Kamer van Fear & Noud

Terwijl ze haar volle koffer achter zich aansleepte, keek ze achterom, om zeker te zijn dat ze niet gevolgd werd. Er waren zo van die mensen die het leuk vonden om je te laten schrikken, zeker in deze stille ruimte. Ze glimlachte als ze wist waarvoor ze haar koffer achter zich aansleepte. Ze had een gesprek met Noud gehad en was nu zijn kamergenote. Ze had wel haar eigen kamer achter moeten laten, om opzoek te gaan naar een iets grotere kamer, met betere bedden. Een echte kamer die je kon delen met twee personen. Ze was met die informatie vragend naar de balie gegaan. Dezelfde meneer als vorige keer had haar geholpen en nu had ze een betere kamer, alleen moest ze Noud wel vertellen waar ze nu sliepen. Ze stopte en pakte haar mobiel uit haar zak. Ze keek naar haar mobiel. Geen nieuwe berichten. Geen bericht, goed bericht. Ze sloot haar ogen, terwijl een herinnering in haar hoofd kwam. Ze had net een berichtje gekregen van het ziekenhuis, die hun nummer hadden, waarin stond dat ze zo gauw mogelijk naar het ziekenhuis moesten komen. En daar lag haar vader, lijkbleek in de kussens. Nee, ze wou nooit meer een bericht hebben, tenminste, niet van het ziekenhuis. Gelukkig was het niet op haar mobieltje geweest, dat bericht, anders had ze het ding niet eens meer aangeraakt. Ze keek op. Ah, hier was het. Ze schoof haar mobiel open. Ze had een grappig kleurtje. Ze had zelf op de achterkant van haar mobiel nog een ster geplakt. De achterkant was wit en de voorkant was zwart. Ze zocht Nouds nummer in het geheugen, terwijl ze dacht aan de nacht met Rutger, toen Noud en zij gewandeld hadden. Ze was toen een paar dingen te weten gekomen. Ze sloot haar gedachten af. Niet aan denken. Ah, daar had ze zijn naam! Hij had haar diezelfde nacht zijn GSM-nummer gegeven, dat was nu wel handig. Nu kon ze hem sms’en dat ze een kamer gevonden had voor hun tweeën en dat hij al zijn spullen mee moest nemen.

Hé, Noud, ik heb onze kamer al gevonden en we hebben de sleutel al. Neem je spullen dus maar mee. De kamer is de derde van helemaal achteraan in de gang. Dan zie ik je daar!
X Fear

Zo, dit was wel goed genoeg. Fear borg haar GSM weer in haar broekzak. Ze had een jeansbroek aan met een leuk wit topje, met middenin een prent van een wolf, met een opengesperde bek. Ze grijnsde. Grauw. Ze opende de deur en knipte het licht aan. Ze vond twee bedden, die groot genoeg waren en een badkamer, die afgelegen lag van de bedden. Ze ging het badkamertje heen. Een douche, een wc en een kastje, waarschijnlijk om spullen in op te bergen. Ze ging weer het kleine woonkamertje in en vond een tafel, met vier stoelen, van hout. Fear floot van bewondering. Het was hier veel en veel groter dan dat kleine kamertje dat zij had. Maar dit was dan ook echt gemaakt voor twee mensen. Ze had Nouds naam ook moeten invullen. Kom op, over zoiets ging ze toch echt niet liegen? Ze keek om en zag een tv. Lekker. Eigenlijk was dit gewoon je tweede huis. Ja, hier zou ze haar hele schooltijd kunnen verblijven, samen met Noud. Samen met Noud.. Ze keek om en sloot toen de deur, om pottenkijkers te mijden. Met een zware puf hees ze haar koffer op een bed, dichtbij het raam en begon haar kleren uit te pakken. Noud mocht straks zelf kiezen waar hij wou gaan liggen. Ze keek naar het andere bed. Er lag veel gelijkenis in de bedden. Dit was gewoon een fantastisch ontkomen aan de drukte. Hier zou haar plek zijn voor te gaan studeren, niet in de open lucht, waar iedereen langs je heenliep en je kon aanspreken wanneer ze maar wouden. Nee, dat wou Fear dus echt niet. Ondanks dat ze nu veel contact met Noud had en zelfs een stapje vooruitzette, door een kamer te delen met hem, was ze nog steeds een beetje schuw. Alleen in het winkelcentrum ’s avonds durfde ze nu ook niet bepaald meer. Het leek wel alsof ze een stuk voorzichtiger was geworden sinds dat gedoe met Rutger. Ze was alleen daar gewoon niet meer veilig. En ze kon moeilijk Noud steeds oppiepen. Nee, dat had geen zin. Misschien moest ze Jacky maar eens vragen om iets gezelligs te gaan doen, of Emble, van haar klas. Ze vond de bril die Emble droeg leuk. Het paste goed bij haar. Ze keek op. Was daar soms iemand?

(Noud)

Noud zat op zijn bed. Hij had net zijn koffer in gepakt. Enkel een lege kamer bleef straks over als hij weg zou gaan. Hij keek uit het raam. Hij dacht aan de nacht dat hij Fear ontmoet had. Jammer dat Rutger er was. Nou ja, die ligt nu in het ziekenhuis, en zou morgen naar de gevangenis over geplaatst worden. Hij was blij dat Fear er geen trauma aan had over gehouden! Noud hoorden zijn mobiel. Hij pakte zijn Blackberry uit zijn zak en bekeek het bericht

Hé, Noud, ik heb onze kamer al gevonden en we hebben de sleutel al. Neem je spullen dus maar mee. De kamer is de derde van helemaal achteraan in de gang. Dan zie ik je daar!
X Fear

Zo te zien moest hij gaan! Hij stopte zijn mobiel terug in zijn zak en ging de kamer uit.

Noud liep door de gangen. Hij zag de juiste kamer. Hij liep naar binnen. Hij zag Fear. Hij liep naar haar toe, en ging naast haar zitten. 'Hey' Zei hij glimlachent. Hij zou zodadelijk vertellen over Rutger, maar nu nog niet. Hij wou de sfeer niet verpesten.

Niet lang nadat Fear Noud gesms’t had, zag ze hem binnenkomen. Een smile kwam op haar gezicht. Ze keek hem aan. Gelukkig wou Noud een kamer met haar delen. Het was leuk om iemand als kamergenoot te hebben, zeker iemand die je beschermde en je behoedde voor gevaar. Ze dacht terug aan Rutger. Hoe zou het nu met hem zijn? Zou hij nog, nadat Noud en zij hem hadden gezien, in contact zijn gekomen met een meisje? Fear hoopte van niet. Ze wou niet dat Noud iets overkwam. Noud zou, als hij het zou zien, het meisje zeker redden, daar was Fear zeker van. Noud had haar toch ook gered? Of koos Noud gewoon wie hij redde? Nee, dat ze dat nu dacht! Ze keek opzij, naar Noud. ‘Hé,’ zei ze zachtjes en ze keek het interieur weer rond. Ze stond op en glimlachte naar hem. Ze draaide zich naar hem toe en liet haar blik even zakken naar het raam. Het was een mooi gelegen plaats, voor een raam dan, vlakbij een bed. Ze keek Noud aan. ‘Ik heb mijn koffer al op een bed gezet, maar als je wilt, mag jij dat bed. Mij maakt het toch niet uit,’ zei ze, terwijl ze hem glimlachend aankeek. Ze moest natuurlijk wel vaker eens zijn en rekening houden met wat Noud wou, dus dit was een goede oefening. Ze zou zich makkelijk aan Noud kunnen passen. Ze keek hem even aan en liet haar blik bedenkelijk naar het raam gaan. Het begon al langzaam avond te worden. Ze klapte haar mobiel open. Ze las dat het negen uur was. Ze keek weer naar Noud en ging toen weer naast hem zitten. Rustig wachtte ze zijn antwoord af. Zou hij al iets gegeten hebben? Zij had vanwege dat ze alles voor de kamer moest regelen nog niks gegeten. En met het idee dat Rutger in die steegjes zat diep in haar hoofd, had ze ook niet zo’n zin om naar het stadscentrum te gaan. Haar blik betrok even toen ze aan Rutger dacht. Ze keek opzij naar Noud. Hij zou ook vast niet naar het stadscentrum willen. Fear kon hem geen ongelijk geven. Meisjes steeds opnieuw redden bij die man kostte hem ook risico’s. En bovendien, Fear wou ook helemaal niet dat Noud zijn leven op het spel zette voor haar. Ze was hem eeuwig dankbaar, maar van haar hoefde hij niet alles opnieuw mee te maken. Ze snapte niet hoe sommige mensen zo ziek konden zijn, dat ze zoiets deden.

Fear rilde even en wreef in reflex met haar beide handen over haar armen, om ze weer wat warmer te krijgen en het gekomen kippenvel weer weg te krijgen. Ze dacht na. Het was nu niet zo heel lang geleden dat ze Noud ontmoet had en ze deelde al een kamer met hem. Dat was toch een goed teken? Of niet? Ging het niet allemaal veel te snel? Werd de vriendschap nu niet veel te snel? Fear probeerde de gedachten uit haar hoofd te houden. Ze herinnerde zich haar moeders wens. Haar moeder zou niks anders willen dan dat ze weer vrienden kreeg en eventueel een nieuwe vlam. Fear had keihard gebloosd toen haar moeder daarover begon. Want eerlijk gezegd, ze dacht niet echt aan de liefde en aan een partner, maar nu ze zo naar iemand keek… Stop! Fear probeerde zichzelf een beetje normaal te krijgen. Waar dacht ze allemaal aan? Waarom ging dit allemaal zo snel? En waarom kon ze soms zo goed zeuren dat ze er zelf hoofdpijn van kreeg? Zolang zij het alleen maar was en niet Noud, dan was het goed. Want zeuren qua mond, deed ze niet. Alleen in gedachten. Ze keek naar Noud en staarde hem even aan. Ze zag hoe zijn zwarte lokken perfect rond zijn hoofd lagen en ging met haar ogen heen en weer, om het begin en het einde van zijn haarlokken te volgen. Ze hield er uiteindelijk mee op. Ze opende haar koffer en een paar dozen vielen op de grond. Platte, kleine dozen. Fear schoot in de lach, terwijl ze de pizzadozen in de lucht stak. ‘Als je honger hebt,’ zei ze en ze wees naar het oventje, dat samen met het kleine keukentje ingesteld was. Dat betekende dat ze dus ook konden koken. Fear kon wel koken. Ze had het meeste uit boeken gelezen. Ze wou ook graag proberen om in een restaurant te gaan koken. Ze keek Noud uitdagend aan. ‘Ik kan ook heel lekker koken, hoor,’ zei ze en ze grijnsde vrolijk. Haar oude ik begon weer een beetje omhoog te komen. De vrouw die ze nooit meer geweest was na haar moeders dood, die nu langzaam terugkwam en een eind maakte aan alle lange depressies, eenzaamheden en vooral de bekende opgetrokken muren.

‘Ik heb mijn koffer al op een bed gezet, maar als je wilt, mag jij dat bed. Mij maakt het toch niet uit,’ zei Fear. Noud lachte. 'Fear mij maakt het echt niet uit, als jij dat bed wil neem je die en als je die andere wil neem je die' Lachte Noud. Noud stond op, bij het zien dat Fear kippevel had. Hij liep naar haar toe, en gaf haar een vestje. 'alstu' Lachte hij. Noud gin weer terug op het bed zitten, en keek naar Fear. Er vielen twee doosjes op de grond, die Fear vervolgens in de lucht hield. ‘Als je honger hebt,’ zei Fear. Noud keek naar het oventje waar ze naar wees. ‘Ik kan ook heel lekker koken, hoor,’ zei Fear. 'Nee jij blijft hier en komt niet in de keuken oke?!' Zei Noud lachent.

Fear keek Noud lachend aan en schudde haar hoofd grijnzend. Hij wou dus niet dat ze wegging. Ze moest er een beetje van blozen. Ze probeerde dit te maskeren door zich om te draaien en de dozen op tafel te zetten. Het was een hele tijd geleden dat ze zo gelachen had met iemand. Ze bloosde en sloot haar ogen even. Lichte blosjes waren nu op haar wangen verschenen. ‘Dan neem ik dat bed waar mijn koffer op staat,’ zei ze, terwijl ze haar tong uitstak naar Noud, maar hem wel dankbaar was voor dat hij zo aardig was. Ze keek hem aan en schonk hem toen een knipoog. ‘Oké, dan ga ik wel niet, als je me zo graag in je buurt hebt,’ zei ze grijnzend en ze gaf hem nog een knipoog en moest daarna lachen. Ze had ook eigenlijk nog niet zo’n honger. Ze deed het vest aan die van ze van Noud had gekregen. Toen ze dacht dat Noud even de andere kant opkeek, trok ze haar schouder op en rook aan het vest. Het rook echt naar de geur van Noud. Een soort geur van aftershave, maar wel een lekkere geur. Ze genoot van die geur en sloot haar ogen even. Zo kon ze zijn geur altijd herkennen. Fear was er zo eentje die geuren in zich hield, zodat ze ze even later kon gebruiken. Heel raar klonk dat, maar je kon een mens aan zijn lichaamsgeur herkennen, dus daarom deed Fear dat. Ze keek om naar Noud en grijnsde toen. ‘Dus je wilt dat ik bij je blijf hè?’ vroeg ze zwoel, expres om zijn aandacht te trekken. Ze liep langzaam op hem af, met haar heupen zwaaiend. Toen ze voor hem stond, duwde ze hem om, zodat hij languit over het bed viel. Ze klom op hem. ‘Dat is goed genoeg voor…’ zei ze en ze boog haar hoofd naar de zijne. Vlak voor haar lippen de zijne raakten, begon ze hem te kietelen. ‘Te kietelen!’ zei ze en blozend begon ze hem te kietelen, zodat hij dacht dat haar hoofd daar rood van was aangelopen. Ze bloosde bij het idee dat ze het bijna gedaan had. Ze had Noud bijna gezoend. Die drang was er wel geweest, maar gelukkig had ze zich op tijd aan haar kietel-plan kunnen houden. Lachend keek ze hem aan, terwijl ze haar nagels in zijn vel porde, door het shirt heen, om hem te plagen. Dit was namelijk erg leuk!

Even later stopte ze en liet ze zich uitgeput plat op haar buik vallen, op Noud. Dat boeide haar eigenlijk niet zoveel. Ze was moe geworden van het geplaag, dus kon Noud haar makkelijk terugpakken, als hij niet te veel uitgeput was door het kietelen, zoals zij. Iemand de kieteldood geven vergde veel energie en dat maakte je moe. Ze keek hem grijnzend aan en liet toen haar elleboog naast zijn lichaam zakken. Haar hoofd steunde erop, zodat ze hem makkelijk kon aankijken. Verweren kon ze zich toch niet als Noud tot de aanval zou overgaan. Ze zou zich niet eens willen verweren. Ze was wel eens benieuwd of Nouds uithoudingsvermogen langer waren dan die van haar. Vast wel. Ze keek hem aan en grijnsde vrolijk naar hem. Hij was de beste kamergenoot die ze zich kon indenken. Ze had altijd gedacht dat ze met een meisje de kamer zou moeten delen, maar met Noud was het wel leuker. Met Emble zou het misschien ook leuk geweest zijn, maar Noud maakte het allemaal iets leuker omdat ze hem ook net iets beter kende dan Emble. Ze wou wel eens naast Emble zitten in de les, maar Emble was soms omringd door vrienden en dan durfde ze niet goed. Ze hield er niet echt van als er te veel mensen tegelijk bij haar in de buurt waren. Dan voelde ze zich altijd een beetje uitgesloten of kon ze niet goed iets verzinnen om over te praten. Gelukkig hoefde ze zich bij Noud niet zo te voelen. Noud hield goed rekening met haar en zij zou goed rekening met hem houden. Ze keek hem aan. Een lieve blik was in haar ogen verschenen. Ze herkende zichzelf zo helemaal niet, maar ze vond het wel een leuke aanpassing. Misschien was het voor Noud ook nieuw dat zij zich zo gedroeg. Of misschien kende hij haar nog niet lang genoeg om dit een verrassing te vinden. Ze keek hem aan en wachtte af of hij iets zou doen of zou gaan zeggen.

‘Dus je wilt dat ik bij je blijf hè?’ vroeg Fear. Noud antwoorde met een lach. Fear duwde Noud. Hij liep zich achterover op het bed vallen. ‘Dat is goed genoeg voor…’ zei Fear. Fear kwam bij hem zitten. Net voor dat haar lippen de zijne raakte begon ze te kietelen. ‘Te kietelen!’ zei Fear. Noud lachte om Fear maar ook omdat hij gekieteld werd. Naderand stopte Fear. Ze bleef gewoon liggen en keek hem aan. Noud draaide om. Nu lag Fear op bed. Nour leunde met zijn armen op bed boven Fear. 'ik zou je kunnen kietelen maar...' zei hij. Hij zakte. Hij Zoende Fear.

Nu keek Fear een beetje uitdagend en ze grijnsde. Ze voelde dat Noud kracht zette en kon niet op tijd handelen. Ze lachte toen ze onder hem lag. Haar ogen werden groot toen ze een warmte om haar lippen voelde. Ze sloot haar ogen en sloot haar armen rond zijn nek, zodat hij haar in elk geval niet meer losliet. Dit wou ze. Ze voelde het onbekende, fijne gevoel weer stijgen en drukte gewillig haar lippen tegen de zijne, terwijl ze met haar handen zachtjes rondjes maakte over zijn schouders. Ze voelde zijn gespierde lichaam tegen haar en voelde zijn hart kloppen, zo dicht lag hij tegen haar aan. Ze hield haar ogen gesloten en kon een heerlijk gevoel niet onderdrukken. Dit had ze nog nooit gehad. Zou het… liefde zijn? Was dat echt mogelijk? Ook na wat ze had meegemaakt? Ze wachtte af of Noud iets zou doen, of zich geschrokken zou terugtrekken. Misschien was dit een fout van hem. Zou hij hierom kamergenoten willen worden? Of was hij ook opeens verliefd geworden? Ze dwong haar tong om zijn tong te zoeken. Ze voelde iets voor Noud, misschien al vanaf het begin. En het gevoel beangstigde haar een beetje, aangezien ze het nog nooit gehad had. Het was een heel raar gevoel dat nu pas in haar opkwam. Nu kon ze ook die glimlachjes telkens als ze zijn naam las, dacht of hoorde verklaren. Ze was gewoon verliefd geworden op deze jongen. Haar tong had ondertussen zijn mond gevonden en draaide rondjes om de zijne. Ze streelde met haar nagels zijn rug, op een zachte manier. Ze liet zich ontspannen helemaal zakken in het bed. Eerst was ze van schrik een klein beetje overeind gekomen, je zou het verschil niet eens merken, maar nu lag ze helemaal plat tegen het bed, terwijl er allemaal verschillende gevoelens door haar bloed raasden, vechtend om een eerste plaatsje. Maar vanbuiten liet ze dit niet merken. Ze zette kracht en zorgde dat Noud onder haar lag. Ze zoende hem ondertussen gewoon verder, terwijl er af en toe een kreun over haar lippen drong, die ze niet kon inhouden en waar ze ook eigenlijk helemaal geen moeite voor deed. Het gevoel dat ze nu had voelde zo fijn. En het enige wat ze wou en hoopte, was dat Noud hetzelfde gevoel had. Dan zou ze pas echt gelukkig zijn.

Wat een eeuwigheid later leek, was eigenlijk maar een paar minuten. Fear liet haar mond van Nouds mond zakken en liet instinctief haar tong langs haar lippen glijden. Ze opende haar ogen en keek Noud aan. Van de zenuwen schoot ze in de lach. ‘Wat was dat voor een actie?’ vroeg ze Noud met een schuin hoofd, maar in haar ogen blonken lichtjes die aangaven dat het wel goed zat. Ze aaide Nouds hoofd en keek hem ondertussen vragend aan. Ze liet zich van hem afglijden en zakte naast hem neer, met haar zij naar hem toegedraaid en haar hoofd ondersteund door haar elleboog. Ze keek hem vragend aan, maar er was wel een vrolijke glimlach om haar gezicht verschenen. Om haar mond, om precies te zijn. ‘Ik ben verliefd,’ zei ze en ze bloosde. Ze keek hem aan en stak haar vuistjes omhoog, voor haar gezicht, waar ze zich achter verborg. Ze trok haar knieën naar zich toe en bleef zo even opgerold liggen. Ze liet haar vuisten zakken toen ze het rood niet echt meer naar haar wangen voelde stijgen en keek Noud geamuseerd aan. ‘Dat was inderdaad beter dan kietelen,’ zei ze lachend en ze sloot haar ogen even, om het moment weer voor haar ogen te halen. Even drong het bange gevoel door zich heen dat Noud dit allemaal maar deed voor de lol. Misschien had hij andere meisjes om zich heen hangen, zoals die jongen die Jacky in het fonteintje – voor de lol – had gegooid. Die Aaron, of ze iets. Dat was dus echt niet haar type. Ze probeerde zichzelf te vermannen en keek met een speelse glimlach richting Noud. Het verklaarde zijn gedrag wel een hele hoop. Waarom hij zoveel veiligheid voor haar wou. Maar aan haar kant kwamen er ook een boel verklaringen vrij. Waarom ze het zo fijn vond om hem te knuffelen en waarom ze hem zo vaak sms’te. Waarom het zo goed klikte tussen hun tweeën. Ze keek naar Noud en probeerde haar gedachten ondertussen een beetje te temperen, zodat ze ook genoeg tijd had om aan zich aan Noud te wenden.

- Aww wat leuk -

Ze voelde Fear's handen om zijn nek. Noud voelde de tong van Fear in zijn mond. Noud vond het fijn om met Fear samen te zijn. Dit was eerst niet waarom hij kamergenooten wou worden, hij wou Fear eerst beter leren kennen als vriend, maar dit was veel fijner. ‘Wat was dat voor een actie?’ vroeg Fear lachent. Noud zijn wangen werden een beetje rood. ‘Dat was inderdaad beter dan kietelen,’ zei Fear. Noud lachte. ‘Ik ben verliefd,’ zei Fear bloozend. 'Ik ook' Zei Noud zacht. Noud bloosde ook. Dat gebeurde niet vaak! Hij streelde door Fear haar mooie haren en langs haar gezicht. DIt was mooi!

- en mijn inspi is nog niet echt terug-

Verbaasd keek Fear naar Noud. Zijn wangen waren rood en dat zei al heel wat! Ze grijnsde verlegen naar hem. Haar tanden waren gelukkig wit, dus dat was ook een meevaller. En ze stonk niet uit haar mond. Hoe kon ze nu weer aan zulk soort dingen denken tijdens dit moment? Omdat Fear gewoon Fear was, waarschijnlijk. Ze keek hem aan en sloot haar ogen toen ze zijn handen door haar haren ging en hij bij haar gezicht streelde. Zijzelf streelde zachtjes zijn achterhoofd. Ze keek hem aan en gaf hem een zoen. Ze drukte tegen Noud, zodat hij achterover viel en plaatste haar hoofd op zijn borstkas. Zo had ze mensen al vaak eens in films tegen elkaar aan zien liggen, maar om het echt mee te maken, dat was natuurlijk veel leuker en had was een ervaring die ze nog nooit beleefd had. Ja, ze had wel eens zo tegen haar moeder aangelegen, toen die stierf, maar dit was anders. Ze hoorde het bewijs dat Noud nog leefde: zijn hart. Die klopte. Fears hart klopte ook. Heel erg snel. Fear sloot haar ogen en bleef een tijdje luisteren naar Nouds bonzende hart, genietend van de heerlijke stilte, die als een sluier om hun heen viel. Ze keek naar het raam. Het was al donker geworden en Fear voelde zich eigenlijk best wel moe, maar zin om dit mooie moment te verpesten, had ze niet. Trouwens, morgen hadden ze toch een dag vrij, dus als Noud het goed vond en niet te vroeg opstond, zouden ze gewoon kunnen uitslapen. En overmorgen was het wel weer school. Fear trok een gezicht zonder dat Noud het zag. Ze had geen zin in school. Al die mensen weer om haar heen en sommigen die naar haar keken en dan iets zeiden tegen elkaar, zachtjes, alsof zij het niet wist dat ze het over haar hadden. Of misschien deden ze het juist om haar een slecht gevoel te geven. Fear keek op en draaide haar hoofd naar Noud toe. Ze aaide zachtjes zijn wang. Ze keek opzij naar de badkamer en glimlachte toen ondeugend. Ze gaf Noud een knipoog en lonkte naar de badkamer. ‘Heeft er iemand zin om zich hier te douchen?’ vroeg ze, terwijl ze naar Noud keek. Ze stond op en trok haar shirt uit, zodat ze in haar bh voor hem stond. ‘Ik anders wel,’ zei ze overdreven.

Fear wandelde naar de deur en deed die op slot, zodat er zekere geen schoonmakers of zo zouden binnenkomen. Daarna draaide ze zich naar Noud. ‘Nou, dan ben ik even douchen. Misschien niet eens alleen,’ zei ze en ze gaf hem een knipoog. Zou hij de hint begrijpen? In ieder geval was het wel grappig. Ze liet de deur van de badkamer expres op een kier staan en liet het water toen stromen. Ze leunde even tegen de deurpost aan, om te horen wat Noud deed. Ze grijnsde en trok toen haar kleren uit. Het was niet eens een grapje. Ze ging echt douchen. Ze had alleen haar kleren in haar handelingen daar gelaten. Maar ja… Het was Noud maar die haar zo zou zien. En Noud was fantastisch, dus wat maakte het uit? Ze ging onder de warme stralen staan en sloot haar ogen. Beelden van haar vader en haar moeder flitsten door haar hoofd, maar Fear liet zich er niet door beïnvloeden, zoals een tijdje geleden. Toen had ze staan janken onder de douche en was vervolgens uitgegleden, omdat ze een bus shampoo had omgestoten. Ze was hard met haar nek tegen de muur gevallen. Die deed trouwens nog steeds pijn als ze er zachtjes op drukte. Dat was een tijdje vlak voordat ze naar Monica verhuisde. Maar ze was nog geen weken in Monica of ze had al een vriendje. Ze had nog nooit een vriendje gehad. Ze was benieuwd of Noud al een vriendinnetje had gehad en of zij de eerste was. Ze keek peinzend naar de badkamerdeur. Die was al iets verder opengewaaid dankzij de vochtige lucht in de badkamer en Fear bloosde als ze eraan dacht dat niet Noud, maar iemand anders straks zou verschijnen. Dat zou wel héél erg gênant en lachwekkend zijn, voor Noud dan. Gênant voor haar. Fear sloot haar ogen en draaide haar rug naar de badkamerdeur toe, zodat ze er niet aan hoefde te denken als ze er niet naar keek. Een muur kwam in haar zicht en weer sloot ze haar ogen, terwijl een hete straal over haar rug gleed naar onderen toe.

Fear zoende hem en liet hem achterover vallen. Een tijdje bleven ze zo liggen. ‘Heeft er iemand zin om zich hier te douchen?’ vroeg Fear. Fear stond op en trok haar shirt uit ‘Ik anders wel,’ zei Fear. Noud lachten. ‘Nou, dan ben ik even douchen. Misschien niet eens alleen,’ zei Fear, en liep naar de badkamer. Noud begreep de hint maar al te goed! Noud deed de gordijnen dicht, dan konde ze ook daar zonder dat iemand hem of Fear zag. Noud trekte zijn t-shirt uit, en liep richting te badkamer. Hij deed de rest van zijn kleding ook uit. Hij stapte bij Fear onder de douche. Hij streelde Fear haar armen. De lok van zijn haar zad nu naar achter geplakt door het water.

Een nieuwe warmte, de warmte die haar de laatste dagen al zoveel veiligheid geschonken had, die ze dus maar al te goed kende, kwam achter zich en Fear genoot toen Noud haar aanraakte. Fear draaide zich om en sloeg haar armen rond zijn nek, zodat ze een beetje grip had en niet opnieuw kon uitglijden. ‘Hé jij,’ zei ze zachtjes en ze gaf hem een zoen op zijn mond. Haar ogen bleven in zijn ogen kijken. Toen ze dacht dat Noud even niet keek, liet ze haar blik gauw over zijn lichaam gaan. Ze sloot haar ogen en legde haar wang tegen Nouds borst. Hij had een mooi lichaam. Ook een gespierd lichaam. Hij was echt heel erg knap. Ze opende haar ogen weer en keek naar Noud. ‘Je hebt een mooi lichaam. Heerlijk gespierd,’ zei ze en ze wreef met haar hand door zijn lok, die nu achteruit geslagen was. Grappig. Het zag er leuk uit. Haar haren waren nu ook helemaal achteruit geslagen. Zij vond zichzelf dan minder mooi dan dat ze droog waren en haar bles gewoon goed hing, maar dat kon ook aan de onzekerheid liggen die ze had. Ze ging met haar handen over zijn lichaam en bleven hangen vlak boven zijn buik. Ze keek hem aan en ging toen op haar tippen staan. Nogmaals gaf ze hem een kus op zijn mond. Zachtjes ging haar hand naar onder en streelde daar. Fear zelf bleef Noud aankijken met haar zachte blik. Ze was bereid om te stoppen als Noud niet meer wou en Noud zou waarschijnlijk hetzelfde tegenover haar hebben. Maar zij had geen slechte herinneringen met mannen, behalve die met Rutger dan. Maar die had gelukkig, dankzij Noud, niks kunnen doen. Ze keek Noud aan. Expres drukte ze haar natte lijf goed tegen hem aan, zodat hij het warm bleef houden. Natuurlijk deden die stralen hun werk ook goed, maar je kon maar het beste extra verzekerd zijn, niet dan? Glimlachend keek Fear Noud aan en trok zichzelf aan zijn nek op met een arm, om vervolgens in een passievolle kus te verdrinken. Nou ja, figuurlijk dan. In de douche zoenen was wel iets heel anders dan in open lucht zoenen. Het water zorgde ervoor dat je niet zo lang kon zoenen, omdat je luchtgebrek kreeg. Toen ze dat kreeg, stopte ze en haalde ze adem. Haar hand beneden streelde ondertussen gewoon door.

Voor Fear leek het een eeuwigheid te zijn dat ze samen onder de douche stonden. Het was een fijn moment, die ook een eeuwigheid mocht duren. Ze knuffelde Noud. Woorden voor wat ze nu voelde was gewoon helemaal niet mogelijk, maar ze kon je verzekeren dat ze echt heel veel van Noud hield. Het was te mooi om waar te zijn om hier zo samen te staan. Ze streelde zijn gespierde borstkas en liet nu pas haar andere hand naar boven glijden. ‘Fijn, hè?’ vroeg ze expres en ze knipoogde. Het was leuk om hier te staan, maar om Noud een beetje te plagen, dat kon er ook nog wel bij. Expres dwaalde haar hand weer tussen zijn benen en streelde daar. Fear bleef Noud onafgebroken aankijken, benieuwd naar zijn reactie. Ze keek hem expres uitdagend aan, alsof ze er gewoon werkelijk zin in had dat hij iets terugdeed. Ze was erg verliefd op hem geworden en het had haar ook een stuk zelfzekerder gemaakt. Dankzij Noud was ze niet meer zo’n bange kip als vroeger. Ze voelde zich heerlijk onder zijn aanrakingen en hopelijk voelde hij dat ook bij haar. Toen deed ze een actie wat misschien toch iets erover was. Ze zette haar tong aan het begin van zijn navel en gleed naar boven toe. Ze grinnikte toen haar tong zijn huid weer losliet en hongerig kuste ze hem in zijn hals. Nieuwsgierig om zijn reactie te zien, liet ze haar hoofd zakken naar zijn ogen. Haar strelingen werden ondertussen steeds intenser en zachter, zodat Noud ook kon genieten. Ze sloot haar ogen bij het zien van zijn blik en opende ze daarna weer. Haar kristalblauwe ogen lieten zich glijden naar buiten de douchecabine. Het was een beetje mistig geworden dankzij al die damp. Ze grinnikte en richtte haar aandacht weer op Noud.

- Hopelijk krijg je hier inspiratie van! -

‘Je hebt een mooi lichaam. Heerlijk gespierd,’ zei Fear. Noud knipoogde naar Fear. Hij voelde Fear naar onder gaan met haar hand. Noud lachte. Hij kreeg een zoen van Fear. ‘Fijn, hè?’ vroeg Fear. Noud antwoorde met een lach. Noud zoende Fear. hield haar hand op de plaats weg en legde die op zijn schouders. Terwijl hij Fear zoende duwde hij haar zachtjes tegen de muur van de cabine. Hij keek haar even uitdagend aan, en zoende haar weer, en.......

uur later
_______________________________________________________________

Noud stapte de cabine uit en hielp Fear er uit. Hj gaf haar een handdoek, en sloeg er zelf ook één om. 'De gordijne zijn dicht' Zei Noud, terwijl hij de deur opende en met Fear de kamer in liep. Hij gaf een kus op Fear haar mond en lachte even.

(niet helemaal Maar ja ik vind het poste wel leuk )

Fear grijnsde flauwtjes naar hem en sloeg de handdoek die Noud haar gegeven had ook om. Ze was een beetje moe. Ze keek naar Noud. Ze zag zijn handdoek. Ze grijnsde. Hij had zijn handdoek lager hangen dan zij, maar dat kwam ook om een logisch verklaarbare reden: hij was een man en zij was een vrouw. Ze liet haar handdoek langzaam van haar lichaam zakken en bukte. Ze pakte een nachtjapon uit haar kast en keek naar Noud. Ze rilde over haar hele lijf, nu ze zo bloot was. Ze duwde Noud op zijn bed en ging liggen, zodat hij zijn handdoek nog niet uit kon doen. Ze begon hem wild te zoenen en kreunde zachtjes, omdat ze het zoenen fijn vond. Ze stond op en deed haar slip aan en schoot toen in haar nachtjapon. Ze ging zitten en rekte zich uit. Ze keek naar Noud en volgde alle bewegingen die hij deed met een geïnteresseerde blik. Ze was nu best wel moe geworden. Ze ging onder haar dekens liggen en deed het licht uit. Hopelijk zag Noud nog genoeg. Ze hield het gordijn met voldoende licht net zolang opzij totdat ze zeker wist dat Noud ook klaar was. Ze liet het gordijn weer vallen en kroop beter onder de dekens. Ze keek naar het bed opzij, waar Noud waarschijnlijk lag. Ze sloot haar ogen, maar voelde alsnog een beetje koude om zich heen. Ze wist dat ze de warmte van Noud erg miste. Ze keek opzij en peilde of Noud nog wakker was. Waarschijnlijk wel. Zo lang waren ze toch niet na elkaar in bed gekropen? Ze voelde dat het nog koud was en sloeg haar dekens om haar armen, om die wat warmer te krijgen. Ze kroop iets verder naar onder toe en sloot haar ogen, maar het lukte haar niet zo geweldig om in slaap te vallen. Ze keek opzij. ‘Noud?’ vroeg ze zachtjes en ze peilde of hij wakker was. Ze kon het in het donker niet goed zien. Nu ze zijn warmte had gevoeld in de douche en daarnet nog even toen ze op hem lag, miste ze veel te veel warmte om zich heen. De warmte van Noud, bedoelde ze daarmee. Ze kon die warmte natuurlijk terugkrijgen… Ze keek opzij. Ze stond op en draaide haar lichaam naar Nouds bed toe. Nu was het al helemaal koud. Misschien hadden ze de douchekraan wat minder warm kunnen zetten!

Fear kroop bij Noud in bed. Ze voelde voorzichtig met haar hand waar Noud lag en toen deze niet al te dicht bij de bedrand lag, ging ze daar liggen. Ze voelde dat haar koude lichaam zich hulpzoekend naar de warmte van Noud kroop. Ze keek naar Noud. ‘Het was koud zonder jou,’ zei ze, alsof ze daarmee een soort excuus kon hebben om hem per ongeluk misschien wakker te maken en om hem te overladen met haar koudheid. Ze keek naar Noud en ondersteunde haar hoofd met haar elleboog. Met haar vinger ging ze zachtjes over Nouds borstkas. Haar vinger begon vanzelf rondjes te draaien. Fear liet zich zakken tot aan Nouds borstkas en legde daar haar hoofd op. Haar arm sloeg zich vanzelf om hem heen en een tevreden kreun kwam uit haar mond. Ze voelde het rood naar haar wangen stijgen, maar deed net alsof ze zelf niks gehoord had, zodat Noud ook niet zou weten dat de tevreden kreun eigenlijk ingehouden had moeten worden. Ze keek naar Nouds borst en begroef zichzelf tegen hem aan. Ze voelde nu pas ècht de warmte die ze miste en die ze nodig had om te kunnen blijven leven ’s nachts. Oké, dat klonk wel heel erg hysterisch. Ze moest moeite doen om niet te lachen en beet op haar lip. Haar blote been trok zich op tegen zijn warme been en Fear genoot. Ze lag hier niet ruim, maar ze lag hier wel comfortabel en dat was het fijnste. Ze lag net niet over de bedrand, maar als ze zich nu zou omdraaien, zou ze op de grond liggen. Ze moest moeite doen om niet te lachen bij dat idee. Of dat Noud zich zou omdraaien en op de grond zou liggen, dat zou ook grappig zijn. Ze grijnsde.

- Die is al wel wat beter -

Noud werd achter op het bed geduwt en hij werd gezoent. Fear deed haar nacht japon aan, en deed het licht uit. Noud trekte een bjornborg onderbroek aan en ging ook liggen. ‘Noud?’ vroeg Fear. 'Ja' Antwoorde Noud zacht. Ze zag dat Fear naast hem kwam liggen. Noud schoof een klein stukje op zodat Fear beter kon liggen. ‘Het was koud zonder jou,’ zei Fear. Noud lachte en sloeg zijn armen om Fear heen. En hij gaf Fear nog een kus en viel zo in slaap.

Volgende morgen
______________________________________________________

Noud werd wakker. Fear lag nog diep te slapen. Noud trekte zijn badjas aan en liep naar de keuken. Hij pakte de juiste spullen om pannenkoeken te bakken. Hij pakte de kleine tafel, uit de woonkamer.. Hij zetten het bij de bedden, en hij legde er een wit tafelkleed over heen. hij zetten er ook een kaars op. Hij pakte de pannenkoeken en zetten die op tafel. Hij ging bij Fear zitten. Hij gaf Fear een kus op haar wang. 'Wakerworden ik heb een verassing.' Zei Noud.

In de warme armen van Noud in slaap vallen, was wel makkelijk geweest. Ze was nog een beetje moe toen Noud haar wekte, maar kreeg algauw een glimlach rond haar gezicht. Wat zei hij nu? Had ze het goed gehoord? Een verrassing? Benieuwd keek ze hem aan en ze wreef door haar ogen. Waarschijnlijk zouden er allemaal zwarte puntjes van de mascara op haar gezicht zitten. Nou ja, dat waste ze er straks maar af, maar eens zien wat Noud had gedaan voor haar. Nu pas viel haar de pannenkoekengeur op. Nieuwsgierig keek ze naar het tafeltje. Ze voelde haar ogen brandden en keek Noud lief aan. ‘Dat is zo lief, Noud!’ zei ze en ze drukte een kus op zijn mond. Het was lief van hem dat hij er ’s morgens uitging om pannenkoeken te bakken. Dan zou zij straks lekker voor hem iets maken. Dan moest ze wel inkopen doen en ze wou niet dat Noud wist wat ze ging koken. Nou ja… Als er spullen stonden voor pannenkoeken te bakken, dan zouden er ook wel spullen staan voor ander eten te maken, niet? Blij en verrast keek ze naar het tafeltje, waarop de lekkere geur zich verspreidde. Ze sloot haar ogen bij het ruiken van die geur. Het was echt lief van Noud. Ze keek hem aan en aaide zachtjes zijn wang. ‘Dat is heel lief van je. Dan kook ik straks,’ zei ze en ze drukte een kusje op zijn neusje. Daarna pakte ze het bestek en begon rustig te eten. Grijnzend pakte ze een stukje pannenkoek van het bord af en richtte dat naar Noud. ‘Daar komt het vliegtuig,’ zei ze, alsof ze tegen een baby sprak en lachend duwde ze het stukje voorzichtig in zijn mond. Ze drukte een kus erna op zijn mond. Dat was nu wat anderen noemden: vettig eten. Toch was het leuk om te doen. Ze keek hem aan en grijnsde vrolijk naar hem. Ze at zelf ook nog even totdat ze echt vol zat en helemaal niks meer kon eten. Ze had het echt niet van Noud verwacht en zeker niet nadat ze gisteren pas verkering hadden gekregen. Hij meende deze relatie. Zij ook. Dus dat was alvast een voordeel. Ze sloeg haar armen om Noud heen en kuste hem op zijn wang. ‘Dat was erg lief van je,’ zei ze en ze streelde zachtjes zijn wang. Haar ogen boorden zich liefdevol in de zijne.

Fear stond op en nam het tafeltje met de pannenkoeken mee, nadat ze zeker wist dat Noud ook genoeg gegeten had. Het was echt lief van Noud. Ze moest hem straks maar eens lekker laten genieten. Ze kon wel een paar manieren verzinnen om hem te laten genieten. Ze grijnsde al bij het idee op welke manier ze dat ging doen. Dat kon nog eens leuk worden. In ieder geval startte ze met een lekker etentje. Ze zou hem wel sms’en als ze klaar was, of als ze bijna klaar was. Terwijl ze in haar hoofd allemaal dingen opstelde wat ze zou doen om het etentje perfect te maken, trok ze neuriënd een prachtig, fijn zittend jurkje aan. Hij was wit en fluweel en sierde leuk rond haar benen. Ze keek naar Noud en poseerde toen. ‘En? Hoe vind je me?’ vroeg ze en ze draaide sierlijk rond, met één been in de lucht toen ze stopte. Lachend keek ze hem aan en zette zich toen naast hem neer. ‘Dat ontbijtje was echt heerlijk,’ zei ze nogmaals en ze zoende hem liefdevol. Daarna keek ze hem verwachtingsvol aan. ‘Zo… Wat ga jij vandaag doen?’ vroeg ze en ze keek hem nieuwsgierig aan, terwijl ze haar hoofd tegen zijn schouder liet zakken. Ze wist niet zo gauw wat ze wou gaan doen. Een hele dag met Noud op de kamer blijven zitten leek haar wel leuk. Maar het was natuurlijk Noud die het ging beslissen. Noud mocht van haar alles beslissen, zij ging er mee akkoord. Verliefd keek ze hem aan, terwijl ze zachtjes met haar hand over zijn been wreef.

. ‘Dat is zo lief, Noud!’ zei Fear. Noud knipoogde naar Fear. Hij voelde Fear haar lippen op de zijne. ‘Dat is heel lief van je. Dan kook ik straks,’ zei Fear. Noud lachte en ontving een kus op zijn neus. 'Daar komt het vliegtuig,’ zei Fear. Noud nam de hap en dliktye hem door. 'Ja mama' Zei hij met zijn baby stemmtje. Ze aten samen tot ze genoeg hadden. Hij kreeg een kusje op zijn wang. ‘Dat was erg lief van je,’ zei Fear. Noud zoende Fear. Zijn tong raakte die van Fear.

Hij zag dat Fear de tafel mee nam. Hij wou haar helpen maar ze was al bij de kamer dus het kon niet meer. ‘En? Hoe vind je me?’ vroeg Fear. Noud liep naar Fear toe. Hij sloeg zijn armen om haar heupen. ''Mooi maar alles staat jou mooi, want jij bent mooi!' Zei Noud, en drukte een kus op Fear haar mond. ‘Dat ontbijtje was echt heerlijk,’ zei Fear. Noud knikte. Hij ontvangde nog een zoen. ‘Zo… Wat ga jij vandaag doen?’ vroeg Fear. 'vandaag heb ik nog niks bedacht maar morgen moet je om 10 uur op want ik heb nog een verassing voor je! jij mag kiezen wil je het nu weten, of morgen?' Vroeg Noud.

Geamuseerd keek Fear naar Noud. Nog een verrassing? Haar nieuwsgierigheid werd gekrenkt en ze keek hem aan. Ze besefte dat het dan wel school was. Of hadden ze maandag soms een studiedag? Ze wou het niet verpesten voor Noud. Zou ze het hem nu al vragen? Ja, anders zou ze er de hele dag mee in haar hoofd zitten en dan kon ze zich echt nergens op concentreren, zo was ze wel. Haar vader had vroeger ook vaak een verrassing en wachtte dan expres tot de volgende dag, terwijl hij wist dat als Fear lucht kreeg over een verrassing, dat ze zich niet meer goed kon concentreren. Ze had haar proefwerk Engels toen bijna verpest en het was een leuke verrassing. Ze waren samen in Duitsland naar Europa Park geweest, een pretpark met de coolste achtbanen die je maar kon hebben in een land. Fear kreeg bijna tranen in haar ogen bij die herinnering. Haar vader zat altijd vol met verrassingen. Het deerde wel een beetje dat Noud precies zoals haar vader was, wat verrassingen betrof. Maar dat was wel leuk, toch? Ze keek naar Noud. Ja, dat was heel leuk. Gelukkig leek Noud qua uiterlijk helemaal niet op haar vader. Haar vader had altijd een vooroordeel over mensen, maar meestal wel eentje waarmee je kon lachen. Zo had hij iemand die eruitzag zoals Noud bijvoorbeeld al eens een keertje ‘Gothic’ genoemd en die ‘Gothic’ bleek van accordeonspelen te houden. Fear had haar vader toen dubbelhard uitgelachen, die met een rood hoofd had toegegeven dat je geen vooroordelen mocht hebben. Maar even later had hij er weer eentje, hoor. En haar moeder ging daar dan altijd boos tegenin. Als ze van iemand de kant over een oordeel van een mens had, dan was het wel die van haar moeder. Haar moeder wachtte altijd eerst het gedrag af en begon dan pas met oordelen. Over het uiterlijk had ze ook niet meteen een oordeel. Alhoewel… Als iemand met een geel rokje rondliep met een zwart topje erop, dat zou ze er misschien toch wel iets van denken, ook al zei ze er niks van. Haar vader had iemand met een groen topje al eens hard ‘Kermit de Kikker’ genoemd. Het meisje had hem gehoord en stikkend van de lach was Fear weggerend. Haar vader was soms een rare man, maar wel een lieve man.

Nu moest Fear echt moeite doen om haar tranen in te houden en ze beet op haar wangen. Om Noud niets te laten merken had ze het water aangezet en begon ze de borden af te wassen. Ze probeerde haar ademhaling en haar stem onder controle te hebben, voordat ze sprak. ‘Ik was even in gedachten verzonken. Welke verrassing? Ik wil het nu weten!’ zei ze lachend en ze draaide zich om en sloeg haar armen om zich heen. Ze wist dat ze zich veel te vroeg had omgedraaid. Haar ogen zouden waarschijnlijk nog blinken, maar misschien zou Noud daaroverheen kijken. Alhoewel… Kleine kans. Zelfs toen ze gisteren rilde, had hij het doorgehad en had haar een vest gegeven. Ze probeerde zich een beetje te vermannen en sloot gedachten over haar familie af, terwijl ze Noud nieuwsgierig aankeek. Zijn zwarte lokken hingen perfect rond zijn gezicht. Ze drukte haar lichaam tegen het gespierde lijf van Noud, terwijl ze nieuwsgierig zijn antwoord afwachtte. Zou hij soms iets van plan zijn? Wat zou hij van plan zijn? En waarom onder schooltijd? Niet dat Fear nou zo iemand was die heel graag naar school ging, maar het waren toch maar zeven lessen die je dan moest inhalen. Zou Noud eigenlijk veel spijbelen? ‘Hebben we morgen studiedag dan of zo?’ vroeg ze, om Noud eraan te laten herinneren dat het morgen school was. Ze treurde erom dat ze hem dan niet zag. Noud was een jaar ouder dan haar, dat wist ze wel zeker. Hij zag er niet als iemand van zeventien uit. Hopelijk zou hij volgend jaar ook nog op school zitten. Als Noud van school ging… Nou… Dan deed zij dat ook. En dan konden ze gezellig bij elkaar gaan wonen, een job krijgen en later kinderen krijgen. Maar eerst moesten ze misschien toch maar hun school afmaken. Noud moest dat in elk geval doen. Zij liet haar toekomst niet verpesten door nog een jaar school en gelijk een jaar afstand van Noud. Ze keek naar Noud. Ze kon zich een leven zonder hem al niet meer voorstellen.

‘Ik was even in gedachten verzonken. Welke verrassing? Ik wil het nu weten!’ zei Fear lachent. 'ik heb geregeld dat we morgen niet naar school hoeven, en we gaan naar de dierentuin' vertelde Noud met een glimlach. Hij had zijn vriend van 25 laten bellen als hun vader en Fear haar voogd. Wist de school veel! Alles was geregeld. Nou zag dat Fear het koud had. Hij sloeg zijn armen om haar heen, en drukte een kus op Fear haar mond. 'en ik dacht er aan, omdat jij vanacht ook bij me lag, kuunnen we mischien straks gaan kijken voor een tweepersoons bed dan kunnen we wel goed liggen zonder dat er iemand uit bed kan vallen! Goed idee?' Vroeg Noud.