If you have an issue, get a tissue. [Nicki ♣ Nash]

Laatst aangepast door Nash op do okt 24, 2013 8:49 am; in totaal 1 keer bewerkt

"Dúde, wat is u probleem?" Nash stond in de deuropening met zijn linkervoet op de grond te tikken, hevig in zijn haren wrijvend. Een zucht van diep uit zijn keel verliet zijn mond. "Wat? Ik heb gewoon voor wat meer sfeer gezorgd?" Devon stond met zijn armen omhoog onschuldig te kijken, maar zijn typische grijns verpeste het voor hem helemaal. "Buiten, nú."Nash zwaaide de deur kwaad open en ging achter de blonde jongen staan, met zijn handen in zijn rug duwend. "Maar, maar? Komaan, we zijn toch vrienden? Ik heb alleen wat posters opgehangen?"
"Twintig posters met Justin Bieber en One Direction, met daarbovenop nog kussen met rode lippenstift, noem jij dat 'alleen wat posters ophangen?'" Bij dat laatste imiteerde hij Devon's verontwaardigde toon, terwijl hij zijn vriend in de hal liet staan. "Je wist dat ik vandaag een nieuwe kamergenoot ging krijgen. Bedankt, vriénd." En in drie seconden had Nash de deur toegesmeten, recht in het gezicht van Devon, die nog luidkeels "Sorrý!" riep. Hoofdschuddend stapte Nash zijn kamer binnen, terwijl een halve grijns zijn mondhoeken deed krullen. Oké, Devon had wel humor, dat kon hij hem niet ontnemen. Haastig haalde Nash de posters van de muren en dropte hij die meteen in de vuilnisbak die in de hoek van de kamer stond. Ergens was hij wel benieuwd wie zijn nieuwe kamergenoot zou worden. Stiekem hoopte hij op een chille gast waarmee hij van alles zou kunnen uithalen. Alhoewel.. Een meisje zou ook wel weer voor wat entertainment zorgen. Peinzend plaatste Nash een vinger op zijn kin. Het mocht voor zijn part het meest speciale mens van de wereld zijn, maar hij wou geen ouderwetse, preutse slet die de hele tijd zou zagen. Na een halfuurtje had Nash de kamer opgeruimd en kon hij zich eindelijk klaarmaken. Binnen een halfuurtje zou de nieuwe normaal gezien moeten aankomen, als hij de receptie mocht geloven natuurlijk, dus dat betekende dat hij zich zou mogen haasten.
In tien minuten was hij uit de douche en had hij zich in zijn blauwe jeansbroek met gaten gestort. Nog een fel wit T-shirt en daaronder een paar zwarte Nikes en hij was klaar. "Oh nee, wacht.." Nash sprintte zijn badkamer terug binnen en spoot nog haastig wat van zijn zoete parfum in zijn nek, eentje die de meesten best lekker vonden ruiken. Op zijn gemak plaatste hij zich op zijn bed, zijn Iphone in de aanslag, benieuwd naar wie er straks binnen zou komen. Wat hij wel niet besefte was dat er nog één poster van Justin Bieber aan de kast hing met daarop wel duizende rode zoenen..

Nicki zuchtte en liet haar rugtas op de grond vallen. Nonchalant en kauwend op haar kauwgum staarde ze naar het gebouw dat vanaf vandaag haar nieuwe thuis zou zijn. Haar moeder was zielsgelukkig met haar nieuwe echtgenoot - voor nu - en Nicki had haar eigen weg kunnen kiezen, en die ging deze kant op. Monica High, Santa Monica, Californië. Iets totaal anders dan Australië, dat zeker. Minder bogans en meer hersenloze bimbo's met allerlei op siliconen gebaseerde lichaamsdelen. Ja, het was echt een stad voor haar. Met een grijns op haar gezicht gooide ze haar tas weer over haar schouder. Eén enkele tas had ze meegenomen, ze had niet veel nodig. Ze had überhaupt niet veel dingen, het was eigenlijk voor het eerst dat ze echt geld had om uit te besteden, met dank aan haar nieuwe stiefvader. Al kende ze hem nog maar enkele weken, ze mocht hem nu al. Net zoals ze haar nieuwe, peperdure schoenen van Christian Louboutin mocht. Op haar hoge hakken liep ze de trappen op, naar waar haar nieuwe kamer zou zijn - en tevens haar nieuwe kamergenoot was. Ze was uiterst benieuwd naar hem, al dacht ze niet dat ze al teveel tijd op haar kamer zou besteden. Ze gooide haar lange, blonde haren over haar schouder heen terwijl ze haar ogen de kost gaf. Het was zeker een mooi gebouw, een stuk beter dan dat krot van een huis terug in Australië.
Na heel wat gezoek - ze was een tikkeltje te eigenwijs om iemand de weg te vragen - kwam ze toch bij de juiste kamer aan, althans, dat dacht ze. Ze opende de deur met het sleuteltje dat ze had ontvangen, klaar om zich te laten verrassen. Ze stapte de kamer in, keek rond. Er was aardig wat ruimte, het zag er helemaal niet verkeerd uit. En daar, haar nieuwe kamergenoot. Ze trok een wenkbrauw op. Een jongen, een beetje standaard gekleed. Ze glimlachte even naar hem. "Hey," zei ze rustig, terwijl ze haar rugtas op het dichtstbijzijnde bed gooide. Ze ging op de bedrand zitten en keek hem aan. "Dus jij bent m'n nieuwe roommate?" zei ze grijnzend. Ze graaide wat in haar tas en viste een pakje sigaretten naar boven. "Ik hoop dat je geen bezwaar hebt tegen roken," zei ze rustig. Ze pakte er één uit en hield het vervolgens suggestief voor hem, met vragende blik in haar ogen. Eens kijken of dit jochie deugde.

Klik. Klak. Klik. Klak. Het geluid van hakken echode in de lange gangen en haalde Nash uit zijn roes. In één beweging had hij zijn benen over zijn bed gegooid en ging hij in een nonchalante houding zitten, zijn hoofd naar de deur gericht. Zijn tong streek verwachtingsvol langs zijn lippen terwijl hij zijn amandelbruine ogen op het blonde meisje gooide dat binnen kwam. "Wel helloo.." Ongegeneerd liet Nash zijn ogen over haar lichaam gaan en goedkeurend knikte hij, half grijnzend. "Niet slecht," Mompelde hij binnensmonds. "helemaal niet slecht.." Nash grinnikte en liet haar kalmpjes wennen aan de ruimte. Haar vraag deed hem zijn schouders optrekken. "Ik verneem van wel. Tenzij je nu nog wilt veranderen tenminste." Hij zond haar een zuinige knipoog en ging breed glimlachend op zijn bed zitten. De persoon zag er hem een doorsnee meisje uit dat je wel vaak zag rondlopen in een modestad als deze. Haar perfect gestijlde, blonde haren lagen perfect in model en haar hoge hakken lieten Nash meteen suggereren dat ze veel zorg besteedde aan haar uiterlijk. Niet dat dat verkeerd was natuurlijk.
Het pakje sigaretten dat ze uithaalde deed hem lachen. Oeh, dit ging helemaal goed komen. De sigaret die ze naar hem uitstak nam hij gretig aan en hoofdschuddend gaf hij aan dat hij er niets tegen had. "Ik rook zelf dus nee, geen problemen mee." Nash nam een felblauwe aansteker uit zijn broekzak, stak zijn sigaret aan en gooide hem naar het bed van het meisje. "Alsjeblieft." Reageerde hij droogjes, het raam terwijl openzettend zodat heel de kamer wel niet naar rook zou ruiken. Het was een aangenaam weertje buiten dus de kans dat Nash het stad in zou trekken was best groot. Met zijn gezicht naar het terras gedraaid wenkte hij het meisje dat ze hem moest volgen. "Ik neem aan dat je hier nieuw bent dus kom dan maar meteen eens kijken." Hij schoof het vensterraam naar rechts en kroop door het kleine vierkant dat leidde tot een groot dakterras. Dit was zo goed als de enige kamer die een dakterras had dus ze mochten van geluk spreken. "Hier kun je dus stoelen, poefen of whatever op schuiven. Zeer gezellig voor 's avonds." Bij dat laatste liet hij zijn wenkbrauwen een aantal keren wiebelen.
"Nash by the way, met wie heb ik het genoegen?"

Ze voelde zijn ogen gewoon over haar heen glijden, subtiel was hij in ieder geval niet. Dat zou waarschijnlijk geen probleem worden, zolang hij haar maar een beetje respect toonde en niet besloot zijn waardigheid uit het raam te gooien. Ze had wel het gevoel dat ze met elkaar op zouden kunnen schieten. Hij was een behoorlijk overmatige flirt, maar daar kon ze prima mee leven. Ze kon er zelfs wel om lachen. Ze wist al helemaal dat het zou klikken toen hij een sigaret uit het doosje plukte en bekende dat hij zelf ook rookte. Een glimlach verscheen op haar roze gestifte lippen en greep de aansteker van het bed. "Thanks," zei ze, terwijl ze haar sigaret boven het vuurtje hield. Haar ogen volgden hem toen hij het raam openzette, waarop ze naar buiten keek. Het was hier op vele manieren anders dan in Australië, maar toch ergens ook weer hetzelfde. Het klimaat leek veel op elkaar, dus wat dat betreft zat ze wel goed. De mensen waren alleen zo anders. Arroganter, maar met meer klasse, en ergens toch egocentrischer. De jongen gebaarde dat ze mee moest lopen, dus stond ze op en liep ze achter hem aan. Jezus, die hakken begonnen wel pijn te doen nadat je er een paar uur op liep. Misschien werd het tijd voor een paar flats. Dat riep weer een andere vraag op, waar zou ze al haar schoenen gaan laten? Nu ze eindelijk meer dan vijf dollar gemiddeld op zak had, en in Santa Monica woonde, wist ze zeker dat deze kamer binnenkort vol zou staan met tassen van Chanel, Christian Louboutin, Prada en wat al niet meer. De stem van de jongen haalde haar uit haar gedachten. "Hier kun je dus stoelen, poefen of whatever op schuiven. Zeer gezellig voor 's avonds," vertelde hij. Nicki keek rond vanaf het dakterras. Gezellig was het zeker. Ze zag al helemaal voor zich hoe ze hier zat met een elite groepje vrienden - dat ze nog moest maken - een drankje erbij, turend in de verte naar de donkere hemel en de verlichte stad. Ze grinnikte even om de gezichtsexpressie de die jongen aan zijn zinnen toevoegde. "I love it," zei Nicki tevreden. De kamer was perfect, haar kamergenoot leek ook alles behalve een teleurstelling en ze keek voor het eerst echt uit naar school. Hij stelde zich voor als Nash, wat haar herinnerde dat ze hun namen niet eens uitgewisseld hadden. "Nicki," zei ze glimlachend," maar voel je vrij om me een of andere belachelijke bijnaam te geven." Ze nam nog een trekje van haar sigaret en blies de rook uit over het terras. Ze ging zich hier zeker wel thuisvoelen.

Nash keek het meisje zijdelings aan, benieuwd voor haar reactie en hoe ze het hier zou vinden. Haar brede glimlach vertelde hem genoeg. Het deed hem goed dat ze er zin in leek te hebben. Haar zachte stem haalde hem uit zijn trance en grijnzend keek hij op haar neer, zijn bruine ogen fonkelend schitterend. "Nicki.." Hij liet haar naam enkele keren rond zijn tong rollen en knikte uiteindelijk goedkeurend. Die naam zou hij wel kunnen onthouden. "Wel nog een moeilijke om een bijnaam voor te verzinnen.. Laten we het voorlopig nog houden op Nicki. Naarmate de tijd zal ik er wel eentje uitvinden." Hij knipoogde en grijnsde van oor tot oor. Ja, dit meisje zag er hem echt nog wel een leuk karakter uit. Let us hope.
"Zeg eens, vanwaar kom je juist?" Nash was ondertussen al terug naar binnen gelopen en had een grote zak chips met frisdrank uit de grote kast gehaald die tegen de muur stond. Op een of andere manier had Nash altijd wel iets in huis liggen, en zorgde hij er ook voor dat zijn kamergenoot niets tekort kwam. Tenslotte was het meisje nieuw en wou hij dat ze zich op welke manier dan ook welkom voelde. "Hier. Tast toe." Nash gooide eerst twee poefen in het midden van het dakterras, plaatste een kommetje in het midden met daarbij nog twee glazen. "Champagne heb ik helaas niet in huis liggen dus we zullen het moeten doen met cola en fanta." Hij lachte en liet zich al zuchtend in zijn poef zakken, zijn benen ietwat uit elkaar zodat hij daarop zijn ellebogen kon leggen met dáarop zijn hoofd.
De zon scheen hoog aan de hemel en liet haar warmte over heel het dakterras vallen. Dat maakte dat het enorm warm en Nash het moeilijk had om niet zijn hoofd in een grote bak water te steken. "Volgens mij zul je er wel geen bezwaar tegen hebben dat ik-" Hij maakte zijn zin niet af en liet zijn wit t-shirt over zijn hoofd glijden. Zijn perfect afgetraind lichaam stak fel af tegen zijn blauwe jeansbroek en een triomfantelijke blik sierde zijn gezicht. Zou dit meisje gemakkelijk om te brengen zijn met een lichaam of zou ze meer nodig hebben om impressed te zijn? Op een of andere manier was het meisje voor hem nog onvoorspelbaar. Wat eigenlijk niet echt verwonderlijk was want hij kende haar nog maar net. "Nu, vertel eens.." Nash ging ietwat rechter zitten en nam Nicki's hand kort vast, haar diep in de ogen kijkend. "Is dit intimiderend genoeg?" Het lukte hem welgeteld vijf seconden om zijn gezicht in de plooi te houden en zijn lach vast te snoeren, maar daarna kon hij het niet laten een kort lachje te laten ontsnappen. "Oké nee, dat wou ik niet vragen.." Hij herstelde zich snel en liet haar hand kalmpjes los, zijn blik nog wel op haar vasthoudend. "Wat wil je doen vanavond? Want als mijn nieuwe kamergenoot is het bij ons de traditie om samen uit te gaan." Hij grinnikte, gooide zijn bruine haren ietwat naar rechts en boorde daarna nog eens zijn blik in die van haar. "En ik accepteer geen nee."

Nicki trok even een wenkbrauw op naar de persoon voor haar. Hij herhaalde haar naam enkele keren, knipoogde en grijnsde naar hem. Ergens vond ze dat hij gewoon té hard probeerde - wat hij dan ook aan het proberen was - maar ergens anders kon ze er ook wel weer om lachen. Nu had ze tenminste een kamergenoot met een gevoel voor humor en tenminste een beetje lef. Hij was spontaan, en hij leek daarbij ook niet bang om zichzelf naar voren te zetten, het centrum van aandacht te zijn. Nicki had het gevoel dat ze wel meer dan alleen kamergenoten zouden kunnen zijn. "Zeg eens, vanwaar kom je juist?" vroeg hij, waarop ze glimlachte. "Australië. Land van de kangoeroe's en suffe familiebarbecues," antwoordde ze. De meeste Amerikanen hadden een soort van archetype in hun hoofd over Australiërs. Een soort rare hillbillies die in de middle of nowhere leefden en daar ook vrede mee hadden. Het was juist het tegendeel: Nicki had in een buitenwijk van een gigantische stad gewoond, waar ze de ene helft van haar vrije tijd op straat besteedde en het andere met het schrobben van vloeren van vieze hotels en restaurants. Daarmee vergeleken was Santa Monica een aangename verrassing, alhoewel ze Australië ergens toch wel miste. Nash haalde een zak chips tevoorschijn, gepaard met frisdrank. Nicki plofte op de poefen die voor haar gereed stonden en ging languit liggen. Haar schoenen trapte ze af, ja, high heels zagen er geweldig uit, maar ze deden verrekt veel zeer. "Champagne heb ik helaas niet in huis liggen dus we zullen het moeten doen met cola en fanta," zei de jongen geamuseerd en Nicki lachte. "Na die lange reis keek ik wel een beetje uit naar een shotje tequila," grapte ze. Die lange reis had haar zeker wel dorstig gemaakt, dus pakte ze gehaast de fles Fanta en goot die in haar glas, waarna ze een aantal teugen nam. Ze merkte al snel dat het behoorlijk warm was en was uitermate blij dat ze een shirt met korte mouwen en shorts aan had gedaan. Ze keek weer op toen Nash sprak, maar hield zich even verrast stil toen hij zijn shirt over zijn hoofd trok en daarmee korte metten maakte. Ongegeneerd staarde ze naar zijn gespierde lichaam. "Zo mag je er wel vaker bij zitten," zei ze rustig, terwijl ze nog een slok van haar drankje nam. "Nu, vertel eens.." hoorde ze, en voelde Nash' hand om de hare. Ze keek hem ietwat verontwaardigd aan. Ze had geen probleem met geflirt, maar ergens kon ze dit niet heel erg waarderen. Ze liet het er toch maar bij en liet hem verder praten. "Is dit intimiderend genoeg?" ging hij verder, terwijl Nicki hem ietwat ongeamuseerd aanstaarde. Dit ging van gezellig naar totally awkward binnen enkele seconden. Hij lachte uiteindelijk en liet haar los, en Nicki voelde zich alweer een stuk meer op haar gemak. Hij vroeg wat ze wilde doen. Wat wilde ze gaan doen? "Als je het zo stelt... Wat dacht je van een kroegentochtje? Ik moet de beste bars en clubs hier natuurlijk wel kennen," zei ze glimlachend. Daarbij had ze een gierende behoefte aan alcohol, en misschien nog wel meer dan dat.

» Nicki Azalea
» Pound The Alarm [NICKI]