar aan en keken Yasmine's en haar kant in. Savannah's middelvinger jeukte heel erg. Ter teken dat hij wou opsteken. Maar Savannah glimlachte geforceerd en draaide zich weer richting Yasmine. 'Ach ja...' zei ze op Yasmine's woorden. Met lange tanden at ze de rest op. Zou dit spul bij de plasticfabriek te koop zijn? Het leek er wel op. Het smaakte namelijk nergens naar. Het leek alsof je een beetje elastiek in je mond had en meer niet. Toen ze opzij keek, zag ze net dat de kantinejuffrouw een zeer chagrijnige blik op overige kinderen wierp, die het duidelijk lieten merken dat het spul echt niet te eten was. Savannah schoot in de lach en keek net op het moment opzij toen de kantinejuffrouw een blik op hun wierp. Savannah zuchtte en liep toen richting een prullenbak toe. Ze deed die open en gooide alles erin. Het plastic bordje, het restje eten wat daar nog op zat. Toen liep Savannah naar een of andere grote rek en zette daar haar plateau in. Vervolgens wierp ze een verwrongen glimlach op de kantinejuffrouw en ging zitten bij Yasmine. 'Als ze zo blijft kijken, jaagt ze veel klanten weg, denk ik,' grinnikte ze tegen Yasmine, met een kleine, onzichtbare hoofdknik richting de kantinejuffrouw. Savannah moest nog even een klein beetje plezier maken vanbinnen. Haar ogen zochten langzaam het groepje weer op. Naast het groepje was het eigenlijk best stil. Savannah vond het nauwelijks gezellig dat die zo'n lawaai maakten. Even wist Savannah niet wat ze moest zeggen. Waar zou Yasmine's favoriete onderwerp over gaan? Of zou ze gewoon iets van school vragen? Of over een les? Kleine kans dat Yasmine er iets van begreep. Yasmine zat een beetje lager dan haar. Nee, misschien kon zij zich iets verlagen naar haar niveau. 'Wat is je favoriete vak?' vroeg Savannah. Dat was tenminste een vraag waarop vele mensen konden antwoorden. En het had niks met verhoging of verlaging te maken, want je favoriete vak kon echt van alles zijn. Die van Savannah was dan toch Engels. De leraar ervan was verschrikkelijk, maar daarvoor hoefde Engels nog niet rottig te zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimewo jan 19, 2011 9:28 am

De sfeer leek haar nu wel wat op te vrolijken, vooral ook van binnen. Het feit dat ze nu ook niet meer alleen aan een tafel zat hield daarbij. Voor een moment gingen Yasmine's ogen weer naar die van Savannah, die waren een hele andere kant uitgericht. Ze volgde haar blik die uitkwam op een groepje jongens die naar hun aan het wijzen waren. Even zuchtte ze, nou ja, hadden ze tenminste nog een beetje aandacht. Al was het nou niet echt het aandacht dat ze wilde. De jongens stootte elkaar aan en lachte naar elkaar. Met een scherpe blik keek ze hun aan, maar ze leken het niet echt te merken. 'Ach ja...' De woorden deden haar weer omdraaien. Haar blik ging naar die van Savannah. Een glimlachje gleed over haar gezicht, terwijl ze met haar hand onder haar stoel gleed. Om vervolgens haar tas tevoorschijn te halen en met haar hand de rits op te maken. Op sommige momenten had ze dat ze de rits niet open kreeg en dan zou ze het liefst haar tas door de ruimte smijten. Maar nu leek ze haar tas soepel open te krijgen.
De lach van Savannah deed haar recht in het gezicht van de kantine juffrouw kijken. Ze stond nog niet eens zover van hun tafel en ze hoopte niet dat ze naar hun toe zou lopen. Want ze kon nu echt niet nog meer gezeur aan horen. Ondertussen was Savannah opgestaan en had ze haar bord blijkbaar opgeruimd -aangezien hij niet meer op tafel lag,- maar al snel was ze al weer gaan zitten. 'Als ze zo blijft kijken, jaagt ze veel klanten weg, denk ik,' Haar woorden deed Yasmine even lachen. "Ja, maar ik vraag me nu ook af of ik hier nog wel wil eten." grijnsde ze lichtjes en vervolgens nam die de plaats in voor een glimlachje. 'Wat is je favoriete vak?' Er was voorheen een korte stilte gevallen, maar alsnel leek Savannah met deze woorden de stilte op te vullen. Ze glimlachte even, al had ze zo'n vraag niet echt verwacht. "Ehm, ik vind de kunstvakken het leukst. Vooral tekenen." antwoordde ze en glimlachte bij die woorden. Vroeger had ze altijd allemaal tekeningetjes gemaakt en iedereen had ze altijd wel mooi gevonden. Maar hier wist ze ze net nog niet of het hier ook het geval was, maar ze bleef het vak altijd wel leuk vinden. Snel schudde ze haar hoofd en streek een lok achter haar oor. "En heb jij een lievelingsvak?" Een vragende blik verscheen in haar ogen en voor een moment dwaalde haar blik weer af. Echt druk was het nu niet meer, alleen het groepje jongens van zonet zaten er nog. Voor een moment keek ze over haar schouder naar hun, en ze leken dat opgemerkt te hebben. Want meteen slingerde de ene opmerking na de andere richting hun tafel. Yasmine zuchtte en rolde met haar ogen. Net op dat moment stond er een jongen op en liep hij hun kant op, totdat hij bij hun tafel stilstond. Een grijns was op zijn gezicht te lezen. Met de scherpe blik van daarnet keek ze hem aan. "Wat moet je?" siste ze en keek even naar Savannah en toen weer naar de jongen. Haar hand had ze nog altijd in haar tas, maar ze bleef de jongen nu aankijken. Straks zou ze zich wel weer op haar tas richten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimewo jan 19, 2011 7:18 pm

Savannah liet haar blik nieuwsgierig glijden naar Yasmine. Die had ondertussen haar hand in haar tas gestoken. Maar Savannah's aandacht werd ruw verstoord door de jongens. Hielden ze een wedstrijd of zo? Oh boy... Geïrriteerd liet Savannah haar blik dwalen naar Yasmine. En toen naar de jongens. Ze hoorde het vak van Yasmine aan en glimlachte. 'Ik hou ook veel van tekenen!' sprak ze een beetje enthousiast. Meestal hielden de mensen niet van tekenen, die ze had ontmoet. Maar nu kon ze Yasmine haar schets laten zien. Ze boog zich achterover naar haar tas. De vraag van Yasmine was even niet gehoord, omdat ze zo druk bezig was. Hijgend kwam ze met het schets weer boven en legde het op tafel. Toen beantwoordde ze de vraag van Yasmine met: 'Geloof het of niet, maar Engels vind ik wel leuk.' Een licht blosje was verschenen op haar wang, die al snel verdween toen Yasmine siste. Savannah's ogen werden even groot. Waarom? Maar toen merkte ze dat Yasmine het niet tegen haar had, maar tegen iemand anders. Savannah's blik gleed opzij. Een lange slungelige jongen met een donkerblonde kuif, keek hun dreigend aan. 'Zeg, ga je moeder pesten ja, als je zo nodig aandacht wilt zoeken, miezerig ventje!' snauwde Savannah. De jongen begon een beetje te lachen, eerder als een boer met kiespijn dan een echte lach en rond Savannah's ogen verscheen een nijdige trek. Haar woede werd hard in haar ogen weerspiegeld. Een lok viel voor haar gezicht en door die lok keek ze woedend. De jongen zijn blik betrok een beetje. 'Ik zei: oprotten,' klonk het scherp. De jongen leek zenuwachtig te zijn en draaide zich uiteindelijk toen om. Savannah voelde zichzelf ontspannen. De jongen leek iets te zeggen en de andere jongens grinnikten even, maar draaide zich wel om. 'We kunnen ze wel aan,' sprak Savannah grijnzend tegen Yasmine, terwijl ze die even een bemoedigend klopje op haar schouder gaf. Haar blik dwaalde even af naar een ander punt verderop. Langs het groepje. Toen realiseerde zij zich haar schets weer. Ze schoof hem vol moed naar Yasmine toe en sloeg een blad opzij. Een groot blad kwam tevoorschijn. Daarop stond de Eiffeltoren getekend. 'Die is misschien niet goed gelukt,' zei Savannah een beetje bescheiden. Hij was natuurlijk kleiner dan de Eiffeltoren in het echt, maar Savannah vond het toch wel mooi getekend. Ze liet haar blik even over het papier glijden, volgde een weg van beneden naar boven en van boven naar beneden en sloeg de bladzijde toen om. Een tekening wat een kangoeroe moest voorstellen kwam hun tegemoet. Ingespannen keek Savannah naar Yasmine's reactie.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimezo jan 23, 2011 7:52 am

Haar ogen waren nog altijd strak op die van de jongen gericht die voor hun tafel stond. Wat moest hij toch, wat wilde hij? De grijns rondom zijn lippen duidde aan dat hij geen flauw benul had. Geen flauw benul dat hij haar -en Savannah vast ook- mateloos irriteerde. 'Ik hou ook veel van tekenen!' De woorden van Savannah deden bij haar een glimlach op haar lippen toveren. Haar blik was nu even losgemaakt van die van de jongen. Ze was blij dat ze dit ook gemeen hadden, al wist Yasmine maar al te goed dat ze het al een tijdje niet meer echt te tijd voor een tekening had genomen. Misschien dat ze hier weer kon beginnen met schetsen en ook schilderen. Iets wat ze vroeger ook wel eens had gedaan. Snel gooide ze haar aandacht weer in de ring.
Net op dat moment zag ze dat ze een schets op het tafelblad had gelegd. Yasmine glimlachte nogmaals en probeerde het goed te bekijken. Al ging dat wat moeilijker aangezien hij wat ver van haar af lag. Toen ze hoorde dat ze ook van Engels hield, richtte ze haar ogen weer op die van haar. Al had ze ondertussen één ooghoek besteed aan de jongen, die nu een beetje op de achtergrond leek te vallen. 'Zeg, ga je moeder pesten ja, als je zo nodig aandacht wilt zoeken, miezerig ventje!' hoorde ze haar zeggen. Yasmine keek weer recht in het gezicht van de jongen. Blijkbaar had Savannah de jongen nu ook echt opgemerkt. Aan de -duidelijke wat neppe- lach van de jongen voor hun te horen, begreep hij niet helemaal dat ze het echt meende. 'Ik zei: oprotten,' Door de scherpte in haar stem keek ze even naar Savannahs ogen, die gevuld waren met woede. Snel keek ze weer terug naar de jongen, en ook haar blik verduisterde voor een deel. Als hij nu nog niet door had dat hij echt weg moest gaan..
Uiteindelijk draaide de jongen zich toch om en een opgeluchte zucht schoof van haar lippen. Ze was ergens wel blij dat er geen klappen gegeven waren, want daar had ze nu al helemaal geen zin in. Met haar ogen volgde ze de jongen zijn bewegingen. Hij liep gelukkig weg, en ze lette niet op het gemompel dat hij voor hun achterliet. 'We kunnen ze wel aan,' Na Savannah's worden volgde een schouderklopje. Toen Yasmine zag dat ze grijnsde, volgde ze haar voorbeeld door ook een grijnsje rondom haar lippen te vormen. "Het zijn gewoon van die sukkels die denken dat ze alles zijn." zei ze na kort geknikt te hebben op haar vorige woorden.
Savannah schoof haar tekening naar haar toe, waardoor haar aandacht nu daar weer op werd gevestigd. Ze kon nu eindelijk goed zien wat er op werd uitgebeeld. Een Eiffeltoren. Zoiets had zij nog nooit echt na getekend. Wel had ze verschillende landschappen geprobeerd te schetsen. 'Die is misschien niet goed gelukt,' Ze was bescheiden dat was duidelijk. "Nee joh, ik vind hem juist erg goed gelukt." zei Yasmine met een wel gemeende glimlach op haar gezicht. Nog voordat ze meer kon zeggen, was er een nieuwe tekening verschenen. Nu met een kangoeroe, zelf had ze nog nooit echt alleen dieren getekend. Alleen als ze ze mooi bij een landschap vond passen. "Deze is ook goed gelukt, heb je dit na getekend? Of uit je hoofd?" vroeg Yasmine en keek haar nieuwsgierig aan. Ondertussen graaide ze weer in haar tas en haalde haar agenda weer tevoorschijn. Echt een goed gelukte tekening had ze niet bij zich, enkel wat tekeningetjes in haar agenda. Ze legde hem open op tafel voor Savannah. Er was een heel klein huisje in een heuvelachtig landschap te zien. "Ik heb zelf niet echt een tekening bij me om te laten zien, maar dit heb ik in de les gemaakt." zei ze en glimlachte even naar haar.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimewo jan 26, 2011 2:04 am

Savannah bloosde lichtjes. Ze kwam misschien heel aardig over, maar een beetje schuwheid zat er ook wel in. Ze voelde zich vooral kwetsbaar als ze een tekening liet zien, die zij zelf had gemaakt. Ze keek even naar een ander tafeltje. Ze wachtte geduldig totdat Yasmine de tekeningen op haar gemak had bekeken. Ze glimlachte. 'Dankjewel.' Ze voelde dat de vriendschap tussen haar en Yasmine gewoon met het uur sterker leek te worden. Yasmine wist nu al een van haar kwetsbaarste dingen: haar talent voor tekenen! Savannah wist niet of ze er later ooit wat mee zou gaan doen. Savannah liet haar blik opzij glijden naar Yasmine. Ze kon natuurlijk ook iets met tekenen gaan doen en tegelijk ook iets met psychologe. Ze vond van zichzelf dat ze mensen redelijk goed advies kon geven. Maar dat was natuurlijk aan de mensen om te beslissen wat zij van Savannah goed vonden, wat minder was en wat helemaal niet goed was. Ze keek opzij naar Yasmine en knikte. 'Ik verveelde me een beetje, dus heb ik die getekend. Ik denk dat dat zelfs in de ZOO was, als ik het goed heb,' zei Savannah glimlachend. Ze keek naar Yasmine en keek vrolijk mee naar het huisje. Het was klein en het was weinig, maar van zo'n tekening verbaasde Savannah zich er toch over hoeveel creativiteit erin zat. 'Ik vind het echt creatief, ook al is het klein,' zei ze, terwijl ze bewonderend even langs de lijnen van het huis ging. Ze voelde dat er niet te veel in het papier gedrukt was. Zijzelf deed dat ook niet. Ze ging meestal losjes over de tekening heen. Sommige mensen drukten hun potlood of hun pen zo stevig tegen het papier, dat je aan de andere kant gewoon kon voelen dat er gedrukt was. Savannah maakte altijd tekeningen met een slap handje. Ze keek naar Yasmine. 'Nog even en we hebben vrij,' zei ze lachend, terwijl ze Yasmine glimlachend aankeek. 'Heb je zin om vanavond uit te gaan? Ik weet een goede club in de buurt,' zei Savannah, terwijl ze Yasmine glimlachend en tegelijk ook vragend aankeek. Ze had een mooi, zomers jurkje om uit te gaan en ze had helemaal zin om daarmee over straat te lopen. Misschien zou ze 's morgens dan wel met een kater opstaan, maar dan zou het een mooie nacht zijn geweest.
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimedo jan 27, 2011 7:46 am

Het deed haar goed dat Savannah ook van tekenen hield. Zo hadden ze toch iets dat ze met elkaar konden delen en ze voelde dat hun vriendschap er ook door versterkt werd. Vroeger had ze niet gelijk iedereen als vriend gezien, maar nu ze hier toch niemand had. En nu opeens met Savannah kon praten, voelde ze toch echt als een vriendin. 'Ik verveelde me een beetje, dus heb ik die getekend. Ik denk dat dat zelfs in de ZOO was, als ik het goed heb,' Een glimlachje verscheen op haar gezicht, terwijl ze weer naar Savannah keek. "Ik ging vroeger best vaak naar het park of strand als ik een tekening van een landschap wilde maken." zei ze als reactie op haar woorden. Misschien dat ze ooit een keer samen aan een tekening kon werken, dat leek haar wel een leuk idee.
Afwachtend keek ze Savannah weer aan, hoe zou ze haar tekeningetje vinden? Oké, ze wist dat het niet veel soeps was. Maar toch. Yasmine schoof een lok haar achter haar oor en richtte haar blik naar haar agenda nog altijd haar reactie afwachtend. 'Ik vind het echt creatief, ook al is het klein,' Yasmine glimlachte weer, Savannah leek haar echt wat op te beuren. "Dankje." zei ze en keek toe hoe Savannah langs de lijnen van het huisje ging, geduldig volgde ze haar blik over de tekening heen.
'Nog even en we hebben vrij,' hoorde ze haar zeggen, al leek het meer op lachen. Yasmine grijnsde even. Ook dat leek haar op te fleuren. Het idee dat zij straks uit zou zijn. Al wist ze niet meteen te zeggen, wanneer dat was. Nou ja, ze zou straks wel op het rooster kijken. Een zucht schoof van haar lippen vandaan en haar ogen richtte ze weer even op oneindig. Ze keek pas weer richting Savannah toen ze haar hoorde praten. Het aanbod om vanavond met haar uit te gaan klonk haar goed in de oren. Dan kon ze meer van deze omgeving gaan verkennen. "Ja, lijkt me leuk, dan kan ik gelijk wat meer van de stad enzo zien. " zei ze glimlachend, met tegelijkertijd ook een grijnsje op haar gezicht. Het leek haar echt hartstikke gezellig om met Savannah op stap te gaan, misschien dat ze haar gevoelens en gedachten dan even aan de kant kon zetten.
Terug naar boven Ga naar beneden
Savannah

Savannah


Posts : 186
Naam : Sinterklaas xD

Profiel
Naam: Savannah
Partner: Never mind... I'm single, and I'm happy!
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimevr jan 28, 2011 9:02 pm

Savannah keek glimlachend opzij naar Yasmine. Ondertussen had ze haar schets weer in haar rugzak gestoken. Ze zou het niet leuk vinden als er een of andere griezel langs kwam, die lollig wou doen en vervolgens haar schets afpakte. Nee dankje. Die schets was heilig voor Savannah. Ze kon er ideeën uit opmaken en soms kon ze er zelfs haar gevoelens in verwerken. Savannah keek opzij naar Yasmine en glimlachte. Ze was blij dat Yasmine het een goed idee vond. Het was jammer dat het zo lang duurde voordat school uit was. Ze keek opzij naar een groepje. Sommige groepjes hier waren echt zo luidruchtig, dat je je afvroeg wat ze hier in een aula in godsnaam deden. Niet dat Savannah er zich aan ergerde, maar er waren ook een paar bij die lollig probeerden te doen, zoals die van daarnet. Maar dan was Savannah wel gewapend met haar scherpe opmerkingen. Ze zou zo iemand weg kunnen jagen daarmee. Ze keek opzij naar Yasmine en glimlachte even kort. Ze richtte haar aandacht nu volledig op de tekening in Yasmine's agenda. Ze keek aandachtig de lijnen af, om vervolgens weer omhoog te kijken. 'Oh oh, daar komt er weer eentje,' zei Savannah waarschuwend tegen Yasmine. Een vuile blik zette zich langs haar kant op. Ze zag dat de jongen aarzelde, maar toen toch naar hun liep. Ze keek opzij naar Yasmine. Ze knikte kort en keek weer naar de jongen. Zo vuil mogelijk. Die keek naar Yasmine's agenda. Savannah's stoel schoof achteruit. 'Als je het waagt!' siste ze naar de jongen. Ze keek hem vuil aan. Waarom kwamen die nu weer naar hun toe. Voordat de jongen ook maar een vinger naar de agenda kon uitsteken, pakte Savannah die snel en gaf hem aan Yasmine. Ze keek de jongen fel aan, die haar nu dreigend aankeek. Savannah was echt niet bang. Misschien kreeg ze hem zelfs tegen de grond. Dit zou misschien nog wel is op een gevecht kunnen uitdraaien. Savannah keek de jongen nijdig aan en strekte haar rug. Ze keek de jongen aan en hoopte diep vanbinnen dat hij geschrokken zou zijn en zich zou omdraaien.

- Actie! XD -
Terug naar boven Ga naar beneden
Yasmine

Yasmine


Posts : 201
Naam : Naomii<3

Profiel
Naam: Yasmine Fey
Partner: My life now consists of uncertainty and questions, are you sure you want me?
Vereniging:

Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitimeza jan 29, 2011 8:30 am

Ja, Yasmine zag het eigenlijk wel helemaal voor zich. En ze voelde zich met de seconden weer vrolijker. Voor een enkele tel keek ze weer richting Savannah die haar blik op haar agenda had gericht. Met detail naar de tekening die erin stond natuurlijk. Het nieuwsgierige gevoel was nu uit haar binnenste verdwenen. Nu ze wist dat ze hem mooi vond en dat ze zelf ook tekende, wist ze dat ze er ook wat meer verstand had van technieken, en dat was bij Savannah's tekeningen zeker te zien. Een glimlach was nog altijd op haar gezicht te vinden en ze liet die dan ook lekker op haar gezicht staan. Soms zette ze een grimas op die duidelijk fake was, maar nu was het echt een natuurlijk lach.
Ondertussen had Savannah haar schets weer in haar rugzak gestopt. Yasmine volgde haar voorbeeld door haar rugzak ook op tafel te zetten en toen ze haar agenda ook voor de veiligheid in haar tas wilde stoppen, hoorde ze de stem van Savannah tot haar door dringen. Ze keek haar aan. 'Oh oh, daar komt er weer eentje,' Een duidelijk hoorbare zucht schoof van haar lippen, terwijl ze haar blik een tikkeltje omdraaide, waardoor ze recht in het gezicht van één de jongens keek. Eén van de jongens die uit het groepje kwam die hun zonet ook al had lastig gevallen. Al was die wel weer omgedraaid, ergens hoopte ze dat dat nu ook het geval zou zijn.
'Als je het waagt!' Savannah had haar stoel achteruit geschoven en haar blik stond vuil zag Yasmine. Zelf keek ze ook niet bepaald vrolijk. De jongen grijnsde breed en liet -net zoals zonet ook was gebeurd- een luide lach horen. Ze zuchtte even, weer het zelfde liedje? Net op dat moment ging de blik van de jongen naar haar agenda die ze nu half in haar handen had. Net voor ze hem zo snel mogelijk in haar tas wilde laten verdwijnen, pakte de jongen hem uit haar handen. "Hé, laat dat!" siste ze, en greep naar zijn arm. Maar hij was haar te snel voor. Yasmine kneep haar ogen tot spleetjes, konden die kleuters hun nou niet met rust laten?
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Fighting against the memories. Even if you lose.. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Fighting against the memories. Even if you lose..   Fighting against the memories. Even if you lose.. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Fighting against the memories. Even if you lose..
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Memories
» Sweet Memories...

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Monica High School :: Monica High School :: School Snacks-
Ga naar: