Hij was hier nieuw, hij was hier nog helemaal niemand. Voor enkele leerlingen was hij 'die jongen uit mexico', maar veel verder dan dat ging het niet. Hij was van plan om op de tribune's te gaan zitten en naar de training te kijken, maar blijkbaar hadden meerdere mensen zich dat bedacht. Daarom was hij op het uiterste puntje gaan zitten van de hoogste bank, niet veel mensen waagde zich daar helemaal boven, zo was hij teminste ook af van die nieuwschierige mensen. Hij had zijn versleten leren jack naast zich op de bank gegooid en had zich comfortabel gemaakt door flink onderuit gezakt te gaan zitten. af en toe had hij nog aan zijn moeder gedacht, hij had haar achtergelaten in mexico, om voor zichzelf een beter bestaan op te kunnen bouwen.
-
Sorry dat dit zo kort is, gaat veranderen ^^'