Springtime

Isa's haren zaten door de war, plukken hingen voor haar ogen en weer andere plukken lagen totaal de verkeerde kant op. Niet dat het Isa ook maar iets uitmaakte, want zij genoot immers. Haar sneakertjes zwierden heen en weer vastgeklemd in haar handen terwijl ze haar blote voeten het zand liet opgooien. Een bredfe lach stond op haar gezicht terwijl ze even over de zee uitkeek. Diamanten leken erop te liggen, maar dat kwam doordat de zon op het water weerkaatste. Hoelang Isa nou al op de lente had gewacht wist ze niet, ontzettend lang eigenlijk. Ze genoot van de zon en plofte uiteindelijk neer op een plek waarvan ze dacht dat het wel goed was om er neer te ploffen. Ze bond haar bruine warrige haren in een hoge knot en legde de sneakertjes naast de strandtas die ze had meegenomen. Ja, het was dan nog steeds wel fris maargoed, daar zette ze zich wel even overheen. Ze griste uit de strandtas haar laken en legde deze voor zich neer waarna ze er rustig op ging zitten. Haar blik schoot richting het water wat er nu erg aanlokkelijk uitzag al zei ze het zelf. Toch pakte ze voor één keer in haar leven vrijwillig haar boeken en sloeg deze open op de pagina die ze nu net weer van haar leraar moest lezen. Verveeld bekeek ze de pagina even die ging over de historie van de Engelse taal en waar deze nou vandaan kwam. Met een moeilijk gezicht keek ze naar de zon en weer terug naar haar boeken. Met vooral veel tegenzin, pijn en moeite sloeg ze zich door de drie pagina's heen waarna ze uit haar flesje water wat water pakte en dit zonder pardon in haar gezicht plensde. Met de stof van het t-shirt dat ze aanhad veegde ze haar gezicht droog en stond toen op. Ze kon haar tas wel even alleen laten, want zoveel zat er nu ook weer niet in wat nou belangrijk moest zijn. Ze trok het shirt over haar hoofd uit en de broek belandde uiteindelijk op het strand waarna ze vrolijk in haar bikini, want ze was er nu eenmaal al vanuit gegaan dat je niet naar het strand kon zonder in de zee te gaan zwemmen, naar het water liep.

Ze liep op een slakkegangetje naar het water toe en voelde hoe het water aan haar voeten leek te likken, haar uitnodigen om het water in te komen. Ze liet zich rustig in het water zakken toen ze wat dieper het water in was gewaad en glimlachte even tevreden. Heerlijk was dit. Zachtjes begon ze wat te murmelen wat in haar opkwam, gewoon omdat het zo ineens te binnen schoot.


Dressed up the way people want me to see
trying to be the best I can be
searching for luck and fame
still being the same.

Ze moest lachen. Ze had het ooit geschreven samen met haar vader toen hij iets teveel alcohol op was en zij gewoon helemaal melig was geworden daardoor. Ze snapte de boodschap die het moest hebben wel een beetje, maar echt doordringen deed hij nog niet. Ze schrok even op toen in de verte een figuur was te zien en waadde terug met een chagrijnig gezicht. Waarom moesten er altijd mensen komen als zij eindelijk eens rust had? Ach, het was misschien wel goed. Anders was er van het verder leren niks meer gekomen. Ze pakte uit de tas een ander badlaken en sloeg deze om waarna ze weer op haar badlaken kroop en rustig weer enkele slokken van het water nam. Ze keek vanuit haar ooghoeken naar degene die naderde. Eigenlijk zou ze Rosalie nog moeten SMS'en viel haar nu in en ze griste in de tas naar de blackberry. "Stom ding," gromde ze even geïrriteerd toen ze hem uiteindelijk op de bodem van haar tas terugvond. haar vingers raasden over het toetsenbordje van het ding heen terwijl ze het ding verstuurde bleef ze even naar de zee kijken.

Met een korte blik op haar gsm zuchtte ze diep in en uit en stelde ze zich recht vanuit haar plekje in het zand. Op haar display stond de naam: Isa geschreven. Wat was er aan de hand? Nieuwsgierig opende Rosalie het berichtje. Met een glimlach op haar gezicht knikte ze kort. Ik kom eraan, waar kan ik je ongeveer vinden? Zonder nog op een antwoord te wachten nam ze haar tas, die ergens verder in het zand lag, en legde hem over haar schouder. Meteen daarna liep ze wat sneller en keek scherp om zich heen. Het was nu eigenlijk toch niet echt zo'n goed idee als ze zo zou gaan zoeken, het strand was immens groot! Met haar ijsblauwe ogen kijkend om haar eigen as liet ze zich weer in het zand vallen. Misschien was het beter om eerst op een sms terug te wachten, als Isa zo slim was om er eentje terug te sturen. Want met haar wist je maar nooit. Een grijns sierde haar gezicht toen ze aan wat dacht..

"Isa gotverdomme! Ik had je twee keer gebeld en nog neem je niet op! Vette luiaard!" Rosalie kwam zo kwaad als iets de kamer van Isa binnen gestormd. Meteen daarna kwamen hun ouders allebei tegelijk op de kamer. "Rose! Wat is er hier gaande!" De doordringende blik van hun vader raakte haar ogen. Rosalie keek scherp naar Isa. "Vraag het aan haar hé! Ik stond aan het strand, ik heb twee keer gebeld of ze niet zou komen. Maar nee hoor, madam antwoord zelfs niet. Ikke zo'n twee uren daar zitten!" Rosalie keek van haar vader naar haar moeder die zich er niet mee wou bemoeien. Kalm haalde hun vader zijn schouders op en liep naar beneden. "Los het op." Waren de enige woorden die hij nog achter zijn schouder zei. "Kut vent." Rosalie schudde haar hoofd en keek naar Isa. "Doe me dat nooit meer aan oké!".

Rosalie lachte kort, ja die ruzie had nog wel even geduurd. Maar samen hadden ze daan afgesproken om telkens bereikbaar te zijn zodat ze dat niet meer zouden tegenkomen. Met een simpele handdraai nam Rose haar gsm weer vast maar zag dat er nog steeds geen berichtje was. Zeg dat het niet waar is eh..Niet weer zoals vroeger.. Ergens hoopte Rosalie dat Isa haar zou terug sturen want wachten zou ze deze keer niet meer doen. "Isa!" De heldere luide stem van Rosalie weerkaatste tegen de golven van de zee. Nu maar hopen dat ze ergens in de buurt zit. Om nog wat meer te zoeken stelde ze zich alweer recht en keek naar de deik, maar helaas er was niemand te zien. Typisch Isa, typisch, typisch en nog eens typisch Isa!

[sorry, sorry, sorry, had echt geen puf && tijd om te posten met proefwerkweek --' dus hier komt mn postje :'] ]

Waar ze zou zijn? Ach, ze hield wel van een beetje uitdaging voor Rosalie dus ze sms'te niet terug maar in plaats daarvan legde ze zich weer heerlijk op het strandlaken terwijl ze rustig haar ogen sloot om te luisteren naar de zee, en de vogels die er bovenuit kakelden om een vis.. jammer genoeg. Ze bleef zo even liggen totdat ze nieuwsgierig werd. Rose kwam maar niet en zij lag hier heerlijk te liggen. En eígenlijk, heel stiekem, was ze te lui om op te staan en haar zusje te gaan zoeken, ja ze mocht haar wel degelijk zusje noemen want Rose was als laatste geboren van hun tweetjes. En lol dat ze daar nog steeds om had, totdat ze van elkaar werden gescheiden had Isa haar altijd maar wat graag daarmee geplaagd.

Isa was ook wel ouder qua uiterlijk en karakter om het zo te noemen. In tegenstelling tot haar bijna altijd spontane en vrolijke zusje, had zij in de ochtend een pesthumeur als ze niet genoeg slaap had óf ze wel genoeg slaap had gehad omdat haar scharrel gewoon waardeloos was, wat maar weinige keren gebeurde. Ze stond uiteindelijk vol tegenzin op en terwijl ze richting het begin van het strand liep Sms'te ze Rose vlug dat ze moest blijven waar ze was en dat ze wel naar haar toe zou komen. Ze liet haar spullen gewoon staan, want Rose zou uiteindelijk gewoon meekomen naar hier, gezellig praten ofzo. Ze glimlachte even toen ze haar zusje haar naam hoorde roepen. "Hierzo!" Riep ze terug waarna ze rustig over het zand jogde en uiteindelijk bij haar zusje uitkwam. Ze gaf haar een knuffel en glimlachte toen even. "En? Hoe gaat het allemaal?" Vroeg Isa toen nieuwsgierig. Ze had haar zusje al een tijdje niet gezien en moest toch even up to date zijn van wat ze zoal had meegemaakt.

Toch vond Isa het een raar idee, na al die jaren weer een zusje hebben. Alles aan je zusje vertellen zou ze niet meer kreeg ze het wazige vermoeden, maar dat kwam vooral omdat ze zo lang zonder zusje was geweest en erachter was gekomen dat ze haar eigen problemen ook zonder hulp van haar zusje zou kunnen oplossen. Ze trok Rose uiteindelijk nog voordat ze had kunnen antwoorden mee terug naar haar plek en legde voor haar het tweede strandlaken dat ze bij zich had neer en plofte op haar eigen lakentje neer terwijl ze haar zusje breed lachend aankeek.