I miss the days when life was simple

Het was één van de weinige zaterdagen die hij alleen op zijn kamer doorgebracht had en het was ook zeker geen leuke geweest. De geur van drank hing sterk in de kamer en kwam waarschijnlijk ook uit zijn mond. Hij lag onderuitgezakt op de bank met leeg glas in zijn hand, starend naar het donkere tv scherm tegenover hem. De digitale klok knipperde 03:01, wat betekende dat hij al uren op was. Het geluid van een trillende blackberry verstoorde de doodse stilte, maar het duurde even voor hij de moed kon vinden op te staan en zijn mobiel te pakken. Het was een sms van Jake, een redelijk goede vriend. Terwijl zijn ogen langs de tekstregels gingen verscheen er een diepe frons op zijn gezicht. De laatste zin van de sms bleef zich maar herhalen in zijn hoofd. 'Ayanna's going all the way'. Hoofdschuddend herlas hij de sms. Fack. Niet weer. Wat er precies omging het hoofd van zijn ex was hem een raadsel, maar veel goeds was het niet. De verhalen over haar wilde nachten gingen de ronde en wisten ook hem elke keer te bereiken. Vannacht was alleen niet de goede nacht, zijn stemming was toch al niet goed geweest, dit kon er ook nog eens bij. Het feit dat Jake hem er speciaal over berichtte voorspelde nog minder goeds. Waarschijnlijk was het deze nacht echt raak. Zonder er verder over na te denken griste hij zijn autosleutels van het kastje en stormde zijn kamer uit. Het was bijna half vier 's nachts en hij had veel te veel op om echt goed auto te kunnen rijden, maar het hield hem niet tegen om toch in zijn auto te springen. In een razend tempo reed hij naar de Zanzibar, blind voor zijn omgeving. Een toeterende auto haalde hem uit zijn raas en hij probeerde iets te kalmeren. Het idee van een dronken Ayanna en andere jongens die aan haar zaten maakten hem woest. Dat in combinatie met een behoorlijke hoeveelheid alcohol in zijn lichaam was niet goed, maar hij zou wel zien waar dit op uit zou lopen. Op de parkeerplaats stapte hij uit en smeet de deur van zijn auto dicht. Zo snel had hij het waarschijnlijk nog nooit gereden. Doelbewust stevende hij op de luidruchtige club af, natuurlijk was er geen rij meer, het was daar veel te laat voor. Hij duwde de uitsmijter een briefje van veel geld in zijn handen en keurde hem verder geen blik waardig. Zijn benen waren niet heel stabiel meer, maar hij wist zich een weg naar binnen te vinden. De muziek dreunde in zijn oren en de diepe bass leek extra hard aan te komen. Het was ongelofelijk vol in de dure club, maar Ayanna zag hij niet direct. Geïrriteerd zuchtte hij, terwijl zijn blik over de mensen heenging. Plotseling zag hij vanaf het kleine opstapje een bekende dos bruine haren, helemaal aan de andere kant van de club, tegen de muur aangedrukt. De man die voor haar stond zorgde ervoor dat Ty haar gezicht niet goed kon zien, maar hij durfde te zweren dat het Ayanna was. Zijn zicht was waziger dan normaal, maar nog redelijk intact. Vastberaden begon hij zich een weg door de menigte te banen. Hij hoorde veel gemopper terwijl hij mensen aan de kant duwde, maar hij gaf hen geen aandacht. Iemand blokkeerde hem de weg en hij moest even stilstaan, waardoor er meteen een meisje zich aan hem vastklampte. Normaal was het knappe, maar dronken, meisje iemand geweest waar hij graag een praatje mee had gemaakt, maar vannacht had hij andere plannen. Snel liep hij door, tot hij eindelijk aan de andere kant was, waar iets meer ruimte was. Het meisje waar zijn ogen opgericht op waren geweest was van dichtbij ongelofelijk sexy en hij twijfelde even of zij het was. Ze zag er zo anders uit dan normaal. Een luide giechel die hij herkende uit duizenden bevestigde zijn theorie echter. De jongen die zich op haar gestort had zoende haar hongerig in haar nek. Ze was omring door nog meer jongens en automatisch balde Ty zijn handen tot vuisten. Konden ze niet zien dat Ayanna al lang niet meer door had wat ze aan het doen was? De alcohol en adrenaline in zijn lichaam verblindden zijn normale denkvermogen en zonder te twijfelen verwijderde hij de afstand tussen hem en de jongen bij Ayanna. Boos greep hij die bij de achterkant van zijn T - shirt en duwde hem aan de kant. "Rot op idioot," riep hij, voordat hij zich naar Ayanna toe draaide. In zijn hoofd was deze uitbarsting logisch, maar zijn gedachtes waren misschien niet meer helemaal betrouwbaar. Wat dacht die gozer wel, aan 'zijn' Ayanna zitten. Die duidelijk niet zichzelf was, net als hij. Op zijn gezicht stond een boze uitdrukking, ook al keek hij al lang naar het gezicht van zijn bezopen ex.

Tegenwoordig ging ze zo'n beetje iedere avond uit, en ze werd ook haast iedere avond dronken. Of het nou een doordeweekse dag was of niet. Maar het kon haar geen fuck meer schelen wat anderen over haar dachten. Er was hier in Santa Monica nog steeds maar één persoon waar ze ontzettend veel om gaf en die persoon zag haar niet eens meer staan.  Ook de afgelopen nacht was ze weer uit gegaan, en pas weer 's ochtends rond een uur of zeven haar bed in gedoken. Vervolgens sliep ze de rest van de dag haar roes uit, om dan pas weer aan het begin van de avond uit haar bed te komen rollen. Daarna had ze wat salade naar binnen gewerkt, was ze onder de douche gesprongen, had ze haar make-up bijgewerkt, een ander jurkje aan gedaan en twee paracetamol tegen de hoofdpijn genomen. Ze was van plan om vanavond weer eens naar de Zanzibar te gaan, haar favoriete club. Tegen de tijd dat ze helemaal klaar was en achteraan de rij van de Zanzibar was gesloten was het al bijna elf uur. Een paar mensen voor haar stond een groepje jongens, die haar naar zich toe wenkten. Blijkbaar hadden die connecties met de uitsmijter, aangezien ze zonder te betalen naar binnen mochten. Vanuit de lange rij achter zich klonk wat protest, maar zij liep zonder op of om te kijken achter hen aan. De meeste jongens waren zeker niet verkeerd en ook al vielen ze in het niet bij Ty, ze vond het ook zeker niet erg om deze avond en nacht met ze door te brengen. Kort schudde ze haar hoofd, ze mocht niet meer aan hem denken. Maar bij iedere jongen waar ze mee zoende, en dat waren er best veel, of überhaupt praatte kroop automatisch Ty weer in haar hoofd. Het irriteerde haar verschrikkelijk dat ze nog steeds niet op een normale manier over haar ex kon denken, ook al hadden ze zelfs afgesproken om vrienden te blijven. Deze nacht ging waarschijnlijk niet veel verschillen van de andere, voorgaande nachten. Eén van de jongens, ze dacht dat hij zich zojuist had voorgesteld als Nick of iets in die richting, trok haar direct mee naar de bar. Het kostte enige moeite om zich een weg te banen door de dansende menigte, maar eenmaal bij de bar aangekomen was het daar vrij rustig en konden ze direct iets bestellen. Voor zichzelf bestelde ze een baco, welke de jongen voor haar betaalde. Ze grijnsde even, wat verrassend. Als hij de rest van haar drankjes ook zou betalen, was het voor haar lekker goedkoop uitgaan vandaag. Ze dronken hun drankjes op, ze danste wat met hem en zijn vrienden, of ze dronken en dansten tegelijkertijd. Ze merkte wel dat ze inmiddels behoorlijk wiebelig op haar hoge hakken stond, maar dan had ze gelijk een reden om zich vast te klampen aan de jongen waarvan ze de naam alweer van was vergeten. Ze wist niet eens meer of het de jongen was die steeds haar drankjes bestelde, het interesseerde haar niet eens. Net zoals het haar niets kon schelen hoeveel alcohol ze inmiddels al in haar bloed had zitten, een glas meer of minder maakte weinig verschil nou. Het duurde uiteraard niet lang voordat de jongen haar met een glimlach meetrok naar een hoek aan de andere kant van de club, de rest van de groep volgde haar. Het was maar goed dat de jongen haar hand vasthield, anders was ze zeker weten onderuit gegaan. Ze werd tegen de muur aan gezet en algauw drukte de jongen zijn lippen hard op de hare. Toen zijn lippen afdwaalden naar haar nek klonk er een achterlijk gegiechel, en na even nadenken kwam ze tot de ontdekking dat dat uit haar mond kwam. Ineens werd de jongen van haar af getrokken en verloor ze haar evenwicht, dus greep ze zich vast aan de eerste beste die binnen handbereik was. Toen ze opkeek zag ze dat het Ty was die ze had vastgegrepen, en hij keek behoorlijk boos. "Ga eens aan de kant, jij hebt je kans gehad," beet ze hem toe, het kwam er alleen niet zo vloeiend uit als de planning was geweest, ze kwam niet goed uit haar woorden meer door de alcohol. De poging om weer naar de jongen waar ze net mee had staan zoenen te lopen pakte niet zo goed uit, haar voeten schenen niet van plan te zijn om te doen wat zij wilde. Toen.. Jongen zonder naam zich weer hersteld had van de duw wilde hij op Ty af stormen, maar voor zover als dat ging hield ze hem tegen. "Niet doen, Ty is lief." kreeg ze er grinnikend uit. Ondertussen trok ze het korte zwarte jurkje - waar ze zich normaal gesproken verre van prettig in had gevoeld - wat naar beneden.

Het drong pas tot hem door dat zijn actie misschien een beetje overdonderend was geweest toen Ayanna zich aan hem moest vastklampen om niet om te vallen. Dat had waarschijnlijk ook heel erg te maken met het feit dat ze veel te veel gedronken had. Hij liet haar doen wat ze wilde en duwde haar niet van haar af. Zijn woede jegens de jongen die zijn ogen op haar gericht had was misschien een beetje misplaatst, misschien moest hij die woede naar Ayanna voelen. Maar hij kon toch niet boos zijn op zijn vriendin? Behalve dan dat ze al heel lang zijn vriendin niet was klonk dat logisch. In wat voor onzin had hij zich nu weer weten te wringen. Wat deed hij hier eigenlijk? Verward schudde hij zijn hoofd, zijn hoofd werkte bepaald niet mee. De woorden die Ayanna brabbelde bereikten zijn oren wel, maar het duurde even voor ze doordrongen. Misschien waren de rollen nu omgedraaid, zou hij moeten toekijken hoe Ayanna zichzelf aan anderen jongens aanbood. Alleen als het aan hem lag zou het niet zo lopen, hij was niet voor niets naar de club toe gescheurd. Hij draaide zijn hoofd om, net op tijd om iemand op hem af te zien stormen. O ja, in zijn poging Ayanna te benaderen had hij één of andere gozer van haar lippen moeten trekken. Blijkbaar had die dat niet heel erg gewaardeerd. Voordat hij zichzelf kon vermannen om een tegenaanval tegen de jongen in te zetten stopte Ayanna haar woorden de jongen al. Nu was hij weer lief volgens Ayanna. Hoog tijd om haar uit deze club te trekken. De jongens die haar omringd hadden begonnen al weg te lopen, blijkbaar hadden ze geen zin in dit gezeur. Waarschijnlijk zag het er voor hen uit alsof hij haar vriend was. Toen hij zich weer helemaal naar Ayanna toedraaide liet hij zijn blik over haar heen gaan. Ze zag er prachtig uit, waarschijnlijk één van de knapste meisjes in de club deze avond. "Ayanna, what the fack ben je aan het doen met je leven? Zo ben jij helemaal niet.." schreeuwde hij boven de muziek uit. Inmiddels was ze wel zo, van wat hij gehoord had, maar dat kon hij niet zo maar accepteren. Hij wist niet of het nou aan hem lag dat ze zo geworden was, of dat dit een overwogen beslissing van haarzelf was. Maar dat kon hij zich niet zo goed voorstellen. Hij slaakte zucht en pakte haar vervolgens bij haar hand vast, zodat hij haar op de dansvloer niet kwijt zou raken. "Let's go!" riep hij in haar oor, terwijl hij aan stalte maakte om in beweging te komen.

Strak staarde ze Ty aan, ze was best benieuwd naar zijn beweegredenen. Hoewel haar lichaam niet bepaald meer naar haar luisterde, was ze in haar hoofd nog helder genoeg om zich dat af te vragen. Zo vroeg ze zich ook af hoe hij wist waar ze was, als hij de hele avond al hier was geweest had ze hem zeker weten wel gezien. Weer wist hij het voor elkaar te krijgen om haar in de war te maken, hij keek haar aan met een boze blik maar ze mocht zich wel aan hem vastklampen. Ze wierp even een blik om zich heen, voor haar gevoel was dat wat net was gebeurd behoorlijk opvallend, maar er was niemand die naar hen keek. Nu de jongen dichterbij stond kon ze zich weer aan hem vasthouden. Toen ze weer verder wilde gaan met waar ze mee bezig waren geweest vóór Ty de pret kwam bederven, hield de jongen haar echter tegen. "Waarom zei je niet dat je een vriend hebt?" sprak de jongen in haar oor, waarna hij wegliep. Vlug greep ze zich weer vast aan Ty, aangezien ze weer dreigde om te vallen. Nu was zij degene met een boze blik, en die was gericht op Ty. "Fijn, bedankt voor het verkloten van m'n avond." mompelde ze mokkend. De groep jongens die er al die tijd omheen had gestaan leek het ook niet meer zo interessant te vinden en verdwenen weer in de menigte. Zuchtend richtte ze haar blik weer op Ty, wiens blik weer over haar heen ging. Bij het horen van zijn vraag rolde ze even met haar ogen. "Wat kan het jou in godsnaam schelen wat ik nou met mijn leven doe als het mij niet eens wat kan schelen? Dit is toch het type meisje waar jij op valt?!" reageerde ze geërgerd. Eerst haar avond verpesten en dan ook nog zulke irritante vragen stellen. Wist zij veel wat ze met haar leven aan het doen was. En hoe wist hij nou zo zeker dat zij niet zo was? Wat de hoeveelheid jongens betrof gedroeg ze zich net zo als een paar jaar geleden, toen ze nog niet Seattle woonde. Wat het hem nou precies gedaan had wist ze niet, maar ze was ineens een stuk helderder. Toen Ty haar hand vastpakte en haar mee wilde trekken schudde ze even verwoed met haar hoofd. "Ik vind wel weer iemand anders anders." mompelde ze, maar hij leek niet van plan los te laten. Uiteindelijk volgde ze hem maar braaf naar de andere kant van de club, richting de uitgang, waar je direct een stuk meer verstaanbaar was. Gelukkig kon ze zich staande houden dankzij Ty's hand. "Hoe wist je waar ik was? Waarom ben je hier naartoe gekomen?" vroeg ze nieuwsgierig, nog voor ze de uitgang hadden bereikt. "Hm, jij bent lief," brabbelde ze giechelend, terwijl ze haar armen om zijn middel had gelegd en haar hoofd tegen z'n borst. Misschien was het achteraf gezien ook maar goed dat Ty haar hier weghaalde, voordat ze nog meer gekke dingen zou doen. 

In zijn hoofd veroordeelde hij Jake zwaar voor de sms over Ayanna die hij gestuurd had. What a man don't know, won't hurt him. Nu had hij zich verwikkeld in een vreemde situatie en het zou waarschijnlijk weer uitlopen op moeilijke gesprekken tussen hem en Ayanna. Al waren ze nu duidelijk allebei niet in staat om een gesprek te kunnen voeren. Zij in ieder geval niet. Daarbij kon hij moeilijk elke keer op gaan duiken als Ayanna iets te veel plezier zou hebben. Achterdochtig keek hij toe hoe ze zich weer aan de jongen vastklampte en deze vervolgens woorden in haar oor fluisterde. De woorden werden voor hem overstemt door de muziek, maar zij zou ze waarschijnlijk wel kunnen verstaan. Haar boze blik en woorden tegen hem kwamen echter luid en duidelijk binnen. Verontwaardigd staarde hij haar aan, om vervolgens onverstaanbare verwensingen te mompelen. In haar ogen was het op dit moment misschien het verpesten van haar avond, maar morgen zou ze hem vast dankbaar zijn. Dat hoopte hij in ieder geval. Het antwoord op zijn vraag raakte hem. Hoewel het niet helemaal klopte zat ze er niet ver naast. Nee, dronken hoerige meisjes waren niet het soort meisje waar hij op viel, maar hij had wel vaak te maken met meisjes die niet erg moeilijk deden. De boze woorden die hij naar boven voelde komen slikte hij weg en hij schudde geërgerd zijn hoofd. "Weet je Ayanna, we praten wel als we allebei nuchter zijn. Dit slaat nergens op," besloot hij uiteindelijk kort af. Als ze nu zouden praten zouden ze misschien allebei dingen zeggen die ze niet meenden. Met haar hand in de zijne staarde hij haar aan, zou hij haar nu mee moeten trekken? Dat zou hij niet doen, zo ver zou hij niet gaan. Als ze het zó graag wilde moest ze maar lekker een nieuw slachtoffer vinden. Al zou dat slachtoffer zich misschien eerder een geluksvogel noemen. Gelukkig kwam ze uiteindelijk gewillig met hem mee. In zijn onoplettendheid en haast beukte hij weer nogal wat mensen aan de kant, maar niemand scheen de moed te hebben er iets over te zeggen. Misschien was het de boze uitdrukking op zijn gezicht. Toen hij haar zoete stem weer hoorde verwachtte hij weer een boze vraag, maar de woorden waren normaal, puur nieuwsgierigheid. De verandering van haar toon zorgde ervoor dat hij iets van de ergernis die hij met zich mee droeg kon laten gaan. "Jake stuurde me een sms en ik kon het niet laten gaan. Het voelt alsof het mijn schuld is dat jij zo ontspoord bent," antwoordde hij duidelijk. Zijn woorden waren ietwat tactloos en een stuk eerlijker dan zijn plan was, maar hij had wat moeite met bedenken wat hij wel en niet kon zeggen. Hij grijnsde stompzinnig toen ze verkondigde dat hij lief was en sloeg zijn armen om haar heen toen ze hoofd tegen zijn borst legde. Hij drukte kort zijn lippen in haar zachte haar. "En was hij een goede zoener?" vroeg hij plotseling. Van alles wat hij had kunnen zeggen en vragen was dit hetgeen wat uit zijn mond flapte. De stompzinnigheid van zijn vraag drong maar vaagjes tot hem door, hij hield zich vooral bezig met het antwoord dat hij zou krijgen. Hij wist niet wat het hem kon schelen, maar hij vermoedde dat iets met jaloezie te maken had. Hun houding week af van de rest van de mensen, sommigen waren nog druk aan het dansen en anderen waren over gegaan tot intieme zoenpartijen. Alleen zij stonden daar stil, rustig en haast lief. Zijn armen lagen nog steeds om haar rug en hij trok haar uit gewoonte dichter tegen hem aan. Zijn hoofd zei hem haar los te laten en naar buiten te gaan, maar zijn lichaam protesteerde.

Zuchtend keek ze Ty aan. Dit had gewoon een avond als ieder ander moeten worden: dansen en drinken om pijnlijke gedachtes en herinneringen te verdringen. Zijn verontwaardigde blik negeerde ze, in haar ogen was het volkomen logisch dat ze zo boos was, hij had niets meer over haar te zeggen sinds hij had besloten om hun relatie te beëindigen. Als je deze situatie op een heldere manier bekeek was het best komisch, allebei verre van nuchter stonden ze elkaar een beetje boos aan te kijken. "Het slaat nergens op dat jij helemaal hierheen komt om mijn avond te verpesten. Ik wist niet dat ik niet meer mag doen wat ik wil zonder jouw toestemming.." mompelde ze binnensmonds, niet zeker wetende of hij haar wel of niet kon verstaan door die luide muziek. Maar hij had wel gelijk, een serieus gesprek zou het niet worden nou. Het enige waar ze naar kon kijken toen hij haar door de mensenmassa leidde, waren hun handen. Nieuwsgierig luisterde ze naar zijn antwoord op haar vraag. "Oké, juist. Wie de fack is Jake, waarom smst hij jou over mij en nogmaals: wat kan het jou nou schelen hoe ik me gedraag?" reageerde ze met een diepe frons tussen haar wenkbrauwen. Kort keek ze om zich heen, op de één of andere manier voelde ze zich begluurd nou, wie van de jongens hier was die Jake. "En.. Ontspoord? En bedankt. Maar misschien is dat gevoel wel terecht," ging ze grijnzend verder. Ze glimlachte even, Ty was een stuk leuker gezelschap nu hij weer enigszins normaal tegen haar deed. De grijns op zijn gezicht was nogal aanstekelijk en zorgde ervoor dat haar mondhoeken ook omhoog krulden. Toen ze een kus op haar haren kreeg en ze zijn armen om haar heen voelde, sloot ze glimlachend haar ogen even. Zijn verrassende vraag deed haar lachend opkijken, dat was wel de laatste vraag die ze verwacht had. "Hm, hij was sowieso beter dan al die jongens van gister bij elkaar, maar tot nu toe heeft er nog niemand aan jouw talenten kunnen tippen." reageerde ze met pretlichtjes in haar ogen, terwijl ze hem strak aan bleef kijken. Kort haalde ze een hand door haar haren, welke tot haar ergernis een beetje begonnen te krullen. Als omstanders hun zo zagen zouden ze hetzelfde denken als de jongen waar ze net nog mee had lopen zoenen, ze zouden denken dat ze een stel zouden zijn. Zo wasted als ze was dacht ze er niet meer aan dat ze zich morgen alleen maar nog rotter zou voelen, mocht ze het zich überhaupt nog kunnen herinneren. Toen Ty haar nog dichter naar zich toe trok kon ze een glimlach niet onderdrukken, voor even had ze weer dat veilige, geborgen gevoel wat ze altijd had als ze dicht bij hem was. "Kunnen we niet gewoon hier blijven ofzo? Ik wil niet terug naar huis en weer alleen zijn." vroeg ze vervolgens. Sinds ze niet meer op Monica High zat en totaal onafhankelijk van iets of iemand woonde, probeerde ze zoveel mogelijk te vermijden dat ze alleen in haar kamer was, nuchter tenminste. Dat waren de momenten dat ze zich klote voelde, de momenten dat ze Ty het ergst miste. 

De woorden die uit haar mond kwamen bereikten zijn oren jammer genoeg niet, ze praatte binnensmonds en de muziek hielp ook niet mee. Nieuwsgierig staarde hij haar even aan, hij was benieuwd wat ze had gezegd. Hij glimlachte even om de directheid van haar vragen, ze draaide er zeker niet om heen. "Jake, die blonde jongen, ken je toch wel? In ieder geval is dat een vriend van me," antwoordde hij direct op haar eerste vraag. Over haar tweede vraag moest hij even nadenken, waarom had hij dat eigenlijk gedaan? "Gewoon, omdat je mijn ex bent enz. en je weet best dat het me kan schelen hoe jij je gedraagt," wist hij uiteindelijk uit te brengen. Hij grijnsde terug, al was het eigenlijk helemaal niet grappig dat ze zich zo misdroeg. Er waren wel meer dingen grappig nu die dat eigenlijk niet waren. Er verscheen een scheve glimlach op zijn gezicht toen ze zei dat geen van hen had kunnen tippen aan hem. Door dat compliment drong het niet echt tot hem door dat ze had gezegd 'al die jongens van gister'. De woorden hoorde hij wel, maar de betekenis ervan bleef hem bespaard. "Ah, natuurlijk niet!" zei hij vrolijk terug terwijl hij in haar sprankelende ogen keek. Haar volgende vraag deed hem even fronsen, dat was niet zijn bedoeling geweest toen hij hier naar toe gescheurd was. Hij was alles weer moeilijk aan het maken nu. Wat waren ze eigenlijk aan het doen? Zijn moment van nuchterheid zou deze situatie niet ten goede komen. Ayanna was misschien veel te dronken om te begrijpen dat dit zo dom was wat ze aan het doen waren. Snel liet hij zijn armen weer naast zich hangen en hij deed een stap naar achteren zodat er een kleine afstand tussen hen was. "Nee, sorry Ayanna, dit gaat de verkeerde kant op," zei hij op een serieuze toon. Snel greep hij haar pols vast om te voorkomen dat ze er vandoor zou gaan. Zonder er verder nog woorden aan vuil te maken trok hij haar mee naar de uitgang. Het recht om dit te doen had hij waarschijnlijk niet, maar hij kon haar moeilijk weer terug de club in laten gaan, dat zou hij gewoon niet kunnen. "Ik crash wel op je bank als je niet alleen wilt zijn," stelde hij vervolgens voor, terwijl ze steeds dichterbij de uitgang kwamen. Hij voelde er niet veel voor om haar mee te nemen naar de universiteit waar hij nu zijn kamer had. Wat dat voor vragen op zou leveren wist hij niet en daar wilde hij liever ook niet achter komen. Zijn ogen hadden moeite met focussen op waar hij liep, maar hij wist zich goed voor te doen. Hoewel het een gevaar voor zowel hem als Ayanna zou zijn om in zijn auto te stappen, was hij het toch van plan. Het was hem op de heenweg tenslotte ook gelukt.

Aan zijn nieuwsgierige blik te zien had hij niet gehoord wat ze had gezegd, maar misschien was dat ook wel beter. Met één wenkbrauw opgetrokken keek ze hem aan, eigenlijk ging er nog steeds geen belletje rinkelen bij de naam Jake. "Hm, nee, zegt me niks. Is hij knap?" reageerde ze grijnzend, de laatste zin was natuurlijk plagend bedoeld. Grinnikend hoorde ze zijn antwoord op haar tweede vraag aan. Het boeide haar wel dat Ty midden in de nacht - het zou nu ergens rond vier uur moeten zijn, misschien nog wel later - helemaal naar de Zanzibar kwam om jongens van zijn dronken ex te plukken, en tegelijkertijd deed het haar goed om te zien dat hij in zekere mate nog steeds om haar gaf. En het was blijkbaar een manier om hem te zien, zij zoop zichzelf lam en Ty kwam haar 'redden'. "Hm, dan ben je de enige die het wat kan schelen hoe ik me gedraag." antwoordde ze grinnikend. De grijns op zijn gezicht sierde hem, het was in ieder geval leuker om maar te kijken dan die boze blik. Alhoewel, aan de andere kant was die boze blik juist weer heel grappig. Kort en onmerkbaar schudde ze even haar hoofd, haar gedachten dwaalden af. De scheve glimlach die na haar complimentje kwam, was echter nog leuker en ze grijnsde even. "Nee, en ik betwijfel of ik ooit iemand tegenkom die überhaupt aan jou kan tippen." Hoe wazig haar hoofd nu ook was, de discussie die ze hadden gehad op het strand destijds over 'perfect zijn' was ze niet vergeten, en tot nu toe had ze gelijk gehad: er was nog geen jongen voorbij gekomen in de afgelopen maanden die beter bij haar paste dan Ty. Toen hij haar weer losliet trokken haar mondhoeken direct weer naar beneden. "Waarom doe je nou zo saai?" mompelde ze mopperend en ze rolde even met haar ogen toen Ty direct haar pols vastgreep. Waarschijnlijk dacht hij dat ze weg zou lopen of iets dergelijks en waarschijnlijk had hij daar nog gelijk in ook. Gehoorzaam volgde ze hem maar toen hij verder liep, ze had weinig keus. Zijn volgende voorstel stond haar wel aan. "Waarom op de bank, er is genoeg plek in m'n bed hoor." reageerde ze grijnzend, nieuwsgierig naar hoe serieus hij haar woorden zou nemen. Toen ze bij de uitgang waren kwam er een vraag in haar op. "Hoe ben je hier eigenlijk gekomen? Ik ben echt niet van plan om dat hele rot eind naar de universiteit te lopen, dat wordt m'n dood. Of op zijn minst de dood van m'n voeten." sprak ze haar vraag hardop uit, terwijl ze hem nieuwsgierig aan bleef kijken. Toen ze buiten stonden ging er even een rilling door haar heen, het werd 's nachts toch best fris. 

[Flutflutflut :3 En in zulke topics zou het handig zijn als er boards waren voor MU, dan konden we daar verder. T_T]

Hij lachte zachtjes, al werd zijn lach overstemd door de muziek, ze was ook gewoon onverbeterlijk op dit moment. "Ja, onwijs lekkerding, je zou echt eens met hem moeten afspreken," reageerde hij sarcastisch. Hij hoopte niet dat Ayanna dit nu letterlijk zou nemen en echt met hem af zou spreken, maar daar zou hij zich later wel druk over maken. Bij het horen van haar volgende opmerking keek hij haar alleen maar even hoofdschuddend aan, dat was niet waar. Er waren altijd mensen die om haar gaven, al meende zij met haar dronken hoofd nu misschien van niet. Zijn scheve glimlach bleef staan toen ze verder ging met haar compliment. "Waarschijnlijk niet nee," stemde hij overdreven zelfingenomen in. Aan haar reactie te zien vond ze het niet zo leuk dat hij het stopte, maar hij wist dat het nu het beste was. "Omdat ik duidelijk de enige ben die nog een beetje rationeel kan zijn Ayanna," legde hij vervolgens vermoeid uit, dingen uitleggen aan dronken mensen was soms net zo moeilijk als een hond leren lezen. Hij kon het niet helpen en stootte een harde lach uit. Typisch hoor, was ze hem nu echt in bed aan het praten? Een groot deel van hem wilde eigenlijk gewoon toegeven en daarop in gaan, maar dat zou puur misbruik zijn. Al zou Ayanna dat nu misschien niet met hem eens zijn. "Uhh ja, daar hebben we het straks wel over, gekkerd," wimpelde hij haar makkelijk af. Als hij geluk had zou ze gewoon in bed inslaap vallen en gewoon vergeten dat hij er was. Of misschien zou hij in een opwelling echt bij haar in bed kruipen. Wat goed en fout was kon hij steeds minder goed uit elkaar houden. Als hij die vervloekte alcohol nou gewoon had kunnen laten staan, dan zou dit alles niet zo moeilijk gaan. Diep in gedachten verzonken staarde hij de donkere nacht in, genietend van de kou die hem wakkerder maakte. Ayanna's vraag haalde hem echter weer terug naar de werkelijkheid. "Ik heb mijn auto, ik ben ook niet van plan om te lopen. Maar misschien wordt dat ook wel onze dood," antwoordde hij eerlijk tegen haar, terwijl hij haar voorging naar zijn auto. Met enige moeite wist hij de auto van het slot te krijgen. Hij liet alle manieren varen en stapte de auto in, achter het stuur. Ayanna zou haar eigen deur wel open krijgen. Afwachtend keek hij naar rechts, tot Ayanna naast hem zou verschijnen. Hij knipperde een paar keer met zijn ogen, om zijn beeld scherper te krijgen en richtte zich vervolgens op het stuur. "Dit wordt wat.." mompelde hij vooral tegen zichzelf. "Ayanna, hup hup!" schreeuwde hij vervolgens, al kon het best zijn dat ze er al zat. Hij lachte kort in zichzelf om de vreemdheid van deze situatie. O god nee, geen dronken lachstuip.. Hij probeerde zijn gezicht in de plooi te houden, maar bulderde het vervolgens weer uit. Soms was de wereld zo grappig.

Met pretlichtjes in haar ogen keek ze hem aan. "Hm, ik zal het onthouden, bedankt voor de tip!" ging ze grijnzend verder, ook al droop het sarcasme er werkelijk af bij Ty. Een serieus woord zou er die avond van haar kant niet meer uit komen waarschijnlijk. Waarom zou ze ook, het was verspilde moeite om nu haar best te doen om serieus te doen terwijl alles zo grappig leek. Daarnaast was het ook verspilde moeite om die Jake proberen te onthouden, als ze morgen wakker werd was ze toch alles weer kwijt. Maar dan was het nog steeds leuk om Ty te plagen met haar antwoorden. Toen Ty zijn hoofd schudde, knikte zij juist eigenwijs. Discussiëren was op dit moment een verloren zaak, aangezien ze toch wel heilig overtuigd was van haar eigen gelijk. Lachend gaf ze hem een stomp tegen zijn arm toen hij doorging met zichzelf ophemelen, maar doordat ze niet zo stevig op haar benen stond viel ze bijna om. Ze probeerde de betekenis van zijn volgende woorden tot zich door te laten dringen, maar ze bleef steken bij 'nog'. "Oké, ik heb geen idee van wat je nou eigenlijk zei, ik hou het op saai," antwoordde ze koppig. Toen hij een harde lach uitstootte, keek ze hem even met één wenkbrauw opgetrokken aan. "Ik was hartstikke serieus hoor, jij gaat never op dat kleine bankje passen," ging ze mompelend verder. Ze zuchtte even om zijn antwoord. Het was geen nee, maar ook niet het antwoord wat ze gehoopt had. Een beetje mokkend liet ze zich meetrekken door Ty. Ach, ze zou straks nog wel een poging wagen. Zwijgend liep ze achter hem aan naar buiten toe. Ty leek ergens over na te denken, en niet zo'n last te hebben van de wat koudere temperatuur als zij. Ze was blij om te horen dat hij zijn auto hier had, dan hoefde ze tenminste niet te lopen. Dat hij zelf ook veel te veel op had om goed te kunnen rijden, daar dacht ze niet aan. "Ach, ik heb toch niks te verliezen," sprak ze vrolijk, ze hoefde tenminste niet te lopen. En dat was natuurlijk het allerbelangrijkst op dit moment. Toen ze eindelijk bij zijn auto waren, staarde ze even naar de deur. Die moest open, op één of andere magische manier. Uiteindelijk kreeg ze de deur open, stiekem kon ze gewoon toveren, en nam plaats op de passagiersstoel. Afwezig staarde ze voor zich uit, wachtend tot Ty de motor zou starten. Toen hij ineens wat naar haar schreeuwde, keek ze hem verbaasd aan. "Eigenlijk zit ik al een tijdje," reageerde ze lachend. Grinnikend wachtte ze tot hij zo ver was en die auto zou starten, maar Ty leek het even te druk te hebben met lachen. Tegen haar zin in schoot ze ook in de lach, maar zijn hoofd was er ook zo grappig. "Nou, hup, gaat rijden jij," kreeg ze er uit, nog half lachend. 

Aan de ene kant was het behoorlijk grappig dat Ayanna zo achterlijk aan het doen was, maar aan de andere kant was het ook vermoeiend. Tenslotte was hij hier alleen naar toe gekomen om haar hier weg te halen. Niet om vreemde gesprekken over andere jongens te hebben en al helemaal niet om te discussiëren over Ayanna's slechte zelfbeeld. Hij glimlachte vaag, het was niet meer bij te houden hoe vaak ze daar al gesprekken over gehad hadden. Het deed hem aan vroegere dates en leuke avonden en nachten denken. Gelukkig leidde een plotselinge beuk tegen zijn arm hem af voor hij in een al te nostalgische bui terecht kon komen. Langzaam ging zijn blik van zijn arm naar de persoon die hem zacht gestopt had. Hij grijnsde toen hij bij Ayanna uit kwam. Waarom het hem even gekost had om te constateren dat zij dat had gedaan wist hij niet, want wie had het anders geweest kunnen zijn? Doordat hij in zijn hoofd aan het puzzelen was geweest, was hij te langzaam om haar te helpen blijven staan. Gelukkig wist ze zichzelf ook staande te houden. "Wat ik zei- Nou laat eigenlijk maar, prima schat, we houden het op saai," gaf hij uiteindelijk glimlachend toe. Saai was misschien ook wel de juiste benaming voor zijn actie. Al had hij het liever beschreven als een iets positievere onderneming. Misschien zou hij inderdaad niet op dat bankje passen. Hij haalde kort zijn schouders op. "We zien wel, oké?" sloot hij het onderwerp uiteindelijk af. Slim als hij was negeerde hij Ayanna's opmerking, die weer kon leiden op een discussie over haar waarde en haar zelfbeeld dat zo anders was dan hoe anderen haar zagen. Ze zou het ook nooit opgeven. Zoals hij al vaag vermoed had, zat ze er al. "Oh sorry" mompelde hij binnensmonds, tussen het lachen door. Toen Ayanna ook begon te lachen was alles nog grappiger. Bij haar aansporing om te gaan rijden knikte hij gehoorzaam. Zijn lachen stopte half en hij draaide de sleutel om. Enthousiast trapte hij het gaspedaal in, nadat hij de auto in zijn achteruit had gezet. Ze schoten achteruit en hij haalde maar net op tijd zijn voet van het gaspedaal af. Anders waren ze op de auto achter hen geknald. "Fuck joh, dit is echt lastig zo.." mopperde hij terwijl hij zich meer op zijn acties focuste. Met horten en stoten wist hij uiteindelijk veilig uit de parkeerplaats te komen. Door het late tijdstip was de weg gelukkig behoorlijk leeg. Een goed excuus om in volle vaart naar Universiteit te scheuren en niet op de snelheidsmeter te letten. Toen ze er bijna waren draaide hij zijn om naar Ayanna. "Mijn kamer is dichtbij dus daar kan ik ook gewoon slapen, misschien is dat een beter plan? Al vind ik het ook niet zo'n fijn idee jou alleen te laten daar, wie weet breek je de hele kamer af," zei hij half grinnikend tegen haar. "Your wish is my command," voegde hij er uiteindelijk nog aan toe. De betekenis van de woorden drongen pas iets later door en hij hoopte dat ze het niet te letterlijk zou nemen. Hij richtte zijn blik weer op de weg. Zonder op te letten was zijn snelheid enorm gestegen en snel verminderde hij vaart. Gelukkig was hij wel in staat gebleven op de weg te blijven..

Het was best handig dat het zo druk was als je viel, je botste gewoon tegen iemand op en kon jezelf gemakkelijk weer overeind houden. Er verscheen een speelde grijns rond haar lippen toen ze Ty's blik van zijn arm naar haar zag gaan nadat ze hem gestompt had. Alsof iemand anders dan zij hem een beuk zou geven. Alhoewel, misschien die jongen waar ze net mee had staan zoenen, maar dat leek haar sterk. Een zelfvoldane grijns speelde rond haar lippen toen Ty nog even in discussie leek willen te gaan, maar uiteindelijk toch toegaf. Haar verlegenheid verdween totaal als ze alcohol op had, maar haar eigenwijsheid hield stand. Misschien was het zelfs wel nog erger geworden. Ze murmelde een antwoord wat op iets van een 'oké' moest lijken, maar als ze zelf al amper wist wat ze nou eigenlijk zei zou Ty het waarschijnlijk nog minder begrijpen. Waarschijnlijk was het verstandig dat hij niet op haar opmerking reageerde, ze zou toch door blijven zagen tot ze haar gelijk kreeg, maar toch irriteerde het haar dat ze geen antwoord kreeg. Zijn gelach werkte ontzettend aanstekelijk en dankzij de verontschuldiging die hij mompelde, welke op de één of andere manier ineens ontzettend grappig klonk, verdween ze nog net niet onder het dashboard van het lachen. Toen ze bijna op de auto achter hen knalde beet ze hard op haar lip om niet weer in lachen uit te barsten, als ze zichzelf echt dood wilde hebben moest ze hem vooral zo afleiden. Hoewel ze het af en toe even moeilijk had om niet weer de slappe lach te krijgen, hield ze zich de rest van de weg zo stil mogelijk, zodat Ty zich op het rijden kon concentreren. Af en toe gluurde ze vanuit haar ooghoeken naar Ty, het voelde vertrouwd om weer naast hem in de auto te zitten, maar het bracht haar anderzijds ook een beetje in de war. Vlug keek ze weer strak voor zich. Toen ze er bijna waren en hij weer tegen haar begon te praten, keek ze hem pas weer aan. "Ja, grapjas, zo zijn we niet getrouwd. Dan was ik liever bij de Zanzibar gebleven," reageerde ze, lichtelijk verontwaardigd om het feit dat hij daar nu mee kwam, vlak voordat ze alweer bij de universiteit waren. "Oké, mijn kamer dus," antwoordde ze op zijn volgende woorden, weer met een iets vrolijkere toon. Toen hij even later de auto parkeerde en ze beide waren uitgestapt, pakte ze hem bij zijn hand en sleurde ze hem mee naar haar kamer. Waar ze de plotselinge energie vandaan haalde, ze had werkelijk geen idee. Wellicht dat het vooruitzicht dat ze haar hakken uit kon trekken een rol speelde.. Eenmaal ze voor haar deur stonden, viste ze het sleuteltje uit haar bh. De sleutel in het sleutelgat krijgen en de deur openen ging gepaard met behoorlijk wat gepruts, wat deels door de alcohol kwam en deels doordat ze met één hand Ty's hand nog steeds vasthield. Toen ze eindelijk in haar kamer stonden trapte ze direct haar hakken uit. Een opgeluchte zucht verliet haar mond, heel veel langer had ze het niet uitgehouden op die schoenen. "En, al besloten of je voor de bank of m'n bed gaat?" vroeg ze vervolgens met een speelse grijns, terwijl ze even een hand door haar krullen liet gaan. Ze hoopte nog steeds dat hij voor het het tweede ging. En zo niet, dan zou ze gewoon weer net zolang zeuren tot ze haar zin kreeg. Ondertussen maakte ze haar kamer een beetje toonbaar, het leek nu alsof er een tornado doorheen was gegaan. Toen ze bij haar bed aankwam ontdekte ze dat er nog een halfvolle fles bacardi op haar bed lag. "Hé, niet verwacht jou hier tegen te komen! Heb je goed op m'n kamer gepast?" brabbelde ze vrolijk tegen de fles, terwijl ze de dop eraf haalde en een paar slokken nam.

EDIT: Nou, ik heb er nog een stukje aangeplakt hoor.

Hun gezamenlijke gelach overstemde haast het geluid van de gierende banden. Een zijdelingse blik naar de vrolijke Ayanna die hij gemist had was voldoende voor hem om weer te moeten lachen. Bij het horen van haar reactie verscheen er een grimas op zijn gezicht. Hij had haar ook niet naar huis gebracht om haar daar vervolgens te gaan vermaken, natuurlijk was ze liever in de Zanzibar gebleven. Blijkbaar zou ze het alleen niet accepteren als hij haar nu achterliet en hij had weinig zin om daar een gevecht over aan te gaan. "Oké dan Ayanna, wat jij wil," reageerde hij toegeeflijk terwijl hij knikte. Nadat hij de auto iets schever dan normaal geparkeerd had en uitgestapt was, liet hij zich gewillig meesleuren door de eigenwijze brunette. Het was fijn even geen moeite te hoeven doen over hoe hij moest lopen en waar hij heen moest. In een fijne roes verkerend vond hij zo toch zijn weg door het gebouw, volledig vertrouwend op zijn ex. Afwachtend keek hij de lege gang door, terwijl hij in zijn ooghoeken Ayanna zag prutsen met het sleutelgat. Deuren openmaken kon nog wel eens een opgave zijn als je ogen niet meer wilden focussen. Zodra ze in haar kamer waren liet hij zijn blik door de kamer heengaan. Het was vreemd, maar hij was er nog nooit geweest. Sinds ze uit elkaar waren gegaan waren ze allebei naar de universiteit gegaan en hij had haar amper gezien nog daarna. Zijn blik ging weer terug naar Ayanna toen ze hem een vraag stelde. "Nee, nog niet, we zien wel.." zei hij vervolgens, het in zijn hoofd moeilijke vraagstuk uitstellend voor later. Zijn moeheid was verdwenen en dat zou waarschijnlijk pas morgen weer terugkomen, dus misschien zou hij de vraag nooit hoeven te beantwoorden. Een harde lach verliet zijn mond toen hij haar tegen een fles hoorde praten. Weer een bevestiging dat het wijs was geweest om haar uit die club weg te halen. Pas toen ze de fles ook echt opende kwam hij in actie. In een paar seconden overbrugde hij de afstand tussen hen, om de fles uit haar handen te pakken. "Misschien moet je dat maar laten.." zei hij grijnzend terwijl hij zelf nog wel een paar slokken nam. Het verschil was dat hij nog een stuk beter op zijn benen kon staan dan zij, vond hij dan. "Wil je slapen, Ayan? Of had je nog wilde plannen voor vannacht?" vroeg hij vervolgens nieuwsgierig aan haar. Als hij eerlijk was, koste het hem veel zelfbeheersing om niet bij haar in bed te kruipen, maar hij wist dat het alleen maar problemen zou geven. Toch? Hij beet kort op zijn lip terwijl hij de voor- en nadelen tegen elkaar afwoog. Jammer genoeg kon hij zich niet te lang focussen, dus na een paar seconden dacht hij weer na over hele andere dingen. Hij draaide zich van Ayanna af en plofte neer op de bank. Vervolgens kwam hij weer iets omhoog om een tijdschrift waar hij op was gaan zitten weg te halen. Het tijdschrift belandde op de grond, maar hij besteedde er geen aandacht meer aan. De fles bracht hij weer naar zijn mond en argeloos nam hij een paar heerlijke slokken. "Erg comfortabel is die bank niet, zeg," constateerde hij hardop terwijl hij met een kritische blik naar de bank keek.

Wederom was er een triomfantelijke grijns rond haar lippen verschenen toen Ty haar weer haar zin gaf. En anders had hij toch geen keuze gehad. Het was maar goed dat hij niet tegenstribbelde toen ze hem meesleurde, anders was de kans groot geweest dat ze onderuit was gegaan, aangezien ze zelf ook niet al te stevig meer op haar benen stond. Het was doodstil in de gangen van de universiteit, wat ook niet zo heel vreemd was vanwege het late tijdstip. Of vroege, het was maar hoe je het bekeek.. Eenmaal ze in haar kamer waren had ze het sleuteltje ergens neergegooid en ze wist nu al niet meer waar. Dat werd nog wat als ze hem morgen weer nodig had. Ook haar mobiel en wat geld werden uit haar bh gehaald en op tafel gegooid. Grinnikend keek ze Ty even aan nadat hij antwoord had gegeven. "Ik wil ook wel voor je kiezen als het zo'n moeilijke vraag is?" antwoordde ze grijnzend, terwijl ze even met haar wenkbrauwen wiebelde. In haar ogen was het een hele normale vraag die ze gesteld had eerder die avond, zo ging het altijd tegenwoordig bij haar na het uitgaan. Al was het dan meestal omgekeerd en belandde zij in een onbekende kamer.. Ze kon zich niet herinneren dat haar kamer zo'n teringzooi was, de vloer én de meubels waren bezaaid met kleding, tijdschriften, make-up en hier en daar nog wat spullen voor school. Toen ze bij haar bed was aangekomen had ze even de neiging gehad om gewoon neer te ploffen en te slapen, maar de heerlijke bacardi weerhield haar daarvan. Toen ze hoorde hoe Ty een harde lach uitstootte staarde ze even met gefronste wenkbrauwen voor zich uit, ze kon zich niet bedenken day ze de afgelopen secondes wat grappigs had gezegd of gedaan. Helaas voorkwam Ty weer dat ze een slok van de drank zou nemen door de fles uit haar handen te trekken en zelf een paar slokken te nemen. Verbouwereerd staarde ze van haar handen naar de fles, het was even iets te snel gegaan voor haar hersenen. "Hm, nee, ben ik het niet mee eens," reageerde ze mompelend, terwijl ze nog steeds verbaasd naar haar handen staarde. Na zijn volgende vraag schudde ze haar hoofd, eigenlijk was ze helemaal niet moe meer. "Ja joh, ik was eigenlijk van plan om gewoon hier keihard door te gaan met feesten, maar ik ben bang dat onze lieve medestudentjes die al braaf liggen te slapen het daar niet mee eens zullen zijn, dus hou ik het maar op jou ontvoeren, wat al gelukt is, en verkrachten," reageerde ze zo serieus mogelijk, maar het was lastig om haar gezicht in de plooi te houden. Toen hij van haar wegliep volgde ze hem richting de bank. Ze trok even een pruillip toen Ty weer een paar slokken nam. "Niet lief, dit is m'n laatste bacardi! Geef maar hier, jij hebt ook wel genoeg gehad," grijnsde ze, waarna ze de fles weer uit zijn handen griste en snel het laatste beetje opdronk. Bij gebrek aan ruimte op de bank ging ze maar op zijn schoot zitten. "Dat zei ik toch al? Wil je m'n bed ook nog uittesten? Dat helpt misschien bij de keuze maken," zei ze zo overtuigend mogelijk, er verscheen een speelse sprankeling in haar ogen. 

[Meeeehh, hij's een beetje kort en inspiloos.. Wie weet plak ik er vandaag of morgen nog een stukje aan. :')]

"I bet you do," reageerde hij hoofdschuddend toen ze zei dat ze wel voor hem wilde kiezen. Ze was een weer heerlijk eigenwijs en had duidelijk haar zinnen gezet op 'bepaalde dingen'. Lang zou hij dit eigenlijk niet kunnen afslaan, hij zou Ty niet zijn als hij niet zou toegeven aan zijn verlangens. Morgenochtend zou hij de drank de schuld kunnen geven, dat zou zijn geweten sussen. Stompzinnig glimlachte hij, natuurlijk zou Ayanna dit gewoon voor elkaar gaan krijgen. Het was ook gewoon vragen om moeilijkheden als je met je dronken ex naar een slaapkamer teug ging midden in de nacht. Dat ze het niet eens was met het afpakken van de drank, kon hij haar niet kwalijk nemen. De drank voelde goed en paste bij deze vreemde situatie. Het zou fijn zijn nog verder weg te zakken in de roes van de drank, zodat hij niet meer verantwoordelijkheid hoefde te nemen voor zijn daden. Aangemoedigd door die gedachten nam hij nog een paar extra slokken. "Ayanna je overtreft jezelf.. dat je me wilt verkrachten is werkelijk het vreemdste wat je deze avond hebt gezegd," reageerde hij lachend op haar vreemde woorden. Nog nooit had een meisjes tegen hem gezegd dat ze hem wilde verkrachten. Maar eens moest de eerste keer zijn. Deze woorden had hij alleen niet uit de lieve mond van Ayanna verwacht. Blijkbaar was ze echt goed veranderd in de tijd dat ze niet meer met elkaar omgingen. Hij deed geen moeite de fles weer terug te pakken van Ayanna, misschien had ze gelijk, zijn zicht was al weer een stuk onvaster dan toen ze hier binnenkwamen. Net toen hij wilde opschuiven zodat ze ook op de bank kon gaan zitten, plaatste ze haar gewicht op zijn schoot. Natuurlijk, waarom niet. Zachtjes grinnikte hij om haar woorden. "Je bent gestoord.." mompelde hij zo hard dat ze het net zou kunnen horen. Hun blikken kruisten elkaar en de speelse sprankeling ontging hem niet. Een toegeeflijke zucht verliet zijn mond en hij boog zijn hoofd naar voren. "Hier gaan we spijt van krijgen," fluisterde hij hoorbaar, waarna hij zijn lippen ruw op die van haar duwde. Zijn zelfbeheersing had ook grenzen. De vele, vele opmerkingen had hij tot nu toe langs zich heen kunnen laten gaan, maar nu werd het te veel. Zijn zoen werd steeds meer verlangend en zijn armen sloten zich om haar rug. Langzaam plaatste hij zijn kussen van haar mond langs haar kaaklijn die hij even volgde. Vervolgens drukte hij zijn lippen in haar nek. Ergens in zijn hoofd riep een vaag stemmetje dat dit zo fout was, maar die stem werd voornamelijk overstemd door zijn lang onderdrukte verlangens.

Ze had zo het gevoel dat ze haar zin wel ging krijgen uiteindelijk, Ty reageerde steeds minder zeker. "Of course I do," antwoordde ze met een kleine grijns. Maar hij vroeg er ook gewoon om, wat verwachtte hij dan dat ze zouden doen als hij zich vrijwillig liet ontvoeren naar haar kamer, met behoorlijk wat drank op? Zelf was ze in ieder geval niet meer in staat om logisch na te denken en verstandige beslissingen te nemen. Ja, ze zou zichzelf morgen waarschijnlijk min of meer af willen schieten, als ze zich überhaupt kon herinneren wat voor stomme dingen ze had gezegd of gedaan, maar dat was dan jammer. Ze schoot even in de lach toen Ty haar woorden nog eens herhaalde, als hij het zo zei klonk het ineens een stuk aparter. "Tja, jij vroeg om wilde plannen.." grinnikte ze. "Ik kan ook nog losgeld voor je vragen. Maar dan vraag ik gewoon zo onmenselijk veel geld dat niemand het meer kan betalen en dan houd ik je lekker zelf," voegde ze er met een vrolijke grijns aan toe. Oké, misschien moest ze maar gewoon haar mond houden, want er kwam nu alleen nog maar onzin uit.. Nadat ze het laatste beetje bacardi uit de fles had gedronken gooide ze het richting de prullenbak, maar ze gooide - hoe kon het ook anders - mis en de fles viel uiteen in scherven. Het belandde niet eens in de buurt van haar doel. "Oeps," mompelde ze grinnikend, waarna ze haar schouders ophaalde en haar blik maar weer op Ty richtte, die fles zou ze morgen wel opruimen. Ze zag wel dat hij op wilde schuiven zodat ze naast hem op de bank kon zitten, maar ze wist wel zeker dat zijn schoot veel lekkerder zou zitten dan dat ding wat door moest gaan voor bank. "Nee, echt?" reageerde ze lachend en met één wenkbrauw opgetrokken toen hij beweerde dat ze gestoord was. De zucht die uit zijn mond kwam deed haar even grijnzen, ze had het idee dat ze deze 'strijd' eindelijk had gewonnen. "Dat is dan heel erg jammer, but I don't care," antwoordde ze mompelend terug, waarna ze hem vurig terug zoende. Tot nu toe was het haar vooral gegaan om het 'haar zin krijgen', maar nu ze eenmaal haar zin had gekregen wakkerde haar enorme verlangen naar Ty ook weer aan. En kwam dat hopeloos verliefde gevoel weer een beetje terug.. Toen ze zijn armen om haar rug voelde, verplaatste ze haar handen naar zijn wangen en drukte ze onbewust haar lichaam wat dichter tegen de zijne. Zij lippen dwaalden langzaam af naar haar nek en een genietende zucht ontsnapte uit haar mond. Hongerig zocht ze zijn lippen weer op, haar kussen werden steeds intenser. De kleine bank irriteerde haar echter een beetje. "Dit gaat niet werken zo," mompelde ze, voornamelijk tegen zichzelf, waarna ze Ty overeind trok en hem richting haar bed duwde, die gelukkig maar enkele passen van de bank verwijderd was. Zonder zijn lippen los te laten duwde ze hem zacht achterover op het bed en plaatste zelf haar knieën aan weerszijden van zijn lichaam zodat ze hem niet zou pletten onder haar gewicht. "I want you," fluisterde ze in zijn oor, waarna ze een kus in zijn nek drukte. Het voelde oh zo slecht, maar tegelijkertijd ook weer zo goed..

Schuldbewust knikte hij, maar de pretlichtjes in zijn ogen weerspiegelden nog steeds zijn vrolijkheid. Hij grijnsde over haar vreemde ideeën en redeneringen. Als ze zichzelf morgen terug zou horen zou ze zich vast kapot schamen. Alleen het maakte hem niet uit. Alles wat ze zei kon hij op dit moment serieus nemen omdat hij wist dat zijn eigen gedachten nu in net zulke vreemde kronkels gingen. Losgeld eisen was eigen nog best wel een goed idee, maar ook weer helemaal niet. Schaapachtig bleef hij grijnzen, hij kon haar niet helemaal meer volgen, maar dat hoefde ze niet te weten. Subtiele dingen als een grijns die veel te lang bleef staan zouden haar nu vast ontgaan. Jaloers keek hij toe hoe de laatste druppels van de Bacardi in haar keel verdwenen, maar hij wist dat hij niet meer zou moeten drinken, dan zou hij zo ergens in een hoek neervallen. Zijn ogen volgden de fles die naar de hoek vloog zoals een havik zijn prooi volgt. Enkele nutteloze seconden staarde hij naar het in scherven uitéén geknalde object. Ayanna's 'oeps' deden hem echter weer omkijken naar haar. "Proost," zei hij lachend, het was tenslotte onwijs grappig dat ze zojuist een fles kapot had gesmeten. Jammer dat ze er niet nog één had, dan had hij er ook één kunnen gooien. Bevestigend bewoog hij zijn hoofd een paar keer op en neer, ja, ze was echt gestoord. Leuk gestoord. Natuurlijk kon het haar niets schelen dat ze er spijt van zouden krijgen, ze zouden er morgen wel samen spijt van hebben. Nu zouden ze echter moeten genieten van deze fout. Haar vurige zoen moedigde hem alleen maar aan. De opgekropte verlangens die eindelijk werden bevrijd zorgden voor een fijne passie. Al zijn rationele argumenten verdwenen uit zijn hoofd naarmate ze meer in elkaar opgingen. De druk van haar lichaam op het zijne nam toe en hij kon niet anders dan toegeven dat hij daar van genoot. Gewillig liet hij zich naar het bed trekken, volledig instemmend met de verplaatsing. Een instemmende grom was zijn enige reactie op haar woorden die hem enorm goed in de oren klonken. Hij verloor zich volledig in haar. Voor even bestond de wereld alleen nog maar uit hem en Ayanna.




Zijn ogen openden zich en het eerste wat hij scherp kon zien was een sexy rode bh. Eerst verscheen er een diepe frons op zijn gezicht, maar die maakte al snel plaats voor een tevreden grijns. Het duurde maar een paar seconden voor er vele vlagen van gisteren terug begonnen te komen. Hij tilde zijn hoofd iets op en draaide. Hij zag rechts van hem een hoop scherven van iets wat ooit een Bacardi fles was geweest. Naarmate hij wakkerder begon te worden vielen hem twee vervelende dingen op. Ten eerste een pijnlijke prik in zijn rechterhand en ten tweede een bonkende hoofdpijn. De hoofdpijn kon hij plaatsen, maar de steek in zijn rechterhand niet. Onhandig kwam hij half omhoog van de grond om zijn hand beter te kunnen bekijken. Een bloedig sneetje viel meteen op en het stukje glas dat er in stak ook. Hoofdschudden trok hij één beweging het stukje eruit terwijl hij op zijn lip beet. Waarom lag hij in godsnaam op de grond in de hoek? Vermoeid kwam hij omhoog, zijn rug voelde als een plank. Gehuld in alleen een boxer vond hij een weg door de kamer naar het bed, waar Ayanna nog lag, onder de dekens. Een tevreden glimlach verscheen op zijn gezicht, zelfs met een half dode look was ze nog mooi. De hoeveelheid alcohol in zijn systeem van gisteren zorgde ervoor dat er nog enkele gaten in zijn geheugen zaten, maar die zou Ayanna misschien nog kunnen invullen. Onder een luidde geeuw rekte hij zich uit. "Rise and shine," zei hij vervolgens tegen Ayanna, terwijl hij haar een zachte duw gaf. Een vervelende misselijkheid had de hoofdpijn nu vergezeld, geweldig. Hij wist dat hij gisteren bang was geweest voor spijt, maar hoe vreemd ook, vandaag voelde hij alles behalve spijt. De passie was geweldig geweest en hij had meer dan genoten. Met een oprechte glimlach dacht hij terug aan gisternacht. Het begon hem langzaam te dagen waarom hij in de hoek had gelegen. Hij had de scherven willen opruimen, maar was toen gevallen en daarna waarschijnlijk knock out gegaan door de drank. Handig..

Ze kon het niet helpen, maar haar mondhoeken stonden constant vrolijk omhoog gekruld. "Ah, wilde jij ook nog een slokje?" vroeg ze lachend, toen ze Ty's blik opmerkte. Even overspoelde een gevoel van medelijden haar, de fles had nog wel zo goed op haar kamer gepast en dan gooide zij hem stuk tegen de grond.. Of het aan het woord zelf lag of aan de manier waarop hij het zei wist ze niet, maar die 'proost' klonk ineens zo grappig dat ze er van in de lach schoot. "Dat zou jij, de persoon die mij zo'n beetje het best kent, toch wel moeten weten inmiddels," mompelde ze grinnikend over het onderwerp 'gestoord'. Ze probeerde de knagende gedachte dat ze hier een enorm schuldgevoel aan over ging houden uit te schakelen, dit was waarschijnlijk de eerste en de laatste keer dat ze Ty zo ver zou krijgen, dan wilde ze er ook optimaal van kunnen genieten. Het kwam waarschijnlijk meer doordat hij niet nuchter was dat ze hem zo ver had gekregen, was hij wel nuchter geweest dan was Ty vast weer de verstandige geweest. Want ze had nou niet bepaald het idee dat zijn gevoelens voor haar of zijn mening over relaties waren veranderd. Het gevoel om eindelijk niet meer afgewezen te worden door Ty was heerlijk, ze zou bijna vergeten dat ze geen relatie meer hadden. Ze had totaal geen oog voor alles om hen heen, alleen Ty en zij telden op het moment. De soort van grom die uit zijn mond klonk deed haar even grijnzen, waarna ze haar lippen ietwat ruw weer op de zijne drukte. 


* *


Gapend opende ze haar ogen en wat moeizaam kwam ze overeind. Direct kneep ze haar ogen weer half dicht, het felle zonlicht wat door het raam kwam scheen precies in haar ogen. Terwijl ze zich even uitgebreid uitrekte keek ze haar kamer rond. Haar blik bleef hangen bij Ty, en er verscheen een frons tussen haar wenkbrauwen. "Ik geef je een keus tussen m'n bed en de bank.. En jij gaat op de grond liggen..? Nee, echt, heel logisch.." mompelde ze binnensmonds. Een stekende hoofdpijn kwam opzetten, wat niet geheel vreemd was als je bedacht hoeveel alcohol ze de vorige nacht wel niet op had, en ze wreef kreunend even over haar voorhoofd. Vermoeid liet ze zich weer achterover vallen en trok ze de dekens tot bijna over haar hoofd, om niet zoveel last te hebben van de zon. Het duurde niet lang of ze was alweer vertrokken. Het volgende moment werd ze wakker van een zachte duw en toen ze eindelijk haar ogen halfopen, verder gingen ze niet, had gekregen kwam ze tot de ontdekking dat die duw van Ty afkomstig was. Weer fronste ze even. "Waarom was jij hier ook alweer..?" vroeg ze mompelend, terwijl ze diep in haar gedachten wroette, opzoek naar herinneringen van de afgelopen nacht. "Oh wacht, hihi, ik weet het alweer," voegde ze er een paar seconden later aan toe. Een kleine grijns speelde rond haar lippen toen ze even terugdacht aan gisternacht, stiekem had ze er lang niet zoveel spijt van als ze had verwacht. Ze had er eerder een gelukzalig gevoel aan overgehouden, en dat gevoel was sterker dan het schuldgevoel. Met enige moeite slaagde ze erin om rechtop te gaan zitten, waarna ze even voor zich uit staarde. "Wanneer heb jij eigenlijk besloten om op de grond te gaan liggen? Kan me niet voorstellen dat dat lekker ligt," vroeg ze nieuwsgierig, terwijl ze even grinnikte. De irritante hoofdpijn kwam haar weer pesten en zuchtend kwam ze van haar bed af om naar de badkamer te sloffen. Daar nam ze twee paracetamol, wat ze wegspoelde met water. Op hetzelfde slome tempo slofte ze terug naar haar bed. Even bleef ze naast Ty staan, maar algauw ging ze weer ging liggen. In die beweging trok ze Ty met zich mee, om vervolgens dicht tegen hem aan te gaan liggen. "Nog niet klaar met slapen, is nog vroeg," murmelde ze, terwijl ze de dekens weer over hen heen trok.  Met een glimlachje sloot ze haar ogen even, de binnenkant van haar oogleden waren toch prettiger om naar te kijken dan haar fel verlichte kamer. 

Erg wakker werd ze niet ondanks zijn duw, haar bruine ogen werden maar half zichtbaar. Haar vermoeidheid was niet onlogisch, ze hadden elkaar gisteren weinig slaap gegund, bedacht hij grijnsend. Zijn grijns verging hem snel bij haar volgende woorden, dat moest gewoon een grapje zijn. Drank of geen drank, zo'n belediging was een pijnlijk schot in zijn ego, recht in de roos. Gelukkig werd dat leed en de daarbij horende schaamte hem bespaard, want de herinneringen leken ook bij haar terug te komen. Onopvallend haalde hij opgelucht adem, dat had een hele gênante situatie kunnen worden. De kleine grijns rond haar lippen deed hem ook goed, blijkbaar dachten ze op dezelfde manier terug aan gisteren en kende ook Ayanna geen spijt. Haar vraag deed hem kort lachen, het was ook gewoon raar eigenlijk. "Ik kan me vaag herinneren dat ik die scherven van de fles die jij kapot hebt gesmeten ging opruimen. Het einde van die actie kan ik me niet meer voor de geest halen, maar ik gok dat ik halverwege K.O. ben gegaan," legde hij uit aan de nog half slapende meid. Futloos keek hij toe hoe ze zich omhoog werkte en naar de badkamer ging. Zelf bewoog hij niet, want hij had nog niet besloten wat hij ging doen. Toen Ayanna terug kwam besloot ze echter voor hem, door hem mee te trekken haar bed in. Hij glimlachte bij haar woorden en liet haar tegen hem aan kruipen. Hij staarde naar het plafond terwijl hij diep in gedachten verzonk. Hij was niet zo'n knuffelig type, alleen bij Ayanna vond hij dat prettig en goed. Meisjes die hij in clubs leerde kennen en mee naar huis nam werkte hij 's ochtends meestal zijn bed snel uit. Hij liet zijn zorgen voor wat het was en sloot zijn ogen. Voor de tweede keer die ochtend werd hij wakker, nu een paar uur later. Zijn ex lag nog naast hem gekruld, maar hij wist niet of ze nog sliep. Zijn kater was een heel erg stuk minder geworden en die paar uur extra slaap hadden hem goed gedaan. Het was een vreemde situatie om weer naast Ayanna wakker te worden. Het was zo lang geleden, maar voelde toch zo vertrouwd. Hoewel ze veel hadden mee gemaakt, was het nog geen jaar geleden dat ze elkaar hadden leren kennen. Zijn blik ging naar de schoonheid naast hem en hij constateerde dat ze wakker was. "Het is bijna een jaar geleden dat we elkaar leerden kennen Ayan! Ik weet het nog zo goed, we gedroegen ons echt als beesten in die schoolgangen, god wat verlangde ik toen naar je," zei hij glimlachend. Goede oude tijd. Nu lag hij hier weer naast haar, nog steeds hield hij van haar, maar op een andere manier. In zijn hoofd was hij tegenwoordig steeds vaker met Emilie bezig, iets waar hij niks over had gezegd tegen Ayanna. Hij durfde ook geen gesprek te beginnen over wat dit allemaal te betekenen had."Was dit fout? Het was the right kind of wrong, vind je niet?" vroeg hij uiteindelijk aarzelend.

Er ontstond een kleine frons tussen haar wenkbrauwen toen Ty uitlegde waarom hij op de grond had gelegen. "Heb ik een fles kapot gesmeten..? mompelde ze vragend. Ze probeerde zich te herinneren wat er de vorige avond nog meer was gebeurd, maar erg ver kwam ze niet. "En nadat wij.. Ga jij.. Gast, dat is echt raar. Tenzij je zwanger bent en last hebt van nesteldrang, maar dat acht ik voor onmogelijk gezien, nouja, dat ga ik niet eens uitleggen," ging ze grinnikend verder. Ze besloot haar zin maar niet af te maken, aangezien ze geen excuus meer had om onzin uit te kramen. Zo te horen was ze snel in slaap gevallen, ze had helemaal niks meegekregen van zijn opruimactie. Gelukkig werkte hij niet tegen toen ze hem mee haar bed in trok. Het duurde even voordat ze weer in slaap viel, verschillende gedachten en gevoelens hielden haar wakker. Aan de ene kant voelde het best wel vreemd om weer naast Ty in bed te liggen, nuchter, maar aan de andere kant voelde het ook weer vertrouwd. Inmiddels waren ze al een paar maanden uit elkaar, maar ze bleven zo om elkaar heen draaien. Ze wist niet zo goed wat ze er nou van moest denken. Na even te hebben liggen piekeren over wat ze er nou van moest vinden, viel ze uiteindelijk toch weer in een diepe slaap. Het volgende moment werd ze een stuk uitgeruster wakker, en de paracetamol had ook duidelijk zijn werk gedaan. Ze voelde dat Ty nog steeds naast haar lag en zuchtte even zacht. Eigenlijk werd het iedere keer dat ze er weer over nadacht steeds pijnlijker om naast hem te liggen. Dit was eigenlijk niets meer dan een levendige herinnering aan hoe fijn ze het hadden.. Ty liet nooit eens doorschemeren of hij al anders over relaties dacht, of hoe hij over haar dacht. Maar ondertussen hadden ze wel seks en lagen ze nu samen in bed, en dat was behoorlijk verwarrend. Kort beet ze op haar lip, ze wilde er iets over zeggen maar dat zou waarschijnlijk weer een discussie veroorzaken en daar had ze op het moment niet zoveel zin in. Eigenlijk had ze nooit zin in discussies met Ty, tot nu toe werden het toch nooit eens met elkaar. Langzaam strekte ze haar arm uit naar haar mobiel, die een stukje verder op haar bed lag om te kijken hoe laat het was. Bijna drie uur. Blijkbaar was Ty ook al wakker, want na deze beweging begon hij weer te praten. Met enige moeite draaide ze zich op haar andere zij, zodat ze hem aan kon kijken. "Toen nog wel ja," mompelde ze mokkend, maar ze kon een kleine glimlach niet onderdrukken als ze aan die middag terug dacht. Ook zij kon het zich nog precies herinneren, het was een paar dagen voor kerst geweest. Ze hadden vast niet een erg goede indruk achtergelaten op hun oude school, bedacht ze grinnikend. Over zijn volgende woorden hoefde ze niet erg lang na te denken. "Het was verschrikkelijk fout, maar fout hoeft niet altijd slecht te zijn. Dus, ja, het was the right kind of wrong, denk ik," reageerde ze met een glimlachje. Dat het voor haar achteraf gezien ook best moeilijk was vertelde ze er voor het gemak niet bij. "Heb ik eigenlijk veel stomme dingen gedaan gister? In m'n hoofd is het allemaal een beetje wazig," vroeg ze vervolgens grinnikend, al betwijfelde ze of ze het wel echt wilde weten. 

Hij knikte bevestigend op haar vraag. Het verbaasde hem niet dat ze gaten in haar geheugen had, dat zou elk persoon hebben als die zoveel gedronken had als zij. Ergens baarde het hem nog wel zorgen dat ze zo veranderd was in gedrag, maar die zorgen vergat hij makkelijk nu ze zich bij hem zo normaal gedroeg. Even had het gevoeld alsof er geen ruzie's en verwijten tussen hen speelden en dat gevoel was bevrijdend geweest. Even had hij geen schuldgevoel of zorgen gevoeld, bij elke gedachte die naar haar uitging. En dat waren er vele. Ayanna was nooit lang uit zijn gedachten. Het vertrouwde geluid van haar stem trok zijn aandacht weer. Een harde lach ontsnapte over zijn lippen bij het horen van haar woorden. Voor zo ver hij wist was hij inderdaad niet zwanger. De stilte die heerste was een perfect moment om zijn gedachten de vrije loop te geven. Op die manier wist hij zichzelf wel bezig te houden, terwijl hij de kater met het kwartier voelde afzwakken. De rust deed wonderen. Toch was hij ergens blij dat Ayanna weer wakker was geworden. Het was fijn tegen haar te praten en hij miste de gesprekken. Er was niemand met wie hij beter kon praten dan met haar, zij was op zijn ouders na waarschijnlijk de persoon die hem het beste kende. De laatste tijd waren die gesprekken echter onmogelijk, er was zo veel tussen hen gebeurd. Hij wist niets te zeggen op haar reactie. Toen nog wel ja. Die was raak. Hij kon het niet ontkennen, het soort verlangen dat hij toen had gevoeld naar haar, had hij al tijden niet gevoeld. Zulk soort verlangen voelde nu als hij Emilie dacht, maar dat probeerde hij te onderdrukken, het beangstigde hem ergens. Een spottende glimlach speelde rond zijn lippen, toen ze beaamde dat het verschrikkelijk fout was. "Nee, ik denk dat ik degene ben die stom ben geweest," zei hij vervolgens serieuzer dan haar toon. Ze had zeker stomme dingen gedaan, rare dingen gezegd, dingen kapot gemaakt, vreemde vragen gesteld, geklunsd en alles wat een dronken persoon vaak deed. Alleen hij was degene die echt iets doms had gedaan, al kon hij nog steeds van spijt spreken. Daarvoor had hij er teveel van genoten. Hoe fout het ook was. "Ik had niet met je naar huis moeten gaan. Geloof me, ik heb er van genoten en het was de beste seks die ik in tijden gehad heb. Alleen ik wil je geen valse hoop geven," maakte hij zijn zin af. Al die tijd had hij op zijn rug gelegen, naar het plafond starend, maar nu draaide hij zich op zijn zij. Naar Ayanna toe. Als hij er echt spijt van had gehad, had hij niet nu nog half naakt in haar bed gelegen. Dan had hij haar weer alleen gelaten, maar hij kon nergens de motivatie vinden om uit het bed te kruipen. Hij bracht zijn hand naar haar hoofd en streek een pluk van haar bruine haar uit haar gezicht, achter haar oor. Vervolgens boog hij naar voren en drukte een kus op haar voorhoofd. "Je bent prachtig, Ayanna," fluisterde hij liefkozend. Het was nooit een fout moment voor een complimentje.


[Oh no, sorry voor de LATE reactie. Volgende keer mag je me echt slaan als ik niet post hier binnen een week haha ^^]

Ze probeerde zich dingen te herinneren van wat ze allemaal had uitgevoerd vannacht, maar erg ver kwam ze niet. Ze kon zich herinneren dat ze was begonnen in de Zanzibar met een onbekende jongen en was geëindigd in haar bed met Ty, maar meer ook niet. Ze had werkelijk geen flauw idee wat er in de tussentijd was gebeurd. Ze grijnsde even schaapachtig toen hij een harde lach liet horen, toen ze er over nadacht was het ook echt een enorm stomme opmerking. Het voelde heerlijk om weer zo ontspannen met elkaar te kunnen praten, het was alweer een hele tijd geleden dat ze gewoon een normaal gesprek konden voeren zonder dat het te ongemakkelijk werd. Misschien bestond er toch nog een kans dat er een moment kwam dat ze gewoon weer normaal met elkaar om konden gaan, zonder dat ze iedere seconde dat ze bij hem was de behoefte om hem te bespringen moest onderdrukken. Ze hoopte het maar, hij was naast haar vriend-vriend ook haar beste vriend geweest. Als iemand haar goed kende was het Ty wel en ze kon altijd alles bij hem kwijt. Of dat nog steeds gold betwijfelde ze, als ze haar hart zou willen luchten bij Ty zou dat voornamelijk over hemzelf gaan. Hij reageerde niet op haar woorden, maar eigenlijk had ze ook geen antwoord nodig, ze wist toch wel dat ze gelijk had. Vannacht was gewoon een vergissing geweest, welliswaar een hele leuke, maar het had hoogstwaarschijnlijk meer aan de grote hoeveelheid drank gelegen die ze op hadden gehad dan dat hij ineens weer naar haar verlangde ofzo. Hoewel hij vrij serieus sprak, kon ze een grijns niet onderdrukken. "Nou, als je dit stom geweest zijn noemt, dan mag je van mij wel vaker stom zijn," mompelde ze grinnikend. Alleen wist ze nou nog steeds niet wat voor stomme dingen ze allemaal gedaan had, maar het zouden er vast een heleboel zijn. Aangezien ze zo'n groot gat in haar geheugen had, moest ze wel extreem veel gedronken hebben. En daar werden haar acties en woorden niet echt slimmer van, had ze al eerder gemerkt. Misschien was het ook maar beter dat ze het niet wist, dan hoefde ze zich er tenminste ook niet zo voor te schamen. Toen Ty weer verder ging met praten beet ze even twijfelend op haar lip, had hij er dan toch spijt van? Maar bij zijn volgende woorden maakte die twijfelachtige uitdrukking plaats voor een grijns. "Je had toch geen keus, mij kennende. Maar fijn dat we daar hetzelfde over denken," begon ze grijnzend. "En je geeft me geen valse hoop, ik heb inmiddels wel door dat ik toch geen schijn van kans meer maak bij jou. Het lag vannacht gewoon aan de drank, niet aan wat je voor mij voelt," ging ze mompelend verder, terwijl ze haar blik weer even op het plafond richtte. Hoewel ze wist dat het toch niets meer zou worden, bleef ze hopen. En zelfs nu ze dat wist, bleef ze dat ontzettend verliefde gevoel houden als ze in zijn buurt was. En aan de ene kant was dat een heerlijk gevoel, maar aan de andere kant was het weer verschrikkelijk dat ze er niet aan toe kon geven. En ze hoopte echt dat dat gevoel ooit weg zou gaan, ze kon toch onmogelijk altijd verliefd blijven op dezelfde persoon. Toen Ty zich ook op zijn zij draaide en haar kant op keek, richtte ze haar blik weer op hem. Ze glimlachte even toen ze voelde hoe hij een pluk haar achter haar oor deed. "Grapjas," reageerde ze in eerste instantie, met één wenkbrauw opgetrokken, op zijn complimentje, maar er speelde toch een kleine glimlach rond haar lippen. Het was alweer een tijdje geleden dat ze dat gehoord had, de jongens waar ze tegenwoordig 'mee omging' waren niet zo van de complimentjes, die waren eerder bezig met hoe ze haar zo snel mogelijk het bed in kregen. Haar blik bleef hangen bij zijn ogen, maar toen de drang om hem te zoenen en gewoon weer dicht tegen hem aan te kruipen wel heel groot werd, wendde ze haar blik vlug weer af. Als ze dat zou doen zou ze het alleen maar weer verpesten, want hij zou haar toch afwijzen. Als ze toe zou geven aan haar verlangens dan zou die spanning tussen hen weer terugkomen, en het ging net zo goed. Een diepe zucht glipte uit haar mond, ze wist niet hoe lang ze dit nog vol ging houden. "Ty, ik mis je.. En na al die maanden is het eigenlijk niet heel veel minder geworden, ik word er zelf gewoon gek van. En ik mis dit, gewoon praten. Maar ik begrijp het niet zo goed, je blijft zulke dingen tegen me zeggen, en als ik me weer eens niet kan inhouden en je zoen wijs je me ook niet af.. Ik weet gewoon niet zo goed wat ik nou moet denken," sprak ze zacht, terwijl ze nog steeds naar het plafond staarde. 

Hoewel hij toch een glimlach rond zijn lippen tevoorschijn toverde, vond hij het lastig haar woorden aan te horen. Een aanmoediging voor dit soort domme acties kon hij echt niet gebruiken. Hij was niet degene die er last van zou hebben, hij was niet degene die er pijn aan zou overhouden. Zelf was hij verder gegaan, maar hij had het idee dat Ayanna er nog veel te veel aan vast hield. Hun break up was inmiddels een hele lange tijd geleden en het beangstigde hem nog steeds dat ze nog zo op hem wachtte. Hij grijnsde toen ze opmerkte dat ze hem vast geen keus gegeven had. "Nee, de manier waarop jij jezelf aanbood heb ik niet lang kunnen weerstaan," reageerde hij hoofdschuddend. Haar volgende woorden raakten een kern van waarheid, maar klopten niet helemaal. Dat van vannacht had ook wel degelijk aan zijn gevoelens gelegen. Bij een ander meisje had hij het gevoel gehad dat hij misbruik maakte, maar bij Ayanna wist hij dat ze het misschien nuchter ook wel gewild had. Toch ging hij er niet tegenin, maar knikte enkel kort. Natuurlijk ging ze er tegenin, ze was niet het type dat complimentjes zo maar aannam, niet vaak in ieder geval. Haar lieve glimlach beantwoordde hij onwillekeurig, die bleef onweerstaanbaar voor hem. Hoewel zij haar ogen alweer van hem afgewend had, bleef hij naar haar kijken. Waar hij ook was, hij kon haar gezicht altijd perfect voor ogen halen. Vele uren had hij naast haar gelegen, kijkend hoe ze vredig naast hem lag te slapen, als zijn kleine engel. Een ietwat treurige blik verscheen in zijn ogen, al verdween die net zo plotseling als dat hij gekomen was. Haar vertrouwde zachte stemgeluid haalde hem weer terug uit de herinneringen die hij in zijn hoofd afspeelde. Die eerste vier woorden zorgden ervoor dat er een frons op zijn gezicht kwam te staan. Pas nadat ze uitgesproken was verdween die en hij draaide zijn hoofd weer van haar weg, waardoor zijn ogen op het plafond gericht waren. Een zucht kwam over zijn lippen, maar hij hij bleef nog voor enkele seconden zwijgen. Uiteindelijk werkte hij zichzelf half omhoog. "Ik weet het Ayanna, het spijt me. Ik kan me ook niet altijd even goed inhouden," begon hij op een vermoeide toon, wetend dat het egoïstisch van hem was om haar elke keer weer in de war te maken. Het was tegenover meerdere personen niet eerlijk. "Natuurlijk heb ik ook gevoelens voor jou, maar alles is gewoon veranderd," Hij gooide de deken van zich af en pakte de spijkerbroek die naast het bed lag om die vervolgens aan te trekken. Uiteindelijk ging hij weer op het bed zitten en richtte zijn blik op Ayanna. "Ik ben wel echt verder gegaan met mijn leven," hij wendde zijn blik voor een kort moment van haar af. "Weet je wie Emilie is?" vroeg hij vervolgens op een zachte toon. Direct nadat hij die vraag gesteld had, had hij er al weer spijt van. Dit was misschien wel het slechtste moment om over Emilie te beginnen. Aan de andere kant moest hij het ooit omhoog brengen en er was een grote kans dat ze elkaar voor een lange tijd weer niet zouden spreken. Misschien als het door zou dringen tot Ayanna dat hij echt verder zou gaan met zijn leven, dat het voor haar ook makkelijker was om verder te gaan. Jammer genoeg deed hun avontuurtje van vannacht nogal af aan de geloofwaardigheid van het verdergaan. Er stond een ernstige en bezorgde uitdrukking op zijn gezicht, hij was bang voor de conclusies die Ayanna zou trekken.

Het antwoord wat hij gaf deed haar even grijnzen. "Oh jezus, was ik echt zo erg?" vroeg ze lachend. Ze wist dat ze vrij makkelijk werd van drank, maar dat ze zichzelf echt aan had lopen bieden was wel heel goedkoop. Zoals ze al verwacht had, had ze gelijk, Ty ging in ieder geval niet tegen haar in. Al kon het natuurlijk ook nog zo zijn dat hij gewoon geen zin had in discussies. Dat hij niet tegen haar in ging over het complimentje verbaasde haar echter wel, wat betreft haar volgens hem slechte zelfbeeld was altijd een discussiepunt gebleven, daar waren ze tot nu toe altijd over blijven discussiëren. Maar misschien begonnen er dan echt dingen te veranderen tussen hen. De glimlach die op zijn gezicht verscheen als reactie op die van haar, deed haar mondhoeken nog een stukje omhoog krullen. Zijn vrolijke gezicht, dat bleef een beeld waar ze wel urenlang naar kon staren. Ze slaakte een diepe zucht na haar woorden, eigenlijk had ze er al weer spijt van dat ze het gezegd had. Nu zou de sfeer weer omslaan naar gespannen en zou het gesprek veranderen naar ongemakkelijk, met als resultaat dat Ty er weer vandoor zou gaan en dan was ze weer alleen, of iets in die dramatische richting. Kon ze dan ook nooit gewoon gezellig blijven doen. Het duurde even voordat hij antwoord gaf, dus draaide ze haar hoofd afwachtend zijn kant weer op. Zoals verwacht had leek hij aanstalten te maken om weg te gaan. Zelf kwam ze ook omhoog door op haar ellebogen te steunen. "Nee, het hoeft je niet te spijten, ik heb er geen problemen mee hoor, maar wees dan gewoon duidelijk in wat je nou wilt," reageerde ze vlug. Het was niet helemaal waar wat ze nu zei, het was wel degelijk pijnlijk voor haar, en vooral heel verwarrend. Maar meestal overheerste het fijne gevoel wat ze er aan overhield. Hij was als een verslaving voor haar, soms had ze gewoon een shot nodig om weer even overeind te blijven. Maar dat betekende, net als met verslavingen, nog niet dat het ook goed voor je was. Het was gewoon triest, ze waren al maanden uit elkaar en nog kon ze eigenlijk niet zonder hem. Er ontstond een frons tussen haar wenkbrauwen bij zijn volgende woorden. Nu had hij ineens wel weer gevoelens voor haar, terwijl hij net nog zei dat dat niet zo was. Terwijl ze probeerde te bedenken wat ze nou wel en niet moest geloven, volgde ze zijn bewegingen. Hij ging echt weer weg. Echter had ze niet verwacht dat hij ook weer terug zou komen, ze had verwacht dat hij zich aan zou kleden en weg zou gaan. Na zijn volgende woorden staarde ze hem ongelovig aan. Oké, die had ze niet aan zien komen. Al helemaal niet na vannacht. "Je hebt een ander," bracht ze stamelend uit. Verscheidene gevoelens en gedachten raasden door haar heen, maar ze beet op haar lip om het niet gelijk uit te spreken, dan werd het sowieso ruzie. Ze wist heus wel dat Ty allang over haar heen was en verder was gegaan met zijn leven. Maar dat hij ook gevoelens voor een ander kon krijgen, daar had ze even niet aan gedacht. Enige tijd staarde ze enkel zwijgend voor zich uit, terwijl ze probeerde om haar woorden op een goede manier te formuleren. "Wat is dit voor actie, Ty? Zo van: in your face, snap het nou eens, ik wil je niet? Had dat dan bedacht voordat je seks met mij had! Ik neem aan dat je dat meisje niet ineens vergeten was?" bracht ze uit, op een iets fellere toon dan haar bedoeling was. Verslagen liet ze zich weer achterover zakken en staarde ze naar het plafond. Ze voelde een brok in haar keel opzetten, het voelde alsof iets wat al kapot was, nog eens flink de grond in werd gestampt. 

Glimlachend knikte hij, al wist hij niet of het wel echt iets grappigs was. Het was echt niet haar eerste keer geweest deze maand dat ze zich zo gedragen had wat drank betreft. Een verschil was waarschijnlijk wel dat ze jongens niet zo in bed hoefde te lokken. Geen enkele jongen zou daar moeite over doen. Of hij daar echt over mocht oordelen wist hij niet, eigenlijk niet. Hij was zelf soms net zo erg geweest. Vanuit zijn ooghoeken zag hij Ayanna ook overeind komen, al leek ze geen aanstalten om echt uit het bed te komen. Terwijl hij met zijn gulp stond te klooien wierp hij een korte blik over zijn schouder toen ze opmerkte dat ze er geen problemen mee had. Dat zou ze wel moeten hebben. Het was zo oneerlijk van hem om zo misbruik te maken van haar liefde. Een zachte zucht schoof over zijn lippen. Hij verschoof ongemakkelijk iets op het bed en deed moeite om zijn ogen op haar gericht te houden. De ongelovige blik in haar ogen sprak boekdelen en hij voelde zich meer dan schuldig. Alleen als hij zijn blik zou afwenden zou hij toegeven aan haar conclusie, die net stamelend haar zachte lippen had verlaten. Snel schudde hij ontkennend zijn hoofd. "Nee, dat is het niet Ayanna," reageerde hij, op een zo'n kalm mogelijke toon. Nóg niet in ieder geval. Hij was zo'n ongelofelijke eikel. Een slechter moment om deze bom te droppen had hij waarschijnlijk niet kunnen kiezen. "Chapeau Ty," mompelde hij sarcastisch binnensmonds en voor Ayanna onverstaanbaar tegen zichzelf. Als ze nu nog niet klaar met hem was, wist hij het echt niet. In de ijzige stilte die viel, hield hij het niet langer om zijn blik op het verwarde gezicht van Ayanna gericht te houden. Schuldbewust draaide hij zijn ogen van haar weg, staarde nietszeggend naar het blauwe dekbed. De felle toon waarmee ze haar zin begon, zorgde er echter weer voor dat zijn ogen zich weer op haar vestigden. De toon waarop ze sprak haatte hij, maar hij ging er niet tegenin, het was verdiend. Het was zelfs gerechtvaardigd geweest als ze nu had staan schreeuwen tegen hem. Een vermoeide blik kwam op in zijn ogen en hij keek toe hoe ze zich weer achterover liet vallen op het bed. Het was makkelijker om tegen haar te praten als hij niet haar blik hoefde te voelen. "Nee, zo zit het niet. Emilie en ik hebben niks, natuurlijk niet, dan was dit echt niet gebeurd," begon hij op beheerste toon. Het liefste zou hij vertellen wat er allemaal speelde met hem en Emilie, maar dat was niet eerlijk tegenover Ayanna. Hij had inmiddels nog meer spijt dat hij over Emilie begonnen was. Vluchtig bewoog hij zijn hand door zijn nog warrige haren en wierp hij een korte blik op Ayanna. "Ik wil alleen eerlijk zeggen dat ik wel gewoon verder ben gegaan en ja, Emilie is bijzonder voor me, maar we hebben echt niets," maakte hij uiteindelijk zijn zin af. "Vannacht was van ons beiden niet slim, we waren allebei niet helder, zei hij tenslotte er nog achteraan. Hij zou niet de schuld op zich nemen van vannacht, dat was van hun beide een foute keus geweest. Al was de keus misschien niet zo bewust geweest.