Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Surrender to nothing

Ga naar beneden 
3 plaatsers
AuteurBericht
Liz

Liz


Posts : 18

Profiel
Naam: Liz Matthews
Partner: Ignorance is my new best friend
Vereniging:

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimewo feb 22, 2012 11:30 am

Liz haar hand zat vastgeklemd om de band van haar tas. Haar ogen waren strak voor haar uit gericht niet specifiek op iets gericht maar gewoon klaar om een manoeuvre te maken als er iemand onnodig op haar af kwam. Haar donkere haren wapperde vrolijk mee op de wind die in haar gezicht blies. Ze vond er niets aan, hier zijn. Het enigste goede wat hier was, was Esther, maar dat was het dan ook. Iedereen die hier liep, populair, nerd of wat dan ook had zo’n grote air over zichzelf. Terwijl ze er dan nog uit zagen als een hoop zwervers, hoewel ze moest toegeven de paar jongens die ze hier al had gezien die waren haar wel in de smaak gevallen. Voor even schoot haar mondhoek naar omhoog, maar al snel keerde dat strakke feilloze gezicht weer terug. Kort gleed haar vrije hand naar haar mobiel, een sms van een onbekend nummer, op het einde gemarkeerd door de letter ‘M’ meteen stak ze het ding weer in haar tas en wandelde kalm verder. Hoewel ze zich vanbinnen kinda trapped voelde, maar dat had wel meerdere oorzaken, al was de sms die ze net had gekregen er een grote oorzaak van. Kort schudde ze haar hoofd. Nee, ze ging zich niet op haar kop laten zitten door een freaking sms. Niet nu ze eindelijk hier was, ver weg van de laatste plek waar ze gewoond had. Het meisje spande haar hand nog steviger om de band. Even leek het alsof ze bang was, maar die uitdrukking veegde ze snel genoeg weer weg. Ach, wie zou haar nu opmerken, er waren maar een klein aantal mensen die haar al eens eerder gezien hadden, en een meisje dat haar nu werkelijk door en door kende, maar die was hier nu niet, die zou wel in South Central zitten of zo. Dus waar maakte ze zich zo druk om, de mensen hadden geen idee wat er door haar hoofd om ging, hadden zelf geen idee hoe ze zich kon gedragen tegen over vreemde. Voor even bleef ze staan en richtte haar blik op het water wat onder de immense pier heen liep, waarom ze hier heen was gekomen was ze inmiddels a vergeten, maar nu ze hier was ging ze ook niet meteen weer vertrekken. Liz droeg haar vertrouwde leren jack dat was gewoon haar handelsmerk overal waar ze was, iedereen zou haar altijd kunnen herkennen aan de zwart leren vest. Eentje die ooit nog van een goeie vriendin was geweest, tot er uiteindelijk een gebeurtenis was en sindsdien was het van haar geworden en had ze het nooit meer uit gedaan, het was een soort van constante gedachte aan haar enige echte thuis.
Het meisje metde donkere haren had zich uiteindelijk neergezet op een random bank vlak voor het attractiepark. Voor haar liepen verscheidene leerlingen van die andere school die hier huisde, en zo kreeg ze dan om de halve minuut ofzo een vuile blik naar haar toe geworpen, alsof het hier hun terrein was. Het deed haar gemeen grijnzen naar de jongere, en hierdoor liepen ze al heel snel door. Wat was dat toch imponerend? Not. Al snel merkte ze drie mensenlichamen op die voor haar neus kwamen staan. Gevaarlijk keek ze naar omhoog, zag daar drie blondines staan die haar met een nogal verwrongen blik aankeken. Nonchalant haalde ze een hand door haar haren en stond vervolgens op. Oke, de drie barbies waren misschien iets groter dan haar, en nee ze was heus niet zo klein het waren gewoon reuzen, maar die durfde nog geen nagel breken dus zij was eigenlijk in het voordeel. “Heb je het nog niet gehoord? Dit is verboden terrein!” Sprak mevrouw Queen Bee. Kort rolde Liz met haar ogen en kruiste vervolgens haar armen over elkaar. ‘En jullie gaan me weg jagen zeker? Kom op, probeer maar eens en je beland daar beneden in zee.’ Sprak ze fel tegen de drie meiden. Deze stelde zich meteen heel verwaand op, alsof ze met hun ‘rijkdom’ haar konden weg krijgen heen. Nou, dat mochten ze werkelijk eens proberen. Een uitdagende blik verscheen in Liz haar ogen, met daarbij de perfecte grijns.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimeza feb 25, 2012 9:30 am

Op zijn dooie gemak slenterde de jongen door de straten. Hij was nog niet in dit deel van de stad geweest, maar dat was nauwelijks aan hem te merken. Hij liep niet constant de naambordjes te bekijken en liep ook niet met een idioot plan in zijn handen rond. Hij merkte vanzelf wel waar hij uitkwam en als ze hem misten, zouden ze hem wel komen zoeken. Zo simpel was het. Pech gehad als hij verloren liep. Daar kon hij wel mee leven. In zijn broekzak zat een knipmes, samen met een aansteker. Zijn sneakers waren losjes aan zijn voeten gebonden en daarom had hij een redelijk lompe pas. Dat kon hem niet veel schelen. Hij zag wel dat sommige mensen zich irriteerden aan zijn aanwezigheid, maar dat maak te hem alleen maar vrolijk. Door de oortjes van Beats by Dr. Dre dreunden de zware bassen van Angerfist. Zijn blik gleed ondertussen doelloos over de gezichten van voorbijgangers. Sommigen durfden hem in de ogen te kijken, anderen wendden hun blik af en liepen door. Zwak. Zelf staarde hij zo lang in iemands ogen tot die zèlf zijn ogen afwendde. Nooit zou hij iemands blik ontwijken. Dat kwam over als onderdanigheid, en dat zat dus niet in hem. De enige die hij nooit uitdagend of dominant aan zou kijken, was Esther. Het twee jaar oudere meisje had blijkbaar de leiderspositie in een of andere bende. Plus ze was een jeugdvriendin. Het was een aangename verrassing geweest toen hij haar tegen het lijf was gelopen. Letterlijk. Hij was midden op het voetpad blijven staan en ze was tegen hem aan geknald. Een grijnsje kwam om zijn lippen toen hij daar aan terugdacht. Met die idiote grijns liep hij door.

Jace keek op toen de grond onder zijn voeten veranderde. Het asfalt maakte plaats voor hout. Hij zette zijn muziek op pauze en verschillende geluiden drongen zijn oren binnen. Hij hoorde een hoop geschreeuw en muziek. De gezellige drukte van het pretpark die iets verderop op de pier was gebouwd. Cool. Hij liep door en zag een groepje jongeren elkaar aanstoten en naar hem wijzen. Hij vroeg zich af wie dat waren en vooral wat hun probleem was. Hij zuchtte en liep gewoon door, zonder er verder over na te denken. Zijn blik gleed weer over alle mensen en bleef toen hangen op drie gestalten. De blonde meisjes stonden dreigend tegenover iemand, maar die iemand kon hij niet zien. Dat vond hij interessant. Vanop een afstandje volgde hij elke beweging. “Heb je het nog niet gehoord? Dit is verboden terrein!” Pikte hij op, net verstaanbaar. ‘En jullie gaan me weg jagen zeker? Kom op, probeer maar eens en je beland daar beneden in zee.’ Reageerde de persoon die door de drie meisjes omringd was. Zijn gedachten schoten naar een ver verleden, een verleden in Italië. Onmogelijk. Die stem had hij zo vaak gehoord dat hij zelfs in zijn dromen nog precies zo klonk. Liz. Meteen zette hij zijn lichaam in beweging. Hij duwde een van de meisjes uit de weg en hoorde tot zijn plezier dat ze een kreetje sloeg. "Back off", Gromde hij verveeld en geïrriteerd naar de meisjes. Hij vroeg zich af of Liz hem nog zou herkennen. En of ze hulp zou aanvaarden. Want dat deed ze meestal niet. Ze was niet het type meisje dat echt hulp nodig had.
Terug naar boven Ga naar beneden
Liz

Liz


Posts : 18

Profiel
Naam: Liz Matthews
Partner: Ignorance is my new best friend
Vereniging:

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimeza feb 25, 2012 9:55 am

Liz bleef recht overeind staan, onderdoen voor deze meiden ging ze niet. Dat zou ze nooit doen, voor niemand. Echter waren de meiden er niet van gediend dat ze een brutale mond had opgezet naar hen toe en keken ze haar nog vuiler aan. Als haar grijns nog groter kon worden zou die dat zeker worden, maar nu bleef ze gewoon aanstaren tot ze het uiteindelijk zouden afbollen. Haar armen hingen naast haar lichaam, handen waren vervormd tot vuisten klaar om een eerste klap te geven aan die kinders. In hun leventje ging het alleen maar om mooie dingetjes en status, Liz had een van die dingen zelf mee gekregen en dat was haar gevoel voor stijl, maar om haar status gaf ze werkelijk niets. In dat opzicht was ze tegenover vroeger nog niet heel veel veranderd, alleen de rest had een andere draai gekregen. Onbewust gingen haar gedachten naar vroeger toen ze nog in Venetië woonde, een van de zoveel adressen, haar tijd daar was geweldig geweest met Esther, en al de rest die toen bij hu vriendengroep hoorde. Hoe klein ze toen misschien hadden geweest, voor niets had die bepaalde groep kinderen uit de weg gegaan en dat zat er nog altijd in bij haar en ongetwijfeld bij haar roodharige vriendin ook.

Een plotse kreet deed haar weer terug bij het heden belanden. Een van de blondines had die geslaakt dat was zeker. En de oorzaak was een bruinharige jongen die haar te hulp schoot. Waarom? En wie? Liz deed een pas naar voren zodat ze naast hem kwam te staan een zijdelingse blik was voor haar genoeg om te weten dat ze hier te maken had met een bekende. Al had ze het al kunnen raden van wanneer zijn stem klonk. Een korte glimlach sierde haar gezicht. Jace! ‘En gaan jullie me nu nog weg jagen, want geloof me vrij de zee is nog altijd een optie voor jullie en ik denk wel dat hij hier met enig plezier zal helpen.’ Sprak ze krachtig. De meisjes staarde haar en de jongen naast haar aan, maar ze movede niet en dat was dan weer juist hetgeen wat je niet moest doen bij haar. Een van de zoveelste fouten die ze hadden gemaakt. Onbewust gleed haar hand in haar jaszak waar ze het ijskoude lemmet tegen haar hand aanvoelde. Misschien als ze hun zou bang maken zouden ze opzouten, en dan zou zij Jace deftig kunnen gaan begroeten. In de niet onknappe jongen school die kleine knaap van vroeger, man, over een verandering gesproken. Als ze niet ‘bedreigd’ werd door de Pacificanen dan zou ze werkelijk van verbazing geslagen zijn, maar ze kon nu niet opbrengen om zich zo te gedragen dan zou ze al snel een paar opmerkingen tegen krijgen. Uiteindelijk met een snelle beweging had ze het mes uit haar zak getrokken en keek gevaarlijk naar de meisjes voor haar. ‘Wel? Ik ben niet bang om het te gebruiken, en al zeker niet op mensen zoals jullie dus maak dat je hier weg bent of anders..’ Eindigde ze op een strakke toon tegen hen waarna ze haar arm iets meer strekte maar het heft stevig omknelde met haar hand. Klaar voor enig verzet.
Terug naar boven Ga naar beneden
Esther

Esther


Posts : 1062
Naam : Diantaa ;D

Profiel
Naam: Esther Marylin Campbell.
Partner: Don't you share your smile with anyone else but me. I wanna touch your heart. I wanna crush it in my hands.
Vereniging: Die Hard! - r.i.p.

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimeza feb 25, 2012 10:40 am

'Ever since this began, I was blessed with a curse. And for better or for worse I was born into a hearse. I know I said my heart beats for you. I was lying girl, it beats for two. Because I got your love and I got these vices. Take back every word I've said, ever said to you. Take back every word I've said, ever said to you.' Schreeuwde de zanger door haar oortjes heen, die zelfs mensen op enige afstand konden horen. Ze grimaste enkel wanneer ze haar angstig aankeken en liet zich leiden door haar richtingsgevoel. De neiging om hard mee te schreeuwen was groot, maar weerstond zichzelf er tegen. Hoewel ze wel kon zingen, wou ze de anderen er daar niet mee lastigvallen. Dat was vreemd om te denken, gezien dat haar favoriete hobby was. Het pijn aanbrengen bij mensen, aan de binnen en buitenkant. Met haar handen verstopt in de zakken van haar jack en haar capuchon ver over haar hoofd heen getrokken liet ze zichzelf leiden door haar benen, die schijnbaar naar de Pier liep, waar ze pas na vele minuten achter kwam. Al die tijd was ze diep in gedachten verzonken geweest, iets wat haar tegenwoordig best vaak overkwam. Klote herinneringen, gebeurtenissen.

Naarmate ze verder over de pier liep, zette ze haar muziek zachter. Er klonk een bekende stem, waardoor ze kort om zich heen keek en haar capuchon ietsje naar achteren trok, wat haar meer zicht gaf. Daar, niet ver van haar vandaan, merkte ze twee personen op die ze herkende als Liz en Jace. Haar oude vrienden van haar geboorteplaats, Venice, die nu ook in Santa Monica waren komen wonen. Nadat ze hen gespot had, ging haar blik al gauw naar een aantal meiden die duidelijk iets tegen hen hadden, tutjes die ze herkende als Pacificanen, waar ook zij een dikke schijt aan had. Haar linkeroor gooide ze onmiddellijk uit, sloop zo stil als ze kon richting hen en greep toen de meid vast, die zo nodig zichzelf als 'leidster' had opgesteld, bij haar haren. ''Zonde, dit haar van je, als ik het zal gebruiken voor mijn collectie.'' Siste ze ijskoud in haar oor, wat duidelijk voor de rest te horen was. Gauw genoeg greep ze naar haar mes in wat zich in haar binnenzak van haar jack bevond en zette dat recht tegen de bovenkant van haar haren aan. Haar ogen gleden geen moment van haar af, zodra ze eventueel een kick zou uitvoeren, zouden haar haren eraf vliegen. Toch ontstond er onbewust een grimas op haar gezicht.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimeza feb 25, 2012 10:46 pm

De drie meisjes waren absoluut niet blij dat hij Liz kwam helpen. Dat zag je in hun ogen. Angst, maar toch nog steeds dat koppige haantjesgedrag. Idioten. Zij zouden nooit hun vuisten gebruiken. Daar waren ze te netjes voor. Ze voelden zich waarschijnlijk te goed voor een gevecht. De enige boodschap die hij voor hen had was: ga dan niet uitdagen. Drie tegen een, dat kon iedereen halen. Ze waren er niet op voorbereid dat hij hier ook zou hangen. En voor die fout zouden ze nu afgestraft worden. Jace hoorde Liz dichterbij komen, maar er waren geen verontwaardigde kreten te horen. Ze aanvaardde dus zijn hulp en ze had hem herkend. Mooi. Hij was niet zo goed in woorden, dus hij liet Liz het woord voeren. ‘En gaan jullie me nu nog weg jagen, want geloof me vrij de zee is nog altijd een optie voor jullie en ik denk wel dat hij hier met enig plezier zal helpen.’ Sprak ze fel. Het meisje dat hij bijna omver had geduwd, keek hem razend aan. Hij wist zeker dat Liz die andere twee wel even kon bezighouden. Deze was voor hem. Het had geen uitwerking op de drie meisjes. Ze bleven gewoon staan en staarden terug. Dat meenden ze niet. Ze waren gewoon gek. Hun hersens gesmolten door de zon ofzo. ‘Wel? Ik ben niet bang om het te gebruiken, en al zeker niet op mensen zoals jullie dus maak dat je hier weg bent of anders..’ Kort keek hij opzij. Liz had een mes getrokken en dat veroorzaakte bij hem een kleine glimlach. Hij wist dat ze niet aan het opscheppen was. Zijn pokerface verraadde niks. Eigenlijk zou hij het wel zien gebeuren, maar dan kwam Liz in de problemen. Ergens wist hij niet wat hij nu moest doen. Het idee om meteen zelf zijn mes te trekken, verworp hij. Daarom wachtte hij af, maar dat kon geen eeuw blijven duren, en geen van beide partijen zag eruit alsof ze ook echt weg zouden gaan voor de andere.

Op dat moment kwam de oplossing aangewandeld. Omdat de meisjes met hun rug naar de pier stonden, konden ze haar nooit zien komen. Daarom grinnikte hij kort toen hij zag hoe Esther een mes trok en dreigde het lange, blonde haar van de 'leidster' af te snijden. Hij zag een glimp van twijfel in het meisje dat hij omver geduwd had. Die blik veranderde in afschuw en toen woede. Jace hield zijn blik strak op het meisje gericht. Hij had het van kilometers zien aankomen. Ze was niet echt subtiel. Tegen alle verwachtingen in, haalde ze naar hem uit. Het zij niet met haar vuist, maar gewoon met haar vlakke hand. Zijn hand vloog razendsnel vooruit. Hij blockte haar arm en haalde toen keihard uit met zijn vuist. Hij trof haar recht in haar maag en ze klapte dubbel. Kermend viel ze op de grond. "You're messing with the wrong", Gromde hij dreigend. Zou hij er nog een schepje bovenop doen? Waarom ook niet. Hij stapte vooruit en ramde de top van zijn voet tegen haar rug. Ondertussen hadden ze de aandacht wel getrokken. Kort keek hij Liz en Esther aan. Rennen of vechten?
Terug naar boven Ga naar beneden
Liz

Liz


Posts : 18

Profiel
Naam: Liz Matthews
Partner: Ignorance is my new best friend
Vereniging:

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimema feb 27, 2012 4:56 am

Als blikken konden doden, lagen de drie nu al plat op hun face. Maar nee, ze zouden wel wat meer gaan afzien dan enkel dat. Niemand spelde haar de les, en al zeker niet zo’n tutjes als deze drie voor haar. Veel zin om hen te bedreigen had het misschien niet, maar toch met zijn tweeën zouden ze de drie wel weg krijgen, eventueel met hier en daar een klap. Kort flitste haar ogen naar Jace, ergens was ze misschien wel dankbaar dat de jongen hier was, alleen zou het waarschijnlijk langer geduurd hebben om ze weg te krijgen, en tja moesten ze gepakt worden wat niet zou gaan gebeuren had ze nog altijd een vriend bij haar. Ja, een vriend dat was de jongen, ondanks Liz nooit echt deftig vaarwel had kunnen zeggen toen ze moest vertrekken met haar ouders naar Denemarken, waar het overigens veel te koud was naar haar smaak.
En net wanneer het leek alsof een van die sukkelige meiden haar bak wou gaan opentrekken werd die bij haar haren gepakt door niemand minder dan Esther zelf. Een grimmige grijns verscheen op haar gezicht, nu kon de pret beginnen. De andere twee kinders stonden er iet wat verloren bij, maar ook Jace ging zich nu niet meer inhouden. Logisch. Liz besloot het maar te laten voor wat het was en keek strak in de ogen van de laatst overgeblevene ongeschaadde blondine. Voor kort kraakte ze haar knokkels en grijnsde vals naar haar. Toch zag ze niets van angst in de ogen van het meisje. Vliegensvlug schoot Liz haar gebalde vuist naar het meisje haar maag. Schreeuwend als een baby belande ze al snel op de grond. Verschillende blikken hadden hen inmiddels al gadegeslagen, dus ze besloot niet verder te gaan. Oh, ze wou dolgraag verder gaan, haar humeur was slechts verslechterd door dumb, dumb and dumber. Het krioelde hier van de leerlingen van Pacific, en die kon je verkrijgen in alle grotes, zelf met hun drieën konden ze dat niet redden. ‘Esther, ondanks ik graag verder zou willen gaan. Dit redden we niet met ons drie alleen en dat weet je best.’ Meuh, woorden die ze vroeger niet over haar lippen zou laten rollen, en nu ook normaal niet eens. Maar het was gewoon een onmogelijk gevecht op deze pier. In alle kalmte stak ze het mes weer in haar zak en deed vervolgens teken naar de twee dat ze beter konden gaan, nu ze de kans nog hadden.
Terug naar boven Ga naar beneden
Esther

Esther


Posts : 1062
Naam : Diantaa ;D

Profiel
Naam: Esther Marylin Campbell.
Partner: Don't you share your smile with anyone else but me. I wanna touch your heart. I wanna crush it in my hands.
Vereniging: Die Hard! - r.i.p.

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimevr maa 02, 2012 12:24 pm

De bitch die voor haar stond, had eerst een wat angstige blik in haar ogen gehad, maar gezien het feit dat haar vriendinnen haar wel zouden dekken begon ze wat stoerder in haar vel te staan. Al had ze dat niet voor lang, omdat Jace zijn coolheid toonde om de meid naast haar op de grond te vloeren en haar nog een tik erna te geven. Die reageerde er echter niet zo goed op, begon luidkeels te schreeuwen, wat Esther alleen maar meer het gevoel van macht gaf en zelfs haar witte tanden gemeen deed ontbloten. De woorden die net uit de jongen zijn mond waren geschoten deden haar dan ook duister lachen, al was het zacht en enkel hoorbaar voor de andere vijf personen waar ze mee stond, waarvan ze er enkel twee mocht.
Queen bee had zich inmiddels naar haar gericht en haar aangevallen met slechts een vuile blik op haar smoel, waardoor ze de blonde haren van het meisje had losgelaten. Gauw genoeg, like a ninja, haalde ze haar mes langs de keel van de opperkoningin en wist ze met haar behendigheid enkel een licht sneetje te maken. Die meteen donkerrood kleurde als teken dat het gewerkt had. Esther haar grijns was niet meer weg te slaan, ze had het volledig naar haar zin.
Toch werd die pret uiteindelijk bederft door Liz en wanneer ze om zich heen keek, kon ze haar het beste gelijk geven, al haatte ze het om dat te doen. Het liefste ramde ze deze meiden in elkaar en liet hun levenloze lichaam achter in de oneindige zee. Maar gezien ze daar laatst ook al op betrapt was door de lieftallige Die Hard leden, wist ze die vermakelijke gedachtes toch alleen maar voor zichzelf te houden. Misschien dat ze lichtelijk doorgedraaid was, misschien niet. Maar hoe dan ook; Esther vond het niet erg. Met een afkeurende blik op haar gezicht op het meisje gericht duwde ze het lemmet van haar mes terug in de hoes die zich nog in de binnenzak van haar jaszak bevond en keerde daarna de rug naar haar toe. ''Wat een bullshit, al die mensen. Je weet dat ik die hoeren het liefste hun keel door snijd.'' Siste ze naar beide vrienden, maar luid genoeg dat enkel hun tweeën het konden horen, terwijl ze haar handen geïrriteerd in haar jackzakken stopte.
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimeza maa 03, 2012 7:15 am

Rechts van hem hoorde hij een doffe klap en het gekerm van het blonde meisje dat nog niet veel had gezegd of gedaan. Eigenlijk had geen van hen drie al iets gedaan. Ze durfden vast niks te doen, wat normaal was. Het feit dat Liz en Esther deze meisjes vast alleen aan konden, zei al genoeg. De jongen was hier eigenlijk overbodig, dat wist hij. Hij kende zijn twee jeugdvriendinnen al lang genoeg om te weten dat ze zijn hulp niet nodig hadden. De situatie leek heel erg vertrouwd, naar zijn mening. Hij vertrouwde hen door en door, wist dat hij kon rekenen op hun steun. Jace wist ook dat ze hem rugdekking zouden geven en omgekeerd was dat ook het geval. De drie blondjes maakten geen schijn van kans. Zijn slachtoffer lag ineengedoken op de grond, net als Liz' gevalletje. Een brede, onheilspellende grijns kwam om zijn lippen. Hij keek op en zijn blik gleed over de omgeving. Hij zag gezichten verwrongen van woede en haat. Blijkbaar waren ze dus in het gebied waar deze soort jongeren samen rondhingen. Van een andere school ofzo? Dat moest hij navragen, maar daar was nu geen tijd voor. Zijn blik schoot naar enkele jongeren die elkaar aanstootten en er toen vandoor gingen. Versterking halen? Vast wel. Hij zag echter dat Esther haar lolletje nog niet gehad had. Dat kon hij haar toch niet afnemen. De grijns om zijn lippen verdween en hij sleurde zijn slachtoffer overeind. Met zijn sterke armen tilde hij haar bijna van de grond toen hij haar tegen de reling van de pier aanduwde. Ze stond op de toppen van haar tenen. Zo kon Esther haar werk afmaken zonder dat ze last had van het gekreun van dit geval hier. Helaas begon ze nu gorgelende geluiden te maken en naar adem te happen. Ze spartelde hevig tegen en greep naar zijn hand om haar keel. Ze krabde zijn hand open, maar het deed hem niks. De zilte zeelucht prikte in de krasjes. Hij hield geamuseerd zijn hoofd scheef toen haar lippen blauw werden.

‘Esther, ondanks ik graag verder zou willen gaan. Dit redden we niet met ons drie alleen en dat weet je best.’ Hoorde hij Liz plots zeggen. Hij keek om, zijn hand nog steeds op de keel van het stikkende meisje. Hij liet haar iets zakken, zodat ze wat meer lucht kreeg, maar het was alleen omdat hij haar wou zièn sterven, als ze stikte. Hij zag de keel van de leidster langzaam rood kleuren. Haar blonde haar, dat op haar schouders viel, was ook al rood. Hij zag hoe ze het mes terug in haar zakken stak. Ondertussen voelde hij dat het meisje dat hij vast had, zwaar op hem leunde. Toen hij keek, zag ze hoe haar ogen weggerold waren en haar mond hing wat open. Een grinnik verliet zijn mond. Flauwgevallen. Ze viel met een doffe plof neer toen hij haar los liet. Bijna op zijn voet, hoe durfde ze. ''Wat een bullshit, al die mensen. Je weet dat ik die hoeren het liefste hun keel door snijd.'' Siste Esther. Blijkbaar had ze ook gemerkt dat het niet zo veilig meer was om hier nog lang rond te hangen. Mensen staarden hen wezenloos aan en hij meende in de verte gehaaste voetstappen te houden. "Bewaar het voor een andere keer, schat", Zei hij met een knipoogje. Toen begon hij richting een zijstraat te lopen, terug richting het centrum van de stad.

Geïrriteerd keek hij naar de krassen die de nagels van het meisje hadden gemaakt. Voor de rest had geen van hen ook maar iets van verwondingen. Dit was absoluut niet erg en het deed voor hem bijna geen pijn, maar hij kon het moeilijk hebben dat juist hij enkele wondjes had. Alsof hij de zwakste van hen drie was. Misschien was dat ook zo, maar het deukte zijn imago een beetje. Achja, ze waren zowat beste vrienden, ze zouden hem niet uitmaken voor watje of iets in die aard. "Een betere reünie konden we niet hebben, toch?" Sprak hij grappend tegen de twee meisjes die naast hem liepen. Een glimlachje kwam om zijn lippen. "En nu moeten jullie maar zeggen waar we heen gaan, want ik heb geen idee where the hell we zijn."
Terug naar boven Ga naar beneden
Liz

Liz


Posts : 18

Profiel
Naam: Liz Matthews
Partner: Ignorance is my new best friend
Vereniging:

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimedi maa 06, 2012 4:59 am

Een korte grijns vloog over het gezicht van Liz wanneer ze zag dat haar vriendin het kind een wonde had gegeven met haar mes. Ongeacht de mensen die hier stonden vond ze het allemaal nog wel lollig. Maar weg gaan was op deze moment gewoon het slimste wat ze konden doen, te veel nieuwschierige hadden zich al tot hen gericht, voor zo lang het nog zou duren wou ze haar strafblad niet nog wat langer gaan maken, dat kwam later wel. Een plots gorgelend geluid deed haar even omkijken, Jace had zijn slachtoffer inmiddels naar de rand van de pier gebracht, oh als ze hier niet stonden dan had ze die meid die nog op de grond lag wel veel meer aangedaan, maar nu moest ze gewoon even slim spelen en zorgen dat de drie hier verdwenen. Esther’s woorden deden haar even breed grijnzen. ‘Andere keer, andere plaats.’ Knipoogde Liz, bijna speels. Oh ja, voor haar was dit alles een spelletje, eentje dat ze toch wel slim moesten aanpakken, wouden ze zelf niet tot pulp worden geslagen. Ook al was de kans dat zoiets gebeurde met het drietal maar klein. Nog eenmaal keek ze naar het blonde drie tal, van achter die drie kwamen al enkele jongens tevoorschijn. Aan hun gezichten te zien, waren die allesbehalve blij dat de drie meiden in elkaar gemept waren door hun. Vrij snel greep ze Esther bij haar arm vast wanneer er een van hen dichter leek te komen, en verdween zo met haar in dezelfde richting als waar Jace heen was gegaan. ‘We krijgen ze nog wel, op onze manier.’
Liz had uiteindelijk Esther’s arm losgelaten en plaatste haar hand weer strak om haar schoudertas heen. Niet dat ze het tweetal waarbij ze was niet vertrouwde, het was gewoon uit een puur automatisme dat ze het deed. Kort keek ze naar haar knokkels die nog rood waren gekleurd door de klap die ze het meisje net had gegeven. Het irriteerde haar mateloos dat ze uiteindelijk met zijn drieën weg moesten, het liefst had ze elke sukkel van Pacific daar een paar meppen verkocht, maar zelfs zij kon dat niet aan met haar twee vrienden bij haar. De opmerking van de jongen met de donkeren haren deed haar even lachen. ‘Beter als elkaar droog tegenkomen, niet?’ Klonk het bijna vrolijk waarna ze even naar Esther keek. Die was allesbehalve blij dat ze weg moesten, daar was ze zeker van. Kort viel haar oog op de kleine schram die op de hand van Jace stond, onbewust kropen haar mondhoeken omhoog. Ja, stiekem lachtte ze hem erom uit, eigenlijk niet maar het was best grappig uiteindelijk dat hij als enige jongen net een paar schrammen had gekregen van het mini gevechtje. ‘Daarvoor moet je bij Esther zijn, hier ken ik mijn weg amper.’
Terug naar boven Ga naar beneden
Esther

Esther


Posts : 1062
Naam : Diantaa ;D

Profiel
Naam: Esther Marylin Campbell.
Partner: Don't you share your smile with anyone else but me. I wanna touch your heart. I wanna crush it in my hands.
Vereniging: Die Hard! - r.i.p.

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimedi maa 06, 2012 5:28 am

Grom. Ze haatte het om nu als één of andere loser weg te lopen van het gevecht, maar Liz had inderdaad gelijk dit keer. Als ze het nu flikten om die skinny bitches helemaal knock-out te slaan, waren ze er geweest, gezien de drukte die op de Pier was. Esther zou zelfs zweren dat er ook politie op de Pier ergens liep, tussen de mensen in of bij een kraam of zoiets die hier ook zouden moeten staan. Ach, het kon haar weinig boeien, ze waren er nu gemakkelijk vanaf gekomen, wat haar nu, achteraf, nog verbaasde. Gezien de strenge politie die ze hier in Santa Monica hadden, hoorden ze nu stiekem al achter slot en grendel te zitten.
Voor het eerst deze avond grinnikte ze om de grap die Jace uitbracht. Hierdoor had ze zin om hem een flinke tik tegen zijn achterhoofd te geven, maar doordat de brunette haar arm had vastgepakt deed ze dat maar niet. Ze merkte vanuit haar ooghoeken op dat ze achterom keek, waardoor zij dat automatisch ook deed. Er waren inmiddels een paar jongens bij de meiden komen kijken, waarschijnlijk bekenden van die Pacific hoerenschool, waarvan het zelfs leek dat er één gevaarlijk dichterbij kwam. Esther schudde grijnzend haar hoofd. ''Liz toch, vertel me niet dat je bang bent voor zo'n gozer. Wij hebben Jace toch? Die zal hem al knock-out krijgen met zijn onweerstaanbaarheid.''
Pas na een paar seconden was die jongen gestopt met lopen, al zal hij het waarschijnlijk toch niet meer lopend gehaald om hen in te halen, omdat ze al best ver weg van het groepje verwijderd waren. Bijna waren ze van de pier af en stonden ze op het harde asfalt van de wegen van Santa Monica. Ze hoorde de twee jongeren aan waar ze mee liep, haar twee vrienden van vroeger. En nu nog steeds, al hadden ze tijden geen contact gehad. Plots kwam er een idee in haar op, iets wat ze vroeger ook hadden gedaan. Het leek haar goed om oude stunts weer op te halen, maar nu wat grover. ''Zin om het winkelcentrum te rampeneren?'' Zei ze op een ondeugende toon en nu ze merkte dat de bruinharige vriendin los had gelaten gaf ze toch nu speels de jongen een zachte tik tegen zijn achterhoofd aan. ''Welkom in Santa Monica.''
Terug naar boven Ga naar beneden
Jace

Jace


Posts : 166

Profiel
Naam: Jace Simmons
Partner: Don't turn around, just run away. I am the hunter, you are my prey.
Vereniging: Die Hard

Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitimewo maa 07, 2012 3:33 am

De stem van Liz liet hem weten dat ze achter hem aan gelopen waren. ‘We krijgen ze nog wel, op onze manier.’ Zei ze, en hij keek glimlachend achterom. Door deze beweging zag hij ook drie jonge gasten, die achter hen aan gerend kwamen. Great, nog meer afleiding, ze liepen recht op hen drieën af. Maar toen ook Liz en Esther achterom keken, hielden ze hun pas in en vertraagden ze tot ze helemaal stil stonden. Eentje keek hen uitdagend aan en hij moest zich inhouden om niet op hem af te rennen om zijn vuist in het gezicht van de jongen te rammen. Hij zag Liz een beetje zenuwachtig reageren waarop Esther reageerde. Ze schudde grijnzend haar hoofd, waardoor haar lange haren zachtjes mee bewogen. ''Liz toch, vertel me niet dat je bang bent voor zo'n gozer. Wij hebben Jace toch? Die zal hem al knock-out krijgen met zijn onweerstaanbaarheid.'' Zei ze. Hij glimlachte breed bij het horen van dit compliment. Egoboost, ftw. Samen liepen ze door, en het deed hem zo aan vroeger denken, dat het wel leek alsof hij terug door Venice liep. Het deed hem goed dat ze nu nog steeds op elkaar konden rekenen. De vriendschapsbanden waren niet afgezwakt en hij wist dat hij de twee meisjes nog steeds door en door kon vertrouwen. Het was een houvast in deze grote stad vol vreemde dingen. Niet dat hij het niet alleen zou kunnen redden. Nee, hij zou alles op zijn eigen houtje doen, dat was zeker. Maar als hij het met twee van zijn beste vrienden kon doen, waarom zou hij er dan triest om zijn?

Onderweg praatte hij gezellig met Liz, en het maakte hem vrolijk. Esther was zoals ze altijd was: stil, maar oplettend. Zoals hij haar kende, al was ze wel meer veranderd dan het andere meisje. Meer naar de donkere kant overgelopen. Hij was nog steeds dezelfde als in Italië. Vrolijk en opgewekt, vol energie. Teveel energie. Zijn gedachten glipten iedere keer opnieuw terug naar het stikkende meisje en de kleine ruzie van daarnet. Mensen doen stikken was altijd leuk. Het was zijn ding. ‘Beter als elkaar droog tegenkomen, niet?’ Zei Liz op zijn opmerking. Hij knikte instemmend. Hij keerde zich naar Esther toen Liz hem vertelde dat zij de weg hier het beste kende. Mooi, hadden ze nog eens een gids ook. ''Zin om het winkelcentrum te rampeneren?'' Stelde ze voor. Hij draaide zijn hoofd net naar links, weg van Esther, omdat hij een hot chick tussen het volk op het voetpad ontdekte. Rawr. Niet mis, achja. Toen voelde hij een speelse, zachte tik tegen zijn achterhoofd. Hij draaide zich razendsnel om. Er was maar één iemand die hem zo aantikte. Hij sprong hyperactief naar rechts, en duwde Esther zachtjes omver. Toen sprong hij terug, veilig aan de andere kant van Liz, die nu als veiligheids-tussen-persoon een menselijk schild vormde tegen Eshter's wraak. "Kom maar op met dat winkelcentrum", Grijnsde hij, uitdagend kijkend naar het meisje met de rode haren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Surrender to nothing Empty
BerichtOnderwerp: Re: Surrender to nothing   Surrender to nothing Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Surrender to nothing
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Santa Monica :: Santa Monica Beach :: Santa Monica Pier-
Ga naar: