Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Broken Wings

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Joey

Joey


Posts : 85

Profiel
Naam: Joey Snyder
Partner: Do I have a girlfriend? Well technically, no..
Vereniging:

Broken Wings Empty
BerichtOnderwerp: Broken Wings   Broken Wings Icon_minitimewo nov 09, 2011 7:01 am

Met de capuchon van zijn donkerbruine hoodie ver tot over zijn bruine haren getrokken liep Joey door de donkere straten van South Central. Hij had een aantal kennissen die hier vaak in de buurt rondhingen en die hadden gevraagd of hij even langskwam bij ze. Joey wist ook wel waarom en hij had gelijk gekregen toen hij de bekenden een halfuur geleden had gesproken. Nu liep hij weer alleen door de straten, en de duistere hoekjes van de zijstraatjes waren niet bepaald rustgevend.
Na vijf minuten lopen merkte hij een meisje op die voor hem liep. Ze droeg opvallende kleren voor wat hij gewend was hier te zien, en omdat zijn aandacht hierdoor getrokken werd besloot hij haar te volgen. In het vage schijnsel van de lantaarnpalen volgde hij het meisje een aantal zijstraatjes door, terwijl er een doodse stilte op straat heerste. Hij vertrouwde het niet. Het was te stil op straat en er was een bepaalde sfeer aanwezig, zo'n stilte-voor-de-storm-sfeer..
Zijn voorgevoel kwam niet veel later uit toen een drietal jongens het meisje tegemoed kwamen lopen, en steeds langzamer begonnen te lopen naarmate ze hen naderde. Hij drukte zichzelf tegen een muur aan, die een schaduw over hem heen wierp waardoor hij de situatie in alle rust kon aanschouwen. Door stil te gaan staan dwongen de drie jongens het meisje ook tot stilstand. Eenmaal ze stil stond gingen ze rondom haar staan en keken ze haar aan alsof ze een of andere zeldzame schat was, blikken waarvan Joey walgde. Je kon best zo naar een meisje kijken, maar afgaand van de uitdrukkingen op hun gezichten zagen ze het meisje eerder als een gebruiksvoorwerp. Joey hoefde geen hele zinnen te verstaan om te weten wat die jongens zeiden, en ze maakten hem kwaad. Ook al wist hij niet waarom het meisje in deze buurt rondliep en waarom ze zo goed gekleed was in vergelijking met anderen, maar hij voelde de onbedwingbare behoefte om haar te helpen. Ook al riskeerde hij hiermee veel.
Hij haalde een scherp mes uit zijn binnenzak en het staal glom gevaarlijk in het weinige licht nadat hij uit de schaduw was gestapt. Joey voelde zich altijd veiliger met het mes dan met zijn blote vuisten, ook al had hij een aantal jaren in de ring gestaan en wist hij wel hoe hij moest vechten. Het mes voelde als een verlengde van zijn arm en dit feit maakte het een dodelijk wapen. Het meisje leek niet langer de aandacht van de jongens te hebben en toen ze omkeek om te zien waar ze naar keken merkte ze dat er een vijfde persoon bij was gekomen. Eentje met een mes. Vanonder zijn capuchon die zijn ogen verborgen hield zag hij de angstige blik in haar ogen verschijnen, ze zou vast niet weten dat hij aan haar kant stond..
"Laat haar gaan." doorbrak de stem van Joey de stilte die er door zijn verschijning was ontstaan. Twee jongens stapten naar voren terwijl de derde zijn grote hand om de arm van het meisje sloot en haar tegen zich aan trok. "En waarom zouden we naar jou luisteren?" riep de achterste naar hem, terwijl de twee die het dichtst bij Joey stonden nog dichterbij kwamen. Hij deed zijn capuchon af zodat zijn gelaat zichtbaar was en een grijns verscheen op zijn gezicht toen hij zag dat ze hem herkenden. "Dan moet het maar op de moeilijke manier.." zei hij nonchalant, terwijl hij zijn greep om het handvat verstevigde..

[Toestemming via Pb Smile!]


Laatst aangepast door Joey op di nov 15, 2011 5:04 am; in totaal 2 keer bewerkt
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate

Kate


Posts : 152

Profiel
Naam: Katherine Samudra
Partner: -
Vereniging:

Broken Wings Empty
BerichtOnderwerp: Re: Broken Wings   Broken Wings Icon_minitimewo nov 09, 2011 8:28 am

De straat was in duisternis gehuld, enkel het vage schijnsel van de lantaarnpalen zorgde ervoor dat ze kon zien waar ze liep. Haar hakken tikte zachtjes op de stenen weg, kippenvel stond op haar armen. Niet omdat ze het koud had, maar door de zweer die hier hing. Het was als de stilte voor de storm, ze kreeg het gevoel dat ze naar een thriller zat te kijken wachtend op het moment dat de hoofdrolspeler aangevallen zou worden. Het was stom geweest om zo laat nog South Central in te gaan, ze had moeten weten dat het al donker zou zijn tegen de tijd dat ze terug zou keren. Nu liep ze in haar eentje, door de verlaten straten. Zich er sterk van bewust dat ze geheel uit de toom viel, ze droeg andere kleding dan de meeste meisjes die hier rond liepen. Al waren er op dit tijdstip überhaupt weinig meisjes op straat. Zenuwachtig haalde ze haar hand, door haar blonde haren, legde ze weer in model. Waarom had ze ook al weer zo nodig s'avonds op zoek naar Micheal moeten gaan? O ja, omdat ze bang was geweest dat ze hem anders niet had kunnen vinden. Maar het had niet uit gemaakt, hij was al weer weg getrokken. Niemand wist waarheen, hij kon net zo goed teruggekeerd zijn naar New York. Om daar de straten weer onveilig te maken, dit keer alleen zonder Mason.
In de verte zag ze een drietal schimmen, die langzaam op haar af kwamen. Met een bonkend hart liep ze verder, als ze deed alsof ze niets in de gaten had lieten ze haar vast wel doorlopen. Toch? Niet dus. De jongens bleven voor haar stil staan, waardoor ook zij tot stilstand kwam. De moed zakte haar in haar schoenen, ze stond kansloos. Ze kon niet vechten, en sterk kon je haar ook zeker niet noemen. De jongens gingen om haar heen staan, zorgde er op die manier voor dat ze geen kant meer om. Hun blikken joegen haar angst aan, deden haar gelijktijdig walgen. Ze probeerde zich af te sluiten voor de dingen die ze naar haar hoofd slingerde. Hoe lang voor ze de afstand zouden verbreken die er nu tussen hen was? Hoe lang voor...? "Laat me met rust." De woorden waren niet meer dan een fluistering. Wat moest ze doen? Hoe redde ze zich hier uit?
De jongens waren stil gevallen, hun blik was niet langer op haar gericht. Maar op iets anders, ze draaide haar hoofd. Zag dat er een derde gestalte op hen af kwam. Nee, niet nog één! In zijn hand zag ze iets glinsteren, een ijskoude hand sloot zich om haar hart. Een mes, nu kon ze überhaupt wel vergeten hier weg te komen. Zijn woorden verbaasde haar, maar namen haar angst niet weg. Dat hij aan haar kant stond, betekende niet dat ze hier goed van af zou komen. Zij waren met zijn tweeën, de jongens met zijn drieën. Een hand sloot zich om haar arm, ze werd tegen één van de jongens aan getrokken. Zijn hand voelde als een bankschroef, zo stevig hield hij haar vast. Ze merkte dat ze lichtjes stond te trillen op haar benen. "Rustig maar, hij is zo weg en dan gaan we het gezellig maken." Fluisterde de jongen in haar oor, walgend sloot ze haar ogen. Om ze vrijwel direct weer te openen, de jongen achter haar riep wat naar degene die haar te hulp was geschoten. Deze trok zijn capuchon af, iets waardoor de andere hem leken te herkennen. Wat ze hier van moest denken wist ze niet, ze wou er überhaupt niet over na denken. Op dit moment was hij haar enige kans, om aan deze jongens te ontkomen. Of zou hij op exact hetzelfde uit zijn? Angstig volgde ze de bewegingen van de jongens, zelf durfde ze zich niet te bewegen. Daarbij kwam dat ze wist, dat het geen zin had.
Terug naar boven Ga naar beneden
Joey

Joey


Posts : 85

Profiel
Naam: Joey Snyder
Partner: Do I have a girlfriend? Well technically, no..
Vereniging:

Broken Wings Empty
BerichtOnderwerp: Re: Broken Wings   Broken Wings Icon_minitimewo nov 09, 2011 10:23 am

Joey liet zich voor een moment afleiden, zijn aandacht werd getrokken naar de blonde haren van het meisje die ondanks het weinige licht schitterden. Ze was bloedmooi, dat kon hij niet ontkennen, dat maakte het misschien minder erg dat hij voor haar opgekomen was. Hij was namelijk iemand die vond dat je voor jezelf op moest komen, maar om zo'n mooi meisje in de verkeerde handen te laten vallen was ook tegen zijn principes. Bovendien kon ze niet voor zichzelf op komen, zeker niet bevroren van angst zoals ze nu leek te zijn.
Joey was geen superheld, hij was nuchter genoeg om dat zelf ook wel te beseffen. Vlak voordat hij het mes had getrokken had hij zijn kennissen gewatsapp’d dat er iets mis was in de buurt van waar ze net hadden afgesproken. Hij was geen al te beste vrienden met ze, maar aangezien hij wel vaker stuff voor hen regelde vond hij dat ze hem wel een dienst konden bewijzen. Nu hoefde hij die jongens alleen lang genoeg bezig te houden tot er hulp kwam.
Joey liet zijn blik inschattend over de twee gaan die naar voren waren gestapt. Ze waren aardig gespierd, maar doordat ze rondgecommandeerd leken te worden door degene die het meisje had vastgepakt kreeg Joey het idee dat zij niet echt brains hadden. Misschien konden ze wel goed vechten, maar door weinig verstand kon een gevecht altijd nog vies tegenvallen. “Ben je te bang om tegen me te vechten of vind je twee tegen één soms al eerlijk genoeg?” riep hij naar de achterste, kalmte was ver van zijn stem te bespeuren. De adrenaline was al door zijn bloed gaan stromen en Joey wond zich, net als altijd, veel te snel op. Hij had zin om het mes door de buiken van de twee jongens te jagen maar hij wist dat hij daar niks mee op schoot, en wilde het mes alleen gebruiken om oppervlakkige wonden te maken of ze af te schrikken. Desnoods gooide hij het mes straks half in het strijdgewoel weg en ging hij verder met zijn blote vuisten. Hij beet kwaad op zijn lip toen hij opmerkte dat de achterste jongen wat in het oor van Kate fluisterde. “Nou!?” herhaalde Joey nogmaals, de twee voorste jongens leken een beetje machteloos in het midden te staan terwijl ze wachtten op orders van hun ‘baas’. De jongen draaide zijn blik langzaam van het meisje af en richtte deze op Joey, hij leek behoorlijk kwaad te zijn maar dat was Joey net zo goed. ”Hij heeft nu wel genoeg gepraat jongens, jullie weten wat jullie moeten doen.” zei hij enkel, waarna hij de hand die hij niet gebruikte om Kate vast te houden op haar heup legde en zijn gezicht dichtbij haar gezicht bracht.
Joey grijnsde. Mooi, er waren ondertussen al ongeveer twee minuten verstreken en het duurde er nog drie voordat hij niet langer alleen was. Drie minuten vechten was niets, ook al leek alles in slow motion te gaan wanneer je eenmaal bezig was. De linker jongen was degene die het eerst op hem af kwam, maar zijn bewegingen waren slordig en toen hij uithaalde met zijn vuist was deze makkelijk te ontwijken voor Joey. Hij sloeg de jongen die zijn arm nog had uitgestrekt volop in zijn maag, die door de pijn die hierdoor ontstaan was ineenkroop. Met een felle beweging klemde Joey zijn linkerarm om de nek van de jongen en drukte hij het scherpe puntje van het mes met zijn rechterhand tegen zijn keel aan. “Één beweging en je gaat er aan.” Siste hij in zijn oor, waardoor hij verstijfde en de andere ook niet precies meer wist wat hij met deze situatie aan moest.
Met een vlugge beweging keek Joey om zich heen. Eerst naar het meisje, hij wilde weten of ze ongedeerd was. De ‘leider’ was toch iets minder een lafaard dan Joey had gedacht, hij stond er namelijk gewoon nog met het blonde meisje. Hij had ook weg kunnen rennen terwijl de twee andere jongens als afleiding dienden. Van zijn vrienden was nog geen spoor te bekennen, maar ze zouden er wel ieder moment kunnen zijn. De vraag óf ze wel kwamen was uitgesloten, Joey was er namelijk heilig van overtuigd dat ze op zouden dagen wegens de vele diensten die hij hen had bewezen. Hij richtte zijn blik weer op de jongen die voor hem stond en drukte het puntje van het mes dieper in de huid van degene die hij vast hield. Door de hoge druk die op de huid werd uitgeoefend en het scherpe voorwerp dat er tegenaan gedrukt was, ontstond er een klein maar redelijk diep sneedje in de huid van de jongen waar een donkerrode vloeistof uit begon te lopen.
Terug naar boven Ga naar beneden
Kate

Kate


Posts : 152

Profiel
Naam: Katherine Samudra
Partner: -
Vereniging:

Broken Wings Empty
BerichtOnderwerp: Re: Broken Wings   Broken Wings Icon_minitimedo nov 10, 2011 8:25 am

De hand van de jongen lag nog altijd strak rond haar bovenarm, ze voelde zijn lichaam tegen het haren. Het liefst zou ze een stap naar voren zetten, maar hij maakte dit onmogelijk. Ze kon geen kant op, was overgelaten aan de jongen met het mes. Maar wat zijn intenties waren om haar te helpen wist ze niet, en ze betwijfelde of hij de drie jongens überhaupt aan kon. Hij leek zich op te winden, de toon in zijn stem was alles behalve kalm. Maakte hij zich nu boos om wat die jongens met haar van plan waren? Lang dacht ze er niet over na, de jongen achter haar legde zijn hand op haar heup. Een huivering trok door haar lichaam, ze voelde hoe zijn gezicht tot vlak bij de hare bracht. Zijn warme adem streek langs haar wang. Ze probeerde zich los te rukken, maar het enige effect was dat hij de greep op haar bovenarm verstevigde. Hij hield haar nu zo stevig vast dat het pijn begon te doen. Ze voelde de lippen van de jongen in haar hals, verstijfde. "We zijn zo klaar met hem, dan ben jij aan de buurt." Fluisterde jongen in haar oor, Kate beet op haar lip. Haar hart ging als een razende te keer, haar ogen schoten naar de jongen met het mes. Hij was haar enige kans om hier weg te komen, als hij door de twee jongens overmeesterd werd was ze verloren. Maar tot nu toe leek hij controle te hebben over de situatie, hij had één van de jongens vast. Drukte het puntje van zijn mes in diens nek, terwijl zijn andere arm stevig om de jongen zijn keel lag. De vraag was hoe lang hij dit vol kon houden, de jongens waren met zijn drieën. Zij met zijn tweeën, en Kate moest eerlijk toegeven dat zij weinig uit kon halen. Zelfs als de jongen haar los zou laten, ze had nooit aan een vechtsport gedaan en het ontbrak haar aan kracht om gewoon hersenloos op iemand in te slaan. Daarmee zou ze weinig uit halen.
Voor een moment keek ze recht in de ogen van de jongen met het mes, het was alsof hij controleerde of ze er nog stond. Of de leider van het groepje er niet met haar vandoor was gegaan, ze rilde bij die gedachten. Als dat het geval was geweest, was ze verloren. Nu stond ze nog enige kans, al was die niet erg groot. Ze sloeg haar blik neer, voelde dat de jongende rand van haar shirt iets omhoog schoof. Zonder er over na te denken, zette ze haar hak in zijn voet. Zijn greep verslapte, hij krom voor een moment ineen. Direct trok ze zich los. "Vuile hoer." siste de jongen, ze wou weg rennen. Maar kreeg er niet eens de kans voor, ze werd vast gegrepen door één van de andere jongens. Hij duwde haar zonder een woord te zeggen, terug in de richting van de leider. Die haar weer vast greep bij haar boven arm. "Dat flik je niet nog een keer." Siste hij in haar oor, waarna hij met zijn vrije hals haar pols pakte en die tegen haar rug draaide. Trok hem iets hoger, waardoor Kate's gezicht vertrok van de pijn. "Heb je me gehoord?" Ze knikte gedwee, en hij liet haar pols los legde zijn hand weer op haar heup trok haar tegen zich aan.
Terug naar boven Ga naar beneden
Joey

Joey


Posts : 85

Profiel
Naam: Joey Snyder
Partner: Do I have a girlfriend? Well technically, no..
Vereniging:

Broken Wings Empty
BerichtOnderwerp: Re: Broken Wings   Broken Wings Icon_minitimedi nov 15, 2011 7:20 am

De jongen die nog vrij was en allereerst zijn vriend wilde bevrijden uit de handen van Joey, had al snel doorgekregen dat deze een mes in zijn hand had en zijn vriend bedreigde. Een sadistische grijns verscheen op het gezicht van Joey toen hij voelde dat hij behoorlijk veel macht had en de touwtjes in deze situatie in zijn handen had. Tenminste, gedeeltelijk. Het meisje was nog altijd in handen van hun en dat was een ongelukkige samenloop van gebeurtenissen geweest. Joey wilde op een of andere vreemde manier beslist niet dat deze jongens haar wat aan zouden doen, misschien was het haar onschuldigheid die hij in haar ogen dacht te lezen? De jongen liet zijn handpalmen zien om aan Joey te laten zien dat hij niet van plan was een actie uit te halen, en Joey knikte goedkeurend hoewel hij het puntje van het mes nog altijd tegen de huid van de ander aangedrukt hield.
Een beweging in zijn ooghoeken trok zijn aandacht, waardoor zijn grip op de jongen verslapte en hij voor een moment afgeleid was. Toen hij die kant op keek zag hij het meisje actie ondernemen tegen degene die haar had vastgegrepen, maar al snel werd hij gedwongen weer voor zich te kijken. De jongen die hij daarnet nog tussen zijn arm geklemd had, had zich er tussenuit geworsteld en net toen Joey merkte dat hij weg was werd hij zelf vastgegrepen. Met beide armen achter zijn rug kon hij niets uithalen, en had de ander alle tijd en ruimte om op hem in te slaan. Joey ving klappen op in zijn maag, ribben, en kaak. De pijn die door zijn lichaam trok was verblindend maar hij gunde het ze niet om te zien hoeveel leed hij had, dus sloot hij zijn ogen en klemde hij zijn kaken op elkaar om te voorkomen dat hij het uit zou schreeuwen van de pijn. De twee jongens dachten dat Joey genoeg klappen had opgevangen dus liet de achterste hem los. Hij bleef echter stevig op beide benen staan, veegde het bloed van zijn mondhoek weg en grijnsde. Hierna draaide hij zich om, en halverwege die draai haalde hij uit naar de jongen die hem daarnet nog had vastgehouden. Hem hoeken was niet moeilijk gezien de hoeveelheid adrenaline die door hem heen stroomde en met een doffe klap viel de jongen op de grond. Hierna richtte Joey zich tot de andere jongen van wie hij net op tijd een vuist kon ontwijken, en sloeg hij hem midden in zijn maag waardoor de jongen dubbelklapte, waarna hij zijn knie met woede tegen zijn neus stootte. Ook deze viel op de grond waar hij doelloos kreunend heen en weer rolde.
Met de rug van zijn hand veegde hij opnieuw een straaltje bloed uit zijn mondhoek weg en slikte hij de rest wat er in zijn mond zat door. Zijn 'vrienden' waren niet op komen dagen, maar ze zouden zelf de consequenties ondergaan. De volgende keer als zij hém nodig hadden zou hij niet op ze reageren, dan zochten ze maar een ander. In alle rust raapte hij zijn mes van de grond af en in het weinige licht van de lantaarpalen bekeek Joey zijn spiegelbeeld in het metalen voorwerp. Het enige wat er nu te zien was waren wat scheurtjes in zijn huid en wat bloed, Joey gokte dat hij de hardste klappen in zijn maag had gekregen die toch behoorlijk pijn deed. Hij stopte het wapen weer weg en zette daarna enkele stappen richting de jongen en het blondharige meisje. "Je laat haar nu gaan." zei Joey redelijk kalm maar met de nodige uitstraling tegen de jongen, die Kate vervolgens met moeite los liet. Hierna liep de jongen met een grote boog om Joey heen om zijn vrienden omhoog te helpen en er na een 'Je bent nog niet van ons af!' te verdwijnen in het duister.
"Je zou hier niet alleen rond moeten lopen." zei hij op een nietszeggende toon tegen haar, terwijl zijn groene ogen op haar gericht waren.
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Broken Wings Empty
BerichtOnderwerp: Re: Broken Wings   Broken Wings Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Broken Wings
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Broken hearts & twisted minds.
» Fresno Angels - Monica Wings
» Malibu Birds vs. Monica Wings
» Hollywood Stars vs. Monica Wings

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Buiten Santa Monica :: South Central-
Ga naar: