First Day.

Eerste dag school, en wat hij er een zin in. Peet slaakte een zucht, waarna hij zijn rugtas over zijn schouder gooide zijn skateboard pakte en de deur achter hem dicht gooide. 'Veel succes vandaag!' Hij draaide zich om terwijl hij het trappetje af liep, zijn tante May hing uit het raam en zwaaide naar hem. Peet schenkte haar een handwenk toe en liep te straat op. Hij liet zijn skateboard op de grond vallen, en rolde het asvalt over richting school. Zijn handen hielt hij aan de tas vast, zijn blik gleed over de weg. Ondertussen diep in gedachten. Zijn blik werd weer helder en bedachtzaam toen hij het geluid van mensen hoorde, luid gegil en geroep. Hij was aangekomen bij zijn nieuwe school. Hij rolde de parkeerplaats op en stapte van zijn skateboard af toen hij het gebouw in liep. Hij viste uit zijn tas een brief met daarop het nummer van zijn kluisje, en de klaslokalen waar hij zijn lessen zou volgen. Hij las het briefje door, en liep vervolgens naar zijn kluis. Daar opende hij het met zijn sleuteltje die hij uit zijn jas viste. In zijn kleus stopte hij zijn skateboard en zijn boeken die hij voorlopig de eerste twee uur niet nodig had. Voor nu had hij zijn boeken Natuurkunde en Biologie nodig, dat zou een makkie worden voor hem. Volgens zijn oom was hij zo slim doordat zijn vader dat ook was geweest, jammer genoeg had hij zijn vader maar een klein stuk van leven gekend. Plots voelde hij een stomp op zijn schouder, een beer van een jongen beukte tegen hem aan 'Kan je niet uitkijken joh!' Peet slaakte een zucht, en keek om. Weer was hij het doelwit, de jongen kwam op hem afgelopen. 'Ik vroeg je wat!' Peet keek de jongen aan, 'Nou eigenlijk liep jij tegen mij aan... dus moet jij uitkijken' Peet grijnsde breed, de jongen leek rood in te lopen en greep hem bij zijn kraag 'Wat zei je?' Peet opende zijn mond om wat te zeggen, maar zijn woorden werden onderbroken 'Flash!' Een leraar kwam aangelopen en keek de jongen waarschuwend aan, zo heette hij dus. De jongen knikte en keek hem nog een keer woedend aan waarna hij hem tegen de kluisjes aansmeet en in zijn oor verluisterde [b]'Dit is een waarschuwing!'[/i] Peet lachte, waarna de jongen hem losliet en met zijn groep vrienden de gang uitliep. Wat blikken waren op hem gericht, Peet negeerde ze. Hij deed zijn bril recht, en trok zijn shirt glad waarna hij de boeken in zijn kluisje legde. Dit beloofde nog een lange dag te worden.

-Matt, later andere

Met een soepel gebaar zwierde de jongen zijn rugzak op zijn rug, liep zijn kamer uit en sloot de deur achter zich. Dit was de laatste keer geweest zonder kamergenoot, vanaf vandaag zou er een nieuwe jongen arriveren die het bed naast die van hem zou inpikken. Eigenlijk best wel cool, het was nogal een saaie boel zo in zijn eentje. Even ging er een steek van pijn deur zijn been heen toen hij zijn linkervoet op de grond zette, maar die verbeet hij al snel. Hij had geweigerd om krukken te nemen nadat hij over die steen gestruikeld was en zijn voet redelijk hard omgeslagen had, waarom zou hij ook? Die dingen zaten alleen maar in de weg en als hij moeite deed kon hij zo ook wel door de gangen lopen. Wat mankend vervolgde hij zijn weg naar de gangen en kon nog net een paar rennende jongens ontwijken door zich plat tegen de muur te drukken. Ze waren vandaag precies iets drukker dan anders, of het lag aan hem. Misschien was hij zelf iets minder druk omdat hij amper iets kon met een voet die hij amper kon gebruiken. Langzaam liep hij weer verder en stak tijdens het lopen de oortjes van zijn i-pod in zijn oren. Bij zijn kluisje hield hij halt, deed deze open en haalde er de boeken uit die hij nodig had. Wat gesnauw een paar meter bij hem vandaan zorgde ervoor dat hij opkeek en een lichte frons verscheen in zijn voorhoofd toen hij Flash tegen een nieuweling zag roepen. Zou dat zijn nieuwe kamergenoot zijn of liep die nog ergens rond? Een grijns verscheen om zijn lippen toen hij zag dat de jongen zich niet liet doen en al meteen een antwoord had klaarstaan. Zo’n mensen zouden er hier meer moeten rondlopen, jongens die zich niet zomaar lieten kisten. Toen Flash de jongen bij zijn kraag greep wilde Matt net ingrijpen toen een leraar dat al voor hem deed. Spijtig, hij had Flash graag even een tik tegen zijn gezicht gegeven. Die jongen had echt geen leven, wilde alleen maar stoer doen door anderen in elkaar te slaan waar zijn groepje bij stond. Toen de jongen tegen de kluisjes aan gesmeten werd, kromp Matt even in zijn plaats in elkaar. Dat kon best wel eens pijn gedaan hebben, maar die knul bleef gewoon lachen. Rustig pakte hij zijn rugzak terug op en liep, of mankte, naar de jongen toe. “Hey, gaat het?” De geamuseerde toon in zijn stem kreeg hij gewoon niet weggewerkt, het was gewoon grappig om te zien hoe de jongen bleef lachen nadat hij bijna afgeranseld was. "Van Flash hoef je je niet teveel aan te trekken. Hij dreigt misschien wel, maar voert het nooit echt uit waar anderen bijzijn." Ja, iets anders dan de leden van Die Hard. Momenteel had hij er nog niet echt een ontmoet en dat hield hij liever zo. “Mijn naam is Matt, by the way. Matt Moore” De grijns veranderde even in een grimas terwijl hij even tegen de kluisjes leunde om het gewicht even van zijn voet af te halen. Misschien was het toch een beter idee geweest om krukken te nemen.