The new one

Met een blikje cola in haar linkerhand en haar wiskunde boek in haar rechterhand liep Aaliyah rond om een plekje te zoeken. Ze had zometeen een proefwerk van het vak dat teveel cijfers bevatte en wist er nog niks van. Het was ook zo stom dat ze zich meteen had moeten aanpassen aan de les methode hier op Monica High School en dat ze meteen al toetsen moest maken om te slagen voor dit jaar. Voorzichtig nam ze plaats aan een van de lange tafels die vrij was gekomen en legde haar wiskunde boek op de goede bladzijden open. Ze moest dit jaar goed doorkomen, anders werd ze weer naar een andere school gestuurd waarschijnlijk. Ze wist dat er nog een school "Pacific Park High" was en dat ze anders weer naar een ander land moest gaan om een school te vinden. Aaliyah nam een slok van haar cola en voelde de vloeistof achter in haar keel prikken. 'Focus' dacht ze. Haar bruine ogen gleden over de regeltjes met forumules en grafieken. '2²+3²=77²:10 < 33-94=7²+26 los de vergelijking op,' las ze zacht voor zichzelf op. Aaliyah voelde dat haar onderbuik begon te kriebelen van paniek en dat haar hand begon te trillen van stres. Ze probeerde het blikje cola naar haar mond te brengen maar stopte halverwege en legde hem weer op tafel. Ze had zelfs een paar keer aan de leraar gevraagd of hij het nog een keer wilde uitleggen, maar telkens had hij gezegd dat hij het weer zou behandelen in de les ... wat hij uiteraard niet deed. Een zucht verliet Aaliyah's keel en liet zien hoe wanhopig ze was. Vroeger was ze goed geweest in wiskunde, ze had altijd een wiskundige prinses willen zijn. Dan zag ze zichzelf in gedachten met een grote jurk waar allemaal cijfertjes op stonden voor zich, dat was nu wel verleden tijd. Ze hield haar kaken stevig op elkaar en nam snel een slok van haar cola. Ze had nog een uurtje, dit moest ze er toch in kunnen stampen? '2²+3²=77²:10 < 33-94=7²+26' las ze weer zacht voor zichzelf. Dit was gekken werk, ze kon het aan niemand vragen want niemand kende haar hier nog. Ze was nooit zo goed geweest in vrienden maken. Ze zag er misschien een beetje apart uit en soms ook een beetje hard maar vanbinnen was ze heel verlegen en schuw. Het hoorde bij haar.

De afgelopen dagen was Alain teruggekeerd in zijn oude gewoonten, zoveel mogelijk meiden krijgen. Het lukte hem ook aardig. Hij was dan wel twee miljoen euro rijker, maar hij kreeg de meiden nog steeds zonder dat feit in bed. Dat had hij zichzelf ook als doel gesteld toen hij Sarah over het geld vertelde en zij ineens met hem uit wilde. Of iets in die trend dan. Nee, hij had het geen meisje verteld en al minstens tien nachten in de afgelopen twee weken had hij niet alleen doorgebracht.
De jongen haalde een blikje cola uit de automaat en zocht naar een object om ook vannacht niet alleen te zijn. Gehad, wil te graag, nooit van mijn leven... De jongen ging een aantal meiden in zijn gedachte af terwijl hij de kantine door speurde. Ja! Alain zag het meisje wat hij ook bij de basketbaltraining had gezien. Nou ja, zij stond bij de cheerleaders aan de andere kant van de zaal. Alain had haar nog nooit eerder gezien en nam aan dat ze daarom nieuw was. Hij vroeg zich daarbij af of de andere cheerleaders al iets over hem hadden verteld want een meerderheid van dat groepje had hij in bed gehad. Hij kon zich zo snel niet herinneren of Kiara daar ook was, als dat zo was dan kon het meisje hem herkennen. Alain vroeg zich af of ze Brits was, gezien ze wel zo'n gezicht had. Er was niets mis met Europees overigens!
Alain stapte op het meisje af maar ging niet direct zitten, voor hij dit deed wilde hij eerst haar eerste reactie peilen. Je moest immers weten wanneer je een arrogante houding of een verlegen houding moest hebben. ''Hey, mag ik bij je komen zitten?'' vroeg Alain met een glimlach en plukte een haartje van zijn zwarte DC-shirt. Hieronder had hij een simpele jeans aan met zwart-grijze Nike Twilight om zijn voeten.

Nogmaals las Aaliyah de som over en probeerde hem stap voor stap op te lossen in haar hoofd. Ze kwam niet verder tot aan de eerste stap. Hoe meer ze haar best deed, hoe meer haar gedachtes afdwaalden naar een gebeurtenis in het verleden. De beelden van het casino van haar vader schoten door haar hoofd. Haar moeder schaar gekleed die alle mensen bediende. Ooit had haar vader gevraagd of Aaliyah ook in het casino wilde gaan werken later. Ze had verbaasd gekeken en was weg gelopen. Alleen de gedachten aan de schaarse kleding en de geile ogen van de klanten maakte haar al misselijk. Ze schrok op uit haar gedachtes door iemand die vroeg of hij erbij mocht komen zitten. Haar hart miste een slag en ze voelde de zenuwen op komen. Iemand praatte tegen haar, moest ze nu wat terug zeggen? Voorzichtig draaide ze zich naar de persoon toe en bestudeerde hem kort. Ze bleef naar zijn gezicht kijken, dacht aan de manier waarop hij had gesproken. Die gast moest zeker wat van haar hebben. Snel draaide ze zich weer om naar haar boek en sloeg een bladzijden om. De titel gaf aan dat het om wiskundige formules ging. 'Doe wat je niet laten kan.' sprak ze met vaste stem. Ze nam nog een slok van haar cola en merkte dat haar handen niet meer zo trilden. 'Formules oplossen doe je doormiddel van een breuk te ..- ' halverwege de zin stopte Aaliyah met lezen en zuchtte. Dit werd niks, en haar cijfer werd drie keer niks. Vanuit haar ooghoeken nam ze de bewegingen van de jongen waar. Voorzichtig schoof ze een haarpluk uit haar gezicht en wachtte tot de jongen zou gaan zitten ... als ze hem niet al had afgeschrikt.

Alain voelde een figuurlijke platte hand tegen zijn wang, ongeïnteresseerde meisjes waren vaak lastig. Het was echter slechts meer reden voor de jongen om door te gaan. Hij wreef over zijn wang, ging rustig zitten en nam een slok van zijn cola. Ze leek duidelijk geen meisje bij wie je de grote jongen moest uithangen, dus ging Alain geïnteresseerd zitten en bewoog zich lichtjes over het boek van het meisje. ''Aj, wiskunde. Ik had gehoopt je te kunnen helpen gezien je nogal vast leek te zitten, maar met wiskunde heb je aan mij ook niets.'' zei de jongen zacht. Hij tuurde wat afstandelijk naar zijn handen, het zag er ietwat onhandig uit, maar het leek de jongen de beste zet.
''Als je wil dat ik weg ga dan zeg je het maar hoor...'' zei hij en liet zijn ogen even richting het meisje schieten onder zijn gebogen hoofd door. Ze was mooi, had een mooi lichaam, als haar accent anders zou beweren was Alain zeker dat ze Europees was. Ze had echter een Spaans accent en kwam dus waarschijnlijk uit Mexico. Ze was prachtig vergeleken de meeste Mexicaanse meiden.
''Ik ben Alain trouwens... Heb je hier nog niet eerder gezien. Ben je nieuw?'' vervolgde hij zachtjes en tilde zijn hoofd op om haar ogen te bekijken. Ze waren grijzig, dof, toch een klein minpunt, maar dat woog niet op tegen de rest van het meisje.
''Je hebt mooie ogen...'' mompelde hij alsof het eruit flapte en keek vervolgens ietwat onzeker op. Liegen, heerlijk...

Het duurde niet lang voordat er beweging kwam bij de jongen. Aaliyah richtte haar aandacht weer bij de wiskunde formules en sommen, dat was toch echt belangrijk op dit moment. Ze werd afgeleid door de jongen die begon te praten. Langzaam draaide ze haar hoofd zijn kant op en merkte dat hij wat over haar boek zat gebogen. 'Ja, dat is pech hebben.' zei ze kortaf. Ze had haar blik weer naar haar boek gericht maar zag vanuit haar ooghoeken dat de jongen een beetje vaag naar z'n handen tuurden. Een korte grijns verscheen op haar mond maar verdween al snel weer. 'Maakt mij geen flikker uit hoor.' zei ze weer als antwoord op de soort van vraag van de jongen. Ze vroeg zich af wat de jongen wilde bereiken met zijn gepraat, moest hij geld hebben of wilde hij haar overhalen voor iets? Ze sloeg haar boek dicht en draaide zich nu volledig om naar de jongen. 'Ik ben Aaliyah.' begon ze terwijl ze een zucht onderdrukte. Hoe vaak had ze dat wel niet gezegd tegen verschillende personen. Het was logisch dat ze zich steeds opnieuw moest voorstellen omdat ze van school naar school zwierf maar irritand werd het op een gegeven moment wel. Gelukkig had het ook voordeel omdat ze nu heel veel mensen kenden uit verschillende landen. 'Ik ben inderdaad nieuw hier ja,' vervolgde ze. Ergens begon ze de jongen aardig te vinden, maar dat veranderde snel toen hij over haar ogen begon. Ze klemde haar kaken op elkaar en keek Alain scherp aan. 'Ik haat mensen die liegen, dus get a life.' merkte ze op. Ze draaide zich weer weg van Alain en pakte haar wiskunde boek van tafel, hier had ze dus geen zin in. Ze had grijze ogen, niet iets waar ze trots op was omdat ze niet mooi opvielen zoals bij iedereen. Rustig stopte ze haar wiskunde boek in haar tas en pakte haar cola van tafel. Rustig stond ze op en hing de tas over haar schouder. 'Moest je verder nog wat weten ofzo?' vroeg ze terwijl ze één wenkbrauw hief.

Alain trok een wenkbrauw op en keek haar aan alsof ze iets belachelijks had gezegd. Hij kon goed liegen, zelfs als mensen hem al hadden betrapt. De truc was volgens Alain om zelf in je leugen te geloven.
''Hellz, waarom zou ik daarover liegen? Je hebt mooie ogen. Duister, maar het staat je perfect. Tegenwoordig heeft half Cali kleurlenzen ofzo, ik weet niet wat het is, maar jij niet.'' probeerde Alain haar te overtuigen. De jongen slikte toen de cheerleader, Aaliyah opstond. Aparte naam, mooie naam. Als het aan haar lag sliep hij vanavond duidelijk alleen. Maar er was niets mis met een hoge moeilijkheidsgraad, zeker niet bij zo'n meisje. De jongen keek haar ietwat teleurgesteld aan, maar zweeg even. Hij wachtte nog even voor hij reageerde. Alain wist dat je niet te ad rem moest zijn en hoewel hij zijn antwoord al lang had bedacht wilde hij haar laten denken dat de jongen aan het twijfelen was over wat hij ging zeggen.
''Ik eh...'' mompelde de jongen op een fluistertoon, stond op en keek haar in der ogen aan.
''Ik lieg niet, ik kan het niet, ik ga stotteren, ik... Ik vind je ogen echt mooi.'' vervolgde hij zachtjes. Als Alain niet beter wist zou hij zichzelf nog gaan geloven, dit ging goed. Aan de andere kant, de eerste uitspraken vond hij ook goed gaan, zou Aaliyah er dit maal wel voor vallen.
''Maar, laat je door mij niet wegjagen uit de kantine. Zoals ik zei, ik vertrek wel als je daarop staat.'' Alain schoof de stoel aan de tafel en pakte zijn blikje cola. Als ze hem wilde laten vertrekken was dat maar zo, hij had veel over voor een meisje maar wilde niet als stalker worden gezien. Wanneer ze hem liet vertrekken wist Alain daarbij ook dat er niets meer uit te halen viel. Niet vandaag tenminste. Misschien zag hij haar nog eens op een basketbal training.

Ongezien bewoog Aaliyah heen en weer op de bal van haar voeten. 'Omdat ik van mezelf weet dat mijn ogen niet een van de mooiste zijn en dat jongens me al veel vaker hebben geprobeerd mij te versieren door over mijn ogen te beginnen.' sprak ze met een niet meenende glimlach. Ze sloeg haar armen over elkaar en wachtte tot Alain weer zou gaan beweren dat hij niet had gelogen. Hoe langer ze naar hem bleef kijken, hoe onschuldiger hij uiteindelijk leek. Toen Alain begon te stotteren en zei dat hij haar ogen echt mooi vond schudde ze lachend haar hoofd en sloeg haar ogen neer. 'Oké oké rustig maar.' zei ze. Ze beet op de onderkant van haar lip, stapte op het bankje en nam plaats op de tafel. 'Je hoeft helemaal niet te vertrekken .. ga zitten joh.' vervolgde ze. Ze hield haar hoofd een beetje schuin en glimlachte haar tanden bloot. 'Bedankt voor je complimentje.' zei ze. Vanbinnen probeerde ze te geloven dat Alain daadwerkelijk haar ogen mooi vond, maar ze had hier al veel mensen gezien met een aparte oogkleur waar zij duidelijk buiten viel. Ach, misschien viel hij daar wel op. 'Waar kom je eigenlijk vandaan?' vroeg ze oprecht geïntreseerd. Ze legde haar tas naast haar op tafel en hing wat achterover terwijl ze een slok van haar cola nam. Ook de cola legde ze naast zich neer zodat ze allebei haar handen vrij had om op te steunen. Net leek ze een duidelijk beeld te hebben van Alain, iemand die als de perfecte jongen probeerde over te komen ... maar nu wist ze het niet zeker meer. Hij had opeens iets super onschuldigs over zich heen, iets waar ze totaal niet mee overweg kon.

Alain trok zijn mondhoeken op en ontblootte evenals Aaliyah even zijn tanden. Ze was overtuigd, sweet! De jongen ging ditmaal naast haar zitten omdat het meisje ditmaal op de tafel plaats nam. Alain liet echter een veilige halve meter ruimte tussen hem en Aaliyah omdat het hem verstandig leek om niet te direct te worden. Hij liet zijn armen nonchalant over zijn knieën hangen en slikte om vervolgens weer een glimlach op te zetten.
''Hier in Santa Monica geboren en getogen...'' zei de jongen met een glimlach. Op één of andere manier deden de laatste woorden hem wat, wat niet zo gek was gezien zijn moeder hem laatst heel wat centen had gegeven om hem niet meer te hoeven zien. Oprotpremie, ofzo. Dat ze er twee miljoen voor over had deed hem misschien nog het meest.
Alain wreef over zijn wang om de gedachtes uit zich te laten glijden, met succes. Hij besloot zich weer op het meisje te richten. ''Ik ben er van plan te blijven tot mijn dood...'' loog hij tot slot. Sinds kort was hij echter van plan een mooi huis ergens in Europa te kopen, de verhalen over Amsterdam leken hem wel wat. Hij had altijd al eens wiet willen proberen en daar was dat gewoon legaal. ''Ik hou van het strand en de oceaan hier...'' Dat was geen leugen, hij kon echt genieten van dit strand en zeker haar inhoud. Meiden waren nergens mooier dan op Monica Beach.
''Jij bent sinds kort verhuisd naar Santa Monica of kom je van Pacific High? Wat is je erste indruk van de school?'' vroeg Alain met een geïnteresseerde glimlach. Het leek hem vandaag goed af te gaan en ze leek toch mee te willen.

Ook Alain begon dit keer te glimlachen toen Aaliyah dat ook deed. Hij nam naast haar plaats op de tafel, niet te dichtbij gelukkig. Terwijl ze naar hem luisterde speelde ze met een pluk van haar haren en wikkelde hem steeds om haar vinger. 'Dus jij kent alles hier in Monica?' vroeg ze. Ze zette haar linkerhand achter zich en steunde erop. Haar blik gleed naar de grote ramen van de school waar je de dorre bladeren doorheen kon zien die door de wind werden mee genomen. Ze werd uit haar gestaar getrokken door het volgde wat Alain zei. Ze knipperde verbaasd met haar ogen en keek hem doordringend aan. Hier blijven? Voor de rest van zijn leven? 'Dat meen je niet, hartstikke saai om altijd op één plek te blijven.' antwoordde ze. Ze schudde met een glimlach haar hoofd en dacht terug aan de plekken waar ze allemaal niet was geweest. Oostenrijk, Polen, Griekenland, Canada, Frankrijk, Nederland ... en dan was ze uiteindelijk hier uitgekomen bij Santa Monica. Ze zou nooit heel lang op één plek kunnen blijven waarschijnlijk, daar had ze een te wilde jeugd voor gehad. Ze leefde voor uitgaan en verre reizen ver van huis. Ze knikte toen Alain over het strand en de oceaan begon en bedacht zich dat ze die plek snel moest gaan bezoeken. Eerst moest ze hier nog wegwijs raken. 'Ik ben sinds kort inderdaad verhuist naar Santa Monica. Ik ben geboren in Spanje, het casino van mijn vader staat op een afstandje van ons huis in de plaats Ibiza.' vertelde ze met een glimlach. Aaliyah wist nooit of ze trots moest zijn op het casino van haar vader, het had voor- en nadelen. Voorzichtig nam ze nog een slok van haar cola en gooide haar blike meteen richting de prullebak toen ze merkte dat hij leeg was.
Ze dacht aan Ibiza, waar een groot deel van haar vrienden waren ... maar tegenwoordig had ze vrienden verspreid over de hele wereld. Hier kon ze het vast voor elkaar krijgen om vrienden te maken, het had altijd tijd nodig. Bij haar ging het altijd wel stroef, maar ze merkte dat ze wel resultaat had als ze altijd weer vertrok van de plaats.

''Saai? Hell no, Santa Monica is prachtig en heeft alles, een paar meter lopen en je zit in Hollywood, Beverly Hills, Malibu, Culver City... Je hebt alles wat belangrijk is om te basketballen en gitaar te spelen. Mijn twee verslavingen.'' merkte Alain op, hij sprak de waarheid. Nouja, normaal noemde hij drie favoriete bezigheden, meiden vielen er ook onder. Maar dat had enkel zijn punt versterkt, meiden kon je nergens mooier vinden dan hier. Echter bleef alles wat hij zei ongelogen, hij hield van het plaatsje. Toch kon hij het hier de laatste tijd niet meer uitstaan, dat had alles te maken met zijn ouders en de oprotpremie die hij had gekregen. Alain kon beter ergens ver weg een nieuw leven beginnen als iemand die de loterij had gewonnen of zoiets.
De jongen bleef voorover gebogen zitten, besteedde met opzet weinig aandacht aan het kijken naar Aaliyah en liet haar maar naar hem kijken. Zette hem in een onschuldige positie en haar in een wat grotere positie, gezien zij achterover leunde.
''En ja, ik leef hier een prima leven, waarom het risico lopen om dat van me af te laten pakken?'' begon Alain weer op een rustige toon en vervolgde, ''Ik zal voorlopig niet gaan.''
Aaliyah vertelde over haar leven, ze kwam van hét Spaanse eiland waar haar vader een casino had. Ze was dus duidelijk geen meisje in geldnood, evenals hij was met zijn ouders als het hoofd van één of ander advocatenimperium. Zijn ouders kregen door het hele land rechtzaken en soms zelfs uit het buitenland. Zijn vader had laatst nog een Saoedische homoseksuele prins gered van de galg.
Alain moest denken aan David, zijn enige vriend die hem verliet voor een studie in Yankee Town, New York. Zij had ook vriendinnen die ze in Spanje had gelaten, leek hem. Bij de meeste mensen zat het nog anders dan bij hem, Alain gaf tegen iedereen óf een grote bek vol beledigingen, óf hij praatte een meisje in bed om daarna niet meer met haar om te gaan. David was niet veel anders dan Alain, met hem waren er mooie tijden. Nu was een nieuw tijdperk, vriendloos meiden in bed krijgen om er na afloop niet eens over te kunnen opscheppen.
Even keek Alain achterom, zonder masker, in de ogen van Aaliyah. ''Niet klote om je vrienden achter te laten?'' vroeg hij rustig, maar dit keer echt nieuwsgierig.

Aaliyah voelde zich steeds aangenamer bij Alain. Ze moest steeds glimlachen en wist dat ze hem fout had ingeschat, ze moest eens van die vooroordelen af. Ze sloeg haar blik neer toen Alain sprak en keek naar shirt dat tot haar dijen liep. ‘Als je het zo beschrijft is Santa Monica echt geweldig ..’ antwoordde ze met een glimlach. Ze keek nog steeds naar de onderkant van haar shirt en ging overeind zitten zodat ze naar haar handen kon kijken, iets wat er waarschijnlijk stom uitzag. Het was even een tijdje stil .. en het leek ook niet te veranderen. Ze vroeg zich af waar Alain op dit moment aan dacht. Toen hij plots een vraag stelde over vrienden achterlaten keek ze op en keek recht in zijn ogen. Ze stonden geïnteresseerd en nieuwsgierig, iets wat ze aan iemand waardeerde. ‘Ja, in het begin wel. Maar als het zich steeds vaker herhaald leer je er gewoon mee te leven. Dan zal het voor de vrienden die je hebt gemaakt ook zijn alsof je er nooit bent geweest.’ zei ze. Haar stem had iets verdrietigs maar ook iets met zelfvertrouwen. Hé, het lukte altijd weer om leuke mensen te leren kennen, so what’s the problem? Vanbinnen wist ze wel dat ze toch een standaard groepje wilde waar ze mee kon optrekken. Een beste vriend of vriendin bij wie ze haar hart eindelijk eens kon luchtten en die haar wilde helpen met allerlei dingen. Typische meiden avonden had ze moeten missen of hangen met de jongens. Aandacht in alle landen had ze genoeg gekregen, vooral in Ibiza. De avond dat ze eens mee ging werken in het casino van haar vader had ervoor gezorgd dat alle jongens van har leeftijd en ouder onder haar kleding probeerde te kijken. Ze hadden blikken die door het dunne laagje katoen door leken te gaan. Ze glimlachte geforceerd en sloeg haar ogen neer. ‘Heb jij ook veel vrienden moeten achterlaten ooit?’ vroeg ze opeens. Ze wist niet waar de vraag vandaan kwam, waarom ze het überhaupt vroeg. Misschien wilde ze eens van iemand anders horen hoe het leven was. Misschien kwam ze zo nog een iemand tegen die het perfecte leven had … als dat bestond ten minste.

Dan zal het voor de vrienden die je hebt gemaakt ook zijn alsof je er nooit bent geweest. De woorden van Aaliyah bleven een tijd in Alain zijn hoofd spoken, maar hij reageerde er niet op. Hij was geen random persoon, dat wist hij zelf ook wel. Misschien was het voor anderen een goed stukje tekst maar voor Alain klopte het niet.
Hij bleef rustig voorover gebogen zitten, kijkend naar zijn handen. Dit zoog. Ruby spookte steeds zijn gedachte binnen en was het niet Ruby dan waren het zijn ouders, was het hen niet dan was het David wel. Stuk voor stuk kudtschapen. In dit gesprek was het vooral David die zat te beuken in zijn gedachtes. Alain snoof toen Aaliyah opnieuw een vraag stelde met nog altijd hetzelfde onderwerp. Het leken de woorden van Ruby te zijn maar toen Alain op keek zag hij Aaliyah zitten. Trut. Hij had niet veel vrienden achter moeten laten, hij had nooit veel vrienden. Hij was een loner met vaak slechts één iemand waarmee hij omging en ondanks dat toch werd aanschouwt als populair.
Alain wist niet wat er gebeurde, maar vanaf nu leek zijn lichaam op de automatische piloot te staan en had hij geen controle meer over zijn woorden. In plaats van simpel zijn hoofd te schudde zuchtte hij en zei ''De rest van de dag zullen we waarschijnlijk een beetje praten waarna ik één of andere leugen verzin waardoor het kut met me gaat. Jij krijgt door medelijden gevoelens voor me en we eindigen binnen 36 uur samen in bed. Ik beloof je te bellen, ik bel niet en als jij probeert te bellen merk je op dat ik je het nummer van één of andere loodgieter in Sacramento heb gegeven... In plaats van dat kan jij ook gewoon van af nu al met een scheef hoofd kijken iedere keer als ik je nog tegen kom in deze school.''
Alain stond op en schudde zijn hoofd. ''Cheerio...''

In de eerste instantie leek het of Alain in shock was ... of in ieder geval in zijn eigen wereld verkeerde. Aaliyah vroeg zich af of ze wat verkeerds had gezegd, had ze hem van streek gemaakt. Ze vond het niet erg beleefd om hem opeens af te leiden uit zijn gedachtes dus bleef ze rustig zitten en keek ze naar de mensen die de kantine in kwamen lopen en de kantine verlieten. Toen Alain eindelijk weer eens opkeek hief ze één wenkbrauw. What the fack dacht hij? Ze wilde net wat zeggen toen Alain opeens begon te praten. Ze keek hem verbaasd aan en volgde zijn verhaal. Verbluft bleef ze zitten en voelde dat haar mond was open gezakt. Ze hoorde zijn laatste woorden niet meer zag alles in een waas. Ze had dus toch nog gelijk gehad over deze klootzak. Ze had nooit aan haar gevoel moeten twijfelen. Ze klemde haar kaken op elkaar en balde haar vuisten. Terwijl Alain wegliep volgde ze zijn passen en kwam zelf ook langzaam overeind. Dus hij was gewoon van plan geweest om haar in bed te krijgen en haar daarna een fake liefdesgevoel te laten hebben? Welk meisje zou daaraan mee willen doen?
Het leek alsof ze opeens een helder moment had. Met een scherpe blik liep ze op Alain af en ontspande haar hand. Aaliyah haalde hem in en ging voor hem staan. Haar vlakke hand raakte Alain's rechterwang volop. 'Klootzak.' zei ze emotieloos. Zonder nog wat te zeggen en zonder hem nog een blik waardig te keuren liep ze terug naar de tafel waar ze net nog had gezeten en pakte haar tas. Een beetje geïrriteerd hing ze haar tas over haar schouder en liep weer richting Alain. Dit keer ging ze straal langs hem heen.

Nonchalant leunend tegen een van de muren in de kantine liet Lyron zijn blik langs de aanwezige mensen glijden. Het was er rustig, maar toch waren er al een paar groepen gevormd. Groepen waarvan hij wist dat hij zich er niet thuis zou voelen, en groepen waar hij niet eens in de buurt van gezien wilde worden. Hij versterkte zijn greep om zijn rugzak die net zo nonchalant als hij tegen de muur leunde over zijn schouder hing en beet wijfelend op zijn lip; waarom was hij ook alweer naar hier gekomen? De gedachte aan de weddenschap die hij met zijn vrienden had afgesloten was pijnlijk maar waar; hij was hier gekomen doordat hij een simpele weddenschap verloren had. Hij hield van het impulsieve, wist dat hij hier maar een jaar lessen hoefde te volgen en daarna eventueel weer terug naar huis zou mogen, maar toch was er iets wat hem dwars zat. Zo was er de gedachte waarom zijn vrienden met hem deze weddenschap hadden afgesloten, want als hij in hun schoenen had gestaan had hij een vriend van hem nooit weggestuurd naar een ver land.. Aan de andere kant kon hij niet zeuren, want de mensen die hier rondliepen waren difers, en ergens wist hij dat hij hier nooit een saaie tijd zou beleven.
Zo viel zijn oog op een meisje dat een jongen een klap gaf met haar vlakke wang, op zijn wang natuurlijk. Een grijnsje speelde rond zijn lippen toen hij dit zag, van mening dat het meisje behoorlijk pit had, en de jongen waarschijnlijk iets stoms had uitgehaald. Gedreven door zijn nieuwsgierigheid kwam hij los van de muur en liep hij met een redelijk tempo op het meisje af. "Wie is dat?" vroeg hij, nadat hij haar begroet had met een vriendelijke glimlach.

Alain schudde zijn hoofd en liep bij Aaliyah vandaan, maar werd al snel ingehaald. Hij had eigenlijk niets anders verwacht. Even kreeg hij oogcontact met haar afschuwelijke ogen, een ironisch idee vond hijzelf. Echter wist Alain al wat er kwam, in zijn hoofd telde hij zelfs af. Twee, één, pats... Met ervaring ving hij de klap op. Het was een teken dat ze nooit meer iets met elkaar te maken kregen, zo eindigde immers bijna ieder contact met een meisje. Er was één uitzondering, en niet de minste. Ruby. Zo nu en dan bleven ze elkaar tegenkomen en zo heel afschuwelijk verliepen de gesprekken niet. Voor een buitenstaander dan, Ruby verneukte flink zijn gedachtegang tijdens de meeste gesprekken.
Wanneer Aaliyah wegliep wreef hij even over zijn wang, vreemd dat die klappen na vele keren nog steeds na brandden. Jammer dan. Wanneer Alain opnieuw besloot weg te lopen was daar opnieuw Aaliyah, dit keer liep ze straal langs hem heen. Zoals hij voorspelde, vanaf nu bleef ze hem met een scheef oog aankijken.
Al snel werd Aaliyah opgehouden door een andere jongen, minder knap dan Alain vond Alain. De jongen met een krullend kapsel had het echter slim bekeken om na een klootzak als Alain met een aardige kant aan te komen. Hij snapte het spel wel. Alain kon een lachend geluidje niet onderdrukken, gaf een vriendelijke klap op de schouder van de krullenbol en zei, ''Veel succes, maar hoe dan ook eindigt het in je nadeel. Ze zal na mij extra goed oppassen en pas na vele dagen het bed in kruipen. Als je opzoek bent naar iets serieus laat ze je echter toch vallen.''
Opnieuw snifte Alain er een lachje uit, terwijl hij zich van binnen niet blij voelde. Hij wist eigenlijk niet wat hij voelde, maar het was verre van blij. In elk geval zag het er niet naar uit alsof hij het serieus nam. ''Veel plezier anyway.'' mompelde hij grinnikend en na opnieuw een vriendelijke tik tegen zijn arm aan te geven, deed Alain opnieuw een poging om weg te lopen.


(Nog niet uit topic :])

In haar hoofd schold Aaliyah Alain uit voor de ergste dingen. Ze hard haar nagels in haar tas gedrukt en kneep er zo hard in dat haar vingers wit werden. Arrogante zak dat het was, als hij nog een stap te ver ging was hij er geweest. Dan werd ze maar meteen opgepakt voor vechten in de kantine. Ze werd half uit haar gepeins getrokken door een jongen die een vraag stelde. Ze keek op en zag dat het een jongen was met donker haar en een vriendelijke glimlach. Ze perste haar lippen tot een smalle streep en liet de vraag tot zich bezinken. Triomfantelijk draaide ze zich om naar Alain en glimlachte quasi-vriendelijk. ‘Dat is Monica High’s grootste asshole.’ antwoordde ze. Ze keek met een vuile blik naar Alain en hoopte hem af te schrikken. Hij had toch gelogen over dat haar ogen mooi waren, nou mocht hij de lelijke ogen op zijn huid voelen branden. Toen Alain zich ook met het gesprek bemoeide rolde ze met haar ogen en luisterde naar wat hij te zeggen had. Woede laaide steeds meer op, het verleidelijke gevoel om de jongen weer te slaan welde ook op. Uiteindelijk haalde ze diep adem en ontspande. ‘Leuk dat je het zo omschrijft. Je zult er natuurlijk veel ervaring mee hebben gehad Alain.’ ze noemde zijn naam met een scherpe ondertoon en sloeg haar armen over elkaar. Chillen, niet boos worden, geen drama maken. ‘Jij hebt natuurlijk al veel mensen met een SOA besmet, jammer dat je zo wanhopig bent geworden.’ vervolgde ze. Aaliyah klemde haar kaken op elkaar, was niet van plan nog wat te zeggen. Er was eigenlijk niets ergs gebeurd. Alain, - de klootzak -, was opeens omgeslagen en had wat raar over haar gesproken terwijl hij haar niet eens goed kende. Een herinnering uit Ibiza kwam terug, de jongeren die in het casino begonnen te vechten en waaronder één iemand helemaal rustig bleef en er nog goed uit kwam ook. Hij was slim geweest, dat moest ze nu ook doen. Gewoon afwachten.

Lyron richtte zijn blik voor een kort moment op Alain, vroeg zich af waarom Aaliyah in de eerste instantie een gesprek met hem aangeknoopt had. Hij was minder knap dan Lyron, vond hij zelf, en had iets.. iets.. hij mistte iets. Charmes misschien? Of mistte hij gezond verstand? Want Lyron had van een afstand al kunnen zien dat hij haar redelijk aan het inpakken was, en toch wist de jongen het na zo'n goede indruk helemaal te verkloten bij haar..?
"Oh.. Monica high's grootste asshole? Ik ben vereerd." lachtte hij, quasi-vrolijk. Hierna kwam de jongen naar hem toe, en hoewel zijn mening over hem een beetje gekleurd was door Aaliyah leek hij hem best aardig. Het kon ook best allemaal gespeeld zijn, maar Lyron ging eigenlijk nooit uit van het slechte van de mens, dus deed hij dat ook nu niet. "Bedankt hè? En jij succes met je volgende." grijnsde hij droogjes als reactie op de woorden van Alain, welke hij niet echt vatbaar vond. Het meisje liet het immers zo ver komen als ze zelf zou willen, en wanneer zij -nadat ze hem één dag kende- met hem in het bed dook was dat naar Lyron zijn mening haar eigen schuld. Niemand kon het Alain blaimen, hij zou haar immers niet dwingen zoiets doen, bovendien zag hij er niet echt uit als iemand die meisjes verkrachtte. Hij geloofde niet echt dat Alain Monica's grootste klootzak was, hoewel de schijn die hij een beetje over zich af riep een beetje verdacht was. "Wees blij dat jongens zoals hem bestaan, ze houden de sletjes met een tekort tevreden." mompelde hij, gericht tegen Aaliyah, niet bepaald bedoeld om Alain zwart te maken. Hij kon immers niet ontkennen dat hij daar ook een handje vol van heeft gehad..

Alain hoorde de woorden van Aaliyah en Lyron met een glimlach aan, aangezien beide dus nog iets van hem moesten hebben besloot hij zich weer naar hen te draaien. Het was grappig dat het meisje over SOA begon gezien Alain nog nooit zonder condooms heeft aangeklooid. Grappiger was het feit dat hij op dit moment net weer nieuwe had aangeschaft. Gezien je doosjes altijd zo hinderlijk kon zien in een spijkerbroek had hij de condooms door zijn hele broek verstopt en hij kon nu al niet wachten om haar gezicht te zien na het showen van die condooms.
Lyron leek het voor Alain op te nemen, aardig van hem maar niet nodig. Mocht Alain echter gedachte kunnen lezen werd Lyron direct een halfgod in de ogen van de basketballer. Hij sprak de woorden die de krulkop in gedachte had zo nu en dan ook uit. Het meisje liet het immers zo ver komen als ze zelf zou willen, en wanneer zij -nadat ze hem één dag kende- met hem in het bed dook was dat naar Lyron zijn mening haar eigen schuld.
Alain haalde uit elke kontzak twee condooms en legde ze alle vier op zijn rechterplattehand een stuk voor de neus van Aaliyah. ''Ik ben veilig, vraag het aan een willekeurige cheervriendin.'' Uit andere zakken wist hij het aantal condooms op zijn hand naar tien te brengen en tot slot peuterde hij uit zijn schoen de elfde. Als men bezig was met tellen was duidelijk dat Alain er al één had verbruikt, gisteren, gezien condooms meestal per twaalf werden verkocht.
Met het toneelstukje wat Alain opvoerde zag hij vanuit zijn hoofddoeken enkele blikken zijn kant op. Soms verlegen en soms een lach inhouden. Hij steelde de show, zoals het hoorde, zoals het altijd was.
Een geek die liep voorbij met een stapel boeken, gezien hij geen zin had om alle pakjes condooms terug te brengen flikkerde hij er negen op de boeken van het persoontje dat hierdoor een stuk meer vaart begon te maken. Alain stopte de overige twee in zijn broekzak en kon vervolgens even zijn lach niet onderdrukken. Nou, hij kon het eigenlijk wel, sterker nog, hij aanschouwde de hinderlijke lach als een onderdeel van zijn show. Zelf vond Alain het namelijk verre van grappig.
De jongen richtte zich op Lyron en sprak vrolijk ''Sletjes moeten heel mooi zijn als ik ze tevreden wil houden, het zover-krijgen is minstens de helft van de fun.''

De ogen van Aaliyah schoten van Lyron naar Alain en weer terug. Het was duidelijk dat Lyron eerst tegen Alain aan het praten was, ze hield zich met moeite uit het gesprek. De laatste zin die Lyron uitsprak was naar haar gericht. Met moeite glimlachte ze een beetje en dacht erover na. Ja, die had je natuurlijk ook nog op zo'n grote school. Alleen moest ze die sletjes nog tegen gaan komen, al zou dat vast niet lang duren. Ze werd uit haar gedachtes getrokken door Alain die zijn rechterhand voor haar neus hield en er steeds dingen opgooide. Pas toen ze goed keek zag ze dat het condooms waren. Aaliyah klemde haar kaken op elkaar en keek toe terwijl Alain de laatste op zijn hand legde. Langzaam reikte haar hand omhoog en duwde ze zijn hand weg voor haar gezicht. ''Ik ben veilig, vraag het aan een willekeurige cheervriendin.'' de woorden bleven in haar hoofd hangen. Dus hij beweerde dat de cheerleaders de grootste sletjes van de school waren? Of haalde ze nu iets door de war. Aaliyah zuchtte en keek toe hoe Alain een paar condooms richting een nerd gooide. Een kleine grijns verscheen op haar mond. 'Oké oké, sorry voor die bitchclap dan of whatever. Dan kan je die bitchclap beschouwen als straf dat je tegen me loog,' gaf ze uiteindelijk toe. Het was waar, Alain had niets fout gedaan .. Ze wist van zichzelf dat ze toch niet mee zou gaan als ze hem pas één dag kende. 'Je hebt mijn verontschuldigingen, ben je nu happy?' vroeg ze terwijl ze met haar ogen rolde en nog steeds de kleine grijns op haar gezicht had. Dit leek net een scene uit een soapserie, met bitchclap inbegrepen. 'Ik zal zoeken naar sletjes en ze over jou vragen. Kijken of je echt zo goed bent in bed.' zei ze. Ze keek Alain uitdagend aan en wierp toen een blik op Lyron. Ze was snel van mening veranderd, waar was dat door gekomen? Opnieuw dacht ze aan Ibiza en het casino van haar vader. Alain zou zich daar vast goed kunnen vermaken tussen de mensen van zijn leeftijd en de meiden die er alleen schaars gekleed in kwamen.