A swim

Jazlyn liep richting het strand. Ze had haar bikini al aan onder haar korte witte zomerjurkje. De wind waaide heerlijk door haar haren en lieten de geur van de zee over het land trekken. Het was een lekkere middag. De zon ging onder en een oranje waas was te zien over de zee. Ze had wat mensen mee willen vragen maar niemand had rond deze tijd naar het strand gewild. Er zouden ongure mensen rondhangen volgens hen. Jazlyn vond het onzin, ze keek sowieso niet naar zulke mensen en negeerde ze meestal als ze wat tegen haar zeiden. Ze stapte op het zand en trok haar witte jurk over haar hoofd heen. Ze gooide hem op de grond en nam een frisse duik het water in. Het water was lekker koel en streelde met wat zand al haar lichaamsdelen. Ze kwam een eindje in zee weer omhoog en veegde het haar uit haar gezicht. Ze baalde er flink van dat er niemand met haar mee was gekomen. In je eentje was er niet zoveel aan om te zwemmen, rust was iets wat ze haatte. Ze zuchtte en zwom terug naar de kant. De golven spoelde over haar heen en trokken haar steeds terug de zee in. Het toverde een glimlach op haar gezicht, ze hield ervan om te vechten voor wat ze wilde. Ze liet zich weer in zee vallen en hapte naar adem. Heerlijk dit. Uiteindelijk kwam ze aan de kant en liet ze zich in het zand zakken. Het natte zand was hard onder haar kont en bleef aan haar benen kleven. Ze ging op haar rug liggen en sloot haar ogen zodat ze kon opdrogen.

Kiara lag haar buik op een handdoek en keek een beetje verveeld om zich heen. Veel was er in je eentje op het strand niet te doen. Het enige wat je kon doen was zonnen, dat was met andere mensen erbij was sowieso leuker, in je eentje een ijsje eten (gezellig zeg!) en natuurlijk in je eentje in het donkere zeewater zwemmen. Of, heel levenloos, een zandkasteel maken. Alles was leuker met andere mensen. Even zuchtte Kiara en draaide ze zich om. De zon was warm en brandde op haar huid. Het was niet echt prettig meer, het was iets te veel van het goede. Snel kwam Kiara overeind en liep ze op een rustig tempo naar de zee toe. Ze had verkoeling nodig en veel andere dingen had ze nu niet te doen. Ze lette niet echt op waar ze liep. Ze sprong over wat spullen van andere mensen en trapte per ongeluk een zandkasteel kapot. Kiara glimlachte even engelachtig naar het kind die haar boos aankeek. Snel liep Kiara door en ze botste met haar schenen tegen iets aan. Het voelde alsof ze tegen een dood mens aangelopen was. Al snel zag ze dat het een nog niet dood meisje was. Kiara bukte zich voorover en keek een tikkeltje bezorgd naar het meisje. ‘Sorry,’ zei Kiara tegen het meisje en ze stak haar hand uitnodigend naar het meisje om haar overeind te helpen ook al was het niet eens Kiara’s schuld dat het meisje daar zo op het strand lag alsof ze dronken was. Ze herkende het meisje niet, zelfs niet van school. Ze zette een glimlachje op en wachtte op een reactie van het meisje…