Want to meet someone

Het geluid van sportschoenen over stenen was duidelijk te horen. Het was stil op dit uur van de dag. De zon was al een beetje aan het zakken en hij keek om zich heen. Toen hij hier was aangekomen had hij alleen de docenten gezien en enkele leerlingen die naar hem keken van 'Wat moet jij nou hier?' Hij was het wel gewend maar toch ergerde het hem. Waarom moest hij zonodig van school veranderen van zijn ouders? Het was gewoon mishandeling maar misschien ook wel goed om los te komen uit die oude sleur van de afgelopen paar jaar. In de verte hoorde hij water kletteren. Er was hier vast een fontein of zoiets. Hij stapte door en liep over het gras heen in de richting van een boom. Morgen zou hij hier moeten starten. Vandaag had hij zijn spullen kunnen uitpakken en kijken wat hier allemaal te doen was. Hij was nu bij de boom en hij sprong op een laag hangende tak en ging met zijn rug tegen de boom aan zitten. Als zijn witte shirt groen werd dan zou hij zo een schone uit zijn tas pakken. Hij keek rond en keek naar de andere dikke bomen hier. Het was anders dan thuis maar thuis miste hij niet eens zo heel erg. Dat was ook wel fijn. Hij luisterde naar hoe nog her en der vogels zaten te zingen maar al snel werden deze geluiden minder. Hij slaakte een diepe zucht. Dadelijk zou hij terug moeten gaan naar de kamers en hij zou morgen het rooster moeten ophalen en en hij zou zijn klas te horen krijgen. Misschien zaten er wel een paar jongens waarmee hij Football kon spelen. Hijzelf was er wel goed in geweest en hield wel van andere mensen ombeuken maar momenteel was hij alleen en voelde hij zich buitengesloten. Als ze een ontgroening in hun gedachten hadden dan hadden ze hem goed klem gezet. Hij zou alles wel willen doen om bij een groep te horen. Zolang het maar geen nerds waren.

Camilla liep naar buiten, zij in het midden en aan elke kant een van haar vriendinnen. Het tikken van hun hakken weerklonk duidelijk op de stenen. Het leek alsof ze het precies geplant hadden, alsof ze het hadden ingestudeerd. Toch was dat zeker niet zo. Om heel eerlijk te zijn had ze op hem moment wel behoefte aan wat rust, inplaats van het continu geroddel. Ze had nog maar een paar stappen buiten gezet toen ze al meteen voelde dat het een stuk was af gekoeld ten opzichten van vorige week. Een koude windvlaag waaide langs haar heen en liet haar rillen. Had ze nu ook maar gewoon een jas aangetrokken, net zoals haar vriendinnen. Toch had ze dit geweigerd. Ze had geen zin om totaal op te gaan in dit groepje. Het was niet dat ze hen niet mocht en alleen meeliep. Het was juist net weer iets anders. Ze had z'n beetje de leiding over haar groepje, waar een heel deel nog van binnen zat. Dit was leuk, maar af en toe was ze gewoon liever een niemand. Haar blik gleed rond en haar ogen bleven hangen op een jongen die in een boom zat. Dit verbaasde haar wel een beetje. Het kwam vrijwel nooit voor dat jongens in de bomen zaten, zeker omdat ze er meestal meteen uit werden gestuurd. Haar vriendinnen hadden de jongen blijkbaar ook gezien want het was best duidelijk dat ze het over hem hadden. 'Is dat weer een nieuwe? Hij is best knap' hoorde ze achter zich zeggen. Opeens voelde ze een hand op haar schouder. Ze draaide haar hoofd en zag dat een van haar vriendinnen haar vragend aankeek. 'Cammy, gaat het wel? Je bent zo stil' zei haar vriendin, en ze schudde even haar hoofd. 'Het gaat wel, alleen een beetje moe' zei ze met een lichte glimlach. Ze haalde de hand van haar vriendin van haar schouder en zuchte. 'Zeg maar tegen de andere dat ik zo wel kom'. Daarna draaide ze zich weer om. Ze kon het niet laten om in de richting van de jongen te lopen. Wat kon het haar schelen als hij niks terug zei, ze moest gewoon even weg van dat gekwebbel. 'Heey' zei ze toen ze dicht bij genoeg was.

In zijn ooghoek dook een meisje op. Hij staarde gewoon weer voor zich uit. Vast weer zo'n een die alleen belang had bij haar 'groepje' en daar bij hoorde. Nou, als hij ergens bij wilde horen zocht hij het zelf wel uit. Hij hoorde hen ook fluisteren en mummelen. Hij snoof afkeurend en keek nu de andere kant op waar de lucht al donkerder werd. Misschien was het regen of misschien werd het gewoon nacht. Hij bleef in de boom zitten en plots hoorde hij een stem. Deze sprak tot hem 'Heey' en hij keek om. Het meisje zag er zelfverzekerd uit en had blond haar. Hij knikte naar haar. Moest hij hai terug zeggen ofzo? Hij dacht toch echt van niet. Hij hield oogcontact maar dat was dan ook echt alles. Hij zag het groepje verder stiefelen en hij keek het na. Was dit dan de 'leider' ? Zou mogelijk kunnen zijn of juist niet. Hij haalde een kleine rugby bal uit zijn broekzak die vast zat aan een flinke bos sleutels. Het klingelde toen hij het op en neer begon te gooien. Hij volgde het met zijn ogen op en neer. Hij keek naar de nieuwste sleutel aan de bos die fel geel was. Deze was van zijn kamer. Of hij er een voor zichzelf alleen had of hij hem moest delen wist hij niet meer zo goed. Hij had al wel uitgepakt en hij had geen ander bed zien staan. Dus was hij misschien de enige op die kamer. De kamer was netjes geweest. Een schoon bed en er was gestofzuigd. Iets wat hij nooit in zijn leven zou gaan doen. 'Hoi' zei hij toen hij merkte dat het meisje er nog steeds stond. Meer wist hij niet te zeggen dus ging hij weer door met de sleutels op en neer gooien.

Zuchtend liep Sammy het grind met over, simpel gekleed met sneakers, jeans en een shirtje. Ze had niet zo'n zin om elke dag een uur voor de kledingkast te staan. Ze ging zitten in het gras. Sinds het begin af aan had ze al moeite gehad met contacten maken vanwege haar bindingsangst, maar ze was er toch op de een of andere manier in geslaagd een paar contacten te verleggen. Die zomaar verdwijnen, dacht ze weer zuchtend in haarzelf terwijl ze haar bruine haar naar achteren wreef. Verderop zag ze een jongen en een meisje. Ze keken beiden ook niet echt blij. Welcome to the club. Sammy opende haar rugtas en haalde haar ipod eruit. Ze had de grote drang te drummen. Ze miste haar opgestelde pearl-drumstel dan ook meer dan wat dan ook. Haar roommate Bella was ook zoals zei: Verlegen. Verlegen en onzeker. Sammy zuchtte terwijl ze doorscrolde naar een liedje van Paramore. Ze fluisterde rustig het liedje van Misery Bussines mee terwijl ze om haar heen keek. Het was best rustig, merkte ze op terwijl ze daarna weer naar het jongen en het meisje keek.
Sammy gooide gefrustreerd haar ipod terug in haar tas en liep naar een bankje. Waarom? dacht ze beduusd. Haar ouders vertikten het haar naar een cursus te sturen om leren contacten te verleggen, waar ze erge ruzie over hadden gehad. Ze wou ook gewoon op mensen af kunnen stappen zonder bang zijn diegen af te schrikken.
Sammy begroef haar hoofd in haar handen terwijl ze diep in en uitademde. Dit schooljaar zou láng worden..