Gala

Jacob werd mee de dansvloer opgetrokken en hij zag hoe Kiara danste en dat deed zijn hart sneller kloppen. Snel nm hij haar vast en tilde haar op. Hij grijnsde "Jij weegt echt niets, echt een pluimpje". Hij lachte en zette haar dan weer neer om haar te omhelzen en met haar te dansen. Het was een goed nummer, net het perfecte tempo dat Jacob wilde. Hij grijnsde, hij ging haar avond onvergetelijk maken. Dat was hij toch allesinds van plan. Alleen wist hij nog niet zo goed hoe. Hij was wat nerveus, nerveus dat hij dingen verkeerd ging doen en dat hij daardoor Kiara zou kwijtraken. Dat wou hij niet, dat kon hij zich niet vooroorloven, zo'n meisje kwijt te raken. Dat zou een ramp zijn, zijn hart zou gewoon breken. Maar hij mocht hier niet aan denken, Kiara was de enige waar hij aan mocht denken en dat was hij van plan ook.

De jongen begon over haar motor, waardoor ze een kort moment terug moest denken aan haar groene dirtbike. Ze hield van dat ding, en was daarmee waarschijnlijk het enige meisje die als vervoersmiddel een motor had. En eentje die er nog ruig uit zag ook. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, zich afvragend waarom de jongen erover begon. Had hij niet beter de laatste keer toen hij haar had ontmoet erover kunnen beginnen..? Of had hij toen meer aandacht voor Ruby zelf gehad?
"Het is een prachtig ding, maar ik sleutel er soms ook wel aan ja. Heeft een vriend me geleerd toen ik 15 was. Een motor is handiger weetje, je kan hem overal parkeren." grijnsde ze, waarna ze een pluk van Alain's haar goed deed. Het irriteerde haar, maar die irritatie was nu uit het veld geruimd. "Heb jij nog hobbies? Of iets wat je graag doet in je vrije tijd?" vroeg ze hierna, waarna ze haar blik over de dansvloer liet gaan. Het werd behoorlijk druk nu..

Vanzelf verscheen er een grijns op haar gezicht toen Jacob haar zo licht als een pluimpje noemde en haar optilde. 'Jij bent gewoon sterk.' zei ze zacht tegen hem en ze voelde hoe ze weer op de grond werd gezet en haar hakken een zacht geklak op de grond maakte toen Kiara alweer op de grond stond. Kiara glimlachte even en voelde de gespierde armen van Jacob om haar heen slaan als een omhelzing. Hij was zo lief..! Kiara sloeg haar armen om zijn middel en keek hem aan in zijn donkere ogen die zijn gezicht compleet maakten. 'Jacob...' ze fluisterde zijn naam zacht en ze maakte een hand los van zijn middel om daarmee even zijn wang kon aanraken. Voorzichtig volgden haar vingers zijn kaaklijn en trok ze haar hand weer terug. Zijn huid was warm en voelde aangenaam aan, maar het was tijd om te dansen. Kiara glimlachte even en begon weer mee te dansen. Haar nieuwe armband glinsterde in het licht van de lampen die aan het plafond hingen, toen Kiara dat zag keek ze Jacob weer even aan. 'Je bent echt lief!' zei ze vrolijk tegen hem terwijl ze verder dansten.
Even later veranderde het nummer in een nummer dat veel op het nummer daarvoor leek alleen dan van een andere zanger met een andere tekst. Even zuchtte Kiara tevreden en draaide ze zich naar Jacob toe en drukte haar lippen heel kort op de zijne. 'Zullen we naar de tribune toe gaan?' vroeg ze aan hem en ze knipoogde eventjes. Ze gingen dalijk nog wel weer dansen, als er een leuker nummer werd gedraaid. Kiara pakte Jacob weer bij zijn hand en liep door de dansende stelletjes door naar de tribune toe...

'Dank je,' antwoordde Jessica glimlachend. Haar handen waren in elkaar gesloten, gekruist over haar borst. Al gauw zag ze dat Matt iets uit zijn binnenzak pakte. Nieuwsgierig keek ze ernaar, het was een doosje. Ze keek verbaast toen hij een corsage uit de verpakking haalde. 'Ik heb niks voor jou..' zei ze zachtjes. Ze keek toe hoe hij haar hand pakte, en het corsage om haar pols deed. Het was prachtig, en toen het eenmaal omzat keek ze Matt dankbaar aan, terwijl hij vermeldde dat ze nu bij elkaar pasten.
'Het is heel erg mooi, dank je wel,' fluisterde ze, maar luid genoeg voor hem om het te horen. Ze zag dat hij zijn blik even afwendde, zij deed dat echter niet. Ze bleef hem aankijken. Jess zag de twijfel in zijn ogen en slikte. Dit was echt heel anders dan.. anders. Ze keek op een gegeven moment weg en grijnsde naar de grond. Ze wilde Matt zich niet ongemakkelijk laten voelen. Dus kon ze hem maar beter zijn gang laten gaan. Al gauw keek ze opgewekt op. En keek rond. Daar was Kiara! Samen met Jacob, zoals verwacht. Misschien een idee om Matt zodadelijk aan haar kamergenoten voor te stellen, om hem op zijn gemak te stellen, of zo.

Jacob genoot van Kiara die met haar hand zijn gezicht aanraakte. Hijzelf maakte ook dat een van zijn handen van haar middel was en hij streelde met zijn hand haar wang "Kiara.."zei hij zachtjes.
Haar huid was ook aangenaam warm en zijn hand tintelde zelfs nog na. Hij glimlachte toen ze zei dat hij lief was "Jij bent nog liever dan mij, wees daar maar zeker van.".
Hij hoorde dan vaagjes dat er ongeveer hetzelfde nummer als het vorige werd gedraaid en hij kreeg weer een kus op zijn mond gedrukt. "Ja is goed Kiara, kunnen we even gaan zitten.". Hij werd meegetrokken naar de tribune...

Hij zette zich neer naast Kiara en hij gaf haar een kus op haar mond. "Nou wil ik even wel zeggen dat ik namelijk... Gevoelens voor je heb, al een hele tijd.". Hij wendde zijn blik af, hij schaamde zich dood! Wat zou Kiara hierop zeggen? Dat wist hij niet. Na even kon hij weer naar Kiara kijken. Hij keek haar aan en wachtte op haar antwoord. Hij was best nerveus en als zijn huid niet zo gebruind was, kon je hem duidelijk zien blozen..

Kiara en Jacob zaten nu beide op de tribune, naast elkaar. Kiara keek even om haar heen. Nog steeds sierde een glimlach haar gezicht terwijl haar ogen de zaal afspeurden naar bekende gezichten. Ze zag Jessica en een jongen! Vast haar date. Kiara merkte hoe er een grijns op haar gezicht verscheen. Nu was iedereen blij, nou ja... Bijna iedereen, natuurlijk had niet iedereen een geweldige date, zo als zijzelf en waarschijnlijk ook Jessica...
Plotseling voelde Kiara hoe Jacob haar even kort kuste. Te kort om mee te kunnen zoenen en te lang om het niet te kunnen voelen. Hij wilde iets zeggen. Nieuwsgierig keek Kiara hem aan en pakte ze zijn warme hand vast. De glimlach op haar gezicht werd breder. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Ergens was ze blij, maar dit was totaal onverwacht. Ze had nooit gedacht dat Jacob haar leuk had kunnen vinden. Een vreemd tintelend gevoel vormde zich in haar buik. Even beet Kiara op haar lip. Voelde zij soms ook iets voor hem? Het moest haast wel maar kon het dat ze daar nu pas achterkwam? Vast wel, alles kon..
'Kom hier.' zei ze zachtjes op een lieve toon en ze trok Jacob naar haar toe en keek hem even aan in zijn donkere ogen. Hij was gewoon perfect. Kiara drukte haar lippen nogmaals op zijn lippen en kuste hem. Maar deze kus was anders, het was alsof Kiara echt verliefd was en het voelde beter aan. Het voelde fantastisch. Ze sloot haar ogen voor een moment en genoot van de kus zonder zich iets aan te trekken van de mensen om hen heen. Op dit moment deden alleen zijzelf en Jacob ertoe.

Of Alain nog hobby's had? Dat kon hij wel zeggen ja. ''Ik zit in het basketbalschoolteam en speel gitaar, ik kan geen noten lezen maar speel meestal na wat ik zie. Heb drie gitaren, al mijn geld gaat richting een bankrekening voor een volgende gitaar, versterker of accessoire voor de gitaren. Ik heb wel eens bij enkele muziekscholen aangeklopt maar ik moet bij dan bij de kids beginnen om noten te leren en daar heb ik geen zin in. Akkoorden lezen vind ik al meer dan voldoende.'' legde de gitarist uit, hij hield voor zich dat hij regelmatig met meiden omging ook als een hobby aanschouwde. Het waren de drie dingen waar hij voor leefde, basketbal, gitaar en meiden.
De danszaal stroomde ineens met redelijk tempo vol, als er meer mensen op de dansvloer bewogen was het prettiger om ertussen te staan volgens Alain.
''Mag ik je mee nemen naar de dansvloer?'' vroeg Alain die van binnen ietwat spanning begon te voelen, dansen zag hij als een nieuw stadium op een avond. In het geval van een gala nam had hij met David ooit bedacht dat er vijf stadiums waren, date, dansen, slowen, zoenen en de laatste was de avond niet alleen doorbrengen. Hij verwachte met Ruby slechts tot de derde te komen, maar de tweede vond hij ook al een prestatie. Tot stadium vijf wilde hij vanavond sowieso niet komen, dat was namelijk voor Alain altijd het einde van een relatie. Als het al tot daar kwam wilde hij het uitstellen, hij wilde meer tijd met Ruby doorbrengen.

"Dat geeft niet.." antwoordde hij zachtjes, een kleine glimlach op zijn gezicht getekend. Hij had niet echt het idee dat hij hier goed bezig was, of thuis hoorde naast Jessica. Ze was mooi, bloedmooi, en verdiende iemand die haar goed kon behandelen. Die wist hoe hij met zulke schoonheid om kon gaan, het was duidelijk dat Matt dat niet wist. Hij klapte dicht, wat hij altijd had wanneer hij ergens was waar hij zich niet echt thuis voelde, waardoor hij niet veel zei.
Hij volgde de blik van Jess naar een stelletje, die aan het kussen waren en niet veel aandacht leken te hebben voor hun omgeving. Was ze jaloers..? Wilde ze ook zo met hem kussen, of waren het bekenden van haar..? "Ehmm.. Wat is er?" lachtte hij twijfelachtig, waarna hij met zijn hand door zijn haar heen ging en afwachtte wat Jessica wilde.

Even stond ze daar na te denken. Maar binnen de kortste keren werd haar gepeins onderbroken en ze keek Matt lachend aan. 'Alles is perfect voor mij hoor. En dat zijn m'n kamergenoten, ik dacht erover ze straks misschien even gedag te zeggen.' Ze grijnsde vrolijk en keek verder rond. Overal waren koppels aan het dansen, en zoenen. Misschien dat Matt dáár over zat te twijfelen. Zonder echt na te denken of hij het zou willen of niet, en hoe hij zich hierbij zou voelen, boog ze zich naar hem toe en gaf ze hem een korte zoen. Er was niet veel bijzonders aan en ze kon zichzelf nou eenmaal niet in de hand houden..
'Wil je wat drinken? Of.. dansen?' Het laatste klonk quasi-onschuldig en ze moest er zelf bijna om lachen. Vooral om de neutraalheid van haar stem. Hopelijk had ze geen verkeerde zet gezet wanneer ze hem kuste. Dan kon alles vastlopen en zou de avond uitlopen in een fiasco. En dat zou waarschijnlijk niet goed zijn voor Matt zijn veel te kleine ego. Dus zou ze haar best doen voor een gezellige avond, en ze verwachtte dat dat wel zou lukken.

Een subtiele grijns brak door op zijn gezicht toen ze meldde dat alles perfect voor haar was, en dat die mensen van daarnet haar kamergenoten waren. Hij was opgelucht met het feit dat het geen compleet fiasco was, maar vertrouwde haar niet helemaal. Wie kon een date met hem tenslotte leuk vinden..?
Voordat hij er ook maar iets van door had voelde hij haar zachte lippen op de zijne. Ze hadden een zoete smaak en waren vol van vorm, waardoor hij zijn ogen even genietend sloot. Ze draaide echter te snel weer weg waardoor hij een klein stukje naar voren leunde, de kus hiermee langer laten durend. Toen het meisje vroeg of hij wat wilde drinken, of wilde dansen, en dit op een redelijk onschuldige toon zei kon hij een lach niet onderdrukken. Hierna speelde er een jongensachtige grijns rond zijn lippen, en pakte hij haar beide handen vast. Hij drukte zijn lippen voor een kort moment op de hare omdat hij meer wilde dan hij daarnet had gekregen maar stopte al snel; niet wetend of dit de juiste plaats en het juiste moment was om met haar te gaan zoenen. Hij wilde immers niet ordinair overkomen, en gaan zoenen in het bijzijn van anderen. Wat als het een ramp zou zijn, en Jess hem slecht vond zoenen? "Drinken lijkt me wel goed." antwoordde hij, waarna hij weer even om zich heen keek.

Het laatste wat Jessica verwacht had was dat hij háár zou zoenen. En het was mooier dan ze had kunnen verwachten. Zijn warme, zachte lippen op de hare. Zijn handen vasthoudend. Enkel hij was in haar gedachten.. Ook zij had haar ogen even gesloten gehad voor Matt weer ophield.
Het was onmogelijk de grijns die nu kwam te onderdrukken, en terwijl ze haar best niet echt deed op het onderdrukken, gingen ze rustig wat te drinken halen. Haar vrolijkheid vandaag was zo onverwachts en onwaarschijnlijk dat ze zich gewoon bijna afvroeg of het allemaal wel echt was. Hoe cliché dat dan ook klonk. Voor haar voelde het zo, gewoon omdat dit anders was. Niet zo'n agressief voetbaltype, maar een normáál persoon. En mocht dat nou misschien net zijn wat ze nodig had..
Wat zou ze zo nemen? Ze had in elk geval geen trek in punch. Eerder in iets lekker fris. Misschien cola of zoiets.
Haar blik gleed de zaal weer even door. De versieringen waren afgelopen middag opgehangen door vrijwilligers. En dat was hen goed gelukt. Je zou zo vergeten dat dit de gymzaal was. Maar dat lag misschien ook niet aan de versieringen.

Samen met Jessica liep Matt naar de tafel waar het drinken en de hapjes stonden. Zijn uiterlijk was koel, zijn schouders losjes hangend en een klein grijnsje wat zijn gezicht sierde, terwijl zijn hersenen overtoeren maakten. Wat had het grijnsje van Jess te betekenen, deed hij iets verkeerd..? Of begon ze wat voor hem te voelen, of wilde ze eigenlijk liever dansen dan drinken? De vele vragen waren om gek van te worden, maar datgene wat hem nog het meest verontrustte was de blik van de sport-junkie die hij in zijn rug voelde branden. Hij draaide zich om, merkte de jongen op bij de tribunes, dit keer met een ander meisje. Zijn blik was hatend, beangstigend, waardoor Matt zich snel omdraaide en stug door liep.
Hij probeerde zijn houding koeltjes te houden terwijl hij cola inschenkte, maar morstte over zichzelf heen omdat zijn hand te erg trilde. "Oh, shoot!" reageerde hij gedupeerd, waarna hij een ander halfvol glas met punch omstootte. De vloeistof gleed over het gladde tafelkleed heen en drupte vervolgens langzaam op de vloer van de gymzaal. Hij grimaste, en keek nogmaals achter zich. De jongen was niet langer te zien, hij was zomaar.. weg? Matt begon zich zorgen te maken, wie weet waar hij zich ondertussen zou begeven. "Zullen we naar buiten gaan?" vroeg hij aan Jess, omdat hij zich hier binnen niet echt prettig meer voelde..

Ruby knikte langzaam toen hij het had over gitaarspelen en basketballen. De jongen was lang -niet zo vreselijk slungelig lang- en droeg een plectrum aan een zilveren ketting om zijn nek, best te verwachten dus. Ze reageerde er echter niet op, behalve een kleine grijns die bewees dat ze half-half meeluisterde.
Alain vroeg haar mee naar de dansvloer. Dé dansvloer. Hij wilde met haar dansen? Waarom? Waarom wilde hij dat? Kreeg de jongen het voor elkaar haar eerst mee te brengen naar een gala en haar daarna nog te laten dansen ook..? Nee, Ruby kon het niet laten gebeuren. Ze veranderde al teveel in iemand die ze niet was, in iemand die ze niet wilde zijn. Jurkjes. Gala. Dansen!
"Nee." antwoordde ze koeltjes, haar stem redelijk eentonig. Ze grijnsde nadat ze hem aangekeken had, dit hele moment wel grappig vindend. "Ik haat dansen." voegde ze eraan toe, waarna ze haar ogen voor een klein moment vernauwde. Dacht de jongen dat hij haar al ingepalmd had? Dat hij haar alles kon vragen wat ze wilde? Dat ze zijn persoonlijke slaaf was? Oke, dat laatste was wat overdreven, maar de wereld was gewoon niet leuk wanneer je niet overdreef.
"Wat denk je? Dat ik eerst met je mee ga naar een Gala -wat al een uitzondering is- en nu ook nog met je wil dánsen?" haar stem klonk hysterisch, verbaasd, walgend.. Dat alles in één, en alleen maar omdat hij met haar wilde dansen. Misschien was het de oude Ruby die weer in haar achtergelaten schil kroop, je wist het maar nooit. "Ik denk dat ik even naar buiten ga.. voel me niet zo goed." mompelde ze, waarna ze met haar hoge hakken richting uitgang liep. Het eerste wat ze daar deed was het uitdoen van de vreselijke schoenen, waarna ze over het grasveldje richting een bankje liep en daar op ging zitten. Wat was er net eigenlijk allemaal gebeurt..?

Alain voelde een klap op zijn wang, niet echt natuurlijk maar zo voelde de afwijzing toch wel. Om haar te peilen keek hij haar aan, even leek ze het grappig te vinden om vervolgens bijna kwaad te worden. Ze haatte dansen, dat kon, maar was het zo crimineel van Alain om niet te weten? Hij snapte ineens hoe de geeks van de school zich moesten voelen, alleen hij had geen wiskunde verslaving om de teleurstelling te verwerken.
De jongen keek verward naar Ruby die hem in no time smeerde. In een soort reflex stond hij op maar was toen aan de grond genageld, kon hij het wel maken om haar nu te dwingen bij hem te zijn? Ach wat, ik was haar date en dan mag ik niet nog één poging doen om niet de rest van de avond alleen te zijn? Alain liep dezelfde weg richting de uitgang als dat hij Ruby had zien doen. Om vervolgens buiten op te merken dat het al schemerde, dat was helaas het enige wat hij opmerkte want Ruby was nergens te bekennen.
''Verdomme!'' snauwde Alain terwijl hij een klap tegen de deur gaf waar hij net uit was gekomen, waarschijnlijk deed hij zichzelf er meer mee dan de deur maar die pijn kon hem even niets schelen. Hij besefte dat hij de rest van de avond alleen moest doorbrengen. Alain werd kwaad, niet op Ruby, maar vooral op zichzelf. Hij had haar nooit als date moeten vragen, ze was zijn type niet en werd dat waarschijnlijk ook nooit. Dit wist hij, maar hij had die gedachte gewoon verdrongen.
Nijdig liep hij bij de uitgang vandaan, er kwamen nog altijd mensen binnen lopen en hij wilde zijn woede niet met hen delen. Alain ging de hoek om en zette zich daar tegen de muur neer, kijkend naar de plectrum die hij in zijn hand voor zijn ogen hield.

Op een gegeven moment keek Matt om. Het leek alsof hij ergens van schrok en Jessica probeerde te zien wat dat was. Ze was enkel net te laat. Toen Matt knoeide met frisdrank en punch, keek ze hem fronsend aan. Wat the hell was hier aan de hand? Uiteindelijk vroeg Matt of ze naar buiten konden gaan, en Jess knikte meteen. 'Ja, natuurlijk,' was haar antwoord dan ook.
Ze keek weer even om maar zag nog steeds niets. Waar kon Matt zo van geschrokken zijn?
'Wat is er aan de hánd?' Vroeg ze zachtjes, ze snapte er niets meer van. Ze pakte zijn hand en liep naar de uitgang, het was al donker buiten. Ze keek om zich heen, verderop waren lege bankjes waar ze misschien wel konden gaan zitten. Ze keek Matt half-vragend, half-afwachtend aan. Hij mocht het zelf zeggen; zij vond alles best.

Ruby zat veilig op haar bankje, werd met rust gelaten door iedereen die het gebouw in of uit liep doordat ze haar allemaal niet zagen, waar ze blij mee was. Ondertussen was ze tegen een armleuning van een bankje aan gaan leunen en had ze haar voeten op het bankje gezet, had ze haar knieën opgetrokken en haar armen om haar benen geslagen. Ze had geen zin meer naar binnen te gaan, kon niet wachten haar jurk te verruilen voor haar broek en degene te zijn die ze écht was. Nu konden kledingstukken de persoon niet veranderen maar Ruby had sterk het gevoel tuttig te zijn nu ze een rokachtig iets droeg. En als er iets was waarmee Ruby níet omschreven kon worden was het wel tuttigheid, of lief.
De stem van Alain bereikte haar oren, een 'Verdomme' vloekend. Was hij haar gevolgd..? Ze was toch behoorlijk duidelijk dat ze alleen wilde zijn? Ze leunde wat naar links en gluurde zo langs een boom, en merkte de jongen op die naar een wat stiller gedeelte van het gebouw liep, zodat hij niet gezien zou worden door de mensen die alsnog met horden tegelijk de gymzaal inliepen.
Een tijd bleef ze zitten, maar uiteindelijk kon ze haar nieuwsgierigheid niet langer de baas zijn en stond ze op. Haar hakken liet ze op het bankje staan; ze waren voor een ander meisje die er wél blij mee zou zijn. Prada stiletto's waren behoorlijk gewild onder de High-school meisjes.. Ze liep de hoek om en merkte daar de jongen op. Ze was een stuk kleiner nu ze geen torenhoge hakken meer droeg, maar dat deerde haar niets tot weinig. Ruby zette een stap van de muur en de jongen vandaan en keek met haar wenkbrouw opgetrokken op hem neer, terwijl hij naar de plectrum in zijn hand staarde en haar blijkbaar niet had opgemerkt. "Doe je jezelf altijd pijn wanneer je boos bent?" vroeg ze, doelend op de klap die hij tegen de deur had gegeven.

Alain keek op en zag Ruby op slechts een meter afstand, die kwam ook op dezelfde manier opdagen zoals ze wegging. De jongen liet zijn plectrum van zijn hand glijden wat modeloos over zijn vlinderdas viel. Normaal zou hij die combinatie niet hebben maar er was niemand meer om mooi voor te zijn.
''Ik ben nooit boos...'' zei hij zacht en strekte zijn rechter been terwijl hij met zijn linkerarm nog altijd zijn linker been vasthield. Hij was volkomen eerlijk, hij was nooit boos, dit was een erg zeldzaam moment. ''Ik ben nooit boos, ik heb er ook nauwelijks een reden voor. Ik zit in standaard in het schoolteam basketbal, ik haal goede cijfers op school en ik maak er vast geen goede indruk mee om het te vermelden maar ik ben altijd degene die het uitmaakt of die vreemd gaat.''
Alain stopte even om op de zijkant van zijn tong te kauwen, als er nog enige hoop was om een goede indruk bij haar te maken was die nu vergaan. Als het nu dan toch gedaan was kon hij net zo goed volledig open kaart spelen.
''Het is nieuw voor me om niet het makkelijkste en meest statusgeile meisje van de school mee te nemen als date. Normaal was ik nu aan het slowen met dat meisje om haar diezelfde avond nog mee te vragen naar mijn slaapvertrek. Nu zit ik buiten tegen de muur van de school, gedumpt door mijn date.'' zei Alain en snoof zijn longen via zijn neusgaten leeg, ''Geloof het of niet, maar ik wilde jou niet mee vragen om te overnachten. Overnachten is vaak het einde van een relatie bij mij en dat punt wilde ik uitstellen.''

Alain antwoordde dat hij nooit boos was, wat ze niet helemaal begreep. Als hij niet boos was, zou hij nu ook niet boos zijn, en dat hij niet boos zou zijn betekende dat hij het speelde of het leuk vond om tegen deuren aan te slaan. Erg vaag allemaal.
Vervolgens begon de jongen allerlei redenen te noemen waarom hij niet boos kon zijn; schoolteam, goede cijfers, iemand die het altijd uitmaakt of vreemdgaat? Ruby kon de laatste niet echt plaatsen in het rijtje met 'redenen om niet boos te zijn'. Zij zou zichzelf een enorme slet noemen wanneer ze -als ze zowiezo een relatie zou nemen- vreemd zou gaan, het was haar nog nooit eerder overkomen. Ze herinnerde zich Sam nog, perfect voor haar, de enige jongen die ze langer dan een week had. Ruby wist toen ze aan de relatie begon dat ze langer bij hem wilde zijn, dus waarom zou ze vreemdgaan of het uitmaken? Het was Sam geweest die het min of meer uitmaakte met haar door weg te gaan, nadat hij eerst vreemd was gegaan met Sarah, maar die pijnlijke gedachte schoof ze aan de kant.
Alain begon weer te praten, na een kort moment van stilte. Het duurde niet lang voordat ze zijn woorden ontcijferd had en hem begreep, waardoor ze hem een ogenblik ongelovig aanstaarde. Zijn woorden vertelde haar dat hij het.. leuk vond met haar? Of iets in die richting? Wat voor vaag persoon was hij..? Een jongen hoorde het niet leuk met haar te vinden, een meisje hoorde haar niet aardig te vinden, dit alles hóórde niet. Ruby hoorde alleen te zijn, aardig te doen tegen iedereen die ze op dat moment nodig had, ze hoorde niet langer te blijven bij iemand terwijl het niet hoefde. En nu was dat precies wat Alain vroeg van haar..?
"Dan zijn jouw relaties ook niet echt van lange duur." antwoordde ze, haar stem klonk nors. Ze begon een aardig idee te krijgen van hoe deze jongen in elkaar zat, buiten het feit hoe hij zélf was; hij was namelijk voor iedere persoon anders. Zou hij meerdere persoonlijkheden hebben? was haar gedachte, klaarhelder. Het zou best een mogelijkheid kunnen zijn, en dat betekende dat ze had aangepapt met een freak. Het was onvermijdelijk dat hij haast iedere nacht een meisje mee naar zijn kamer lokte, om haar vervolgens weer te dumpen; het ging hem alleen maar om de sex. Ze had haar blik van hem afgewend, geen zin om de verwarring in haar ogen te onthullen. Dit was allemaal vast een nare droom, ze zou vast ontwaken wanneer ze zichzelf.. Ruby kneep in haar arm maar werd niet wakker. "Oh crap." vloekte ze, dit had ik kunnen weten maakte ze af in haar gedachten. Dromen als deze bestonden niet, zelfs niet in haar wereld.

Alain wreef over zijn arm, sloot zijn ogen en leunde met zijn kop naar achteren tegen de muur aan. Wat was zijn langste relatie nou? Buiten die in de kleuterklas waren er enkele uitschieters geweest waarin hij een week met één meisje ging, Alain kon zich er geen herinneren waarin hij de twee weken had gehaald. ''Als ik het al een relatie mag noemen...'' begon de jongen en slikte even, haar reactie viel mee, hij had eerder een gebroken neus van Ruby verwacht dan een zin die het gesprek in stand hield. ''Niet nee...'' vervolgde hij zachtjes.
Alain had er wel eens over gedacht om zo'n relatie te proberen, proberen verliefd -zoals men dat noemt- te worden. Hij was wel verliefd, maar de liefde verging meestal na het aanschouwen van een ander meisje. Hij had eraan gedacht om het te proberen, maar verder was hij nooit gekomen.
''Laat me raden, jij loopt weg na je me eventueel een klap hebt gegeven, vindt me een zak en als je me ooit nog ziet kijk je me vol walging aan?'' vroeg Alain. Hij was klaar om de klap te incasseren, zijn hoofd zat al in het verband en hij merkte dat zijn hand zijn woede-uiting niet had gewaardeerd. Misschien moest hij er maar snel bovenop komen, morgen direct opzoek naar een meisje en trots wezen dat hij Ruby had geprobeerd.

Alain antwoordde, zeggend dat hij niet wist of hij het een relatie kon noemen. Eindelijk begint hij het eens te beseffen, klonk de stem in haar hoofd, fel en geïrriteerd. Hij begon eindelijk eens te beseffen dat die dingen van korte duur het niet eens waard waren om relatie genoemd te worden. Ruby vroeg zich af of de jongen wist hoe een lange relatie in het einde kon belonen, dat je dan geen ander wilde hebben. Liefde heette zoiets, iets wat Alain -buiten de liefde van zijn familie- waarschijnlijk nooit had gevoeld. Ruby vond het komisch dat uitgerekend zíj dat moest denken, aangezien ze zelf nooit een relatie aan durfde. Ze zag het als een zwakte, en ze wist van zichzelf dat als ze nà Sam ooit nog een andere relatie zou aangaan dat een hoger doel zou hebben. Rijkdom bijvoorbeeld, aangezien ze na haar leven als arme sloeber niets anders had gewild dan geld, en anders was het wel om een of andere geheime code te verkrijgen voor een geheime kluis. Ruby wist dat ze geen haar beter was dan die Sarah-types die rijkelijk met hun geld strooiden en dachten dat geluk met geld te kopen was, maar voor nu negeerde ze dat en gebruikte ze de kick van het stelen als een goed excuus.
Alain begon weer te praten, het hebbend over datgene wat Ruby nu zou gaan doen. Was het een wilde gok zodat ze écht zou vertellen wat ze zou gaan doen, of had hij er echt een poging toe gedaan..? "Ik denk dat je me nog niet goed genoeg kent, lieverd[/]" siste ze, waarna ze op haar hurken ging zitten en de jongen met een felle blik aankeek. "Mijn mening over jou was al vastgelegd toen ik je voor het eerst ontmoette. Zelfs toen vond ik je een zak, dus ik denk niet dat je er in dat geval op achteruit kan gaan. Je vol walging aankijken zal ik niet doen, je hebt een schattig gezicht en ik ken ergere [i]dingen als jou." klonken haar woorden, ze bevatten de waarheid. Ze haalde volop uit met haar platte hand, hem rakend op zijn wang, waarna er een speelse grijns op haar gezicht verscheen. "Maar over die klap zat je inderdaad goed." zei ze, ze bleef op haar hurken zitten en keek de jongen nieuwsgierig aan. Hoe zou hij reageren op haar acties..? Het was een hele geruststelling dat Alain morgen zijn troost alweer zou vinden in het hebben van sex met een haast onbekend meisje. Ruby had nooit medelijden met iemand als gevolg van haar daden of woorden, maar vond deze jongen met zijn probleem toch wat meelijwekkend. Ze vond hem sneu, wilde helpen, maar wist dat er niets op aarde -of daarbuiten- zou zijn wat hem kon helpen.

[Zit op mijn iPod, kunnen wat foutjes in staan :face;

Alain geloofde het niet, de blik in haar ogen een tijd geleden, ze loog! Ze loog gewoon. Ruby beweerde dat haar mening al die tijd al één grote walging was geweest, zo liet ze het tenminste overkomen. De jongen deed zijn rechteroog open om te spieken hoe ze keek, maar al snel ging die oog weer dicht toen hij zag dat ze haar hand zo hield dat ze wilde uithalen. Alain sloot zijn oog weer om de klap maar te ondergaan, als hij hem tegenhield werd ze slechts bozer, daarbij verdiende hij het zelf ook gewoon.
De jongen ving de klap met een smak op om zijn ogen fijn te knijpen. Ze mocht dan niet bij het lijstje van zijn dates komen, ze haalde uit als één van zijn dates. Alain wreef met zijn hand over de plek waar ze raak sloeg en liet de stilte even heersen om zeker te weten dat of er niet meer kwam.
Voorzichtig opende hij zijn ogen en keek Ruby aan, ze leek niet kwaad eerder leek het of ze zijn reactie wilde zien. ''Het spijt me...'' zei Alain koeltjes, hij wist niet of het de beste keuze was om haar ook nog toe te drukken dat hij er spijt van had. Tegen andere meiden zei hij dit nooit omdat ze dan ook nog dachten dat hij het meende om vervolgens te denken dat ze ook nog bij hem terug konden komen. Echter vond hij het wel jammer hoe het gelopen was, natuurlijk had zijn eenzame gala er ook een aandeel in maar ook dat hij Ruby niet eens heeft leren kennen speet hem. ''Dat ik je teleur stel of misschien dat ik volledig aan je verwachtingen voldoe.''
Zijn blik dwaalde af naar haar ketting, het kruis dat verkeerd om hing. ''Ik hoop dat je hem mooi vindt...''

Kenneth die voor zijn doen wat chiquer was gekleed. Hij had een wit hemd aan waarvan de bovenste knoopjes nog openstonden, daar boven een zwarte vest, en een zwarte gekleede broek. Met zwarte schoenen. Alle nodige tatoeages zaten verborgen buiten dan die ene bij zijn nek daar deed hij de moeite niet eens voor om die te verbergen. Rustig duwde hij de deur open en keek even naar de meisjes die hem aan staarden. In zijn hand lag een zwart doosje. Daar in zat een armband waarvoor hij bijna elke winkel in heel Monica had moeten doen maar uiteindelijk toch voor een schappelijke prijs had weten te kopen. Rustig keek hij rond en zag Madison al snel staan. Zijn mondhoeken gingen iets naar boven toen hij haar zag staan. Oké, hij was laat maar ja. Beter wat later dan gewoon niet komen. Kalm liep hij op haar af en bleef voor haar neus stil staan. 'Excuses dat ik zo laat ben. Maar goed ik heb iets voor je.' Zei hij tegen haar en gaf haar dan ook het doosje en glimlachte eventjes. Nu maar hopen dat ze het mooi vond, anders had hij wel dik een probleem.

Madisons blik gleed naar Kenneth die naar haar toe liep. Hij zag er in pak veel schattiger uit dan in de kleren waar ze hem vanmiddag in had gezien. Toen hij bij haar aankwam gaf hij haar een doosje en nieuwsgierig keek ze de jongen aan. "Dat had echt niet gehoeven." Zei Madison vriendelijk en opende voorzichtig het doosje. Het was mooi, erg mooi. "Dat is echt heel lief van je." Zei Madison grijnzend en gaf hem een kus op zijn lippen. Daarna pakte ze de armband en deed hem om. "Dit maakt het te laat komen zeker goed." Haar blik bleef op de armband terwijl ze dat zei. Vanavond zou leuk gaan worden.. Hij leek wel het type dat in was voor wat lol.

"Wil je dansen? Of ben je niet het type dat van dansen houd?" Vroeg ze voorzichtig aan hem. Madison kende hem niet eens, ze wist alleen zijn naam en dat hij van skaten hield. Eigenlijk vond ze het niet zo erg om met een 'vreemde' naar het gala te gaan, het maakte haar juist nieuwsgierig naar hem.

(De laatste tijd heb ik geen zin om de moeite te doen om lang te posten, nu ook niet.)

Kenneth keek haar kalmpjes aan en opeens kreeg hij een kus op zijn lippen. Oke, niet verwacht. Maar ja het boeide niet vanavond. 'Wel, ik kon nu moeilijk aankomen zonder iets te geven ofzo.' Zei hij tegen haar en haalde zijn schouders even op. 'Btw, je ziet er goed uit.' Beter dan de meeste hier deze avond. Ach ja. Dan was hij hier met het mooiste meisje van de gehele avond. Toen vroeg ze of hij wou dansen keek hij haar even aan en fronste. 'Wel, dansen is een van mijn mindere kwaliteiten maar goed. Dan zullen we maar gaan.' Kenneth nam haar hand vast en trok haar mee de dansvloer op. Er was al aardig veel volk, veel meer dan hij echt gewend was. Tja, dat had je als je niet omging met de mensen van hier. Hoeveel man kende hij hier nu? Jazlyn, Ruby, Madison en de jongens van het voetbalteam. Wow, veertien mensen kende hij bij naam. Ruby kende hij van alleen op het strand, echt gepraat was er niet. Met Jazlyn daar had hij wel meegepraat. Dus die kende hij eigenlijk wel. Maar zij was dan ook wel echt de enigste die hij hier toch iets beter kende.

Ruby haar wenkbrouw vloog willekeurig omhoog toen de jongen zei dat het hem speet. Hij leek het te menen maar het zou haar niet verbazen wanneer hij het zo vaak had gelogen tegen meisjes -of tegen de spiegel- dat hij het vol overtuiging kon zeggen. Met een tevreden blik in haar ogen keek ze naar de wang van Alain, waar een ietwat zichtbare rode vlek verscheen. Ze had willen uithalen met haar vuist maar wist niet of dat wel zo'n verstandig idee was met zijn hoofd, die om een onverklaarbare reden in het verband zat. Wat had de jongen dit keer uitgevreten? Zat een kwade ex achter hem aan en had ze een gat in zijn hoofd getrapt met haar naaldhak..?
"Ik ben nooit teleurgesteld, denk dat mijn verwachtingen van jongens gewoon niet zo hoog zijn." meldde ze doodleuk, terwijl ze Alain aan bleef kijken. Op de spin die langzamerhand op de muur omhoog kroop naar het dak om daar zijn web te weven na was er immers niet veel interessants om naar te kijken. Ruby volgde de blik van de jongen naar haar ketting en raakte hem even aan met haar hand, de hand waarmee ze Alain had geslagen. "De ketting is mooi ja.." antwoordde ze, niet blij dat ze nu iets 'aardigs' tegen Alain zei. Dat is ook het enige mooie van deze avond. dacht ze er grimmig achteraan, wat ze maar voor zich hield. Ruby was blij dat haar gedachtes voor háár alleen waren, en dat niemand mee kon gluren met wat er in haar hoofd om ging. Wat zou het toch een hel op aarde zijn wanneer ze konden weten wat ze dacht, dan hadden een stuk minder mensen haar aardig gevonden..