Don't care what daddy says

Brooklyn reed de parkeerplaats van Copa op. Ze haalde de sleutel uit het contact en bleef even zitten. Kort sloot ze haar ogen en zuchte even. Als haar vader hier achter kwam kon ze het wel vergeten dat ze de komende 2 jaar nog terug naar huis kon. Toch moest ze gewoon uit, even haar hoofd leegmaken. Daarbij kreeg haar lichaam nog bijna last van ontwenningsverschijnselen. Elke keer als ze langs een disco of club reed kreeg ze gewoon de neiging om naar binnen te gaan. In New York ging ze vrijwel elke week uit met haar vrienden. Het was jammer dat ze nog in New York zaten, anders was het zeker een geslaagde avond geworden. Ze miste hen af en toe best wel. Simpelweg de gezelligheid, omdat ze hier vrijwel geen vrienden had. Ze opende haar ogen weer en stapte uit. Haar auto sloot ze af en ze stopte de sleutel in haar jaszak. Een koude wind waaide langs haar benen en ze rilde even. Hier buiten was het veel te koud voor de short die ze aan had, maar ze wist zeker dat ze het binnen nog warm zou krijgen. Haar hakken tikte op de stenen bij elke stap die ze in de richting van de club zette. Dit keer waren er gelukkig geen mensen die haar nakeken zoals in het winkelcentrum. Hier liepen gelukkig meer mensen op hakken dan alleen zij. De portier liet haar zonder enige problemen binnen en ze liep door naar de garderobe. Hier gaf ze haar jas af, met haar sleutel er nogsteeds in. Hij werd in ieder geval niet gestolen bij de garderobe en ze had hem toch nog even niet nodig. Ze verder en de muziek was nu duidelijk te horen. Een mengeling van geuren kwam haar neus binnen. Zweet, deo en alcohol waren duidelijk te herkennen, van de rest had ze geen idee. Een lichte glimlach verscheen op haar gezicht. Het voelde goed om weer eens los te kunnen gaan. Iemand liep voorbij met een dienblad voor drinken en ze twijfelde even. Zou ze gewoon eerst wat drinken? Ze had eigenlijk best wel zin in weer eens wat alcohol. Ook dit had ze al een tijdje niet meer gedronken. Langzaam begon ze zich door de mensenmassa te verplaatsen tot ze uiteindelijk bij de bar kwam. Hier was het nog niet heel erg druk en dat was best fijn. Net op het moment dat ze wilde bestellen werd schoof iemand een glas in haar richting. 'Dank je' zei ze hard. Toch was ze amper verstaanbaar boven de muziek. Ze wist nu al dat ze morgen schor zou zijn als ze veel zou gaan praten. Het glas tilde ze op en rook even aan het drinken. Het kwam misschien een beetje dom over, maar wat kon haar het schelen. Niemand kende haar hier. De geur kwam haar vaag bekend voor maar ze kon het niet helemaal plaatsen. Ze haalde haar schouders op en dronk het glas voor een kwart leeg. Het smaakte op zich niet verkeerd, alleen een beetje een raar nasmaakje. Kort haalde ze haar hand door haar haar en keek om zich heen. Misschien kon ze hier nog wat vrienden maken.

Wyatt was voor het eerst uit sinds hij hier was. Zijn broer had hem meegedwongen naar de Copa, dus voor de verandering had de jongen een zwart hemd aan met een zwarte broek en zwarte sneakers. Zijn broer was waarschijnlijk weer eens ergens hier met enkele meiden aan het drinken. Elke avond werd die wel helemaal zat terwijl hij nuchter thuis kwam. Dat kwam ook door het feit dat hij meestal niet veel dronk, en als hij dronk was het maximaal twee of drie cocktails. Voor de rest alleen maar frisdrank. Rustig zette hij zich neer op een kruk. Kort keek hij naast zich en zag dat een of andere gozer het meisje naast hem een glas toeschoof. Kort fronste hij, voor hij enigsins iets kon ondernemen had ze er al van gedronken. Nooit iets aan nemen van vreemde, dat was iets wat hij altijd had onthouden sinds zijn broer ooit eens op de grond was geflikkert door iets wat in zijn drankje zat. Kort schudde hij zijn hoofd en bestelde een Fanta en betaalde meteen aan de man toen hij een flesje toegeschoven kreeg. Kort hoorde hij een luide stem boven de muziek brullen. Wat natuurlijk zijn broer was die weer eens aan aadachts tekort leed. Nooit had die het er moeilijk meegehad dat hun moeder was overleden, hij was er gewoon overheen gegaan. Die had er tenminste geen last van, van dat eeuwige gevoel van verlies dat aan je bleef knagen. Uiteindelijk wende hij zich naar het meisje dat naast hem stond en zette een kleine glimlach op. 'Heej.' Sprak hij net hard genoeg zodat zij het ook kon horen.

[Wyatt was me voor xD]

Waarom was hij hier ook alweer heen gegaan? O ja, om alles te vergeten. Maar het leek niet echt te werken, nog altijd tolden er duizenden gedachten door zijn hoofd. Hoe hard hij ook tegen ze vocht, steeds maar weer kwamen ze terug. Het wou niet baten. Een moment sloot Mike zijn ogen, hij zat aan de bar. Nam een trek van zijn sigaret, de derde in minder dan twintig minuten. Maar het kon hem nu niet zo veel schelen, hij kon niet anders. Harde muziek vulde de ruimte, zwijgend keek hij naar de mensen die op de maat van de muziek danste. Hij was er zeker van dat sommige van hen drugs hadden gebruikt, hij had al enige verhalen gehoord over deze club. Bovendien was hij het gewend van Italië. Al was dat nu al vier jaar geleden, hij kon het zich nog wel herinneren. In Engeland was hij nauwelijks naar clubs gegaan, een paar keer maar toen zijn 'vrienden' hem steeds gingen vragen waarom hij niet dronk maar wel de ene sigaret naar de andere rookte was hij niet meer met ze mee gegaan. Zijn vrienden in Italië hadden daar nooit naar gevraagd, die namen hem zo als hij was. Evenals hij hen nam zoals ze waren, een zucht verliet zijn keel. Richtte zich weer op degene achter de bar, probeerde diens aandacht te trekken. Slaagde daar uiteindelijk in, de man liep op hem af. Keek hem vragend aan, hij vroeg niks. Keek hem enkel aan. "Een cola." zei Mike rustig, de man trok zijn wenkbrauw op. Mike hoefde geen moeite te doen om te raden wat diens gedachten waren. Waarom drinkt een jongen als hij geen alcohol, dat klopt niet. "Nou?" Mike keek de man afwachtend aan, zijn bruine ogen stonden kil. De man schudde zijn hoofd, draaide zich om een paar seconden later werd er een cola voor Mike neer gezet. Hij nam een slok van de bruine vloeistof. Liet zijn ogen langs de bar dwalen, zag hoe een jongen een meisje een glas toe schoof. Het zag er niet uit dat die twee elkaar kende, de jongen verdween ook vrij snel weer in de mensen massa. Mike verwachtte dat het meisje het glas zou weg duwen, maar dit deed ze niet. Ze dronk het glas ook voor een kwart leeg, hij fronste. Vond het niet erg slim. Wist jij veel wat iemand in je drankje deed. Dat werd in Italië ook wel eens gedaan, hij had er altijd over gewaakt dat niemand wat bij Rhiannon in het glas deed. Hij aarzelde, sloeg zijn cola achterover en liep naar het meisje toe. Maar een jongen was hem voor begroete haar, een moment aarzelde Mike. Overwoog weg te lopen, maar besloot toch naar het tweetal toe te lopen. Als hij hier de hele avond in zijn eentje bleef zitten, had hij net zo goed niet kunnen gaan. Hij nam een trek van zijn sigaret, stapte op het tweetal af. "Niet zo slim om zo maar drinken aan te nemen van iemand die je niet kent." zei hij, keek het meisje even aan. Hij wist maar al te goed dat dit een beetje een vreemde begroeting was. "Ik ben Mike." stelde hij zich zelf voor, keek de twee een moment aan.

Iemand schreeuwde en Brook keek welke gek dit was. Een of andere jongen met aandacht tekort. Opeens hoorde ze naast zich iemand praten. Het koste haar enige moeite om het te verstaan, maar het was duidelijk dat hij haar begroete. Ze keek opzij en glimlachte. 'Hoi' zei ze vrolijk. Ze nam nog een slok van het drinken dat ze had gekregen, het vage nasmaakje bleef. Misschien zat er iets in, maar het kon haar weinig schelen. Zolang ze thuis kwam was het goed. Ze was ook wel eens totaal bezopen thuis gekomen. Hoe dronken ze toen ook was de preek van haar vader stond in haar geheugen gegrift. Maar hij was hier niet en dat was maar goed ook. Ze wilde zich weer op de jongen richten toen er van de andere kant een stem klonk. Een beetje verbaasd schoten haar ogen in de richting waar de stem vandaan was gekomen. Nog een andere jongen kwam op haar af gelopen. Vaag kon ze verstaan wat hij zei. "Niet zo slim om zo maar drinken aan te nemen van iemand die je niet kent." kon ze ontcijferen tussen de muziek door. Ze besefte dat dit inderdaad niet de slimste actie was geweest, maar daarvoor was het nog toch al te laat. 'Je hebt gelijk, maar daar is het nu toch te laat voor. En daarbij heb ik morgen toch geen school.' zei ze, terwijl ze haar glas pakte. Het leek alsof ze hem leeg ging drinken maar keerde hem toen om zodat de inhoud op de vloer belande. Ze had geen idee wat deze actie veroorzaakte, maar ze voelde zich een stuk vrolijker dan net. Misschien hadden en dan toch drugs in gezeten. Ach ja, het was toch al te laat. Ze zette het glas terug op de bar en keek naar de jongen die haar had gewaarschuwd. 'Beter?' vroeg ze met een lichte grijns. Even gleed haar blik naar de sigaret in de hand van de jongen. Het was ook een aantal maanden terug dat ze 1 van die dingen had aangeraakt. Ze was niet verslaafd geweest, maar af en toe vond ze wel lekker. Misschien dadelijk... De jongen stelde zich voor als Mike. Pas toen hij naar de jongen keek die al die tijd naast haar had gestaan, besefte ze dat hij er ook nog stond. Nou ja, misschien had hij het niet echt opgemerkt. 'Mijn naam is Brooklyn, maar Brook mag ook' zei ze, zo had dat ze hopelijk te verstaan was over de muziek. Achter haar pakte de barman het glas weg. Haar blik viel op de jongen die haar het glas had gegeven. Hij stond van een afstand naar haar te kijken, terwijl hij met een paar vrienden praten.

Wyatt keek haar vriendelijk aan en glimlachte even kort. Al gauw voegde zich ook een andere jongen bij hen. Een onbekende welliswaar. Ach, nieuwe mensen leren kennen was toch de hoofdzaak van uitgaan? Allesins dat was het voor hem. Hij ging niet voor de alcohol of de meiden, zo was hij gewoon niet. Plezier hebben zonder alcohol en meiden kon ook. Allesins bij hem. Aangezien de twee begonnen te praten besloot hij even zijn blik rond te gaan, op zoek naar zijn broer. Die hij al gauw had gevonden, tussen een hele hoop mensen in al straal bezopen. Beide namen van de twee waar hij bij stond had hij perfect opgevangen, de jongen heette Mike en het meisje Brooklyn. Kalm draaide hij zich weer naar hen toe en zijn blik ging kort over een aantal jongens die naar hen allemaal aan het staren waren. Was dat niet die gozer die haar het drankje had gegeven? Hij dacht van wel. 'Ik ben Wyatt.' Zei hij vriendelijk tegen hen en keek hen beide weer aan. Kalm bewoog zijn vot mee in het ritme van de muziek die ze speelde, niet echt zijn stijl maar als hij die moest opzetten dan gingen ze hier echt allemaal weg lopen en zou de Copa zo failiet gaan. Dus dat zou hij maar laten. Wyatt wachtte rustig op een reactie af van de twee personen. Vanuit zijn ooghoeken zag hij een van de jongens die bij de groep stond verdwijnen. Wat hij opzich al heel raar vond. Waarschijnlijk zou het maar niets zijn, maar toch besloot hij wel een oogje in het zeil te houden voor moest er iets gebeuren. Want ergens had hij toch een slecht voorgevoel over dit gehele zaakje.

'Je hebt gelijk, maar daar is het nu toch te laat voor. En daarbij heb ik morgen toch geen school.' reageerde het meisje, het laatste vond hij een beetje een vreemd argument. Sommige jongens hadden deden niet enkel drugs in iemands drankje om die gene out te zien gaan. Nee, er stak soms meer achter. Dat was in Italië zo geweest, en het zou hem niks verbazen als het ook hier het geval was. "Ja, maar je weet nooit wat voor bij bedoelingen mensen hebben." zei hij, keek haar een moment aan. Zorgde ervoor dat hij verstaanbaar was voor zowel haar, als de jongen die naast haar stond. Het geluid dat uit de boxen kwam was hard, bijna oorverdovend. Het meisje pakte haar glas, ging ze nou serieus nog een slok nemen? Maar in plaats daarvan keerde ze het glas om, zorgde ervoor dat de inhoud van het glas op de grond belande. Hij grijnsde even, schudde zijn hoofd. 'Beter?' vroeg ze hem, hij knikte. "Beter, al is het zoals je zelf al zij te laat." zei hij, nam een trek van zijn sigaret. Probeerde te voorkomen, dat de rook in haar gezicht, of dat van de jongen naast hem kwam. 'Mijn naam is Brooklyn, maar Brook mag ook' zei het meisje, hij knikte. Glimlachte even naar haar, vervolgens keek hij naar de jongen naast haar. 'Ik ben Wyatt.' stelde die zich voor, ook naar hem knikte Mike. Waarna hij zijn ogen even naar het groepje jongens liet gaan, dat hij zonet al had op gemerkt. De jongen die het drankje naar Brooklyn had geschoven had zich bij hen gevoegd, het viel Mike op dat ze naar hen keken. Of beter gezegd naar Brooklyn. Iets wat hem totaal niet aan stond. Het zou hem niks verbazen als die wat van plan waren. Maar als het aan hem lag, ging wat ze ook van plan waren niet door. Onwillekeurig voelde hij of zijn mes nog in zijn riem zat, al wist hij maar al te goed dat het daar zat. Hij ging bijna nooit de straat op zonder, niet naar wat er in Engeland allemaal was gebeurd. Eerst had hij daar zonder gelopen, al had hij in Italië meestal met mes gelopen. Ook nu droeg hij hem weer bij zich, al zou hij het niet zomaar trekken. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, hij zou hier zijn mes toch niet hoeven te gebruiken. Weer schudde hij zijn hoofd, richtte zijn ogen vervolgens op Wyatt en Brooklyn. Hen was het kennelijk ook op gevallen dat de jongens naar hen keken.

De andere jongen stelde zich voor als Wyatt, en ze glimlachte even vriendelijk naar hem. Even ging haar gedachte naar New York. Wat zouden haar vrienden nu aan het doen zijn. Hoogstwaarschijnlijk ook aan het feesten, alleen hadden ze vast al meer alcohol op dan zij op het moment. je weet nooit wat voor bij bedoelingen mensen hebben." hoorde ze Mike vaag door de muziek heen zeggen. Ze knikte kort, een beetje afwezig. Het waren dingen die ze al wist, maar waar ze dom genoeg niet echt bij na had gedacht. Eigenlijk zou het haar ook weinig kunnen schelen als ze drugs had ingenomen, maar bij de gedachte dat die jongen iets met haar wilde liep er weer een rilling over haar rug. Toch liet ze dit niet merken, of zo min mogelijk ik ieder geval. 'Jullie beschermen me wel, toch?' zei ze, terwijl het lichte grijnsje weer rond haar lippen speelde. Op haar vraag of het beter was dat ze de inhoud van het glas op de grond had gegooid antwoorden Mike dat het inderdaad beter was maar dat het al te laat was. Ze knikte en bestelde een glas bacardi bij de barman. Deze had in ieder geval niets iets in het glas wat er niet hoorde. Ze nam een slok terwijl ze even naar de jongen keek die haar het andere drinken had gegeven. Hij stond ondertussen bij een groepje jongens. Mike en Wyatt keken ook naar hen, maar de meeste jongens hadden hun blik toch echt op haar gericht. Was dit echt een actie geweest om iets met haar gedaan te krijgen? Dit wilde ze maar al te graag checken. Even keek ze naar Mike, die het meeste in hun zicht stond. Even beet ze op haar onderlip maar boog zich toen naar hem toe. Heel zacht gaf ze hem een kus in zijn nek. Ondertussen keek ze vanuit haar ooghoeken naar de jongens. Alsof ze ze had geroepen kwamen er een aantal in beweging en liepen in hun richten. Het voelde niet eerlijk dat ze Mike een beetje had gebruikt, maar als hij het nog niet helemaal had begrepen zou ze het hem dadelijk uitleggen. Ze richte haar hoofd weer langzaam op en glimlachte lief. Wat haar betrof veel te zoet, maar het moest een beetje lijken of ze niet helemaal meer helder kon denken. Toch was de lichte grijns op het gezicht van de jongen die haar drinken had gegeven haar niet ontgaan. Als hij dacht dat hij zoiets bij haar kon flikken en er dan mee weg komen had hij het mis. Even keek ze naar Wyatt en Mike, nogsteeds met dezelfde lieve glimlach. Toch zeiden haar ogen heel iets anders.

Wyatt keek beiden even aan en hield zich voor enkele momenten even stil. Toen de vraag klonk of ze haar zouden beschermen fronste hij. Waarschijnlijk zou dat wel het gene zijn wat er moest gebeuren. Als die jongens dan toch iets van plan waren kon hij haar niet alleen hier laten bij hun. Toen Brooklyn zich tot Mike wende keek hij haar voor enkele seconden raar aan, en die blik verdween niet toen ze hem een zoen in de nek drukte. Al gauw zag hij vanuit zijn ooghoeken dat de jon. gens in beweging kwamen en meteen richtte hij zijn blik volledig op hen en snoof even. Meteen zette hij zelf een stap naar voren maar bleef toch nog bij Mike en Brooklyn staan. Uiteindelijk besloot hij hen weer aan te kijken en voor een moment kruiste zijn blik met die van Brooklyn waardoor hij al enigsins een idee had van wat er te gebeuren stond. Voor even ging zijn blik nog naar zijn broer die ergens ookal door had dat er wat stond te gebeuren maar toch door bleef gaan met feesten, iets wat hij compleet had verwacht van hem. 'Ken jij een van die gozers?' Vroeg hij dan maar aan Mike, hoewel de vraag toch ook voor Brooklyn was maar het moest toch allesins lijken dat ze van de kaart was gebracht door iets wat in het drankje was gedaan. Kalm wachte hij af, hoewel zijn blik toch regelmatig naar de jongens ging, klaar om meteen een mep uit te delen als het nodig was.

'Jullie beschermen me wel, toch?' zei het meisje, een klein grijnsje speelde op haar lippen. Mike knikte als antwoord op haar vraag, hij was niet iemand die mensen zomaar aan hun lot over liet. In Engeland had hij zo nu en dan wild vreemde geholpen. Maar dat was iets wat hij mee had gekregen van zij jeugd uit Italië, daar in de buurt waar hij vandaan kwam. Hielpen ze elkaar echt, daar liep je niet zomaar langs iemand heen als je zag dat die hulp nodig had. In Engeland deden ze dat wel, dat was iets wat hem behoorlijk had verbaasd. Iets dat in zijn ogen niet kon. Je kon niet zomaar verder lopen, als je zag dat iemand in elkaar geslagen werd. Dat deed je niet. Hij mengde zich dan ook altijd in dat soort gevechten. Zijn jaren lange karate training, en zijn bende ervaringen kwamen hem meestal goed van pas. In Engeland had hij uiteindelijk een bende op gericht, om het maar iets veiliger te krijgen. In elk geval voor de mensen die er bij zaten, maar de bende was na zijn vertrek weer uit elkaar gevallen. Had ook niet uit veel leden bestaan, sommige verdwenen na een tijdje ook weer. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, richtte zijn aandacht weer op Wyatt an Brooklyn.
Brooklyn goog zich naar hem toe, gaf hem heel zacht een kus in zijn nek. Een moment keek hij haar niet begrijpend aan, waar was ze mee bezig. Beelden van Blake die hem plots had gezien, en van Iris die hem aan keek. In haar ogen niks dan pijn te lezen, schoten door zij hoofd. Snel drukte hij ze weg, daar moest hij nu niet aan denken. Hij was hier juist om dat even te kunnen vergeten. Hij keek weer naar Brooklyn, zag de blik in haar ogen. Die iets heel anders zeiden dan het lieve glimlachje op haar lippen. Mike richtten zijn ogen op de jongens, die hun richting op kwamen. Spande onwillekeurig zijn spieren voor een moment aan, zij ogen gingen naar Wyatt die een stap naar voren had gedaan. Mike bleef staan waar hij stond, maar was klaar om een klap uit te delen mocht dit nodig zijn. 'Ken jij een van die gozers?' vroeg Wyatt. "Nee." zei hij. Dit waren niet types met wie hij om ging, al waren zijn oude vrienden ook geen lieverdje. Zeker niet, maar die deden niet zomaar wat in iemands drankje. Onmerkbaar schudde hij zijn hoofd, keek zwijgend naar de jongens.

Het ging zoals ze bedacht had. De jongens kwamen naar hen toe, degene van wie ze het drinken had gekregen voorop. Even keek ze naar Mike en zag een verwarde en een beetje een gepijnigde blik in zijn ogen. Meteen voelde ze zich een beetje schuldig. Hij leek haar best aardig en ze had hem binnen 5 minuten simpelweg al een soort van gebruikt. Oké, het was om te checken of hij gelijk had, maar toch. Opeens zetten Wyatt een stap naar voren en vroeg aan Mike of hij die jongens kende. Mike's antwoord was natuurlijk nee. Haar blik gleed even naar de jongens, die ondertussen bijna bij hen aan waren gekomen. 'Je had gelijk' mompelde ze zacht tegen Mike. Ze ging naast Wyatt staan en pakte zacht zijn arm vast. Het laatste wat ze wilde was dat hij gewond zou raken door haar stomme actie. Ze ging dit zelf oplossen. De andere jongens bleven op ongeveer 3 meter afstand van hen staan en de jongen van het drankje kwam naar haar toe gelopen. 'Zin om te dansen schatje?' vroeg hij vriendelijk. Even keek ze opzij naar Wyatt, naar zijn houding. 'Nou, dat zou ik even aan mijn vriendje moeten vragen.' zei ze uiterst zoet en lieflijk. Als je niet beter wist zou je zeker zeggen dat ze niet helemaal lekker was. Ook had ze nog altijd dezelfde glimlach op haar gezicht. Het voelde zo'n alsof er veel te veel botox in zat. 'Ach liefje, hij vind het vast niet erg' zei de jongen, terwijl hij even van Mike naar Wyatt keek. 'Kom mee'. Op het moment dat de jongen haar bovenarm vastpakte trapte ze in zijn kruis. Terwijl hij half in elkaar zakte pakte ze zijn pols vast en draaide zijn arm op zijn rug. Meteen kwam er beweging in de groep iets verderop. Jongens keken een beetje ongeloofwaardig, andere waren duidelijk aan het twijfelen of ze in moesten grijpen. 'Probeer mij nog eens drugs te geven, en ik breek je arm.' siste ze zacht, terwijl ze zijn arm nog ietsje omhoog duwde. De jongen reageerde niet meer en ze gaf hem een duw in de richting van zijn vrienden. Op dit moment was ze heel erg blij dat ze zelfverdedigings lessen had gevolg. Ze had eigenlijk totaal niet verwacht ze hier nodig te hebben, maar het was zeker geen zonden van het geld.

Wyatt keek haar voor een moment bezorgd aan en zuchte even. Toen ze vervolgens tegen zijn arm aanleunde besloot hij het spelletje maar mee te spelen. Zodra hij de woorden hoorde wou hij echter gaan slaan op de jongen maar door het feit dat ze hem vast had ging hem dat niet echt lukken. Zijn spieren daaraantegen spande wel meteen aan, iets wat hij niet kon tegenhouden, Aarzelend beet de jongen op zijn onderlip, als hij haar nu los kreeg kon hij doen en laten wat hij wou. Maar de kans dat hij dan zelf enkele klappen kreeg lag er wel dik op. Eigenlijk had hij best wel geluk dat hij geen woedeaanval kreeg, want dan zou het niet goed gaan aflopen. Toen de jongen haar opeens vast greep keek hij die gozer woedend aan, maar al gauw loste het zelf op door hem een trap te verkopen en hem vervolgens in een houdgreep te zetten. Zo liep de jongen na een tijd weg waardoor hij haar even met een grijnsje aankeek. 'Zo dat is dus al klaar. Kan ik jullie beiden trakteren op iets?' Vroeg hij vriendelijk aan de twee mensen en keerde zich dan ook naar beiden toe. Zijn spieren ontspanden zich weer, er dreeg toch geen gevaar meer. Met een kalme blik keek hij even omzich heen en zag dat zijn broer opeens gelijk naar hem toe kwam. Meteen begon hij te pratn tegen hem, blijkbaar had hij de reactie van hem gezien, hoe hij langzaam maar zeker kwaad werd. 'Man er is niets gebeurt, dus ga jezelf maar weer lazarus zuipen, daar ben je toch zo goed in.'


[Sorry zit op school]

De jongens liepen op hem af, Mike liet bijna automatisch zijn hand naar het mes in zijn riem glijden. Niet dat hij van plan was die te trekken, niet zolang het niet nodig was in elk geval. Misschien had hij zijn mes ook beter niet mee kunnen nemen, maar waar had hij het dan moeten laten? Hij was niet van plan, s'nacht op straat te slapen zonder een mes bij zich te hebben. Al had hij dat in Engeland ook gedaan, in het begin althans. Ja, hij kon ook gewoon terug gaan naar zijn kamer. Maar dat betekende dat hij Iris onder ogen moest komen, iets waar hij nog niet toe in staat was. Hij kon niet tegen die gepijnigde blik in haar ogen, hij kon er niet tegen dat hij met haar in één kamer was en haar niet mocht aan raken. Zelfs als ze verdrietig was zou hij haar niet mogen troosten, haar tegen zich aan drukken. Mike zuchtte, schoof de gedachten van zich af. Vestigde zijn ogen weer op de jongens, die stil waren blijven staan. Op degene die wat in Brooklyn's drinken had gedaan na. Mike deed een stap naar voren zodat hij naast Wyatt kwam te staan, hij was niet van plan die jongen alleen te laten vechten. Mocht het op een gevecht uit draaien. Hij zag dat ook Brooklyn een stap naar voren en naast Wyatt ging staan, ze pakte zij arm vast. Alsof ze hem er voor wou behoeden de jongen een klap te verkopen. Mike volgde elke beweging van de jongen nauwkeurig, stond klaar om in actie te komen. Het gesprek tussen Brooklyn en de jongen volgde Mike nauwelijks, hij was enkel gefocust op wat de jongen en zijn vrienden deden. Op het moment dat de jongen Brooklyn's arm vast pakte, spande hij zijn spieren aan. Maar nog voor hij wat kon doen, kwam ze zelf in actie. Ze handelde snel, vlug en gecontroleerd. Alsof ze het al eerder had gedaan. Mike hield de vrienden van de jongen in de gaten, deze leken niet goed te weten wat ze moesten doen. Maar deden uiteindelijk niks om hun vriend te helpen. Mike ontspande. "Waarom moesten we je eigenlijk helpen? Je kon het prima zelf redden." zei hij grijnzend tegen Brooklyn. 'Zo dat is dus al klaar. Kan ik jullie beiden trakteren op iets?' vroeg Wyatt, Mike schudde zijn hoofd. Zag dat er een jongen op hen af kwam die Wyatt aan sprak, Mike gokte dat het zijn broer was. De twee hadden het één en ander van elkaar weg. Maar met zekerheid durfde hij het niet te zeggen. 'Man er is niets gebeurt, dus ga jezelf maar weer lazarus zuipen, daar ben je toch zo goed in.' reageerde Wyatt. Mike keek van de één naar de ander, richtte vervolgens zijn blik weer op Brooklyn. "Heb je geen last van het geen wat hij in je drankje heeft gedaan?" vroeg hij aan haar, keek haar een moment onderzoekend aan.

[Moet eten maken, dus laatste beetje snel gemaakt.]

Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Mike naast Wyatt ging staan. Ze had duidelijk iemand die haar zou helpen als het mis ging, 2 zelfs. Toch voelde ze niet de drang om ook Mike's arm vast te pakken. Hij leek op een of andere manier net iets gecontroleerder. Toen ze met de jongen klaar was hoorde ze Mike over de muziek heen tegen haar praten. "Waarom moesten we je eigenlijk helpen? Je kon het prima zelf redden." klonk zijn stem door de beat heen. Ze keek hem aan en grijnsde terug naar hem. 'Hmm, er zijn situaties die ik zelf zeker niet had kunnen oplossen en daarbij is een beetje backup toch wel handig' zei ze, terwijl ze kort haar hand door haar haar haalde. 'Het is maar goed dat ik een zelfverdediging cursus heb gedaan, maar ik had alleen niet verwacht dat ik het hier zou moeten gebruiken in plaats van in New York.'. Wyatt vroeg of hij hen op iets kon trakteren en ze merkte opeens dat ze zijn arm weer zo half had vastgepakt. Snel liet ze deze los en zette een halve stap opzij. Niet al te opvallend, maat toch gewoon wat afstand. 'Graag' beantwoorde ze zijn vraag, terwijl ze nog even rondkeek. Opeens zag ze een jongen op hen afkomen. Meteen werd haar blik weer wat feller, maar de lieve glimlach liet ze dit keer achterwegen. Maar inplaats van weer z'n gast als net bleek dit een vriend van Wyatt. Of zoiets teminste. Ze praten kort met elkaar, maar het was vrijwel onverstaanbaar. Het enige wat ze hoorde was dat Wyatt zei dat hij weer kon gaan zuipen. Niet zo'n goede vriend dus, als ze het zo bekeek. Misschien was het ook wel zijn broer, ze hadden wel enigsinds iets van elkaar weg. Alhoewel het heel slecht te zien was met dit licht, dus het kon net zo goed zijn dat zij gewoon dingen zag die niet helemaal klopte. Opeens verbrak Mike's stem haar gedachte. Hij vroeg haar of ze geen last had van hetgeen wat de jongen in haar drankje had gedaan. 'Ik voel me een beetje licht in mijn hoofd maar voor de rest gaat alles nog goed.' zei ze, terwijl ze even haar handen omhoog hield. In de meeste gevallen zag je ook wel een beetje aan je handen als er meer bijwerkingen waren. Een vriendin van haar had een keer vage rode vlekjes op haar handen gehad en had staan trillen, ook door drugs. Tot haar grote verbazing en afschuw trilde haar handen. Niet heel erg, maar wel duidelijk. Toch voelde het voor haar alsof ze ze gewoon stilhield. Ze voelde Mike's onderzoekende blik over haar lichaam. 'Zeg alsjeblieft dat alleen mijn handen trillen' zei ze voorzichtig. Zelf kon ze niet goed zien wat haar lichaam deed en als ze haar handen al niet zo voelde trillen voelde ze de rest van haar lijf waarschijnlijk ook niet. Ze hoopte maar had het alleen haar handen waren, anders zou ze misschien nog wel eens best een groot probleem. Het was handiger geweest als ze die jongen van net gewoon had gevraagd wat hij in haar drankje had gedaan, maar ze zag hem niet meer.

Wyatt keek zijn broer strak in de ogen aan, dat hij dit nog zijn broer kon noemen. 'Wyatt, hou je klep maar gewoon sukkel. Moet ik het soms aan pa vertellen.' Kort balde hij zijn vuisten en zijn blik werd nog geïrriteerder dan eerst. Wat had die gozer toch? 'Je kan me de les niet spellen uk, ik zei lazer op. Of ik geef jou hier meteen een klap op je snuit.' Sprak hij met een duidelijke woede in zijn stem. Meteen deed zijn broer een stap achteruit en wandelde dan ook gelijk weer naar zijn vrienden toe. Wyatt schudde zijn hoof en keek Mike en Brooklyn weer aan. Daarnet had ze zijn arm weer vast gehad maar meteen weer gelost om de een of andere reden. Kort liet ook hij zijn blik over haar lichaam gaan en zijn blik bleef hangen bij haar trillende handen. 'Als het niet goed gaat, gewoon zeggen. Dan gaan we desnoods wel naar buiten met zijn drieën.' Sprak hij toch al iets kalmer tegen haar. Veel langer had zijn broer hier toch niet hoeven blijven staan, want dan had hij echt wel een reden om iets te zeggen tegen hun pa. Alhoewel zeggen, eerder laten zien dan. Want dan had hij er waarschijnlijk met wat schrammen afgekomen. Had je als je iemand met woedeaanvallen nog kwader maakte dan die al was. 'Bestel dan maar wat.' Sprak hij vriendelijk tegen haar en keek even naar de grond en ademde diep in. De woede die hij zonet nog door zijn aderen voelde gaan was helemaal verdwenen. Al een geluk.

'Hmm, er zijn situaties die ik zelf zeker niet had kunnen oplossen en daarbij is een beetje backup toch wel handig' antwoorden Brooklyn op zijn woorden, Mike knikte. Keek even naar Wyatt, die met een duidelijke woede in zijn stem tegen de jongen sprak waarvan Mike dacht dat het zijn broer was. Het leek erop dat Wyatt meer te zeggen had over de jongen, dat andersom. Iets wat ergens vreemd was, aangezien de jongen ouder leek. Onmerkbaar schudde Mike zijn hoofd, hij ging zich er niet mee bemoeien. Al zou hij de jongens waarschijnlijk wel proberen uit elkaar te halen, mocht het op een gevecht uit draaien. Maar daar leek het niet op, de jongen droop af liet terug naar zijn vrienden. Mike keek even naar Brooklyn. 'Het is maar goed dat ik een zelfverdediging cursus heb gedaan, maar ik had alleen niet verwacht dat ik het hier zou moeten gebruiken in plaats van in New York.' zei ze. "Dus je komt uit New York?" constateerde Mike, keek haar een moment vragend aan. Het was hem op gevallen, dat de meeste mensen die hier op school zat niet oorspronkelijk uit deze stad kwamen. Maar vaak uit andere delen van Amerika, en soms nog wel verder. Zoals hij, uit Italië kwam of uit Engeland. Het was hoe je het bekeek. Oorspronkelijk was hij Italiaans, iets wat vrij duidelijk aan zijn accent te horen was. Hij was op gegroeid in Italië, en op zijn veertiende naar Engeland verhuis. Een zucht verliet zijn keel, hij schudde haast onmerkbaar zijn hoofd.
'Ik voel me een beetje licht in mijn hoofd maar voor de rest gaat alles nog goed.' antwoorden Brooklyn, Mike knikte langzaam. Zag dat ze haar handen om hoog hield, ze trilde lichtjes. Waarschijnlijk een bijwerking van het geen dat de jongen in haar drankje had gedaan. 'Zeg alsjeblieft dat alleen mijn handen trillen' zei ze, hij keek har een moment aan. "Alleen je handen trillen. Als het niet gaat moet je het zeggen oké?" voegde hij er aan toe. 'Als het niet goed gaat, gewoon zeggen. Dan gaan we desnoods wel naar buiten met zijn drieën.' zei Wyatt, Mike knikte. Ten teken dat hij het met de jongen eens was.