Wat was een moeder die van mode hield én aardig wat geld had toch heerlijk. Ze hoefde er maar om te vragen en ze kreeg weer wat geld toegestopt om te gaan shoppen. Het was niet zo dat ze echt gebruik maakte van de gulheid van haar moeder, maar ze had nou eenmaal zo nu en dan natuurlijk nieuwe kleding en dergelijke nodig en dan kon ze het maar beter gelijk goed doen. Daarnaast was haar vader er ook niet meer die haar moeder tegenhield om Zoey geld te geven, die hufter verkoos blijkbaar zijn werk boven zijn gezin en nu had hij gewoonweg niets meer te zeggen over haar, haar moeder of haar broer.
Het was absoluut geen straf om in Santa Monica te wonen. Het weer was altijd goed, ze had het naar haar zin op school, ze had een aardige kamergenote en één van haar beste vrienden woonde ook hier. Nu ze haar plek wel gevonden had wilde ze de stad in om het winkelcentrum te checken. Hoe goed ze het hier ook had, het zou fijn zijn als ze niet eerst een uur moest reizen om fatsoenlijk te kunnen shoppen, maar ze had zo het idee dat ze hier wel goed zat wat het shoppen betrof. Een miniem glimlachje vormde zich rond haar lippen toen ze door de grote draaideuren liep, het centrum in. Overal waren winkels, winkels en nog meer winkels. Zo op het eerste oog zag het er niet bepaald verkeerd uit, maar als ze het grote bord moest geloven wat er stond moest ze een verdieping hoger zijn om écht goed te kunnen shoppen. Met een grijns van voorpret begaf ze zich richting de roltrappen, die naar haar mening veel te langzaam waren. Ze wilde kleding kopen, en wel nu. Eindelijk stond ze boven en nu werd de grijns nog groter. Hm, hier kon ze prima nieuwe kleding, schoenen en tassen inslaan. Ze voelde zich als een klein kind in een snoepwinkel, het liefst wilde ze alles tegelijk pakken en kopen, maar ze moest kiezen. Ze kon moeilijk alle winkels hier leegkopen, ook al zou het best mogelijk zijn met het budget wat ze had meegekregen. Uiteindelijk had ze een keuze kunnen maken tussen de vele winkels en ook al had ze de hele dag, ze moest toch ergens beginnen.
Toen ze eenmaal in de winkel stond, besloot ze maar van achter naar voren te werken, aangezien vooraan in de winkel de kassa's waren en ze dan niet de hele winkel weer door zou hoeven met de ongetwijfeld grote hoeveelheid kleding. Met een opgewekte grijns liep ze door de winkel naar achteren, terwijl ze ondertussen overal al kleding zag hangen en liggen die ze moest en zou passen en waarschijnlijk ook passen. "Niet te hard van stapel lopen, er zijn meer winkels." mompelde ze zichzelf grinnikend toe, terwijl ze begon met kleding uit rekken te halen. Toen er een blond meisje langsliep met een leuk uitziend jurkje over haar arm kon ze het niet laten om haar aan te spreken, aangezien ze het jurkje echt te leuk vond om te laten liggen maar ze de geduld niet had om er echt naar opzoek te gaan. "Ehm, sorry, maar waar precies heb je dat jurkje gevonden?" vroeg ze met een vriendelijke glimlach aan het meisje, waarna ze haar even goed bekeek. Ze trok even verbaasd haar wenkbrauwen op toen ze tot de ontdekking kwam het meisje te kennen. "Oh, hey! Charlene!" sprak ze vervolgens enthousiast. Ze had nooit gedacht háár hier tegen te komen..
[Beter laat dan nooit!]