Wilt u reageren op dit bericht? Maak met een paar klikken een account aan of log in om door te gaan.



 
IndexPortalLaatste afbeeldingenZoekenRegistrerenInloggen

 

 Just a normal day, right?

Ga naar beneden 
2 plaatsers
AuteurBericht
Alecia

Alecia


Posts : 109
Naam : 'Guess

Profiel
Naam: Alecia Morgana le Fay
Partner: BECUZ YOUR LOVE, YOUR LOVE, YOUR LOVE IS MY DRUGGG!! x
Vereniging: x

Just a normal day, right? Empty
BerichtOnderwerp: Just a normal day, right?   Just a normal day, right? Icon_minitimema mei 02, 2011 11:02 pm

Ik voelde me verrot, uitgekafferd, zoals gewoonlijk. Zoals ik me elke dag voelde. Ik was niets waard in het leven, waarom was ik er eigenlijk? Diep in gedachten liep ik rond in het Topanga State Park met mijn tekenblok en tekengerei in een schoudertasje, wat klunzelig aan m'n lichaam hing. Met mijn armen over elkaar gevouwen baande ik me een weg door de struiken. Ookal kon ik daardoor m'n benen bezeren, door de brandnetels en scherpe doorns, het maakte mij niets uit. Ik wou persé een plek aan de waterkant, waar ik mijn kalmte kon vinden door het suizende geluid van stromend water. Mijn rust. Mijn benen waren bloot, waardoor er al vele krasjes en schrammetjes op m'n benen ontstonden door het struikgewas.
Eenmaal dat ik een beste plek had gevonden, leunde ik tegen een brede boom aan met mijn rug en zakte naar beneden, met mijn knieën opgetrokken zodat ik zo makkelijk kon tekenen. Het was een rustig riviertje. Aan de overkant was er een klein eekhoorntje te zien. Mooie structuur, prachtige vorm, glanzende vacht. De houding van het beest was perfect, met een nootje in z'n poten.
Aandachtig begon ik te tekenen, te schetsen. Eerst het beest, de achtergrond kwam later. Met mijn vers geslepen HB potlood waren de lijntjes goed te overzien. Ja, een hobby in mijn leven was tekenen, vooral stilleven. De natuur was dan ook een mooie gelegenheid daarvoor. Heel even verplaatste ik me, wat naar voren gebogen, zodat ik het beest beter kon zien. Maar voordat ik het wist maakte ik een krakkend, zacht geluid waardoor het dier schrok en een paar stappen achteruit zette.


Om er nu zeker van te zijn dat ze geen geluid maakte, bewoog ze heel zachtjes naar voren, zo ver naar voren dat ze de waterkant raakte met haar teenslippers. Steeds sneller maakte ze haar schets af, zo geïnspireerd door het kleine diertje. Haar concentratie was slechts op de tekening en de oorzaak van haar tekening gericht, waardoor ze niet doorhad dat de grond langzaam wegzakte onder haar voeten. Door het water wat erop kwam, er overheen spoelde. Niet dat ze zwaar was, maar gewoon door het feit dat er gewicht op kwam. Voor ze het wist was het prutje weggespoeld en verloor ze haar evenwicht. Snel wist ze nog haar tekenblok op de kant te gooien, samen met haar potlood. Nog een aantal seconden, en Alecia viel te water...

[&Amélie]
Terug naar boven Ga naar beneden
Amélie

Amélie


Posts : 14
Naam : Remy

Profiel
Naam: Amélie
Partner:
Vereniging:

Just a normal day, right? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal day, right?   Just a normal day, right? Icon_minitimema mei 02, 2011 11:52 pm

De bomen hier waren groen, net als in Frankrijk, toch was er iets waardoor ze zeker wist dat deze anders waren. Het was net alsof ze een andere taal leken te fluisteren, een andere boodschap doorgaven. Amélie dwaalde door haar eigen wereld en danste bijna tussen de bomen door. Het geritsel van de taken, het getjilp van vogels, het zachte geklater van stromend water.. De geluiden van de natuur kalmeerden haar. Ze besloot op zoek te gaan naar het water en volledig vertrouwend op haar gehoor dwaalde ze dieper het park in. De waterkant doemde plotseling voor haar op Amélie deed snel een stap naar achter waarbij haar schoen bijna in de modder van de oever weggleed. Gelukkig kon ze zich op tijd vastgrijpen aan een grote boom. Op dat moment zag ze een meisje aan de oever zitten met een tekenblok in haar hand, een eekhoorn voor haar. Amélie hield haar adem in om het meisje niet te storen en bewoog voorzichtig wat naar de zijkant tot ze achter de grote boom stond waar ze verscholen tussen de bladeren, het meisje wel kon zien, maar zij haar niet. Ze hield ervan om mensen te bestuderen, vooral als deze ergens volledig in opgingen. Dit meisje tekende zo geconcentreerd dat ze nergens anders aandacht voor had. Amélie zag echter wel hoe de grond onder haar voeten langzaam verschoof. In tweestrijd stond ze achter haar boom, niet zeker of ze haar veilige plaats moest verlaten om het meisje te waarschuwen of niet. Ze twijfelde te lang. Het tekenblok en het potlood vlogen door de lucht en vielen in de struiken langs de kant. Amélie sprong op en rende naar het meisje toe. “Kan ik helpen?” vroeg ze met zachte stem terwijl ze haar hand naar het meisje uitstak om haar uit het water te helpen. Na vier jaar was het franse accent nog steeds hoorbaar in haar stem. Ze schrok van haar eigen snelle beslissing en deinsde iets terug. Ze had helemaal geen idee wie dat meisje kon zijn! Zo'n ondoordachte actie was niets voor haar! Toch kon ze haar behulpzame hand nu niet meer terugtrekken. Een beetje aarzelend stond ze aan de waterkant en wachtte op de reactie van het andere meisje.

[Flutpost.. Sorry]
Terug naar boven Ga naar beneden
Alecia

Alecia


Posts : 109
Naam : 'Guess

Profiel
Naam: Alecia Morgana le Fay
Partner: BECUZ YOUR LOVE, YOUR LOVE, YOUR LOVE IS MY DRUGGG!! x
Vereniging: x

Just a normal day, right? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal day, right?   Just a normal day, right? Icon_minitimewo mei 04, 2011 8:05 pm

Het was totaal niets voor haar om zo onvoorzichtig te zijn, maar toch was het gebeurd. Gebeurd is gebeurd. Het water was niet diep, soort van middelmatig. Ze kon net aan staan, kwam met haar hoofd boven water. Ze had met haar rechterhand de hand van een onbekend meisje vast, die haar net op tijd te hulp was geschoten. Met haar linkerhand probeerde ze op de kant te komen, maar haar hand gleed telkens weg. De natte modder liet het niet toe dat ze omhoog kwam. Het water was koud, ijskoud. Waardoor ze naar adem hapte. De kou stroomde zo ook haar wonden in, de grote kraswonden die ze op beide bovenarmen had, net onder haar schouders.
Alecia deed nog een poging om op de kant te komen, die deze keer gelukkig wel lukte. Met al de kracht die ze had probeerde ze omhoog te komen, het gras vast te grijpen dat was verder op de grondvlakte lag.
Het duurde niet lang voordat ze eindelijk zat, naar adem happend en het water wat in haar mond en slokdarm was gekomen uitspugend. Haar hart bonkte ongelofelijk hard, maar dat was reëel. Ze liet de hand los van het meisje en wist zichzelf wat dichter naar het gras te brengen, nog verder weg van de waterkant. Alsof ze er straks weer in gezogen kon worden, bang voor het onzekere. Ja, dit was wel even eng. Niet zozeer dat ze bang was voor water, maar door het plotselinge gebeuren. Ze had geluk dat het meisje haar was komen helpen.
''Dankje,'' zei ze dankbaar, terwijl ze nog wat meer water uit proestte. Nu haar beide handen vies waren, voelde ze zich nog viezer. Vooral haar kleding zat onder de bruine derrie. Haar donkere haar was zeiknat geworden, wat totaal niet meer in model zat en nu maar slap, stijl en nat aan haar kleding plakte. Haar pony hing ook wat levenloos voor haar ogen, die ze weghaalde door even met haar hoofd te gaan schudden. ''Dankjewel,'' zei ze nog een keer, echt menend. Iets anders wist ze voor nu even niet te zeggen.
Alecia schrok even, bang dat haar tekenblok in het water was gevallen. Maar al gauw herinnerde ze zich dat ze deze nog op tijd wist te redden, en in het struikgewas ergens had gegooid. Hij zou nu vast wel beschadigd zijn, maar haar vele tekeningen waren gelukkig niet gewist.
Trillend stond ze op, op zoek naar haar tekenblok en potlood. De rest van haar tekengerei stond nog bij de boom waar ze eerst plaats had gemaakt. ''Heb jij toevallig mijn tekenblok gezien?'' Vroeg ze gretig, wat verlegen maar toch... zeker. Tussen de doorns begon ze te graaien, de prikkende struiken opzij duwend. Tranen ontstonden in haar ogen, niet door het feit dat ze haar tekeningen niet kon vinden maar doordat de doorns zonder pardon in haar huid sneden. Kleine en grote schrammetjes en krassen waren duidelijk te zien. Vooral door de rode streepjes. Druk was ze aan het zoeken, met haar adem ingehouden, niet hopend op het ergste.

[Moewhaha, had beetje inspiratie (a)]
Terug naar boven Ga naar beneden
Gesponsorde inhoud





Just a normal day, right? Empty
BerichtOnderwerp: Re: Just a normal day, right?   Just a normal day, right? Icon_minitime

Terug naar boven Ga naar beneden
 
Just a normal day, right?
Terug naar boven 
Pagina 1 van 1
 Soortgelijke onderwerpen
-
» Just a normal day.

Permissies van dit forum:Je mag geen reacties plaatsen in dit subforum
 :: Buiten Santa Monica :: Topanga State Park-
Ga naar: