I'll be right besides you.

Ze ging met een hand door haar haren terwijl ze door dezelfde gangen liep als vroeger. Als haar eerste dag op Monica High.

Sawyer wist de eerste dag op Monica High nog bijna helemaal uit haar hoofd. Ze was verdwaald geweest en had hopeloos gezocht naar haar kamer. Uiteindelijk stond ze een beetje hulpeloos in de gang, waar ze Kiara tegen kwam. Een sociaal meisje met uitbundig karakter, erg vriendelijk. Zoals ze vroeger was geweest, maar toen kende ze niemand en was ze verlegen geweest. Daarna ging de deur van de kamer naast haar – waar ze dus zo voor stond de treuzelen – open. Een jongen met zwart haar, een spijkerbroek en versleten All Stars verscheen voor haar. Hij stelde zich voor als Kenneth en Sawyer hield haar mond. Uiteindelijk stelde Kiara haar voor en had ze stotterend ‘hallo’ uit kunnen brengen. Op de eerste dag was ze de jongen tegengekomen en was zo verlegen geweest omdat ze hem leuk vond. Uiterlijk dan, want innerlijk… Toen kende ze hem niet eens. Hij had gegrapt, gezegd dat hij haar niet ging opeten en ze had even gegrinnikt. Zachtjes en nog voor geen twee seconden lang. De rest was allemaal een waas van gebeurtenissen.
Later kwam ze hem opnieuw tegen in de stad, na half betast te zijn geworden door een vieze man. Daar had ze overigens nog steeds trauma aan, want dat was waarschijnlijk een van de engere momenten in haar leven, sinds ze niet meer bij haar moeder woonde. Want daar was elke dag een levende hel. Hij had haar gekalmeerd en toen gingen ze samen een koffie of iets dergelijks halen.
Daarna kwam nog het Halloween’s feest. Oh, wat wist ze nog goed hoe ze zich had gevoelen. Naïef. Verlaten. Bedrogen. In werkelijkheid had hij haar natuurlijk niks misdaan maar het had toen even anders gevoeld. Ze was in haar korte dienstmeisjeskostuum de toiletten in gerend en had zich daar op een van de WC’s bevonden, omdat er enkele meisjes voor de spiegels stonden. Ze had vervolgens wat gegiechel gehoord. Hij had haar naam geroepen en ze had daar als verstijfd gezeten. De rest van de avond… Daar wou ze niet meer aan terugdenken.

Inmiddels waren ze ook weer een stuk verder in tijd en was Kenneth haar vriendje. Ze had zich in lange tijd niet zo gelukkig gevoeld. En ze verloor ook al een aantal kilo’s. Haar BMI gaf aan dat ze ondergewicht had, maar ze zag zelf dat er nog wel wat vanaf kon. Haar ogen bedrogen haar immers niet.

Mia liep met haar werk kleding vol olie door de gangen, van blikken die haar aanstaarde trok ze zich niks aan. Ze was de olie wezen verversen van haar auto, en ja daar word je eenmaal soms vies van, zeker als je erna onder je auto ging houden om wat te monteren. Ze zuchtte even en dacht aan vroeger hoe ze dat altijd met haar broer deed en haar vriendje, dat waren goede tijden. Ze deed haar best er voor om geen tranen te laten vallen, door de waas in haar ogen liep ze tegen een meisje op, ze kende haar nog niet, tja wat wil je ze was hier nog niet zo heel lang.