Al screwd up. please let my die

Het had niet veel gescheeld of ze was daadwerkelijk in slaap gevallen, de muur stond een stuk beter dan de plastic stoelen die door het ziekenhuis verspreid stonden. Het was Vince stem die haar er voor behoede, geheel weg te zakken. De bezorgdheid in zijn ogen ontging haar niet. Waarom zou hij zich in hemelsnaam zorgen om haar maken? Dat was nergens voor nodig. "Ja, ik ben alleen moe het is vannacht niet echt van slapen gekomen." zei ze zacht. Het feit dat ze de nacht ervoor ook al nauwelijks had geslapen, en dat ze zo weinig at dat ze nauwelijks energie had liet ze voor het gemak achterwege. Dat ging hem niks aan. Bij zijn voorstel naar huis te gaan aarzelde ze even, aan de ene kant sprak het haar tegen. Want dan zou hij hier alleen achterblijven, aan de andere kant zou ze het stemmetje in haar hoofd eindelijk stil kunnen krijgen door het te geven wat hij wou. En dan zou ze eindelijk kunnen slapen. "maar dan ben jij hier alleen. Ik red het nog wel een paar uurtjes, wat maakt het nog uit?" zei ze, maar Vince leek niet van plan toe te geven hij liep naar haar toe en sprak haar streng toe. Ze knikte zacht, ze had het idee dat het niet veel uit zou maken wat ze zou zeggen. Hij zou voet bij stuk houden en ze wist van zichzelf dat ze op een moment als deze niet veel tegen hem in zou kunnen brengen. De knuffel die hij haar gaf kwam totaal onverwacht, maar het voelde niet verkeerd, zeker niet. Ze glimlachte zachtjes, zag dat er en blos op zijn wangen was verschenen toen hij haar los liet. Onzeker beet ze op haar lip. Ze schudde zachtjes haar hoofd, als reactie op zijn woorden. "Geen probleem." zei ze zacht, waarna ze met haar hand een pluk van haar donkere haar uit haar ogen streek. "Geen stomme dingen doen." zei ze zacht, waarna ze hem aarzelend een kus op zijn wang gaf. Nu was zij degene die zijn blik ontweek, en een lichte blos op haar wangen voelde komen. "Ik zie je wel weer." Met een kleine glimlach op haar gezicht keek ze hem aan, waarna ze zich omdraaide en langzaam het gebouw uit liep. Zodra ze buiten was begon ze te rennen, als ze door zou rennen zou het niet heel lang duren voor ze kon gaan slapen. 6 km dat was zo gedaan, althans dat hoopte ze. Zou Vince de snoertjes nog terug in zijn arm stopen? Ze betwijfelde het.

[Topic uit]