Kamer van Dean & Alexis

Vermoeid door het trappen lopen opende Dean de kamer. Het was precies zoals hij verwacht had: Schoon, maar niet super luxe. Dean sleepte zijn weekendtas en koffer verder de kamer in en liet ze daarna vallen. "Eindelijk.." zuchtte hij verslagen en liet zich op het linkerbed vallen, dat hij direct al als 'zijn' plekje zag. Dean bestudeerde nu de kamer eens wat beter. Er stonden 2 bedden tegenover elkaar, met aan het voeteneind een nachtkastje met een slechtgekozen lamp erop. In de rechterhoek stond een bureau met een wrakke bureaustoel, die het waarschijnlijk niet meer zo lang zou houden.
Er stond voor de rest een grote kledingkast in de linkerhoek en nog een andere deur die waarschijnlijk naar de badkamer leed. Ja, hier zou hij de komende tijd wel kunnen doorbrengen, dacht Dean grijnzend en tilde zijn zware koffer op die hij daarna meteen los ritste. Grotendeels lagen er schriften met eigen geschreven liedjes en muziekboeken in. Hij pakte ze er in éen keer uit en legde ze in de la onder het bureau. Zijn pakje sigaretten en zijn aansteker legde hij op het nachtkastje en zijn kleding legde hij op de bovenste tree van de kledingkast.
Na een uur was alles uitgepakt en schoof Dean tevreden zijn koffer met weekendtas onder het bed.

Na een tijdje ging Dean's mobiel, die hij panisch oppakte en aanklikte. Weer een bericht, van zijn moeder dit keer. Ze vroeg wie zijn kamergenoot was en of hij of zij aardig was. Dean stuurde terug dat hij of zei er nog niet was en dat hij zelf ook wel benieuwd was.
Was het een meisje? Dan was het alleen maar makkelijker. Was het een jongen? Dan zou het.. Wat moeilijker worden..
Automatisch door de druk van vandaag pakte Dean een sigaret en stak hem op, waarna hij een trek nam en hem langzaam uitblies.

Alexis liep door de gangen. Aan elke hand had ze een rolkoffer, volgepakt met kleren en andere spullen. Toen ze merkte dat ze nog een trap op moest om bij haar kamer te komen zuchte ze geïrriteerd. Waarom hadden ze niet gewoon een lift hier? Niet iedereen was een atleet die met 2 volgepakte koffers de trap op rende. Ze had in eerste instantie toch al niet echt zin gehad om hier naar school te gaan en op het moment kreeg ze nu niet bepaald het gevoel dat ze graag hier wilde blijven.
Nadat ze met veel moeite haar koffers boven had gekregen haalde ze de sleutel van haar kamer uit de zak van haar vest. Op een briefje dat erbij zat stond haar kamernummer. Haar blik gleed door de gang, hij was even lelijk als alle andere die ze tot nu toe had gezien. Ze pakte de handvaten van de rolkoffers weer vast en liep naar haar kamer. Even bleef ze voor de deur staan en stak haar sleutel in het slot. Opeens merkte ze dat de deur niet meer op slot was. Haar nieuwe kamergenoot was er dus schijnbaar al. Hopelijk was het geen modetutje want daar had ze echt een gruwelijke hekel aan. Ze weigerde elke dag te horen dat een nagel was gebroken of dat er op haar cheerpakje een vlek zat. Haar sleutel duwde ze terug in haar vest en drukte de klink omlaag. De deur ging met een korte piep open en ze stapte naar binnen. Meteen kwam de geur van een sigaret haar tegemoet. Ze was een jaar of zoiets terug gestopt met roken, maar nu ze dit rook kreeg ze bijna weer zin in eentje. Het moest maar een regel worden dat degene maar uit het raam moest roken, of gewoon helemaal niet meer in de kamer. Ze rolde haar 2 koffers naar binnen en keek rond. Vrijwel meteen zag ze een jongen zitten, iets wat haar wel een beetje verbaasde. Ze wist niet dat meiden en jongens samen op een kamer mochten. Op haar oude school was dit ten strengste verboden geweest. Ze zette vroeger van zich af en glimlachte lichtjes naar de jongen. 'Hoi' zei ze zo opgewekt mogelijk.

Dean zat nog een paar minuten voor zich uit te staren, te denken aan wat hem te wachten stond de komende jaren.
Ineens werden zijn gedachtes onderbroken door het felle gepiep van de deur, waarop hij automatisch vlug zijn peuk uitdrukte.
Een meisje, ongeveer net zo oud als hem kwam de kamer binnen met 2 koffers.
Ze was niet erg groot -waarschijnlijk kleiner als hemzelf- en had een beetje een donker gekleurde tint.
Dean glimlachtte. "Hey", zei hij zo vrolijk mogelijk terug en stond automatisch op om haar een hand te geven. "Dean," stelde hij zichzelf netjes voor terwijl hij wat dichterbij liep.
"Hulp nodig?" Grijnsde hij terwijl hij naar haar koffers wees, die er duidelijk zwaarder uitzagen dan die van hem. Hij gniffelde automatisch.

- Beetje inspiloos x] -

Alexis zag dat de jongen zijn sigaret uitdrukte toen ze binnenkwam. Hij had in ieder geval een beetje respect, leek het. De jongen glimlachte naar haar en begroete haar terug. Hij stond op en liep naar haar toe. Toen hij zijn hand uit stak nam ze die aan. Hij had dus inderdaad fatsoen, iets wat haar wel aanstond. Je had ook van die jongens die je nog niet eens aankeken. Hij stelde zich voor als Dean en ze glimlachte. 'Alexis Falconari, aangenaam' zei ze, een stuk vrolijker dan daarnet. Ze was aangenaam verastr toen hij haar vroeg of ze hulp nodig had. Hij wees naar de koffers en ze hoorde hem grinniken. Ze kon het niet laten om hem een zacht duwtje te geven. 'Heey, ik kan er ook niks aan doen dat ik nu emaal veel nodig heb' zei ze met een lichte grijns. 'Maar het zou heel vriendelijk zijn als je me zou willen helpen'. Ze legde een van de koffers op het bed en maakte deze open. Er lagen veel kleren in, zoals bij vrijwel elk meisje. Toch lagen er bovenop een paar andere spulletjes. Een spiegel die je neer kon zetten met een rand van schelpjes. Ze vond schelpen werkelijk prachtig, en had dan ook vrijwel altijd een ketting om met een schelp die ze toen ze klein was had gezonden. Ook lag er een foto van haar familie. Misschien kwam dit heel kinderachtig over, maar het was gewoon zo dat haar familie heel belangrijk voor haar was. Dit was bij veel Italiaanse gezinnen zo. Maar ja, ze was hier niet in Sardinië ookal wilde ze het nog zo graag.

Dean grijnsde. "Mooie naam" Zei hij. Ineens kreeg hij een duw waarop hij heilig begon te glimlachen.
"Achja, het scheelt dat ik maar 2 trede's in de kleding kast in beslag heb genomen.. Anders zou dat niet goedkomen qua ruimte.." Grijnsde hij weer terwijl hij de andere koffer pakte en naast de ander op het bed neerzette en openritste.
Zoals Dean had verwacht waren de koffers vol -heel vol. Maar dat is nou eenmaal zo met meisjes, wist Dean door zijn zusje.
Dean dacht even na aan thuis maar vaagde de herinneringen snel weg. Ze mochten het nu niet verpesten nu hij éindelijk hier was.
"Ik weet niet of je alles zelf een beetje wilt inrichten.. Als je hulp nodig hebt zeg je het maar, want ik moet nog de douche gaan repareren.." Zei Dean grijnzend en liep naar de badkamer. Ja, de luxe badkamers kwamen goed uit. Het was zeer uitgebreid met bad, douche, grote wastafel en een lichtgevende spiegel, maar de controle's hadden ze niet goed doorgewerkt.
Dean pakte weer een moersleutel die hij had geleend en begon wat te draaien totdat hij zich stootte. "Fuck.." mompelde hij terwijl hij wat bloed van zijn ontblootte pols wegveegde.

Dean zei dat ze een mooie naam had en ze glimlachte lieflijk. 'Dank je' zei ze. Hij leek het echt te menen, anders had ze er nieteens op gereageerd. "Achja, het scheelt dat ik maar 2 trede's in de kleding kast in beslag heb genomen.. Anders zou dat niet goedkomen qua ruimte.." zei hij tegen haar, terwijl hij haar andere tas op haar bed legde. 'Ach, ik had anders jou kleren er gewoon uitgegooid hoor' zei ze grijnzend, en stak kort haar tong uit. Ze mocht hem op een of andere manier wel. Ze pakte de foto van haar familie en zette die op het tafeltje naast haar bed. Het kon haar weinig schelen wat andere dachten. Dean zei dat ze het maar moest zeggen als ze hulp nodig had en dat hij de douche ging repareren. 'Ik geef wel een gil. Of toch maar niet, anders hebben we meteen boze buren' mompelde ze een beetje afwezig.
Ze had een aantal stapeltjes kleren in de kast gelegd, maar haar ondergoed liet ze mooi in een lege tas die ze onder haar bed schoof. Mooi niet dat hij simpelweg daartussen zou kunnen kijken met vrienden als hij dit wilde. Uit haar andere tas haalde ze haar toiletspullen waarmee ze naar de badkamer liep. Het eerste wat haar opviel was dat het vrij groot was, groter dan dat ze in eerste instantie had verwacht. Het maakte haar helemaal blij toen ze zag dat ze een bad hadden. Opeens drong de stem van Dean tot haar door. Ze kon het niet helemaal verstaan maar het leek alsof hij "fuck" mompelde.(XD) Ze zette haar spullen op de grond en liep naar hem toe. Toen ze zag dat hij bloede hurkte ze meteen bij hem neer. 'Wat heb jij nu weer gedaan?' vroeg ze licht verbaasd. Toch klonk er ook bezorgdheid duidelijk door haar stem.

-lol xD-


Dean veegde zijn bloed weg terwijl hij hoorde dat Alexis de kamer was binnegekomen.
'Wat heb jij nu weer gedaan?' Vroeg ze ietswat bezorgd.
"De badkuip mag me niet.." Zei hij droog terwijl hij Alexis aankeek. Ze was inderdaad stukken kleiner dan hem. Daarna begon Dean spontaan te lachen. "Word nog een zwaar jaar.. Ik gebruik de douche wel," lachtte hij terwijl hij de laatste draai nog afmaakte en de kraan probeerde aan te zetten, die ook uiteindelijk aan ging. "Missie geslaagd." Prees hij de badkuip dom terwijl hij een stukje toilet papier afscheurde van de wc rol en daarmee dom zijn arm begon te verbinden. "Waarom hebben ze me geen EHBO gegeven.." Zei hij nep pruilend terwijl een stuk van zijn 'verband' weer terug scheurde.
"Fijn.." Zei hij weer terwijl het papiertje op de grond viel.
"Hebben ze hier een schoolzuster ofzo?" Vroeg Dean terwijl hij het papier bij elkaar raapte en in het prullenbakje naast de wasmand gooide.

-Beetje inspiloos x[-

Dean zei dat de badkuip hem niet mocht en ze schudde vermoeid haar hoofd. 'Niet grappig' gromde ze. 'Laat je arm zien'. Toen hij opeens begon te lachen keek ze hem een beetje verstoord aan. Ze snapte hem op het moment echt even niet. "Word nog een zwaar jaar.. Ik gebruik de douche wel," zei hij, en ze rolde vermoeid met haar ogen. Ze keek hoe hij nog een keer draaide aan de sleutel en daarna de kraan probeerde aan te zetten. Het verbaasde haar toen er water uitkwam. Dit vond ze wel fijn eigenlijk, ze hield ervan om uren in bad te zitten met een boek. "Missie geslaagd." zei Dean, en ze kwam weer omhoog en ging gewoon staan. Ze zag dat hij een stuk toiletpapier pakte en dit om zijn arm deed waar de snee zat. 'Ik kan je vertellen dat dat niet werkt' mompelde ze, terwijl ze naar haar toilettas liep. Hier haalde ze een klein rolletje verband uit. "Waarom hebben ze me geen EHBO gegeven.." hoorde ze hem zeggen. Met een lichte grijns op haar gezicht schudde ze haar hoofd. Ze toverde een haarspelt uit haar haar en liep weer naar hem toe. Ze zag dat zijn geïmproviseerde verband er alweer af was gevallen. Het was inderdaad duidelijk dat hij nooit EHBO had gevolgd. Ze hoorde hem vragen of ze hier geen schoolzuster hadden en ze hurkte bij hem neer. 'Niet nodig' zei ze simpelweg, en pakte zijn hand. Het speldje hield ze in haar mond terwijl ze het verband soepel en precies rond ze rond deed. Het was kinderspel voor haar, ze had dit vaak genoeg gedaan. Toen het verband er helemaal omheen zat hield ze het uiteinde met 1 hand vast terwijl ze met de andere het haarspeldje pakte. Ze had ervoor gezorgd dat het einde van het verband precies aan de tegenovergestelde kant van de wond zat. Het haarspeltje schoof ze tussen het verband en zijn huid, iets voor het einde. Deze klipte ze dicht en het verband zat goed vast. 'Zo, moet je er nog een kusje op?'

Dean grijnsde terwijl Alexis hem verbond. "Zo, hoe weet jij dat allemaal zo goed?" Vroeg hij lachend en grotendeels ook wat verbaasd. Waarom wist hij dit niet?
Hij kreunde toen Alexis de wond aanraakte. "Vanaf nu haat ik badkuipen.." Gromde hij terwijl hij met zijn vrije hand zijn haar uit zijn ogen wreef.
Na een tijdje was de wond helemaal verbonden. "Dankje, zonder jou was ik misschien doodgebloed." Grinnikte hij terwijl zijn arm even bewoog. Het zag er beter uit dan eerst, moest hij toegeven. 'Zo, moet je er nog een kusje op?' vroeg Alexis plagend.
Dean haalde lachend zijn schouders op. "Als dat is wat je geleerd hebt bij je EHBO heb ik er geen bezwaar mee." Zei hij grijnzend terwijl hij zijn gekreukte shirt weer rechttrok.
"En als je nog kan strijken is het helemaal mooi." Plaagde hij terwijl hij Alexis kort kietelde.
Maar zelf wist hij ook veel van het huishouden af dankzij zijn moeder, omdat zijn vader in de bak was. Klootzak, gromde hij binnensmonds vol met kwaad. Hij merkte dat zijn vuisten waren aangespannen dus liet hij ze vlug weer ontspannen. Hij duwde met moeite de herinneringen weer weg, want ze móesten ook weg. Ze moesten worden verbrand, samen met zijn vader erbij. Zijn vader verdiende het niet eens zijn vader te zijn. Dean bedacht zich zijn vader nu een voogd te noemen. Simpelweg omdat het een zak was.
Dean zuchtte.

Dean vroeg haar hoe ze zo goed wist hoe ze moest verbinden. Ze haalde simpelweg haar schouders op. ‘Ik heb een tijdje geholpen met toezicht houden op het strand. Hiervoor heb ik ook EHBO moeten leren. Daarbij waren mijn ouders niet veel thuis vroeger en haalde mijn zusje altijd de raarste fratsen uit. Dan is EHBO wel nodig, anders was ze nu al lang doodgebloed als ik het zo bij elkaar bedenk’. "Vanaf nu haat ik badkuipen.." hoorde ze uit zijn mond komen. Ze kon het gewoon niet laten om te gniffelen, ook al was het niet bepaald beleeft. Ze controleerde het verband nog een keer en lette niet echt op wat Dean zei. Wel hoorde ze hem nog zeggen dat ze dat hij er geen bezwaar tegen had als ze een kus op zijn arm gaf als ze dit op EHBO had geleerd. ‘Bij mijn zusje heeft het altijd gewerkt’ zei ze met een lichte glimlach. Ze boog iets voorover en drukte kort haar lippen op het verband. ‘Zo’ mompelde ze. "En als je nog kan strijken is het helemaal mooi." hoorde ze hem zeggen. Ze wilde iets terugzeggen maar toen voelde ze zijn vingers in haar zij. ‘Heey’ riep ze verbaasd. Toen hij eindelijk klaar was met kietelen, gaf ze hem een duwtje. ‘Ik ben je kamergenoot en niet je poetsvrouw of teddybeer’ zei ze lachend, terwijl ze overeind kwam. Ze liep de kamer weer in en pakte het kussen van zijn bed, simpelweg omdat deze het dichtste in de buurt van de badkamerdeur stond. Met een flinke zwaai gooide ze deze in de richting van zijn hoofd. ‘ Help eens mee’ riep ze ondertussen, terwijl ze de spullen uit haar tas pakte om haar bed op te maken.

Dean knikte, grotendeels toch wat geïnteresseerd. "Op zo'n manier." Zei hij begrijpelijk.
"Dat is wel goed van je." Erkende hij terwijl hij over zijn verband heen wreef. Dat zou een flinke plek worden, wist Dean uit ervaring.
Toen Alexis een zoen op zijn verband gaf grijnsde hij. "Het werkt meteen," Zei hij plagend, quasi-verbaasd. "Toch bedankt nog." Zei hij glimlachend terwijl hij weer rechtstond en zich uitrekte, wat je duidelijk ook hoorde. "Oepsie." gniffelde hij. "Straks krijg ik nog meer letsel's," zei hij grijnzend.
Alexis gaf hem een duwtje waardoor hij weer lachtte. "Sorry," Zei hij pruilend.
"We delen gewoon het onderhouden ofzo." Vervolgde hij. Want dat was natuurlijk het eerlijkst. Alhoewel hij wel zijn eigen bende moest opruimen omdat hij dat Alexis niet aan wou doen. Hij lachtte weer en schudde zijn hoofd.
Alexis verdween naar de slaapkamer. Dean dacht een tijdje na.
'Help eens mee.' Sprak Alexis ineens. Dean grijnsde. 'Yes mém,' zei hij terwijl hij naar Alexis toeliep. "Zeg het maar" Zei hij.

Dean zei dat het meteen werkte toe ze een zoen op zijn arm drukte en ze rolde met haar ogen. Toen hij pruilend "sorry" zei schoot ze in de lag. 'Je ziet er een beetje maf uit zo. Maar sommige meisjes zouden zeker "Awh" hebben gezegd ofzo, en je dan hebben geknuffeld. Jammer genoeg voor jou ben ik niet z'n typ' zei ze, terwijl een licht grijnsje rond haar lippen speelde. Ze mocht hem wel, tenminste niet z'n jongen die je meteen begon te versieren zodra je ook maar een stap binnen zetten. "We delen gewoon het onderhouden ofzo." hoorde ze hem zeggen, terwijl ze de badkamer uitliep. 'Mooi zo' mompelde ze. 'Alhoewel ik denk ik toch maar mijn eigen spullen strijk. Ik ben niet z'n fan van brandgaten in mijn kleuren' zei ze grinnikend. Ze had geen idee of het kussen zijn hoofd had geraakt, of misschien ook maar enig sinds doel had getroffen. Toch kwam hij na een tijdje toch de badkamer in. 'Yes mém,' klonk zijn stem achter haar. Ze draaide zich om en wees naar de stofzuiger die in de hoek stond. 'Zou je misschien even willen stofzuiger?' vroeg ze op een lieve, bijna te zoete toon. Ze hield wel van een beetje spelen, en ze vond zichzelf er aardig goed in. 'Dan maak ik ondertussen mijn bed op. Uit haar koffer toverde ze beddengoed. Het dekbed-overtrek en de kussensloop waren blauw met een grote witte bloem erop. Het was wel duidelijk dat blauw haar lieverlings kleur was, maar dan wel het donkerdere blauw. Veel van haar kleren waren ook in deze kleur. Persoonlijk was ze ook niet zo van de hele felle kleuren, dan vond ze zichzelf net een lolly. Toch vond ze fel- roze en oranje af en toe ook nog wel te verdragen, maar knalgeel werd haar te erg.