Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Game Changer

Ga naar beneden 
2 plaatsers
Ga naar pagina : Vorige  1, 2
AuteurBericht
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimewo mei 02, 2012 6:57 am

Wanneer ze zo dichtbij was gekomen, had ze ietsje afstand genomen en keek ze hem recht in zijn ogen aan. Ze merkte op dat zijn pupillen wijder werden en dat konden meerdere dingen betekenen. Maar door de eerdere tekenen die ze beide hadden getoond, iets wat liefde kon betekenen, had ze het idee dat dat kwam door die emotie. Al had ze geen zekerheid. Heel even had ze zichzelf kwijtgeraakt aan die gedachtes en had daardoor niet aan zien komen wat de jongen in zijn hoofd had gehaald. Gelijk werd ze van hem afgeduwd, en niet zo zachtjes ook en viel ze daardoor bijna om, door de onverwachtheid. Een scherpe stem drong tot haar oren en de grijns die ze net nog op haar gezicht had staan, was verdwenen. Niet alleen omdat ze dit echter niet had verwacht, maar ook omdat ze nu wat serieuzer werd en meer op haar hoede moest zijn. Al kreeg ze daar niet bepaald de kans voor. Meteen werd ze naar beneden geduwd en belandde ze op de grond. Waarbij gelijk niet één of twee maar gelijk drie beuken aan haar verkocht en ze proefde bloed in haar mond. Voordat ze het wist had ze dat op de grond uitgespuugd, maar meer dan dat kon ze ook niet maken. De jongen had haar alweer omhoog getrokken en tegen de muur aangeknald, waardoor ze iets in haar pols voelde knakken, waarmee ze haar val nog had geprobeerd mee te remmen. Zwarte black-outs kwamen weer terug, alsof die nooit weg waren geweest sinds het moment dat ze haast gestikt was en knipperde een aantal keer met haar ogen.
Hoewel de blondine niet veel had kunnen verrichten in de korte tijd dat dit was gebeurd, had ze wel voor elkaar gekregen om ongezien haar roze, zodat het minder op zou vallen in haar tas, taser C2 uit haar handtas te vissen en hield hem vast in haar linkerhand, die ze haast achter haar kont verborg. De houding waarin ze nu stond was ongemakkelijk en ze wist dat als ze nog wat zou zeggen, ze zeker weten knock-out voor nu zou gaan en zou ze haar positie verraden, aangezien hij de taser in haar hand zou opmerken. Wanneer Jace tegen haar schreeuwde merkte ze een toon op, die ze signaleerde als dat hij zijn woede haast niet meer onder controle kon houden. Dít was het moment om in actie te komen en ze wist dat ze nu bereikt had wat ze wilde. Genoeg bewijs om hem voorlopig mee te kunnen nemen. Gelijk kwam de blondine in actie en richtte het apparaat tegen zijn heup, waarna ze het binnen een fractie van een seconde activeerde en het een bekend, geil sissend geluid maakte. Ze grijnsde, ondanks de pijn in haar gezicht en sommige lichaamsdelen, en nu ze zich gemakkelijk uit zijn greep kon verlossen, greep ze naar haar tas. Geleidelijk legde ze de jongen op de grond en graaide ondertussen in haar tas naar iets bruikbaars. Ah, een spuit. Ja, de inhoud zou voldoende zijn voor twee uur. Simpelweg klemde ze haar benen om zijn buik heen en spoot het zo gauw mogelijk in zijn lichaam, voordat hij bij zou komen. Hoewel dat haast niet zo snel mogelijk was, wist ze dondersgoed dat dit een vechter was, zowel aan de binnen en buitenkant. Wonderen konden altijd gebeuren en daarom nam ze voor de zekerheid maar het zekere voor het onzekere. Ze lachte even zachtjes, maar ietwat kwaadaardig, en haalde toen de spuit eruit, die ze vervolgens in een goot dumpte die net onder de container zat. Niemand zou dat bewijsmateriaal ooit vinden en als dat zo was, zou haar werk dat later wel opknappen. Heel even wierp ze nog een blik op hem, terwijl ze een trap tegen een zwakke plek van zijn been gaf en bedacht zich hoe simpel straks zou verlopen. Ze had het al volledig uitgedacht, al veel eerder dan hij ooit zou kunnen bedenken. Het grappige ervan was, als hij straks wakker werd, dat hij zich niets meer zou kunnen herinneren van de dag. Daar had het goedje van de spuit wel voor gezorgd, daarom hield ze daar ook zoveel van.

Terwijl Jace op haar bed lag, stond Helena ondertussen voor de spiegel haar kleding te bekijken. Ze had zich omgekleed, ietwat sexier en bloter dan dat ze net buiten aan had. Dat waren tenslotte geschikte kleren voor school, maar nu was het ongelofelijk sexy. Dit was tenslotte haar eigen huis, niet de Living Building van Monica High. Nee, daar zou dit veel te opvallend zijn en konden niet zomaar collega's van haar werk onopvallend binnenvallen. Ze glimlachte, danste even op de muziek die aanstond. Zachtjes had ze de radio aangezet, gewoonweg omdat ze wel iets moest doen in de tussentijd. Het had nog geen halfuur geduurd voordat ze haar huis had bereikt met de jongen en ze hem op bed had gelegd. Gewoon simpel, zonder stomme handboeien of andere flikflooitjes. Jace zou zich toch niets meer kunnen herinneren, dus waarom moeite doen? Dan zouden er alleen maar vragen komen en zou hij waarschijnlijk boos worden om wat zij had geflikt.
De blondine haalde een hand door haar haar, schudde het even goed en gunde zichzelf toen een knipoog.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimewo mei 02, 2012 8:28 am

De woede had alle andere emoties opgebrand. Geen spijt, geen medelijden, geen verdriet, geen vreugde. Alleen maar woede. Woede die hij nu uitwerkte op de bron van zijn irritatie. Bloed liep uit haar mond, aangezien hij haar hard in het gezicht geraakt had. Dit vond ze vast geweldig. Ze had het zelf gezegd. Ze vond het fijn als hij haar sloeg, dus kreeg ze wat ze wilde. Ze kreeg wat ze verdiende. Terwijl hij haar tegen de muur gedrukt hield, probeerde hij zichzelf weer onder controle te krijgen. Hij had geen zin om nog een lijk te moeten ditchen. Dat zou hij hier niet ongezien kunnen doen, aangezien het nog steeds veel te druk was op de straten. Zijn lip trilde en hij beet hard op zijn lip, in een poging om zichzelf te kalmeren. Het lukte hem niet. Een verbeten trek kwam om zijn mond. Blijkbaar had ze door dat het echt geen spel voor hem was. Ze keek hem niet eens meer aan. Haar gezicht zag er niet echt goed uit, en hij kon zweren dat hij haar pols had horen kraken toen hij haar tegen de muur aan had geramd. Jace spande zijn spieren aan, klaar om haar nog een reeks klappen te verkopen, tot hij tegengehouden werd door een snijdende pijn, die zich meteen door zijn hele lichaam verspreidde. Zijn spieren spanden zich allemaal tegelijk aan. Zonder een woord te zeggen, zeeg hij neer op het asfalt. De elektriciteit stroomde door zijn aderen en hielden hem tegen de grond gekluisterd. De pijn hield niet op, al was het anders dan een paar ogenblikken terug. Nu waren al zijn spieren ontspannen en gleed er een trillend gevoel door hem heen. Het deed nog steeds pijn. Het ergste was dat hij nog bij het volle bewustzijn was. Zijn beeld was vervormd en alles leek in een waas te verlopen. Hij verzette zich, probeerde zijn spieren op te spannen, maar het lukte hem niet. Het deed alleen maar meer pijn. Het intense gevoel van de schock had hem helemaal verlamd. Ondanks de pijn en de strijd die hij voerde om zijn lichaam terug onder controle te krijgen, merkte hij hoe Stephanie op hem kwam zitten. Een nieuwe schokgolf rolde door hem heen toen hij probeerde om zijn arm op te heffen om haar weg te duwen. Kreunend sloot hij zijn ogen toen een naald diep zijn lichaam in werd geduwd. De vloeistof brandde, net zoals zijn spieren. Alles leek in brand te staan. Van woede was nu absoluut geen sprake meer. Er was niks meer. Hij zag hoe ze de spuit weggooide en hem toen tegen zijn been aan trapte. Dat was het laatste wat hij zag. De jongen sloot zijn ogen en verloor het bewustzijn.

Verward werd Jace wakker op een plek die hij niet kende. Hij lag op een bed dat hij niet kende en hij wist niet waar hij was. Hij wist ook niet hoe hij hier terecht gekomen was. Zijn hart klopte pijnlijk in zijn keel en zijn ademhaling ging niet zoals hij hoorde te gaan. Ook zijn hoofd had besloten om hem een beetje te martelen. Vlekjes dansten voor zijn ogen toen hij zich opdrukte en rechtop ging zitten. Hij zwaaide zijn benen over de rand en stond op, met zijn hand steunend tegen de muur. Zijn blik gleed achterdochtig over de kamer. Helder nadenken kon hij niet, daarvoor was het te mistig in zijn hoofd. Langzaam legde hij zijn hand op de deurklink en duwde de deur uiteindelijk open. En daar stond ze. Voor een spiegel, gekleed in een outfit die je op zijn minst oogverblindend kon noemen. Een waterig glimlachje kwam om zijn lippen. "Eay", Zei hij, niet wetend waarom hij zo blij was om haar te zien. Waarschijnlijk omdat hij haar kende. Blij dat hij niet in een huis was wakker geworden waar compleet wildvreemden rondliepen. Toen zag hij haar gezicht in de spiegel. "What the hell is er met jou gebeurd?" Hij liep naar haar toe, langzaam, terwijl hij haar vragend aankeek. "Wie heeft dat gedaan?" Klonk het, bijna dwingend. Met trillende vingers raakte hij zacht de gezwollen plek op haar gezicht aan. Ook op haar keel waren sporen van mishandeling te zien. Iemand had geprobeerd om haar te wurgen. Een verontwaardigde blik stond in zijn ogen. Zelf had hij ook al een paar keer iemand lelijk toegetakeld, maar hij kon het niet hebben dat iemand het bij Stephanie had gedaan. Want ergens was ze speciaal, dat voelde hij. Toen leek zijn hart een paar tellen over te slaan. Hij sloeg zijn arm rond zijn borst en keek gepijnigd naar de grond, niet van plan om haar met pijn in zijn ogen aan te kijken. Hij ademde moeilijk en hoestte een paar keer voordat zijn longen besloten om weer normaal te functioneren. Misschien moest hij maar eens stoppen met roken ofzo.
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimewo mei 02, 2012 10:03 am

Hoewel er verwonde plekken op haar gezicht en deels op haar keel stonden, was dat nauwelijks op te merken door de kleding die ze aanhad. Verschillende poses nam ze aan, om zichzelf van top tot teen te checken. Ze had zelfs blinkende hakken aangetrokken, die er perfect bij stonden. Ook al was het niet in één verkocht als setje, toch had Helena wel gevoel voor mode. Heel even kwam ze wat dichter bij de spiegel en bekeek haar witte tanden en rook aan haar adem door haar handen als een kommetje voor haar mond te houden. Perfect. Als moest perfect zijn, geen enkel deel mocht beschadigd overkomen. 'Be ready, Helena.' Klonk er in haar hoofd, waardoor ze afgeleid raakte van waar ze mee bezig was. Het was niet haar eigen gedachten of stem geweest die haar dat beval, maar een andere stem. Mannelijk en zwaar, ook wel bekend als iemand van haar werk. Dit liet haar meer concentreren en focussen op hetgeen waar ze mee bezig was. Ze wist dat ze bekeken werd, al was het misschien niet via camera's, maar via haar ogen, whatever.
Meteen merkte ze een geluid op, wat vanuit de andere kamer kwam. Twee voeten die de grond bereikten. Waarschijnlijk was Jace uit het bed geraakt en was nu bezig met wankelen naar haar toe, of nouja. Zij was niet hoorbaar, behalve dat de radio door het huis verspreidde met zijn bad-ass muziek. Ach, Jace had toch geen andere weg te kiezen. Gezien dat de enige, zichtbare, deur was die in die kamer zat en hij, behalve via het raam, geen andere weg had om het huis te verlaten. Wanneer de jongen de kamer in kwam gelopen, zette ze gauw een glimlach op, al was het wat pijnlijk vanwege de steken die zich in haar gezicht op kwamen lopen. ''Hee,'' zei ze relaxed en keek hem aan, via de spiegel. Hun blikken kruisten elkaar, tegelijkertijd en ze voelde een iets warm gevoel in zich. ''Oh, niets, het stelt niks voor.'' Zei ze, met een lichte twijfel in haar stem en ze sloeg haar ogen ietwat neer. ''Niemand, het is niet belangrijk.'' Antwoordde ze op zijn volgende vraag en draaide zich vervolgens om, wist even niet wat te doen. Hoewel ze genoeg wapens en allerlei handige stuff vlak bij zich had, durfde ze niet alweer woede bij hem op te wekken. Ze wist dat hij licht geraakt was, vandaar dat ze geen enkele move wist te bedenken. Het enige wat ze nu deed was haar ogen terug in de zijne brengen en een stap dichterbij zetten. Op dat moment zakte de jongen wat meer in elkaar, bracht zijn arm naar zijn borst en liet zijn hoofd hangen richting de grond. Ademen ging lastiger en het hoesten begon ook al. Shit, een bijwerking van de spuit die ze eerder vandaag had ingebracht in zijn huid. Erg lastig, maar over een tijdje zou het vanzelf wel over raken. Erger dan dit zou het niet meer worden, dat wist ze zeker. Dus een ziekenhuis had ze niet nodig, al was dat overbodig, gezien ze rondom haar allerlei hulpmiddelen had. Koelbloedig bleef ze hem aankijken, afwachtende tot wanneer het over zou raken. Woorden wist ze niet uit te brengen, het zou maar kort duren voordat zijn hart weer normaal zou kloppen en zijn zuurstofgehalte weer op peil zou zijn.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo mei 03, 2012 4:32 am

Vreemd genoeg stelde de jongen zichzelf geen vragen over het feit dat hij wakker werd in een kamer die god weet waar in Santa Monica stond. Via het raam kon hij niet ontsnappen, het zag ernaar uit dat hij zich redelijk ver boven de grond bevond. De enige logische uitgang leek de deur, al was het voor hem nog een raadsel wat hij daar achter zou vinden. Bang was hij niet, ondanks dat hij voelde dat zijn spieren stram waren en niet normaal leken te functioneren. Ook zijn longen voelden pijnlijk aan, waardoor hij oppervlakkig moest ademhalen. Ondertussen keek hij rond in de kamer, kijken of hij kon ontdekken waar hij was. Het was redelijk modern ingericht. Hij besloot hieruit dat hij niet in een achterbuurt terecht was gekomen. Zijn nieuwsgierigheid won het uiteindelijk van zijn achterdocht en hij begaf zich naar de deur.

Voor het eerst had Jace er niet aan gedacht om alert en oplettend te zijn. Het hele gebeuren verliep in een waas en voor hij het wist stond hij in de kamer naast de slaapkamer. In de spiegel ontmoetten zijn ogen die van Stephanie. Ondanks ze moeite had gedaan om de aandacht van haar verwondingen af te leiden, zag hij dat ze verwondingen had op haar keel en gezicht. Daar had hij nu eenmaal al zo vaak mee te maken gekregen dat het moeilijk was om dat voor hem verborgen te houden. Haar relaxte houding en glimlach maakten het allemaal nog ingewikkelder. Hoe kon ze zich zo gedragen terwijl ze blijkbaar in de problemen zat? ''Oh, niets, het stelt niks voor.'' Zei ze, maar de twijfel in haar stem vertelde hem dat ze loog. Hij trok zijn wenkbrauwen op, met een licht spottende uitdrukking in zijn ogen. Dacht ze nu echt dat ze tegen hem kon liegen? ''Niemand, het is niet belangrijk.'' Zei ze. Hij was nog steeds niet overtuigd, maar de pijn in zijn borst werd erger en dat hield hem tegen om een weerwoord te bieden. Ze kwam dichterbij, en hij had de neiging om zelf achteruit te gaan. Toen het ergste over was, richtte hij zichzelf weer op en keek hij haar even aan. Een ogenblik later bedacht hij zich dat hij nog steeds niet wist waar hij was. Hij liep naar het raam en boog voorover, kijkend of hij een naambordje of herkenningspunt kon zien. Dat zag hij niet, en het zorgde er ergens voor dat hij zich ongewild bedreigd voelde. Wat deed hij hier, en hoe was hij hier gekomen? Hij probeerde het zich te herinneren, maar alles was een zwart gat. Hij voelde dat het niet had gelegen aan de drank, dat zou hij wel gemerkt hebben. Katers had hij al genoeg gehad, en zijn adem rook niet naar alcohol. Het was nog steeds die muntfrisse geur, wat erop wees dat hij niet meer had gegeten of gedronken sinds hij zijn tanden had gepoetst. Hoe laat was het eigenlijk? Zijn blik gleed door de kamer, bleven even hangen op Stephanie, maar hij vond nergens een klok. Het begon steeds vreemder te worden. “So. Where am I?” Vroeg hij, redelijk dwingend. “Meer nog,” Hij liep weer op haar af, hield halt op ongeveer een meter afstand, en keek haar bedachtzaam aan. “Hoe kom ik hier?”
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedi mei 15, 2012 3:55 am

Genadeloos hief ze haar linker wenkbrauw omhoog en legde haar armen over elkaar, waarna ze wat meer op haar linkerbeen steunde en zo wat arroganter overkwam. De jongen stond nog al die tijd zich verrot te hoesten of naar lucht te happen, wist zij veel wat hij aan het doen was. Het was in ieder geval vrij langdurend en ze kon er toch niets aan doen. De bijwerkingen zouden vanzelf overgaan, maar het had tijd nodig. Heel snel schoot haar blik naar het raam wanneer ze iets voorbij had zien gaan, waarschijnlijk een kauw die langs vloog. Wanneer ze haar ogen terug richtte naar de jongen, merkte ze op dat hij haar heel eventjes aankeek en vervolgens zich omdraaide om naar het raam te strompelen, of iets in die richting.
Wanneer hij dan ook zijn rug richting haar had gekeerd, haalde ze haar armen van elkaar af en begon na te denken over wat ze nu het beste kon doen. Ze had hem natuurlijk wel hierheen genomen, maar of het een slim plan was geweest wist ze niet goed meer. Ergens had ze gevoel voor hem gekregen, hoewel hij best woest en grof kon zijn en niet te vergeten onoplosbaar, en hierdoor zou ze hem nog wel eens kwijt kunnen raken.
Helena schudde haar hoofd en gedachtes weg, nee, dit kon ze niet denken. Het hoorde allemaal bij haar werk, ze kon toch geen privé leven hebben. Dat was te overbodig. De blondine had zich inmiddels weer terug voor de spiegel gezet en zichzelf aangestaard, totdat ze merkte dat Jace zich omgedraaid had en de kamer rondkeek. Totdat hun blikken elkaar kruisten. Hierdoor merkte ze hoe meer ze zich focuste op haar ademhaling en vond het plotseling ijzingwekkend stil in de kamer. Hoewel haar klok geen tikgeluiden maakte, hoorde ze die toch overduidelijk. Al waren ze er misschien niet, maar door de stilte beeldde ze zich die gewoon in. ''Je bent.. in mijn huis.'' Glimlachte ze schamper en haalde haar blik weg van de zijne. De neiging om te slikken was groot, maar ze kon zich inhouden. Het was tenslotte allemaal een teken van zwakte en zodra hij dat doorhad, was ze verloren. Toch had ze haar blik al van hem weggehaald, wat betekende dat hij de dominante van de twee was. Zo ging het tenminste bij honden. Nogmaals klonk zijn stem door de ruimte en hoewel de drang om zijn blik te negeren groot was, kon ze het niet weerstaan en binnen de kortste keren smolt ze als het ware in zijn ogen. Alweer een vraag, god, wat was hij lastig bezig. En dankzij zijn aanwezigheid, leek het wel alsof haar hersenen op het moment op stil stonden. ''Via de deur!'' Zei ze met een overslaande stem en draaide zich toen om. Wat een slappe hap, ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Hoe dom was dit. Ze kon maar beter beginnen met het opbiechten van de waarheid, voordat ze straks zelfs in haar eigen huis niet meer te redden was. Een wat serieuzere blik ontstond in haar ogen en ze liep naar de deur die naar de slaapkamer leidde waar Jace net op bed gelegen had. ''Ga zitten..'' Zei ze uitnodigend, niet commanderend en legde toen haar armen op haar knieën, terwijl ze ietsje voorover gebogen op de rand van het comfortabele bed zat.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimewo mei 16, 2012 7:02 am

Met zijn rug naar haar staan vormde geen problemen meer voor hem. Ook al zou ze hem aanvallen, terugslaan zou hij niet doen. Hij zou eerder de bastard vinden die haar aangevallen had en hèm verrot slaan. Niemand zat aan Stephanie. Sinds een hele lange tijd was hij geïnteresseerd door een meisje, wat blijkbaar heel erg uitzonderlijk was. Natuurlijk vond hij het fijn om aandacht te krijgen van het vrouwelijke geslacht, maar het duurde meestal niet lang voordat hij duidelijk liet merken dat het omgekeerd niet het geval was. Een meisje moest echt haar best doen om zijn aandacht en interesse te krijgen. En Steph had niet eens moeite moeten doen. Gewoon haar manier van doen in de kantine een paar weken geleden, had zijn aandacht getrokken. Sinds die dag had hij geprobeerd om dichter in haar buurt te komen, informatie te krijgen over haar, maar dat was moeilijker dan hij gedacht had. Ze was mysterieus, aantrekkelijk en speels, wat hem helemaal gek had gemaakt. Het enige wat hij wou, was ontdekken wat ze voor hem verborgen hield. Een klein stemmetje zei hem dat hij het moest laten, maar hij luisterde niet. Dat deed hij nooit. Daar was hij veel te impulsief voor. Uiteindelijk draaide hij zich om en keek hij haar heel even aan. ''Je bent.. in mijn huis.'' Glimlachte ze. Spontaan sprong er een grijns om zijn lippen en trok hij zijn wenkbrauwen speels op. Yeah right. "Wat een verrassing", Zei hij, licht spottend. Echt een antwoord op zijn vraag was het niet, maar hij kon er mee leven. Op de een of andere manier voelde hij zich veilig, ofzo. Moeilijk uit te leggen. Toen scheurde ze haar blik los van de zijne. Ze stelde zich onderdanig op, wat hij dan weer normaal vond. Hij was het gewend dat mensen hem als de baas gingen zien, tenzij Esther in de buurt was. Die had een uitstraling die zelfs volwassenen angst aan joeg, en gelijk hadden ze. Hij was ook bang voor Esther, maar op een goeie manier. Hij hield van haar, hij keek tegen haar op en hij wist dat hij haar kon vertrouwen. Het enige wat hij niet durfde, was tegen haar vechten, omdat hij bang was. Bang om haar kwijt te raken en bang dat ze hem zou haten als hij haar van haar leiderspositie zou duwen.

Stephanie keek hem weer aan toen hij haar een volgende vraag stelde. Zijn hart sloeg een tel over toen hij haar blik ving. Die ogen. ''Via de deur!'' Riep ze uit, en ze draaide zich weg. Jezus, wat was er mis met haar? Had ze dan zo'n klap gevangen toen ze aangevallen werd? Hij was ongerust. Hij besloot om haar niet te serieus op te vatten. "Gelukkig wel", Merkte hij op, half glimlachend. Ze zou het toch niet zien, maar hij zorgde ervoor dat zijn onrust en argwaan niet te merken was in zowel zijn intonatie als zijn lichaamshouding en gezichtsuitdrukking. Op dat moment liep ze weg, terug naar de kamer waar hij net vandaan kwam. Automatisch liep hij achter haar aan, al had ze niks gezegd. Keurend gleden zijn ogen over haar heupen. Damn, sexy. Ze ging op het bed zitten en nodigde hem uit om erbij te komen. Twijfelend bleef hij staan. Normaal zou hij op een vreemde plek altijd bij de deur blijven, zodat hij kon vluchten als het nodig was. Nu leek het zo stom. Daarom liep hij naar het bed toen en ging op een kleine afstand van haar af zitten. Het bed was comfortabel, dat wist hij, dus liet hij zich zonder aanleiding achterover vallen. Hij kruiste zijn armen over zijn borst en staarde naar het plafond. "Well then. Ik denk dat je me ooit wel moet zeggen waar ik me ongeveer bevind, of ben je van plan om me als huisdier hier te houden?" Vroeg hij, nog steeds achterdochtig. Waarom was hij hier. Hoe was hij hier geraakt? De vragen lieten hem niet los, maar hij stelde ze niet. Hij kreeg toch alleen maar -zoals hij gewend was-, vage antwoorden waar hij niks mee kon.
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimewo mei 16, 2012 9:32 am

Heupwiegend had ze naar het bed toegelopen, totdat ze was gaan zitten en het wat serieuzer had gemaakt. Ze hoefde namelijk niet opnieuw toegetakeld te worden door de jongen. Wie wist wat hij zich allemaal bedacht, wat hij nu voelde en wat voor onbegrip in hem ronddwaalde. Dat zou zij zelf ook zijn als ze in zijn positie stond, juist. Heel even had het geleken alsof Jace haar wantrouwde, wat ze ook totaal niet abnormaal zou vinden in zijn plaats, maar kwam uiteindelijk toch naast haar zitten. Oftewel, liggen. Hij had hier natuurlijk al eerder op gelegen, dus hij wist wel dat het comfortabel as hell was. De afstand tussen hen in was niet groot, bijna en ze kon zijn lichaamswarmte tegen haar huid aan voelen. In plaats van naast de jongen te komen liggen, wou ze eerder overeind blijven, voor het geval dat er iets zou gebeuren. Ze draaide zich ietsje naar hem toe en terwijl ze zich steunde met haar linkerarm in het matras, lag haar andere arm relaxed op haar schoot. Ze luisterde aandachtig naar zijn woorden en knikte even. Niet als antwoord om hem hier als schoothondje te houden, maar eerder als teken om hem de waarheid te vertellen. Of wat de waarheid te noemen was. Helena was ondoordringbaar en ook bij dit lulverhaal zou hij er waarschijnlijk gemakkelijk intuinen.
''Het zit zo... Ik weet niet precies jou verhaal, maar ik was verdwaald geraakt in de stad en raakte per ongeluk in de achterbuurt terecht. South Central. Jou, nee.. jullie basis van Die Hard. Ik liep wat rond, probeerde ieder straatje en steegje om terug in de goede richting te komen. Maar tevergeefs kwam ik dat lichtpuntje niet tegen en het was zo stil daar, niemand te bekennen. Maar op m'n gemak voelde ik me ook niet, ik weet zeker dat er mensen daar waren die mij zaten te begluren! Ik was bang, Jace.. Maar om niet van dit punt af te geraken..'' Ze schraapte even haar keel en haalde haar blik van hem af, voelde hoe haar ogen waterig waren. Denk aan dode puppies, denk aan dode puppies. ''Op een gegeven moment hoorde ik stemmen en ook de jouwe. Ik liep erop af en wanneer ik een hoek omsloeg zag ik jou oog in oog staan met een bende, die iets van je moesten. Ik weet niet wat, maar ze waren met zoveel en groot en sterk.. Toch was ik onnozel genoeg om ernaar toe te lopen en jou te beschermen, hoewel ik machteloos was tegenover hun. Toen..'' Op dat moment vloog er een traan uit haar oog en rolde onschuldig over haar wang heen. Ze merkte hoe haar stem al zachter werd en hoe haar handen meer begonnen te trillen. ''Toen zei je dat ik weg moest gaan, waarna je een mes uit je binnenzak trok en voor me ging staan om me te beschermen.'' Heel even stopte ze zodat ze de traan van haar wang af kon halen met haar rechterhand. ''Je was zo dapper, maar ze waren te sterk. Ze sloegen en ze sloegen maar en uiteindelijk sloeg een grote gebruinde man je op een zwakke plek in je maag, waardoor je daar nu een beetje last van zal hebben. Nog een slag kwam tegen je gezicht aan, waarvan je op de grond viel en toen kon ik het niet langer aanzien. Ik dook voor je en op dat moment, toen hij een laatste uithaal wou halen, ramde hij zijn vuist tegen mijn keel en half tegen mijn gezicht aan.'' Nog meer tranen vormden er in haar ogen en heel even leek het zo alsof ze niet eens meer wist waar de realiteit gebleven was. Ze werkte zich zo in dat verhaal dat ze er helemaal in zat, het leek zo echt en er was geen enkel spoor van een leugen zichtbaar. ''Vervolgens zei de leider dat het genoeg was en ze een andere keer terug zouden komen. Toen waren we daar met z'n tweeën, alleen in South Central. Ik wist de weg niet, maar ben half slepend met jou steunend op mijn schouders een richting opgelopen die de goede was geweest.'' Dat waren de laatste woorden die haast fluisterend haar mond verlieten en pas op dat moment durfde ze haar bruingekleurde ogen op hem te richten. Erg helder waren ze niet, eerder vervuild door tranen van zwakte. Een treurige blik was op haar gezicht gaan staan, alsof dit verhaal helemaal echt was geweest. Was het geloofwaardig genoeg? Heel veel tijd om dit te bedenken had ze niet gehad. ''Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik er zo uit zie? Ik zie er vrij lelijk uit op het moment en ik wou iets.. nou ja.. aantrekken waardoor ik me beter zou gaan voelen. Het doet zoveel zeer, Jace!'' Ze snoof haar neus en raakte toen heel voorzichtig met haar vingertoppen haar pijnlijke keel aan, die meteen hevig tegenstribbelde door pijntjes te veroorzaken.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimewo mei 16, 2012 12:06 pm

Enkele ogenblikken nadat hij naast haar was gaan liggen, werd hij zich bewust van de kleine afstand tussen hen. Inschattingsfoutje, oops. Haar lichaamswarmte was te voelen op zijn blote onderarmen. Onaangenaam was het zeker niet. Stiekem wou hij dat ze naast hem kwam liggen, maar dat zou ze niet doen. Hij begon haar manier van werken nu wel te kennen. Dicht bij hem zijn, op het randje, maar zo dat hij haar net niet kon bereiken. Al zou je wel denken dat ze zich in haar eigen huis wel zo veilig zou voelen dat ze niks van hem te vrezen had. Ze leunde relax op haar arm en keek hem van opzij aan. Hij voelde haar blik op zijn lichaam, maar hij keek niet terug. Ze luisterde naar zijn woorden. Toen lette hij wel op haar reactie. Ze knikte, maar hij had het gevoel dat het ergens anders om ging. Uiteindelijk begon ze te vertellen. Met gemengde gevoelens luisterde hij naar haar verhaal. Dat ze toevallig in South Central terecht was gekomen nadat ze verdwaald was. Dat ze bang was geweest en dat ze wist dat het een ongure buurt was. Ze onderbrak haar verhaal door haar keel te schrapen. Hij tilde zijn hoofd op en probeerde haar aan te kijken, maar ze had haar blik afgewend. Hij duwde zichzelf nog verder omhoog, tot hij op zijn twee ellebogen steunde en ongeveer op gelijke hoogte met haar kwam. Ze vertelde door. Over de bende die hem in South Central zou bedreigd hebben. Dat ze met veel waren, en dat hij er alleen voor had gestaan. Hij pijnigde zijn hersenen, probeerde zich iets te herinneren van die gebeurtenis. Alles bleef zwart. Hij kon zich zelfs niet herinneren dat hij ruzie had met een andere bende, tenzij het in de naam van Die Hard was. Ergens klopte er iets niet. Een traan rolde over haar wangen. Een enkele. Hij slikte, wist niet wat hij kon zeggen. Haar ervan beschuldigen dat ze loog, was iets wat hij niet kon doen. De manier waarop ze het vertelde, liet het hem geloven. Het was zo overtuigend. Ze vertelde over het mes in zijn binnenzak. Dat kon wel. Het was een van de plaatsen waar hij ze bewaarde, en hij had het altijd bij. Behalve nu, aangezien hij het waarschijnlijk kwijt was geraakt in dat gevecht waar ze nu over vertelde. Dat ze hem hard te grazen hadden genomen, dat hij tegen de grond was gegaan. Dat ze een klap voor hem gevangen had... Hoe ze hem vervolgens weggesleept had en naar hier had gebracht.

Haar laatste woorden waren eerder een fluistering. Gelukkig was het voor de rest stil in de kamer, anders had hij haar niet meer gehoord. Het bleef even stil. Een geschokte uitdrukking lag in zijn ogen. Die bleef toen ze eindelijk terug naar hem keek. In haar ogen blonken tranen. Een gevoel van onmacht en een immens schuldgevoel kwam in hem op. Ze had klappen gevangen voor hem. En ze had pijn, wat hij maar al te goed begreep. "Het spijt me," Begon hij zacht. Hij duwde zichzelf helemaal overeind en draaide zich toen naar haar toe. Voorzichtig duwde hij een lok haar achter haar oor en ging langzaam over de blauwe plek op haar hals. "Luister goed naar me. Jij kan onmogelijk onaantrekkelijk zijn", Zei hij dwingend, zodat ze ook ècht zou luisteren. Zijn hartslag verhoogde iets, samen met zijn ademhaling. Het liet echter weer een steek door zijn longen gaan, waardoor hij enkele keren kuchte. Hij ademde diep in door zijn neus, de pijn negerend. Dat zou wel over gaan. Hij kon best wel wat hebben. Hij bewoog zijn arm richting haar schouder. Zacht duwde hij haar neer op de zachte matras, waarna hij naast haar ging liggen. Hij stak zijn arm onder haar lichaam en trok haar tegen zijn borst aan. Zijn vrije hand legde hij in haar nek. Dit voelde zo vertrouwd. Als puber in Italië had hij zeg maar de nodige ervaring opgedaan, dus hij had een portie zelfvertrouwen gekregen. Uiteindelijk boog hij zich iets naar voor, waarbij zijn lippen eerst op haar hals kwamen en vervolgens iets hoger, op haar kaak. Nu was het aan haar. Kijken of ze hiermee verder wou gaan of niet. Afwachtend bleef hij enkele centimeters van haar lippen weg. Hij gaf haar kleine kusjes op haar kaak, tot ze iets zou ondernemen. Of dat wegduwen of meegaan in zijn spel zou zijn, lag nu helemaal aan haar.
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo mei 17, 2012 12:06 am

Dat moment dat ze met haar vingertoppen haar keel had aangeraakt, had ze net zo snel weer weggehaald. Het werd te pijnlijk en ze wou niet meer pijn hebben dan ze al had. Jace zei dat het hem speet. Eigenlijk was dat maar goed ook, al zou hij nu niet weten waarvoor hij zijn excuses aanbood. ''Nee, zeg dat niet. Dit maakt me niet uit,'' hiermee duidde ze op de verkleurde huid van haar keel en gezicht. ''Ik ben allang blij dat je nog leeft, ik zou niet weten wat...'' Helena stopte, slikte even. Shit, ze zou zich haast verraden. Ze mocht geen gevoelens voor hem hebben, dat kon niet. Maar hij is zo leuk. Nee, zet het uit je hoofd meid! Dit is bullshit. Damn, maar hij is hot as hell. Helena, shut the fuck up! Dat kan ik niet... ik ben vast één van de weinige waar hij nu zo sociaal tegen doet, waar hij zich voor opofferde. Laat dat niet vallen. Toch kan je er geen vriendje bij nemen en al helemaal niet zo'n één, je hebt al een zware baan, laat dit je niet volledig uit elkaar vallen. Damnit.
De blondine was zo in de war dat ze niet meer uit haar woorden kon komen en enkel en alleen over de jongen kon denken, positief en negatief tegelijkertijd. Ze had haar mond open gezet om verder te gaan waar ze gebleven was, maar er kwam alleen niets uit. Haast had ze de neiging om te gaan stotteren, totdat Jace haar kwam redden uit haar gedachtenban. Haar ogen richtte ze automatisch op hem en voelde hoe haar hart inmiddels een graadje hoger tekeer ging door die lieve woorden. ''Ik.. jij..'' God, ze kon zichzelf wel voor haar hoofd slaan. Waar sloeg dit op, herpak jezelf meid! De dwang die hij in zijn stem had gebruikt deed haar juist geloven dat ze dus ook mooi was. ''Dankje.'' Zei ze er zacht achteraan en toen was het stil. Ze wist niets meer om te zeggen, niet eens zich te verplaatsen. Enkel naar die stilte te luisteren en hem aan te kijken. Dat was op dit moment al een heel ding, zijn ogen opzoeken en erin verdrinken. Op dat moment had Jace het voortouw genomen en kwam hij dichter naar haar toe. Voor ze het wist lag ze al met haar rug op het matras en voelde ze hoe dicht ze bij elkaar waren. So close.. haar ademhaling werd heviger. De lichaamswarmte van hem werd beter overgebracht. Wat moest ze doen? Wat was dit. Ze kon het niet helpen, oh god. Nee, stop dit. Ze kon zichzelf niet overgeven aan de liefde en al helemaal niet aan zo'n jongen. Maar hij was zo lekker en wist zich tot nu toe op de juiste momenten de goede handelingen te verrichten, de goede dingen te zeggen. Wat moest ze nou? Helena ademde wat intenser, ze voelde de neiging om hem te claimen heviger worden. Jace kwam wat dichterbij. Oh god, oh god, oh god. Zou hij rechtstreeks naar haar lippen gaan? Hoewel het daar in eerste instantie best op leek, was hij toch naar haar hals gegaan. Oh jeez. De blondine sloot van genot haar ogen en wanneer hij haar kaak bereikte merkte ze op dat hij steeds dichter bij haar lippen in de buurt kwam. Ze kon het niet laten. Oh Jace. Haar lippen bracht ze automatisch naar de zijne toe en voordat ze het überhaupt in de gaten had waren ze al op die van hem gedrukt. Zo mannelijk wild. Hoe heerlijk. Langzaamaan bracht ze haar rechterhand naar hem toe en streelde voorzichtig over zijn wang.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo mei 17, 2012 2:13 am

Opnieuw werd hij verscheurd door twijfel. Dit was zo fout. Hij kon niet bij haar zijn. Ze triggerde hem soms, straks viel hij haar aan. Of erger. Straks kwam ze nog meer in de problemen en belandde ze in gevechten, door hem. Het was al eerder gebeurd, dat iemand block werd gezet omdat zijn vriendin bedreigd werd. Natuurlijk had hij het zelf ook nog gedaan. Respect voor anderen zat er bij hem niet echt in. Vaak werden er smerige spelletjes gespeeld, zoals het gijzelen van een vriendin van een of ander bendelid, om te krijgen wat ze wilden. Toch kon hij het niet helpen. Ze had zo'n enorme aantrekkingskracht op hem, hij kon het niet beschrijven. Bij haar leek alles zo veilig, zijn agressiviteit zo ver weg... Nu wel. Hij kon zich niet herinneren dat hij maar een keer door het lint was gegaan bij haar. Hij wist dat ze veel met hem mocht doen. Die namiddag in de kantine en daarna buiten, was daar een voorbeeld van. Voor de rest was dit de tweede keer dat hij haar zag, al had hij haar een paar keer van op een afstand gezien in school. Damn. Zijn weerstand was gebroken, ze had hem helemaal in haar macht. Nog steeds probeerde hij de gevoelens die hij voor haar had, weg te duwen. Het was onmogelijk, ze was niet veilig bij hem. Dat was niemand. Daarom sloot hij zich volledig af. Vrienden had hij amper, behalve Liz en Esther. Voor de rest kende hij de Die Hard leden oppervlakkig en wist hij waar hij terecht kon als hij problemen had met andere jongeren. Een strafexpeditie met de hele bende en klaar. Problem solved. Maar dit was anders. Met zijn emotionele problemen en gevoelens kon hij bij niemand terecht. Dat was zwak. Op school had hij ook geen vertrouwenspersonen. Daar was iedereen bang, en dat vond hij best. Vriendschap was overbodig. Maar Stephanie had hem op de een of andere manier toch geraakt, diep in zijn hart. Jace had zijn best gedaan, maar hij kon het niet meer ontkennen.

En zij blijkbaar ook niet. Haar ademhaling versnelde ook iets, waardoor er onbewust een kleine glimlach om zijn lippen kwam. Blijkbaar slaagde hij er in om haar voor een keer ook in de war te brengen, wat ook te horen was aan haar woorden. ''Ik.. jij..'' Stotterde ze; wat hij trouwens heel erg schattig vond. ''Dankje.'' Zei ze uiteindelijk. Het besef dat ze geen bitchy opmerking had gemaakt, zorgde ervoor dat hij haar zacht op het bed neerduwde. Nog nooit was hij zo voorzichtig geweest. Tegen iedereen die hij kende, deed hij beslist ruwer dan nu. Doordat hij zo dicht bij haar lag, werd hij helemaal overspoeld door haar lekkere geur. Subtiel ademde hij die in, waarbij een warm gevoel zich in zijn borst en buik nestelde. Damn. Hij was verloren, helemaal verloren. No way back. Het duurde niet lang voor ze reageerde op zijn gebaar. Haar zachte lippen waren op de zijne te voelen. Zijn hart sloeg een tel over. Haar hand ging zacht langs zijn rechterwang, terwijl zijn hand uit haar nek verdween en over haar schouder naar haar heup gleed. Daar hield hij hem weer stil. Hij beantwoorde haar kus door zacht op haar onderlip te bijten en toen zijn lippen terug tegen de hare te drukken. Een huivering trok over zijn lichaam en hij trok zich terug. Hij haalde haar hand van haar heup af en rolde op zijn rug. "Je weet dat dit niet kan, right?" Zei hij, de stilte doorbrekend. "Ik wil niet dat je jezelf in gevaar brengt. Ik wil jou niet in gevaar brengen", Hij trok zijn arm van onder haar weg en sloeg ze weer om zijn borst, terwijl hij zijn rug naar haar draaide. Dit deed pijn. Haar willen, maar het gewoon niet kunnen. "I couldn't even protect you today.."
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo mei 17, 2012 11:31 am

Haar ademhaling veranderde, adrenaline van verliefdheid werd door haar lichaam heen gestoten door haar bloedsomloop en haar hart sloeg zelfs af en toe een aantal bonken over. Enkel en alleen door de passie die de twee nu hadden. Zo'n heerlijk gevoel gaf haar dat. Dit had ze in tijden al niet meer gevoeld. Niet meer sinds die ene gozer, die haar in de steek liet voor een ander. Sindsdien had ze niet meer gauw jongens vertrouwd op het vlak van liefde. Daar had ze ook geen tijd meer voor gehad. Ze merkte hoe zijn hand vanaf haar hals verder streelde naar haar schouder en zo richting haar heup, waar hij stilhield. Hoe hij haar behandelde, het was zo'n andere kant van hem die hij normaliter aan de mensen toonde. Dit was zijn zachte kant, hoe schattig. Zijn tanden werden heel zachtjes in haar onderlip geboord en ze vond het goed, irriteerde zich er niet aan. Hierna voelde ze al gauw zijn lippen goed op de hare gedrukt en zij tuitte ze ook weer ietsje meer naar voren als dat ze net deed.
Op dat moment kwam er een verandering. De sfeer werd anders en hij keerde zich van haar af door afstand te nemen. Meteen opende ze haar ogen en haalde dan ook haar hand van zijn wang af wanneer hij dat ook bij haar deed. Net toen ze wou vragen wat er aan de hand was, antwoordde hij die vraag al zonder dat ze erom vroeg. ''Waarom niet?'' Ging ze zachtjes verder, terwijl ze zich op haar zij zijn richting rolde en haar gezicht ondersteunde met haar linkerhand waarvan haar elleboog in het matras geduwd zat. Heel, heel even viel er stilte, maar die werd al gauw doorbroken door de jongen. Ah, daar ging het dus om. Shit, ze had dus een ander lulverhaal moeten opzetten. Ze was ook zo dom geweest. Damn. Nu liet ze de kans weer lopen, al was dit ten eerste helemaal niet haar bedoeling geweest. Nog heel even veranderde hij zijn positie en draaide zich ietsje meer naar haar toe, wat haar alweer een wat meer geruststellend gevoel gaf. ''Maak je geen zorgen over mij, ik red me wel. Dat heb ik altijd al gedaan.'' Zei ze, zonder meer informatie over zich kwijt te spelen. Dit zou haar niet verraden, enkel een beetje verdedigen. Dat ze niet als één of ander zielepootje over kwam, want dat was ze helemaal niet. Dit was enkel haar back-up kant van haar karakter. Bovendien zou ieder meisje deze woorden toch zo kunnen vormen? Hm, als hij niet wou zoenen, dan maar ietsje rustiger beginnen? Of hij het zou tolereren was een ander verhaal, maar ze kon het op z'n minst proberen. Een vrolijke glimlach ontstond op haar gezicht en rustig bracht ze haar rechterhand naar zijn buik en begon met haar wijsvinger lichtelijk erover heen te strelen. ''Ik moet toegeven.. dat ik nog nooit zo'n lieve jongen als jij heb meegemaakt.'' Op zijn manier dan, maar dat besloot ze er niet aan toe te voegen. Misschien dat dat hem juist weer kwaad zou maken en dat was het allerminste wat ze op dit moment wou.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo mei 17, 2012 12:15 pm

Hij was heel erg anders bezig dan normaal, en toch voelde het niet fake aan. Het ging vanzelf, voelde heel natuurlijk aan. Het gaf hem een fijn gevoel en hij was vrijwel helemaal ontspannen, iets wat je bij hem zelden zou zien. Gewoon alles wat hij nu deed en zei, waren dingen die hij aan de buitenwereld niet zou tonen. Maar nu was het anders. Nu klopte het. De relaties in Italië waren van een heel ander type. Niet die superkleffe, overromantische liefde-relaties. Gewoon voor de reputatie, en de andere leuke dingen die erbij kwamen kijken. Ze waren hem echter niet bij gebleven, aangezien ze echt niet gedenkwaardig waren. Wat hij nu voelde, was van een heel ander kaliber. Toch wist hij dat dit verliefdheid was. Het voelde goed. Zijn hart pompte adrenaline door zijn lichaam, terwijl hij helemaal opging in hun kus. Tot hij merkte dat hij, ondanks dat het goed aanvoelde, toch verkeerd bezig was. Jace kon het niet maken dat ze door zijn schuld in gevaar zou komen. Hij wist dat ze verontwaardigd was omdat hij zomaar de sfeer had gebroken, maar hij brak liever de sfeer dan dat hij haar brak. Want eerlijk, het was wederzijds, dat stond nu wel vast, maar stel dat ze ooit iets zouden beginnen, zou ze nergens meer alleen kunnen lopen. Hij twijfelde niet aan haar kracht en snelheid. Die had hij van dichtbij mee mogen maken, maar hij had een reputatie, en daar zou zij last van hebben. Uiteindelijk zou hij haar toch moeten laten gaan, en hij wou niet dat ze zich nu aan hem zou hechten, ook al was het misschien te laat.

Haar volgende woorden leken die gedachten te bevestigen. ''Maak je geen zorgen over mij, ik red me wel. Dat heb ik altijd al gedaan.'' Ze probeerde het zo overtuigend mogelijk te brengen, maar hij wist het niet zeker. Zou hij haar gewoon op haar woord geloven en het van haar aan nemen? Twijfelend keek hij haar aan, maar erg lang kon hij er niet over nadenken. Ze draaide zich naar hem toe en streek zacht met haar vinger over zijn buik. Onwillekeurig spande hij even zijn spieren aan, maar ontspande toen weer, waarbij een kleine glimlach om zijn lippen kwam. Dit voelde te goed aan. ''Ik moet toegeven.. dat ik nog nooit zo'n lieve jongen als jij heb meegemaakt.'' Jace slikte even en draaide zich toen weer volledig naar haar toe. Ze lag zo dichtbij, hij kon haar warme adem op zijn lichaam voelen. En ze rende niet weg. Wereldprimeur. Hij duwde zich op en plaatste zijn knieën weer langs beide kanten van haar lichaam, zodat hij boven haar hing. "Jammer voor jou, maar er is geen beekje in de buurt deze keer", Zei hij licht spottend, verwijzend naar hun eerste ontmoeting. Jace boog zich voorover en drukte teder zijn lippen tegen haar voorhoofd aan. Toen nam hij haar hand vast en verstrengelde zijn vingers met de hare. Eigenlijk stond hij vrij onstabiel, aangezien het bed zo zacht was. Ze zou niet eens moeite moeten doen om hem van haar af te gooien. "You're so one in a million", Zei hij zacht. Toen legde hij zijn vrije hand tegen haar keel en kaak aan, een eindje van haar pijnlijke plek vandaan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo mei 31, 2012 9:44 am

Heel even voelde ze hoe de jongen zijn spieren aanspande van haar plotselinge aanraking, maar het duurde niet lang voordat hij die liet ontspannen en besefte dat ze enkel haar wijsvinger over hem heen streelde. Haar ogen gleden over zijn lichaam, merkte iedere beweging die hij zou maken op. Zelfs wanneer hij slikte ontglipte haar dat niet en glimlachte ze lichtjes, maar teder. Het duurde niet lang voordat hij zich naar haar toe draaide en verplaatste ze haar hand naar zijn heup, waar ze haar hand voorzichtig op liet rusten. Ieders adem was te voelen en ze vond het niet erg. Maar ze moest zich niet laten meeslepen met het moment, voor het geval hij iets zou gaan flikken. Al had ze daar niet echt het kwaad in zijn ogen voor gezien, hij was een stuk kalmer voordat ze hem hierheen had gesleept en in ruil daarvoor had ze haar hoede ook wat minder scherp staan. Gewoonweg omdat dit toch een veilige buurt voor haar was en ze alles kon pakken binnen handbereik, voor het geval hij door het lint zou gaan.
''Zou je dat willen dan?'' Haar ogen schoten heel even naar zijn lippen, ze kon het niet helpen. Maar die ene seconde dat die per ongeluk naar zijn lippen geschoten waren, keerden ze even gauw weer terug naar zijn bruingekleurde ogen en verdronk ze er haast in. Onbewust ontstonden er rode blosjes op haar wangen. Hij kwam dichterbij, merkte ze. Maar zijn lippen kwamen niet tegen de hare aan, maar hij ging omhoog en kwam bij haar voorhoofd terecht. Daar kwamen die hemelszachte lippen tegen aan, waardoor ze even lang haar ogen sloot en vervolgens opende. Ze waren zo dichtbij elkaar. En niemand die dit moment zou gaan verpesten. In ieder geval geen buitenstaander. Geen onbekende mensen die zomaar zouden binnen wandelen of juist bekende mensen, zoals haar ouders. Nee, die zouden dat niet doen. Er verscheen een wat meer verlegen blik op haar gezicht, een glimlach die zei dat ze hem leuk vond en heel even gleden haar ogen onschuldig weg. Naar een punt wat geen kwaad kon. Wanneer zijn woorden klonken voelde ze hoe haar hart een slag oversloeg, hoe ze van binnen gloeide. Hun handen hadden elkaar gevonden, in elkaar gevouwen. Zo romantisch. Als mensen niet beter wisten en hun zo zouden zien, zouden ze oordelen dat ze een stelletje waren die elkaar al zo de hele tijd behandelden. Een vergeleken koppeltje, waar totaal geen kwaad in zat. Maar ze moesten eens weten. Ze moesten eens weten waartoe Jace in staat was en Helena, als het om haar werk ging. Of met toestemming buiten werk.
Helena voelde hoe haar adem stokte en op dat moment voelde ze zijn hand tegen haar keel aan, niet hard. Ze wou iets terug antwoorden, maar ze vond de woorden er niet voor. Haar hoofd was leeg en ze voelde hoe meer ze hiernaar verlangde. Voordat ze het ook maar in de gaten had, had ze rustig en teder haar lippen tegen de zijne gelegd en sloot ze voorzichtig haar ogen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimeza jun 09, 2012 8:12 am

Jace kon het niet laten om stiekem terug te denken aan hun eerste ontmoeting, toen met dat cupcake-voorval. Een van de meest geniale namiddagen op school zelf. Meestal was het meelopen met de andere Die Hard leden en een beetje mensen aan de kant duwen, om de reputatie hoog te houden. Natuurlijk was dat ook leuk, en hij mocht altijd iets meer van Esther dan sommige andere leden uit de groep. Dat vond hij echt geweldig. Het feit dat hij weer met zijn jeugdvriendin de hele school kon terroriseren, maakte zijn vrolijkheid een stuk groter dan toen hij het in Italië alleen moest zien te redden. Eerst was Es verdwenen, toen was Liz gevolgd. De bende in Italië was niet uit elkaar gevallen, en onder hem hadden ze nog heel veel dingen gerealiseerd, maar hij was niet het soort leider dat Esther was. Ze was anders. Misschien wel beter. Het leiden zat bij hem niet zo in het bloed, terwijl zij er blijkbaar een talent voor had. Nee, hij volgde, in de mate dat het moest. De enige reden waarom hij Esther als leider aanzag en ook braafjes haar bevelen opvolgde, was omdat ze hem altijd leuke dingetjes gaf. Extraatjes waardoor hij de nodige woede kon afreageren, om daarna weer te kalmeren en te luisteren naar wat ze te zeggen had. Maar die band was niet alleen gebouwd op Jace die geschenkjes kreeg. Nee. Er was ook de vertrouwensband, het respect dat hij voor haar had en hun gedeelde ervaringen. Hij zag haar als zijn grote voorbeeld. Bevelen opvolgen van haar was niet erg. Ze wist immers wat ze deed, en hij liet haar graag beslissen in zijn plaats. Dat maakte hem misschien wel een slaafje, maar ook dat vond hij niet erg. Liever haar slaafje dan het slaafje van een of andere leeghoofdige randdebiel.

Dit was leuker. Hij had het best naar zijn zin, ook al speelde het idee dat hij hier vast zat wel mee in zijn achterhoofd. Hij had geen idee waar hij was. Het stelde hem wel gerust dat Stephanie het wel wist, maar het klopte ergens niet dat ze het nog niet had gezegd. Veel tijd om erover na te denken kreeg hij niet. Haar glimlach sprak boekdelen, en voor het eerst merkte hij hoe een schaapachtige glimlach om zijn lippen lag. Damn. Hij viel niet meer te redden, eerlijk waar. Zijn hand lag ontspannen in de hare, zijn vrije hand op haar keel. Zijn gezicht lag zo dicht bij het hare dat hij haar adem op zijn lippen kon voelen. Hij moest zich heel hard inhouden om ze niet aan te raken, maar hij besloot om het rustig aan te doen. Italiaanse liefde was iets vreemds. Veel passioneler dan dat Amerikaanse gedoe. Gelukkig had Steph geen afwachtende persoonlijkheid. Ze ondernam iets, wat hij alleen maar waarderen. Hij kuste haar terug, feller dan de keer ervoor. Zijn hand gleed van haar keel naar haar nek en toen over haar ruggengraat naar beneden. Ontspannen legde hij zijn arm over haar lichaam heen. Hij maakte zich los van haar en draaide zich op zijn rug. Hij staarde naar het plafond. Het was stil, op hun ademhalingen na.

Door de stilte hoorde hij zijn gsm heel makkelijk trillen. Hij schoot recht en zijn hand zocht tussen de dekens, waar hij het ding al snel gevonden had. Hij beet even op zijn lip toen hij de naam op het scherm zag. Zijn ogen flitsten naar Steph en toen terug naar de gsm. "Wacht hier", Beval hij, met een stem die haar liet weten dat ze het beter zou doen ook. Hij sprong op en verdween door de deur. Hij trok hem dicht en nam de telefoon op. "Jace", Zei hij. Zijn stem klonk gespannen. Hij liep de kamer door, weg van de deur, zodat ze het gesprek hopelijk moeilijker kon volgen. "Jace, you bastard. Ik probeer je al de hele middag te bereiken. Er mist een deel van de lading. Ik hoop voor jou dat je het snel in orde krijgt, of je ziet je geld niet terug", Dreigde de stem aan de andere kant van de lijn. "Wat is dit nu weer? Er mist geen deel van die verdomde lading. Waag het niet om tegen me te liegen. Ik krijg dat geld, of ik kom je persoonlijk opzoeken om de rekening te vereffenen", Snauwde hij terug. Missende lading, tuurlijk. Het bleef stil. "Ik zweer het je, als ik dat geld niet binnen de drie dagen krijg, dan weet ik je te vinden." De man aan de andere kant van de lijn hing zonder nog iets te zeggen op. Jace stak de gsm terug en liep naar het raam. Hij moest kalmeren, en snel, voordat ze kwam kijken wat er aan de hand was. Zijn blik viel op een reeks kaartjes, waaronder haar identiteitskaart een een heleboel andere. Bibliotheek, tram, schoolpasje... Waarom het zo zijn aandacht trok, wist hij niet. Hij nam haar identiteitskaart vast. Een woedende blik kwam in zijn ogen en een grimmige trek om zijn lippen. Met felle stappen liep hij op de slaapkamerdeur af, wetend dat het de enige weg naar buiten was. Hij gooide hem open en bleef in de deur staan. Met een kort gebaar gooide hij de kaart in haar richting. Zijn stem klonk als druppeltjes ijskoud water. "Dus, Helena. Jij moet me dringend uitleggen wat deze hele situatie te betekenen heeft, voor ik mijn geduld verlies."
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo jun 21, 2012 8:35 pm

Hoewel ze de plicht had als undercover schoolmeisje geen studenten noch docenten seksueel aan te raken, kon ze het niet laten. Jace was té aantrekkelijk, en wie zou die regel nou niet hebben gebroken? Het was onvoorstelbaar, hoe konden ze nou zoiets heerlijks weerstaan. Of zij was gewoon raar, de enigste in zovelen. Ze had er gewoon geen zin in om die bevelen op te volgen, misschien nog iets kinderlijks in haar die dat vertelde. Daarbij waren er toch van die quotes die vertelden dat ze haar hart moest volgen, dat was precies wat ze nu onbewust aan het verrichten was. Op dat moment liet haar hoofd haar in de steek, gezien haar kus beantwoord werd met zijn lippen. Wel iets feller, maar dat maakte haar juist wat wilder in haar gedrag. Meteen kroop ze dan ook omhoog met haar vrije hand, waarin geen hand van hem lag, via zijn ruggengraat en greep zijn haren vast. Zo sterk dat ze een handvol haren had en haar knokkels inmiddels wit van kracht werden. Ondertussen had hij haar ook niet ongeschonden gelaten en haar ook aangeraakt op een zwoele manier, wat ze alleen maar apprecieerde van hem op het moment.
Tot hun kus over raakte en hij zich van haar lichaam verwijderde, op zijn rug draaide en verder stil lag. Terwijl hij dat had gedaan, had zij haar handen van hem afgehaald en keek nu verbaasd naar hetzelfde uitzicht als wat Jace deed. Het was duidelijk te horen dat haar ademhaling ietsje heviger was geworden doordat ze een korte passie hadden gedeeld waar ze al die tijd naar gesmacht had. Haar hart ging als een gek tekeer, verlangde naar meer van die aanrakingen. Nog veel meer. Maar op één of andere manier durfde ze niet meer te bewegen, alsof iets in haar zei dat als ze een beweging zou maken, ze meteen gevild zou worden door de jongen. De jager die zijn prooi overduidelijk te pakken had. Helena slikte enkel, wachtte af tot wat er nu zou gaan gebeuren. En die enkele seconden dat ze stil lagen, leken wel minutenlang te duren. Ergens voelde ze een angst over haar heen kruipen, niet wetende wat te doen.

Een herkenning van een trillend mobieltje schoot door haar heen en ze richtte haar blik meteen naar het apparaat wat durfde om hun intense moment te verstoren. Ook Jace had het geluid opgemerkt en kwam meteen in beweging om het ding te vinden wat ergens op het bed lag. Helena had geen enkele andere beweging gemaakt, behalve dat ze naar het geluid toe had gekeken en nu met haar ogen de jongen volgde. Het bevel wat erop volgde, maakte duidelijk dat ze beter hier kon blijven. Ze knikte enkel met een zucht en kwam toen recht overeind zitten. Zodra de deur dicht was gesmeten, sloot ze haar ogen en liet een overwelming van schaamte over zich heen lopen. Wat had ze gedaan? Wat was dit voor flauwekul? Ze wist dondersgoed dat ze dit niet mocht doen, dit was alles tegen de regels in. En ze wist nog veel beter dat er genoeg camera's in dit huis hingen om alle bewegingen, gesprekken op te nemen. Hoewel ze de mogelijkheid had om in het systeem in te breken en die beelden te wissen, wou ze dat niet. Dat zou schuldgevoel bevorderen en vroeg of laat zouden haar collega's en bazen er heus wel achter komen, om door haar schild heen te breken en haar zwaktes te observeren. Vlak achter de deur hoorde ze Jace zijn stem, enkel hoe hij zijn naam uit sprak en daarna viel alles stil. Of nou ja, het was alsof het wazig was geworden, ze hoorde zijn stem nauwelijks meer. Eigenlijk was dat maar goed ook, dan zou ze zich ook niet in zijn zaken mengen en zich ermee bemoeien.
Heel even had ze met haar handen in het haar gezeten, mengde haar huid met haar blonde haar en keek hulpeloos naar de lakens van haar bed. Dit kon ze niet verder laten gaan en ze wist dat het moment evengoed al verknald was. Waarschijnlijk had Jace op het moment een niet zo goed gesprek met iemand. Nee, dat wist ze haast al zeker door de toon waarop hij tegen haar had gesproken, al was het maar één woordje geweest. Een aantal minuten verstreken gauw en ze wist dat ze beter maar iets anders kon gaan doen dan hier af zitten wachten op een onschuldige jongen die niet meer zou komen. Het was voor hen beide een zwak moment geweest, dat ze niet meer kon laten gebeuren. Ze stond op van haar bed en liep naar de badkamer die de slaapkamer aangrensde. Zachtjes liet ze de deur dichtvallen, waarna ze het slotje erop draaide en vervolgens omdraaide. Haar blik gleed naar de spiegel, waarin ze zichzelf zo verscheurd zag staan. Hoewel ze er best sexy uit zag, op de blauwe en opgezwollen plekken na, wist ze gewoon dat de blik in haar ogen al genoeg zei dat ze gauw zichzelf moest worden. Voordat dit uit de hand zou lopen. ''Wat heb je gedaan meid?'' Fluisterde ze naar zichzelf, reikte met haar vingertoppen naar de spiegel en merkte op hoe er tranen in haar ogen ontstonden. Ze kon zich niet overgeven aan deze zwakte. Gelijk week ze haar blik van zichzelf af, draaide de kraan open en plensde een aantal keer nonchalant wat ijskoud water in haar gezicht. Ook werd hierdoor gedeeltelijk haar haar nat, maar ze gaf er niets om. Daardoor voelde ze zichzelf wat meer bewuster worden van de situatie waar ze zich in bevond. Met haar ietwat trillende handen greep ze de gootsteen vast, staarde naar het water dat langzaam maar zeker allemaal verdween in het putje. Hier moest een einde aan komen. En wel nu. Onbewust zonken de boventanden in haar onderlip en proefde ze het bloed wat er uit kwam. Heerlijke smaak, moest ze toegeven.
Helena greep naar een handdoek, droogde daarmee haar gezicht en keek nogmaals in de spiegel. Hoewel ze er nu wat belachelijker uitzag qua uiterlijk, wist ze hoe haar ego alweer wat opgekrikt was in die paar seconden tijd. Ja, veel beter. Sexy likte ze haar onderlip af, terwijl ze naar zichzelf keek.
Op dat moment hoorde ze de deur opengaan, blijkbaar was Jace klaar met zijn gesprek. Het had langer geduurd dan verwacht, maar tegelijkertijd was de tijd wat sneller gegaan. Wat in paniek, zonder te weten in wat voor situatie de jongen nu was, keek ze rond in de badkamer en greep naar een la waarin zich een gun bevond met verdovingsmiddelen. Eén schot in zijn lichaam en hij zou verdoofd raken. Nog wel bij bewustzijn, maar binnen enkele seconden had het spul door zijn lichaam verspreid en zou hij niet meer kunnen bewegen. Niet zonder tegengif, ha. Wanneer ze het ding van achter in haar broek gestoken had, met het shirt eroverheen getrokken, opende ze deur van de badkamer en ving nog net het kaartje wat hij in haar richting had gegooid. Meteen klonk zijn stem en ze wist dat hij doorhad wat er gaande was. Hoewel ze nog wel een lulverhaal kon opzetten dat ze een tweelingzus had of wist zij veel, wist ze dat de jongen niet zo achterlijk in zijn hoofd was dat hij haar onmiddellijk zou geloven. Een duistere blik kwam in haar ogen te staan, met een onbekende maar brede grijns. Een blik die niet eerder op haar gezicht was gezien door de jongen, daar was ze haast zeker van. Misschien wel iets te gevaarlijk, een waarschuwing voor hem om zo gauw mogelijk haar huis te verlaten. Netjes, maar zonder haar blik van Jace af te wijken, sloot ze de badkamerdeur en zette enkele stapjes naar voren om wat dominanter over te komen. Met diezelfde hand waarmee ze net de deur had gesloten hield ze inmiddels het wapen vast, maar zag het eruit alsof ze gewoon simpelweg haar rug aan het krabben was or so. ''Ik ben jou niks verschuldigd, je hebt het jezelf zojuist alleen maar moeilijker gemaakt.'' Sprak ze met een bewuste woordkeuze, om niks duidelijk te maken. Mindfuck, yeah.

-Whoa, dit nummer is echt inspiratievol! :O
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo jul 12, 2012 12:50 am

Het feit dat ze uit een andere kamer kwam, wekte weer vragen bij hem op. Hij had die deur niet gezien toen hij hier wakker was geworden. Ok, misschien had hij niet goed gekeken ofzo, maar het werd steeds meer verwarrend en hij wou een duidelijke verklaring voor het feit dat ze tegen hem gelogen had over haar naam. Een naam was een naam, godverdomme, daar kon je niks mee bereiken. Je kon niemand pijn doen met een naam, je kon er gewoon helemaal niks mee. Waarom zou je dan een fake naam opgeven? Hij had elke keer opnieuw de verkeerde naam gebruikt, gewoon de verkeerde identiteit. Wie was ze? Wat voor geheimen droeg ze met zich mee? Door haar snelle reflex ving ze het kaartje nog net op tijd op. Jace stond voor de deur naar buiten, dus ze kon geen kant op. Dit was een spel waar hij goed in was, intimideren, dreigen. Een spel dat naar zijn regels gespeeld werd. Wie de regels brak, werd gestraft. Hopelijk haalde ze nu niks in dat mooie blonde hoofdje van haar. Hoe dan ook, ze kon lekker zoenen. Of ze die gevoelens voor hem dan ook fakete, was haar probleem. Hij had er zijn lol wel in. Plots verscheen er een brede grijns om haar lippen. Wàt? Van waar haalde ze het lef om dominant te doen tegenover hem? Ze keek hem aan alsof ze hem helemaal in haar macht had, en daar had Jace nooit tegen gekunnen. ''Ik ben jou niks verschuldigd, je hebt het jezelf zojuist alleen maar moeilijker gemaakt.'' Zei ze cryptisch. De jongen knipperde met zijn ogen, slikte een paar keer. Hij kon gewoon niet geloven dat ze hem zo aansprak, alsof hij een of ander meesterbrein was dat elk woord dat ze zei meteen door had. "Ik...", Begon hij met een stem die vol woede zat. "Maak het mezèlf moeilijk?" Gromde hij. Hij keek haar ongelovig aan en begon toen te lachen. Het was een emotieloze, spottende lach. "Jij", Grauwde hij toen. "Jij maakt me gek van liefde, deelt mijn passie, en dan maak ik het mezèlf moeilijk? Wat is hier nog allemaal een leugen?" Wazige golven overspoelden hem en zijn ademhaling versnelde weer. Het klonk raspend, als een ouwe gozer die een marathon liep. Hij stond op het punt om de controle te verliezen, en hij werd verscheurd tussen twee dingen. Haar verraad en zijn gevoelens voor haar. Hij zou niet toegeven aan haar dominantie. Hij zou niet achteruit stappen. "Als je een spel met me wil spelen, doe het dan op z'n minst goed", Snauwde hij. Hij werd duizelig en zijn hoofd bonsde zwaar. Hij leunde tegen de muur met zijn hand en fixeerde zijn blik weer op haar. Dat lukte niet zo goed meer. Het enige wat hij nu nog kon doen, was zijn agressie ergens op uitwerken, zodat hij zou kalmeren. Zijn hart klopte veel te snel en adrenaline leek zijn aderen wel in brand te zetten. Hij duwde kort zijn hand tegen zijn slaap. "Ik weet niet waar jij mee bezig bent, Helena", Zei hij, nu op een normaal volume, maar nog steeds bijtend. "Maar ik weiger om je toyboy te zijn in dit belachelijke circus van jou", Hij liet zijn hand weer zakken, stapte ook enkele passen vooruit, zodat hij bijna vlak voor haar stond. Hij was sowieso groter dan haar, dus hij keek op haar neer. "Uitleg. Nu."
Terug naar boven Ga naar beneden
Helena

Helena


Posts : 157
Naam : xDiantos

Profiel
Naam: Helena Kunis
Partner: x
Vereniging: x

Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitimedo aug 16, 2012 8:27 am

De grijns die zich rond haar lippen had gevormd, werd bij ieder ongelovig woord dat hij sprak ietsje breder. Ze kon het niet helpen, het ging onbewust. Vervolgens begon hij stomweg te lachen, iets wat haar alleen maar serieuzer maakte en meer oplettender. Dit kende ze wel, het was een lach wat haar probeerde te kleineren ongeacht in welke situatie en daarna kwam de aanval. Of poging tot aanval. Op het moment dat hij sprak over liefde, voelde ze hoe haar eigen hart een licht sprongetje maakte. Maar haar ogen verraadden niets erover. Enkel een schuin tikje naar rechts was wat haar hoofd bewoog. Zonder wat te zeggen of een stap naar voor of achter te zetten, keek ze toe hoe hij zich vastklampte aan de muur om niet om te vallen van plotselinge duizeligheid. Ergens schreeuwde een stem in haar hoofd om hem te helpen, vast te houden, nooit meer los te laten en in zijn oor fluisteren dat het allemaal goed zou komen. Maar omdat dit geen liefdesverhaal was, en ook nooit in haar leven terecht zou komen, en hij volzat met woede was dat wel de allerlaatste optie om dat op dit moment te verrichten. Ze voelde hoe haar handen wat klammer werden, hoe het wapen in haar hand begon te irriteren, maar ze liet het niet los. Een brok ontstond in haar keel wanneer hij er niet beter uit kwam te zien, maar wel met woede naar haar toegestapt kwam. Toch slaagde ze erin om haar vastberaden blik vast te houden. Als het mogelijk was, was ze nu omver geblazen door wind wat uit zijn woede was ontstaan. Gelukkig was dat niet zo, en knipperde ze enkel maar een paar keer onschuldig.
'Kunis, dit kan niet langer. Je word overgeplaatst, maak er een eind aan.' Bij die woorden die in haar oortje was ingebracht, had ze heel even wat wazig weggekeken maar reikte meteen zijn ogen weer na een halve seconde. ''En jij wilt niet als toyboy gebruikt worden, terwijl je nu hetzelfde doet bij mij?'' Spotte ze vol afschuw in zijn gezicht, waarna ze onverwachts het pistool wat op een spuit leek in zijn nek zette. Met nog een korte blik naar één van de camera's, waarmee ze haar in de gaten hielden, die zei dat hiermee zijn geheugen gewist zou zijn, spoot ze de vloeistof in zijn halsslagader. Zij wist wel beter, het zou alleen voor een halfuur buiten bewustzijn veroorzaken. Tegen die tijd was al het bewijs gewist, zij allang verdwenen en als het even kon aan de andere kant van de wereld bezig zijn met een nieuwe missie.

Zodra de jongen zeker weten vlak lag, had ze nog een korte kus op zijn lippen gedrukt en mee naar de achterkant van de steeg gesleept. Daar veilig achter een container was zijn slaapplaats voor het komende halfuur. Voor de rest van het bewijs zou worden gezorgd door collega's. Het huis zou straks volkomen leeg staan, alsof het nooit gebruikt was. Terwijl ze voor Jace gebukt zat, die ze met zijn rug tegen de muur had gezet en zijn benen languit met zijn handen langs zijn lichaam, schreef ze iets op een aantal gele plakbriefjes. Om er zeker van te zijn dat niemand anders ze zou zien, had ze ze op iets onopvallende plekken geplakt. Op de eerste, die ze op Jace zijn buik had geplakt, stond dat hij naar rechts moest kijken met de woorden 'Vertel het aan niemand...' en de volgende was overduidelijk op de container geplakt. Daar stond opnieuw een pijl op in de richting waar hij moest kijken, met 'maar waarom ik mijn naam vervalst gebruik is...'. Verderop tegen de muur hing er nog een, net naast een vuilnisbak zodat hij niet op zou vallen. Daar was nog een pijl, naar links verder de steeg uit. 'Omdat ik geen normale tiener ben, maar een undercover agente...' luidde de tekst. Die erna sloot het verhaaltje af. 'Ima sorry, ben overgeplaatst naar San Francisco. Can't tell where exactly. Loveya. H <3' Hier was tenslotte meer plek gezien er geen pijl bovenaan getekend stond. Ook die hing ze veilig op, waarna ze nog een laatste keer naar haar ware liefde keek, die ze voor haar gevoel nooit zou kunnen krijgen en liep toen met een zwaar hoofd weg. Wat een afgang. De informatie die ze inmiddels gekregen had moest ze wel opvolgen, ze volgden haar tenslotte overal naar toe. Teminste, op missies en shit. Well, that was it. Up to Francisco. Sniff.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Game Changer - Pagina 2 Empty
BerichtOnderwerp: Re: Game Changer   Game Changer - Pagina 2 Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Game Changer
Terug naar boven 
Pagina 2 van 2Ga naar pagina : Vorige  1, 2
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Dromen [Game]
» Vervelen in de Game Hall
» Game's chips and cola.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Monica High School :: Monica High School :: Kluisjes-
Ga naar: