Kitesurfin'

Met zijn gloednieuwe board in zijn ene arm en het zijl in zijn andere liep Matt over het strand. Zijn jeep had hij achtergelaten bij de pier en zijn wetsuit had hij half uitgedaan zodat hij een ontbloot bovenlichaam had. Het weer vandaag was mooi, de lucht was helder blauw en geen enkel wolkje was eraan te bekennen. De zon scheen fel, maar de sterke wind die er stond toonde weer aan dat het herfst was. Het surfen was saai voor hem, hij kon het al goed, waardoor hij had besloten een mix tussen surfen en snowboarden te proberen. Hij kon beide, maar het Kitesurfen leek hem totaal anders.
Het strand was druk, waardoor hij voor een moment twijfelde en terug wilde lopen. Hij was niet iemand die graag bekeken werd, hij had het liefst zo min mogelijk toeschouwers, maar wanneer hij ook meester in deze sport wilde zijn had hij toch wat tijd met oefenen nodig. Eenmaal aangekomen bij het water stapte hij in de speciale schoenen die al aan het board hadden vastgemaakt en seinde hij naar het kleine jongetje die hij had gevraagd zijn sport parachute de lucht in te gooien alsof het een vlieger was, die het ding vervolgens de lucht in gooide. Zodra het ding opgetild werd door de sterke wind werd hij met een enorme kracht naar voren gelanceerd, en omdat hij er niet op berekend was viel hij met een grote plons in het water. Pas na drie keer proberen lukte het hem een stukje te surfen, en nadat hij een halfuur op het board had gestaan kon hij proberen een paar tricks te doen. De glimlach op zijn gezicht was er niet van af te slaan; hij vond het geweldig!

Het was een zonnige, mooie dag. Eindelijk liet de zon zich een beetje zien in het seizoen herfst. Jazlyn had het er meteen van genomen en was meteen naar het strand gegaan met wat vrienden. Zodra ze het zand betrad voelde ze een vakantie sfeer opborrelen en koos een plekje dicht bij het zeewater zodat ze meteen een duik kon nemen als ze dat wilde. Zodra ze haar handdoek neer had gelegd op het zand en haar kleding uit had getrokken waardoor haar bruine bikini zichtbaar werd, riepen haar vrienden haar al naar een ander stuk om een potje te volleyballen. Ze had niet echt bepaald zin om te volleyballen, ze hield van veel verschillende sporten maar volleybal vond ze toch echt stom. Ze zakte neer op haar handdoek en staarde naar de zee die haar wel leek te roepen. Wanneer was de laatste keer dat ze had gezwommen? Ze verlangde alweer naar het water waar je soms in kon verdwijnen. Zonder twijfels stond ze op en liep naar de zee. Het was erg druk op het strand, in het water kon je surfers zien en mensen die aan het waterskiën waren. Zelf had ze wel eens op een surfplank gestaan, meestal was ze eraf gevallen. Langzaam baande Jazlyn zich een weg door het water en nam meteen een duik. Een eindje verder kwam ze weer boven en keek rond. Ver boven haar zag ze een enorme vlieger. Vol bewondering staarde ze naar het grote ding dat in de lucht hing en zocht naar de eigenaar ervan. Ze ontdekte dat de vlieger vast zat aan iemand op een surfboard. Kitesurfen! Geïnteresseerd keek ze naar de bewegingen van de jongen en zwom weer terug naar de kant. Wauw, het leek wel een prof.

Matt begon steeds meer te oefenen en te proberen. Zo deed hij eerst een 180, daarna een 360 en uiteindelijk een 720. De kracht in zijn armen wat hij had verkregen door te trainen in de sportzaal thuis en te peddelen bij het surfen zorgde ervoor dat hij zelfs met één hand de lucht in kon gaan, en met de ander zijn board vast kon pakken. Het kostte hem echter veel inspanning, waardoor hij merkte dat hij een hoop foutjes begon te maken omdat zijn spieren moe begonnen te worden. Hij kon zich vaak echter nog net op tijd herstellen zodat hij niet door de vaart die hij had gemaakt met een enorme klap in het water terecht kwam.
Na een tijdje merkte hij een meisje op, ze was prachtig net zoals iedereen hier wel leek te zijn. Jessica was ook al zo mooi geweest, en had hem verbaasd achtergelaten toen ze hem vroeg voor het gala. Het zou hem niet verbazen wanneer ieder meisje en iedere jongen hier als baantje in de mode-business werkte of gefotografeerd werd voor commerciële doeleinden. Doordat hij zich niet bezig hield met datgene waar hij zijn hoofd bij moest houden omdat het anders fout ging landde hij verkeerd op het water en ging hij onderuit. Zijn vlieger zakte niet veel later naar beneden en zonk naar de bodem, wat niet echt ver was. Hij haalde het ding op nadat hij zijn voeten had losgemaakt en zijn board in zijn handen had genomen, en legde deze op het natte zand in de branding. Hij was niet ver verwijderd van het meisje, zou hij het erop wagen..? Matt beet wijfelend op zijn lip en begon de sportparachute op te vouwen omdat hij het genoeg vond voor vandaag, terwijl hij het niet kon laten af en toe een blik op het meisje te werpen.

Malin zat zachtjes in het zand te tekenen met een stok. Ze was nog niet heel lang in Amerika, laat staan in Santa Monica. Tekenen was niet haar sterkte punt dus al snel veegde ze de tekening weg met haar voet. Sjonge ze stak wel af. Ze bekeek haar benen. Net twee melkflessen. De zomer was warm geweest in Zweden, maar dankzij het verhuizen en spullen lopen rapen had ze niet veel zon te pakken gekregen. Langzaam trok ze de twee melkflessen op en sloot haar armen er om heen. Gelukkig was ze wijs genoeg geweest om haar bikini's mee te nemen. De lichtblauwe die ze nu aan had was wel haar favoriet. Het was afgezet met witte patronen en het lichtblauwe liep over in donkerder blauw.

Het strand was weer eens iets anders dan wat ze in Zweden was gewend. De stranden daar hadden niet van dit fijne zand. De zee was er donker en soms onrustig, maar hier leek alles helder. Malin zuchtte. Ze mistte Zweden. De herfst was genaderd en hier kon ze alsnog in haar bikini zitten! In Zweden waren de bladeren bruin, rood en geel gekleurd en zou de regen voor een echt herfstachtige weer zorgen. En dan de winter. De heerlijke winter. Malin genoot van de winter. Dennenbomen bedekt met een dikke laag sneeuw. Dan kon ze uit rijden gaan met haar Fjord. Of ze zou de sledeteam van haar ouders pakken en over de vlaktes gaan reizen met de honden. Malin slaakte een trieste zucht. Stomme heimwee.
Haar blik ging weer omhoog, richting de zee. Tot haar grootste verbazing zag ze dat een jongen op een plank stond en een grote vlieger vasthield terwijl hij de gekste taferelen uithaalde. Malin had er wel eens van gehoord. Ze noemde het kitesurfen ofzo, maar Malin had niet gedacht dat ze het hier zou zien. Haar mond viel haast open toen ze alle fratsen zag en ze bleef verbaasd staren tot een golf zich op haar voeten mikte en ze geschrokken, met een gilletje, overeind sprong. De wind pakte meteen haar blonde haren op en haar helder blauwe ogen schoten even heen en weer voordat er een rode blos op haar wangen verscheen. Ze had een typisch Scandinavisch uiterlijk en vooral haar ogen trokken vaak de aandacht.

Het was geweldig om de jongen in actie te zien met de vlieger en het board. De jongen was sterk gebouwd en deed verschillende tricks. Jazlyn zag dat meer mensen naar hem aan het kijken waren, meer dan de helft van die mensen was vrouwelijk. Ze hoorde zelfs iemand gillen toen de jongen een trick deed. Ze grijnsde en hield haar hoofd wat schuin, heel even leek ze oogcontact met de jongen te maken. Hij kwam haar zo vaag bekend voor. Ze zag dat hij onderuit ging doordat hij waarschijnlijk was afgeleid en dat zijn vlieger meteen naar de bodem zonk. Zou ze hem aan moeten spreken als hij langs liep? Nog steeds vond ze dat hij haar bekend voorkwam, al wist ze niet meer van waar. Ze staarde naar de zee en hield vanuit haar ooghoeken de jongen in de gaten. Door een zuchtje wind kwam er allemaal zand op haar natte benen terecht, zometeen kon ze door het leven als “Het Zandmeisje”. Onhandig probeerde ze het eraf te kloppen maar merkte al gauw dat het niet zoveel zin had. De jongen stond inmiddels op het vaste land en probeerde zijn vlieger op te vouwen of hoe het ook werd genoemd. Ze haalde diep adem en liep op hem af. Voor hem bleef ze stil staan en glimlachte naar hem. ‘Hey, jij bent goed zeg.’ zei ze vrolijk. Ze zag dat de jongen blauwe ogen had … ogen die ze eerder had gezien. Ze begon in haar geheugen te graven, opzoek naar een vergelijkend beeld. ‘Ben je een ervaren kitesurfer?’ vroeg ze. Jazlyn had geen zin in stiltes, die waren saai en ongemakkelijk. Ze bleef de jongen aankijken, beet peinzend op haar lip.
Opeens schoot haar wat te binnen. Het speeddaten voor het gala! Ze had voor de grap met wat vrienden zitten speeddaten, daar had ze deze jongen gezien. Ze kreeg een verwarde uitdrukking op haar gezicht en haalde haar handen door haar haren. ‘Matt?’ vroeg ze zacht terwijl ze de jongen beleef aankijken.

De sportparachute was nog nat, en eigenlijk zou hij het ding te drogen moeten leggen omdat hij er dan langer mee kon doen, maar aangezien hij geen zin had om achter het ding aan te rennen wanneer de wind er vat op had gekregen vouwde hij hem alsnog op. Toen hij er klaar mee was liet hij zich in het zand ploffen, en deed hij de wetsuit weer half uit zodat alleen zijn onderbenen ermee bedekt waren. Het was herfst maar dat betekende niet dat de zon een stuk minder sterk was, bovendien was elk zonnestraaltje meegenomen. Hij sloot voor een kort moment genietend zijn ogen en liep het uurtje kiteboarden na wat hij achter de rug had zodat hij voor de volgende keer wist wat hij fout had gedaan, terwijl hij met zijn hand over het gladde oppervlak van het nieuwe board ging. Het was een stuk extremer dan surfen was, en hoewel het hem veel moeite had gekost om het een te leren wilde hij zichzelf nu weer wat nieuws aanleren.
Een gilletje deed hem wegkijken van de horizon waar hij zijn blik op had gericht. Een kleine grijns verscheen op zijn gezicht toen hij het meisje zag die de gil geslaakt had, die als gevolg beschaamd naar de grond keek. Hij zag het zichzelf ook nog wel doen, op het hoge gilletje na dan. Het meisje had een lichte huidskleur, maar was daarom niet minder mooi. Het had wel iets, het gaf het meisje een puur uiterlijk in combinatie met haar blonde haren. Zijn aandacht werd van het onbekende meisje afgeleid door een stem die blijkbaar tegen hem praatte, en toen hij zijn blik op die persoon richtte ging er een steek van herkenning door hem heen. Het duurde niet lang voordat hij haar naam weer herinnerde; hij ontmoette haast nooit mensen dus het was niet moeilijk hun namen te onthouden. Hij ging met zijn hand door zijn haren om het een beetje goed te doen en glimlachtte verlegen toen ze hem complimenteerde. "Nee, heb het nog nooit gedaan eigenlijk. Ik denk dat ik dat soort dingen sneller oppak dan normaal." lachtte hij, en toen Jazlyn hem leek te herkennen en -tot zijn verbazing- zijn naam nog wist verscheen er een bescheiden glimlachje op zijn gezicht. "Dat ben ik, ja." antwoordde hij droogjes, niet wetend hoe anders te reageren, waarna hij even om zich heen keek omdat hij verschillende blikken op zich gericht voelde. Was dit soms de eerste keer dat ze iemand zagen Kitesurfen..?

De jongen, die Malin net ha nagestaard terwijl hij zijn trucs uitvoerde, liet zijn blik even kort op haar vallen. Het resulteerde dat haar wangen nog roder werden. Thuis, in Zweden, was ze de aandacht wel lichtelijk gewend. Daar werd blond vooralsnog boven bruin gekozen. Hier voelde ze zich echter kwetsbaar en vreemd. Het was een groot voordeel dat ze vloeiend Engels kon praten, maar voor de rest was Amerika haar vreemd. Was het nu de bedoeling dat ze die kant op zou lopen? Naar de jongen.
Even stond ze twijfelend op de ballen van haar voet tot een meisje de aandacht van de jongen al opeiste. Malin besloot er maar niet naartoe te gaan.

Haastig greep ze haar kleine beetje spullen. Ze had voor de zekerheid een rok en een hemdje mee genomen voor als het koel was, maar dat viel wel mee. Ze trok enkel het rokje aan zodat haar witte benen niet zo zouden opvallen. Als ze al die bruine benen hier zag schaamde ze zich nog meer. In Zweden was het gewoon wat bleker te zijn. Natuurlijk werd je in de zomer wel lekker bruin. Je was immers bijna altijd buiten bezig, maar niet zo poepie bruin als hier in Amerika. Nu Malin erover na ging denken vond ze Amerika helemaal niet zo leuk. En terwijl ze op haar lip beet pakte ze haar teenslippers op en liep tot haar enkels het water in. Haar ouders wilde zo nodig dat ze een goede opleiding had. Waarom kon dat niet gewoon in Stockholm of desnoods in Oslo! Dan was ze tenminste dichterbij huis. Haar ouders mailde elke dag, vooral om het nu nog het begin was, maar later zou dat minder worden. Wist Malin wel uit ervaring. Af en toe kwam er een telefoontje van haar moeder en dan vond Malin het fijn weer in het Zweeds te kunnen praten, maar voor nu zat ze vast aan het Amerikaanse Engels. Afwezig besloot Malin maar door het water te gaan wandelen. Tot Malin in een kuil stapte en voorover kukelde. 'Gode gud!'
Ze wist zich nog op te vangen, maar ze kon niet voorkomen drijfnat te worden. Als het kon werden haar kaken nog roder dan een tomaat en het liefst sloeg ze nu haar handen voor haar gezicht. Waarom ik? Dacht ze wanhopig.

Een grote glimlach kon Jazlyn niet verbergen. De jongen bevestigde dat hij Matt was, eindelijk had ze het eens goed. Ze wipte heen en weer van haar ene voet op haar andere en knikte vrolijk. Matt had een bescheiden glimlach op zijn gezicht gekregen, het stond hem best schattig. Ze vond het altijd wel schattig als jongens liefjes probeerde te glimlachen, sommigen hadden er geen weet van dat ze schattiger werden gevonden als ze aan het glimlachen waren. 'Je zou me het eens moeten leren. Lijkt me echt leuk om te kunnen dat kitesurfen.' zei ze. Ze haalde haar handen weer door haar haren en wierp opnieuw een blik op de zee. Leuk om mensen weer tegen te komen op de plekken buiten school. Eerst had ze Kenneth weer gezien en nu Matt eindelijk weer. Ze wist helemaal niet meer of hij nog een date had gehad voor op het gala. Vast wel, met zíjn uiterlijk kon hij zelfs in tijdschriften. Het herinnerde haar eraan dat ze nog wat foto's moest maken voor haar vader zodat hij die kon opsturen naar verschillende sport of mode magazines. Ze vroeg zich af of ze haar camera wel bij zich had ... Matt zag er nu erg sportief uit, zou hij het leuk vinden om in een tijdschrift te komen? Ze besloot de gok te wagen en haalde diep adem, 'Matt, zou je het leuk vinden om in een tijdschrift te komen? Of nou ja, zou je het goed vinden als ik je fotografeer zodat je in een tijdschrift komt?' vervormde ze haar vraag. Ze wilde er nog wat achteraan zeggen maar werd afgeleid door een plons. Niet dat dát zo bijzonder was hier bij een druk bezochte strand maar de woorden na de "plons" waren grappig. Ze draaide zich om naar het water en zag een eindje verderop een meisje dat zeiknat was terwijl ze een rok droeg. Meestal wilde de mensen die broeken of andere kledingstukken droegen niet meer nat worden, dat was wat Jazlyn over het algemeen had begrepen .. maar ze kon het altijd fout hebben natuurlijk. Ze vroeg zich af of ze het meisje moest helpen, het was wel zo vriendelijk. Ergens leek het meisje te verschillen van alle andere mensen hier op het strand, alleen wist ze niet wat de rede was. Haar groene ogen schoten weer naar Matt, weer eens een keer lief zijn kon geen kwaad toch? 'Ga je mee? Ik vind het zielig om haar daar te laten. Even kijken of alles wel goed is.' prevelde ze. Ze kwam later wel terug op het aanbod met de foto's. Langzaam kwam ze in beweging en liep richting het drijfnatte meisje. 'Gaat het wel?' vroeg ze. Ze stak haar hand uit om het meisje uit zee te trekken voordat ze weer zou struikelen en opnieuw drijfnat zou worden. Ze voelde het zand op haar benen irritand kriebelen, het was ook nooit goed.

"Kitesurfen is geweldig! Maar ik denk dat ikzelf ook eerst wat meer erover moet weten voordat ik jou er iets over kan leren." glimlachtte hij vriendelijk, waarna hij naar haar armen keek. Had je voor Kitesurfen niet hele.. gespierde armen nodig? Zoals Matt die had..? Jazlyn haar armen waren eerder slank en pasten daardoor goed bij de rest van haar lichaam, zou ze zichzelf wel uit het water kunnen heisen met behulp van de sportparachute en flink wat spierkracht..?
Zijn gedachtes werden met een klap door een simpele vraag van Jazlyn omgegooid. Een foto, van hem? Zodat hij in een tijdschrift kwam en mensen hem uit konden lachen omdat hij zo'n mislukt hoofd had? "Nou.. Ik denk niet dat veel mensen dat leuk zullen vinden." antwoordde hij, waarna hij wijfelend op zijn onderlip beet. Hij had nooit verwacht dat Jazlyn fotografeerde, en zeker niet op een niveau waarin haar foto's in -waarschijnlijk een mode- tijdschrift terecht kwamen. Zijn verwachting van haar was anders geweest; hij had haar eerder geschat op een meisje dat elke dag leefde alsof er geen morgen was. Hij vond het echter geen onprettige verrassing, hij vond het altijd wel leuk wanneer mensen creatief bezig waren.
Een plons vulde een hele reeks aan plonsen aan, hoewel er bij deze werd gevloekt in een taal die hij niet kende -hoewel hij wel ongeveer kon raden wat er werd gezegd- en deze hem dus op viel. Hij keek naar het meisje dat haar rokje had aangedaan en vervolgens in het water was gevallen, zou het een ongelukje geweest zijn..? Hij liep achter Jazlyn aan en bleef een beetje sullig schuin achter haar staan, aangezien hij ontmoetingen met nieuwe mensen nooit zo fijn vond. Hij keek naar het meisje dat het aparte uiterlijk had, ze was mooi op een andere manier dan waarop Jazlyn mooi was, waardoor zijn blik op haar bleef hangen. Ze had iets bijzonders, hoewel hij de groene ogen van Jazlyn ook bijzonder had gevonden toen hij haar net had ontmoet. Voor een kort moment keek hij achter zich om te kijken of zijn sportparachute en board veilig waren en richtte zijn blik hierna weer voor zich, om tegen de rug van Jazlyn en tegen het meisje aan te kijken.

'Ja, jag ...' Kwam er uit Malins mond maar al snel slikte ze de rest van zin in. Ik ben in Amerika, ze verstaan helemaal geen Zweeds. Malin schraapte haar keel en probeerde het nog een keer. 'Ja, ik stapte in een kuil ofzo.' Mompelde ze zonder het meisje aan te kijken. Heel aarzelend nam ze de hand van het meisje aan om zich overeind te laten trekken. Toen ze weer op beide benen stond durfde ze nog steeds niet op te kijken.
'B bedankt. Dat was best .. hoe zeggen jullie dat .. gênant. Eigenlijk had ik het kunnen weten. Thuis hebben we stranden met vaak alleen maar kuilen erin. Het is heel anders dan hier en het zand is stroever en de zee ruiger en ik sta weer heel erg te mompelen en te kletsen.' Bazelde Malin met een rode kop. Dat gebeurde er nou als ze zenuwachtig was en haar mond open deed. De stroom woorden kon ze dan niet meer tegenhouden. 'Sorry sorry.' Mompelde Malin gegeneerd.

En voor het eerst keek Malin op, haar helder blauwe ogen ontmoette de net zo heldere ogen van Jazlyn. Het enige verschil was, was dat de ogen van het andere meisje groen waren. 'Ik uhm .... Ik ben niet van hier.' Bracht Malin er met een hele kleine glimlach uit. 'Ik moet nog even wennen enzo.' Mompelde ze erachter aan. Was ze beleefder als ze haar naam vertelde? Eigenlijk wel, maar die Amerikanen waren nogal op zichzelf. De meeste mocht ze niet eens. De vriendelijkheid en socialiteit van de Scandinavische landen was ver te zoeken hier in Amerika en toch ... Hoe ze in het verkeer met elkaar om gingen? Het leek een beetje op elkaar. Ze wachtte tenminste bij kruispunten.
'Mijn naam is Malin Jaerbyn. Ik kom uit Zweden.' Ze Malin toen zachtjes terwijl ze voorzichtig haar hand uit stak. Hopelijk werd elkaars hand schudden als begroeting wel nog als normaal beschouwd. Malin zag dat een jongen achter het meisje was verschenen en dat zijn blik eventjes bij haar bleef hangen. Haar wangen werden weer rood en ze wilde haar blik weer naar beneden slaan. Dit was de jongen die ze gade had geslagen.
'Uhm .. Je kan heel goed kitesurfen. Kitesurfen was het toch? Ik heb er alleen maar van gehoord. In Zweden doen we daar niet echt aan. Het kan er soms erg hard waaien en dan is het gevaarlijk en de zee is er ook best ruig. Daarbij kan je vlieger zo in een boom terecht komen en de bomen bij ons zijn enorm hoog en dan krijg die ... met .. moeite ... uit .. die .. hoge .. bomen.' De laatste woorden kwam er langzamer uit omdat ze wist dat ze weer eens te hard van stapel liep.
'Sorry.' Bracht ze er weer mompelend uit.

Jazlyn keek naar het meisje dat helemaal drijfnat haar hand vastpakte en zichzelf uit het water hees. De eerste woorden van het meisje had ze niet gesnapt maar de rest gelukkig wel. ‘Oh, balen zeg! Irritant is dat hé.’ antwoordde ze. Ze trok het meisje al pratend op het vaste land en luisterde naar haar hele verhaal. Ze glimlachte vriendelijk en schudde haar hoofd. ‘Ach, je hoeft je niet te verontschuldigen, zo is er tenminste geen stilte.’ antwoordde Jazlyn op haar beurt.
Toen het meisje opkeek kon Jazlyn eindelijk de mooie blauwe ogen zien. Haar groene ogen bleven op het gezicht van het meisje gericht en weken niet af. Tegenwoordig kwam ze best veel mensen tegen met een opvallende kleur in de ogen. ‘Logisch dat je moet wennen. Je bent vast nieuw .. er zijn hier veel mensen uit allerlei landen hoor.’ probeerde ze het meisje gerust te stellen. Toen het meisje zich voorstelde knikte Jazlyn vrolijk en schudde haar de hand. ‘Ik ben Jazlyn Varlow. Ik kom uit Nice in Parijs.’ stelde ze zichzelf voor. Ze zag dat het meisje wat roder werd toen ze langs Jazlyn heen keek en draaide zich meteen om om te zien waarom ze zo rood was geworden. Matt was achter haar komen staan. Terwijl Malin met Matt aan de praat raakte boog Jazlyn zich voorover en klopte het zand van haar benen af. Het gaf een schurend gevoel, niet erg prettig. Pas toen ze al het zand van haar benen had gekregen merkte ze dat ze zich in een erg genante positie bevond met Matt zo achter haar. Ze kwam met een ruk overeind en draaide zich langzaam en opgelaten om. Ze volgde alleen het laatste gedeelte van het gesprek tussen Malin en Matt. De woorden van Malin leken er langzamer uit te komen dan normaal. Opnieuw verontschuldigde het nieuwe meisje zich. Jazlyn onderdrukte een lach en schudde haar hoofd langzaam. Het was nergens voor nodig dat iemand zich moest schamen omdat hij of zij teveel praatte. Haar groene ogen namen Matt en Malin opnieuw in zich op. Matt was erg gespierd en Malin was erg mooi. Ze had hier op Monica nog nooit een dik en stom meisje voorbij zien komen eigenlijk. Ze dacht na over hoe Matt had gereageerd op haar voorstel voor foto’s. Waarom zouden mensen dat niet leuk vinden? Matt was sexy en kon goede tricks. Ze glimlachte nog steeds naar de twee en voelde dat er een blos op haar wangen was gekomen.

Het meisje praatte véél. Zelfs nog meer als Jazlyn, als hij zich niet vergistte. In tegenstelling tot wat ze misschien dacht vond Matt dit niet erg, hij vond het juist beter wanneer mensen veel zouden praten omdat hij dan niet te veel dingen hoefde te zeggen. De manier waarop ze praatte maakte het echter moeilijk voor hem om het te verstaan. Kwam het omdat het een waterval aan woorden was en ze ze heel snel uit sprak, of door haar Zweedse accent?
"Ik ben.. euhm.. Matt." stelde hij zichzelf voor met een verlegen glimlachje, terwijl hij twijfelachtig zijn hand op stak omdat iedereen zich voorstelde en hij zich ook ietwat verplicht voelde. Zijn blik werd getrokken door de vriendengroep waar Jazlyn mee aangekomen was die aan het kijken waren. Matt kon niet echt plaatsen of het vijandige of onderzoekende blikken waren waarmee zij naar hem keken dus keek hij maar weer naar de twee meisjes voor zich. "Bedankt." zei hij lachend, hoewel hij complimentjes normaal afsloeg. "Kitesurfen, inderdaad. Maar.. Jij komt uit Zweden, toch? Hoe is het daar..? Want het lijkt mij echt geweldig, hoewel het niet-surfen wel een probleem kan worden.." zei Matt lachend, wetend dat hij echt geen week zonder surfen of iets in die richting kon. Vorig jaar was hij nog met een vriendengroep op wintersport geweest, maar hoe dat nu zou gaan zou hij niet weten. Misschien kon hij alleen gaan en daar mensen ontmoeten, hoewel dat hem helemaal niets leek.
Wat onhandig of sullig sloeg hij zijn armen over elkaar, de wetsuit had hij nog steeds tot zijn middel omgeslagen. Hij had zin om zijn zwembroek aan te doen maar wilde niet bij Jazlyn en het meisje weglopen, aangezien hij Jazlyn aardig vond en het meisje hem ook aardig leek. Ook wilde Matt gaan zitten in het zand, hij voelde zich nu namelijk erg bekeken aangezien hij rechtop stond en volop in het zicht stond van allerlei mensen die aan het zonnen waren of naar de lichtblauwe zee keken. Hij durfde het echter niet voor te stellen, en bleef daarom maar staan.