Zwemmen

Logan keek met een kalme blik naar enkele leerlingen die in zijn klas zaten en die juist ook in het zwembad waren, maar hem bekeken alsof hij een vreemde was. Ja, hij was fel veranderd sinds vorige keer maar dat kwam merendeels doorwat er thuis in Florida gebeurd was. Zijn ouders hadden hem letterlijk op straat gezet, nadat hij de hardste klap ooit tegen zijn kaak had ontvangen. Zijn moeder was in tranen uit gebarsten en zijn vader werd gewoon helemaal paranoïde. Hij liet zich zakken op een van de ligstoelen en legde zijn handdoek even naast zich, vervolgens wreef hij kort door zijn half lange haren, nog iets wat veranderd was. Zijn uiterlijk, kledij enzo vroeger dan waren meestal nog iets vrolijker eveneens als zijn houding, maar door gebeurtenissen had hij zijn rebelse kant gaan ontdekken en had hij gewoon zijn stijl veranderd, had hij een piercing door zijn lip, en een onder zijn lip. Ook had hij op zijn pols een soort van tatoeage laten zetten, gewoon als teken dat hij echt anders was geworden, dat hij zijn tja ware ik eindelijk had leren kennen. En misschien was het wel nodig, maar ten koste van zijn familie te verliezen en ook zijn vrienden die het niet accepteerde, dat was iets wat hij niet verwacht had. Maar dat was het nadeel van christelijke ouders die niet in zoiets als homoseksualiteit geloofde. Ach, vrienden zou hij wel weer opnieuw gaan maken. Familie niet echt maar ja, dat zou na een tijd misschien wel goed komen. Op zijn neus stond een zonnebril aviator stijl dan wel, ergens paste het gewoon in het plaatje, zijn haar hong wat over de bril. Voor de rest had hij een van zijn favoriete zwem shorten aan, en gewoon zijn slippers. Naast hem lag zijn sportzak waar hij zijn shirt in had gegooid en de rest van de nodige spullen die hij nodig had.
[Jay und me]

In een blauwe zwemshort en zijn standaard zonnebril liep Jay het zwembad binnen. Buitenbad dan, want binnen was het hem te heet. Vooral met het weer dat er nu was, al was het altijd heet in Santa Monica. Een van zijn vrienden zij lacherig wat terwijl de ander een plek aanwees. "Uhu, naast die dikke man zeker.." zei hij toen, "Ik wil uitzicht!" riep hij uit met een grijns. Een brede glimlach was rond een van de andere jongens zijn mond te zien, waarnaar hij Jay's schouders vastpakte en hem een paar graden naar rechts draaide, waar een vrij plekje was. Het was vlakbij een boom en het zwembad, dus je hoefde maar een - misschien twee - meter te lopen, wou je gaan zwemmen.
Hij jogde er even heen en gooide zijn blauwe handdoek uit over het gras, net naast de schaduw van de boom, zodat hij nog wat zon kreeg. Hij krabde even op zijn achterhoofd voordat hij ging liggen. "Oke, jullie doen maar.. Ik ga genieten van de zon." zei hij rustig en wuifde de twee jongens met zijn hand weg. Ze grinnikte en doken beide het zwembad in. Hij bleef op zijn rug liggen, terwijl hij wat gedachten door hem heen liet gaan. Ergens begreep hij niet waarom zijn hart zo gebroken voelde, afgewezen.. Het was misschien dan niet zo, maar dat was dan juist de vraag. Waarom had hij last van dat gevoel, als er niks was gebeurd?
Zijn vrienden keerde terug en raakte hem aan. Hij keek op en leunde op zijn ellebogen. "Jaaaa?" vroeg hij toen rustig, terwijl zijn ogen zich op hun richtte. Al zouden ze dat niet zien, in verband met die zonnebril op zijn kijkers. "Is dat niet die gast van jou?" Jay keek toen pas echt goed, terwijl enkele jongens naar die gast wezen. Hij sprong op en 'sloeg' als het ware hun wijzende vingertjes neer. "Doe nou niet," snauwde hij zachtjes. "Het moet niet lijken alsof het me wat doet."

Logan wreef even door zijn haren en staarde even kort naar de grond, al was dat niet echt opmerkbaar voor enig voorbij ganger. Uiteindelijk stond hij op en wreef kort over het sixpack dat hij eindelijk had gecreërd, al was dit er nog maar een kleintje. Maar ja, je moest ergens beginnen toch. Logan zette zijn bril af en legde die neer op de stoel vervolgens draaide hij zich even om en zag even wat jongens die naar hem wezen waardoor hij zijn wenkbrauw optrok, er waren wel een paar dudes bij die niet mis waren. Maar dan nog, hij zou zich niet tot hen wendde, merendeels omdat Jay nog steeds in zijn hoofd rond spookte. Wat raar was, want hoe lang had hij hem al niet meer gezien? Veels te lang. De jongen keek niet echt verder naar de jongens, maar hij keek ook niet echt ver genoeg een paar had hij er niet opgemerkt maar ja. Aangezien hij nu wat mensen voelde staren door het gewijs van de jongens rende hij op het water af en dook daar vervolgens in. Met een sierlijke boog dook hij het water in, toen hij het wateroppervlak echter raakte voelde hij zich voor enkele momenten zo vrij als een vis. Hij kwam weer boven water en schudde zijn haar even uit. Twee handen omsloten een van zijn benen, hij hoorde gelach wegsterven toen hij onder water werd getrokken door die twee handen, zijn lichaam werd meegetrokken hoewel hij verdwaasd met zijn andere voet tegen de twee handen trapte maar het leek niets uit te halen. De handen lieten uiteindelijk los, en toen hij naar boven wou zwemmen werd hij onder water geduwt door diezelfde twee handen alleen waren die ditmaal op zijn hoofd geplaatst. Zonder erbij na te denken plaatste Logan zijn handen zelf op de armen van de jongen en begon er wild aan te trekken. Oké, serieus wie dit ook was zou hij zometeen een klap gaan geven. Komop, het was laf hem aantevallen in de rug. Dus die dude, zou zo meteen een flinke uitbrander gaan krijgen als hij los was geraakt toch.

"Waarom niet?" vroeg de jongen toen. Jay fronste even, terwijl hij zijn antwoord uitstippelde. De jongens keken hem verwachtingsvol aan en hij knikte toen even. "Kijk, als het lijkt alsof ik hem nodig heb, dan is het toch niet meer spannend?" de jongens keken hem vreemd aan en knikte toen even - al merkte hij duidelijk dat ze het er niet mee eens waren. Zijn blik bleef lichtelijk rond de jongen hangen, terwijl hij probeerde vast te stellen of dat hem was of niet. Zo ja, dan was hij ontzettend veranderd. En hij wist niet of hij het zo leuk vond. De jongen had piercings en een tattoeage op zijn pols, iets wat hij zelf nooit echt had kunnen waarderen. Hij hoorde een boel gespetter vervolgd door zijn vrienden die omkeken.
Een jongen werd half verdronken in het zwembad en al gauw herkende hij de gast als die ene die zo op Logan leek. Hij ging zelf niet die gast redden, hij was geen heldhaftig typ. Hij was zelfs zo slap als een rietje en hij wou zijn gezicht niet graag op het spel zetten. Zijn vrienden keken hem even aan en rende toen wel het zwembad in, om vervolgens de jongens om de haren te vliegen. Zelf stond Jay er een beetje hulpeloos bij, twijfelend of hij zijn vrienden zou volgen om hun te stoppen, of "Logan" gewoon zou laten verdrinken? Hij wist niet eens zeker dat het hem echt was.. Dat was het dan toch niet waard? Gedachten vlogen door zijn hoofd waarna hij ging zitten, terwijl hij toekeek hoe zijn vrienden de twee jongens van de ander afhaalde. Het leek wel een soort groepsverkrachting. Een brede grijns verscheen rond zijn gezicht, maar al gauw liet hij die zakken. Wat als het echt Logan was? Dan liet hij hem nu toch stikken ...?

De adem werd hem bijna ontnomen tot hij de jongen zich weer voelde weg trekken. Inmiddels was ook de andere jongen van hem afgetrokken. Logan voelde zich slap, al toonde hij nog zo sterk binnen in hem was hij nog steeds diezelfde jongen als eerst, alleen was hij nu iets wat anders geworden dan voorheen. Voor hij het zelf door had werd hij het water uit gesleurd en vielen zijn ogen dicht. Hij vertrok geen spier meer, de ademnood van zonet had hem de das omgedaan, plus de overvloed van water die hij dan nog eens binnen had gekregen. Hij werd neergelegd op de rand van het zwembad en verscheidene personen bogen over hem, een jongen met pikzwarte haren boog zich over zijn lichaam heen en zette vervolgens zijn handen op de borst van hem en begon verscheidene malen hem te reanimeren. Nog geen minuut later schoot Logan overeind en begon hij fel te kuchen. Hij knipperde een paar keer verwoekerd met zijn ogen, zijn blik was dankbaar gericht op enkele personen om hem heen, zo ook de jongens die hem praktisch hadden gered en de jongen die hem zonet weer leven had ingeblazen. Wankelend kwam hij overeind en liet zijn blik even over enkele mensen gaan die alles hadden zien gebeuren. Tot hij een jngen voorbij kwam, een jongen met blond haar. Keek hij nu recht in de ogen van Jay? Verstard bleef hij staan, dit kon niet. Had hij alles nu zien gebeuren? Of was hij er maar net. Verdwaasd wandelede hij weer richting zijn lig stoel en liet zich daarop neerzakken. Even haalde hij zijn mobiel uit zijn broekzak en staarde met een lege blik naar de display. Zonder erbij na te denken stond hij weer op en liep hij in een rechte baan op Jay af, hoe dichter hij kwam hoe zekerder hij werd. Dit was zijn kamergenoot. Uiteindelijk bleef hij voor hem staan en keek hem lang aan, wat nu? Hij tilde zijn hand op en legde deze kort op de wang van Jay en streek er zachtjes over. 'Het spijt me.' Fluisterde hij zacht. Logan slikte even en haalde diep adem. Aarzelend beet hij op zijn onderlip en sloeg zijn blik vervolgens weer neer. 'Ik heb je gemist.' Volgde er al even zacht op.