Het was middernacht, en er was niemand nog op het Flat Roof buiten een meisje met lange bruine haren die krullend om haar schouders heen vielen. Ze was gekleed in een zwart shirt met in het wit het woordje Faith en een gewone skinny jeans. Het meisje sloot haar ogen even. Ze was naar hier gekomen om naar de sterren te kijken, een van haar favoriete bezigheden buiten voetbal en muziek maken. Even glimlachte ze. Vandaag had ze alleen maar gaan trainen, voor de rest had ze maar wat loom rond gelopen in de stad niets meer niets minder. Hier en daar had ze een winkel binnen gelopen, en ze was uiteindelijk met een paar zakken terug naar de kamer gekomen. Ze had plectrums gaan halen voor haar gitaar, en ook een versterker en voor de rest off course kleren, wat natuurlijk heel logisch was voor een meisje maar goed. 'Oh, written in the stars. A million miles away.' Zong het meisje zachtjes waarna ze plots op keek. Op de trap om naar boven te komen hoorde ze voetstappen. Maja ademde even diep in en zakte wat verder weg in de zitzak zodat ze niet al te veel zou opvallen. Maar aangezien het maanlicht direct op haar viel zou ze waarschijnlijk net zo hard gaan opvallen als ze zou gaan recht staan. Ach, veel boeide het haar niet. Ze had het op tijd gehoord dus die persoon had niets gehoord. Hoopte ze. Sterren kijken hielp haar op een of andere manier om alles even te vergeten wat er om haar heen speelde, gewoon even helemaal alleen op de wereld zonder dat iemand haar kon storen. Leven in haar eigen fantasiewereldje waar alles nog perfect was, waar haar zus nog zou leven. Ja, dat was waarom ze sterren ging kijken. Kort keek ze naar de stad die van hieruit wel goed zichtbaar was, helemaal bedekt met lichtjes. Iets moois om te zien eigenlijk, iets wat je alleen maar zag als het echt laat was, iets wat iedereen wel eens moest zien die ooit in Santa Monica was geweest of er gewoon leefde.
[&Mitchell]