Hanging out

De Porsche reed met gierende banden de parkeerplaats van Zanzibar op. Het was lang geleden dat hij hier was geweest dus had hij nu wel zin om hier weer eens te komen. Hij stopte op een parkeerplaats en opende zijn portier. De parkeerplaats was nog niet eens voor de helft vol. Hij liet zijn portier even open om een frisse bries door zijn Porsche te voelen waaien. Hij trok zijn lederen jack recht en ook het zwarte T-Shirt dat hij daaronder aan had. Hij rekte zich uit en pakte zijn portemonnee uit het middenconsole. Hij moest immers entree betalen. Hij stapte uit zijn auto en sloeg het portier dicht. Hij deed zijn Porsche op slot en begon naar de entree te lopen. De buitenkant van Zanzibar zag er alleen al uitnodigend uit. Hij haalde zijn ID uit zijn portemonnee en liet die aan de portier. Deze knikte hem toe dat hij door mocht lopen. Toen hij Zanzibar binnen stapte moesten zijn ogen even aan het licht wennen. Toen liep hij door een muur van muziek heen naar de bar en ging zitten op de dichtstbijzijnde kruk die hij kon vinden. Hij ging zitten en toen er een barman naar hem toe liep mompelde hij 'Bourbon' en keek toen om zich heen. De gloed die hier binnen hing was paars. Zijn felblauwe ogen keken naar de ingang toen hij opeens een zachte stoot tegen zijn elleboog voelde. Hij spande zijn spieren maar toen hij zag dat het zijn glas Bourbon was ontspande hij weer. Toen wees hij zonder woorden naar de gehele fles en legde een 20 Dollar biljet op de toonbank. De barman staarde ernaar en griste het toen van de toonbank af. Hij rolde eens met zijn ogen en sloeg het glas Bourbon achterover. Hij pakte de fles Bourbon die hem werdt aangereikt aan en goot wat van de Bourbon in een glas. Hij nam nog een slok ervan. Het brandde in zijn keel maar hij wist van zichzelf dat hij niet wist waar zijn grens bij Alcohol lag. Hij vroeg het zichzelf nog geen seconde af nu. Nuchter was het leven zo... Saai en vervelend. Aangeschoten was veel leuker. Hij stapte van de kruk af en wandelde als een gewoon mens naar de banken toe die in het midden stonden. Hij ging zitten op een van de sofa's en leunde achterover. Het was rustig, zelfs voor een zaterdag. Hij zag maar enkele mensen hier. Waar was iedereen heen? Of hadden de mensen geen zin om hier te komen? Hij nam nog een slok van zijn Bourbon en keek naar de nu halflege fles. Was hij nu al halverwege? Hij fronste, deze fles was zonet nog vol geweest. Dat wist hij zeker. Misschien dronk hij wel een beetje veel maar het maakte hem nu niks uit. Hij grimaste en legde zijn voeten op de bank alsof hij thuis was. Ja, dit was prima te doen zo. En als hij een mede scholier zou tegenkomen zou hij die wel een drankje aanbieden. Mits deze dronk. Veel scholieren dronken maar hijzelf vond dat hij bescheiden dronk. Hij had alleen ruzie met Mike over sigaretten of Alcohol. Wat beter was. Wat was het toch een vreemde vogel. Maarja, je had het zelf niet voor het zeggen wie je ontmoette van tevoren.

Het was zeker niet de eerste keer dat hij zich hier verschanste, maar waarschijnlijk wel de eerste keer dat hij hier alleen was. Meestal had hij wel een meisje op de kop weten te tikken om mee te nemen. Nee, hij was geen player of zo. Maar hij had gewoon geen zin in een serieuze relatie. Dus dan kwam dit hem goed genoeg uit. Zijn lichte ogen keken rustig rond. Hij was nog maar een half uurtje binnen. Het was stil hier binnen, stiller dan normaal in ieder geval. Hij vroeg zich af waar de rest was gebleven. Meestal was Zanzibar tot aan de nok toe vol. Nu waren zelfs de druk bezochte sofa's vrij. Luciano geeuwde achter zijn hand, als het zo door ging kon hij beter meteen terug gaan naar zijn kamer. Zelfs daar was het interessanter dan hier. Hij sloeg zijn zoveelste Sangria achter over en vroeg zich af of hij niet aan wat sterkers moest gaan beginnen. Hij voelde zich iets wat licht in zijn hoofd, maar dat maakte niet zoveel uit. Zijn alcohol grens was vrij hoog, en hij zou van Sangria niet snel dronken worden.
Met een klap legde hij een briefje van $20 op de bar en bestelde een fles Grappa, een echte Italiaanse drank. Hij was er verknocht op, maar wist dat hij van dit spul niet te veel moest drinken. Hij schonk een glaasje in en pakte zowel het glas als de fles. Iemand had zijn interesse getrokken.
De jongen zette zijn glas op het tafeltje, en de fles ernaast. Hij legde zichzelf lekker lui achterover en plaatste zijn voeten op het bankje. Heerlijk lui, zo moest het leven zijn. De jongen die naast hem zat leek even oud te zijn als hem, maar of het waar, geen idee. Luciano keek onder de rand van zijn hoed naar de jongen rechts van hem, hij dronk zo te zien. Hij keek wat beter en zag dat het Bourbon was. Hij kende de naam, maar niet de smaak. Nou ja, voorlopig zou het wel bij zijn Gappa houden. Na zijn derde glas Grappa achterover te hebben geslagen, en na zichzelf eens goed uitgerekt te hebben, zette hij zijn hoed weer goed op zijn hoofd en stak zijn hand uit naar de jongeman naast hem. 'Luciano. Luciano Crinamorte,' stelde hij zichzelf kalmpjes voor.

Hij staarde naar zijn fles Bourbon. Hij kende weinig mensen die het dronken. Toen hij weer rondkeek bleef zijn blik hangen bij een jongen. Deze had blond (?) haar. Hij zakte wat verder onderuit op de sofa. Hij keek naar de inhoud. Toen hoorde hij wat geluiden achter zich. Hij besteedde er niet zo veel aandacht aan. Hij keek ietwat knorrig op toen de jongen voor hem op de andere sofa ging zitten. Ja, hoor. Er moest weer eens iemand babbelen. Hij fronste toen hij de fles in de handen van de jongen zag. Gappa. Hm, dat was op zich zo slecht nog niet. Toen stelde de jongen zichzelf voor na zich uitgerekt te hebben en stak zijn hand uit. Hij stelde zichzelf voor als Luciano Crinamorte. Hij trok zijn wenkbrauwen op en gaf hem een stevige hand zoals hij altijd deed bij basketbal tegen een ander team. De handdrukken konden soms wel eens wat uitlopen tot blauwe plekken maar dit was geen wedstrijd; Dit was gewoon een ontmoeting. Hij dacht even kort na. Ach, waarom ook niet. 'Ian, Ian Somerhalder. Maar zeg maar gewoon Ian. Misschien dat je me nog op het Basketbal veld ziet als Power - Forward' zei hij toen en haalde een hand door zijn bruin/zwarte haar heen. Hij stak een hand in zijn lederen jack en nam de jongen van top tot teen op. Waarschijnlijk ook een nieuwe student die wegwijs gemaakt moest worden. Hij grijnsde nu schaapachtig en keek naar de bar waar het wat drukker begon te worden. Eindelijk werdt het dan toch druk op de late avond. Zijn vingers vonden de sleutel van zijn Porsche en haalde die uit zijn jaszak en hij begon ermee te spelen. Hij deed dat bijna altijd als hij niks te doen had. Toen keek hij weer naar zijn fles Bourbon. Hij pakte die weer vast en nam nog een flinke slok. Dronken worden was niet iets wat hij geweldig vond maar dat maakte alles wat gemakkelijker zo nu en dan. Hij wist dat sommige mensen nooit in de kroeg wilden komen maar hijzelf was daar meestal wel te zien. Vandaag was een van die keren en deze keer had hij iemand die met hem wilde praten. Meestal was hij gewoon zo bezopen dat hij niet eens wist dat mensen tegen hem aan het praten waren. Maar deze Luciano had geluk. Hij was nog maar net begonnen met drinken. Hij stopte zijn autosleutels weer terug en keek toen naar de jongen. Wilde deze alleen praten of wat was precies zijn bedoeling?

Kortheid O.o