Just the whispers.

De middag verliep - tot nu toe - rustig. Gewoon samen met haar vriendin lekker rondlummelen, af en toe een leuke winkel in gaan en je gewoon doodshoppen. En nu was het dan eens tijd voor een terassje, na een hele middag rondbazuinen had ze echt wel wat te drinken nodig, voordat ze dadelijk van d'r stokje ging. Rustig en opgewekt - aangezien ze helemaal happy was met haar nieuwe toekomstige kastinhoud - en al klakkend met haar hakken liepen ze een aantal terrasjes af. Hmm, Giovanni? Het zou wel goed zijn. "Goed Stace?" Vroeg ze haar, en nadat ze met een instemmend knikje haar vraag had beantwoord liepen ze door alle tafeltjes om op zoek te gaan naar een leeg exemplaar. Wat nog moeilijk ging worden zo te zien. Het was mooi weer, en haar blonde haar werd altijd nog lichter als er een aantal weken een heftig zonnetje stond te branden op haar kapsel. Dat was nu ook te zien, na een paar dagen mooi zomerweer. Het was alweer een tint lichter wat een mooie uitstraling gaf en het of course nog perfecter maakte. Ja, dóh, ze moest ook gewoon perfect zijn. Anders was ze geen queen bee van de school en kon ze alles wel vergeten. En dat ging ze dus niet doen, o god nee, ze was andere dingen van plan. Ze liet tussen haar vingers een paar plukjes van haar haar glijden en controleerde even hoe haar haar er op dit moment uitzag. Ze werd opgewekt uit haar eigenzinnige gedachtes door haar vriendin die wild zat te gebaren dat ze een plekje had kunnen vinden. Ze liep haar richting uit en keek haar even waarschuwend aan. "Gek, niet als een mongool zwaaien joh. Wat denken ze wel." zei ze tegen haar met een scherp randje, maarja, dat was Stacey wel gewend van d'r. Ze knikte even richting haar en ging zitten. Ook Regina trok een stoel naar achter, lekker in het zonnetje, en ging naast haar vriendin zitten. Hèhè, eindelijk even wat rust. Door die hakken die ze aanhad had ze best wel pijn aan haar benen gekregen ookal kon ze er uitstekend op lopen. Ze leunde achterover en sloeg haar lokken over haar schouders naar voren. Om haar geliefde ogen te beschermen tegen de zon besloot ze haar zonnebril uit haar pony te halen en die over haar ogen te schuiven. Een nieuw Chanel exemplaat, dahah.

Na enkele minuten liep er eindelijk een oberding hun richting op, en ze schoof haar zonnebril opnieuw omhoog in haar haar. "Wat willen jullie bestellen dames?" Vroeg hij hun, terwijl hij zijn notitieblokje al klaar hield om alles te noteren. "Eindelijk. Ik wil een Ice tea, light, met veel ijsklontjes. Ik moet even afkoelen door de hotheid van je. En jij Stace?" Zei ze met een vage grijns, terwijl ze hem met een geamuseerd lachje aankeek. Hij was totaal niet knap maar scheen zich nu wel knap te voelen. Boeiend. "Het was maar een grapje hoor schat." Zei ze nog even snel, terwijl ze hem droogjes aankeek, hij had blijkbaar het idee dat ze het meende. En dadelijk dachten de mensen om haar heen dat ze het ook echt meenden en dat wou ze niet. Iel, hij was lelijk. Ze richtte haar blik op Stacey die water nam. Oké, en de bestelling was onderweg. Een zuchtje verliet haar mond en ze richtte haar groene kijkers op de tassen die ze naast zich geplend had. Hmm, achteraf had ze best veel ingeslagen. Beter meer dan niks toch?

[Samen met Nick!]

Bijna de hele dag had hij moeten werken, op dagen als deze was het altijd ongelofelijk druk op de pier. De terrasjes zaten altijd stampvol, zo ook die van het restaurant waar hij nu al een paar weken werkte. Overdag waren er weinig mensen die daadwerkelijk kwamen om te eten, alleen rond het middag uur werd er nog wel eens een pizza of iets dergelijks besteld. Maar de meeste mensen kwamen om iets te drinken, hij had dan ook de gehele tijd geserveerd. Doordat hij alleen was geweest met Dimitri, had hij weinig tijd gehad om met de klanten te kunnen praten. Jammer, er hadden een paar mooie meisjes bij gezeten. Maar daar waren er wel meer van in Monica, en zijn baan was hem toch wat meer waard. Het beviel hem goed om te werken in het restaurant, en daarbij kwam dat hij het goed kon vinden met Dimitri die evenals hem uit Sicilië kwam. Nee, hij was niet van plan het daar te verpesten. Het leek er ook niet op dat dit snel zou gebeuren, de vriendschap die er tussen hem en Dimitri was ontstaan. Zorgde er voor zijn baas hem vertrouwde, bovendien was hij goed in zijn werk. Mensen mochten hem, vonden het fijn om door hem bediend te worden. Volgens Dimitri kwam dit door zijn charmes had, iets wat wel eens zou kunnen kloppen. Onmerkbaar schudde Nick zijn hoofd, met zijn hand ging hij door zijn blonde krullen. Vanavond was hij vrij, Kate en Mabel hadden het een uur geleden van hem over genomen. Achter het restaurant had hij het zwarte shirt dat hij tijdens het werken droeg omgeruild met een vrij simpel wit shirt. Het shirt stak af tegen zijn door de zon gebruinde huid. Hij werd snel bruin, had van zichzelf ook al een lichte tint. Iets wat hij aan zijn moeder te danken had. Voor een moment betrok zijn gezicht, de laatste tijd spookte zijn familie vervelend vaak door zijn hoofd. Ook aan zijn vader dacht hij regelmatig, terwijl hij eigenlijk niks van die man wist. Enkel dat het een hoerenloper was, met zo’n man wou hij geen eens contact hadden. Voor de gedachten zijn humeur totaal konden verpesten drukte hij ze weg. Zijn ogen liet hij over de terrasjes dwalen, bij elk meisje bleven zijn ogen even ruste. Bij de één wat langer dan de ander. Voor een moment dacht hij aan Iana, maar hij had zich er onderhand bij neer gelegd dat hij geen relatie in stand kon houden. Het was gewoon niks voor hem, hij kon niet zonder zijn vrijheid. Misschien dat als hij wat ouder was dat hij het nog eens zou proberen, maar voor nu was hij liever single. Hij wist dat hij eigenlijk eerst met Iana zou moeten praten voor hij weer met zijn oude spel begon. Maar onderhand was het eigenlijk al te laat, één meisje meer of minder maakte niet meer uit. Nick’s blik viel op een meisje met licht blond haar, naast haar zat een ander meisje. Ze was minder knap dan haar vriendin, maar beide mochten ze er zeker wezen. Wel jammer dat ze met zijn tweeën waren. Rustig liep hij het volle terras op, mooi er was nergens meer een tafeltje vrij. “Hé beauties, hebben jullie er problemen mee als ik bij jullie kom zitten? Alle tafeltjes zijn bezet.” zei hij, een glimlach stond op zijn gezicht.

Tevreden gluurde Regina in een paar van haar tassen en bekeek haar kledingstukken even waar zij tegenwoordig de trotste eigenaar van was. Een aantal nieuwe dingen van Dior en een aantal andere dingen, die zeker niet verkeerd waren. Jaja, last van één of andere modekoorts had ze wel. Het hoorde gewoon bij haar.. Zonder Chanel of iets anders wat een merk had ging ze dus echt niet over straat. Dadelijk zag iemand haar, dat zou echt schadelijk zijn voor haar imago. De jongen kwam weer terug met de twee bestelde drankjes op het houten soort dienblad waarmee hij rond paradeerde. Hij zette de glazen op de goede plek en na een simpele "Alsjullieblieft" was hij er alweer vandoor, verder met zijn drukke baantje. Ze was blij dat zij niet gehecht was aan een of andere domme opknap beurt waar ze elke keer vroeg uit de veren voor moest. Dahag, zij liet zich wel bedienen zodat de anderen het werk konden doen. Daar werkten ze immers voor, niet? Regina keek even opzij naar Stacey die ook in haar tassen stond te gluren. Ook zij was leuk geslaagt, maar een betere smaak dan haar was er gewoon niet. Sorry Stace, maar overtreden kon je gewoon niet. Ze pakte het glas van de tafel en nam zo nu en dan een slokje, waarna ze haar hand even door haar haar hield. Opeens stond er een gozer naast hen, die blijkbaar ook geen ander plekje had kunnen vinden. “Hé beauties, hebben jullie er problemen mee als ik bij jullie kom zitten? Alle tafeltjes zijn bezet." Hmm, beauties hè? Nâh, het deed haar niet zo veel, eigenlijk was ze er wel aan gewend. Kom op, ze was ook een beauty. Waarom was ze anders zo populair? Dâhah. "Túúrlijk darling, kom er maar bij." zei ze met de tandpastesmile die ze meedroeg. Ze schoof haar stoel wat opzij zodat hij de stoel in het midden kon pakken. Ze zette haar glas maar weer op de tafel en keek even naar haar vriendin die het er ook wel mee eens bleek te zijn. Hij kon beter hier zitten dan naast één of andere vette dikzak die zich hier neer geplent had, en daar was Stace het schijnbaar mee eens. "I'm Regina. En dit is mijn vriendin Stacey.. En wie ben jij? Ook op Monica?" Vroeg ze hem terwijl ze haar hoofd een tikkeltje vragend schuin hield. Het zonnetje stond lekker boven de tafel waar zij op zaten en zorgde ervoor dat het niet erg koud was, want er stond wel een laag prikkelend windje af en toe. Een tevreden zuchtje verliet haar gelipglosste mond en ze richtte haar gifgroene ogen op haar gezeldschap-mensen naast haar. Ze wenkte de jongen die daarnet ook was gekomen en alsnel kwam hij eraan gehuppeld. Hij leek wel een hond, je kon hem gewoon commanderen, grappig.. "Hij wil ook wel wat drinken." Meldde ze hem terwijl ze even opzij keek naar de jongen die tot nu toe onbekend voor haar was en glimlachtte. Ja, wist zij veel dat het een Die Hard lid was. En haar broer.

Op het gezicht van het blonde meisje was een glimlach verschenen, en ze zij hem dat hij er bij mocht komen zitten. Waarna ze haar stoel iets opzij schoof, zodat hij de stoel in het midden kon pakken. “Grazie.” zei hij met een vrolijke grijns. Terwijl hij de stoel achteruit schoof en er op ging zitten. Rustig nam hij de twee meisjes in zich op, ze waren beide knap. De blonde was net iets knapper dan haar vriendin, en scheen dit ook te weten. Iets waarvan hij wist dat het hem nog wel eens zou kunnen gaan irriteren. Wanneer een meisje een te grote attitude had kon hij zich hier al vrij snel aan irriteren. Ach, hij zou wel merken hoe het liep. Haar vriendin was trouwens ook knap, en leek wat minder arrogant. Was misschien zelfs aan de verlegen, althans ze had nog geen woord gezegd. Regina dus, zou het dé Regina zijn? De leidster van Too Damned? Eshter zou het vast leuk vinden als ze hoorden dat hij aan zat te pappen met de leidster van de studentenvereniging waar zij ‘vijanden’ mee waren. Hij grijnsde onwillekeurig, een vernietiging van binnenuit. “Ik ben Nick, leuk kennis met jullie te maken.” zei hij, nog altijd stond er een glimlach op zijn gezicht. Dat deze meisjes waarschijnlijk behoorde tot Too Damned was geen reden direct weg te lopen. Nee, het maakte het juist extra interessant. “En ja ik zit ook op Monica.” zei hij. Regina wenkte de ober, een jongen van hun leeftijd die het niet van zijn uiterlijk moest hebben. Maar kennelijk dacht dat hij er geweldig uit zag, het was komisch om te zien hoe hij als een jonge hond naar hen toe kwam lopen. Die moest nog veel leren, heel veel. “Een cola.” zei hij, het was nog wat vroeg om aan de alcohol te gaan. Bovendien had hij gister al behoorlijk wat gezopen, in elk geval genoeg om te vergeten wat er precies was gebeurd. Iets wat hij wel gewend was, vooral in Sicilië had hij zich regelmatig klem gezopen met zijn vrienden. Al was hij niet zo erg als Levi, die ook overdag regelmatig dronken was geweest. Soms was het wel komisch geweest, soms ook helemaal niet. Zoals de dag dat hij van het dak af viel, sindsdien hadden ze geen wedstrijdje free runnen meer gedaan als Levi dronken was. De jongen liep weg om eerst nog een bestelling te halen bij aan andere tafeltje, waaraan drie meisjes zaten. Nick rolde met zijn ogen, bij de poging van de jongen om hen te verleiden. “Die moet nog veel leren.” zei hij grijnzend, nadat hij zijn blauwe ogen weer op Stacey en Regina had gericht. “Zitten jullie al lang op Monica?” vroeg hij.

Regina keek naar de blondharige jongen die de plek aannam in het midden en zo tussen hun in was beland. Nieuwsgierig bekeek ze de jongen even snel in een oogopslag en eindigde wel positief door haar 'keurronde'. “Ik ben Nick, leuk kennis met jullie te maken.” Ze knikte even instemmend naar hem terwijl een grijns rond haar lippen speelde. "Inderdaad, aangenaam." Zei ze tegen hem terwijl ze een plukje haar achter haar oor schoof. Ook Stacey bleek nu in beweging te komen en antwoordde ook op Nick zijn zegje. "Ja aangenaam of course." Zei Stace, het woordje of course van haar een beetje overnemend. Boeiend, als ze zulke dingen bleef zeggen die zij zei, ookal was het na-geaapt, was het wel goed. Beter dan dat ze haar voor schut zette met haar eigen domme woorden, dus whatever. De jongen, Nick dus, vertelde dat hij inderdaad ook op Monica zat, net als hun. Nogmaals knikte ze en ze zag hoe Stace ook knikte richting de jongen. Regina pakte een lok van haar blonde kapsel en begon er wat mee te draaien rond haar vingers. De klungelige gozer was hun richting ondertussen al opgelopen en richtte zijn blik op Nick, aangezien zij had gezegt dat hij immers degene was die wat te drinken zou willen. Hij nam een cola'tje, en de jongen knikte waarna hij er weer vandoor ging. Op weg naar de volgende tafel waar hij door ging met zijn afgrijzelijke geklungel. Zo'n sukkeltje wou je toch niet als ober in je eigen terras? Kom op, hij was echt een ongelovelijk klungel en loser. Je kon beter een knappe gozer rond laten lopen, die had dan tenminste nog wat succes in plaats van die kip die van ieder meisje aandacht probeerde te krijgen. Ook Nick bleek het op te merken en ze grinnikte om zijn opmerking. "Gelijk heb je. Die denkt echt dat 'ie alles is, geweldig om hem te zien stuntelen." Zei ze grijnsde terwijl ze haar blik nog steeds op de jongen richtte die duidelijk een beginner was, of een ervaren die gewoon een brein had van een goudvis ofzo. Ze grinnikte nog een keer totdat hij uit het zicht was verdwenen om zijn bestellingen op te halen en ze weer terug te brengen naar degene die erom hadden gevraagd. Ha, ze hoopte dat hij zo wat liet vallen. “Zitten jullie al lang op Monica?” Vroeg Nick, en ze richtte haar groene ogen op hem. "Hmm, ja eigenlijk al best een tijd. Een jaartje zo ongeveer als ik het goed heb." Zei ze. Ze liet haar haar voor wat het was en pakte haar glas op van de tafel om een slokje te nemen. "Ik kwam er iets later dan Regina, ik ben er ongeveer een half jaar ofzo. En of course zit ik bij Too Damned, al sinds ik op school aankwam." Meldde ze trots terwijl ze met een glimlach richting hun medegezel richtte. "En jij?" Vroeg Regina nadat ze had geknikt, omdat ze inderdaad vanaf het begin bij haar studentenvereniging had gezeten.

Rustig nam Nick de twee meisjes in zich op, zich afvragend of ze daadwerkelijk bij Too Damned zaten. In dat geval, kon dit nog wel eens heel interessant worden. Ze waren er beide wel het type voor, gespeeld en met een attitude vanhier tot Tokio. Althans dat was zijn eerste indruk nu hij in gesprek raakte met het tweetal, misschien trok hij wel te snel conclusies. Was hij door het horen van haar naam bevooroordeeld. Maar een spelletje spelen kon hij ook, en dat was ook precies wat hij nu ging doen. Het viel Nick op dat Stacey haar vriendin lichtelijk na praten, alsof ze bang was zelf iets te bedenken. Hij had iets tegen mee lopers, waarom wist hij niet. Hij vond ze gewoon zwak, als je andere altijd maar klakkeloos na praten kon je net zo goed je mond dicht houden. Maar dit was iets wat hij wijselijk voor zich hield, nee dan zou dit gesprek waarschijnlijk niet lang meer voortduren. Regina grinnikte als reactie op haar woorden, kennelijk was ze het met hem eens. Vond ze de ober al net zo’n grote kluns als hij, waren ze het in elk geval ergens over eens. “Daar moet ik je gelijk in geven.” zei Nick met een grijns, puur leed vermaak was het. Hij begreep niet dat een café houder een dergelijk iemand in dienst nam, je zou toch verwachten dat ze iets kieskeuriger waren met het kiezen van hun personeel. Dat iemand niet knap was, oké. Maar dan ook nog zo’n kluns? Daar trok je geen klanten mee, nee in tegenstelling. Dan verjoeg je ze gewoon. Nick richtte zijn ogen die voor een moment op de jongen hadden gerust weer op Regina en Stacey. Er was iets aan Regina wat hem bekend voor kwam, iets wat hij niet precies kon plaatsen. Toch was hij er zeker van dat hij haar nooit eerder had gezien, nee dat had hij zich wel kunnen herinneren. Een dergelijke meisje vergat je niet snel, niet omdat ze zo vreselijk knap was. Ja, ze was knap maar dat was niet de reden dat je haar naar een paar jaar nog zou herinneren. Nee het was iets in haar houding, wat schreeuwde gezien te worden en wat het ook was het werkte. Zorgde ervoor dat je gewoon niet langs haar heen kon kijken. Nick was er nog niet helemaal over uit of dit iets positiefs, of juist iets negatiefs was. Regina vertelde dat ze al een jaar op Monica zat, Jezus dat was lang. Zelf zat hij hier nu twee maanden, drie als je de vorige keer dat hij hier was geweest ook mee telde. Stacey zat hier nog niet zo lang op school als haar vriendin, maar ook al wel een tijdje. Zoals hij ergens al had verwacht zaten ze beide bij Too Damned, wat betekende dat Regina de leidster was van de studentenvereniging. Hij grijnsde onwillekeurig. “In vergelijking met jullie zit ik hier pas net op school, twee maanden. Drie als je de maand mee telt, die ik hier al eerder heb doorgebracht.” beantwoorde hij Regina’s vraag. De ober kwam aanlopen, het dienblad trilde lichtjes op zijn hand. Een glas cola werd voor zijn neus gezet, Nick keek de jongen hoofdschuddend na. Het verbaasde hem dat de overige glazen nog niet op de grond waren beland. Na kort zijn hoofd te hebben geschud, richtte Nick zijn ogen weer op de twee meisjes die aanweerskant van hem zaten. “Waar komen jullie vandaan?” vroeg hij nieuwsgierig, waarna hij een slok van zijn cola nam.

Er was een grijns op het gezicht van Nick verschenen na haar reactie over die rondwandelende monchool, en ook hij bleek het met haar conclusie eens te zijn. “Daar moet ik je gelijk in geven.” Ze grijnsde even richting hem als reactie en pakte haar glas weer op om het laatste beetje uit haar glas leeg te drinken. Er zaten nog een paar overgebleven en ongesmolten ijsklontjes in het glas die tegen de rand aan rinkelden toen ze het ondertussen lege glas terugzette op het tafeltje. Ze haalde haar hand even door haar haar en schudde het weer in het goede model terwijl ze haar slangengroene kijkers weer richtte op de jongen. Op de één of andere manier kwam hij haar bekend voor. Maar de naam Nick deed haar niks en ook zijn uiterlijk was maar een vaagachtig iets. Maybe zat hij ook wel bij een studentenvereniging hier op Monica, maar toch.. Misschien was hij daar wel een bekend gezicht van, maar dan had ze het haar nu wel herrinnerd. Een ingetogen zuchtje verliet haar mond terwijl ze de warmte op haar huid voelde prikkelen. De zon stond echt op z'n volle toeren te draaien hier en verspreidde warmte. Hmm, het hoorde eigenlijk wel een beetje bij de gebieden in Amerika, inclusief Monica dus natuurlijk. . “In vergelijking met jullie zit ik hier pas net op school, twee maanden. Drie als je de maand mee telt, die ik hier al eerder heb doorgebracht.” "Oh echt waar? Je komt me op de één of andere manier best wel bekend voor. Ik dacht misschien van school ofzo, maarja, het zal wel.. Drie maanden valt opzich wel mee, bevalt het je wel allemaal op Monica?" Vroeg ze hem, eigenlijk best wel geïnteresseerd. Ze wou best wel weten wie deze onbekende maar tegelijk bekende voor haar was. Wie weet kwam ze er wel achter, who knows. Ook Stacey knikte even afwezig, die helemaal diep in gedachten bleek te zijn en liep te staren naar een of andere gozer die een paar tafels verderop zat. Hmm, ze deed maar, zo knap was 'ie toch niet. “Waar komen jullie vandaan?” Vroeg hij hun, en Stacey leek een beetje uit haar gedachtes te komen en Regina liet haar maar als eerste antwoorden. "Ik kom uit Engeland, best een stuk hier vandaan. Ik ben hier dus sinds een korte periode, om hier naar Monica te gaan en om hier hopelijk af te studeren." Meldde ze en liet ze haar geboorteland weten. Nah, toen was zij wel aan de beurt niet? "Ik kom uit Los Angeles.. Daar ben ik geboren en hebben mijn ouders een warenhuis opgezet wat nogal succesvol werd. Toen ben ik bijna de hele wereld overgereist en was dat wel is zat. Nu ben ik dus hier terechtgekomen omdat ik wel in Amerika wilde blijven - het liefst in LA of course - maarja, toen kwam ik dus hier op school.. En nu ben ik hier." Vertelde ze hem, eigenlijk in een grote verhaallijn een beetje haar leven. Hiervoor. En nu was ze hier.. Liever LA natuurlijk, kon ze meteen ontdekt worden. Maar ze moest van haar ouders persé eerst een diploma en dus hebben afgestudeert voordat ze naar LA mocht. Oké, als ze dat wilden konden ze dat krijgen. "En jij? Zit jij trouwens nog op een studentenvereniging here?" Vroeg ze ook terug aan hem.

Nick liet zijn ogen voor een moment over het terrasje glijden, er was geen tafeltje onbezet en de serveersters hadden er moeite mee de storm aan bestellingen bij te houden. Hij wist zelf maar al te goed hoe moeilijk het was iedereen zo snel mogelijk te bedienen als het zo ongelofelijk druk was. Toch ging het hem meestal goed af, wat waarschijnlijk iets te maken had met het feit dat hij aardig wat ervaring had met serveren. Al sinds zijn veertiende had hij in restaurants gewerkt, hij moest toch ergens geld verdienen? Natuurlijk kon hij ook genoeg spullen die ze nodig hadden stelen, maar voor bepaalde dingen had hij toch echt geld nodig. En met allen zakken rollen kwam je niet erg ver. Met haar woorden trok Regina haar uit zijn gedachten, hij richtte zijn ogen weer op haar. Fronste even, kennelijk kwam hij haar ook bekend voor. Misschien dat ze elkaar dan wel eens eerder tegen waren gekomen, al kon hij zich niet herinneren. Iets wat er voor zorgde, dat hij behoorlijk twijfelde. Want een meisje als haar, vergat hij niet snel. “Ik denk dat we elkaar dan toch een keer hebben zien lopen, want jij komt mij ook bekend voor.” zei hij, een glimlach speelde op zijn lippen. Het was niet moeilijk om een te doen alsof hij daadwerkelijk in de meisjes geïnteresseerd was, misschien omdat hij dit ook daadwerkelijk was. Vooral in Regina, niet omdat hij haar zo bijzonder vond. Maar omdat ze hem zo bekend voor kwam, en hij zich maar niet kon herinneren waarvan hij haar kende. “Het bevalt me wel op Monica trouwens, een beetje saai soms.” Het laatste voegde hij er met een grijns aan toe, het was niet gelogen hij vond het soms behoorlijk saai hier. Hij miste de actie, die er in Sicilië altijd was geweest. Deels was die actie meestal te danken aan de wedstrijdjes en weddenschappen die hij altijd met Levi hield. Van de stompzinnigste dingen hadden zij een wedstrijdje gemaakt. Van wie het meeste zakken kon rollen, tot wie het snelst van de ene kant van de stad naar de andere kon komen zonder de grond te raken. Levi en hij hadden op elkaar geleken, beide zouden ze een wedstrijd nooit uit de weg gaan hoe riskant het ook was. Maar dat was niet het enige waarin ze op elkaar leken, ze hadden wel meer gemeen. Behalve hun uiterlijk dan, Levi had een Italiaanse moeder en een Aziatische vader en had hierdoor een heel ander uiterlijk dan Nick die een Italiaanse moeder had en een waarschijnlijk Europese vader. Stacey vertelde dat ze uit Engeland kwam, een land dat nog niet eens zo heel ver bij Italië vandaan lag. Het verbaasde Nick dat Stacey haar vriendin nu eens voor was, maar dit hield hij wijselijk voor zich. “In welk jaar zit je dan?” vroeg hij geïnteresseerd aan haar, doorgaand op haar laatste woorden. Nu was Regina aan de buurt, ze vertelde hem dat ze uit LA kwam en dat haar ouders daar een groot warenhuis hadden opgezet. Ergens had hij wel verwacht dat ze een rijkenluis kindje zou zijn, het kon gewoon niet anders. “Ik kom uit Sicilië, ben geboren in Ciammarita maar ben rond mijn derde naar Palermo verhuisd.” beantwoorde hij Regina’s eerste vraag, hij vermelde expres dat hij in Sicilië was geboren zodat zijn verhaal niet veel korter was dat van de meisjes. Maar hij zijn ouders er niet bij hoefde te betrekken, want wie zijn ouders waren ging hen niks aan. Kort dacht hij na over haar tweede vraag, of hij bij een studentenvereniging zat. Hij kon natuurlijk liegen, maar hij kon ook gewoon eerlijk antwoord geven. Ergens was hij wel benieuwd naar hun reactie als hij vertelde dat hij bij Die Hard zat. Nick nam een slokje van zijn cola, liet zijn blik van Regina naar Stacey glijden en terug. “Ik zit bij Die Hard.” zei hij, een kleine geamuseerde grijns stond op zijn gezicht. Nieuwsgierig naar de reactie van de meisjes.