Work out

Joël had zich naar de lokale fitness bevonden met de bus maar goed. Hij stapte heel droogjes af en gooide zijn sportzak over zijn schouder heen. Vervolgens bewoog de jongen zich naar binnen en zo verder door naar de kleed kamers. Daar trok hij een simpele basketshort aan, en een gewone jersey die hier eens had gekocht. Droogjes liep hij weer naar buiten alleen met ditmaal een fles water in zijn handen. Kort keek hij naar zijn armen, de littekens vielen minder op. Iets wat hij goed vond, maar hij was ook best blij dat de grootste nog verstopt zaten onder het stof van zijn shirt. Al gauw genoeg zat hij midden in de gymzaal bij de gewichten, daar nam hij twee kleine gewichten van tien kilo. Die begon hij met gemak te tillen. Zijn blik was gericht naar buiten, er was wat op hef op het parkeerterrein iets waar hij toch wel even om moest lachen. Het waren weer van die ukjes die een te grote mond hadden gehad tegen een persoon dat per ongeluk tegen hun brommer had gezeten of wat dan ook. Een typisch voorval hier, dat had hij al genoeg mogen merken. Toen er enkele personen binnen kwamen met wat rumoer keek hij even op, het waren jongens, hoogstens een jaar of twee jonger als hem. En ze spraken over een vereniging die sinds kort was opgericht. L8 Nights ving hij op. Hoogstwaarschijnlijk de naam. Voor even dacht hij na, misschien kon hij die joinen. Famous was net niets voor hem, en Die Hard die waren al helemaa niets voor hem. Too Damned was opgedoekt om de een of andere reden. Dus hij kon maar beter zijn kans nu gaan wagen bij die vereniging. Al was het met dubbele gevoelens dat hij daaraan dacht. Stel dat zijn 'vader' zou opdagen. Dan zou hij niet lang kunnen blijven, tenzij die man zou worden tegen gehouden door de plaatselijke politie maar die waren in zijn ogen maar lui.
[&Lyron]

Zijn lidmaatschap voor de sportschool en met name de fitnesstuimtes ervan was een beetje ongebruikt gebleven. Lyron had zich de laatste tijd veel met school bezig gehouden omdat hij anders het jaar niet zou halen, en wanneer hij niet met school bezig was, zat hij op een date met een meisje. Gelukkig stond hij er nu wel gewoon goed voor en kon hij zo de tijd nemen in de sportschool te oefenen, in plaats van push-ups op zijn kamer of oefenen met de halters die op zijn kamer stonden.
Hij droeg een grijze joggingsbroek met daarboven een zwarte tanktop die zijn bewegingen tijdens het fitnessen niet in de weg zou zitten. Normaalgesproken hoorde je een trainer te hebben die je hielp, maar Lyron zelf had genoeg ervaring en wist precies welke oefeningen hij moest doen om zijn spieren te trainen. Niet alleen maar dezelfde, natuurlijk, want het zou vreemd zijn als hij een enorm bovenlichaam had en amper kuiten had. Eigenlijk ging Lyron alleen maar naar de sportschool om zijn lichaam zo te behouden. Hij vond zijn lichaam perfect zo, en bovendien wilde hij niet op een anabooltje gaan lijken.
Lyron kwam bij de gewichten aan en merkte dat hier al iemand was. Een vlugge blik op de halters van de jongen vertelde hem dat hij twee keer tien in zijn handen had. Lyron zelf pakte er ook twee van tien, waar hij nog eens vijf kilo aan beiden vast schroefde. Hij kende de jongen, maar omdat hij hem niet van gezicht kende wist hij niet dat het Joël was. Natuurlijk wist hij dat Joël het vriendje van Alice was, maar dat hij daar nu tegenover stond..

Joël keek even naar zijn polsen terwijl hij tilde. Elke keer wanneer hij een gewicht omhoog tilde spande de aders van zijn armen zich op. Stiekem vond hij dat best wel lachwekkend. Na een kwartiertje tillen werd hij de gewichten al gewend. Iets wat dus goed was want tot een drie weken geleden tilde hij deze gewichten met moeite vijftig keer op. Al gauw genoeg kwam er nog een jongen bij de gewichten staan. Vriendelijk als hij was knikte hij naar de jongen en legde vervolgens even de twee gewichtjes op de grond en dronk wat van zijn fles water. Ergens vaag kwam de jongen hem bekend voor. Heel waarschijnlijk had hij hem al eens opvschool gezien ofzo want anders kon het niet, buiten hier misschien. Joël zette de fles van zijn lippen af en keek even kort naar het scherm van de tv. Het stond op een muziekzender zoals meestal het geval was hier. Even keek hij de jongen nog aan waarna hij weer verder ging met heffen. 'Je zit ook op Monica, toch?' Grijnsde Joël even naar hem. Waarna zijn gedachten uiteindelijk weer even terug gingen naar vroeger tot zijn naam luid werd geroepen en hij een klap tegen zijn achterhoofd kreeg. 'Wat the...' Met einige irritatie keek hij op en zag hij Cliff staan. Een jongen uit het team. 'Wat moet je?' Mompelde hij met een kleine grijns tegen de jongen met de blonde haren. [i]'Ik kom Alleen even zeggen dat de training morgen niet door gaat, coach heeft een ongeluk gehad.'[\i] Sprak de jongen vrij serieus. Joël keek even naar Cliff het was duidelijk dat hij het meendde. Aarzelend knikte hij en keek de jongen na toen die weer naar buiten liep. De coach een ongeluk? Dan zou jij dus morgen vrij zijn misschien kon hij dan even een kijkje nemen bij die vereniging, al zou hij eerst met het team mee gaan naar het ziekenhuis om te kijken hoe het met hun trainer was. Dat was een persoon die nooit wat kreeg, nooits was hij ziek en nu opeens lag hij in het ziekenhuis. Ergenq wel raar, maar nu had hij een voordeel hij moest zich niet meer gaan voorstellen aan de jongen met de donkere krullen.

"Ja," grijnsde Lyron, nadat de jongen hem vroeg of hij ook op Monica zat. Nu hij de jongen beter bekeek merkte hij dat hij hem bekend voor kwam: Hij had hem vaker gezien. Waar wist Lyron niet, de kans was groot dat hij hem alleen ergens in de gangen was tegengekomen. "In het examenjaar." voegde hij er nog aan toe, waarna hij weer verder ging met de oefeningen. "Wacht.. Joël toch? Ik zit bij jou in de klas." schoot Lyron opeens te binnen, en hoewel het van beide kanten een behoorlijke faal was zorgde zijn nonchalantheid ervoor alsof het helemaal niet zo erg was. En dat was het ook niet, de klassen waren groot en Joël zat meestal aan de hele andere kant van de klas, echt praten met hem deed hij ook niet. Echter leek de jongen hem wel heel aardig, en misschien geschikt voor zijn vereniging? Misschien iets om later in het gesprek te vragen, als hij hem beter kende en de jongen ook echt aardig vond. Natuurlijk moest je niet alleen aardig zijn om in L8 Nites te komen. Je moest het goed kunnen vinden met ieder lid ervan en open zijn, maar hij vertrouwde er wel op dat Joël dat was.
Er kwam een jongen die Joël vertelde dat de training van morgen niet door ging, wat bij Lyron vragen opriep. Toen de jongen weg was en Joël blijkbaar met wat vragen achterbleef over de coach die een ongeluk heeft gehad, glimlachtte Lyron even vriendelijk en besloot hij hem een vraag te stellen die zijn gedachtes een beetje bij de coach weg konden halen. "Op wat voor sport zit je? En ben je goed genoeg om in het sterteam te zitten?" grijnsde hij, waarna hij zijn oefeningen weer hervatte.

[Ik moest echt razendsnel typen, er kunnen foutjes in staan xD]

Joël fronste even toen Lyron de opmerking maakte dat ze bij elkaar in de klas zaten. Even verbreedde zijn grijns. Dat was dus de waar hij hem al gezien had, natuurlijk. Met een grijns keek hij hem aan. 'Klopt,' Lachtte de jongen even waarna hij weer verder ging met zijn oefeningen. Natuurlijk, dat was de plek van waar ze elkaar kende. Zo zag je maar hoed goed zijn geheugen was, al had hij stiekem best wel een goed geheugen, maar als het om school ging. Nee, dan niet. Plus veel hadden ze nog niet met elkaar gesproken in de les, kwam ook wel door het feit dat hij zich altijd stil hield in de klas. Niet dat het betekende dat hij zo'n nerd type was, maar hij praatte gewoon niet echt met zijn klasgenoten. Nooit gedaan. De twee vragen die volgde deden hem even opkijken. 'Ik zit op basketbal, en ik ben wel goed genoeg. Alleen ben ik nog niet zo zeker of ik echt in het team wil. De groep waar ik nu bij zit ben ik meer gewend, ik zie nog wel wat ik doe.' Glimlachtte hij eventjes. Joël legde uiteindelijk de gewichten neer, daar had hij genoeg van getilt op dit moment. Hij wou niet als zo'n opgeblazen kleerkast overkomen, en ja dat bedoelde hij letterlijk. Zo meteen zou hij zich wel op de loopband, of op een van de fietsen droppen. Even wreef hij door zijn haren waarna hij de fles water op nam en kort naar Lyron keek. Misschien dat die hem zou gaan vergezellen, dat leek hem wel het makkelijkste als ze hun gesprek zouden willen voortzetten. En hij wou wel verder gaan praten met Lyron, merendeels omdat hij dat in de klas nooit deed met de jongen. Maar daar had hij ook zijn redenen voor gehad, en ze zaten ook meestal aan geheel andere kanten van de klas. Dus, dan moest hij er nu maar het beste van gaan maken met de jongen zeker?

Lyron legde zijn gewichten even aan de kant en liet ze een moment voor wat ze waren, toen twee vrouwen met interessante figuren langs hem en Joël liepen. Hij was niet zo'n persoon die graag opschepte door juist extra snel gewicht te heffen en hij kon zich voorstellen dat de meisjes al genoeg konden zien aan zijn armen die niet bepaald te vergelijken waren met grassprieten. Hij schatte hun leeftijd in en concludeerde dat ze niet te oud of te jong voor hem waren, eigenlijk precies goed, knipoogde naar één van hen die 'toevallig' zijn kant op keek en richtte zijn blik vervolgens weer op Joël. Hij wilde namelijk niet overkomen als zo'n jongen die van het ene op het andere moment iets vergeet te doen. Een 'squirrel-moment' noemde Lyron het, afkomstig uit zo'n leuke animatiefilm waar drie honden druk aan het praten waren en plotseling stoppen met praten omdat er een eekhoorn langshuppelde. Maargoed, genoeg over eekhoorns gepraat.
"Dat is waar. Als ik een teamsport zou doen dan zou ik ook liever bij een team zitten waar ik me op mijn gemak voel, dan bij eentje wat echt op de prestatie is gericht." knikte Lyron rustig, waarna hij een slok water uit zijn flesje nam. Natuurlijk was het wel zo dat Lyron zich ergens heel snel op zijn gemak voelde, maargoed. "En als het was toegestaan om als jongen bij het Cheerteam te gaan, dan zou ik allang al op een teamsport zitten." grijnsde hij er achteraan. Natuurlijk ging het Lyron niet om de leuke pasjes en de geweldige dansjes, maar meer om de hopen meisjes die dan beschikbaar voor hem zouden zijn. Tenminste, die waren nu al toegankelijk voor hem, maar dan zou hij iedere dag met ze rondhangen én zou hij ze vanuit leuke kanten kunnen bekijken.
"Ga je zo ook mee naar de Game Hall? Dan laten we een Pizza bezorgen en drinken we samen even een biertje." zei Lyron vriendelijk tegen Joël. De middag kwam namelijk langzamerhand al aan zijn einde en Lyron had geen zin om in zijn eentje te moeten eten.

[Sorry voor de late post ..]

Joël volgde de blik van Lyron naar de twee meiden en grijnsde eventjes. Hm, ze waren niet bepaald lelijk dat niet. Kort glimlachte hij en deed nog even verder met tillen. Ach, hij was blij genoeg met Alice, voor hem was zij de enigste en dat zou ze blijven. Uiteindelijk deed hij hetzelfde als Lyron en plaatste de gewichten weer weg en wreef even kort door zijn haar. Voor even keek hij naar zijn knie, daar was nog steeds het litteken zichtbaar van het schot. Kort zuchtte hij, maar echt lang tijd om er over na te denken had Joël niet doordat Lyron weer begon te praten. 'Het sterrenteam is inderdaad te prestatie gericht volgens mij. Al zijn die enkele die daar in zitten ook nog wel chill. Maar ik blijf wel nu bij mijn team.' Sprak de jongen even. Joël zelf was ook prestatie gericht, maar hij zag er ook de lol nog van in, dat deden dan sommige mensen in het sterrenteam niet. Op het geen wat hij nog zei moest Joël even lachen. 'Vast niet voor al dat gecheer? Hé.' Grijnsde hij vrolijk naar Lyron heen. Ja, hij wist dat de jongen hier bij hem al bekend was bij vele meisjes. Dat moest je hem niet vertellen. Al gauw genoeg kreeg hij een voorstel naar zijn kop gegooid. 'Ach, is goed hoor. Maar dan is de pizza voor mijn rekening.' Sprak Joël met een grijns. Dat was het minste wat hij kon doen. Plus, Lyron was een chille gozer dus ergens had hij er ook geen problemen mee. Joël kwam recht, maar doordat hij dat te snel had gedaan blokkeerde zijn knie en dreigde hij weer op de bank te belanden. Hij hield alleen juist op tijd nog de rekken vast waar de gewichten op lagen vast en bleef zo overeind staan terwijl zijn knie nog even stom deed. Ergens hoopte hij dat dat Lyron niet was opgevallen, omdat hij niet echt zin had het weer op te heldere.

Joël stemde met hem in dat het sterrenteam te prestatiegericht was. Lyron was niet bepaald iemand die een gesprek met een persoon vermeed dus hij kende veel sporters uit het sterrenteam, en eigenlijk waren die altijd wel gericht op de overwinning. Natuurlijk was een sport al snel niet leuk meer als je altijd verloor, maar Lyron had het idee dat die jongens en meisjes alles voor de overwinning over hadden. En als je het Lyron zelf vroeg hield hij daar niet zo van, omdat er natuurlijk ook nog een beetje lol in het spel moest blijven.
"Nee, ik vind dat al dat gecheer meer bij meisjes past. Of bij iets minder hetero gasten dan ik." zei Lyron lachend toen Joël zijn bedoelingen al snel door had en opgemerkt had dat het vast niet voor al dat gecheer was. Hij zag zichzelf niet snel rondhuppelen met Pompoms, maar natuurlijk zou het nooit verkeerd zijn om wat meer tijd door te brengen met meisjes uit het sterrenteam. Er zaten namelijk een paar interessante personen tussen.. "En dan betaal ik het drinken." glimlachtte Lyron vrolijk toen Joël zei dat de pizza voor zijn rekening zou zijn. Voor zover Lyron het zich herinnerde was er ook een klein barretje in de Game Hall, maar hij wist niet zeker meer of daar ook bier beschikbaar zou zijn. Alcohol was in Amerika namelijk gewoon verboden onder je 21ste levensjaar en het zou geen wonder zijn als een bar van school dit niet zou verkopen aan haar studenten. Maar aan de andere kant, een bar was toch geen bar te noemen zonder een aantal merken bier en een aantal verschillende soorten Wisky? "Ik ben eigenlijk wel klaar met fitnessen." zei Lyron, terwijl hij zich uitrekte om zijn verse spiertjes te showen aan voorbijgangers. "Gaan we ons opknappen en daarna naar de Game Hall?" voegde hij er met een grijns aan toe. Natuurlijk was Lyron niet een jongen die bij de kleinste inspanning ontzettend begon te zweten, maar alsnog wilde hij wel graag even onder de douche stappen. Hij keek Joël afwachtend aan nadat hij zijn gewichten terug in het rek had gehangen.