Take a ride.

Morzan zelf dus ook zonder date, dat was wat lucy uit zijn woorden haalden. ''Je zult toch vast wel wat meisjes kennen die je mee kan vragen. Ik ken niet veel mensen dus ik kan je jammer genoeg niet helpen. Misschien weet die vriend Damian wel iemand voor je.'' zij ze rustig. ''Ik ga zelf ook niet als ik niemand kan vinden. Me jurk is geen probleem me moeder zou een moord doen om mij in een galajurk te krijgen.'' haar blik stond bedenkelijk. Niemand kende haar dus zou het niet opvallen als ze niet aanwezig was. het gala zou al snel komen dus veel tijd had ze niet. Ag misschien gebeurde er nog wel een wonder of iets. Lucy beet op haar lip, en keek richting het water. Van uit het niets nam ze toch een duik. Lucy voelde hoe het koele water haar warme huid verkoelde. al snel kwam ze boven en knipperde met haar ogen. Zo dat was verfrissend. ''Blijf je daar zitten of ga je nog mee zwemmen?'' zij ze met een grote grijns. Met haar hand sloeg ze wat water richting Morzan. Misschien zou dat hem wel weer wakker schudden. Rustig probeerde ze te gaan drijven op haar rug maar het lukte amper. Ze voelde op de boden wat schelpen. Vast mosselen of zoiets dacht Lucy. Haar aandacht ging niet echt meer naar het feest. Ze had liever nog wat lol met Morzan dan dat ze zich om een gala druk maakte.

'Ik kom er al aan.' Lachte hij en kwam er snel achteraan. Lucy gooi water naar hem, lachend schepte hij met zijn hand het water terug. Zijn voeten woelde in de zeebodem. Hij voelde wat schelpjes, hij moest uitkijken dat hij niet in een zeeegel trapte ofzoiets. Voorzichtig liep hij naar Lucy die probeerde op het water te drijven. Zachtjes grinnikent liet hij zijn handern onderwater gaan en pakte haar rug en duwde haar om. Het water spatte omhoog door de plotselinge beweging. Lachend zwom hij snel dieper, hij wou niet het zelfde lot ondergaan. De grond begon onder zijn voeten te verdwijnen. Hij liet zich rustig drijvende met zijn voeten. Heerlijk dat water, dacht hij. Hij begon wat heen en weer te zwemmen en dook een paar keer onderwater. de bodem was niet ver van zijn voeten verwijderd maar genoeg om goed te kunnen drijven. Hij graaide wat over de bodem, soms kreeg hij een steen omhoog maar hij zocht eigenlijk naar een paar schelpen. De mooiste lagen altijd het diepste wist hij na wat ervaring van zijn vakanties. Snorkelen in de zeeen was één van zijn mooiste ervaringen. De vissen in de vele kleurtjes die schitterde in het lichtval was heel mooi om te zien. Hij had ook eens gedoken met een paar vrienden. Hij had zeepaardjes gezien en wat schilpadden. Het was een prachtige ervaring en hij had er veel foto's van. Zoiets wou hij wel vaker doen. Hij graaide opnieuw en kwam weer boven. Een prachtige witte schelp met zwarte stipjes in een mooie krul. Hijj spoelde wat zand weg en hield hem in het zonlicht. Prachtig, ongeschonden. Hij liet zijn hand zakken maar hield zijn schelp stevig vast.

Lucy schudden lachend haar hoofd toen ze de handen van Morzan onder haar rug voelde. Het hielp iets maar, zodra hij weg was zakte ze weer in. Ze was nooit goed geweest in zwemmen. Misschien dat ze daarom ook nooit zo vaak op het strand te vinden was. Rustig liep ze Morzan achter na die nog een stuk dieper ging. Lucy was wel wat kleiner dan Morzan dus die kon al gaan zwemmen. Hij zou waarschijnlijk nog de grond kunnen raken. Al was Lucy zelf bij dat ze dat niet kon al die schelpen met die beestjes onder je voeten was geen prettig idee. Met haar voeten trappelde ze wat in het water zo dat haar hoofd goed boven bleef. Al gouw merkte ze dat Morzan aan het duiken was en met wat dingen boven kwam. Waneer was dat gala eigenlijk vandaag morgen? kwam er eens in haar hoofd op. Een iets grotere golf dan verwacht kwam langs wadoor Lucy onder water werd gedrukte. Proestend kwam ze weer boven. ''Gatver wat is dat water ranzig.'' Nu snapte ze de kop van Morzan toen hij een hap met water binnen had. Lucy's aandacht voor het ranzige water verdween toen ze wat gespetter hoorden. Een of Andere erg dikke vrouw probeerde op een lucht bed te komen. Het zag er ranzig en grappig te gelijk uit. Met haar wenkbrouwen op getrokkenzat Lucy rustig van het entertainment te genieten. Na echt genieten was het niet maar, grappig was het wel. Eigenlijk had zij ook ooit zo'n ding nodig kon ze tenminste drijven. Lucy fronste toen haar gedachtens over sloegen. Morzan had het niet meer over het gala. Waar ze aan de ene kant blij mee was maar aan de andere kant wist ze er ook niet veel van. Waar werd het eigenlijk gehouden. Lucy hoopte buiten binnen rook het naar oude sprot sokken. Licht voelde Lucy iets glibbergis tegen haar voet. Ze schrok er erg van en begon hevig te spartelen. ''Gatver wat is dat!!'' Schreeuwde ze hard. Het leek wel of de zee iets tegen haar had eerst de golf nu iets glibbergis. Ze wist gelijk weer haar andere redenen om niet op het strand te komen.

Lachend keek hij hoe Lucy begon te schreeuwen. Grinnikend dook hij onder om te zien waarop ze stond. Het was een soort sponsachtig iets. Hij kwam weer boven en ging naast haar staan. Hij trok een serieus gezicht en wees in het water. 'Goed gedaan Lucy, je hebt net een waterslakje van het leven beroofd.' Riep hij ernstig en liet in zijn andere hand een kapot huisje zien, die hij ergens op de bodem had gevonden en toen geplet. Hij liet de restjes in zee vallen en keek omhoog. Het werd ietsjes donkerder. 'Zullen we opdrogen?' Stelde hij voor. Het zal wel even duren voordat hij helemaal opgedroogd was, en hij had het gevoel dat als Lucy op nog meer sponsachtigs ging staan dat ze het water uit zou rennen. Hij ging voorop en keek goed uit voor scherpe stenen of schepjes. Hij had geen zin om zijn voet open te halen. Hij kon weer staan meer half zwemmend ging sneller.
Toen alleen zijn broek nog door het water waadde deed hij zijn ene hand weer open. Daar zat die mooie schelp in, hij had niet gedacht dat in dit strand zulke schelpen kon hebben. Hij streek over de schelp, het was een mooi gaaf. Hij liep naar zijn skateboard waar het zand aan zijn voeten plakte. Hij graaide naar zijn blouse en keek op zijn mobiel naar berichtjes. Twee berichtjes maar. Een van een vriend over zijn nieuwste trick, maar een veel belangrijkere van een vriendin. Veel plezier op je gala vanaaf hé ik hoop dat je het overleeft! L Hij vloekte hardgrondig. Nou dat scheelde weer een pak kopen of huren.

Lucy keek verbaasd met een opgetrokken wenkbrouw toen Morzan serieus begon te praten. ''Had hij daar maar niet moeten zijn.'' Ze probeerde niet te lachen maar ging nog al lastig. ''Dat lijkt me een goed plan, dan hoef ik tenminste geen levens meer te nemen'' Zij ze op de woorden van Morzan. Rustig kwam ze achter hem aan. hoe dichter ze bij de kust kwamen hoe helderde het water werd. Tot haar verbazing lag haar mobiel er nog. Al was ze wel benieuwd of hij het nog deed. Hij was al aardig opgedroogd zo ver ze kon zien. Ze klapt hem open en het scherm sprong gewoon aan. Nou dat is mooi dacht Lucy. Nou hoefde ze daar ook geen zorgen over te maken. Niet dat ze dat anders wel zou doen. Met grote ogen keek ze naar Morzan die vloekte. Wat had hij ineens? ''Wat is er?'' Vroeg ze wat onschuldig aan Morzan. Al wist ze niet echt wat ze verwachten kon. Toch had Lucy het gevoel dat ze Morzan langer kende dan vandaag maar, dat was natuurlijk niet zo. Lucy plukte wat aan haar T-shirt die aan haar buik zat vast geplakt. Ze keek wat rond. Ze moesten de trap op en weer door de stad om terug bij Monica High te komen. Lucy hoopte dat het al minder druk was als eerst. Misschien wist Morzan wel een kortere weg of iets anders maar zij zelf niet.

'Vanavodn gala.' Hij trok een lelijk gezicht. 'Maar ik denk dat ik op me kamer blijf hangen of ik ga naar Zanzibar, ik heb geen date en daar wat lopen hangen is een beetje voor lul staan.' Hij grinnikte en trok zijn blouse weer aan. Zijn blouse plakte aan zijn nog natte bovenlijf en begon door te schijnen. Hij rolde met zijn ogen en begon zijn blouse van zijn borst te trekken maar de twee leken wel magneten en bleven steeds weer aan elkaar plakken. Hij keek naar boven, het begon al een beetje te schemeren. Hij veegde het zand van zijn voeten en trok zijn schoenen aan. Morgen kon hij dat zand eruit schudden maar dat was een zorg voor later. Hij pakte de schelp en hield hem Lucy voor. 'Hier, voor jou. Vond ik op de bodem.' Hij gaf het aan haar en pakte zijn skateboard op. Hij klopte het zand ervan af en draaide even aan de wieltjes op te zien af er geen zand tussen de trucks zaten. Hij keek weer naar Lucy en glimlahcte. 'Wees gerust ik heb hem schoongemaakt en er leeft geen slak in. Zo.. Hou je moordzuchtigheid maar even voor je.' Hij haalde een hand door zijn natte haren en schudde ze uit. Hij had een hekel aan als zijn haar zo plat lag. Hij rekte zich uit en ging weer zitten op zijn skateboard. Zijn handen hingen losjes op zijn knieen, hij keek afwachtend naar Lucy. Zouden ze gaan of nog even blijven, hem maakte hem niks uit.

''Whut? vanavond al?'' zij ze vragend. Dan had het date zoeken niet veel nut meer. Ze vond het wel erg snel gaan voor een gala maar elke school was anders dus er was niets aan te doen. Toen Morzan haar de schelp aan bood verscheen er toch een lach. Het was een lief gebaar, niet echt iets wat Lucy verwachte. '' Ik zal me best doen, en me maar goed in de gaten houden het zal vast niet bij slaken blijven.'' Zij ze grinnikend. Morzan trok zijn schoenen al aan. Lucy wachten nog wel even al dat zand best ranzig. Even keek Lucy om zich heen. Morzan was gaan zitten. Een kleine lach verscheen. Zou ze het gewoon doen. Ze waren toch al een soort van vrienden dus erg zou hettoch niet zijn.''En wat betreft op je kamer rond hangen of naar de Zanzibar gaan ga je helemaal niet doen.'' Zij ze streng maar, speels. ''Je gaat maar dan mooi met mij mee naar het gala.'' Ze probeerde serieus te blijven en niet te lachen, al gingen haar mond hoeken wel iets omhoog. Ze wilde het niet echt zien als het date maar, eerder gewoon als vrienden. Dat date was maar een woord, het ging uiteindelijk erom dat je veel lol had. Ze pakte zijn pols vat en trok hem mee. Met haar andere hand had ze haar schoenen vast. Ze wachten eigenlijk niet op zijn antwoord. Lucy verplichten hem, of hij nou wilde of niet. ''Maar we gaan als vrienden samen. Niks date, beetje vroeg.'' Zij ze lachend naar hem. De schelp die ze van hem gekregen had zat in haar zak. ''Dus moet je nog een pak hebben of niet want dan gaan we gewoon terug via de stad? Of je moet echt niet willen.'' Zij ze toen ze zijn pols los liet en naar hem toe draaide. Ze probeerde zijn gevoel hier over een beetje te schatten zo erg kon het toch niet zijn. Anders was hij alleen niks aan het doen.

Te verbaasd om iets te zeggen luisterde hij maar naar Lucy's woorden. ''En wat betreft op je kamer rond hangen of naar de Zanzibar gaan ga je helemaal niet doen.'' Hij vond het wat streng klinken maar er was een speelse ondertoon die ehm deed glimlachen. ''Je gaat maar dan mooi met mij mee naar het gala.'' Hij kon alleen dom glimlachen en knikken, hij voelde zich nu een beetje een imbiciel, zeg dan wat man. Wat was hij voor een jongen. ''Maar we gaan als vrienden samen. Niks date, beetje vroeg.'' Lucy lachte en al snel lachte hij mee. 'Ja daar ben ik het met je eens. Al denk ik niet dat wij de enige zijn die gewoon als vrienden gaan.' Hij was nu wel opgelucht, hij had een date, met Lucy zo konden ze allebei nog lol hebben dan dat gala. Geen klef gedoe, gewoon lachen en plezier hebben. Dat was zoveel beter. 'Ik kan bij de terugweg wel even snel een winkel inschieten en een pak kopen.' Zei hij nonchalant. 'Of wil je er persoonlijk op toezien dat ik een goed pak koop waarvoor je je niet hoeft te schamen?' Hij had een licht spottende ondertoon maar dat kon ook niet anders. Hij zou dan wel maar een pak kopen met een das, dat zag er wel iets leuker uit dan een stomme strik die altijd scheef hing. Hij stond op. 'Zullen we maar gaan?' Vroeg hij lachend.

Lucy was best blij dat hij er mee in stemde. ''Het maakt me niet uit wat je koopt als het maar niet met roze te maken heeft.'' Lucy bedacht zich dat ze hem nog niet bedankt had voor de schelp die ze gekregen had. ''Dat lijkt me een goed plan.'' Maar nog voordat ze begon met lopen gaf ze Morzan een kus op zijn wang. ''Nog bedankt voor de schelp'' Zij ze met een lach. Nog voordat hij er iets op kon zeggen begon haar gebabbel weer. ''Vriendschappelijk.'' Zij ze met een knipoog. Voor haar was het normaal dat te don dat deed ze vroeger ook altijd als bedankje. Lucy liep met haar bloten voeten door het zand richting de trap. Zuchtend liep ze de trap op. Toen ze boven stond veegde ze haar voeten af en trok haar schoenen aan. Zo dat was al iets beter. Haar T-shirt was nog niet bepaald droog. Ze zou anders wel een nieuw shirt kopen als ze in de stad waren. Rustig stak ze over en volgde de weg die ze daar voor ook liepen. Ze wist niet echt meer welk steegje ze moesten hebben. Het was tegen over een terras dat wist ze wel maar welke. Er stonden er meer dan één in deze straat. Fronsend stond ze stil. Als goed is was het dat terras en dan moesten ze dat steegje in. Rustig keek ze het steeg je in. Ze herkende de vuilnisbakken en liep er gewoon in. Aan het eind zag ze dat ze de goeie weg in gelopen was. Het was al een stuk rustiger dan dat het eerst was. Opgelucht haalde ze adem. ''Nou welke winkel wil je in.''

Hij stond op en kloopte het zand van zijn broek en blouse en wachtte rustig op Lucy. Die drukte een zoen op zijn wang en bedankte hem voor de schelp. Hij maakte een wegwerp gebaartje dat het een kleine moeite was. Hij liep op zijn schoenen door het zand dat wegschoof en nogal moeilijk liep. Ze gingen door het zelfde steegje terug naar het drukke gedeelte. Hij keek om zich heen. De straat was vele malen rustiger dan eerst, opgelucht keek hij wat aandachtiger. Hier en daar zag hij veel troep dat omhoog werd geworpen door de lucht. ''Nou welke winkel wil je in.' Hij haalde zijn schouders op. Hij wist het niet. Misschien maar meteen dat pak kopen, dan had hij dat ook meteen gehad. Maar hij wou ook wel kijken of Lucy iets nodig had. 'Als jij niks hoef te kopen dan kunnen we welk opzoek gaan naar een zaak die pakken verkoopt. Kan je meteen op toezien dat er geen roze das of strikt op mijn pak komt.' Antwoorde hij plagend. Hij had zijn skateboard in zijjn hand genomen en gekozen voor het normale lopen. Hij keek afwachtend richting Lucy. Hij was licht nieuwschierig wat voor jurk ze had. Galajurken had hij altijd mooi gevonden. Maar aan pakken had hij dan weer een grondig hekel. Hij plukte rustig een onzichtbaar pluisje weg en staarde het straatje rond. Keus genoeg leek hem.

Of zijn iets hoefde. Een droog shirt zou handig zijn. Lucy keek naar het dichtsbijzijnde winkel. Daar zouden ze toch wel shirts hebben. Het kon haar niet echt schelen hoe het er uitzag als ze maar iets droogs had. ''Ik denk dat ik gouw dat winkeltje hier in ga een een droog T-shirt ga halen. Ik weet niet of je meegaat of een pak kopen.'' Zonder dat Morzan eigenlikantwoord kon geven was ze al weer gaan lopen. Dat deed ze vaker maar, dat had hij zelf vast ook wel in de gaten gehad. Lucy gingdoor wat kleding en pakte een normaar zwart topje. Snel schoot ze voor een vrouw langs die gigantisch veel kleding wilde passen. ''Ik ben zo klaar'' Zij ze vlug oen ze het deurtje dicht deed. Snel deed ze dat kleffe ding uit en trok het topje aan. Het zat iet te strak voor haar smaak maar het stond haar niet slecht. Ze trok het prijs kaartje van het topje af en deed de deur weer open. Meteen beetje een verwaande blik ging de vrouw het hokje in waar Lucy net uit kwam. Even stond ze in de rij te wachten. Ze werd licht ongeduldig toen de vrouw voor haar met klein geld zat te rommelen. Toen Lucy aan de beurt was gaf ze het kaartje waarop de vrouw iets verbaasd keek. Ze snapte wel wat Lucy gedaan had n bood haar eentasje aan voor haar ander T-shirt. Lucy knikte en haalde haar pinpas uit haar portemonnee. Vlug tikte ze de code in en nam de bon met het tasje aan. Zo nu was dat ook gedaan. Zou ze ook nog een nieuwe jurk moeten gaan kopen of zou ze degene pakken die ze nog had. Ze wist niet echt of Morzan mee wilde beslissen. Rustig liep ze de winkel weer uit.

Hij besloot rustig bij de opening van de winkel te wachten en keek toe hoe een klein jongetje met een voetbal aan het spelen was. Het jochie raakte de bal verkeerd en vloog zijn kant uit. Hij stopte de bal en trapte hem rustig terug naar het jongetje die begon te zwaaien en hem bedankte. Hij glimlachte vriendelijk naar het jochie en liet zich via de muur op zijn hurken zakken en wachte rustig tot Lucy klaar zou zijn. Lucy kwam al snel de winkel uit in een zwart topje. 'Hé wat heb jij gedaan, snel iets uit de winkel gepikt en je andere shirt ervoor in de plaats gedaan?' Grapte hij en stond weer op. 'Nou wat nu? Een pak kopen of heb jij nog een jurk nodig?' Hem maakte het neit erg uit. Alles op zijn tijd, het gala zou niet weglopen voor hun.

[Stomme korte pos >.>]

Lucy stak haar tong uit naar Morzan toen hij begon over het pikken van het topje. ''Hoe durf je me zo te beledigen eerst ben ik een moordenaar en nu ook al een dief. Jij hebt een goed beeld van mijn zeg.'' Zij Lucy met een lichte beledigte stem. Ze wist dat hij wat aan het sollen was dus deed ze gewoon mee. ''Als ik ergens een jurk zie zal ik hem halen maar echt nodig is het niet. Nu eerst jou pak regelen. Of moet ik die ook jatten.'' Zij ze knipogend naar Morzan. Zij en iets pikken? Ze zou niet gaan liegen dat ze het nooit gedaan had maar, echt vaak heeft ze het nooit gedaan. Waarom zou ze ook, als ze iets wilde haalen ze gewoon haar pinpas tevoorschijn. Was ze verwend? ja dat was ze zeker maar, pronken er mee deed ze nooit. Het was leuker om mensen dingen te geven. Lucy liep verder, heel wat verschillende winkels kwamen voorbij. Maar nog geen winkel die ze nodig hadden. Overal was zomerkleding te koop. Het zou haar verbazen als ze überhaupt nog ergens een pak konden kopen met al die drukte van vanmiddag. Ergens in de verte dacht Lucy iets te zien maar, of ze nou echt zeker was. ''volgens mij moeten we deze kant op.'' Zij ze wat afstandelijk. Morzan in pak dat zou er vast komisch uit gaan zien. Al was dat lichtelijk het zelfde als zij in een jurk. Hmm ze had toch gelijk over die winkel. Er leek nette kleding te hangen maar ook kleding wat mensen dagelijks zouden dragen. Lucy stapte naar binnen en de vrouw achter de kassa lachte vriendelijk. ''Misschien vind je hier iets?''

Wat afwezig liet Morzan zich leiden door Lucy die het juiste winkeltje probeerde te zoeken waar ze zijn pak konden kopen. Hij vroeg zich af hoe Lucy eruit zal zien in een galajurk. Vast niet slecht want nu gewoon in een topje en broek zag ze er leuk uit, maar hij kon zich niet bedenken hoe zij in een jurk uit zou zien, hij zag zichzelf ook niet in een pak. Zijn opa had het goed gevonden dat hij voor zijn begravenis een zwarte skatersbroek aantrok die hij van hem had gekregen en een zwarte stijlvolle blouse. Hij liep met haar een winkeltje in en de vrowu achter de kasse glimlachte warm naar hun. Hij liep wat rond en na een tijdje kwam ze naar hun toe. 'Kan ik jullie van dienst zijn?' Vroeg ze op een rustige en zachte toon. Hij vond het nu al een aardige vrouw,, hij wist niet hoe het kwam, waarschijnlijk door haar warme en lievelijke uitstraling. 'Ja ik zoek een pak voor het galafeest. Het is vanavond al dus ik zou niks kunnen laten maken of bestellen.' De vrouw maakte een wegwerp gebaartje en wenkte hem mee. Kalm liep hij achter haar aan en liet hem een pak zien, een mooie zwarte kleur met een wit onderhemd en een zilvere das. Het was een mooi pak en er zaten bijpassende schoenen bij. Hij staarde er vol ongeloof naar. Het had zeker klasse en het was mooi, hij was benieuwd wat Lucy ervan zou vinden. Hij kreeg een pashokje toegekregen en wist na een tijdje worstelen alles aan te hebben en stapte het hokje uit. 'En? Niet té?' Vroeg hij twijfelend en speelde met zijn zilvere das.

(Pak )

Morzan werd mee genomen door de vrouw die hem wilde helpen. Lucy werd wat afgeleid door wat jurkjes die ze zag hangen. Ze schoof wat heen en weer met de jurkjes. Thuis had ze nog een hele mooie. Die had ze geregen van Brit één van haar beste vriendinnen. Lucy had hem nooit aan gehad ze bewaarde hem voor het juiste moment. Dat had nu best kunnen zijn stom dat ze er niet aan gedacht had. Er was een jurkje die haar erg op viel het was haar smaak op zich wel niet alle felle kleurtjes gewoon een grijze met een zwarte strik. Het was misschien wat kleurloos maar Lucy vond hem prachtig voor haar. Hij was simpel en niet te opvallend precies wat ze zocht, in het middel punt staan wilde ze niet. Ze draaide zich om en nam het jurkje mee. De vrouw zag haar zoeken naar Morzan en gebaarde haar naar het pas hokje. Lagend liep ze naar de vrouw toe. Het duurde even voordat Morzan verscheen. Uiteindelijk kwam hij in pak naar buiten. Het stond hem zeker niet slecht, überhaupt mannen in pak waren schattig. ''Nee hoor het staad je heel schattig.'' Zij ze plagend. Al sprak ze de waarheid. De vrouw leek het ook met Lucy eens te zijn. Ze knikte tevreden. ''Ik zit hier naast als je me nodig hebt.'' En ze liep het pas hokje naast hem in. Met een zucht begon ze zich in de jurk te wurmen. Ze wist gelijk weer waarom ze nooit jurken droeg. Het was haar gewoon niet. Met haar ogen dicht draaide ze zich naar de spiegel. Één oog deed ze iets open zodat ze zich zelf net in de reflectie van de spiegel kon zien. Na dat was toch niet zo slecht. Het was een betere jurk dan gedacht. Haar corsage moest dan wel iets met kleur zijn. Dan was ze niet zo grijzig meer. Een beetje twijfelend kwam ze het kleedhokje uit.

Spoiler:

Schattig. Verward staarde hij van Lucy naar de verkoopster die het met elkaar eens waren. Schattig. Wat moest hij daar nou weer van voorstellen. Schattig van knuffel schattig of schattig van je ziet eruit als een klein jochie. Damn, waren vrouwen maar wat duidelijker. Hij liep naar een spiegel en zag spiegelmorzan met opgetrokken wenkbrauwen kijken. Hij streek zijn das recht en draaide zich 180 graden. Kritisch zocht hij naar iets dat er niet uit zag of waardoor hij te veel zou opvallen. Hij zag niks en het pak zat, tot zijn grote verbazing, erg lekker. Hij draaide zich om toen hij door de spiegel Lucy uit haar hokje zag komen. Verbijsterd staarde hij haar aan. Het jurkje was simpel grijs en zwart en een simpel ontwerp maar het paste bij haar, zo ver een jurk bij Lucy kon passen tenminste. Hij zag gewoon aan haar houding dat ze een broek miste. 'Je ziet er..' Er zich aarzelend naar het goede woord, één verkeerd woord bij kledingkeuzes en de zekerheid begon te wankelen, na zijn ervaringen tenminste. 'Je ziet er prachtig uit.' Zei hij en glimlachte warm, hij was nu al blij met Lucy als date. Alles zou een stuk relaxder gaan en vriendschappelijk. 'Wil je nog andere jurken passen want dit hou ik.' Hij lachte en streek over de stof. Hij had geen idee wat voor stof het was maar het was verbazingwekkend zacht voor katoen. Hij liep naar het jurkenrek alleen om te zien wat voor dingen ze nog meer hadden. Een jurk sprong er echt uit maar daar zag hij Lucy niet in lopen. Het was een mooi elegante hemelsblauwe jurk met een snede aan de zijkant. Een kant van de schouder hoorde er blootgelegd te worden als iemand het aandeed en het was een vaag soort stof erg glad. Hij draaide zich weer om en keek vragend naar Lucy.