Going under.

Hij lachte zachtjes om de reactie van Ise, hij vergat helemaal dat ze nog iets gezegd had over morgen. Hij probeerde het even terug te halen en knikte uiteindelijk.
'Ik ben volgens mij ook om 3 uur uit.' Glimlachte hij. Percy wist het niet zeker, maar als hij later uit was zou hij wel spijbelen. Hij had toch niet zoveel zin in school. Aangezien hij hier nog steeds niet zit voor zijn plezier. Hij zag dat Ise nog steeds een beetje verward was en hij probeerde niet in lachen uit te barsten. Misschien was het ook niet echt de meest handige handeling van vandaag.
'Misschien kunnen we gewoon op onze kamer afspreken en dan vanuit daar ergens naar toe gaan.' Stelde Percy voor en hij at het laatste stukje van zijn ijsje op.
'Misschien wil Helena ook wel mee, als we huiswerk gaan maken.' Zei Percy droogjes. Shit, Ise en Helena lagen elkaar niet zo en helemaal niet na dat gedoe in hun kamer. Hij keek naar Ise, hij wilde haar niet kwetsen maar dat had hij nu wel gedaan.
'Sorry.' Moppelde Percy zachtjes en hij keek naar de grond. 'Dat had ik beter niet kunnen zeggen.' Fluisterde hij er achteraan en keek weer op naar Ise.

-Sorry dat ie zo kort is, maar ik moet zo naar school >.<-

Ise keek naar beneden toen Percy naar lachte. Het leek wel als of hij het expres had gedaan. Hij het het gemak met zijn vinger weg kunnen halen. Of haar kunnen zeggen waar het ijs zat. Maar nee hij moest het er perse af likken. Niet dat ze het erg vond. Maar zo te zien vond hij het allen maar grappig. 'Ik ben volgens mij ook om 3 uur uit.' Ise knikte en glimlachte even. 'Misschien kunnen we gewoon op onze kamer afspreken en dan vanuit daar ergens naar toe gaan.' Ise dacht even naar. Ja is goed. Ise voelde hoe het ijs op haar hand druppelde. Shit ze was haar ijsje helemaal vergeten. En nu smelten het dus. Ise probeerde het nog te redden wat niet echt lukte. Daarom gooide ze het dan ook weg en keek weer naar Percy. Wat hij toen zei maakte haar boos. Niet omdat hij het zei maar omdat het voor haar nu wel duidelijk was.Loop niet met mijn gevoelens te spelen Percy. Sprak ze terwijl ze hem boos aan keek. Je zegt dan wel dat er helemaal niks is tussen Helena en jou. Maar waarom praat je er dan telkens over. Nu snap ik ook wel waarom je zo reageerde toen je er achter kwam dat ik je leuk vind. Ise liep naar haar tas toe en deed daar haar portemonnee in. Ze had geen zin in jongens die meiden bespeelde. En Percy was duidelijk er een van. Ze draaide zich om en keek naar hem. Ik dacht dat je anders was Percy. Maar jij bent net als alle andere jongens.

Percy bleef kijken naar Ise, hij hoopte zo dat hij haar niet kwaad gemaakt had.
'Loop niet met mijn gevoelens te spelen Percy.' Zei ze kwaad en liep naar haar tas. 'Ise, het spijt het me!' Zei hij tegen haar en liep haar achterna.
'Ik wilde dat helemaal, ik bedoel... Ik.' Percy kwam niet uit zijn woorden en kon er niet tegen dat hij zo stom was om zoiets stoms te zeggen.
'Ise het spijt me echt! Je moet me geloven er is niks tussen mij en Helena we zijn gewoon vrienden niets meer en niets minder.' Zei hij tegen haar. 'Je zegt dan wel dat er helemaal niks is tussen Helena en jou. Maar waarom praat je er dan telkens over. Nu snap ik ook wel waarom je zo reageerde toen je er achter kwam dat ik je leuk vind.' Zei Ise kwaad.
'Dat is belachelijk, we kennen elkaar nog maar een paar dagen dan kan je toch niet verwachtten dat ik het zelfde voel voor jouw als dat jij voor mij voelt. Ik ken je amper.' Zei Percy tegen haar en ze draaide zich om. Percy pakte haar vast bij haar armen en keek haar diep in haar ogen aan. 'Waarom zou ik tegen je liegen, als er iets tussen mij en Helena was dan zou ik dat toch wel gewoon zeggen we hebben toch niets dan alleen vriendschap?' Zei hij.
'Ik dacht dat je anders was Percy. Maar jij bent net als alle andere jongens.' Zei Ise tegen hem. Percy liet haar meteen los en knikte. Als hij ergens niet mee vergeleken wilde worden dan was het wel met jongens die meisje gebruikte.
'Ik ben dus ook niet de enige waar je verliefd op bent.' Zei hij tegen haar op een botte toon.

'Ise, het spijt het me!' Ise hoorde het niet. Nou ja ze hoorde het wel maar wilde het niet horen. 'Ik wilde dat helemaal, ik bedoel... Ik.' Wat wilde hij helemaal. Oké ze reageerde raar maar het leek wel als of alle woede er uit kwam van de afgelopen maanden terwijl ze een paar dagen geleden ook al boos was geweest. Maar toen had ze zich nog aardig in gehouden. Ze was trouwens niet allen boos op Percy. Maar ook was ze boos op haar ouders en haar pleegouders. Wat ze niet een ouders kon noemen. 'Ise het spijt me echt! Je moet me geloven er is niks tussen mij en Helena we zijn gewoon vrienden niets meer en niets minder.' Ise slikte en vroeg zich af of ze hem moest geloven. Maar helaas kon ze dat niet. 'Dat is belachelijk, we kennen elkaar nog maar een paar dagen dan kan je toch niet verwachtten dat ik het zelfde voel voor jouw als dat jij voor mij voelt. Ik ken je amper.' Had ze tegen hem gezegd dat hij het zelfde moest voelen als dat zij voor hem voelde. Ik verwacht dat niet van jou Percy.Zei ze. Ze schrok lichtjes toen hij haar vast hield. Ze keek hem ook recht aan maar liet niet zien dat ze geschrokken was. 'Waarom zou ik tegen je liegen, als er iets tussen mij en Helena was dan zou ik dat toch wel gewoon zeggen we hebben toch niets dan alleen vriendschap?' Ise beet op haar lip en het schoot er gewoon uit van dat Percy net zo als andere jongens was. Blijkbaar raakte het hem want hij liet haar meteen los. Ze had deze kans moeten pakken en was moeten gaan maar dat deed ze niet. 'Ik ben dus ook niet de enige waar je verliefd op bent.' Oja tuurlijk ze vond meer jongens leuk. Geloofde hij dat zelf. Ooit wel eens aan gedacht dat ik voor dat ik jou leerde kennen wel eens eerde iemand leuk heb gevonden. En ik weet niet eens wat ik echt voel Percy er is gewoon iets.

Percy schudden zijn hoofd, hij bedoelde het helemaal niet zo bot als dat het eruit kwam, maar hij wist niet hoe hij het anders moest zeggen. Hij voelde zich ook beter op zijn gemak Ise dan bij wie dan ook. Hij hoefde bij haar zich niet anders voor te doen dan hij werkelijk was, hij hoefde niet stoerder sterker of gevoellozer te zijn dan dat hij normaal was bij anderen.
'Ik weet ook wel dat je het niet zo bedoelt.' Zei hij rustig tegen Ise en keek naar beneden. Hij beet op zijn onderlip, hij wist ook niet wat hij voor Ise voelde, het was anders dan vriendschap dat wist hij wel. Hij keek weer op naar Ise en zuchtte zachtjes.
'Ik weet ook wel dat er iets is, ik voel het ook. Ik gedraag me anders dan dat ik normaal ben, bij jouw ben ik gewoon mezelf denk ik.' Zei hij tegen Ise en pakte haar hand. 'Het spijt, ik had niet zo bot moeten doen. Het is logisch dat je meer mensen hebt ontmoet voor mij.' Zei hij en wilde haar eigenlijk weer loslaten, maar hij deed het niet.
Percy wist niet wist niet wat hij precies moet zeggen tegen Ise, maar hij wilde zo graag dat ze bleef en dat ze dag misschien nog leuk konden afsluiten. Het was ook stom om te beginnen over Helena. Hij wist niet precies hoe hij die gevoelens voor Helena uiten, maar ze waren anders dan Ise.
Hij vervloekte zijn vader dat hij hem ooit hier naar toe gestuurd heeft. Hij verloekte zijn moeder dat die er mee instemde dat het beter voor hem was als hij weer zou gaan leren. Hij wilde Ise wel vertellen wat hij voor haar voelde maar hij kon het niet. Hij kon nog niet hetzelfe voelen voor Ise zoals als zij voor hem deed.

Plots realiseerde Ise waar ze mee bezig was. Hoe kon ze om zo iets nou zo reageren. Ze was haar zelf niet. Shit. Ze was gewoon gek aan het worden. Ze zag dingen die er niet waren. En wanneer had ze voor het laatst nou echt gelachen. Op de dag van haar ouders dood. Ise voelde de tranen op komen maar probeerde ze binnen te houden. Ise was te ver heen met denken dat ze niet eens hoorde wat hij zei. Nou ja ze hoorde wel wat maar niet alles. 'Ik weet ook wel dat er iets is, ik voel het ook. Ik gedraag me anders dan dat ik normaal ben, bij jouw ben ik gewoon mezelf denk ik.' Ise leek weer terug op de wereld te komen toen Percy haar hand pakte. Ze keek hem aan en realiserde wat Percy had gezegd. Hij voelde dus ook wat voor haar. Nu kwamen haar tranen op komen. Niet allen omdat Percy dat zei maar omdat ze een echte jaloerse kut wijf was geweest. 'Het spijt, ik had niet zo bot moeten doen. Het is logisch dat je meer mensen hebt ontmoet voor mij.' Ise slikte en voor ze het wist stond ze daar te huilen. Het werd haar allemaal te veel. Ze was haar zelf niet. Vroeger was ze een leuk en lief meisje. En nu was ze een echte emotionele wrak. Het spijt meWist ze met moeite uit te brengen. I-ik weet ook niet wat er met mij aan de hand is.Ise veegde haar tranen weg maar begon plots ook te trillen en staarde naar de grond. O nee niet nu niet weer een paniek aan val. Ze had ze al eens eerde gehad. Eigenlijk wel heel vaak sinds haar ouders dood waren. Als ze eenmaal een paniek aanval had dan had ze geen zin meer om verder te gaan. Ze wou weg hier. Weg uit monica weg van deze wereld. Maar ze kon het niet. Ze kon het verdome gewoon niet.

Percy bleef naar Ise kijken en zag dat de tranen in haar ogen opwelden. Verdomme Perce dat heb je weer mooi gedaan, natuurlijk maak er maar weer een aan het janken. Dat jij nou zo gevoelloos bent hoeft een ander dat niet zijn! Percy maakte zich kwaad, niet op Ise maar opzichzelf. Hoe kon hij nou zo stom bezig zijn en Ise helemaal overstuur maken. Hij sloeg een arm om Ise heen trok haar tegen hem aan. Hij sloeg zijn andere arm ook om haar heen en omhelzde haar stevig.
'Het maakt niet uit, het is oko mijn schuld.' Fluisterde hij zachtjes in haar oor en probeerde haar te troosten op deze onhandige manier. Hij hield haar stevig vast en wilde dat ze ophield met huilen.
'Het maakt niet uit.' Fluisterde hij een paar keer in haar oor en keek haar daarna weer aan. Ise probeerde zich te veronderschuldige en Percy veegde nog een paar tranen van haar gezicht. 'Het komt wel goed.' Fluisterde hij. Hij zag dat Ise begon te trillen, hij wist niet wat er aan de hand was en keek licht geschrokken naar haar. Hij keek haar bezorgd aan wilde weten wat er aan de hand was. Waarom trilde Ise zo?
'Wat is er?' Vroeg hij en hield haar stevig vast, voordat ze op de grond zou vallen.

Ise voelde hoe Percy een arm om haar heen sloeg en haar tegen hem aan trok. Ook een volgende arm voelde ze om haar heen.
'Het maakt niet uit, het is ook mijn schuld.' Hoorde ze in Percy in haar oor fluisteren. Niet waar. Alles was haar schuld. Als Ise nou niet had gezeurd aan haar ouders hoofd dat ze zo graag die mobiel wou hebben zouden haar ouders ook niet de weg op zijn gegaan. Dan leefde ze nu nog en woonde ze nog in Griekenland. Dus eigenlijk had ze haar eigen ouders de dood in gejacht. Ise schudde haar hoofd toen Percy haar vertelde dat alles wel goed kwam. Het kwam niet meer goed. Haar ouders waren dood. Zij woonde nu in Santa Monica en haar zusje zat nog in Griekenland. Hier maakte ze allen maar vijanden en werd ze om het minste kwaad of ze begon te janken. Ise keek Percy aan toen hij de tranen van haar wangen weg haalde. Waarom ging hij niet weg zo als iedereen deed. 'Wat is er?' Ise legde haar hoofd tegen zijn schouder aan en probeerde rustig te worden door naar zijn hart en ademhaling te luisteren maar het hielp niet. Ze kon het niet allen. Aanval.Wist ze uit te brengen.

Ise legde haar hoofd tegen zijn schouder en hij wreef over haar rug. Percy wist niets te doen dan alleen maar over haar rug te wrijven. 'Aanval?' Vroeg hij haar. Wat voor aanval kon ze krijgen? Was ze ziek of had ze een dokter nodig. Percy werd er zelf niet bepaald rustiger van, maar probeerde op zijn best rustig door zijn neus adem te halen. Ise had er niks aan als hij ook nog eens in paniek raakte.
Paniek! Dat was het Ise had gewoon een paniek aanval, nou ja gewoon...
Percy was meer gerust nu hij wist wat er met haar aan de hand was en hij tilde haar kin lichtjes op.
'Kom even zitten anders, als dat beter gaat.' Zei hij op een rustige toon en hielp Ise met zitten. Hij bleef Ise vast houden en over haar rug wrijven. Hij wist van zijn zusje als die verdrietig was dat ze altijd rustig werd als hij over haar rug wreef, hopelijk werkte het zo bij alle meisjes en werd Ise er ook rustig van.
'Rustig maar.' Fluisterde hij zachtjes tegen Ise en drukte haar stevig tegen hem aan. 'Het spijt me dat ik zo boos werd en dat ik zulke stomme dingen zeg.' Glimlachte hij naar haar en bleef rustig over haar rug wrijven.

Ise sloot haar ogen om rustig proberen te worden maar het hielp niet. Niks hielp. 'Aanval?' Ise kon allen maar knikken. Ze vond het altijd eng als dit gebeurde. Ise voelde Percy's hand onder haar kin en keek naar hem toen haar kin omhoog werd gehaald. 'Kom even zitten anders, als dat beter gaat.' Ise volgde hem en was toch wel blij dat hij rustig bleef. Ze keek hem aan en even werd het erge maar hoe langer ze Percy in zijn ogen aan keek hoe rustigere ze werd. 'Rustig maar.' Ise voelde hoe Percy haar weer dichter tegen hem aan trok. Ze legde haar hoofd tegen zijn schouder en keek naar hoe hij ademde ze probeerde het zelfde ritme aan te nemen wat met moeite ging. 'Het spijt me dat ik zo boos werd en dat ik zulke stomme dingen zeg.' Ise wou zeggen dat hij niet sorry moest zeggen. Maar zij wel. Zij reageerde op gefokt hij niet. Ise sloot haar ogen en langzaam aan stapte het trillen en kreeg ze ook weer meer lucht binnen. Ze keek Percy aan. Ik moet sorry zeggen.Fluisterde ze. Al snel keek ze voor haar uit terwijl ze haar hoofd op zijn schouder liet. Ik reageer zo op gefikt niet jij

Percy glimlachte en was blij dat Ise uiteindelijk stopte met trillen, maar hij bleef rusttig over haar rug wrijven. Hij zelf was ook minder gespannen in zijn ademhaling en glimlachte naar haar.
'Het maakt niet uit, ik reageerde ook bot. En niet zeggen dat het zo is.' Percy zei de laaste zin op een strenge toon, maar glimlachte alweer meteen naar Ise. Hij streek een pluk rood haar uit haar gezicht en streek die achter haar oor. Eigenlijk was het hem nooit opgevallen, maar zoals Ise nu bij hem lag zag ze er behoorlijk breekbaar uit. Ze had zoveel achter de rug met haar ouders. Hij snapte best wel dat als je ouders zouden overlijden je zo gestrest bent en als je nog eens je zusje moet achterlaten helemaal. Hij zou ook helemaal gek worden als zijn moeder zou overlijden, maar volgens hem zat er meer achter.
'Je... Je hoeft het niet te vertellen, maar... Maar hoe zijn je ouders eigenlijk overleden?' Vroeg Percy zachtjes en voorzichtig. Hij wilde Ise niet nog meer overstuur maken dan dat ze al was, maar hij hoopte dat ze misschien iets zou opknappen als ze het hele verhaal aan iemand kwijt zou kunnen.
'Je hoeft het niet te vertellen.' Zei Percy er voor de zekerheid nog een keer achter aan. Hij wreef weer zachtjes over haar rug en trok haar nog dichter tegen hem aan.

'Het maakt niet uit, ik reageerde ook bot. En niet zeggen dat het zo is.' Ise liet een kleine glimlach op haar gezicht verschrijnen. Terwijl die dus echt niet gemeent was. Ik zeg niks.Zei ze daarom ook maar. Percy klonk zo een stuk leuker nu hij streng klonk. Ise keek Percy aan toen ze merkte dat hij een pluk naar achteren streek en die even later achter haar oor verdween. Een rilling ging door haar heen toen zijn hand haar wang raakte. 'Je... Je hoeft het niet te vertellen, maar... Maar hoe zijn je ouders eigenlijk overleden?' Ise slikte en was blij dat ze niet meer kon huilen. Op een gegeven moment lukte het niet meer en nu dus ook niet. 'Je hoeft het niet te vertellen.' Ise voelde hoe Percy haar nog dichter tegen hem aan trok. Nog even en ze zat bij hem op schoot leek het er op. Ise keek op en schudde haar hoofd. Je hebt het recht om het te weten.Fluisterde ze zachtjes. Hij had haar al zo vaak mee gemaakt. Dus vond ze dat hij het ook mocht weten. Al zou het wel pijnlijk zijn. Maar ze kon niet anders. Ise beet even op haar lip en slikte. Het was de 20ste van de maand Juli Ise slikte weer en keek voor haar uit. Ze zat met een touwtje te spelen die aan haar shirt zat. Ik had voor mijn verjaardag nog niks gekregen wat op de 17de was. We waren niet de rijkste en we zaten die maand krap met het geld. Ise keek naar haar handen en slikte. Het liefts wou ze het vergeten maar het kon gewoon niet. Dat was nou het moeilijkste er aan. Je kon en mocht het niet vergeten. Ze vroegen wat ik wou hebben. Ik zei dat ik een mobiel wou en ik was nog al aan het zeuren.Vervolgde ze haar verhaal. Ise was weer even stil en dacht terug aan toen. Met een waazige blik keek ze voor haar uit. Alles kwam weer terug. Hoe haar ouders weg gingen. Hoe zij haar zusje voor had gelezen en toen de politie langskwam. Ise schudde haar hoofd en keek even op naar Percy. Ze zijn dus weg gegaan om het op te halen. Daar voor had ik nog een ruzie met mijn vader omdat hij wat gevonden had op mijn kamer. Ise zuchtte weer en dacht aan de woorden die ze gezegt had. En daar had ze spijt om. Ze had gezegd dat ze hem hate en dat hij op moest donderen. Daarna gingen ze dus weg gegaan. Het duurde een hele tijd voor dat de politie aan de deur stond. Mijn zusje had ik al naar bed gebracht en zelf was ik in slaap gevallen op de bank. Ise slikte even en keek om hoog naar de lucht. Je hoort als kind niet zo vroeg je ouders weg te brengen.Sprak ze zachtjes. Ise schudde haar hoofd en wist niet wat ze nu moest zeggen. Hij wist het en hij zou haar vast en zeker gaan haten.

Percy luisterde naar Ise toen ze begon te vertellen. Toen ze vertelde dat ze niet de rijkste waren, kende hij dat gevoel wel. Zijn familie was door de ziekte van zijn oma qua geld erg achteruit gegaan. Hij streelde door Ise's haar toen ze weer verder begon te vertellen. Hij glimlachte lichtjes toen Ise zei dat ze nogal aan het zeuren was over die mobiel. Hij had niet verwacht dat Ise iemand was die kon zeuren. Misschien wel voor de dood van haar ouders, opzich begreep hij het wel. Soms wilde je gewoon wat hebben en koste wat het kost je zou het krijgen.
'Waarom had je ruzie met je vader?' Vroeg Percy zachtjes aan Ise, hij wilde haar niet onderbreken in haar verhaal. En misschien wilde ze het wel niet vertellen omdat het er niet toe deed.
Ze vertelde over dat de politie voor de deur stond en dat ze haar zusje naar bed had gebracht. Percy zag het beeld voor zijn ogen hoe Ise haar zusje voor gelezen had en hoe ze zelf in slaap was gevallen op de bank. De mannen in de politie pakken die haar vertelde dat haar ouders zijn dood gegaan. Hij streelde nogmaals door haar rode haar en keek voorzich uit. Ze vertelde dat ze haar ouders weg had moeten dragen.
'Dat moest vreselijk zijn.' Kreeg Percy er uit met een brok in zijn keel. Hij zou er niet aan moeten denken om zijn eigen moeder weg te dragen. Hij streek nogmaals door haar haar en merkte dat hij zelf ook tranen in zijn ogen had. Hij knipperde ze snel weg voordat Ise het kon zien en hem een watje zou vinden.
'En ook voor je zusje.' Zei hij zachtjes.

Ise voelde Percy's hand door haar haren gaan en het maakte haar rustig om de een of andere manier. Percy deed echt dingen met haar wat ze niet kon verklaren. Nog niet in elk geval. Ise negeerde de vraag even zo dat ze het naar haar verhaal kon beantwoordden. 'Dat moest vreselijk zijn.'
Ise keek Percy aan en slikte. Dat is het ook. En inderdaad voor mijn zusje is het ergst. Ise slikte moeizaam en keek weer voor haar uit. Vooral omdat het mijn schuld is. Zei Ise fluisterend. Een zucht verliet haar lippen. Toen bedacht ze dat Percy had gevraagd waarom ze ruzie had met haar vader die dag. Hij had iets in mijn kamer gevonden.Fluisterde ze dan ook maar. Ise keek hem aan. En het was een. Aah hoe heet zo'n ding nu. Ise dacht na over hoe het nou in het Engels hete. Maar ze kon er uit op komen. Dan moest ze maar zeggen wat het was. Euh je weet wel zo'n ding dat jongens gebruiken. Ise dacht na. O god nu moest ze het nog gaan zeggen ook nog. En dat terwijl ze er een hekel aan had. Nou ja hekel hekel dat ook al weer niet. Maar toch. Man wat is dit schamend. Een rubber ding in een pakje.Dat laatste zei ze zachtjes. Ise's ex had het een keer mee genomen omdat hij zin had. Maar zij zelf was er nog niet klaar voor. Het was al snel uit tussen hen en haar ex had het op haar kamer laten liggen. Ise had het in een hoekje gegooid en er lagen nog meer spullen er op. Maar blijk baar had haar vader het toch op de een of andere manier gevonden.

Ise antwoorde niet meteen op zijn vraag, maar ging verder met haar verhaal. Waarom dacht Ise dat het haar schuld was? Zij had toch niks verkeerds gedaan, zij had toch niet haar ouders vermoord?
'Waarom denk je dat het jouw schuld is?' Vroeg Percy en keek Ise bezorgd aan. Het meisje nam echt veelste veel verantwoordelijkheid ophaarzelf. Ze moest natuurlijk wel, omdat ze voor haar zusje met moet zorgen, maar ze moest zichzelf niet zoveel de schuld geven van dingen waar ze niks aan kon doen.
'Maar je zusje, verblijft die nu bij een pleeggezin?' Vroeg Percy aan Ise en trok haar nog dichter tegen hem aan. 'En zijn die wel een beetje lief voor haar?' Vroeg hij aan haar. Ise zal wel denken, hij kende haar pas een paar dagen hij maakt zich zorgen om haar zusje of die wel bij een lief pleeggezin woont.
'Waarom kon je zusje niet mee met je? ze kunnen hier toch ook een pleeggezin voor haar zoeken dan?' Vroeg Percy aan Ise.
Percy luisterde weer toen ze vertelde wat haar vader had gevonden, zo'n ding dat jongens gebruiken? Hij keek haar vragend aan, dat kon van alles zijn. Zo'n rubber ding. Percy begreep het nog niet helemaal en bleef haar even vragend aan kijken.
Ze bedoelde toch niet... Nee dat kon niet. Of ook wel, hij durfde het niet te vragen. Straks was het niet waar, wat zou Ise dan van hem denken? Dus bleef hij haar maar vragend aan kijken.

'Waarom denk je dat het jouw schuld is?' Ise zuchtte. Snapte hij het dan niet. Door haar waren haar ouders de weg op gegaan door haar zijn ze er niet meer. Omdat als ik niet had gezeurd over die telefoon waren ze er nogFluisterde ze pijnlijk. 'Maar je zusje, verblijft die nu bij een pleeggezin?' Ise knikte en keek hem aan. 'En zijn die wel een beetje lief voor haar?' Ise dacht na. In het begin waren ze wel aardig. Tot dat Ise iets verkeerds deed. Ze was te laat met tafel dekken. Daarom hadden ze er voor gezorgd dat Ise naar Amerika moest. En anders moest Isela gaan. En dat kon ze niet maken. Oké ze had het mis. Voor dat ze het in de gaten had zat ze bij hem op schoot. Ise's wangen begonnen weer lichtjes te kleuren. O my god ze zat nu bij hem op schoot. En wat moest ze doen. Niks natuurlijk Percy was heel duidelijk geweest. Dus waarom zou ze het dan ook doen. 'Waarom kon je zusje niet mee met je? ze kunnen hier toch ook een pleeggezin voor haar zoeken dan?' Ise schudde haar hoofd. Nee dat wou onze pleegouders niet hebben. Een van ons kon vertrekken en de ander moest blijven. Oké toen ze het nu zei klonk het heel vreemd. Ise legde haar hoofd weer tegen zijn schouder en zuchtte. Moest ze het hem nu echt helemaal uit gaan leggen. Waarom kwam ze nou verdome niet op dat woord. Nou ik had een tijdje geleden een vriend. En die wou toen meer dan dat ik wou en dat wou ik niet dus had hij het laten liggen. Als hij het nu nog niet begreep dan was hij niet zo slim. Je weet wel zo'n ding wat je om je ding heen doet voor bescherming.Zei ze er dan toch maar achter naar voor dat hij het nog niet begreep.

Percy keek Ise aan en glimlachte naar haar bemoedigend. 'Ik denk niet dat je het zo moet zien. Ik denk niet dat het jouw schuld is, misschien was het ook wel een andere keer gebeurt of...' Percy stopte midden in zijn zin. Dit was ook niet echt medelevend ofzo. Hij keek weg van Ise, hoe kon hij nou zo iets stoms zeggen. Ise had een schuld gevoel omdat zij zeurde over een telefoon en haar ouders gingen die halen, waarom zou het dan anders kunnen gebeuren. Percy keek weer naar Ise, hij wilde haar niet weer kwetsen.
'Sorry.' Zei hij zachtjes en beet op zijn onderlip.
'Waarom moest er een iemand weg en een iemand blijven? Wilden je pleegouders dan niet dat je bij je zusje was, of je zusje bij jouw? Jij bent misschien nog de enige familie die ze over heeft hoe kan je dat ook nog af pakken van zo'n klein meisje.' Zei Percy, meer tegen zichzelf dan tegen Ise. Sommige mensen kon hij echt niet begrijpen. Hoe wilde je zo'n klein meisje nog meer pijn doen dan dat ze al had?
Percy keek weer naar Ise en glimlachte naar haar. Hij voelde een steek van... Jalozie? Toen Ise vertelde over haar ex vriend. Hij schudden die gedachtte uit zijn hoofd en luisterde verder naar wat Ise vertelde. Hij lachtte zachtjes toen Ise probeerde uit te leggen wat ze bedoelde. Hij had dus toch gelijk. Hij wilde haar redden uit het schamende moment.
'Stop maar, ik begrijp je al.' Lachte hij naar Ise. Hij had haar al eerder begrepen, maar durfde het niet te vragen, misschien dacht ze wel aan iets heel anders dan dat zij deed. Hij glimlachtte naar haar en streek nog een pluk haar achter haar oor.
'Ik begrijp je al.' Zei hij zachtjes, met meer gevoelens dan hij bedoelde. Hij begreep niet alleen het laatste, maar haar andere verhaal ook. Percy glimlachte naar haar.
'Voel je, je al beter?' Vroeg hij zachtjes aan Ise.

'Ik denk niet dat je het zo moet zien. Ik denk niet dat het jouw schuld is, misschien was het ook wel een andere keer gebeurt of...' Ise keek hem aan en wachtte tot dat hij zijn zin afmaakte. Maar dat deed hij niet. 'Sorry' Ise keek hem aan. Ze werd niet eens boos op hem. Het geeft niet.Fluisterde ze. Ze vond het wel een beetje fijn dat hij haar hielp om de schuld gevoel kwijt te raken. Allen ze wist niet of het hem ging lukken. 'Waarom moest er een iemand weg en een iemand blijven? Wilden je pleegouders dan niet dat je bij je zusje was, of je zusje bij jouw? Jij bent misschien nog de enige familie die ze over heeft hoe kan je dat ook nog af pakken van zo'n klein meisje.' Ise slikte even. Ik weet het niet.Antwoordde ze dan ook maar. En ze wist het echt niet. Ise was blij dat Percy haar liet stoppen want het was best schamend. 'Ik begrijp je al.' Een klein glimlachte verscheen weer rond haar lippen. Ise keek blozend naar beneden toen Percy al weer een pluk haar uit haar gezicht haalde. Ze beet op haar lip en keek hem weer aan. Haar blik gleed naar zijn lippen en kon zich niet meer in houden. Ze moest die lippen voelen al was het maar voor even. Ise boog wat naar voren en drukte haar lippen voor kort op de zijne. Ze trok zich al snel weer terug maar haar gezicht bleef wel hangen bij zijn gezicht. Sorry.Fluisterde ze. Ise keek hem aan. Hij had mooie ogen vond ze. Je moet niet zo veel op je onderlip bijten. Daar gaat die kapot van.Sprak ze zachtjes. Shit zei ze dit nu echt terwijl ze hem net een kus had gegeven? Ach het boeide haar niet meer.

Percy glimlachte naar haar toen ze zei dat het niet uitmaakte. Hij was blij dat hij haar niet gekwest had.
'Zoals je misschien gemerkt heb ben ik niet zo handig met woorden.' Glimlachte hij naar Ise en hij keek even naar beneden. Misschien had ze dat al door, maar misschien kon hij het betere ook een keer zeggen voor de zekerheid. Hij keek weer op naar Ise en glimlachte naar haar.
Hij vond het lullig voor Ise dat ze haar zusje niet mee had kunnen nemen naar hier. al helemaal toen ze zei dat ze het niet wist waarom haar zusje daar moest blijven en zij hier naar toe moest. Hij keek weer naar Ise en glimlachte naar Ise.
'Ik vind het echt lullig voor je.' Zei hij tegen haar. Hij keek naar Ise die haar blik naar beneden liet gaan. Hij wilde nog iets zeggen tegen haar, maar voordat hij daar de kans voor kreeg voelde hij haar lippen op de zijne. Even keek hij verbaasd in haar ogen en glimlachte. Kuste zij hem nou echt? Hij lachte zachtjes toen Ise zei dat hij niet op zijn lip moest bijten. Het was nou eenmaal een rare gewoonte van hem. Hij deed het al sinds dat hij het zich kan herrineren.
'Dat moet jij zeggen, jij bijt ook op je lip.' Lachte hij. ' Wacht... Waren ze dan zo slecht?' Vroeg hij lachend aan Ise en gleed met zijn tong over zijn lippen.
'Of krijg ik nog een kans om mezelf te verbeteren?' Vroeg hij daarna. Percy wachtte niet op antwoord en druktte zijn lippen op die van Ise.

'Zoals je misschien gemerkt heb ben ik niet zo handig met woorden.' Ise glimlachte. Ieder heeft zo zijn minpunten.Glimlachte ze. Ise voelde zich een stuk beter nu het hele verhaal er uit was. Nog bedankt dat je niet bent weg gerent door jou voel ik me een stuk beter.Fluisterde Ise. Ze meende het. Percy deed iets bij haar was niemand anders deed. 'Ik vind het echt lullig voor je.' Ise haalde haar schouders op. Ik kan niks anders dan wachten tot dat ik 18 ben terug gaan en haar hier heen op halen.Antwoordde ze.
Ise glimlachte naar dat ze hem een kus had gegeven. 'Dat moet jij zeggen, jij bijt ook op je lip.' Ise beet al weer op haar lip en keek hem glimlachend aan. Oeps betrap Antwoordde ze droog. Een glinstering was in haar ogen te zien toen ze naar hem keek. 'Wacht... Waren ze dan zo slecht?' Ise keek bedenkelijk. 'Of krijg ik nog een kans om mezelf te verbeteren?' Ise had niet eens de kans om te antwoordden want al snel voelde ze Percy lippen op de hare. Er ging een korte rilling door haar heen. Voor kort sloot ze haar ogen en kuste hem. Na een tijdje trok ze zich terug en keek hem aan. Wil je nog de uitslag weten?Vroeg ze met een grote glimlach.

'Natuurlijk wil ik de uitslag weten!' Lachte Percy en streek een pluk haar achter haar oor. Hij glimlachte naar haar, hij voelde zich op zijn gemak bij Ise en had niet verwacht dat hij toch ergens gevoelens voor haar had.
Percy was ook blij dat hij niet weggerend was, zoals hij de eerste dag had gedaan toen hij de problemen van een ander meisje had gehoord. Nu was hij niet weggerend en kwam hij er achter dat hij eigenlijk ook iets voelde voor Ise, meer dan vriendschap. Waarom had hij dat dan weggestopt? Waarom had hij zijn gevoelens niet meteen geuit toen Ise dat ook deed. Hij schudden die gedachtte uit zijn hoofd, het maakte niet uit niet nu in elk geval.
'Kan je haar niet eerder naar hier halen?' Vroeg Percy haar. Misschien was dat wel een optie, misschien kon hij haar wel helpen. 'Misschien kan ik je wel helpen, of laat ik het zo zeggen. Als je hulp nodig heb mag je het altijd aan me vragen.' Zei Percy tegen haar en glimlachte. Het was een groot aanbod wat hij deed aan Ise, maar hij wist zeker dat hij haar wilde helpen als dat kon.
Percy lachte zachtjes toen hij Ise er op betrapte dat ze ook op haar lip beet. 'Ik moet heel eerlijk zijn, maar ik heb er niks van gemerkt dat je op je lip bijt.' Grijnsde hij naar haar.

'Natuurlijk wil ik de uitslag weten!' Grijzend keek ze hem aan. Ze wist dat hij het wou weten. Het was wel okéZei ze glimlachend.
Het was een leugen. Het was geweldig. Ise merkte al weer hoe Percy een pluk achter haar oor deed. Nog even en ze moest een staatje in doen.
'Kan je haar niet eerder naar hier halen?' Ise schudde haar hoofd. Als ik 18 ben mag ik pas voor haar zorgen. Het was ook zo. Volgens de wet mocht je dan voor iemand zorgen als de rechte daar akkoord mee ging. 'Misschien kan ik je wel helpen, of laat ik het zo zeggen. Als je hulp nodig heb mag je het altijd aan me vragen.' Ise keek hem dankbaar aan. Ik weet niet of je me kan helpen. Maar als dat wel kan dan kom ik gelijk naar je toe. Beloofde Ise. 'Ik moet heel eerlijk zijn, maar ik heb er niks van gemerkt dat je op je lip bijt.' Ise keek zielig. Aah daar gaat mijn geheim.Zei ze glimlachend. Ise drukte nog snel een kus tegen zijn lippen en liet haar hoofd rusten tegen zijn schouder. Waarna ze zijn hand pakte en er mee begon te spelen.

Percy glimlachte, hij vond het fijn dat hij Ise kon helpen. Hij hoopte dat de rechter niet moeilijk zou gaan doen en allemaal rare dingen wilde van Ise, maar dat ze gewoon volgend jaar met haar zusje naar hier kon komen. Eigenlijk best wel en rare wetgeving, hij zelf zorgde ook voor zijn zusje toen zijn oma ziek werd en zijn moeder toen niet meer voor hem en zijn zusje kon zorgen en hij was niet eens 12 jaar oud. Waar waren de rechters toen? om hem te helpen en te zeggen dat zijn vader hen moest opvoedden. Percy glimlachte naar Ise en vond het fijn om hier samen met haar te zijn.
Wacht zei ze nou net dat het wel Oke was?
'Het was wel oke?' Vroeg Percy aan Ise en hij trok een wenkbrauw omhoog. 'Volgens mij heb ik je verkeerd begrepen.' Zei Percy serieus. 'Weet je zeker dat het wel oke was en niet super geweldig.' Lachte Percy. 'Misschien moeten we het nog eens proberen.' Zei hij en drukte zijn lippen opnieuw die van Ise.
Langzaam trok hij zich terug en keek Ise even aan in haar ogen. 'Het was nu toch wel beter dan oke niet?' Vroeg hij. 'Zo niet ben ik gedwongen om het nog een keer te proberen totdat het wel super geweldig is.' Lachte Percy en hij beet daarna weer op zijn lip om Ise te pesten.

'Het was wel oke?' Ise glimlachte om hoe Percy reageerde. 'Volgens mij heb ik je verkeerd begrepen.' Hoofdschuddend keek ze hem aan. Maar nog steeds zei ze niks. 'Weet je zeker dat het wel oke was en niet super geweldig.' Ik weet het zeker. Ze probeerde niet in de lach te schieten wat nog al moeilijk ging. Ise knikte toen Percy zei dat ze het nog eens moesten proberen. Ze voelde al snel weer zijn lippen op de hare. Ze voelde gewoon hoe hij zijn best deed. Ze had toch liever dat hij dat niet deed maar ze ging nog steeds helemaal niks zeggen. 'Het was nu toch wel beter dan oke niet?' Ise haalde haar schouders op en glimlachte naar hem. Ze merkte blikken op van wandelaars maar ze negeerde die.
'Zo niet ben ik gedwongen om het nog een keer te proberen totdat het wel super geweldig is.' Dan moet ik helaas zeggen dat het nog steeds slecht is.Ise zag dat hij al weer op zijn lip beet. Ise legde een hand op zijn lippen en keek hem aan. niet doen.Fluisterde ze waarna ze het zelf ook deed.

Percy voelde, de vingers van Ise tegen zijn zijn onderlip terwijl hij er op beet. Hij zag dat Ise zelf ook haar lip beet en hij glimlachte.
'Dan moet jij het ook niet doen.' Moppelde hij tegen Ise's hand en pakte die vast. 'Het is gewoon een irritante gewoonte.' Moppelde hij en hij sloeg als een klein kind zijn armen over elkaar.
'Trouwens jij doet het ook en je hoort mij toch niet klachen?' Lachte hij naar Ise en beet nogmaals expres op zijn onderlip. Hij wist ook wel als hij het te vaak deed of als hij erg boos was dat zijn lip wel eens gingn bloedden, maar hij trok zich daar nooit wat van aan. Hij liet zijn onderlip met rust en gleed met zijn tong er over heen. Ze waren helemaal niet stuk...
Hij liet zich achter over in het gras vallen en hij bleef naar Ise kijken. Als ze hem toch zo slecht vond zoenen dan zou hij het ook niet meer doen. Percy opende zijn mond om iets te zeggen maar sloot hem meteen weer. Hij wist zeker als hij zou zeggen dat Helena ze misschien helemaal niet slecht vond, dat Ise zou gaan flippen. Dat wilde hij juist voorkomen omdat hij het eigenlijk erg leuk vond met haar.
Percy zag een paar voorbijgangers langs lopen, maar hij trok zich er niks van aan. Hij keek weer naar Ise terwijl hij op zijn rug lag.
'Dan niet.' Zei hij op een kinderachtige toon. 'Dan zoen ik je toch niet meer.' Glimlachte Percy naar Ise.