Sunny Day

Met voorzichtige maar toch redelijk snelle passen liep een blond meisje over het schoolplein. Ze ging zitten aan de fontein en pakte haar boek uit haar tas. Ze sloeg het open en ging even met haar hand door haar haar, terwijl haar blik over de woorden die in het boek stonden gleed. Ze moest dit kennen. Ze wist het wel, maar ze had besloten het voor een laatste keer door te lezen. Meer had ze toch niet te doen. Ze dacht terug aan de jongen die ze een tijd terug had ontmoet; Nicholas. Daarna had ze hem niet meer echt gezien. Ze haalde diep adem, en blies de lucht vervolgens uit. Ze keek even naar de helderblauwe lucht boven zich en slaakte opnieuw een diepe zucht. Ze sloeg haar boek dicht en stopte het weg, waarna ze haar blik over het schoolplein liet glijden. Het was een normaal schoolplein, maar toch was het zo anders dan die van andere scholen. Ze slaakte opnieuw een diepe zucht. Ze pakte haar I-Pod en keek naar de nummers die erop stonden. De meeste nummers vond ze allang niet goed meer, maar oké. Ze stopte één oortje in haar oor en zette de muziek aan. Haar rechterbeen ging op en neer op het ritme van de muziek, terwijl ze met een kalme blik naar boven keek, genietend van de zon die op haar gezicht scheen. Zacht zong ze mee, maar niemand was (nog) dichtbij genoeg om het te kunnen horen, dacht ze. Het onderwerp van het lied klopte niet helemaal met hoe zij zich voelde, maar het was één van de nummers die ze persoonlijk wel mooi vond. Toen het nummer afgelopen was, slaakte ze een diepe zucht. Ze begon het lijstje op haar I-pod door te kijken, hopend dat er ergens nog een leuk nummer tussen verstopt was.

~Flutpost & Fluttitel. xD

Virginia zuchtte. Dit was alweer de tweede lange pauze voor haar. Zoveel zin en energie had ze vandaag niet. Ze liep de deur uit van Monica High School voor de tweede keer vandaag. Dit was de eerste dag voor haar op deze school. Elk vak wat ze vandaag had, had ze nogal moeite met het vinden van de lokalen. Een groepje jongens stonden verder op het plein stoer te doen tegenover elk meisje dat langsliep. Express gingen ze irritant fluiten op zo'n manier dat het overdreven was. Net toen zij langsliep floten ze, zoals verwacht, op een kinderachtige manier. De meeste meisjes reageerden dan niet, maar daar was zij in tegenstelling toch anders in. Ze draaide richting de jongens en grijnsde breed. Daarbij bracht ze haar vingers naar haar mond en begon er aan te likken waarbij ze haar vingers er daarna weer uithaalde en op haar kont drukte. ''Tssss, dat komt hard aan he,'' was haar enige reactie waarop de jongens toch wel verrast maar ook stomzinnig keken. Daarna liep ze verder, voorbij de fontein, en keek in het rond waar ze eens zou zitten waar ze dan haar rooster verder kon bestuderen. Toen op dat moment had ze iets in het oog. Was dat nou.. Nicole Storey? Op dat moment kwamen de tranen weer omhoog, ja ze kan erg snel ge-emotioneerd raken, maar ze kon ze nog net inhouden. Ze rende op haar af en vloog om haar om de hals. Daarbij voelde ze toch weer de tranen omhoog komen en over haar wangen rollen. ''Nicole!'' Was het enige wat ze uit kon brengen.

Nicole sloot haar ogen even en haalde diep adem. Ze opende haar ogen weer en deed haar I-pod in haar tas, die tussen haar voeten op de grond lag. Ze slaakte een diepe zucht. Toen ze een paar jongens hoorde fluiten, keek ze met een geïrriteerde blik om. Een blond meisje stond met haar rug naar haar toegedraaid en maakte nogal vage bewegingen, die zij vroeger ook maakte, gewoon om een beetje te dollen. Het meisje liep langs de fontein en Nicole richtte haar blik weer op de blauwe lucht boven zich. Het stromende water van de fontein maakte een geluid waar ze eeuwig naar zou kunnen luisteren, een geluid wat haar redelijk tot rust kon brengen. Dat rustige, nutteloze moment veranderde echter al zeer snel.
Het meisje sprong boven op haar, waardoor Nicole met volle vaart het water in kukelde. Automatisch greep ze naar voren, waardoor ze het meisje waarschijnlijk in haar val mee zou sleuren. 'Nicole!' riep deze. Toen opende Nicole haar ogen, kijkend naar het meisje dat nu zo'n beetje bovenop haar lag. Het duurde even voor ze dit gezicht herkende. Een frons ontstond op haar gezicht, waarna ze het meisje grinnikend naar achteren duwde zodat ze op kon staan en kon gaan zitten. "Virginia?" vroeg ze droogjes. Het maakte haar niet uit dat het water langs haar benen liep. Ze was nu toch al drijfnat. Ze haalde even diep adem. "Wat doe jij hier?" vroeg ze kalm. "Jij was toch nog in Malibu?" vroeg Nicole toen, waarna ze één wenkbrauw ophief, zoals ze altijd deed.
Toen schoot haar iets te binnen. "Mijn telefoon!" riep ze uit en ze sprong op. Ze haalde haar telefoon uit haar broekzak, die drijfnat was. "Niet weer.." siste ze. Ze had dan wel de hele erfenis van haar moeder; als ze elke maand een nieuwe telefoon ging kopen was dat na een tijdje op. Ze schudde haar telefoon hard heen en weer waardoor het water alle kanten op vloog en keek Virginia met een frons aan. "Mijn telefoon.." mompelde ze met een stem vol zelfmedelijden. Misschien.. De garantie liep nog, maar ze wist niet helemaal zeker of dit daar ook onder viel. Ze zou wel eens gaan kijken. Ze liep rustig weer op het randje waar ze net gezeten had af en liet haar telefoon in haar tas vallen. "En toen was je nat," mompelde ze droogjes tegen zichzelf.

Vlak nadat zij Nicole om de hals was gevlogen vielen ze beide in het water, waarbij zij half nat werd en Nicole helemaal. Virginia lachtte het uit toen ze werd teruggeduwd door haar beste vriendin. 'Virginia?' Vroeg Nicole het aan haar alsof ze elkaar duizenden jaren niet hadden gezien. 'Wat doe jij hier? Jij was toch nog in Malibu?' Hierbij keek Virginia even heel koeltjes naar haar. ''Meid, je weet toch dat ik jou nooit, maar dan ook nooit alleen nog maar een seconde alleen zou laten,'' hierbij vermeed ze eigenlijk te zeggen dat ze haar gewoon niet wou missen en hoe dan ook niet zonder haar kon. Pas toen zag ze dat haar vriendin helemaal doorweekt was en zijzelf maar voor de helft, het meest aan de voorkant. Achter haar hoorde ze dezelfde jongens lachen die ze net had uitgedist. Eigenlijk had ze wel zin om die jongens ermee in te sleuren, maar besloot het maar niet te doen. Op dat moment scheen Nicole zich iets te herinneren. 'Mijn telefoon!' Virginia kon het niet laten, zoals gewoonlijk en lachtte het opnieuw uit maar dan nog harder en erger dan toen ze in het water lag. ''Zoals altijd vergeet jij weer je mobiel eruit te halen voordat je het water in gaat!'' Zei ze tussen het lachen door. De tranen kwamen weer omhoog, deze keer niet van verdriet maar van de lol. 'Niet weer..' hoorde ze Nicole nog maar net heel zachtjes sissen. ''Weetje,'' begon Virginia. ''Ik koop voor jou wel een nieuwe mobiel. Het is tenslotte mijn schuld.'' Daarbij begon ze een beetje te blozen. Ze ging naast haar zitten op de fonteinrand. Haar eigen mobiel zat in haar kluisje op school, een Blackberry Curve 8310 die ze van haar vader had gekregen vanuit Italië omdat hij op zakenreis was, samen met haar tas en andere benodigde boeken. 'En toen was je nat,' hoorde ze Nicole mompelen. Dat bracht Virginia op een ernstig idee. ''Ohnee, shit, mijn mascara is zeker weten uitgelopen?'' Hierbij zocht ze naar een spiegeltje of make-up doosje in haar broekzak. ''Ik moet 'm zeker vergeten zijn, heb jij misschien een spiegeltje bij je?'' Vroeg ze paniekerig.

Nicole keek haar vriendin Virginia met een droog, of eigenlijk nat, hoofd aan. "Je weet wel dat ik nog altijd een jaar ouder, en véél volwassener ben? Je denkt toch niet dat ik een babysit nodig heb? Ik denk dat je gewoon niet zonder me kon," zei ze droogjes. Het was niet serieus, ze was gewoon een beetje vaag aan het doen. Stiekem was ze namelijk een heel vaag kind. Virginia maakte een opmerking over haar telefoon en ze keek haar opnieuw met dezelfde kop aan. "En jij moet gewoon je mond houden," zei ze droogjes. Toen Virginia om een spiegel vroeg, schudde Nicole haar kop. "Wijf, we zijn nat. Ons haar staat alle kanten op en onze kleren druipen. En jij denkt dat het ook maar íets uitmaakt als je je make-up een klein beetje bij kan werken?" vroeg ze, haar arrogante stem terug krijgend. "Nou, lekkerding.. Dat dacht ik dus niet," zei ze toen. Ze haalde even diep adem en ging met haar hand door haar haar, wat nu helemaal in de klit zat. "Zullen we anders even naar mijn slaapkamer gaan, kunnen we ons daar opfrissen enzo?" vroeg ze kalm, waarna ze Virginia vanonder haar wenkbrauwen aankeek. Dat ze haar vriendin ooit nog is zo zou zien, ook al zag zij er veel minder erg uit dan zijzelf. Zelf was ze namelijk helemaal ondergedompeld, waardoor haar haar drijfnat was. Bij Virginia viel het nog wel mee, eigenlijk. Ze slaakte een diepe zucht en keek voor zich uit. Ze had zin in een warme douche. Of een bad. Of wist zij veel wat haar nog meer schoon kon krijgen. Nu voelde ze zich smerig. Ze durfde niet in een spiegel te kijken. Dat zou haar eigenbeeld zeer ernstig beschadigen, ook al vonden sommigen waarschijnlijk dat dit geen kwaad kon en juist een zeer goede verbetering zou zijn..

~Sleeecht.

'Je weet wel dat ik nog altijd een jaar ouder, en véél volwassener ben? Je denkt toch niet dat ik een babysit nodig heb? Ik denk dat je gewoon niet zonder me kon,' reageerde Nicole op haar. Even fronste Virginia haar wenkbrauwen en keek opzettelijk heel boos en zette haar armen in haar zij. ''Tssss,'' wist ze als enige uit te brengen. 'En jij moet gewoon je mond houden,' vervolgde ze er nog op. 'Wijf, we zin nat. Ons haar staat alle kanten op en onze kleren druipen. En jij denkt dat het ook maar íets uitmaakt als je je make-up een klein beetje bij kan werken? Nou lekkerding.. Dat dacht ik dus niet.' Alles wat Virginia nog kon reageren was; ''Oh, weetje dat vind ik wel leuk en aardig maar het enige wat ik nu nog kan doen is..'' Op dat moment begon ze hevig te schudden met haar hoofd, zodat het water uit haar haar alle kanten opspetterde, en vooral richting Nicole. ''Weet je waar ik zin in heb? Om te feesten en uit te gaan! Laten we vanavond een feest opzoeken. Ik heb zin om te rocken en me helemaal lam te zuipen!'' Virginia keek Nicole heel vaag aan. De zon verwarmde haar lichaam aan de voorkant, waar haar kleren ook nat waren. Ze had niet in de gaten dat ze een wit topje aan had, wat nu dus doorscheen. Wat je zag was een witte bh met een zwart strikje in het midden. 'Zullen we anders even naar mijn slaapkamer gaan, kunnen we ons daar opfrissen enzo?' Even dacht Virginia er over na. ''Ach, waarom ook niet. We hebben toch nog ruim een uur pauze. En wat zouden we anders moeten doen? Ik heb best wel zin in een bad...'' Toen bleef het stil. ''Die heb jij toch in je appartement?'' Daarbij keek ze Nicole aan met een grote grijns.

Virginia begon weer te praten en Nicole snoof. Bij de laatste zin werden haar ogen groot. 'Het enige wat ik nu kan doen is..' Virginia schudde haar hoofd heen en weer waardoor spetters Nicole's kant op kwamen. Nicole snoof zacht en fronste. Ze was toch al nat; veel had dit niet uitgemaakt, eerlijk gezegd. Ze richtte haar blik op de lucht. "Het volgende uur is onbelangrijk. Wat dacht je ervan om ons op te gaan frissen en dan de stad in te gaan om te gaan shoppen?" vroeg Nicole met het lichte grijnsje wat ze altijd op haar gezicht had als ze iets deed wat niet mocht. "Dat hebben we al zó lang niet gedaan," zei ze toen met hetzelfde grijnsje. Ze wist dat Virginia hoogstwaarschijnlijk meer interesse had in de Zanzibar, maar.. Alcohol mochten ze toch niet, en uiteindelijk zou zij ergens buiten belanden terwijl Virginia zich weer binnen liep te vermaken. Ze snoof zacht en hief haar wenkbrauwen op. Ze ging met haar hand door haar haar, wat nog altijd vol met klitten zat, en stond op. Ze pakte de hand van Virginia en trok deze met een harde beweging omhoog, alsof Virginia dit zelf niet zou kunnen. Vervolgens pakte ze haar tas en keek ze het blonde meisje vanonder haar wenkbrauwen aan. "Laten we dan maar gaan. Eerst gaan we naar mijn kamer om ons op te frissen. Dan gaan we naar de stad. En later kunnen we altijd nog naar het strand gaan als daar nog tijd voor is," zei ze met nog altijd dat ondeugende grijnsje op haar gezicht. Zonder op antwoord te wachten begon ze, met Virginia's pols vast, te lopen, naar haar kamer.

~Slechter dan dit kan niet.