Skinnydippen!

Ruby trok de deur van haar kamer achter zich dicht, sloot de deur met haar sleutel aangezien Fay en Madison weer eens niet thuis waren en zich vast vermaakten met drugs of alcohol besloot ze te gaan hardlopen. Ze droeg de gebruikelijke kleding, en het was om de gebruikelijke tijd; ongeveer twee uur 's nachts. Buiten strikte ze haar veters nogmaals goed waarna ze haar lange blonde lokken samenbond in een hoge staart, waarna ze begon te rennen.
Ze sloeg een paar straatjes in terwijl de lantaarns wanhopig probeerden de straat te verlichten, maar de duisternis nooit helemaal weg wisten te krijgen. Anderen zouden liever het daglicht kiezen maar Ruby was anders, ze vond het heerlijk om helemaal alleen te zijn en niemand tegen te komen of iets dergelijks. Uiteindelijk bereikte ze de Santa Monica Pier, welke ze een stukje volgde. Ze nam een korte pauze en ging lopend verder, trok haar schoenen uit en hield deze nonchalant in haar rechterhand. Het koude zand voelde heerlijk aan onder haar blote voeten, lekker koel na de inspanning. Met haar vrije hand haalde ze het elastiekje uit haar haren en keek ze even naar de club 'La Palapa' waar mensen buiten stonden die luidruchtig aan het schreeuwen waren.
Ze liet ze maar, liep verder naar het water en liet haar schoenen in het zand vallen, gevolgd door haar sokken. Ruby rolde haar joggingsbroek voor een klein stukje op en voelde aan het water, wat behoorlijk aangenaam was. Haar blik ging even rond de omgeving en nadat ze had opgemerkt dat ze vrijwel alleen was trok ze haar shirt, broek, BH en slipje uit. Ze liep verder het water in en nam een frisse duik, maar nadat ze weer boven kwam merkte ze dat ze niet alleen was. Met haar handen streek ze haar natte haren uit haar gezicht en keek ze naar de persoon die bij haar kleren was gaan staan, terwijl ze onder water bleef en niet van plan was om er uit te komen terwijl er iemand toekeek.

[Alleen Morzan en ik! Anderen met toestemming ]

[Ooh arme hersens die moeten inspiratie bij elkaar schrapen x)]

Met zijn rug tegen een houten pilaar die de pier op zijn plek moest houden staarde hij naar de kabbelende zee. Het gaf een rustig effect wat hem de nodige rust gunde. Hij was een tijd weggeweest van Monica, zijn zusje was ernstig ziek geworden en niemand wist nog echt waardoor. Nu wel, hij sprak er niet over, dacht er zelfs niet aan. Het was deprimerend en de zee was zijn toevlucht. Het was raar, zijn gebruikelijke skaten leek opeens weg gevaagd te zijn, hij was nu of bij de zee of op zijn kamer. De enige plekjes waar zijn hoofd niet op het punt van barsten stond. Zijn blote voeten groeven in het koude zand en zijn handen veegde over het zand. Het voelde ruw aan zijn huid maar lekker. De zon was opgekomen en weggegaan om plaats te maken voor de maan. Nu was ook de maan weg, het enige wat overbleef was donker zwart. Zo zwart als zijn wereld tegenwoordig was, maar hij was geen jongen die graag zijn problemen aan andere vast plakte. Een zwarte shilloutte liep door het zand, verbaasd keek hij op. Wie kwam om twee uur 's nachts nou op het strand om hard te lopen, had hij tegenwoordig nou echt nergens rust. Geiriteerd liep hij weg, helaas wel richting de hardloper die ook minder vaart maakte. Het vage lataarnlicht scheen op de hardloopster, tot zijn schrik was het Ruby. Hij had dat meisje al een lange tijd niet gezien, een keer vaag op het gala maar daar had hij zich niet tot een praatje gewend, Ruby was voor zijn gevoel zowiezo geen onzinprater. Hij haalde zijn schouders op, nou gewoon langslopen of hoi zeggen en dan terug. Ruby stapte het donkere weer in, wat echt bij haar paste. Hij liep door en Ruby's schaduw kwam steeds dichterbij. Ze begon bewegingen te maken waarvan hij moest fronsen, wat deed zij nou. In het donker leek net of ze een spastische aanval had of zoiets. Straks had ze iets op en was nu zo panisch bezig dat ze zich zo wurgde ofzoiets. Hij rende naar haar toe en Ruby rende naar het water. Bij een hoopje kleren bleef hij staan en keek toen naar het water. Shit, verkeerde plek op een verkeerd moment.

Ruby zwom in het water dat bij dit licht haast zwart was, en genoot van de heerlijke verfrissing na het hardlopen. De persoon die bij haar hoopje kleren was gaan staan had haar opgemerkt, waar Ruby vanaf toen haar ogen gefixeerd op hield. Het duurde lang voordat ze met het weinige licht had ontdekt wíe het was, maar toen ze wist dat het Morzan was werden haar ogen groot van verbazing.
Hoe lang had hij daar al gestaan, was het lang genoeg om haar naakt het water in te zien gaan..? "Morzan?" vroeg ze, haar stem was gevuld met verbazing en ook een lichte toon van walging was er in te horen. Ze herkende hem nog, hij was de jongen geweest die haar 'schat' had genoemd, waardoor zij hem vervolgens een paar klappen had verkocht. Willekeurig schoten haar handen naar haar borsten om ze te bedekken, aangezien ze niet wist hoeveel hij kon zien of niet kon zien in het behoorlijk doorheenkijkbare water. "Wat doe jíj hier?" vroeg ze hierna, haar wenkbrouw schoot als automatisch omhoog. Haar blik gleed voor een kort moment naar haar hoop kleren die naast hem lagen, die ze op dit moment behoorlijk graag aan wilde trekken. Daarna gleed haar blik naar de club waar een paar mensen het feest naar buiten hadden genomen en daar vrolijk verder gingen met drinken en roken, waarna ze Morzan weer aankeek. "Nou?" vroeg ze nogmaals, wachtend op antwoord van de jongen die haar waarschijnlijk naakt had gezien.

'Ruby?' Hakkelde hij met een mond open. Hij draaide zijn hoofd snel weg en staarde wat naar de kleren van Ruby. Hij had vaag wat gezien toen ze zich had uitgekleed maar niet veel, maar dat zou Ruby toch wel als een slappe smoes beschouwen. Hij deed er dan ook veel moeite voor om zich te verontschuldigen, hij kon er toch ook niks aan doen. Trouwens, het kon hem weinig schelen, hij had wel vaker een meisje bloot gezien en snapte niet wat het verschil met Ruby of een van zijn ex-vriendinnen zou zijn. Hij snoof geiriteerd en liet zich in het zand vallen en legde zijn ellebogen op zijn knieen. 'Wat doe jij hier.' Bedenkend keek hij naar Ruby die haar handen voor haar borsten had geslagen. Hij rolde geergerd met zijn ogen en negeerde het nou woordje van haar. Hij keek even achterom naar een stel vrienden die net van een club kwamen en draaide zicht toen weer naar Ruby en snoof. 'Ik.. Ik zit hier te wachten tot het leukste meisje op aarde hier zich uitkleed om te gaan zwemmen.' Riep hij naar Ruby, van zijn stem droop het spot eraf. Hij had haar helemaal niet bloot willen zien, en hij zou haar echt niet gaan vertellen over zijn problemen, ze zou hem vast uitlachen. Ze was een onverschillige en zeker vurige bitch. Die hoefde geen jankverhaaltjes horen daar dachten ze alleen maar minachtend op. Trouwens, ze hadden elkaar alleen een keer gesproken vanwege een dronken Fay en nog klappen gekregen ook. 'Zo en wat doe jij hier behalve naakt zwemmen?' Vroeg hij tenslotte met een onverschillige toon. Hij vond het ergens wel grappig, hij op het strand Ruby naakt in het water. Die zou voorlopig het water niet uitkomen tot hij weg zou zijn. Misschien moest hij maar een beetje langer blijven dan gepland.

Morzan hakkelde haar naam wat sullig, waardoor ze voor een kort moment moest lachen. Zeggen dat ze met hem lachtte in plaats van óm hem lachtte deed ze niet; Morzan was vast een persoon die het niet waardeerde wanneer ze loog, niet dat het haar iets uitmaakte. Het feit dat het water een stuk minder lekker was nu ze wist dat er iemand in de buurt was die haar had zien zwemmen negeerde ze voor een moment; ze zou er zometeen wel uit gaan. Haar kleren lagen immers niet ver en echt veel maakte het haar ook niet uit wanneer Morzan haar naakt zou zien. De achterkant had hij waarschijnlijk al gezien, nu alleen de voorkant nog.
Een brede grijns sierde haar gezicht toen de jongen haar probeerde te beledigen, met zeggen waarvoor hij hier kwam doordrenkt met spot en sarcasme. Ze negeerde de toon waarmee hij had gesproken en reageerde doodleuk op zijn woorden. "Nou, bedankt." mompelde ze droog, waarna ze het water uit liep. Ze was goed op haar gemak voor iemand die zich naakt en zijknat in het bijzijn van een jongen weer aankleedde, wat waarschijnlijk met haar verleden had te maken. Haar onderbroek vloog aan, gevolgd door haar Bh, joggingsbroek en topje dat alleen haar borsten bedekte. Ze lette niet op Morzan, het maakte haar niet echt uit of hij stond toe te kijken of niet. Die klap zou hij uiteindelijk toch wel krijgen; het was leuk om hem te slaan.
"Hardlopen. En jij kwam helemaal alleen naar het strand om mij te zien naaktzwemmen?" antwoordde ze in een vragende zin, haar stem klonk koel terwijl ze in het koele zand ging zitten met haar nog blote voeten en voor zich uit keek.

'Graag gedaan.' Zei hij even droog terug en zag dat Ruby zo het water uitliep. Hij haalde zijn schouders op, ze had niks bijzonders wat hem aantrok. Naakt of niet hij zou waarschijnlijk weer een klap krijgen, dat vond ze volgens hem niet erg. Ruby schoot in haar kleren en hij staarde onverschillig naar haar en wachtte tot ze weer in haar kleren zat en ook in het zand ging zitten. 'Nee eigenlijk loog ik.' Zei hij simpel en liet een schamper lachje horen. 'Ik probeerde jou te ontlopen, zoals je ziet is dat mislukt.' Merkte hij onverschillig op. Hij had de koele toon wel opgemerkt en kreeg de neiging om erop te reageren, maar hij wou zich inhouden. 'Ach schatje, wat doe je koeltjes tegen me. Was het water toch niet zo warm als je dacht.' Vroeg hij fijntjes met een lachje op zijn gezicht. Ach wat, die klap zou hij toch wel krijgen dus dan kon hij net zo goed zeggen wat hij wou, niet te erg maar zulke dingen konden best. Hij ging weer recht zitten en staarde over de zee. De zee hier was erg mooi, ook erg helder waardoor je gewoon tot diep naar de vissen onder je voeten kon staren. Een mooi gezicht, hij zou nog is moeten gaan snorkelen of duiken hier om te gaan kijken of er iets moois is om mee te nemen. Hij keek even richting Ruby die nog niks had gezegt, misschien wist ze niks of was ze verbijsterd dat hij een klap riskeerde. 'Aah, wat ben je stil. Ik dacht toch echt dat je spraakzamer was.'

De woorden van Morzan maakten haar woedend; hij wist behoorlijk goed haar boos te krijgen en leek het haast wel uit te lokken. Ze baldde haar handen tot vuisten en kneep zo hard dat haar knokkels wit werden, terwijl ze haar blik strak voor zich uit gericht hield. Hij vertelde dat hij haar probeerde te ontlopen, waar ze tevreden mee was. Het was goed wanneer een jongen haar niet wilde zien, dan kon zij ook geen last van hen hebben.
"Als je me wilde ontlopen, waarom ben je dan alsnog naar me toe gegaan?" vroeg ze, haar scherpe opmerking lag zoals altijd direct klaar. Ze had hem aangekeken en haar ogen voor een moment vernauwd, waarna ze haar blik weer voor zich richtte. Ruby wist hierdoor dat er geen God bestond, want als die er zou zijn zou ze deze jongen nooit meer tegengekomen zijn. Ze was blij dat ze overtuigd was door Lucifer hemzelf om in de duivel te geloven en uit de waan te stappen waar de meesten mensen onder leden. God bestond vroeger niet, bestaat nú niet en zal ook nooit bestaan. Toen Morzan haar nogmaals 'schatje' noemde knapte er iets in Ruby. De woede die ze tot dusverre in bedwang had gehouden kwam nu als een vurige emotie naar buiten, waardoor ze razendsnel handelde en Morzan bij zijn nek greep. Met moeite maar met het voordeel van de verassing aan haar kant drukte ze hem tegen het zand aan en ging ze op hem zitten, zorgend dat ze niet snel van hem af gegooid zou kunnen worden. "Verdomme!" riep ze boos, waarna ze zijn keel los liet en hem bij zijn kin pakte zodat hij zijn hoofd niet zou kunnen bewegen. "Waarom leer je niet dat je mij met rust moet laten en me niet boos moet maken! Ben je werkelijk zo dom?" siste ze, haar ogen stonden woest en Ruby vervloekte zichzelf om dat ze haar mes thuis had gelaten. Het zou zo geweldig zijn geweest om in hem te gaan kerven..