Let It Roar

Kenneth was opgestaan met een grijns tot achter zijn oren. Vandaag had hij geen les, en ook geen training te geven. Perfecte dag dus om rond te gaan cruisen. Vrolijk wandelde de jongen naar zijn kleerkast en greep daar een donkere jeans aan en een wit shirt. Daarna paradeerde de jongen vrolijk naar zijn badkamer waar hij meteen in de douche sprong. Het was geweldig om een appartement te hebben zonder huisgenoot, kon hij genoeg zaken doen die hij niet kon doen als er iemand bij hem in woonde. Of toch, hij kon tenminste koken voor zichzelf en heel die shizzle en de rommel gewoon de volgende dag opruimen. Okee, zo nu en dan was het wel eens wat eenzaam maar dan nodigde hij Charlene uit, of ging hij gewoon vrolijk naar the underground om te feesten of wat dan ook. Kenny wandelde de douche in en draaide meteen de kraan vollenbak open, zodat het warme water al gauw neer stroomde op zijn lichaam. Na een klein kwartier kwam hij weer helemaal fris er onderuit en schoot hij na zich te hebben gedroogd zijn kleren in, zorgde ervoor dat zijn haar wat deftig lag en wandelde daarna zijn kamer weer in, de jongen greep zijn leren vest en zijn sleutels om daarna vrolijk naar buiten te wandelen en zo de trap af te wandelen, en bijna te vallen, maar dat even ter zijde.
Kenneth had zijn vest inmiddels aangetrokken en sprong op zijn motor die praktisch voor de deur stond. Na enkele keren de motor te hebben laten brullen schoot de jongen van de parking af. De jongen begon te ritsen tussen de auto’s door wat een hoop getoeter met zich mee bracht, maar het maakte nu niet bepaald wat uit. Moesten ze maar wat sneller gaan rijden. Of hij moest gewoon verkeersregels volgen maar, naja dat was niet echt iets voor hem. Plus, hij moest naar de stad. Van zichzelf dan toch. Voor even schoot hij schuin tussen enkele auto’s door voelde zowaar hoe de auto hem bijna raakte maar hij was nog snel genoeg weg voor er iets erg gebeurde. Uiteindelijk besloot de jongen het verkeer toch maar mooi te volgen wanneer hij een afslag moest nemen, en daarna ging hij weer verder naar een plek om wat te eten te nemen. Het eerste wat op de baan kwam voor hem was een Mac, ach waarom ook niet. Maar dan werd het maar iets licht verteerbaar hoor. Met een hels lawaai scheurde hij de parking op en vond ergens in het midden van de aardig grote parking een plekje. Hij haalde de sleutel uit het contact waardoor de motor meteen stilviel en wandelde richting de deur. Zijn helm ondertussen wel afnemend voor ze dachten dat hij een of andere terrorist was. Zou nog al een zicht zijn, hij die met een zwarte helm de Mac binnen kwam en mensen die hem bang zouden aanstaren. Either way, hij duwde de deur open en zorgde er voor dat hij zo snel mogelijk bij het bestel ding stond. Daar aangekomen nam hij zo’n wrap ding, enkele seconden later kreeg hij het ding overhandigd en besloot hij naar buiten te wandelen. Geen idee waarom, maar hij vond dat de Mac binnen veel te hard naar frietvet en die zooi stonk. Vrolijk begon hij aan zijn eten, snack iets in die aard ding terwijl hij maar droogjes over de parking begon te lopen. Naar zijn motor ging hij zo meteen wel, want hij wist dat hij zowiezo zou gaan smossen als hij daar zou eten. Gebeurde altijd.
Toen voor hij het wist botste hij frontaal op iemand in. Zijn eten viel op de grond en bleef als een beetje smurrie op de grond liggen. Dat kon je nu echt niet menen ea! Serieus, kom op dit was niet eerlijk. Daar ging zijn eten. Gefrustreerd keek hij op en versterkte zijn greep om zijn helm. Een blond hoofd kwam tevoorschijn. 'Kan je niet... Oh.' Dat blonde hoofd was van niemand minder dan Colin, die dude van Manchester die hij had ontmoet op het dak, en die heel stiekem toch wel cool was.
[Deze post faalt ><]
[&Collin]

Met zijn ogen gesloten zat de jongen voor de zoveelste keer op het pluizige tapijt van zijn slaapkamer. Zijn handen verstrengelden zich in de zachte wolletjes en hij ademde een paar keer diep in. Het raam stond open en de zon scheen op zijn rug. Het zachte weer was zo relax dat hij geen zin had om zijn dag binnen door te brengen. Daarom had hij beslist om school te skippen. Ja, hij durfde nogal. Spijbelen, oeh. Wat een crimineel was hij toch. Hij was niet de enige, te horen aan de geluiden in the Living Building. Veel mensen leken besloten te hebben om gewoon iets leuks te gaan doen, en zo ook hij. Hij stond in een soepele beweging op en liep op zijn sokken naar de kleerkast. Daar viste hij een jeans uit, ondanks het warme weer. Hij had geen zin in zijn leren broek, al was die veel veiliger, natuurlijk. Dan moest hij maar zorgen dat hij niet viel. Hij nam een geel T-shirt en zijn leren vest. Dat moest hij wel aandoen, van zichzelf, en zonder sweater zou het best te doen zijn. Hij deed zijn kleren aan en pakte zijn sleutels van de tafel. Zijn Kawasaki stond nog steeds netjes op zijn plaats. Het duurde niet lang voor hij het ding tot leven getrapt had en de motor even warm had laten draaien. De machine kwam onder hem tot leven en hij zette hem vlot in eerste. De motor maakte een fijn geluid toen hij de parking af reed.

Het centrum, interessante plek om per motor te verkennen. De straten waren druk, maar hij reed gemakkelijk tussen alle auto's door. Onder zijn zwarte helm met spiegelglas grijnsde Colin breed. Het was even wennen aan het feit dat iedereen hier rechts reed, maar hij redde zichzelf goed. Hij reed zomaar ergens naartoe. Eigenlijk kreeg hij best wel honger, aangezien het al tegen middag werd en hij nog niet had ontbeten. De gouden bogen van de Mac trokken zijn aandacht en hij besloot om daar iets te halen. Zijn blik schoot naar een andere motorrijder, die ook dezelfde richting uitging. Die had meer geluk wat parking betrof, want hij kon makkelijk een plaatsje vinden op een centraal gedeelte van de parking. Colin moest helemaal achterin parkeren, waardoor hij nog de parking over moest steken om bij de ingang te raken. Zijn helm had hij ondertussen afgedaan. Hij liep tussen de auto's door. Hij passeerde de motor van de andere dude. Hij bekeek hem even, maar keek ondertussen niet uit waar hij liep. Plots knalde iemand recht tegen hem aan. 'Kan je niet... Oh.' Klonk het. "Kenneth?" Sprak Colin al even verbaasd. Toen keek hij naar de overblijfels van het eten van de jongen. "Oh damn! I"m so sorry", Zei hij, beschaamd om zijn eigen lompheid. "Right, I"ll buy you a new one for sure", Glimlachte hij flauwtjes. Daarna viel zijn oog op de helm, die de jongen onder zijn arm had geklemd. "Oh. Die moto. Is die van jou?" Vroeg hij, met zijn hoofd richting de motor knikkend. Awesome. Hij had het niet echt verwacht, maar het was wel cool dat hij iemand kende die ook van motoren hield.

God, als het niet Colin was geweest waar hij tegenaan was geknald dan was de kans groter geweest dat hij diegene een klap zou gegeven hebben, of toch op zijn minst hem hebben uitgescholden voor wist hij veel wat. Maar goed, zijn eten was na twee happen dus al tegen de vlakte gegaan, een nieuw record. Wat deed de jongen eigenlijk hier, hoorde hij niet op school te zitten? Stoute Colin! Goed vroeger was hij zelf niet altijd beter geweest als het op spijbelen aan kwam,maar hij was hier nu wel de leuke volwassene die nog eens op zijn school werkte. Moest hij nu echt iets stouts willen doen, zou hij de jongen melden bij de directie of wat dan ook. Maar het was Colin, en tja Colin was gewoon een cool persoon, ook al had hij de jongen nog maar een keer echt gemeet maar ja whatever. Zo iets heette mensenkennis. Automatisch schoot zijn mondhoek omhoog toen hij zijn naam hoorde vallen, en hoewel ze dezelfde taal spraken was de manier waarop Colin Kenneth zei toch geweldig grappig. Vrijwel meteen schudde Kenny zijn hoofd toen zijn blonde vriend zei dat hij wel een nieuwe zou kopen voor hem. ‘Dude, that ain’t necessary. Really, I don’t mind.’ Veel maakte het inderdaad voor hem niet uit, eten zou hij straks waarschijnlijk ook nog wel. Dus wat maakte dit ene ding nu voor verschil? Kort streek de jongen met zijn nu vrije hand over zijn wang en liet zijn blik even oppervlakkig over Colin heen gaan, meteen viel het hem op dat de jongen een helm bij de hand had, en dat ook zijn haar iets of wat in de war lag, iets wat, als hij moest afgaan van de eerste ontmoeting, niet vaak gebeurde bij de jongen. Wanneer het woordje ‘motor’ viel keek hij echter meteen weer naar de jongen, die naar zijn motor knikte. ‘Wel, anders zou de helm compleet overbodig zijn, niet?’ Glimlachte de jongen even breed. ‘En trouwens ik had geen idee dat je zelf ook reed?’ Klonk het geïnteresseerd.
Snel liet hij zijn blik langs de parking heen glijden, maar hij vond niet meteen een spoor van een andere motor dan de zijne. Heel stiekem had Colin waarschijnlijk gewoon een onzichtbaarheidsding over zijn motor gegooid waardoor hij niet zou opvallen. Ja, ja, hij had de jongen wel door. Stiekeme spelletjes spelen ja, dat kon Colin blijkbaar wel goed. Nee, hoogstwaarschijnlijk stond het ding ergens achterin of zo, hij wist het niet bepaald, maar de helm sprak boekdelen, noh? En zo niet, was hij stiekem een kleine gluiperd door gewoon met helm over straat te lopen. Misschien was hij wel een inbreker of zo en kwam hij de Mac beroven, maar ging dat nu niet omdat de jongen Kenneth tegen gekomen was. Al zou hij hem nu ook kunnen elimineren, zodat er geen ooggetuigen waren, maar aangezien hij geen wapens bespeurde op het eerste zicht ging hij daar maar niet van uit. Hoewel de helm, die dingen konden er ook voor zorgen dat iemand ferm veel zeer had. Voor even staarde hij naar de grond, teruggaand naar die avond waar hij Charlene had geholpen van een vrij grote groep jongens. Vrijwel meteen sleurde hij zichzelf weer van de plek weg, dat was iets waar hij niet meer aan moest denken.
‘Trouwens, Mister Strife, hoor jij niet op school te zitten?’ Voor even nam hij een serieuze blik aan, geen lachje was er te bespeuren op zijn gezicht. Oh, who was he fooling? Kenneth had vroeger inderdaad ook genoeg gespijbeld bij dit weer, zelfs bij regenweer maar dat was om andere redenen dan. School was gewoon op sommige momenten een echte bitch. Het studentenleven van op de uni viel opzich wel mee, daar viel het toch niet op of je sliep in de les of niet, iedereen deed er zijn eigen ding en je hoefde zelf niet per se te komen, zolang je maar in orde was met je werk was de leerkracht vrolijk genoeg. ‘No man, just kidding. Ik snap jullie perfect hoor.’ Grijnsde hij uiteindelijk weer.