Doing it this way

Ze grinnikte om het feit dat Kenneth ook niet zo'n grote behoefte had aan oude fossielen die dachten dat ze helemaal dá bomb waren met hun verborgen rimpels en vetjes. Van het ene op het andere moment voelde ze haar hand zachtjes vastgenomen worden door Kenneth, die meteen dan ook lichtjes smeekte om te doen alsof zij helemaal verliefd op hem was. Nogmaals giechelde ze, om haar uitbarsting te onderdrukken. Dit was lollig. ''Ooh, Kenny!'' Zei ze hard, even snel kijkend naar de vrouw achter de bar. ''Ik ben zo blij dat je die snol verlaten hebt voor mij!'' Even snel keek ze opzij, er waren nu meerdere mensen die keken naar hun behalve de serveerster die zojuist hun bestelling nog had opgenomen. Gauw genoeg keek ze weer naar hem, zette haar 'ik-vind-je-zo-verschrikkelijk-leuk' blik op, die ze wel vaker gebruikte als ze een jongen aan de haak sloeg. Ze draaide haar hoofd een tikje schuin. ''Mijn schat, ik hou van je.'' Ze kwam ietsje omhoog en leunde over de tafel heen, meer naar Kenneth toe. De bar was aan haar linkerkant, waardoor zij juist aan de rechterkant van Kenneth naar voren leunde en hem zo kon toefluisteren. Het leek nu net voor de serveerster, en alle andere mensen, alsof ze hem nu zoende. Zachtjes drukte ze haar wang tegen de zijne aan. Hmm, heerlijk glad. En hij rook geweldig, naarmate ze langer dan een aantal seconden zo bleef hangen.
''Laten we doen alsof we extreem verliefd zijn, en zodra we de tent hier weer uit zijn. Oh god, ik wed dat ik gewoon dubbel lig van het lachen.'' Fluisterde ze in zijn oor, met een klein giecheltje.

Kenneth moest zijn lach onderdrukken. Iets wat voornu nog wel goed lukte ook. Toen ze even over 'die snol' sprak ging het over Sawyer? Alleszins dat vermoedde hij toch, ergens hoopte hij vanuit de grond van zijn hart dat hier niemand zat die hem of Sawyer kende, gewoon om ruzies te vermijden. De jongen voelde de blikken zowaar branden, maar hij sloeg er geen acht op eigenlijk. Al gauw had ze haar hoofd een tikje schuingedraaid, iets wat best wel schattig was bij haar als hij eerlijk mocht zijn. Maar hij besloot dat maar gewoon voor zijn eigen te houden, voor nu toch. Toen ze naar voren kwam slikte hij even, al was hij stiekem toch ook best wel gegeneerd door haar, al was dat op de goeie manier natuurlijk. Haar zachte huid raakte de zijne uiteindelijk waardoor hij even zijn ogen sloot en bijna als automatisch zijn hand in haar nek legde en daar zo kort overstreek. 'Hm, dan denk ik dat we daar beiden zo liggen.' Sprak hij zachtjes tegen haar waarna hij uiteindelijk even weg keek van haar en zo zag dat miss fosiel weer op hen afkwam met hun eten en drinken. 'Lieverd, het eten is er. Bewaar de rest maar voor later.' Grijnsde hij waarna hij haar een vluchtige kus op de wang drukte en zich uiteindelijk weer tegen de leuning zette en haar met een glimlach aankeek. De mensen die zonet nog hadden liggen staren waren weer bezig met zichzelf, buiten dan de serveerster maar goed die was nu onderweg naar hen dus.

Ze grijnsde toen ze weer ging zitten, net zoals haar 'geliefde' deed en keek vervolgens arrogant naar de serveerster die hun bestellingen zo snel mogelijk neerzette, snel nog een blik wierp naar de jongen en toen heupwiegend wegliep. Die dacht zeker dat ze ontzettend sexy was. Pfft, zelfs zij had nog niet eens zo'n hoge eigendunk, en zij zag er tenminste nog beter uit. Oké, daar was dan wel een tikkeltje arrogantie in haar gedachten te vinden, maar ze hield het tenminste voor zich. ''Hmm,'' begon ze, terwijl ze even fronste. ''Ik hoorde mensen net over Perfect Nonsense praten, en jij grijnsde daarbij. Wat betekent dat? Mis ik hier wat?'' Zei ze met nog steeds dezelfde grimas op haar gezicht van dat ze net een kus op haar wang had gehad.
Keurig pakte ze haar mes en vork, waarbij ze met alle macht probeerde door de harde korst van het pizzabroodje heen te komen, maar tevergeefs lukt dat niet echt bepaald. Dus besloot ze maar, net zoals iedere andere slons deed, met haar handen te eten. Ze nam een hap, keek hem aan, waardoor ze automatisch begon te grinniken. Ze wist eigenlijk niet waarom, maar het was grappig omdat er daardoor een kaassliertje uit haar mond hing, die ze gauw genoeg ook maar snel in haar mond stopte. Daarna nam ze een slokje van haar cola die in een groot glas zat, waarvan er zelfs nog -van de koudheid- water druppels van afgleden. Na een paar slokken zette ze hem weer neer en voelde de prik in haar keel branden, zoals het meestal was als ze de eerste drie slokken van een cola light nam.

Kenneth schudde afkeurend zijn hoofd toen de vrouw zich had omgedraaid en het eten op hun tafel had gezet. Kenneth nam vrijwel meteen het broodje op en nam er een simpele hap van waardoor hij even niet kon reageren op de vraag van Charlene. Daar kwam hij later wel weer op terug. Kort streek hij langs zijn wang en grijnsde even toen ze weer naar hem keek en een glimlach liet zijn waarbij er een sliertje kaas uit haar mond ging hangen. Lachend schudde hij haar hoofd waarna hij het broodje even neerlegde op zijn bord. 'Wel, aangezien ik de gitaar goed bespelen kan, en de basgitaar al even goed, ben ik dus bassist van Perfect Nonsense.' Grijnsde hij eventjes naar haar waarna hij hoorde dat de personen achter zich meteen zwegen, als hij het goed had kwam er eentje naar hem toe waardoor hij even op keek. 'Wanneer spelen jullie nog eens? De mensen wachten op wat nieuwe nummers.' Kenneth fronste even. 'Wel, ik zal er eens over spreken met Alain, je ziet ons binnnenkort wel weer op de planken staan.' Sprak hij vriendelijk waarna hij even knikte naar de jongen die afdroop en hij verder at van zijn broodje. Met een grijns keek hij weer naar Charlene. Waarna hij kort wat dronk van zijn cola light en hij zijn blik erna weer op zijn eten richtte, en zo nog een paar happen nam waarna het broodje uiteindelijk ook compleet verdwenen was in zijn buik.
[Flut]

Ah, de bassist van Perfect Nonsense. Het klonk grappig, de bassist. Maar had toch een hoge rang in de groep, dus niet een of ander 'achter de schermen, gordijnen ophangen en afbreken' persoontje. Ze glimlachte, nam nog een hap van haar broodje en zag vanuit haar ooghoeken dat er een jongen aankwam. Kenneth was wel populair als het ging om fans van de band. Vanmiddag, wanneer hij bezig was met zijn motor te knutselen, was er ook al een jongen gekomen om te vragen wanneer de band weer in actie kwam. Net zoals dit maal. De jongen kreeg zo'n beetje hetzelfde antwoord als dat de andere jongen van vanmiddag had gekregen. Charlene grinnikte, zij zou er niet goed van worden als er zoveel fans op haar af zouden komen, dus om kortom 'populair' te zijn. Al was ze dat wel een beetje, maar niet zo'n ster die elke dag begroet en omsingeld werd door talloze fans en aanbidders.
Ondertussen had ze al wat flinke happen genomen van het pizzabroodje, waardoor de laatste happen er ook vrij vlug in gingen en ze vervolgens een slokje nam van haar Cola Light, net zoals de vriend die tegenover haar zat. Charlene slikte het koude, prikkende spul door en keek hem aan. ''Jij bent zeker de charmeur van de band, er komen vele jongens op je af!'' Ze wiebelde even met haar wenkbrauwen en giechelde even kort, totdat ze opmerkte dat de serveerster van net hun alwéér aankeek. Damn, wist ze dan niet van ophouden? Ze wist nu toch wel dondersgoed dat hun twee 'verliefd' waren en een verhouding uitstraalden?
Nog een scheut diët coke schoot haar slokdarm door en een andere serveerster kwam hun borden ophalen, waardoor ze slechts nog hun drankjes hadden.
Ook deze zette ze neer en pakte de menukaart weer op. Even speurde ze naar de desserts, maar algauw werd ze afgeleid door Kenneth op een of andere manier en keek net met haar ogen boven de kaart uit, waardoor haar grijns niet te zien was. Al zou hij die hoogstwaarschijnlijk wel opmerken door de blik in haar ogen. ''Zin in een sorbet die we samen uitlepelen of een milkshake die we samen opslurpen?'' Ze wiebelde opnieuw met haar wenkbrauwen en een scheve grijns kwam op haar gezicht te staan. Tsja, ze moesten toch als een stelletje overkomen? Dan kon hij het krijgen ook!

'Ja hoor stiekem komen al die jongens na het concert mee met me en geef ik ze lekker veel tips om tja meisjes zoals jou binnen te krijgen lieverd.' Sprak hij met een grijnsje tegen haar waarna hij wat meer terug naar voor boog met zijn lichaam en kort langs haar wang streek. Al wist hij dat ze het niet zo bedoelt had als hoe hij het opnam, maar dat maakte het dus ook wel des te grappiger voor hem om haar reactie zo meteen te zien. Kort volgde hij haar blik naar de serveerster die hen nog steeds lag aan te gapen waardoor hij even zijn hoofd schudde. Ergens snapte hij niet wat vrouwen nu net in hem zagen. Knap was hij niet, en slim was hij nu ook al helemaal niet dus wat bleef er dan nog over?Maar ja, ieder had zijn eigen mening over iemand anders dus. Toen hij haar voorstel hoorde keek hij haar met een vrij nonchalante glimlach aan. Zo'n soort glimlach die alleen bij jongens paste, en die het dan nog eens mooi brachten. Tuurlijk had je nog van die andere personen, degene die hij nerds noemde. Bij hen lukte het niet, dus het was stiekem best wel grappig om hen het te zien doen. 'Dan ga ik voor die milkshake hoor, dat gaat haar echt jaloers maken.' Sprak hij met een grijnsje tegen haar waarna hij kort de dienster wenkte. 'Een vanille milkshake.' Sprak hij met de nadruk leggend op die één. Kort fronste de dienster waarna ze weer heupwiegend van hen wegliep. Nog net zag hij haar wat strompelen over een of zakje dat op de grond lag. De jongen hield zijn lach bedeesd in en keek weer naar Charlene. 'Je neemt je rol wel serieus hé?' Sprak hij met een grijnsje tegen haar waarna hij zijn beide ellebogen op tafel legde en zo uiteindelijk bleef zitten met zijn blik op haar gericht. Dit was eigenlijk best grappig, alleen zou het misschien niet zo grappig zijn moest Sawyer hier ooit achter gaan komen, maar dat zou waarschijnlijk wel niet gaan gebeuren, en anders zou hij haar het eerlijk uitleggen. Al zou hij begot niet weten of ze hem wel zou gaan geloven, maar ja dat zou hij dan wel gaan zien.

''Ooh, je hebt geen idee hoe grappig ik dit vind.'' Grinnikte ze naar Kenneth, terwijl ze ook wat voorover boog waardoor de menukaart tegen de bovenstuk van haar lichaam kwam, die tevens koel aanvoelde, en ze hem met een vrolijke grijns aankeek. De vrouw kwam snel terug met de vanille milkshake die ze besteld hadden, een grote beker met maar één rietje een plastic dekseltje. ''Ehhm,'' kuchte ze naar haar, waardoor ze zich alweer omdraaide en haar gapend aankeek. De serveerster die dacht ze dat ze heel wat was. ''We wouden graag twee rietjes!'' Zei ze terwijl ze met haar wenkbrauwen wiebelde, waarbij de serveerster een vage kop trok. Ze deed moeite om haar lachen in te houden, maar focuste zich op de milkshake waarvan ze het plastic dekseltje vanaf haalde en het rietje aan de kant van Kenneth in de beker stopte. Het schuim was er nog duidelijk op te zien en wat vochtige druppels gleden van de koele milkshake-beker af, als teken dat hij dus heerlijk koud en verfrissend was. Maar of de smaak ook perfect was, dat was nog afwachten.
''Misschien heeft ze er wat in gedaan! Om mij om te krijgen en jou te veroveren.'' Zei ze met diezelfde vrolijke grijns als die ze zojuist bij Kenneth had gedaan toen ze naar elkaar voorover gebogen zaten. Ze legde de menukaart wat aan de kant, zodat ze meer ruimte had voor de milkshake, waar die vrouw op het juiste moment een rietje er snel en slordig instak. ''Bedankt,'' piepte ze er zachtjes uit, niet menend. ''Enjoy.'' Fluisterde ze zachtjes, met een sexy stem en keek hem verleidend aan, waarbij ze algauw naar het drankje voor over schoot en er snel van begon te drinken. Voor zover het koude spul door het rietje heen wou komen.

Kenneth liet Charlene rustig praten tegen de vrouw, hij zelf moest zijn lach proberen in te houden om het hoofd van die vrouw. Met een grimas keek hij haar uiteindelijk aan toen de serveerster weg was. Met een grijnsje zette hij zijn lippen aan het rietje. Kort hoorde hij nog wat ze fluisterde waardoor hij even glimlachte naar haar. Meteen toen hij aan het rietje zoog voelde hij de witte vloeistof in zijn mond binnen stromen. De jongen legde zijn hand even op de hare waardoor het allemaal nog realistischer leek. Hij keek naar haar ogen en ademde heel diep in. Charlene deed wat met hem, iets wat hem langs de ene kant best goed deed, maar langs de andere kant toch ook weer schuldig deed voelen tegen over Sawyer.
Uiteindelijk liet hij het rietje even los en verbrak hij kort het gehele gestaar in de ogen en keek hij even naar buiten. De regen tikte op het raam, het hele strand was verlaten. Dat terwijl hij zelf liever zo snel mogelijk naar buiten wou om gewoon in de regen te staan tja lachen, zingen dansen. Kort schudde hij zijn hoofd en richtte zijn blik maar weer op Charlene. Nee, ze was niet exact het meisje waarop hij zou kunnen vallen, hoewel er ook een verschil zat tussen Emilie en Sawyer, dus eigenlijk was zij ook wel iemand waar hij iets mee kon beginnen na verloop van tijd dan toch. Voor even streek hij door zijn haar. De gedachte ook echter weg strijkend uit zijn hoofd, aan zo'n dingen mocht hij niet denken, toch niet als hij een vriendin had. Kenneth besloot maar weer gewoon mee te gaan met het hele toneelstukje dat ze hier aan het uitvoeren waren. De jongen plaatste zijn lippen weer aan het strootje en keek Charlene weer aan. 'Volgens mij begint het te werken.' Srak hij met een grimas tegen haar.

''Ohja, echt wel. Maar denk eraan: zodra we hier ook maar één stap buiten zetten, is het uit.'' Bracht ze uit, tijdens de milkshake drinkend en hoorde een bekende geluid tegen de ramen tikken. Waardoor ze even opkeek en naar buiten keek, ja het gespat tegen de ramen was duidelijk het geluid van regen. En het zag er naar uit dat het een lange tijd niet meer ging stoppen, een donkere lucht hing aan de hemel, oneindig leek het wel. Ja, ze wist dat het in Santa Monica wel vaak zonnig was, maar zodra de regen viel... Dan was het ook écht regen. Charlene nam nog wat korte slokjes van de witte vloeistof en poerde er even kort met de vingertop van haar wijsvinger van haar rechterhand in. Zodra Kenneth omkeek, streek ze het spulletje over zijn neus heen. ''Jij gekkie, je bent mijn lieve clowntje.'' Zei ze tegen hem, waarna ze haar vinger in haar mond stopte en hem zorgvuldig aflikte, totdat er geen milkshake meer over was op haar huid. Snel hing ze weer aan het rietje en slurpte weer wat eruit.
''Brainfreeze.'' Mompelde ze, waardoor ze weer even naar buiten keek en het rietje losliet. Ze had totaal geen oog meer voor de serveerster, die boeide haar ook niet meer. Nadat ze dat grappige gezicht had getrokken, wat erg veel weg had van een bulldog face, wist ze haast wel zeker dat ze er niets meer aan kon doen om Kenneth te 'veroveren'. ''Oke, wie als eerste dit bekertje leeg heeft. De verliezer moet in de regen staan, zonder paraplu.'' Zei ze op een ondeugende wijze.

Kenneth keek even scheel naar zijn neus toen hij de witte vloeistof daarop kreeg gesmeerd. Oh, hij zou haar nog gaan terug krijgen vandaag dat was zeker. Met een grijnsje veegde hij het goedje van zijn neus af en rekte zich vervolgens uit. Haar voorstel deed hem echter grijnzen, maar hij besloot maar vrij traag in gang te schieten. 'Ik vind het niet erg om in de regen te wandelen, ik ben het gewoon van vroeger, toen was het dag en nacht. Ik ga hier desnoods in mijn onderbroek over de pier als ik verlies.' Hij wist dat hij teveel had gezegd. Meteen zette de jongen zijn lippen aan het rietje, maar hij wist van zichzelf al dat hij zou gaan verliezen, gewoon omdat zij eerder was begonnen, en hij zelf nog zijn brainfreeze moest gaan krijgen. En ja hoor, nog geen vijf minuten later greep de jongen naar zijn hoofd en beet hij kort op zijn tanden. Oke, hij zou nu wel verloren hebben, dus hij liet het maar voor wat het was en keek haar met een grimas aan. 'Goed, nu ga je zeggen dat ik dat ook echt moet gaan doen zeker wat ik zonet zei?' Sprak hij droogjes tegen haar waarna hij kort opzij keek naar de serveerster die druk bezig was met staren naar tja een persoon achter de bar. Goed, daar was hij vanaf. 'Van haar zijn we wel af nu.' Sprak hij met een brede grimas waar je zo een banaan langs de zijkant in kon stopen. Even grinnikte hij om zijn eigen binnen pretje. Stiekem was hij eigenlijk wel best dom om te zeggen dat hij lekker in boxershort over de pier zou gaan rennen, dan was hij morgen zeker ziek, en dan had hij helemaal last met zijn coach. Ach, veel boeide het hem eigenlijk niet. Zijn woorden nam hij niet terug. Dat was dan weer iets typisch jongensachtig, die pakte amper hun woorden terug hoewel meestal de populairste gasten gewoon afdropen als het om zo'n zaken ging. Het was nu meer omdat hij onder vrienden was hoor, bij een volkomen vreemde zou hij dit niet gedaan hebben.

''Stiekem, als ik gestoord zou wezen,'' zei ze met een grijns op haar gezicht terwijl ze afwezig met haar vingertoppen met het rietje begon te spelen. ''Zou ik je eigenlijk wel in je boxershort laten rennen, maar dan weet ik haast zeker dat je morgen ziek bent. En omdat je mijn vriendje bent, wil ik dat liever niet, you know. Al ben ik stiekem wel gestoord ja!'' Grinnikte ze, waarbij ze vlug het laatste beetje van de vanille milkshake opslurpte en daarmee een hard geluid maakte. ''The winner takes it all!'' Bracht ze een beetje zingend van plezier uit, van overwinning, al stelde de opdracht niet veel voor. Hij moest nu buiten in de regen gaan staan. Al zou ze dat zelf ook wel gaan doen, zo gek was ze wel en bovendien hadden ze toch geen paraplu bij zich. En ze zouden straks altijd nog naar één van hun appartementjes kunnen rijden om daar even apart te douchen en nog te kunnen bankhangen. Desnoods kwam dan de rest van de rondleiding nog vanavond, als de regen nog op hield, en anders morgen of een andere keer.
Charlene stond op, pakte haar handtas en wenkte naar Kenneth dat ze maar moesten gaan. Diezelfde serveerster van net kwam aangelopen met de rekening, alsof ze al die tijd naar dit moment zat te smachten. Blijkbaar wel, want haast leek ze wel te hebben. Beetje onhandig pakte ze haar portemonnee uit haar handtasje en betaalde snel, voordat Kenneth ook maar zijn geld bij de hand had. Het was genoeg had ze gezegd en het wisselgeld kreeg ze weer terug, waarbij ze de losse centen bij de andere deed in het kleine vakje en gauw genoeg weer veilig opborg in haar handtasje. Ze stak naar tong uit naar haar vriend'je' en lachte even kort.

Kenneth keek haar dankbaar aan waarna hij uiteindelijk opstond en kort keek naar de serveerster die kwam afhandelen. Hij wou zijn geld bovenhalen maar Charlene was hem toch nog net voor, even fronste hij. Hij hoorde stiekem wel te gbetalen, maar goed voor deze ene keer zou hij het wel laten. Kenneth legde vervolgens zijn arm om haar middel en wandelde zo met haar naar buiten, toen hij de glazen deur achter zich hoorde sluiten verscheen er een grimas op zijn gezicht. Oke, nu was het toneeltje dus wel afgelopen. De jongen liet zijn arm weer naast zich hangen waarna hij vrijwillig van onder het afdakje stapte en meteen voelde hij hoe de druppels door zijn kleren drenkte. Achja, twee keer nat op een dag, de regen zou straks wel gaan stoppen dat wel, en ziek worden zou hij waarschijnlijk toch wel gaan doen. Kort keek hij naar zijn witte tank top dat hij aan had. Deze was al helemaal doorweekt en scheen door. Met een kleine grijns nam hij Charlene even bij de hand vast en trok haar de regen in. 'I´m singin´ in the rain. Just singin´ in the rain, What a glorious feeling, And I´m happy again.' Begon de jongen heel vrolijk te zingen. Kort knipoogde hij naar haar. Dit weer, het was iets waar hij altijd wel vrolijk van werd op eender welke manier. Kort keek hij naar enkele voorbij gangers die hem wat zaten uit te lachen, lachend schudde de jongen zijn hoofd waarna hij even naar de zee keek die nu gehuld was in een gordijn van water wat erop neer viel. 'Dus, ik sta in de regen, what's next?'

Charlene gilde zachtjes toen ze ook de regen werd ingetrokken. Ze was het eigenlijk wel van plan, maar nu nog niet. Nouja, nu ze al nat begon te worden, kon ze net zo goed ook zelf voor gek gaan staan. Een vrolijke grijns toverde ze op haar mond, en voelde met haar vlakke handen hoe de regendruppels erop vielen. Ze draaide een aantal keer rond en keek toen met een scheve grijns naar Kenneth, waarvan zijn witte tanktop met zwarte vegen nogal doorschijnbaar was geworden. Ze grinnikte, ze zag zijn sixpack of course. Daarentegen had zij dan wel weer een geschikt jurkje aan, waarvan het stof niet doorschijnbaar was.
''Hmm, whatever you want. Je kan de rondleiding voortzetten in de regen en dat we morgen dan beide hartstikke ziek zijn of we gaan ons even douchen en afdrogen en we zien wel wanneer de regen stopt?'' Vroeg ze met een ietwat verbaasde blik naar hem, terwijl ze haar hoofd ietsje wegdraaide van hem en naar de zee keek. Wauw, er was haast niets meer over van de blauwe, rustige zee die je kalmeerde. Dit was gewoon één grote stortbui.
Ze wist het niet zeker, maar zou door die hoeveelheid water van vanmiddag en de regen van nu uiteindelijk toch haar oog make-up uitgelopen zijn, of zou het gewoon écht waterproef moeten zijn zoals het op het etiket stond? Achja, daar zou ze gauw genoeg achter komen. Misschien zei Kenneth, of niet om haar juist 'belachelijk' te maken zoals zij dus ook bij hem had gedaan, of ze zou er achter komen als ze ging douchen in een van de appartementen van hun tweetjes, of een andere plek waar de jongen heen wou gaan.

Kenneth dacht even na. Wel, het ziek zijn zou bij hem toch al van zelf sprekend zijn dus. Met een glimlach keek hij haar aan en uiteindelijk stonden zijn gedachten stil. Er was een plek die bij dit weer vrij mooi was, een plek waar je een ander beeld kreeg van het altijd zonnige Santa Monica, maar dat had je dus alleen maar met dit weer. 'Ik moet je wat laten zien, desnoods gaan we straks wel naar een van onze kamer ofzo. Maar dit kan ik je alleen bij dit weer laten zien.' Sprak hij met een glimlach tegen haar. Kort keek hij rond, hun motor stond niet ver van her geparkeerd, plus rijden in dit weer was altijd wel leuk. Met een glimlach keek hijhaar aan waarna hij begon te lopen in de richting weer van de pier, de regen voelde verfrissend aan, alsof het even alles leek weg te spoelen wat er ook in je om ging. Gewoon vrij zijn. En dan wachten op de eerste zonnestralen die je even zouden verwarmen. Even haalde hij zijn handen door zijn inmiddels doorweekte haren, daardoor gingen deze wat golvend liggen. Voor even leek hij wat te horen rommelen in de lucht, hm donder? Het werd er alleen maar gezeilliger op in zijn ogen. Al zou Charlene er misschien niet zo over denken, dan zouden ze wel naar een van hun appartementen gaan. Kenneth vond het stiekem wel vreemd waarm sommige meiden zoveel schrik hadden voor het onweer. Het was nu niet per se dat een bliksembol door de raam zou komen vliegen en je hele huis of wat dan ook in de fik zou steken.
[Dit krijg je er van als ik moet studeren.T_T]

Charlene was lichtjes verbaasd, over het feit dat hij een mooie plek wist. Ze was tegelijkertijd ook nieuwsgierig, enorm nieuwsgierig. Normaal was het dat de jongens en meisjes, als stelletje dan of als goede vrienden, vaak de zonsondergang opzochten als ze het gezellig hadden, maar dit was het tegenovergestelde. Ze liep achter hem aan, als een brave Border Collie die zijn prachtige baasje volgde, zo naar zijn motor. In de verte was die al te zien, maar het was nog wel een klein eindje lopen. Als het aan haar lag, deden ze dat rennend, ze had gewoon nog energie voor tien.
Een grijns toverde ze op haar gezicht, waarbij ze naast hem ging lopen en hem vlugjes aankeek. ''Wie er als laatste is, is een geplet ei!'' Schaterde ze uit van het lachen en begon als een dolle gek over de zanderige weg te rennen, waardoor ze af en toe bijna uitgleed met haar teenslippers, die door de regen ook behoorlijk glad waren geworden. Dat wat ze net naar de jongen riep, klonk misschien wel wat kinderachtig, maar ze voelde zich... levendig op een of andere manier. Ja, levendig was het juiste woord ervoor. Levendig. Alive.
Het enorme eindje van net, was behoorlijk ingekort en even leek het voor haar dat ze het zou halen, dat ze eerste zou zijn. Maar daar had ze toch haar twijfels in, ook al kon ze hem niet horen aankomen door de nog steeds kletterende regen op de verharde weg. Over haar jurkje hoefde ze zich geen zorgen te maken, dat het uiteinde per ongeluk omhoog waaide door de snelheid waarmee ze rende, waarschijnlijk wel ietsjes te snel. Omdat de regen die omlaag hield met de harde regendruppels, die ook zeer deden op haar hoofd, maar ze maakte zich daar geen zorgen over.
Niet over haar oog make-up, over haar haar, eigenlijk boeide het haar helemaal niets.

Kenneth keek haar met een grijnsje aan terwijl hij verder liep door de regen. Toen ze hem plots voorbij raasde fronste hij even. Een geplet ei dus? Meteen schoot hij in gang waardoor hij bijna uitgleed maar nog net zijn gewicht op tijd naar voren laatste. Waardoor hij nog sneller ging opeens. Ze was er bijna, hij had nog een honderd meter te gaan. Nu zou hij zijn loopskils maar gaan uitoefenen. De jongen pushte zichzelf nog iets harder waardoor hij haar plots voorbij rende en zo nog net op tijd bij de motor aan kwam en zijn hand even kort op het stuur legde. Meteen boog hij voorover en maakte het slot los, hij nam de helm vast en gaf haar deze aan. Met een poeslieve glimlach keek hij haar aan. 'Ik weet niet hoe het zit, maar ik zou niet willen dat moest er wat gebeuren jij gewond raakt.' Sprak hij met een glimlach waarna hij haar de helm overhandigde en even naar de nu grijs gekleurde zee kreeg, enkele druppels deden enkele lokken haar voor zijn ogen vallen. Kenneth zette zich neer op de motor neer en stak de sleutel in het slot waarna hij meteen het wel bekende geluid hoorde van een startende motor. De regen kletste neer op zijn ontblote armen, voor de enkele momenten dat er een paar druppels o vielen deed het iets of wat zeer. Maar hij had wel wat erger meegemaakt vroeger.
[Flut T_T]

Ze glimlachte op Kenneth zijn opmerking, over de helm die hij aangaf voor de veiligheid op zijn motor. Maar die had ze toch al op de heenreis hierheen toch ook al gedragen, dus eigenlijk zag ze er geen probleem in om hem nog een keer te dragen, of nog een paar keer. Veiligheid ging boven alles, dat had ze zelf ook wel door. Ze nam hem aan en klikte hem dan ook op haar hoofd vast, speelde nog wat met haar losse haar en ging achter Kenneth op zijn motor zitten, waarbij ze haar handen op zijn middel plaatste.
Van genot sloot ze haar ogen, de regen leek net een muur te zijn, een donkere, grijze muur van water. Met bakken kwam het uit de hemel gevallen, alsof het nooit meer ging stoppen. Maar Charlene maakte het niets uit, ze was geen kinderachtig blondje die altijd maar een paraplu nodig had, die eventueel iemand anders moest vasthouden zodat haar net-gelakte, nieuwe nagels niet beschadigd raakten. Een klein grijnsje vormde op haar lippen, bij die stomzinnige gedachte, maar het plezierde haar toch wel ergens. Dat er van die aanstellerige mensen op de wereld rondliepen, niet te geloven. Er zouden vast ook wel een paar van die grietjes op haar school zitten, die ze nog niet had gezien. En thank god.
Nee, op iedere school zaten er wel een paar populaire, 'kijk mij nou', blondies, die dachten dat ze alles waren en iedereen maar voor hun klaarstond om hun vuile werkjes op te knappen. Nerdjes voor hun huiswerk, het football team om mee te flirten en de wat lagere meiden af te knappen met scheldwoorden en soms nog wel eens gemenere dingen, wat die meiden allemaal wel niet deden om zichzelf omhoog te werken en een ander juist omlaag te brengen, te kleineren.
Blergh, ze walgde er eigenlijk wel van, maar toch vond ze het wel grappig. Want zijzelf stond way higher dan dat soort mensen, omdat zij wel gewoon volwassen was en hun dus blijkbaar niet. En Kenneth ook zeker weten van wel. Haar vriendinnen, Serena, Ayse en Stephanie, natuurlijk ook. Hun hoorden er allemaal bij.
''Gaan we?'' Vroeg ze aan de jongen, die misschien ook nog ergens diep in gedachten verzonken zat en niet meer echt doorhad dat ze zouden vertrekken.