Beamer, Benz or Bentley

In zijn gloednieuwe BMW Beamer reed Lyron de boulevard van het strand op waardoor hij enkele blikken op zich geworpen kreeg. De jongen hield ervan om de aandacht van mensen op een belachelijke manier als deze te trekken maar was vooral blij met het uiterlijk van zijn favoriete wagentje en de kracht van de motor. Hij parkeerde het ding op een persoonlijke parkeerplaats en zette de auto op slot met een simpele druk op een knop. Heerlijk vond hij het, dat al het harde modellenwerk en de bijbaantjes zich eindelijk uitbetaalden. En nu had hij een auto, die hij waarschijnlijk over minder dan een jaar al weer zou verkopen. Ach, hij kon er nu eenmaal niets aan doen dat hij snel op dingen uitgekeken was.
Lyron had een oude vakantievriend Ty opgebeld. Hij had de jongen leren kennen toen deze in Italië op vakantie was, en was er pas achtergekomen dat deze ook in Santa Monica zat. Genoeg redenen voor Lyron om hem op te bellen en even wat bij te praten, want naar zijn mening hadden ze elkaar al veel te lang niet meer gezien. Hij ging zitten aan de bar van een luxe en vooral in het wit gemeubileerde club en bestelde hier een Martini, terwijl hij op Ty aan het wachten was.

[Ik & Ty . Anderen met toestemming !]

Netjes parkeerde hij zijn auto in het daarvoor bestemde vak. Toen hij uitstapte en de deur had dicht gegooid viel zijn oog meteen op een grote BMW. Bewonderend liep hij er omheen. Op zijn eigen auto was hij al trots geweest, alleen deze BMW was nog wel even wat beter, hij grijnsde, het zou hem niks verbazen als de auto van Lyron was. Het telefoontje van Lyron had hem heel erg verrast, hij had geen idee hoe zijn vakantie vriend hier terecht was gekomen, aangezien hij helemaal uit Venetië kwam. Toen ze elkaar hadden ontmoet hadden hij en Lyron het meteen kunnen vinden. Er was zo veel dat hij nog niet wist, hij wist niet eens dat Ty een vriendin had. Waarschijnlijk zou Lyron het niet verwachten, aangezien hij toen hij Lyron ontmoet had nog een single was en alleen al die vakantie veel meiden had gehad. Zijn mondhoeken krulden omhoog, dat was een mooie vakantie geweest. De club waar ze hadden afgesproken was hem nog onbekend, maar hij wist wel waar hij ongeveer moest zoeken. Na een paar minuten had hij hem gevonden. De club was luxe en wit, een uitstekende plek, meende hij. "Lyron!" Riep hij toen hij zijn oude vriend aan de bar spotte, hij had hem meteen herkent aan zijn donkere haar en zijn houding. Snel liep hij met een brede lach op zijn gezicht naar hem toe. "Niks veranderd jij.." mompelde hij vrolijk, terwijl hij plaats nam op de barkruk naast hem. Het was goed Lyron weer te zien. Ty was nog maar net hier en had nog niet veel tijd gehad om andere mensen te leren kennen. Er had veel tijd gezeten in het verhuizen en de rest van de tijd besteedde hij eigenlijk vooral aan Ayanna. Hij vermaakte zich tot nu toe perfect met zijn liefje, maar af en toe hangen met vrienden was hij toch wel echt gaan missen hier. Eigenlijk kon hij niet wachten tot Lyron hem uit zou leggen hij in Californië terecht was gekomen.

De jongen staarde wat verveeld voor zich uit, en omdat er verder niemand op dit middaguur aan de bar zat en de bartender nou ook niet bepaald vrouwelijk was staarde hij naar de etiketten die op de vele drankflessen te vinden was. Er waren maar een paar flessen die hij niet erkende en die werden met wat meer interesse bestudeerd, maar over het algemeen vond hij het behoorlijk saai om naar te kijken. Natuurlijk had hij zijn mobiel bij zich en kon hij met gemak Wat's-appen met vrienden en vriendinnen, maar om zo kansloos asociaal te zijn lag ook niet echt in de interesse van de jongen.
Iemand die zijn naam riep deed hem omkijken, en nog voordat hij de jongen zag wist hij wie het was. "Ty!" reageerde hij enthousiast, toen hij het schattige hoofd met het Justin Bieber kapsel waar hij hem vroeger nog zo om gepest had. Nu wist hij wel beter, hoewel het hem moeite kostte niet over zijn kapsel te beginnen. "Nope, niks veranderd. Jij ook niet zie ik." zei hij grinnikend, een opmerking die de behoefte wat over zijn haar te zeggen ook weer geruststelde. Ach, hij kon niet zeggen dat het kapsel hem onsuccesvol bij de dames in Venetië had gemaakt. Erger nog, ze hadden daar nog nooit van Justin Bieber gehoord en vonden het leuk om zo'n typisch Amerikaanse jongen in het midden te hebben.
"Wil je wat drinken van me, jongen?" grijnsde Lyron breed, terwijl hij nog een slok van zijn Martini nam. Een aardig drankje, maar niet iets wat hij graag vaker dronk. Af en toe was lekker, maar zodra hij het meerdere keren gedronken had kreeg hij behoefte aan wat anders. Wiskey bijvoorbeeld, dat was wat lekkerder en was ook een stuk mannelijker.
"Hoe lang ben je hier eigenlijk al? Ik heb je nog nooit eerder gezien.." begon de jongen droogjes, terwijl hij Ty nieuwsgierig aankeek. Zouden de twee het hier weer net zo leuk kunnen hebben zoals ze vroeger in Venetië konden, met drank en meiden en al?

De toon waarop Lyron hem begroette bevestigde dat hij net zo enthousiast was om hem te zien als hij zelf. Ty grijnsde toen Lyron enkel opmerkte dat hij ook niks veranderd was en niets over zijn haar zei. Natuurlijk kon hij zich de vele opmerkingen over zijn haar nog wel herinneren van Lyron en hij was trots op hem dat hij er niks over zei. "Ja prima, doe maar wat." antwoordde hij op het aanbod van Lyron. Ondertussen keek hij de club rond, maar er was niemand die zijn aandacht trok, dus keek hij weer naar Lyron. "Ik ben hier net een week of twee, dus heel gek is dat niet nee." Die twee weken waren voorbijgevlogen en hij was al die tijd eigenlijk meer bezig geweest met dingen regelen en een beetje de buurt verkennen, dan met op school zijn. Hij wist dat hij nu wel zou moeten gaan, want anders zou hij meteen al problemen krijgen, maar hij had het zo lang mogelijk uitgesteld. "Maar wat doe jij hier? Waarom ben je weg uit Venetië?" vroeg hij op een toon waar de nieuwsgierigheid vanaf droop. Venetië was een geweldige plek en hij kon geen reden bedenken waarom je daar weg zou willen. Maar hij nam aan dat Lyron daar vast een goede reden voor had, al konden ze vroeger wel ondoordachte dingen doen samen. "Je knappe Italiaanse kop is vast en zeker heel populair hier?" merkte hij plagend op. In Venetië was hij altijd al in trek geweest bij de meiden, maar Ty gokte dat de meiden hier dat misschien nog wel erger hadden. Ja, zoals Ty dat toen in Italië gehad zou hebben, zou Lyron dat waarschijnlijk hier hebben. Meiden hielden wel van exotische jongens, bedacht hij terwijl er een klein lachje op zijn gezicht verscheen. Wie weet zou Lyron hem ook wel verrassen en hem vertellen dat hij een vriendin had, maar erg groot schatte hij die kans niet. Net als Ty zelf vroeger hield hij wel van de vrijheid. Hij haalde een hand door zijn haar en keek Lyron afwachtend aan, nieuwsgierig naar zijn verhaal..

'Doe maar wat' antwoordde Ty op Lyron zijn aanbod hem wat drinken te schenken. "Twee Bacardi Cola." glimlachtte Lyron vervolgens naar de barman toen deze aangekomen was om hen te bedienen. Het leek hem dat dit wel een goede keuze was om te schenken voor Ty, tenminste, als hij nog zo veel van drank hield als hij vroeger deed. Leuke tijden, vroeger in Venetië, en Lyron vroeg zich af of de twee die tijd hier voort konden zetten. Zeker als het aan hem lag, want eerlijk gezegd was hij de vriendengroep die hun afspraken niet nakwamen behoorlijk zat en had hij gewoon behoefte aan een goede vriend. En wie was beter dan Ty, iemand waar hij het vroeger al goed mee kon vinden? Natuurlijk konden ze uit elkaar gegroeid zijn, maar dat lag dan zeker niet aan Lyron: hij was eigenlijk nog practisch gezien hetzelfde als vroeger. Op een kleine misser genaamd Emilie na, zij was nog een tijdje zijn vriendin geweest. En deze misser werd hem meteen afgestraft, ze ging er namelijk vandoor met zijn beste vriend. Hij merkte dat zijn gezichtsuitdrukking steeds grimmiger werd maar dit verdween toen de barman twee Bacardi Cola voor hem neer zette, waarvan hij er eentje naar Ty toe schoof.
"Waarom ben je eigenlijk hier op school gegaan, en niet op een school in Seattle? Had je behoefte aan een plek onder de zon?" vroeg Lyron hem zachtjes grinnikend, enigszins nieuwsgierig of dit daadwerkelijk de reden was waarom hij naar hier verhuist was. Hij besefte nu pas hoe geniaal hij het vond dat Ty en hij allebei naar dit gebied verhuist waren, hoe toevallig het was. Iemand uit Amerika die naar Californië verhuist en iemand uit Europa, die verhuist was naar een plek waar het eigenlijk net zo zonnig was als thuis. Hoe geniaal toevallig..
"De meiden thuis kwamen zo ongeveer mijn keel uit.. Ze waren heel lief, maar ze waren makkelijk.. En ik had zo ongeveer ieder meisje zonder kleding gezien, ik wilde wat nieuws. En er was iets van een weddenschap.. Ik moest een meisje versieren en als dat niet lukte moest ik naar Amerika verhuizen. Wist ik veel dat het meisje in het complot zat en dat het een sneaky manier was van mijn vrienden om de grootste concurrent daar weg te krijgen.." vertelde hij, waarna hij kort lachtte. Ty heeft Lyron tijdens de vakantie goed genoeg leren kennen om te kunnen vertellen dat Lyron elke weddenschap aannam en dat het heel moeilijk voor de jongen was om er eentje af te slaan. Dat wisten zijn vrienden maar al te goed, jammer genoeg. Lyron moest lachen om de volgende woorden van Ty. "Zoals jij het in Italië had, heb ik het hier." antwoordde de jongen met een grijns op zijn woorden. Het klonk misschien wat vreemd voor een buitenstaander maar Ty zou hem vast wel begrijpen.

Blijkbaar wist Lyron nog wel dat Ty van drank hield, anders zou hij vast geen twee bacardi cola bestellen midden op de dag. Het was prettig hier iemand te hebben die al wist hoe je in elkaar zat, dat maakte het omgaan met elkaar veel makkelijker. De blik van Lyron leek steeds grimmiger te worden en net toen Ty er iets over wilde vragen, verdween die blik al weer. Het glas dat Lyron hem toeschoof nadat de barman de glazen voor hen neer had gezet, pakte hij met een vriendelijk knikje aan, om het vervolgens meteen aan zijn lippen te zetten. Na een paar slokken gedronken te hebben zette hij het weer op de bar, zodat hij de vraag kon beantwoorden. "Mijn school ging dicht en precies wat jij zegt, ik had wel behoefte aan een plek onder de zon." beaamde hij met een glimlach. Dit was misschien wel het moment geweest om te zeggen dat hij niet alleen hierheen was gekomen, maar dat hij zijn vriendin mee had genomen, maar iets vanbinnen zorgde ervoor dat hij het verzweeg. Ondanks dat hun relatie nog geen half jaar oud was, had hij Ayanna zo ver meegekregen om met hem mee te komen, maar tegen Lyron deed hij het gewoon voorkomen alsof hij alleen was verhuisd. Als het weer zou worden als vroeger met Lyron, zou het niet echt goed worden voor zijn relatie met Ayanna, maar hij zou wel zien hoe het zou lopen. Met een grijns op zijn gezicht luisterde hij naar Lyron zijn antwoord, al verdween die grijns toen hij vertelde wat zijn vrienden geflikt hadden. "Shit joh, wat een matennaaiers zeg." zei hij hoofdschudden tegen hem. Zelfs Ty wist dat hij nooit een weddenschap afsloeg, dus dat zouden zijn vrienden uit Italië ook geweten hebben. Lyron bevestigde met zijn volgende woorden het idee van Ty, Lyron had inderdaad hier wat Ty in Venetië had gehad. Eventjes lachte hij er hardop om, maar daarna pakte hij zijn glas weer op, om een paar slokken van de heerlijke drank te nemen. "Dus je hebt het wel goed voor elkaar hier zo?" reageerde hij met een brede grijns op zijn gezicht. "Je date vast met het knapste meisje van de school en je bent zeker promking?" grapte hij plagend tegen Lyron. Ja, de jonge italiaan tegenover hem zou vast al zijn zaakjes goed op orde hebben hier in Californië. Het schoot door hem heen hoe klein de kans was dat ze precies op dezelfde school terecht gekomen waren. Als hij niet zo onwijs nuchter was geweest, had hij het als 'het lot' bestempeld.

Ty zijn school ging dicht? En dat was geen reden om de feesten? Iedere school die gesloten werd was een reden voor feesten, toch? Lyron grinnikte zachtjes om zijn eigen gedachtes, en nam nog een slok van het heerlijke drankje dat voor zijn neus lekker stond te wezen. "Waarom ging je school dicht? Was je je school zo aan het terroriseren, Ty?" vroeg de jongen met een brede grijns op zijn gezicht. Dat de jongen behoefte had aan een plek onder de zon was niet vreemd, iedereen hield wel een beetje van zon. Tenzij je zo'n Gothic was, die hadden een soort erecode onder hun soortgenoten: een bleke huid was verplicht. En precies daarom had Lyron het perfect gehad in Venetië: er kwamen een hoop oude lullen maar ook heel veel beeldschone westerse vrouwen, die een tijdelijk plekje onder de zon nodig hadden. En die vrouwen hadden heel toevallig een zwak voor de typische Italiaanse charmeur, wat dat betrefd was hij er daar net zo goed af als hij hier was. Ach, het leven was goed voor een Italiaan.
Een korte periode van zwijgen viel in het gesprek, een periode waarin Lyron zo goed als voor zich uit keek. Toen hij een vlugge blik opzij wierp naar Ty merkte hij dat de jongen ergens mee leek te zitten, het leek alsof er iets was wat Lyron nog niet wist, maar simpel als hij was vond Lyron dat alles wel op zijn tijd kwam. Ty zou het hem vertellen als hij het wilde en als het moment goed was. "Ja, vertel mij wat." reageerde Lyron wat nors toen Ty het pijnlijke stukje precies aanstipte, zeggende dat zijn vrienden maatenaaiers waren. "Ach, beter dat dan dat ik nog jaren bevriend met ze was zonder te weten dat ze eigenlijk een bloedhekel aan me hadden." grijnsde hij, woorden die hij echt meende.
"Jep. Ik word slapend rijk. Rijk van vrouwen, that is." grinnikte Lyron, hij wilde niet al te arrogant overkomen op Ty. Maar eigenlijk was het ook niet bepaald een overdreven waarheid en was Ty een oude vriend, dus hoefde hij geen indruk op hem te maken. "Nope, ik date niet.. Wil het eigenlijk wat rustiger aan doen, heb nog wel een paar leuke nummers voor je. Ik ben wel promking geworden dit jaar, toevallig." glimlachtte Lyron. "En jij? Nog wat geniaals gebeurt in de tussentijd dat ik je niet heb gesproken?" vroeg Lyron, hijzelf had in ieder geval wel een paar komische verhalen om Ty te vertellen..

Hij schudde lachend zijn hoofd, nee, Ty was best een redelijke leerling eigenlijk. "Nee, al was dat wel een mooi verhaal geweest. Ik niet precies hoe het zat, iets met dat er te veel scholen in een klein gebied waren." antwoordde hij. Heel erg vond hij eigenlijk niet, zo geweldig was de school niet en het was een perfecte kans om weg te komen uit Seattle. En wie zou er nou niet in Californië naar school willen, het perfecte leven leiden? Even keek hij meelevend naar Lyron, man, wat zou hij boos zijn als zijn vrienden hem zoiets flikten. Terwijl hij naar Lyron's woorden luisterde knikte hij instemmend, hij moest inderdaad maar blij zijn dat hij van ze af was. "Klopt helemaal. Waarschijnlijk waren ze stik jaloers op ze." zei hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Ja, waarschijnlijk zouden zijn vrienden gewoon jaloers zijn op hem, dat hij altijd de meiden wegkaapte. Zachtjes grinnikte hij toen Lyron bevestigde dat hij veel vrouwen had. Voor een ander zou het misschien arrogant overkomen, maar Ty wist dat het waar was, hij kende het zelf ook. Heel verbaasd was hij niet dat Lyron niet aan het daten was, hij was meer verbaasd geweest als dat wel zo was, want hij wist wat voor een casanova hij was. Lachend schudde hij zijn hoofd. "Hou die telefoon nummers maar voor als je een keer een saaie avond hebt!" wees hij het aanbod subtiel af. Hoewel Ty als grapje had gezegd dat hij vast promking was geworden, had hij niet verwacht dat het echt zo was, maar heel verrassend was het niet. Na Lyron zijn laatste vraag keek Ty hem even schattend aan. Uiteindelijk haalde hij zijn schouders op en keek Lyron met een grijns aan. "Je raadt nooit wat er is gebeurd, ik heb een vriendin." Snel wierp hij een blik op Lyron zijn gezicht, nieuwsgierig naar zijn reactie, voor hij vervolgde: "Ze is met me meegekomen naar Santa Monica. We hebben bijna 6 maanden." Uiteindelijk gaf hij maar zo veel mogelijk informatie. Even keek hij schuldig naar Lyron, maar die uitdrukking vervaagde en er speelde al snel een klein glimlachje rond zijn lippen. Voor het eerst sinds al die tijd dat hij met Ayanna samen was, verlangde hij weer even naar het leven als vrijgezel. Heerlijk doen met meiden wat je wilde, zonder je ergens schuldig over te voelen. Stiekem had hij zin zo'n avond met Lyron, maar hij wist dat hij dat Ayanna niet aan kon doen. Ty hield nog steeds net zo veel van uitgaan en drank als toen hij single was, het enige verschil was dat hij van de meiden af moest blijven..

"Niet eens.." zei Lyron lachend terwijl hij zijn hoofd schudde. De manier waarop hij zich in Venetië had gedragen had hem toch enigszins doen denken dat hij thuis ook niet zo'n heilig boontje was. Hoewel, vandalisme? Ty was niet echt een persoon die auto's en voorwerpen van anderen zou verbranden of vernielen. Misschien was dat wel de reden dat de twee het zo goed konden vinden met elkaar, Lyron hield namelijk helemaal niet van het vernielen van spullen. Vernielen van jezelf was acceptabel, zo verwachtte Lyron dat zijn lever het rond zijn veertigste zou begeven als zijn liefde voor alcohol zou voortduren.
"Waarschijnlijk wel." zei Lyron, een zelfvoldaan grijnsje verscheen op zijn gezicht. "Maar wat heb je aan vrienden die hun jaloezie zo ver laten gaan?" zei hij vervolgens hoofdschuddend. Nee, hij was beter af zonder hen. Toch mistte hij de lol die hij met hen kon maken af en toe behoorlijk, maar Ty hier zou een prima vervanging kunnen zijn. Een verbétering zelfs, aangezien Lyron het voorgevoel had dat hij en Ty een stuk gezonder met elkaar omgingen dan Lyron met zijn oude vrienden deed. En natuurlijk was Lyron jaloers op Ty geweest, terug in Venetië, omdat hij zo'n plotelinge populariteit had die zelfs Lyron niet bij kon benen. Maar Lyron was nooit op wraak uitgeweest zoals zijn vrienden waren en had hem zéker niet op zo'n oneerlijk en brute manier weggestuurd. De klootzakken.
Lyron keek Ty vanuit zijn ooghoeken aan toen hij het aanbod van Lyron afgeslagen had, er was iets mis.. Er was iets goed mis! Dit was niet de Ty die Lyron kende, die zou zoiets nooit afgeslagen hebben. Het was vast een kloon, een Aliën. Ja, dat klonk logisch. Lyron nam nog een slokje van zijn drinken maar besefte dat deze bijna op was, dus gebaarde hij de barman dat hij er nog twee wilde. Niet voor Lyron zelf natuurlijk, maar eentje voor Lyron en eentje voor Ty. Uiteindelijk kwam de waarheid boven water: Ty had een vriendin. "Ze moet vast bijzonder zijn wilt ze je solidair houden voor zes maanden." grijnsde Lyron, zijn manier van complimenteren. "In ieder geval meer bijzonder dan Emilie, zij hield het bij mij 2 maanden vol." voegde hij er lachend aan toe, terwijl hij het nieuwe glas tussen zijn duim en wijsvinger hield en de vloeistof en ijsblokjes hierin rond liet draaien. "Ik wil haar wel ontmoeten, of durf je dat niet aan?" zei hij, terwijl hij Ty met een brede grijns aankeek. Natuurlijk zou hij Ayanna nooit af willen pakken van Ty en zou hij afstandelijk doen zodra hij door had dat Ayanna en hij iets meer dan vrienden werden. Ty wist dit misschien niet, en juist daarom wilde Lyron zijn reactie graag zien.
"Dus, geen leuke avondjes zonder grenzen meer voor je?" mompelde Lyron droogjes, en hoewel hij het zonder moeite had gezegd vond hij het ergens toch wel jammer dat Ty nu vastgeboeid was en niet meer zoals vroeger kon zijn. Aan de ene kant omdat hij het niet kon laten egoïstisch kon zijn: hij zou de leuke avonden met hem missen. En aan de andere kant omdat hij écht medelijden had met Ty dat hij niet meer van zulke nachten zou kunnen hebben. Natuurlijk kon hij ook nog verliefd zijn op het meisje, wat het tweede weg zou doen vagen. Want als je verliefd was wilde je niets liever dan solidair zijn, of.. dat was hem verteld. Echt zeker was hij er niet van. Lyron grijnsde en nam nog een slok van zijn drinken.

[Een extra lange post voor jou >=D..]

Zachtjes lachte hij mee met Lyron, nee, hij hield school en zijn ware karakter eigenlijk gescheiden. Als je hem zo zou beoordelen zou je het niet denken, maar Ty haalde graag hoge cijfers. Misschien kwam het omdat hij geld gewend was en er zeker van wilde zijn dat hij een goede baan zou krijgen, maar school was behoorlijk belangrijk voor hem. Al was dat soms een lastige combinatie met drank en feesten. Het zelfvoldane grijnsje dat na Lyron's woorden op zijn gezicht verscheen, was iets wat Lyron kon hebben. Natuurlijk wist Lyron dat hij er goed uitzag en de meiden allemaal als een blok voor hem vielen en op de één of andere manier maakte dat het oké voor hem om zichzelf goed te mogen vinden. Ty wist wel dat het ook deels grapje was, maar dat er toch een kern van waarheid in zat, in zijn zelfvoldaanheid. Hoofdschuddend haalde hij zijn schouders op, tja, wat had je eraan, niks gewoon. Dat soort mensen kon je geen vrienden noemen. "Bijzonder is ze zeker." antwoordde hij met een brede lach, zoals Lyron had gezegd was dat inderdaad wel nodig, anders had hij het nooit zes maanden met dezelfde meid uitgehouden. Het nieuwe glas werd voor hem neergezet en Ty pakte het meteen op, om wat slokken van de heerlijke drank te kunnen nemen. "Joh, 2 maanden is hartstikke lang voor jouw doen!" antwoordde hij met een grijns, hij wist niet hoe gevoelig het onderwerp nog lag bij Lyron, maar hem kennende kon hij wel tegen zo'n grapje. Gelukkig was hij niet het type om meteen uit zijn slof te schieten of gewoon niet tegen grapjes over dat soort onderwerpen te kunnen. Terwijl hij zijn lach in probeerde te houden zette hij een serieus gezicht op, om met diezelfde serieuze blik zijn hoofd te schudden. "Nee ik denk niet dat ik dat aandurf eigenlijk." Het was duidelijk dat Ty altijd gefaald had in drama op school, want zelfs dit kon hij niet serieus zeggen. Bij de laatste paar woorden stond er alweer een verraderlijke grijns op zijn gezicht. "Tuurlijk mag je haar ontmoeten, als je beloofd je charmes niet te veel op haar los te laten." grapte hij met een knipoog tegen hem. Eigenlijk was hij heel erg nieuwsgierig naar hoe Ayanna op Lyron zou reageren. Toen Ty haar voor het eerst ontmoeten had ze niet geweten hoe ze met al zijn complimenten spontaniteit om had moeten gaan. Volgens hem was ze best wel onder de indruk geweest en daarna als een blok voor hem gevallen. Lyron bezat dezelfde spontaniteit en was net als hij goed in een meisje versieren. Ja, die situatie zou hij wel eens willen meemaken. Daarbij vertrouwde hij Lyron zeker goed genoeg om te weten dat hij Ayanna nooit van hem af zou pakken. Hij was wel een betere vriend dan dat. Ietwat beteuterd schudde hij zijn hoofd, nee niet dát soort avondjes waar Lyron duidelijk op doelde. Uit de toon waarop hij het zei kon hij niet veel ophalen, maar hij schatte dat Lyron het net als hij ook wel jammer vond. "Vergis je niet Lyron, feesten en drinken kan ik nog steeds." zei hij uiteindelijk grinnikend tegen hem, terwijl hij zijn glas drinken achterover gooide, om zijn woorden extra betekenis te geven. Ja, de meiden, die toch allemaal niet aan Ayanna konden tippen, zou hij met rust laten, maar uitgaan was nog steeds iets waar hij van hield. Ja, hij kon nog steeds Lyron's 'wingman' zijn. "Ik heb wel weer zin om de hele nacht door te gaan." mompelde hij half in gedachten. Met zijn gedachten was hij inmiddels afgedwaald naar de vakantie in Venetië. Daar had hij een aantal onvergetelijke nachten gehad en ook nachten die hij door de alcohol niet meer terug kon halen. Wat was hij blij dat hij zijn beste maat weer terug had, hun karakters pasten onwijs goed bij elkaar en het het leken weer goede nachten te gaan worden. Met een tevreden grijns keek hij naar Lyron.


[een lange terug =D ]

Ty antwoordde op zijn woorden met een 'bijzonder is ze zeker', waardoor Lyron even kort fronsde. Oké, dit antwoord was doorslaggevend. Het was Ty misschien wel gelukt om zo lang samen met haar te blijven maar Lyron had niet gedacht dat hij ook echt van haar zou houden. Dat veranderde de zaak, nu wist hij haast zeker dat hij Ty kwijt was in het uitgaansleven en hem niet meer terug zou krijgen. Zijn vriend had een vriendin en zou nooit meer leuke, zorgeloze avonden kunnen hebben. Hij wist niet voor wie hij het erger vond, voor Ty, of voor hemzelf? Desondanks barstte Lyron niet uit in tranen. Hij had af en toe de neiging wat dramatisch te worden en had nu ongeveer zijn drama voor de week gehad. Ook zou hij niet proberen Ty en zijn vriendin uit elkaar te drijven. Het was een goed idee maar zoiets deed je gewoon niet als vriend, als je zoiets deed kon je jezelf niet meer als vriend noemen. Hetzelfde gold voor het afpakken van een vriendin van je vriend, zoiets vond hij ook niet kunnen. Zoiets deed je gewoon niet, en zoiets zou Lyron ook nooit doen.
Lyron kon een lach niet onderdrukken toen Ty zei dat hij haar wel mocht ontmoeten, maar dat hij zijn charmes niet te veel op haar los mocht laten. "Zoiets kan ik van tevoren natuurlijk niet beloven." zei hij met zijn typische scheve, jongensachtig grijnsje. Het was slechts een grapje, en Ty zou dat zeker moeten kunnen afleiden aan de grijns op zijn gezicht.
Lyron zijn blik was wat afwezig op zijn glas gericht die hij tussen zijn twee wijsvingers en duimen ronddraaidde terwijl deze nog op de bar stond, wat een soort slepend geluid maakte. Hij werd echter uit zijn gedachtes gehaald toen Ty zei dat hij nog steeds kon feesten en drinken, waarop hij een korte lach niet onderdrukken kon. "Ben het níet helemaal met je eens.." zei hij op een triomfantelijk toontje, waarna ook Lyron een flinke slok van zijn drinken nam. Ty had zijn glas eerder op dan hij had en dat zat hem enigszins dwars, maar Lyron wist dat als hij nu alcohol ging tanken hij zometeen tegen de vlakte zou slaan. Echt middageten gehad had hij niet, zelfs niet wanneer hij een grote liefhebber was van lekker eten, dus zijn maag was leeg. En iedereen die een beetje ervaring had met alcohol wist dat je niet alles door elkaar moest gaan drinken, en dat je ook niet op een lege maag moest drinken. Hij grinnikte even zachtjes, en besloot zijn zin weer te hervatten. "Om écht goed te feesten heb je minstens twee vrouwen nodig." grijnsde hij daarna breeduit, langzaam knikkend met zijn hoofd. Oké, Lyron dacht er niet echt zo over, hij kon minstens zo goed feesten met vrienden.. Maar hij vond het komisch om Ty op deze manier te pesten.
"Dan doen we dat toch?" zei Lyron glimlachend toen Ty zei dat hij zin had de hele nacht door te gaan. "Wat dacht je van vanavond?" voegde hij er breed grijnzend aan toe, waarna hij Ty nieuwsgierig aankeek.

De frons die op Lyron zijn gezicht verscheen na zijn antwoord ontging Ty niet en hij kon ergens ook wel raden waarom zijn antwoord hem niet helemaal beviel. Als hij in deze situatie de single was geweest had hij het ook maar niks gevonden als zijn partner in crime opeens met een meisje aan kwam zetten. Zeker niet een serieus meisje. "Zoiets kan ik van tevoren natuurlijk niet beloven." Ty rolde overdreven met zijn ogen na het horen van Lyron zijn plagende opmerking, soms was hij ook gewoon onverbeterlijk. Natuurlijk vertrouwde hij zijn oude vriend genoeg om te weten dat hij hem niet zoiets zou flikken en daarboven op vertrouwde hij Ayanna meer dan alles. De korte lach die Lyron uitstootte zorgde ervoor dat hij vragend een wenkbrauw optrok. "Ben het níet helemaal met je eens.." Zachtjes lachend schudde Ty zijn hoofd, waarna hij met een afwachtende blik weer naar Lyron keek. Hij was wel benieuwd wat voor theorie hij had bedacht waarom hij niet meer zou kunnen feesten en drinken zoals vroeger. De toon waarop Lyron gepraat had gaf aan dat hij behoorlijk zeker van zijn zaak was, dus er zou vast een intelligente opmerking achteraan komen, hem kennende. Lichtelijk ongeduldig trommelde Ty op de bar, terwijl hij toekeek hoe Lyron eerst nog wat slokken nam voordat hij zijn zin hervatte. Na zijn opmerking over de twee vrouwen grijnsde Ty kort, voordat hij Ayanna gekend had was hij het waarschijnlijk wel enigszins met deze opmerking heen geweest, maar nu was hij duidelijk misplaatst. "Eikel.." schold hij lachend tegen Lyron, die de opmerking waarschijnlijk expres gemaakt had om het er allemaal nog eens in te wrijven. Toch voelde hij wel een lichte steek van jaloezie, de tijd dat hij nog alles kon doen wat hij wilde zonder iemand daar pijn mee te doen. Nu had elke daad consequenties, als hij een dag of nacht niet thuis zou komen zou dat moeten uitleggen, zichzelf verantwoorden tegenover Ayanna. Tja, de zorgeloze dagen waren misschien wel voorgoed afgelopen. Toch maakte de liefde die hij met haar deelde dat allemaal goed, ja, wat hij nu had was geweldig. Ook voelde het een stuk volwassener. Twijfelend keek hij Lyron aan. Vanavond? Alles in hem schreeuwde ja, maar hij wist niet of het wel zo'n slim plan was. Ach, je was maar één keer jong in je leven, dus waarom niet.. Net toen hij wilde toestemmen schoot het door zijn hoofd dat hij vanavond plannen had met Ayanna. Hij slaakte een korte zucht en keek Lyron toen neutraal aan. "Vanavond kan ik niet..." De toon waarop hij sprak was enigszins verontschuldigend. Expres vermeldde hij er niet bij dat hij plannen had met Ayanna, het zou dan echt overkomen alsof zijn hele leven door haar bepaald werd. Vervolgens vervolgde hij iets vrolijker zijn antwoord: 'Maar wat dacht je van morgenavond?' De gedachte daaraan zorgden er alleen al voor dat zijn mondhoeken iets omhoog krulden. "Ik heb het uitgaansleven hier eigenlijk nog totaal niet meegemaakt, maar ik neem aan dat jij wel weet waar we het beste heen kunnen gaan?" Het antwoord op de vraag was makkelijk te voorspellen, natuurlijk had Lyron hier al uitgebreid gefeest en de juiste clubs leren kennen.