Volleyballen met vreemden?

Airith keek Dawn liefjes aan en lachte bij haar overijverige geknik. Ooh wat hield hij van haar. Hij zou haar nooit meer kwijt willen. En die kus van haar bezegelde dat helemaal. "Bedankt, dat voelde eens goed", zei hij en wreef met zijn hard door haar haar. "Mijn mooie meid", zei hij en lachte bij zijn eigen uitspraak. Het meer leek zo rustig, en de hemel ook. Iedereen was zo stil, door hen. Airith keek naar Dawn en liet zijn hand enkele momenten onder haar truitje over haar rug glijden. Een warme tinteling begon in zijn buik zich te ontwikkelen. Hij rilde en kuste Dawn een paar keer in haar nek. Eventjes verder gaan dan alleen een zoen vond hij wel eens leuk. Zo eens wat spannender. Airith glimlachte ondeugend en in zijn ogen kon je zien dat hij het wel leuk vond zo. Zijn hand friemelde wat over haar rug terwijl zijn andere hand haar gezicht teder streelde. Even bleef zijn hand aan haar bh sluiting hangen. Maar al snel ging hij daarover en realiseerde hij zich dat ze nu op een bankje zaten en niet in een bed of iets dergelijks.

Dawn keek hem glimlachend aan. 'Jij bent anders ook niet verkeerd, hoor' Zei ze grijnzend. Ze met haar handen zachtjes door zijn blonde haren. Het gevoel waar ze de hele dag mee liep werd met de seconde sterker. Elke kus, elke aanraking. Ze voelde zijn hand over haar rug glijden. Het maakte haar niet uit, het voelde fijn, hij moest alleen niet tever gaan. Niet veel later voelde ze zijn warme lippen in haar nek. Ze sloot haar ogen en genoot van elke kus. Haar ogen schoten weer open toen zijn hand bij haar bh bandje bleef hangen. Gelukkig ging hij weer verder, waarschijnlijk had hij ook al door dat het niet kon. Ze richtte haar blik weer op Airith's ogen en drukte toen zachtjes haar lippen op de zijne. Na de kus keek ze hemweer aan en liet toen haar blik weer op het meer vallen. Het was erg rustig. Het enige wat ze hoorde van het zachte geklots van het water tegen de kant en het laatse eendje dat uit het water wegvloog. Ze haalde diep adem en legde haar hoofd weer neer. Dit allemaal was perfect.

Airith keek Dawn met een grote glimlach aan. Blijkbaar genoot zij net zo hard als hij. "Misschien is het beter dat we samen een kamer nemen.. Het word al laat", zei hij en keek Dawn teder aan terwijl hij genoot van de warme kus op zijn lippen. Hij drukte Dawn dicht tegen zich aan en sloeg zijn armen om haar middel heen. Deze meid zou hij nooit meer los laten. Daar kon je al heel zeker van zijn. Hij hield van haar en zou haar nooit laten zitten voor een ander. Knapper dan Dawn bestond er niet. Ze was vanaf het moment dat hij haar zag dé ware. Dat wist hij al zo. En zie hun nu zitten. Als een gelukkig stel die wel al jaren met elkaar zou kunnen zijn. Ook al kenden ze elkaar maar een dag, het leek maanden langer. Alles leek gewoon té perfect! "Kom schattie", zei hij en hief Dawn zachtjes in zijn armen. "Ik moet de gentleman zijn hé", zei hij en lachte terwijl hij haar droeg naar Monica, onderweg drukte hij nog een lange kus op haar lippen. Hij lachte.