Cherry cherry boom boom

Regina was terug. En hoe. Op de één of andere onverklaarbare manier voelde ze zich geïrriteerd. Alles wat ze zag kwam negatief binnen. Zelfs het groepje waarmee ze normaal gesproken omging kwam vandaag niet bij haar in de buurt, omdat ze met een blik al konden schatten dat ze dan een rap scheldwoorden naar hun hoofd geslingerd kregen. De mobiel die ze in haar hand had werd half vermorzeld omdat ze zich op iets af moest reageren. En waarom ze boos was? Dat wist ze zelf niet eens. Eigenlijk moest ze juist blij zijn; haar broer zou vandaag naar Monica komen en als het goed was, was hij er nu zo'n beetje. Zoals gewoonlijk weergalmden het onmisbare hakkengetik door de brede gang. Links en rechts waren er inhammen waar een nieuw pad ontstond, gevuld met kluisjes in allerlei kleuren. Het harde gepraat en soms zelfs geschreeuw of hysterische gelach overstemde bijna alle andere geluiden. "Hé Regina." klonk een bekende stem. Ze keek even opzij en zag een meisje met wie ze wel eens gepraat had. "Hé," zei ze lichtjes snauwerig terug, ook al probeerde ze haar stem vriendelijk te laten klinken. Er klonk een kort geluid vanuit haar hand en meteen kon ze het linken aan het geluid dat je hoorde als je een smsje kreeg. Ze ontgrendelde haar nieuwe Blackberry en zag dat het een van haar moeder was. Blijkbaar hadden Flynn en zij contact gehad, want er stond in vermeld dat Flynn er was. Eindelijk. Ze had hem best wel gemist. Het onzichtbare donderwolkje boven haar hoofd verdween iets. Nog steeds duwde ze iedereen hardhandig weg met haar schouders om er langs te komen, maar dit deed ze altijd en was niet uitzonderlijk. De boze, bange en soms zelfs bewonderende blikken deden haar zoals gewoonlijk niets. Ze was beland bij de deur die naar buiten leidde. Ze hoefde hem zelf niet open te doen aangezien anderen naar tegelijkertijd naar binnen gingen. Ook het schoolplein was bezaaid met allerlei leerlingen en soms leraren. Het rook er lichtjes naar rook. Gadverdamme. Ze liep door, kreeg soms nog wat "hoi's" naar haar hoofd geslingerd waarop ze antwoordde. Tot haar verbazing leek ze bijhoorlijk afgekoeld in zo'n korte tijd. Ze had hem echt gemist. Hun band was niet zo sterk en ze had vaak genoeg een hekel aan hem of ze stond hem weer eens af te katten. Plotseling merkte ze Flynn op. Hij zag er nog steeds hetzelfde uit, misschien was hij net iets groter. Op de één of andere manier leek hij veel op haar. Wel waren er veel verschillen: hij had donker haar, zij licht haar. En zo had je nog veel meer kenmerken. Maar toch kon je afleiden dat ze broers en zussen waren. Hij was ook een stuk knapper geworden dan eerst. Ze glimlachte - voor de eerste keer in een eeuwigheid - en kon het niet laten om hem even een knuffel te geven. "Leuk dat je er bent, broertje van me." zei ze, waarna ze hem weer los liet.

[Flynn en Isis]

Luide stemmen weergalmden door de gangen van de inmiddels lege school. Alhoewel er nog verschillende leraren rondliepen was de school best verlaten. Het was weer de eerste keer op zoveel maanden dat Isis nog eens naar school was geweest. Wat Isis dan ook gedacht had was dat ze in slaap zou vallen door die saaie leerkrachten die hun les altijd véél belangrijker vonden dan andere lessen. Isis bleef bij haar besluit, álle lessen waren onbelangrijk en saai. Wat andere nerdjes daarvan dachten konden voor Isis de pot op, zij had haar leven en de anderen het zijne. Met haar tas in de ene hand en haar mobieltje in de andere sloot ze haar kluisje en besloot om al haar boeken daar maar in te laten. De komende dagen zou ze zich vast ziek melden en het strand nog eens bezoeken, wat overigens veel interessanter was dan hier je tijd verdoen voor de schoolbanken. Het enige positieve wat je hier nog kon doen waren de school activiteiten waar er vele sporten worden beoefend en je best veel kon leren. Maar die andere talen, wiskunde en aardrijkskunde daar draaide Isis echt haar gat voor. Hoeveel zever dat die op één dag konden vertellen, haast ongelofelijk! Isis gooide haar tas over haar schouder en wandelde met korte, kleine pasjes de gangen uit. Het voelde best raar hier weer te lopen als iedereen weg was. Vroeger, toen ze nog elke dag naar school ging, was ze altijd omringd door vrienden en was ze eigenlijk nooit alleen. Vandaag had ze natuurlijk wel enkele 'Heey''s gekregen maar dat was dan ook het enige. Een echte vriendin, daar zou ze nog wel naar moeten zoeken. Maar natuurlijk had Isis alleen uitgaansvrienden en kon ze het daar ook best mee vinden. School kon haar veel minder schelen dan het echte uitgaansleven. Toen ze de schooldeur achter zich sloot en haar groene ogen over de speelplaats liet glijden zag ze een blond meisje staan. Regina, door iedereen wel bekend als dé bitch maar eigenlijk zag het er Isis nog een best vriendelijk meisje uit. Wat haar ook niet verbaasde was dat ze een jongen knuffelde die ze waarschijnlijk net had binnengedraaid, of was dat een vooroordeel? Je kon best zeggen dat Isis mensen altijd veroordeelde voor iets wat die misschien niet hadden gedaan. Maar dat was dan weer iets typisch Isis waar ze niets aan kon doen. Waar Isis wel van schrok was dat ze meteen het initiatief had genomen om naar de twee jongeren te gaan en daar bij te staan. "Hee Regina, how's life?" Isis zette een korte glimlach op haar gezicht. Ze had Regina al wel vaker gesproken in de gym. Alhoewel, misschien verwarde ze haar voor iemand anders. Maar dat zou de tijd wel uitwijzen. Naar de andere jongen gaf ze een kort vriendelijk knikje. "Isis." Stelde ze zich kortjes voor, waarna ze glimlachte en de twee stuk voor stuk aankeek in afwachting op een reactie.