Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Frustration.

Ga naar beneden 
AuteurBericht
Emilie

Emilie


Posts : 1315
Naam : Ines ♥

Profiel
Naam: ~ Emilie Di Ponte ~
Partner:
Vereniging:

Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 10:09 am

Haar donkere haren had ze in een losse staart gedaan, terwijl enkele lokken sluik langs haar gezicht hingen. Lang geleden dat ze het nog gedaan had, maar een jongen die ze onlangs nog had ontmoet, bleek center van het Monica High basketbalteam te zijn. En ergens had dat misschien haar nieuwsgierigheid geprikkeld om toch nog eens te gaan kijken van wat ze zich nog precies kon herinneren van haar één jaar durende geklungel toen ze jonger was. Ze droeg een simpel zwart trainingspak van ADIDAS, dat ze onlangs nog in het centrum had gekocht. Best cliché, maar dat maakte het niet minder handig en sportief. De zaal was leeg; vrij normaal zo rond de middag; andere mensen waren gaan eten, maar zij had dat vanmiddag maar even overgeslagen. Ze wandelde op haar sportschoenen van Nike de zaal in en keek even om zich heen. Een rek met ballen viel haar op, waar ze heen liep en ze een oranje basketbal vanaf nam. Ze liet haar vingers even over het leer glijden en tokkelde even met haar vingertoppen op de bal. Ze duwde de bal zachtjes in de richting van de grond, waardoor hij terugbotste en ze traag begon te dribbelen. Het geluid van de bal klonk door de ruimte en zorgde ervoor dat de stilte met een ritmisch geluid verbroken werd. Terwijl ze de bal op de grond liet botsen; keek ze om zich heen en wandelde ze rustig naar de driepuntslijn, waar ze stopte en de bal in haar handen liet rusten. Ze hield de bal schuin boven haar hoofd en concentreerde zich even, waarna ze hem met een zwaai richting de ring gooide. De bal leek eerst in de ring te vallen, maar cirkelde even over de rand en vloog toen weer uit de ring. Haar lippen vormden even balend een dunnere streep, blijkbaar had ze het dan toch niet meteen meer in zich om redelijke worpen te doen. Ze liep naar de bal en begon hem weer te dribbelen; om het opnieuw te proberen. Weer mis. Misschien was het haar polsslag die ze wat moest bijwerken, want zoals ze had geleerd, was haar polsslag niet altijd even goed geweest.
Ze probeerde het opnieuw en opnieuw, maar telkens viel de bal er weer tegen, maar kaatste hij gewoon terug of vloog hij de andere kant op. Stilaan raakte ze wat gefrustreerd en ging ze, met de bal in haar handen; in het midden van het basketbalveldje dat gevormd werd door oranje lijnen; zitten. In kleermakerszit richtte ze haar blik op de ring en legde ze haar handen op de bal alsof het een knuffel was die ze niet wilde kwijtraken. Idiote ring. Die dingen mochten ze best wel eens groter maken. Geïrriteerd, smeet ze de bal weg van zich, liet ze hem zijn eigen gang gaan en bleef ze koppig naar de ring staren, niet wetend dat de bal op weg was om waarschijnlijk tegen een persoon aan te knallen.

[Pb'tje eerst =') => Duncan]
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 10:23 am

Duncan wandelde met zijn All Stars door de gang richting de zaal. Het was tijd om nog eens te gaan basketten, of om gewoon heel even tot rust te komen al sportend. Eigenlijk was het van zijn vlucht hierheen geleden dat hij echter een basketbal had vast gehad. Heel normaal. Gekleed in een gewoon mouwloos shirt en een joggingbroek duwde hij de deur open. Meteen kreeg de jongen een ontvangst van een naderende basketbal die hij handig opvangde. Wat een warm welkom op een nieuwe school. Rustig wandelde hij verder en toen hij op het veld stond, gooide hij de bal simpel in de ring en liet hem maar uitbotsen op de grond. Even keek hij rond naar diegene die de bal had gegooid. Daar, in het midden van het veld zat een meisje. Het was best mogelijk dat zij die bal had gegooid. 'Euhm, hoi?' Sprak hij met een kleine glimlach op zijn gezicht. Echter niet wetend waarom ze op de grond zat, misschien kon hij nu wel eens uitgekafferd worden omdat hij simpel gedag zei. Dan wist hij wel meteen dat het meisje een slechte dag had gehad en duidelijk naar hier was gekomen om zich af te reageren of zo. 'Ik ben Duncan, de jongen die bekogeld werd door een basketbal.' Grijnsde hij even. Misschien kon hij haar aan het lachen maken of zo, of misschien maakte hij het nu gewoon erger om uitgejouwd te worden voor wat dan ook. Kort streek hij door zijn gitzwarte haren, waarvan de voorkant zoals bijna altijd naar boven stak. Die look had hij aangenomen, en hij had het zijn look gemaakt. Commentaar had hij er nog niet over gekregen dus daar was hij alleszins al wel blij om. Plus, het zou hem toch niet kunnen boeien wat de andere er van vonden. Ze moesten het gewoon accepteren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Emilie

Emilie


Posts : 1315
Naam : Ines ♥

Profiel
Naam: ~ Emilie Di Ponte ~
Partner:
Vereniging:

Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 10:38 am

Ze dacht al niet meer aan de bal en blies even wat haar voor haar ogen weg en zuchtte tegelijkertijd. Toen ze echter opnieuw een bal hoorde botsen en ze zag dat de touwtjes van de ring bewogen, keek ze even op om te zien welke rare sprong de bal zou gemaakt hebben om van uit de richting meteen in de ring te vallen. Ze fronste even, dit allemaal erg raar vindend, tot een jongen haar voor de ogen schoot. De werper van de bal, werd duidelijk. Toen de jongen wat zei, realiseerde ze even hoe dom ze er moest uitzien om op het middelpunt van het veld te gaan zitten; en stond ze zo snel en tegelijk zo rustig mogelijk op; zodat de jongen daar al geen opmerking meer over zou maken. Want dat kon ze wel missen, nu. "Hye", mompelde ze wat onverschillig en begon achter haar bal aan te wandelen, die ze opnam toen ze hem zijn naam hoorde noemen, met een best leuke uitdrukking daarachter. "Oh, sorry, ik mikte op de deur", reageerde ze even en hield de bal voor haar buik. "Ik ben Emilie trouwens, degene die geen enkele driepunter juist kan scoren.", sprak ze even met haar ogen draaiend en liet haar blik even over de persoon enkele meters van haar af glijden. Ongeveer even oud als haar, misschien? Leuke stijl. Zijn eigen stijl, leek niet veel te geven om wat andere mensen dachten. Ze glimlachte even en ging weer aan de driepuntslijn staan; waarna ze weer probeerde de bal erin te werpen, wat opnieuw mislukte. De bal draaide over de rand van de ring enkele rondjes en maakte een ongelofelijk rare beweging, waardoor die er weer uit viel. "Oh, geweldig", sprak ze gefrustreerd en balde haar vuisten even. Haar techniek was gewoon kut geworden. Zielepoot; basketbal was als fietsen, je verleerde het niet. Maar zíj, na ja, zij wél, blijkbaar. Iets waar ze niet meteen mee om kon gaan; want ze hield van winnen en ze haatte verliezen. En moest ze nu spelen, zou ze zéker verliezen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 10:51 am

Met een glimlach keek hij haar aan toen ze opstond. 'Iedereen kan een driepunter scoren hoor. Ligt er gewoon aan welke techniek je gebruikt.' zei hij nadenkend tegen haar. 'Maar goed aangename kennismaking.' Blijkbaar ging ze weer een poging proberen om in de ring te schieten. Rustig hield hij haar in het oog, zo te horen was de bal ernaast. Kalm wandelde hij naar de oranje bal toe en draaide zich weer naar haar om. Misschien kon ze wel het gwat hulp gebruiken. Al wist hij dus echter niet of ze wel hulp wou. Duncan kwam weer bij haar aan en hield haar de bal voor. 'Wil je misschien dat ik je help?' Vriendelijk keek hij haar aan. Tja, hij kon er niet aan doen en liet zijn blik toch even langs haar heen glijden. Ze was volgens hem buitenlands, ze zag er niet echt uit zoals de average Amerikaanse meiden. Misschien zelfs Spaans? Als hij het goed had was ze zijn eigen leeftijd. Maar daar kon hij natuurlijk altijd fout over zitten. Even deed Emilie hem denken aan zijn zus, die was dol op basketbal. Maar hij had net zoals nu met Emilie, ooit met haar in een soortgelijke zaal gestaan om haar een driepunter te leren gooien. Zijn vader had hem toen aangezet om haar te helpen, omdat dat hem niet lukte. Toen Elise echter een perfecte driepunter kon scoren, was zijn vader zo trots geweest op hun. Kort liet hij zijn blik op de grond rusten en zuchtte hij even. Toen leefde zij vader nog, maar hij was toen ook al ziek geweest. 'Dus, wat zeg je ervan. Laat je het levende mikpunt je helpen, of ga je ballen op hem gooien?' Grijnsde hij plezierig. Lol maken mocht wel, want volgens hem maakte de mensen hier echt veel te weinig lol. Al kon dit aan hem liggen, maar hij was altijd al meer de lolbroek geweest. Iedereen in Engeland kende hem ook zo, en daar was hij eigenlijk wel blij om. Een eigen imago hebben vond hij zeer belangrijk.
Terug naar boven Ga naar beneden
Emilie

Emilie


Posts : 1315
Naam : Ines ♥

Profiel
Naam: ~ Emilie Di Ponte ~
Partner:
Vereniging:

Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 11:09 am

De techniek, oh jee, ja die techniek. Ze zoog in techniek, en ook haar moeder had altijd gezegd dat als ze scoorde, ze enorm veel geluk had. Dat had ze gehad, maar ergens tussen die val van de trap waardoor ze haar pols brak en de moord op haar beide ouders, had ze het verleerd. "Ik zuig in techniek. Ook aangename kennismaking", reageerde ze even rustig op de jongen en Zag hoe hij de bal ging oprapen. Om opnieuw te tonen dat hij wél kon scoren, zodat ze zich nog slechter zou voelen, vermoedde ze. Maar de jongen kwam voor haar staan en hield haar de bal voor, samen met de vraag of hij wilde helpen. De jongen had een brits accent. Engeland dus, gokte ze. Of tenminste Verenigd Koninkrijk. Ze nam de bal na even aarzelen van de jongen aan, haalde haar schouders op en knikte. "Goed dan, maar ik vrees dat ik geen goede leerlinge ben", mompelde ze even en dacht terug aan de tijd waarin Lander haar nog die worpen leerde. De loser. Ze had hem niet meer gezien sinds Kenneth hem een slag in het gezicht had gegeven, en was niet van plan nog naar haar broer te zoeken. Hij verdiende het niet; hij was degene die het huis in brand stak, met de bedoeling om haar ouders om te laten komen. En hij redde haar; zodat zij hem jarenlang als een beschermengel zag en ze alles voor de jongen deed. Tot ze het te weten kwam en hij haar begon te slaan. En toen greep Kenneth in. Wel leuk eigenlijk, al had ze er niet om gevraagd. Lander was het afgetrapt en liet niets meer van zich horen; wat ze enorm goed vond. Ze had haar blik even op de bal gericht gehouden en keek Duncan dan weer aan. "Goed, wat doe ik fout?", vroeg ze hem resoluut en keek de jongen wat afwachtend glimlachend aan.

[sooowry !]
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 11:24 am

Rustig liet hij zijn armen zakken en ging achter haar staan. 'Wat ik nu ga doen, komt misschien raar over, maar ik ga het toch doen, later mag je me slaan. Ik beloof het.' Grijnsde hij even. Kalm legde hij zijn beiden armen op de hare en tilde deze op door haar polsen voorzichtig vast te nemen. De bal ging natuurlijk automatisch mee naar omhoog en daar was hij heel stiekem wel blij om. Kort legde hij zijn handen lichtelijk gegeneerd op die van haar en zette deze in de goeie positie. Duncan liet zijn armen van haar afzakken en zette zich weer naast haar. 'Hou die positie vast. Richt nu je ogen op het doel, en focus je alleen daarop.' Met een kleine glimlach keek hij haar aan en dacht kort na. Wat moest ze nog doen. Haar voeten. 'Schuif je rechtervoet iets meer naar voren, en werp dan de bal in het doel, met genoeg kracht.' Zei hij met een grimas tegen haar. Altijd als hij iets leerde aan zijn zus, was hij de serieusheid zelve geweest, en nu was hij dat ook. Hoewel de grapjes niet ver weg was, maar hij onderdrukte deze nu. In die positie moest ze staan om goed te kunnen werpen, alleszins zo had hij het zichzelf aangeleerd maar ook zijn zusje en beiden konden ze het als de besten dus daar was geen twijfel in mogelijk. Zo moest je gooien om die bal in het doel te krijgen volgens hem.

[Same here, en ik ga nu echt wel.]
Terug naar boven Ga naar beneden
Emilie

Emilie


Posts : 1315
Naam : Ines ♥

Profiel
Naam: ~ Emilie Di Ponte ~
Partner:
Vereniging:

Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 11:35 am

Geconcentreerd en nieuwsgierig naar welke houding ze moest aannemen, en niet echt beseffend dat ze hem het volgens hem zou moeten kwalijk nemen dat hij haar aanraakte; hield ze haar armen en handen zoals hij het zei. Waarom zou ze het hem immers kwalijk nemen, als hij haar gewoon hielp? Ze beet geconcentreerd op haar lip en bleef als een standbeeld stilstaan toen de jongen haar handen losliet en zei dat ze de positie moest vasthouden. Haar blik gleed geconcentreerd naar het doel en rustig probeerde ze de afstand in te schatten. Toen hij nog wat zei, zette ze haar rechtervoet iets meer naar voren en wierp ze de bal richting het doel. Een verneukte polsslag echter, verknoeide de snelheid van de bal en zorgde ervoor dat de bal nét voor de ring uitkwam. Emilie vloekte even binnensmonds en liet haar armen zakken. "Ik zei het je toch, ik ben enorm waardeloos als leerlinge", mompelde ze terwijl ze de jongen aankeek en haar hoofd schudde, waarna ze naar de bal toewandelde en die van de grond opraapte. Ze liet de bal even om haar arm rollen, zoals ze vroeger wél deed en nu wél nog kon, om dan een pas naar Duncan te geven. "Waardeloos", herhaalde ze even en knikte ze glimlachend; de jongen afwachtend aankijkend. Nee niet helemaal. Vroeger was ze niet echt waardeloos geweest. Niet helemaal. Toen kon en mocht ze driepunters voor haar rekening nemen, de laatste 2 maanden van haar training. Ach, ze was zo dom dat ze zo'n dingen gewoon verleerde. Ze sloeg haar armen even over elkaar heen en keek de jongen afwachtend aan. "Ik zweer het, die ring haat de bal als ie uit mijn handen geworpen wordt."
Terug naar boven Ga naar beneden
Gast
Gast




Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitimevr dec 03, 2010 11:27 pm

De bal knalde voor de ring op de grond. Met een kleine glimlach keek hij haar aan. 'Niemand is een waardeloze leerlinge, kijk het ligt aan je polslag, dat weten we beiden.' Zei hij tegen haar en glimlachte even na dat hij de bal had gevangen en dribbelde de bal door zijn benen heen. 'Dus, het enige wat we moeten doen is die weer verbeteren. Maar waardeloos ben je al helemaal niet hoor. Dat is niemand.' Grijnsde hij bemoedigend naar haar en hield haar de bal weer voor. Duncan was geen opgever, dat was al veel gebleken. Toen hij zijn zusje leerde spelen bleef hij ook volharden. 'Ik ga niet opgeven tot je die bal in de ring krijgt.' Grijnsde hij speels naar haar. Even streek hij door zijn zwarte haren en glimlachtte even. 'Vanwaar kom je eigenlijk?' Grijnsde hij vrolijk. Eigenlijk was hij best wel nieuwschierig, want hij wist al zeker dat ze niet van haar was. Kort keek hij naar een van de score borden die aan de muur hong en zuchtte even. Blijkbaar stak zijn vader hem weer eens de kop op. Dat vond hij eigenlijk zo hard niet meer tof. Toch besloot hij zich maar eens te herpakken en zijn glimlach weer op te zetten. Tja, in zijn ware aard verbergen was hij goed geworden sinds drie jaar terug. Toen was zijn vader gestorven door zijn ziekte. Sinds die tijd was zijn ware aard eigenlijk niet vaak meer naar boven gekomen, buiten dan zijn grappen en grollen. Die bleven gelukkig nog altijd bestaan, al zag hij er soms het nut helemaal niet van in maar ja. Zonder zijn grappen zou hij waarschijnlijk maar heel dood zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Frustration. Empty
BerichtOnderwerp: Re: Frustration.   Frustration. Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Frustration.
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Monica High School :: Monica Sports :: Winged Gymnasium-
Ga naar: