Kamer van Joël en Leroy

Leroy had misschien wel zes keer met verhuisdozen heen en weer moeten lopen om alles veilig boven te krijgen, nu stond hij wat verveeld op da gang met de stapel dozen naast hem, hij rommelde wat rond in zijn rugzak tot hij uiteindelijk de goede sleutel te pakken had en die in het sleutelgat van zijn nieuwe kamer stak. Met een luidde 'klik' en wat gekraak ging de deur open. Voorzichtig tilde hij de dozenstapel weer op, de dozen torende boven hem uit en het lukte hem nog net de toren in evenwicht te houden. In het midden van de kamer zette hij de dozen neer, vlak naast het nogal krakkemikkige, lage tafeltje waar wat papieren op lagen waarvan Leroy niet eens de moeite nam ze te lezen. Hij keek even om zich heen om de kamer te bekijken, eerder om te zien waar hij zijn spullen kwijt kon dan om te zien hoe het er uit zag. Er hingen aan beide kanten wat boekenplanken aan de muur, waarschijnlijk voor schoolboeken, maar Leroy zelf vond het nogal overdreve om daar zo veel plek voor uit te zoeken. Er stond een bed in de ene hoek en nog een bed in de andere hoek. Leroy bleef even verdwaasd naar het bed staren, twee bedden? Hij moest de kamer delen? Nu pas pakte hij de pappieren van de tafel en las daarop dat hij inderdaad een kamergenoot had. Dat ook nog... Hij zuchtte en zette in zijn hoofd een denkbeeldige scheidingslijn tussen bijde helften van de kamer. Voorzichtig deed hij één van de dozen open en pakte zijn laptop daar uit, die zette hij op het, voor zijn gevoel, veel te kleine bureautje die in de hoek van 'zijn helft' stond. Hij ging gewoon vrder met zijn dozen uit te pakken, bijna alleen boeken en electronica, tot bijna alle boekenplanken aan zijn kant uitpuilden en hij nog maar twee dozen over had. Oké, zijn bed lag ook nog bezaaid met allemaal USB poorten en verschillende hardeschijven, maar die kon hij wel ergens in de kledingkast kwijt. Voorzichtig deed hij de kleine ladenkast open, trok deze open en gooide alle snoertjes in de ondersta la, daarboven had hij gewoon de overige dingen gestopt en in de bovenste la pasten al zijn kleren nog net, toen gingen alle laden dicht en startte hij de computer op, waarbij direct 12 frames naar voren kwamn en hij één vna zijn spellen uitkoos. Zonder op de tijd te letten begon hij te spelen.

Joël kwam met een sportzak op zijn ene schouder, een gewone rugzak op zijn rug en nog een andere sportas eindelijk aan bij de living building. De eerste paar dagen had hij gewoon zowat overal geslapen, maar het werd wel eens hoogtijd om zich naar zijn kamer te bevinden en uiteindelijk even uit te vinden met wie hij op de kamer lag. Kort keek hij naar enkele mensen die hem wat aanstaarden maar liet het dan ok achter zich en wandelde verder. Voor hem maakte het niet uit met wat voor een persoon hij zat opgescheept zolan die maar normaal tegen hem was vond hij het allemaal goed. Uiteindelijk kwam hij op het juiste verdiep en wandelde verder tot hij bij zijn kamer stopte, rustig stak hij zijn sleutel in de deur maar merkte al snel dat deze niet meer op slot zat. Dus zijn kamergenoot was er al. Mooi zo. Kalm duwde hij de deur open en keek meteen naar een jongen die op zijn laptop zat te spelen. Mooi, hij kreeg dus een computer geek op zijn kamer. Ach, hij zou er het beste maar van gaan maken. Kalm dropte hij zijn tassen aan blijkbaar al zijn kant van de kamer en keek even rond. Niet al te groot, niet al te klein perfect voor twee mensen. 'Hé,' Sprak hij kalmpjes tegen de jongen en begon algauw met zijn rugzak leeg te maken daar viste hij een foto vanuit, een waar hij op stond samen met Alice, Lorenzo en de rest van hun familie die plaatste hij op zijn nachtkastje en dan zette hij zich neer op zijn bed en keek afwachtend naar de jongen. Hopelijk was hij nog wel leefbaar en zat hij niet dag en nacht achter de computer want dan zou er wel eens ruzie vankunnen komen als het aan hem lag.