Kamer van Pablo & Jacky

Gapend drukte Jacky de wekker nog een keer op snooze, het was vannacht laat geworden of beter gezegd vanochtend vroeg. Donderdag avond stond bekend om Ladiesnight en aangezien Jacky wel van feestjes hield was ze daar altijd wel te vinden. Zo gisteravond dus ook, ze had de grootste lol gehad met haar vriendinnen en een paar jongens van het football team. De shotjes gingen er aardig goed in, dat merkte ze nu wel. Gelukkig was het vandaag geen schooldag voor Jacky, op vrijdag had ze altijd vrij. Maar ze moest wel haar rondje joggen doen en s avonds naar de cheerleader training. Jacky beloofde zichzelf dat ze nog 5 minuten mocht blijven liggen en dan echt aan de slag moest, ze zou vandaag ook een nieuw kamergenootje krijgen en het was nog een grote troep. Hier en daar lagen kleren door de kamer, het was namelijk erg moeilijk om dagelijks een geschikte outfit te vinden. Nadenkend over wat er nog allemaal moest gebeuren dutte Jacky nog een beetje in. Vandaar dat ze weer een hartaanval kreeg van het maar al te irritante gepiep van haar wekker, met een kreun zette ze de wekker uit en ging recht opzitten. Ondanks dat Jacky altijd wel vrolijk over kwam was ze echt geen ochtend mens en hield ze niet van gezeur aan haar hoofd voor ze een kop koffie had gehad. Vandaar dat ze in haar pyjama shirt richting het senseo apparaat, eigenlijk moest ze z’n ding kopen die op een bepaalde tijd zelf aanging. Dat zou heerlijk zijn opstaan en meteen een kop koffie voor je neus hebben. Gapend wachtte ze op haar koffie terwijl ze met een hand over haar hoofd wreef. Die laatste shotjes waren niet bevorderlijk geweest voor haar hoofdpijn en lichamelijke gesteldheid. Misschien als ze wat langer had uitgeslapen dan 10 uur had ze er niet zo veel last van gehad. Maar ’s middags was het gewoon te warm om te gaan joggen en ’s avonds had ze training dus veel keuze had mevrouw niet. Voor Jacky een kop van haar warme dampende koffie nam hield ze haar neus even boven het kopje. Wat rook koffie toch altijd zo heerlijk op de ‘vroege’ ochtend. Na twee kopjes warme koffie werd het toch wel echt tijd om aan de slag te gaan. Snel poetste ze even haar tanden en deed ze haar blonde haar in een paardenstaart, zo zouden er geen blonde sprietjes in haar ogen terecht komen onder het rennen. In een rap tempo hees Jacky zich in een sportbroekje en topje, om haar arm deed ze een hoesje voor haar telefoon. Deze stond aangesloten aan een paar oortjes, zonder muziek ging Jacky echt de deur niet uit om te sporten. Dan vond ze het maar saai en stil, en als Jacky iets niet was dan was dat saai en stil. Even bleef Jacky in de deuropening staan, net op tijd om te realiseren dat ze haar sleutels vergat. Een opgeluchte zucht kwam tussen haar lippen vandaan, het zou anders de zoveelste keer zijn dat ze zichzelf buitensloot. Jacky gaf altijd haar haarkleur de schuld maar zelf wist ze ook dat het eigenlijk kwam doordat ze zo impulsief was. Snel griste ze haar sleutel uit het sleutelbakje, een schattig hartvormig bakje dat op het kastje naast de ingang stond. Nu kon ze veilig op pad en ook weer gewoon binnen komen. In een drafje ging het blonde meisje de trap af, er was ook een lift maar dit was een betere warming up voor het rondje joggen. In het begin ging het rennen erg moeizaam haar hoofd bonkte nog en de zon deed pijn aan haar ogen, maar eenmaal in het park kreeg ze het ritme te pakken en rende zonder problemen haar rondje rond. Ongeveer 45 minuten later kwam het blonde meisje weer de trap op in een drafje. Plofte eenmaal binnen op de bank om rustig tot adem te komen. Rennen met een kater was altijd zwaarder als normaal, maar wel goed voor je even de restjes alcohol je lichaam uit zweten. Terwijl Jacky aan het uitzweten was begon ze een brunch voor zichzelf te maken. Een lekker broodje met kaas en tomaat. En natuurlijk nog een kop koffie, in de ochtend kon je haar altijd blij maken met een kop koffie. Eenmaal het eten naar binnen begon ze aan de afwas, dit was niet veel want ze vond het ronduit smerig om je afwas langer als een dag te laten staan. Zo gezegd zo gedaan nog geen kwartier later stond alles weer schoon en droog netjes in de kast. Snel zou ze zich gaan douche en beginnen met opruimen, ze had namelijk geen flauw idee wanneer haar roommate kwam. Ook wist ze niet wie, wel hoopte ze op een gezellige meid waar ze lekker meiden dingen mee kon doen. Waarschijnlijk zou haar roommate pas na 3 uur komen, het lag er maar net aan welke vakken je had anders moest je gewoon naar school op vrijdag. Met een vrolijk muziekje op stapte Jacky onder de douche, genietend van de warme stralen die haar lichaam aanraakte. Douche was ook een van de favoriete dingen van Jacky, ze kon er gerust een half uur onder staan maar vandaag niet. Vandaag moest ze haar rotzooi opruimen en beginnen aan een verslag. Vandaar dat ze maar een korte douche nam van 15 minuten. Haar haren stonken nog naar rook, van het cafe, en moesten daarom twee keer gewassen worden. Na haar douche sessie hees ze zich in een simpel jurkje en föhnde ze haar haren droog, deed ze dit niet leek ze net een poedel. Lichtjes bracht ze een naturel kleur oogschaduw en lippenstift op. Even een zwart lijntje onder haar ogen en mascara op en klaar was kees. Aangezien er niks speciaals op de agenda stond vandaag, ze zou meer bezig zijn met schoonmaken, bleef haar make-up simpel. Tutten vond ze heerlijk voor de spiegel maar niet wanneer toch niemand het kon zien. Nogmaals poetste Jacky haar tanden. Terwijl ze met haar tandenborstel in haar mond stond keek ze nog eens in de spiegel. Bij het horen van het slot van de voordeur keek Jacky geschrokken op, het zou toch niet nu al haar roommate zijn? Dan was die wel erg vroeg, wat moest die wel niet van al die troep denken? Zonder na te denken rende Jacky de woonkamer binnen om te kijken wat er aan de hand was, zich niet bewust van de tandenborstel die ze nog steeds in haar mond had. Vlak voor haar neus stond een jongen met bruine haren. Toen ze begon te spreken “Sorry van de rommel…” realiseerde Jacky pas dat ze nog met haar tandenborstel in haar mond stond. Meteen liep haar wangen rood aan. Wat zette ze zichzelf weer eens mooi voor schut. Terwijl ze de jongen excuserend aan keek liep ze achteruit richting de badkamer zodat ze hem in de gaten kon blijven houden. Zou dat haar kamergenoot zijn? In ieder geval niet wat ze verwachtte dan. Geen 5 tellen later stond ze weer voor zijn neus, ditmaal zonder tandenborstel of andere rare dingen, en verontschuldigde ze zich “ Sorry, Ik ben Jacky, en jij? Zoals ik al zei sorry voor de rommel, ik wou het nog gaan opruimen maar had niet verwacht dat ik zo vroeg al bezoek zou krijgen. Ik ga meteen aan de slag, de afwas is gelukkig wel al gedaan. Als je wilt kan ik je een kop koffie aanbieden en kun je even plaatsnemen op de bank” Een onschuldige glimlach stond op Jacky’s gezicht. Ze was altijd een spontaan meisje geweest die een vlotte babbel had. Vandaar dat ze soms ook erg veel sprak, sommige mensen vonden zelfs dat ze te veel sprak. Meestal had ze dat zelf niet door, maar realiseerde ze zich dat later pas. “ Dus koffie ? “ Vroeg ze hem nog eens vragend.

Beetje te snel willen zijn --'

Voor zover hij nu kon zien zou het best nog een leuk jaar kunnen worden met Jacky als kamergenote. Misschien zou hij zich soms wel irriteren aan haar gebabbel, maar voor de rest moest het wel goed komen. Je zou dus kunnen zeggen dat ze bij hem een geweldige eerste indruk had gemaakt met die tandenborstel in haar mond. Misschien was ze ook zo laat opgestaan als hem of was het gewoon een meisjesding om je tanden twee keer op een dag te poetsen. Pablo had zich nooit echt in meisjes verdiept, zou echt niet weten wat ze allemaal op een dag deden om zich mooi te houden en ervoor te zorgen dat ze gezien konden worden in het openbaar. Wat hem betreft waren alle meisjes mooi, al had je er natuurlijk wel een paar die er een beetje bovenuit staken. Jacky was bijvoorbeeld zo’n meisje dat er voor hem wat bovenuit stak. Ze mocht best gezien worden met die blonden lokken en haar slanke lichaam. De pretlichtjes dansten vrolijk op en neer in zijn ogen toen ze voor de tweede keer rood werd nadat hij wat gezegd had. Het was gewoon geweldig om te zien hoe ze zich wat geneerde en voor even niks leek te durven zeggen. Pas toen hij zijn zegje gedaan had, hadden haar wangen hun normale kleur weer terug gekregen en deed ze haar mond weer open om te vragen hoe hij zijn koffie wilde hebben. “Doe maar gewoon zwart. Ik heb het niet zo op melk en suiker maakt me dik.” Met een grijns klopte hij even op zijn buik. Dat laatste was natuurlijk een grapje geweest aangezien hij zich niet eens iets hoefde aan te trekken van wat hij juist at. Op de een of andere manier kwam hij nooit echt bij en bleef hij er redelijk mager uitzien. Hij kon dus echt gewoon alles eten wat hij wilde zonder dat hij ook maar een kilo bijkwam. Toen gezegd werd dat hij niet hoefde te helpen, maakte hij inwendig bijna een sprongetje van vreugde. Zijn gezicht wist hij in de plooi te houden, kreeg het zelfs voor elkaar om er een spijtige blik op te toveren, alsof hij het erg vond dat hij niet kon helpen. Natuurlijk was die blik ook al snel terug uit zijn ogen verdwenen toen ze zijn koffie aangaf en genietend sloot hij zijn handen even om het kopje heen voordat hij een slok nam. De warmte van de koffie verspreidde zich door heel zijn lichaam en liet een aangenaam gevoel achter. Het feit dat hij best tv zou mogen kijken, liet hij zich geen twee keer zeggen en met een zachte plof liet hij zich op de bank vallen voordat hij de afstandsbediening pakte en naar het sportkanaal zocht om te zien of er iets leuks op te zien was. Bij een of andere basketbalmatch hield hij halt en genietend liet hij zich wat onderuit zakken terwijl hij zachtjes van zijn koffie nipte. “Ik ben hier op school ingeschreven omdat ik een klein meningsverschil had met de directeur uit mijn vorige school en mijn vader er een zooitje van heeft gemaakt. Ik was alles even beu en ben toen maar verhuisd en bij een vriend gaan logeren totdat ik hier terecht kon. Ik stroom in in 12B geloof ik.” Een korte blik op zijn rooster vertelde hem dat hij het juist had en zachtjes knikte hij om zijn woorden ook even te bevestigen. “Voor de rest ban ik twintig jaar oud, heb ik een voorliefde voor alles dat met komiek te maken heeft en ben ik nog single. Was dat hetgeen dat je ook nog wilde weten?” Voor een kort moment scheurde hij zijn ogen van het beeld af om even naar Jacky te kijken en de match daarna terug te volgen. “Hoeveel kleren heb je eigenlijk? Je zou zo een wedstrijd met mijn stiefmoeder kunnen houden om te zien we er de meeste kleren heeft.” Amanda had bijna twee hele kleerkasten vol met kleren en zelfs dan moest ze nog proppen om de deuren dicht te krijgen. Hijzelf had ongeveer een achtste van hetgeen dat zij had, iets dat ze schandalig vond. Het was al vaak gebeurd dat ze hem mee had genomen om te winkelen en telkens waren ze thuisgekomen met een broek en een shirt, meer niet. Pablo hield er gewoon niet zo van om te gaan shoppen, zat thuis liever achter de televisie dan dat hij honderd winkels afstruinde opzoek naar iets leuks. “Als je wilt dat ik iets anders opzet moet je het gewoon zeggen. Zo belangrijk is die match niet echt.” Het was gewoon een vriendschappelijke match tussen twee teams, niet direct erg spannend te noemen. “Wel, ik moet zeggen dat je best goed bent in opruimen, zou je zo niet eens mee willen komen naar Mexico en mijn kamer even onderhanden willen nemen? Amanda zou je er heel dankbaar voor zijn.” Het was duidelijk aan zijn gezicht te zien dat hij het maar als grapje bedoelde, maar ergens was er toch een lichte serieuze toon in zijn stem te horen. Amanda was al erg lang aan het zeuren over zijn kamer, maar ze weigerde wel om het zelf op te ruimen zodat ze geen hartverzakking meer kreeg als ze zijn kamer binnenliep.

<3

Met haar tandenborstel nog in de mond staarde ze de jongen met bruin haar en pet aan voor een paar seconden, haar kaken waren rood gekleurd. Dit was gênant een erg goede eerste indruk. Way to go Jacky. Snel zorgde ze ervoor dat ze de tandenborstel kwijt was en kwam nog steeds met een blos op haar kaken terug de woonkamer in.  Voor ze er erg in had spuwde ze een hele stroom woorden uit naar de jongen. Omdat ze zo spontaan was kon ze vaak net iets te veel praten, sommige mensen ergerde zich daar aan. Maar de mensen die haar goed konden moesten er altijd wel om lachen. Nu deed ze het ongemerkt weer, ze was gewoon zo enthousiast door haar bezoek. Die hoogst waarschijnlijk haar nieuwe kamergenoot was. Afwachtend op een antwoord gleden Jacky’s ogen over de jongen heen. Ze moest natuurlijk meteen weten wat voor boter ze in de kuip had. Het was niet het type jongen waar ze zo 1.2.3 op af zou stappen, totaal niet. Maar dat maakte niet uit, ze kon beter een vriendelijke kamergenoot hebben dan een sexy kamergenoot die geen boe of bah zei. Nee, Jacky was echt een gezelschapsmens en kon uren met iemand kletsen over koetjes en kalfjes.  Roddelen deed ze graag, ergens was dat erg laag maar het hoorde nu eenmaal bij haar type. Wanneer ze de geamuseerde lach zag en het antwoord van de jongen hoorde kleurde de wangen van Jacky voor de 2de keer rood in 10 minuten. Ze deed het weer, ze had weer te veel en te enthousiast gesproken.  Ergens schaamde ze zich daar wel voor, maar het was ook gewoon haar karakter. Veel kon ze er dus niet aan doen, wel probeerde ze er altijd aan te denken. Beschaamd luisterde ze naar de woorden van de jongen, die zich voorstelde als Pablo. Hij kwam dus uit mexico, dat was wel te horen aan zijn achternaam. Terwijl haar ogen nog steeds op de jongen waren gericht verscheen er een glimlach op haar gezicht. Pablo was wel aardig, tenminste hij gaf een goede eerste indruk. “Maakt niet uit, dan ga ik even wat koffie zetten. Drink je hem zwart of wil je er wat in? “ Zelf dronk ze koffie altijd zwart, ze vond het zonden om er melk en of suiker in te doen. Natuurlijk had ze het wel in huis voor zulke gevallen. Veel mensen dronken hun koffie namelijk wel met melk en of suiker.  Terwijl ze een kopje uit de kast pakte en deze onder het senseo-apparaat zette bedacht ze zich dat hij had aangeboden om te helpen met opruimen. Dit was waarschijnlijk meer een vriendelijk aanbod geweest dan echt iets wat hij meende. Wie vond het nou leuk om op te ruimen, zij in ieder geval niet. Vandaar dat ze gister na tig verschillende setjes gepast te hebben, voor op stap, de boel maar de boel had gelaten. Nu zat ze wel op de blaren, visite en z’n bende, maar hij zou er gewoon aan moeten wennen. Wanneer Jacky op stap ging werden er altijd een hoop kleren uit de kast getrokken voor ze iets leuks had gevonden.  Aangezien ze stiekem erg onzeker was probeerde ze er altijd zo leuk en mooi mogelijk uit te zien. “Je hoeft me niet te helpen hoor, dat is zo gebeurd. Wel aardig van je, anyway hier is je koffie” Zei Jacky terwijl ze met het kopje voor zijn neus stond, op haar gezicht was een lief glimlachje af te lezen.  “Als je wilt kun je wat tv kijken, en doe maar of je thuis bent want dit is nu eenmaal een soort van je thuis” sprak ze toen ze de afstandsbediening voor hem op de salon tafel legde. Zelf begon ze rustig met opruimen, eerst gooide ze al haar kleren die her en der op de grond lagen op een grote hoop. Alles had ze maar een paar tellen aangehad om te passen dus kon het zo weer de kast in. Terwijl ze alle kleren die verspreid door de kamer lagen aan het oppakken was vroeg ze “Vertel eens wat over je zelf, bijvoorbeeld waarom je hier op school bent, en welke klas stroom je in?” Jacky was ook erg nieuwsgierig en maakte er een sport van om alle nieuwelingen binnen een dag te kennen, welke klas ze zitten waar ze vandaan komen. En zeker als het om de jongens ging, daar moest ze van op de hoogte blijven. Aangezien zei vaak als koppelaar functioneerde moest ze natuurlijk weten wie bij wie paste.  Binnenkort was het weer Halloween dan zouden ze ook wel bij haar komen om een date te regelen. Hopelijk had ze daar tijd voor naast het versieren van de locatie en helpen met de organisatie.  Op haar gemakje ging ze verder met opruimen, nu ze alle kleren bij elkaar had kon ze deze weer opvouwen en in de kast leggen of hangen. Het was een wonder dat er nog plek in de kast was zoveel kleren had Jacky. Soms vroegen mensen zich af of ze niet gewoon shop verslaaft was. Elke week ging ze ongeveer wel naar de stad met vriendinnen en ze kwam altijd wel met wat leuks terug. Om het geld hoefde ze het niet te laten, haar pappie maakte elke maand keurig een mooi bedrag met een paar nullen over. Natuurlijk spaarde ze er ook een gedeelte van, ze wou later natuurlijk in een mooi huis wonen, maar er werd ook veel uitgegeven aan leuke dingen. Zoals winkelen, op stap, feestjes en andere leuke uitjes. Soms ging ze wel 3 keer in de week uit eten of lunchen met een paar meiden. Living the good life was haar motto. En ze streefde hem ook aardig na. Wanneer eenmaal alles netjes in de kast lag plofte ze zelf ook met een kop koffie op de bank. “Zie je zo gebeurd” glimlachte ze naar Pablo. Ergens was het wel raar om een manlijke kamergenoot te krijgen. Nu moest ze de badkamer op slot doen, kon ze niet zomaar snel even naakt naar haar kast rennen om er wat uit te pakken. En zou ze een andere pyjama moeten kopen dan alleen een te groot ijshockey shirt. Waarschijnlijk zouden er nog een paar genante voorgevallen gebeuren….

Jacky glimlachte om wat Pablo zei, gelukkig iemand die zijn koffie ook zwart dronk. Dan had ze niet de kans om melk en suiker te vergeten wanneer ze naar de winkel ging. “Komt eraan” zei ze met een zachte stem. Rustig wachtend op de koffie keek ze nog eens over haar schouder naar de jongen. Ze vond hem moeilijk te pijlen, hij kleedde zich als een gesloten jongen met pet op maar deed zich voor als een hele vrolijke kerel. Ze zou hem vanzelf wel beter leren kennen. Met de woorden “Alsjeblieft” gaf ze hem zijn koffie en bood hem aan om tv te kijken. Dat liet hij zich geen twee keer zeggen en zapte meteen naar de sport kanalen. Terwijl Jacky bezig was met het opruimen vroeg ze zich af of Pablo alleen maar fan van sport was of ook een sport speelde. Maar aangezien ze haar mond al te veel had geopend hield ze hem nu dicht. Wel vroeg ze uit interesse naar hem. Niet verwachtend dat hij er meteen met een heel persoonlijk verhaal op in zou gaan. Het was meer als een oppervlakkige vraag bedoeld, maar hij voelde zich blijkbaar thuis genoeg om er zo op in te gaan. Hoewel Jacky erg nieuwsgierig was naar het meningsverschil tussen Pablo en de directeur van zijn vorige school hield ze netjes haar mond. Wel was er een iets wat nieuwsgierige blik in haar ogen af te lezen. Hij zou in 12b instromen, zelf zat ze in 12a, dus op school zou ze hem niet zo heel veel tegen komen. Waarschijnlijk wel in de wandelpaden waar Jacky elke dag vrolijk rond liep om alle roddels te horen. Dat hoorde er nu eenmaal bij als populair cheerleader meisje, je taak was om alles te weten wat er op school gebeurde. Daarbij moest je ook erg betrokken zijn bij alle activiteiten en liefdadigheidsdagen die er werden georganiseerd. Een speelse glimlach kwam op Jacky’s gezicht te staan toen hij vroeg of dat ze wou weten of hij wel of niet Singel was. Even keek ze hem met haar blauwe ogen recht in zijn ogen aan. “Dat waren niet mijn intenties, maar natuurlijk wel altijd handig om te weten” knipoogde ze daarna. “Basketbal je zelf ook” Vroeg ze om van onderwerp te veranderen. Om haar woorden te bekrachtigen knikte ze even richting de tv. Zelf was Jacky een fanatieke sporter maar speelde geen bal spellen. Ze vond het veel leuker om het team te steunen aan de zijlijn met leuke danspasjes en oppeppende yells. Van elke minuut van hun acts genoot Jacky, het was mooi hoe z’n yell het team weer helemaal kon oppeppen. Even zonk ze weg in haar gedachtes er moesten nog een paar pasjes worden bedacht voor een nieuwe act. Snel werd ze weer terug gebracht naar het hier en nu toen Pablo haar iets vroeg. Hoeveel kleren ze wel niet had? “Helaas maar weinig, deze kasten zijn veel te klein” Toen Jacky nog thuis woonde had ze een eigen inloop kast met een bank erin. Nu moest ze het doen met een kleine kast, natuurlijk was het een luxe probleem en zou ze altijd nog meer kleren hebben dan de gemiddelde meiden die hier rond liepen. Maar dat was het voordeel van rijke ouders. Ondanks dat ze alles kon krijgen wat ze wou probeerde ze niet verwend of verwaand over te komen, helaas maakte ze soms wel stomme opmerkingen die haar imago anders liet voordoen dan ze echt was. Eigenlijk was ze een erg onzeker, vriendelijk, ergens eenzaam meisje. Haar ouders hadden nooit echt tijd gehad om leuke dingen te doen en ze zat altijd maar bij de nany, echte liefde heeft Jacky nog nooit gekend. Omdat haar ouders het zo ver hadden geschopt hadden ze ook hoge verwachtingen van hun dochter, maar deze heeft ze nog nooit waar kunnen maken. Haar onzekerheid verbergt ze goed achter een schild van een glimlach, mooie kleren, spontane babbel en slank figuur. “Laat maar opstaan hoor, vind sport altijd wel interessant om te kijken, zolang het maar geen soccer is. Het liefst kijk ik football” beantwoorde ze Pablo die best wat anders wou opzeggen. Zonder stoer te doen meende Jacky echt dat ze het leuk vond om football te kijken. Ooit hoopt ze ook voor zulke grote teams te mogen cheeren, niet iets wat haar ouders leuk vinden. Maar ze had al geleerd dat ze zichzelf gelukkig moest maken en niet haar ouders. Even keek Jacky geschrokken richting Pablo van achter haar kop koffie, mee naar Mexico?? Ze wist niet veel van dat land, was er nog nooit geweest, maar hoorde de laatste tijd wel veel slechte dingen op het nieuws er over. “Kom ik dan nog ooit terug de grens over?” vroeg ze met een onzekere glimlach. Natuurlijk maakte ze zichzelf weer belachelijk “Met die drugs oorlog daar weet je het maar nooit of je hebt zo een kogel door je kop”. Ze moest er niet aan denken zo jong te sterven, er waren zo veel dingen die ze nog wou doen. Terug naar Parijs, nog een keer naar London, Barcelona, en natuurlijk Tokio. Ooit wou ze weer leren paardrijden, vroeger had ze haar eigen shetlander gehad maar dat was alweer een aantal jaren geleden. Ze moest nog wel 10 keer verliefd worden en leren van relaties om uiteindelijk de liefde van haar leven te ontmoeten. En dan het hele huisje, boompje, beestje verhaal waar te maken.

Nog even keek ze naar de match en tijdens de pauze begon ze te spreken. Het was ronduit irritant om onder een wedstrijd te praten, dan miste je natuurlijk net een punt. “Eigenlijk moet ik nog boodschappen doen, heb niks voor vanavond in huis. Maar we zouden natuurlijk ook gewoon voor nu even wat kunnen bestellen, chinees, Mexicaans, Italiaans,Thais. Dan ga ik morgen wel naar de winkel. Moet namelijk ook zo naar training. “ Een blosje was op haar gezicht af te lezen, door al die chaos was ze vergeten boodschappen te doen. Voor morgen ochtend had ze wel in huis, maar om nu voor twee personen te koken zat er niet in.