Bad luck..

De brullende motor van haar zwarte Porsche Cayman vulde de redelijk grote straten van het stadscentrum van Santa Monica. Het was een smalle, snelle auto waardoor ze makkelijk tussen andere auto's door kon manouvreren of door straten kon rijden waar grotere auto's niet doorheen konden gaan. Ze was blij dat ze het ding voor haar zeventiende verjaardag had gekregen, zodat ze haar collectie met auto's uit kon breiden. Het was niet iets voor een meisje om auto's te sparen, maar omdat haar ouders er het geld voor hadden en ze het toch zag als een hebbedingetje vond ze het leuk om te shoppen voor auto's.
Toen ze vanochtend haar gehuurde garage uit reed had ze niet gezien dat haar band lek was, die nét toen ze in het midden van de verkeerschaos rechtsaf wilde slaan om bij dat leuke restaurantje te eten gaf een schermpje aan dat haar rechter achterband lek was. Fijn! Serena vloekte luid, en door de plotselinge paniek sloeg ze ook nog eens haar Starbucks koffie van een plateautje af, welke vlekken maakte op haar met leer bekleedde stoel. "Fuck, fuck, fuck!" schold ze, waarna ze haar auto met een snelle beweging uit de drukte hielp. De motor sloeg automatisch af om schade aan de velgen te voorkomen, wat Serena midden in de drukte liet met een auto die weigerde nog wat te doen. Mensen keken haar boos aan, ze hoorde hen vloeken en soms schreeuwde iemand naar haar dat ze nu direct met haar auto daar weg moest wilde ze het verkeer niet ophouden. "Sorry!" -- "Ja, mijn band is lek!" verontschuldigde ze zich tegenover een paar mensen, waarna ze tegen de motorkap van de auto leunde en uit frustratie naar haar haren greep. Waarom had ze vandaag toch zo'n pech?

[Iedereen welkom ]

Airith reed met zijn BMW de straat in. Zijn blik was meteen gevestigd op een auto die midden in de weg stil stond. 'Wat is dat nu voor een gekkin? Zelfmoordpoging?', vroeg hij zich af en zette zijn auto langs de kant van de straat waarna hij op de auto af liep. "Moet ik je helpen?", vroeg hij toen Airith het gefrustreerde meisje zag. Meteen viel de lekke band hem op. "Ik kom blijkbaar goed van pas", zei hij en grinnikte waarna hij de kofferbak van de auto opendeed en er het reserve wiel, wat trouwens bij elke auto in de kofferbak zat, uitnam en het naast de platte band legde. Na vijf minuten werken zat eindelijk de goeie band er op en kon hij de lekke band netjes weer in de koffer steken. "Dat is dan vijf euro", zei hij bloedserieus toen hij terug naar de deur van de auto ging. "Nee grapje", zei hij en lachte waarna hij eens om zich heen keek. "Misschien is het beter dat je je eerst langs de kant zet waar je mag staan. Want mensen zijn blijkbaar niet echt zo tevreden, als je begrijpt wat ik bedoel", zei hij en hoorde achter zich allemaal getoeter en schreeuwende mensen. "Rot toch op", snauwde hij naar die mensen en stuurden hun een kille blik op. Er waren nu toch echt wel veel van die k*t mensen die steeds weer moesten gaan zagen en klagen om toch maar hun zin te krijgen. "Mijn naam is Airith voor ik het vergeet te zeggen", zei hij vriendelijk en beleefd. Hij streek izjn blonde haren achteruit en keek het meisje nieuwsgierig aan.

-inspiloos.. x3

Haar aandacht werd getrokken door een luxe BMW, waar een blondharige jongen uit stapte die vervolgens haar kant op liep. Serena was dus blijkbaar niet het enige rijke mensje die hier op Monica rondliep, en genoeg geld van haar ouders kreeg om een dure auto te kopen; ook de blonde jongen was er één van. Of hij had de auto gestolen, dat kon ook, maar echt lijken op een crimineel deed hij niet. Die waren vaak wat forser, hadden een vuile blik en waren een stuk minder vriendelijk.
Serena glimlachtte naar de jongen toen hij vroeg of hij haar moest helpen. "Graag.." antwoordde ze, kijkend naar haar handen die daarnet haar lange, blonde lokken nog door de war hadden gehaald. Serena was nooit technisch geweest. Niet omdat ze het niet wilde, maar meer omdat ze het gewoon niet kon. Elk ding wat ze probeerde te repareren viel in stukken uiteen of deed het uiteindelijk helemaal niet meer, en ze had het te druk om het te leren van een monteur. Ze keek toe hoe de jongen haar band verwisselde met degene die in haar kofferbak lag en beet op haar onderlip; hoe dééd hij zoiets..? Ze knikte rustig, nog iets verbaasd, toen hij zei dat ze haar auto aan de kant van de weg moest zetten. Serena stapte in -een koffiegeur overspoelde haar meteen wat haar deed denken aan het morsen van haar lievelingsdrankje- en hoorde nog net hoe Airith tegen mensen vertelde dat ze een eind op moesten rotten. Ze nam zich voor dat ze een wat meer arrogante of brutale houding aan moest nemen, want de manier waarop ze nu op anderen reageerde was gewoon niet goed. Ze was te lief, zou waarschijnlijk opgeslokt worden door de wereld die aardige mensen zoals Serena niet konden uit staan.
"Ik ben Serena." glimlachtte ze nog voordat ze haar deur dichtsloeg en de motor startte. Ze schakelde naar zijn één en reed op dat tempo naar de zijkant, erop lettend dat er geen auto op de wegen zouden rijden. Omdat ze geen zin had om door te rijden naar het restaurant stapte ze uit en deed ze met haar sleutel de auto op slot. Electronisch natuurlijk, omdat dat zo'n leuk 'blieb' geluidje maakte. Serena wachtte nog even op de jongen, als hij nog haar toe zou komen tenminste, en bewonderde ondertussen zijn BMW.