So Long Goodbye [open voor iedereen]

Alain staarde warrig naar een chaos van bladeren op een oude houten tafel voor hem. Op de bladen ware teksten, vele stukken doorgekrast en vaak met onnavolgbaar geklieder erbij. Hij was een kunstenaar, zo zag hij zichzelf en deze chaos was voor de jongen nodig om een kunstwerk te maken. Hij wist dat er iets goeds uit ging komen, maar had nog totaal geen idee wat. Ja, het onderwerp en de titel, So Long Goodbye. Het moest gaan over de relatie tussen hem en de grootste hielenlikker die hij ooit had gekend, zijn broertje. Hij zou het nooit toegeven, ook niet aan zich zelf, maar hij schreef een nummer over zijn broertje. Dat ze tegenpolen waren was duidelijk voor beide, dat ze elkaar niet konden zien was duidelijker en dat ze verschillende paden namen na hun opvoeding te hebben gedeeld was nog het duidelijkst en over dat laatste ging het nummer. Daar was hij zich ook wel van bewust, maar dat hoefde hij niet toe te geven, was zijn mening. Toch hield hij van zijn broertje, niet zo veel als je hoorde te doen als broer, maar het was nog niet eens zo gek ver uit de buurt.
Alain begon weer wat te knutselen op de acoustische gitaar die hij mee had. Hoe vreselijk hij de akoestische gitaar ook vond, het was makkelijker om een kunstwerk mee te maken. Hij zou het later wel verwerken naar de electrische gitaar. Terwijl hij vaag wat aan het prutsen was op de gitaar viel zijn blik op een stuk tekst wat hij al weken geleden had geschreven, maar niet kon plaatsen.

And it's quite allright
And goodbye for now
Just look up to the stars
And believe who you are
Cause it's quite allright

Quite allright, dat was een mooie en de rest klopte ook wel. Ja, het paste eigenlijk perfect in de rest van zijn kunstwerk. Een brede grijns verscheen op zijn gezicht, dat was waar hij naar zocht. ''Hell yeah...'' zei de jongen zachtjes. Zachtjes, want nog altijd zat hij in een hoekje van de Game Hall. Het was niet zo heel druk, maar er zat hier en daar wel iemand. Een groep jongens was aan het pokeren, één meisje zat wat depressief naar het beeldscherm van haar PC te staren en een ander was druk aan het lezen. Alain wist wat er om hem heen gebeurde, maar had niet echt gekeken naar wie het waren, misschien was het Ruby wel die literatuur als nieuwe hobby had, Sarah die voor het eerst in haar leven een tegenslag had in de vorm van een gedumpt worden door de chat of misschien was Mike ineens sociaal geworden en zijn pokerface aan het oefenen. Het maakte hem eigenlijk ook niet zoveel uit, hij wilde gewoon even het nummer spelen. Een beetje om voor zichzelf te zien wat het was, maar stiekem toch ook voor reacties van anderen in de Game Hall. Dat hij wellicht anderen stoorde of een beetje voor gek stond als het een kutnummer bleek, dat deerde hem niet zo.
Ongegeneerd begon de jongen te spelen op zijn akoestische gitaar en zong...

''A time passes by, direction unknown
You've left us now but we're not alone
Before you know it your cups overflown
You measured no one that I've ever known

And it's quite allright
And goodbye for now
Just look up to the stars
And believe who you are
Cause it's quite allright
And so long, goodbye

We always knew that it'd come to this
It's times like these i forget what i miss
Matters of heart are hard to address
Specially when yours is full of emptiness

And it's quite allright
And goodbye for now
Just look up to the stars
And believe who you are
Cause it's quite allright
And so long, goodbye

A time passes by, direction unknown
You've left us now but we're not alone
Before you know it your the cups overflown
You measured no one that I've ever known

And it's quite allright
And goodbye for now
Just look up to the stars
And believe who you are
Cause it's quite alright
And so long, goodbye.''

Jacky stond met haar borstel voor haar spiegel, haar handen druk in de weer met haar. Ondertussen keek ze naar de klok die in de wit betegelde badkamer hing. “Shit” fluisterde ze, over 5 minuten moest ze in de Gamehall zijn, en ze moest haar haar en make up nog doen, ze had vandaag een date met een vrij leuke jongen. Iets gehaast maakte ze een staart die ze over haar schouder lag, ondanks het snel was gedaan was het resultaat perfect. Tevens als haar make-up die ze snel op deed. Ze deed het nou al zo vaak dat het niet veel tijd meer vergde. Uit een laatje onder de sink pakte ze 2 sierraden. Het resultaat was aardig gelukt al vond ze het zelf, ze bekeek zich zelf nog eens in de grote spiegel. Die had ze wel meteen aangeschaft, z’n kleine ronde spiegel kon je amper wat in zien. Ze griste haar handtasje van het aanrechtje, deze had ze al klaar gemaakt zodat ze niet op het laatst gehaast haar spullen nog bij elkaar moest zoeken. Ze kon dus wel dergelijk plannen, oke alleen leuke dingen kon ze plannen. Rustig draaide ze het slot van haar kamer dicht, en begon ze te lopen. Haar hakken tikte door de lange kamer, waar om de paar meter een deur was van een ander kamertje. Terwijl ze liep vroeg ze af waarom de jongen eigenlijk in de game hall wou afspreken, het was nou niet bepaald de gezelligste plek op aarde. Toen ze bij de game hall aankwam liep ze zelfverzekerd naar het tafeltje waar ze hadden afgesproken, ze had niet eens hoeven te haasten want de jongen waarmee ze had afgesproken was er nog niet eens. Het was niet erg, jongens waren niet zo goed in tijd besef. Ze vond het ook nog niet erg dat hij er 5 minuten later niet was, wel ging ze al een drankje halen. Ze moest er niet paniekerig uit zien als hij dadelijk binnen kwam, dat was namelijk een teken voor de jongen dat ze er heel heel erg op had verheugd. Rustig keek ze de game hall rond, er was niet veel te doen er zat een meisje op haar pc scherm te staren en een ander was aan het lezen. Niet echt de bezigheid voor in een game hall, maar was wachten op een date dat wel. Na 15 minuten had ze het wel gezien, bij het horen van een gitaar en wat gezang keek ze de richting op waar het vandaan kwam. Een jongen met bruin haar zat in een hoekje te zingen en gitaar te spelen, het klonk eigenlijk best goed. Het maakte Jacky niet meer uit als de jongen wel of niet kwam, hij had zijn kans nu wel vergrepen haar een kwartier te laten wachten, wie dacht hij wel niet wie hij was. Sierlijk en charmant stond ze op, een paar jongens keken haar na, en heupwiegend als een echte meid liep ze naar de jongen en zijn gitaar. Toen hij klaar was zei ze “Dat was echt prachtig” terwijl ze goedkeurend keek.

[als ik mag reageren]