Livin' so divine..

Lyron had zich vandaag gekleed in een witte polo en een donkerblauwe spijkerbroek, die wat lager zat dan hij hem gemiddeld droeg. Het was niets voor hem om een 'leeg' shirt te dragen, maar aangezien hij van verandering hield en het hem wel goed stond had hij het toch aangetrokken.
Hij was lopend naar de stad gegaan. De school en de slaapvertrekken waren er niet ver vandaan dus vond hij dat hij vandaag eens níet lui moest zijn en gewoon op zijn witte sneakers naar de stad moest gaan. Niet op zijn Vespa, Aerox of in zijn auto, bovendien was het weer prachtig vandaag. De jongen had zijn handen nonchalant in zijn zakken gestoken en lette niet op zijn krullende haren, die door het lichte briesje wat er stond soms opzij werd geblazen. Lopend langs de rijen terrasjes die stuk voor stuk bomvol zaten -hij begaf zich in het centrum, dus was dit voorspelbaar op een mooie dag- keek hij vooral na de vrouwelijke klanten van de restaurants of café's. De meesten glimlachtten naar hem wanneer hij zijn blik op hen geplaatst had, wat hij als een groot voordeel zag. Blijkbaar deden buitenlandse jongens het goed hier in Amerika..
Een fris windje kwam hem tegemoed waaien, en hoewel het vandaag twintig graden was bezorgde deze hem de rillingen. Hij wreef even over zijn armen en keek opgelucht toe hoe hij eindelijk een leeg tafeltje gespot had. Het was een klein eetcafétje waar hij nog nooit van had gehoord, blijkbaar was hij niet de enige: slechts vijf anderen hadden zich hier gevestigd. Hij haalde zijn schouders op en ging zitten, wachtend op een serveerster die zijn bestelling op zou nemen.

[Met Alain !]

''Dan zie ik je vanavond...'' zei Alain met een knipoog naar een serveerster waarmee hij binnen aan het flirten was. Ze streek met haar vinger over de ketting om Alain zijn nek en knikte. Haar naam was Jedda, of zo noemde ze zich, haar echte naam was Jessica. Ze had blonde haren en zat op Pacific High. Alain kwam Jedda vanmorgen tegen in het Zwembad, maar helaas moest ze nog werken. Hij had haar naar het café gebracht en ze hadden zojuist afgesproken om vanavond nogmaals te gaan zwemmen.
Alain streek over zijn zwarte Jack and Jones overhemd en plukte een pluisje van hetzelfde merk broek. Zijn schoenen waren echter van Nike, deze droeg hij vandaag voor het eerst. Als er één ding was waardoor hij echt blij met het geld was, was dat hij echt veel te vaak nieuwe kleding kon kopen en vooral nieuwe schoenen.
Alain zag een bekende, nou ja, iemand die in zijn geheugen was blijven hangen. Het was die krullenkop van toen bij dat meisje. Hoe heette ze ook al weer? Hoe heette hij ook al weer? Alain haalde zijn schouders op, destijds sprak die krul hem wel aan en dat doen niet veel mensen, dus hij besloot tegenover hem te gaan zitten. Het was vast hoorbaar dat hij met Jedda had afgesproken, wat zou Krul van hem denken? Eikel of gewoon handig. Daaruit kozen de meeste mensen die een oordeel over hem velden.
''Hey man, was het nog wat geworden met dat meisje?'' begon Alain een stuk socialer dan gebruikelijk tegen mensen die hij niet kende. Met zijn platte hand maakte hij op en neer gaande bewegingen als teken dat Krul rustig moest praten. ''Niet te hard, ik wil haar graag tot morgen houden.'' legde de jongen uit. Van een eindje verderop klonken de hakken van Jedda, ze kwam naar hen toe.
''Kan ik jullie helpen?'' klonk de vrolijke stem, met een nogal duidelijke glimlach richting Alain. ''Cola Zero en een Hotdog...'' antwoordde Alain met een knipoog. Ja, op haar kon hij trots zijn. Ze had blond haar tot der schouders, strak lichaam, prachtige ogen en kon zoenen like hell.

Lyron vroeg zich af waarom hij niet werd geholpen en keek daarom met een nieuwsgierige blik in zijn ogen naar de bar, binnen. Hier zag hij een meisje dat duidelijk een serveerster was praten met een jongen, wiens achterkant hem erg bekend voor kwam. Hij vernauwde zijn ogen, probeerde het zich te herinneren maar kon er gewoonweg niet op komen. Toen de jongen zich omdraaide, nadat er wat lichamelijk contact tussen de twee was gekomen, herkende Lyron hem plotseling. Een brede grijns stond op zijn gezicht terwijl de jongen bij hem aan tafel kwam zitten; blijkbaar was hij niet de enige die de ander herkende. Hij vroeg of het laatst nog wat geworden was met het meisje, waardoor de grijns zich verbreedde. "Wat den-" hij werd onderbroken door de jongen, die eerst een gebaar had gemaakt dat hij zijn stem een toontje lager moest houden, en erbij noemde dat hij haar 'wilde houden tot morgen'. Lyron knikte begrijpend, en verplaatste zijn blik hierna van Alain naar de serveerster die aan kwam lopen. Hij liet zijn blik over haar lichaam glijden, die zeker niet verkeerd was. Ook waren haar ogen opmerkelijk mooi en kon Lyron wel raden waarom Alain haar uit had gekozen om een nacht mee door te brengen.. Lyron schudde zijn hoofd onopmerkelijk toen hij -nadat de jongen bij hem was komen zitten- wel geholpen werd, en bestelde een Fanta. Niets meer, niets minder. Nadat het meisje Alain nog een knipoog had geschonken liep ze terug, waardoor Lyron even een korte blik wierp op haar achterkant, waarna hij Alain met een grijns aan keek.
"Als ik haar zie lopen zou ik haast vergeten waar we het hier voor over hadden, goed gedaan." complimenteerde hij de jongen met een glimlach, zijn stem wat zachter houdend zoals de jongen hem gevraagd had. "Maar, dat met het meisje werd niets. Misschien was ze getraumatiseerd door jou, ik weet het niet.." grinnikte hij zachtjes, terwijl hij het zoutvaatje oppakte en deze speels tussen zijn vingers liet rollen.

Alain knikte met een glimlach, hij nam het compliment dankbaar in ontvangst. ''Ik ben er blij mee...'' zei de jongen oprecht, het was fijn om even een normaal mens te spreken met enigszins dezelfde gedachtegang als wat hij had. Toch heel anders dan Steve en die volleybaldinges.
Alain speelde wat verveeld met een bierviltje, hij baalde dat Krul al het zoutvaatje had ingenomen. Vaatjes waren altijd beter om mee te vervelen en een pepervaatje ontbrak nu juist op deze tafel. Alain mompelde rustig ''Niet op zoek naar een vaste relatie, begrijp ik?'' En ving het viltje dat hij net in de lucht had gegooid weer op. Hij nam uit de laatste uitspraken van Krul aan dat hij van variatie hield, net als Alain.
Jedda boog ineens claimend over de player - zoals hij wel eens werd genoemd - heen om cola en een bordje met een hotdog neer te zetten. ''Wilde jij trouwens niets hebben?'' vroeg Jedda die weer vrolijk rechtop stond en dit keer Krul aankeek.
Alain zette het flesje cola wat voor hem neer was gezet, aan zijn lippen en goot in enkele slokken het halve flesje achterover. Glazen flesje, beter! In vele cafés hadden ze tegenwoordig plastic flesjes, beter voor milieu of zoiets. Fuck dat milieu, Alain wilde gewoon lekker cola kunnen drinken.

Lyron zijn gezicht, waar eigenlijk de hele tijd een glimlach of een brede grijns op had gestaan, verduisterde voor een moment toen Alain veronderstelde dat hij niet op zoek was naar een vaste relatie. En hiermee schoot hij precies in de roos, omdat hij gister nog een vaste relatie met een meisje was begonnen. Hij had er spijt van, flirtte gewoon door met elk random meisje wat hij tegen kwam, en vroeg zichzelf af waarom hij haar zoiets in godsnaam gevraagd had. De jongen wist echter dat elke twijfel zou verdwijnen wanneer hij bij haar was, waaruit duidelijk werd dat de momenten wanneer hij niet bij Emilie de moeilijkste zouden zijn. Niet omdat zijn hart zou scheuren van verdriet omdat hij haar zo verschrikkelijk mistte, maar omdat hij zichzelf ervan moest behouden om met een ander het bed in te duiken. Een uitdaging wat eigenlijk geen uitdaging meer was, omdat de jongen erg veel zelfkennis bezat en wist dat hij dit niet zou kunnen. "Ik heb gister net een vaste relatie gekregen.." mompelde hij, terwijl hij zijn blik op het zoutvaatje had gericht en gestopt was met het ronddraaien tussen zijn vingers van het ding. Niet veel later zette hij het weer terug en richtte hij zijn blik kort op Alain, hoewel deze al snel weggetrokken werd naar de serveerster die half over hem heen hing en hierbij haar decolleté perfect blootstelde. Lyron dacht dat ze een cup C was, maar de perfecte en mooie rondingen van haar borsten vertelden hem iets anders. Een cup D misschien?
Ze vroeg aan hem of hij niets wilde, en nadat hij Alain zijn cola op zag drinken kreeg hij hier een behoorlijke trek in. "Ik lus ook wel een cola." glimlachtte hij naar haar, verder niet flirty omdat dit Alain zijn vangst was, waarna het meisje weer van hen weg liep. "Heb jij nooit iemand gehad die geen doorsnee meisje was? Die hard to get speelde, of gewoon niet geïnteresseerd was en daarom enorm aantrekkelijk was geworden? Zo is zij voor mij, hoewel ik nu al weet dat ik over een week of twee niet meer trouw kan blijven." begon hij, een gespreksonderwerp aanknopend. Er was een oplossing voor het niet-vreemdgaan, maar daar zou hij zichzelf nog meer mee kwellen dan dat Emilie ongelukkig zou worden. Nee, het niet-uitgaan was niet echt een optie voor de jongen.. Hij glimlachtte even oprecht naar Alain en liet zijn blik daarna over het terras glijden. Links van hen zaten twee meisjes, een brunette en een blondine -zijn voorkeur ging duidelijk uit naar bruinharig- die al lachend vaak de kant van hun twee op keken. Balend omdat hij een vriendin had wendde hij zijn blik weer af en wachtte hij op een reactie van Alain.

Alain zijn wenkbrauwen trokken omhoog toen Lyron zei in een vaste relatie te zitten, als er iemand was die zijn leven en geluk ermee zou verpesten en degene heette niet Alain Evans, dan heette degene Krul. Welke idioot begon een vaste relatie als je afwisseling kon krijgen?
Alain keek bedenkelijk toen Krul vroeg of hij geen meisje was tegengekomen die, nouja, zoals Ruby was. Zo'n meisje was hij wel degelijk tegengekomen. Ruby. Prachtig meisje eigenlijk, zou hij daar een vaste relatie mee aangaan als die mogelijkheid er was? Zou hij zijn leven en alles wat hij had opgeven voor een relatie met het meest vage en afstandelijke meisje wat hij ooit tegen was gekomen? Alain slikte, hij kon nu niet met droge ogen gaan zeggen dat hij dit zonder twijfel ging afwijzen. Niet als hij eerlijk moest zijn. Maar liegen was in zijn hele leven al een gewoonte, dus hij keek met een glimlach op en zei, ''Volgens velen zijn er twee manieren van leven. Je haalt enkel kleine voorntjes binnen, of je vist er eens in je leven een grote haai uit. Kijk naar ons, wij kunnen tot we dertig zijn twee haaien per week binnen halen...''
Jedda kwam weer aanlopen en zette een cola neer voor Krul. Alain vervolgde rustig ''De haaien die je nu laat gaan zul je er op je veertigste niet uit trekken. Je leeft nu, tegen die tijd kan je altijd nog stoppen met vissen.'' Jedda keek vaag op ''Haaien?'' Tuurlijk kwam die vraag, Alain dacht wel twee maal na met een prachtige haai in de buurt. ''Basketbalpraat...'' ''Aha, don't care...'' En zo ging ze weer, want op de hoek van de tafel gingen wat meiden zitten om iets te bestellen en zo te zien kende Jedda de meiden.
''Het verschil tussen één haai en vele haaien is dat je met vele haaien de haai al hebt verlaten voor het gezeik begint.'' mompelde Alain na, die duidelijk niet aan de kant van de liefde stond.

Lyron zuchtte wat mismoedig, terwijl hij het zoutvaatje weer pakte en hier meer zijn aandacht op begon te richten. Hij was niet onzeker, maar wilde zijn fout gewoon niet toegeven tegenover zijn mede-haaienvisser. "Ik vraag me af hoe lang ik het vol zou houden, het loyaal zijn. Maar denk dat ik met haar wel een bijzonder grote kans maak: ze is tenslotte mijn tweede vriendin die van plan ben langer te houden, en ze is best speciaal.." mompelde hij, waarna hij zichzelf in zijn gedachtes afkeurde omdat hij van die verschrikkelijke woorden uit sprak. Ze is speciaal, dat wist hij wel, maar zo praten over het meisje tegen iemand anders dan het meisje dat hij 'speciaal' noemde deed hij nooit. Het was een tactiek voor de jongen om zo lief mogelijk tegen zijn nieuwste verovering te doen en alles wat hij tegen haar gezegd had voor de buitenwereld af te sluiten, en toch vertelde hij het nu zelf tegen een practisch random stranger.
Hij zette het haast ijskoude glazen flesje cola tegen zijn lippen en nam hier enkele slokken van, waarna hij het op een bierviltje zette en het liet staan. Het zoutvaatje had hij ondertussen weer in het daarvoor bedoelde rekje gezet, waarna hij met zijn vinger het condens van het glas afveegde. Hij liet het haaiengepraat achterwege omdat hij zich daar toch belabberd door begon te voelen, doordat hij hunkerde naar meerdere haaien in plaats van één haai. Hoe vet die ene haai ook mocht zijn, de afwisselingen van de meerdere haaien trok de jongen duidelijk aan. "Waarom droeg je laatst trouwens, bij dat ene meisje, zo verschrikkelijk veel condooms bij je? Bang dat je niet er niet genoeg had?" vroeg hij lachend, waarna hij het flesje weer aan zijn lippen zette en de koele vloeistof door zijn keel voelde glijden.