Got to keep moving

Onderwerp: Got to keep moving zo feb 13, 2011 5:56 am

Uiteraard had ze zich bij het cheerleader team aangesloten, het was één van de eerste dingen die ze hier gedaan had zelfs. Op haar oude school in Miami was dat een heel belangrijk onderdeel van haar leven geweest. Dansen, zingen en in de schijnwerpers staan waren alle drie dingen waar ze van hield, een sport die dat combineerde was dus uitstekend. Haar train outfit was simpel. Een kort rood broekje met daarboven op een simpel wit hempje. Haar donkere haar was in een hoge strakke staart gebonden en ze had witte gympjes aan. Toen ze de zaal binnen kwam, merkte ze tevreden op dat er geen ziel aanwezig was. Het was dan ook erg vroeg in de ochtend, maar Stephanie was altijd vroeg wakker, dus daar had ze mooi gebruik van gemaakt. Zoals gebruikelijk begon ze eerst met wat rek- en strekoefeningen om warm te worden. Een blessure krijgen zou ze vreselijk vinden, dus deed ze het behoorlijk uitgebreid. Na een tijd voelde ze zich goed warm en dus liep ze naar haar tas toe om daar een cd uit te halen. Speurend keek ze de ruimte rond, op zoek naar de cd speler. In de hoek vond ze hem en dus liep ze snel naar toe, met de cd in haar hand. Ze legde hem er in en drukte op play. Zachtjes kwam Low van T pain uit de cd speler. De volume knop was snel gevonden en even later dreunde de muziek door de zaal heen. Tevreden liep ze terug naar haar plek om vervolgens te beginnen. Het nummer was al ouder, maar ze wist toevallig een lastige routine van haar oude school op dat nummer, dus enthousiast begon ze met cheeren. Stephanie wist dat de cheerleaders vaak als de arrogante en populaire meiden werden gezien. Beide opzichten klopten bij haar, al was ze hier te nieuw om al populair te zijn, maar verwaand was ze zeker. Het verschil was alleen dat ze geen bitch was. Ze kon best voor zichzelf opkomen, maar was niet gemeen. De routine ging goed, maar kon beter, dus deed ze hem nog een keer vanaf het begin. Het koste enige inspanning, maar ze genoot ervan.

-open-

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 20, 2011 12:17 am

Zijn tweede dag hier. Koen wreef de slaperigheid uit zijn gezicht en ging langzaam de trappen af, terwijl hij af en toe om zich heen keek. Ook hier binnenin het gebouw was het gewoon een prachtig uitzicht. Heel wat anders dan de school in Tree Hill. Dat nam trouwens nog steeds niet weg dat hij liever naar Tree Hill ging. Hij vond het daar gewoon veel leuker, op de een of andere manier. Maar ja, zijn pa moest weer eens met een leuk idee komen, waarmee zijn ma het weer hartstikke eens was. Koen vond het maar gezeur. Wat had hij hier dat hij daar niet had? Oké, het gebouw was inderdaad prachtig, zoals zijn pa beloofd had, maar wat redde hij daarmee? Hij had een wit shirt met een spijkerbroek en witte gympen aan. Koen keek een beetje suf voor zich uit. Hij hoorde toen een hoop gepiep en besloot om daar eens te gaan kijken. Misschien kwam hij wel iets tegen of zo. Koen liep rustig richting het gepiep. Meteen kwam hij te weten dat het uit een gymzaal kwam. Hoe groot zou die hier zijn? In Tree Hill was die redelijk groot, maar die werd alleen maar voor te basketballen gebruikt. En misschien nog wel een belangrijkere vraag: wie zou hij daar tegenkomen? Het was Koen allemaal een raadsel. Koen stak zijn hoofd om de deur. Een meisje. Hij zag dat ze allemaal bewegingen deed. Hij deed vroeger aan basketbal. Misschien kon hij hier wel opnieuw beginnen? Koen keek naar het meisje. Ze was lenig, zag hij. En ook mooi. Hij trok zijn rugzak beter over zijn schouder heen. Het was typisch iets voor hem om hier te staan gluren. Nee, hij kon beter gewoon die zaal in gaan en wachten totdat zij hem opmerkte. Koen voegde de daad bij het woord. Hij liep rustig de zaal in, deed net alsof hij haar nog niet in de gaten gekregen had en ging rustig op zo'n houten bankje zitten. Achter dat bankje waren dezelfde bankjes opgesteld. Een tribune. Hoe leuk. Koen keek naar zijn rugzak. Hij vond het wel een grappig ding. Echt zo'n mond met scherpe tanden die openging en je spullen zou opvreten... Ja, kon dat maar! Koen keek naar de bewegingen van het meisje. Hijzelf was echt geen zak die 'lekkere kont heb je' zou gaan roepen of zo iets. Als hij bij meisjes in de buurt was, was hij eerder een beetje verlegen. Soms kon hij wel eens stoer doen, maar dat lag niet echt in zijn aard. Je zag al meteen aan hem dat hij dat dan ook echt niet kon. Zijn moeder vond hem vaak schattig, maar Koen keek haar dan boos aan. Typisch ook weer iets voor zijn ma om dat te zeggen. Hij richtte zijn blik weer, zich helder schuddend, op het meisje. Zou zij hem al opgemerkt hebben?

- Mag ik? PS: sorry als er foutjes bij die kleding-linken staan, ik ben er niet goed in xD

Spoiler:

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 20, 2011 1:22 am

[natuurlijk mag je =) !]

Het was heerlijk de grote hoeveelheid energie die ze altijd had eindelijk weer eens goed kwijt te kunnen. Sporten bleef één van de dingen waar ze heel erg van hield en het was heerlijk bevrijdend om het weer vol overgave te kunnen doen. Met een tevreden glimlach maakte ze de laatste beweging van de ingewikkelde routine en ze was trots op zichzelf dat ze hem helemaal foutloos kon uitvoeren. Plotseling zag ze een beweging in haar ooghoeken. Doordat ze zich zo gefocust had op haar bewegingen, had ze helemaal niet doorgehad dat er iemand de zaal was binnengekomen. Ze volgde de persoon nieuwsgierig, maar onopvallend, met haar ogen. Het was best een knappe jongen en hij had ook ergens iets heel schattigs. Hij ging op de bank zitten waar Stephanie eerder haar grote zwarte sporttas had neergegooid. Aangezien ze klaar was met haar routine, besloot ze even te pauzeren. Dan zou ze meteen kennis kunnen maken met de jongen. Ze kende niemand hier en daar moest ze maar meteen verandering in brengen, besloot ze. Met een vriendelijke glimlach op haar gezicht liep ze daarom rustig naar de bank waar de jongen op zat toe. Eerst richting haar sporttas. Even graaide ze zoekend door de tas, totdat ze haar waterfles had gevonden, die ze gretig aan haar lippen zette. Van intensief sporten kreeg je altijd onwijs dorst. Tevreden dronk ze een grote hoeveelheid fris water. Uiteindelijk gooide ze fles weer in haar tas, om vervolgens al haar aandacht op de jongen te richten. Stephanie was nieuw hier op Monica High, dus ze had de jongen nog nooit gezien. 'Ga je ook sporten of ben je gewoon door de school aan het dwalen', vroeg ze nieuwsgierig aan de onbekende jongen. 'Ik ben Stephanie trouwens', voegde ze er snel aan toe. Ze ging tegenover de jongen staan, wachtend op een antwoord. De muziek stond nog aan, maar op zo'n volume dat ze elkaar nog prima zouden kunnen verstaan. Haar staart was door haar wilde bewegingen iets losser gaan zitten, dus ze trok hem weer strak. Een typische hoge cheerleader staart, alleen het tuttige strikje ontbrak nog.

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 20, 2011 3:33 am

Koen keek naar het meisje. Lelijk was ze niet. Nee, helemaal niet zelfs! En toch had deze meid ook die typische trekjes die hij in Tree Hill ook tegenkwam. In Tree Hill leken ze soms een beetje meer als een slet, maar ach. Zijn pa had daar nog een grapje over gemaakt. 'Bij Monica zijn ze misschien iets minder gewillig,' had hij gezegd. Koen had gelachen en zijn ma had hun raar bekeken. Tja... Mannen-humor hè... Koen moest er nog steeds van glimlachen als hij eraan terugdacht. Ja, in de vakantie ging hij zeker terug naar Tree Hill. Hij was gehecht aan dat stadje. En ook aan de grappen van zijn vader. Koen keek even op, toen er beweging kwam. Nou ja.. Die was er al de hele tijd, maar niet zijn kant op. Hij keek en zag het meisje op hem afkomen. Hij legde zijn rugzak naast zich en keek naar het meisje, met een geïnteresseerde blik. Hij wou niet meteen iemand gaan afschrikken of zo. Hij was een lieve, brave jongen. Hij kon nog net zijn lach inhouden. Ja hoor, hij braaf! Lief, dat wist hij niet. Dat moesten ze zelf maar uitzoeken. Hij grinnikte bij de vraag van het meisje. Hij wou net antwoorden, toen het meisje haar naam vermeldde. Stephanie. Nog nooit van gehoord. Koen keek haar aan. 'Ik ben Koen,' stelde hij zich eerst voor, waarna hij zijn hand uitstak. Het kon hem niet schelen of dit nu als een 'nerd' term behandeld werd, je hand uitsteken. Hij ging zich echt niet aanpassen aan die arrogante jochies hier op school. Nee, hij ging zijn eigen ding doen, zichzelf blijven. Want als je jezelf niet bleef, dan kreeg je er later spijt van, had hij ooit geleerd op Tree Hill. Hij had zich tegenover een meisje heel erg stoer en arrogant gedragen, iets wat niet bij hem paste. Nou, dat had hij wel geweten! Meisje weg, ouders boos, vrienden boos. Alhoewel... Zijn vader had er wel om kunnen lachen. De puberteit, had hij gezegd. Koen had gegrinnikt. Maar hij had wel wat aan die preken gehad, vooral aan de grapjes erna van zijn vader. Dat was gewoon typisch zijn vader. Die maakte na alle serieuze dingen meteen een grap. Maar goed, hij moest de vraag van Stephanie beantwoorden en niet zitten na te denken. 'Ik deed vroeger aan sport, aan basketbal. En ja, ik dwaal door de school rond, geef ik toe,' lachte hij. Hij legde zijn hand op zijn schoot. Je kon hier niet goed met je rug tegen de muur zitten. Maar dat kon je bij geen enkele tribune, tenzij je op de laatste rij zat en de tribune dicht tegen de muur was geduwd, maar dit was meestal nooit zo. Bij sommige tribunes had je stoelen, maar dit was gewoon een houten bankje. 'En jij doet aan cheerleaden?' klonk het meer als een vraag dan als een stelling uit Koens mond. Koen keek naar Stephanie. Die bewegingen, die leken toch echt wel op cheerleaden. Hij moest ook maar weer is een sport gaan beoefenen. Misschien kon hij hier ergens informeren. Hij zag toen een rek met basketballen staan. Hij sprong meteen over het bankje en liep naar het rek. Hij pakte een bal en fanatiek sprong hij met de bal naar de basket. Hij sprong en duwde de bal in de basket, draaide toen half en kwam weer neer, waarna hij de bal weer opraapte en terug in het rek legde. Grijnzend keek hij Stephanie aan. 'Het bewijs dat ik vroeger gespeeld heb,' zei hij lachend en hij ging weer terug zitten waar hij eerst zat.

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 20, 2011 6:23 am

De jongen stelde zich voor als Koen, die naam zou ze onthouden. Het was erg vreemd om niemand te kennen op school en ook zelf onbekend te zijn. Op haar oude school was dat het tegenovergestelde geweest van hier en stiekem hoopte ze ook dat ze hier dezelfde populaire status zou bereiken. Maar mensen moesten wel een positief beeld van haar houden, ze was geen bitch, en zo wilde ze dus ook niet gezien worden. Koen stak zijn hand naar haar uit en grijzend pakte ze die vast en schudde ze hem. Het was een behoorlijk beleefd gebaar en zo stelden niet veel jongens zich hier voor. Het beviel haar wel, ze vond het beter dan dat ze zich gingen uitsloven. Blijkbaar was hij ook een vroege vogel dan, als hij zo vroeg al door het gebouw liep te dwalen. Het was waarschijnlijk niet moeilijk voor hem om te raden wat voor sport ze deed, gezien de bewegingen die ze net had staan maken, toen hij binnenkwam. Ze knikte bevestigend, een cheerleader was ze zeker. Veel mensen hadden hier vele vooroordelen over, de meeste mensen die zelf geen sporters waren, of geen wannabe's, hadden het niet zo op cheeerleaders. Als je zei dat je cheerleader was dachten veel mensen dat je een populaire bitch was, die meestal ook nog met elke jongen seks had die dat wilde. Stephanie kon best arrogant zijn, maar was meestal gewoon een vriendelijk meisje. En ondanks dat ze het best leuk vond om met jongens te klooien, was ze ook gewoon geen slet. Koen sprong op en liep richting een rek met ballen. Nieuwsgierig naar zijn kunnen, volgde ze zijn bewegingen en ze keek toe hoe hij met gemak even een bal door de basket wierp. 'Indrukwekkend,' zei ze naar waarheid tegen hem. Ze had de basketbal spelers al eens zien trainen en hij zat zeker op hetzelfde niveau als hen. 'Je moet het basketbalteam joinen joh,' zei ze enthousiast tegen hem, toen hij weer tegenover haar op de bank zat. Stephanie ging graag bij de andere sporters kijken, ze vond het leuk om te zien en zou het liefste gewoon bij elke sport meedoen. Bij de cheerleader trainingen waren ook vaak toeschouwers, iets wat ze best leuk vond. Al vanaf dat ze jong was vond ze het leuk om in de spotlights te staan. Het maakte haar niet uit met wat, dansen, zingen of een toneelstuk uitvoeren, alles was goed. 'Ben je eigenlijk nieuw hier,' vroeg ze vol interesse aan Koen. Het had haar verbaasd hoeveel leerlingen hier nieuw kwamen op school. Het was een populaire plek om heen te verkassen blijkbaar. Zelf mistte ze haar oude huis heel erg, maar desondanks beviel het haar hier ook wel. Er waren leuke mensen, mooi strand en leuke clubs. Ja, ze zou het hier wel goed krijgen, dacht ze.

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 20, 2011 6:39 am

Koen keek naar Stephanie en glimlachte toen zij enthousiast deed. Hij vond het wel een leuk ding wat ze zei. Zou dat hier echt kunnen? Dromerig keek hij voor zich uit. Het zou hem heerlijk lijken om weer te basketballen. Maar dan zou hij niet opscheppen. Veel jongens die aan basketbal deden zagen zichzelf meteen als de beste en begonnen domme dreigementen te zeggen. Koen kon daar dus echt niet tegen. Hij had wel graag aandacht over de sport, maar geen zin in uitdagingen of zo. Alleen als die vriendschappelijk waren. In Tree Hill hadden ze ook een hele goede basketbalploeg gehad, waar Koen aanvoerder van was geweest, omdat hun coach hem goed vond spelen. Koen was bescheiden geweest, maar ook oprecht. Hij vond het nu iets minder erg dat hij hier zat. Nu kon hij toch nog zijn favoriete sport blijven beoefenen! Alsof hij de loterij had gewonnen, keek hij Stephanie triomfantelijk aan. Basketbal betekende veel voor Koen, maar of hij er later ook carrière mee wou maken, dat was een ander verhaal. Hij wist niet wat hij daarvan zou vinden. Het zou hem natuurlijk wel cool lijken, maar om echt helemaal in dat wereldje te verzeilen? Hij wist het niet. Hij luisterde naar de vraag van Stephanie. 'Ja. Dit is nog maar mijn tweede dag,' zei hij lachend, terwijl hij aan de dag ervoor dacht. Toen had hij Rosa ontmoet, maar nog steeds kon hij haar niet echt een eigenschap geven. Hij wist niet hoe hij haar moest omschrijven, aangezien haar humeur heel erg snel omwisselde. De ene keer was ze aardig en de andere keer was ze erg bot. Misschien hoorde dat gewoon bij het meisje zijn? Koen vond het dan wel een beetje sullig. Hij als jongen had daar nooit last van. Hij was altijd vrolijk en kon alleen chagrijnig worden als iets hem echt niet beviel en hij had het ruime geduld, dus dat zou niet veel voorkomen. Koen keek naar Stephanie. 'En jij?' vroeg hij toen maar, aangezien hij toch maar iets moest vragen. Hij stond weer op en liep naar het rek toe. Hij pakte een bal en dribbelde ermee, terwijl hij naar Stephanie keek en luisterde. Af en toe moest hij zijn blik op de bal houden. Na een minuut had hij meer dan honderd keer gedribbeld. Hij hield dat soms bij. Toen dribbelde hij de bal richting de basket, pakte het vast en gooide het, terwijl hij richting Stephanie keek, naar de basket. De bal viel op de rond en rolde er langzaam in. Koen maakte een soort overwinningsteken. Toen keek hij Stephanie aan. 'Ik kan ook cheerleaden,' zei hij, terwijl hij al in de lach schoot. Ja,vast! Hij legde de bal neer en gooide een hand in de lucht, toen de andere. Toen liet hij zijn handen naar zijn zij zakken en riep overdreven met een hoog stemmetje: 'Hup, Monica!' Hij zakte door zijn benen. Hij vormde een split, die wel heel erg mislukt was. Lachend kwam hij weer overeind. Ja, humor zat ook in zijn karakter!

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 20, 2011 7:06 am

Zijn gezichtsuitdrukking veranderde nadat ze had voorgesteld dat hij bij het basketbalteam van Monica High zou moeten spelen, hij keek blij, tevreden. Waarschijnlijk had hij er zelf nog niet aan gedacht, of wist hij niet dat het mogelijk was midden in het jaar mee te gaan doen. Zelf was ze ook opgelucht geweest dat ze bij het cheerleader team mocht, dat maakte het allemaal wat minder erg om van school te wisselen. Hij bevestigde haar vermoeden dat hij nieuw was. Met haar ogen volgde ze hem toen hij weer opstond. 'Ja, ik ben ook nieuw hier. Iets meer dan een week nu,' antwoordde ze. Het was leuk om Koen met de basketbal bezig te zien, je zag direct dat hij er van genoot en dat hij ook nog eens wist wat hij aan het doen was. Het was zeker dat ze hem zouden toelaten in het basketbalteam. Het zou dom van ze zijn als ze dat niet zouden doen eigenlijk. Half sarcastisch keek ze hem aan toen hij zei dat hij ook wel kon cheerleaden, ja, dat zou hij vast kunnen. Not. Lachend keek ze toe hoe hij een belabberde cheer deed en een grappige poging deed een split te doen. 'Hmm, misschien kun je beter bij de cheerleaders gaan, in plaats van bij het basketbalteam,' zei ze plagend tegen hem. Vol energie rende ze daarna naar hem toe en pakte de bal die hij had neergelegd voor zijn voeten vandaan. Geconcentreerd keek ze naar de basket, nu zou ze eens aan hem laten zien wat zij van basketbal kon. Uiteindelijk sprong ze ietsje omhoog en wierp de bal gefocust richting de basket. Bij gym had ze geleerd dat ze gewoon op het vierkantje moest mikken om te zorgen dat ze scoorde, dus dat was wat ze deed. Met een grijns keek ze naar Koen, toen ze had gezien dat haar worp raak was. '1-0,' concludeerde ze tevreden en uitdagend keek ze hem aan. Ze was blij dat hij raak was, want ze wilde niet dat hij zou denken dat ze alleen maar goed in cheerleaden was. Stephanie was altijd bezig met ervoor zorgen dat andere mensen een goed beeld van haar hadden. Dat maakte haar een perfectionist. Soms was dat een lastige eigenschap.

Onderwerp: Re: Got to keep moving ma feb 21, 2011 5:12 am

Koen zag Stephanie's ongelovige blik al, voor hij raar deed. Hij grinnikte. Hij was inderdaad goed in cheerleaden: zijn speciale manier! En die was wel heel erg raar. Koen keek richting Stephanie, maar ging niet op haar geplaag in. Hij grinnikte. Hij was één moment verbaasd toen hij Stephanie op zich af zag rennen, de bal voor zich zag weggrissen en zag scoren. Hij grinnikte, maar hij was wel verwonderd. Hij wist dat meisjes ook konden basketballen, maar als hij eerlijk mocht zijn, had hij het niet echt verwacht van Stephanie. 'Dat deed je goed!' complimenteerde hij haar glimlachend. Het was ook mooi wat ze deed! Koen keek verwonderd naar Stephanie. Hierdoor kreeg hij een totaal ander beeld van cheerleaders. Op zijn school in Tree Hill konden ze niet eens raak schieten, maar ook dit leek heir een grote verandering te zijn. Hij moest misschien iets minder een vergelijking gaan tellen tussen Tree Hill en Monica. Trouwens, dankzij Stephanie's woorden over basketbal, vond hij het weer fijn om van school veranderd te zijn. Hij had beter naar zijn pa moeten luisteren. Die had gezegd dat het allemaal wel meeviel. Het viel inderdaad mee. Maar dat nam natuurlijk niet weg dat hij nog is naar zijn school wou gaan. Hij grijnsde. 'Dat dacht je maar,' zei hij uitdagend tegen Stephanie. Hij zou die stand is veranderen. Hij pakte de bal met een snelle gris van haar af, dribbelde zijdelings langs haar, maakte een halve draai en wierp vanaf een verre afstand de bal. De bal viel recht door de basket. Koen grinnikte. 'Nee, het is 1-1, meisje,' zei hij, terwijl hij Stephanie plagend aankeek. Hij dribbelde de bal en wierp die naar Stephanie. 'Zin in een wedstrijdje? Of wil je liever weer verdergaan met je oefeningen?' vroeg hij, terwijl hij haar aankeek. Als ze verder wou gaan met haar oefeningen, dan ging hij gewoon een spelletje tegen zichzelf spelen. Vijftien punten achter elkaar scoren. Dat was nog een makkie. In zijn achtertuin had hij ook een basket en het hoogste waarmee hij achter elkaar gescoord had, was dertig. Koen was naar binnen gerend en had het meteen, als een klein, opgewonden jongetje van vijf jaar, vertelt aan zijn vader. Die had gelachen en hem vervolgens dik ingemaakt, met vijfenveertig achter elkaar geschoten punten. Koen was verontwaardigd en sip geweest, maar hij had wel kunnen lachen met zijn vader. Na elke tien punten deed die een gek overwinningdansje. Koen schudde deze gedachten uit zijn hoofd en keek naar Stephanie, vragend.

Onderwerp: Re: Got to keep moving vr feb 25, 2011 5:59 am

Lachend en trots keek ze Koen aan toen hij haar complimenteerde met haar worp. Ze trok een wenkbrauw op toen hij opmerkte dat ze dat alleen maar dacht, ze was niet van plan zich te laten inmaken. De bal die losjes in haar handen had gelegen was jammer genoeg al snel weer in de handen van Koen en ze keek toe hoe hij zonder enige inspanning van haar weg dribbelde en de bal door de basket gooide. Ze haalde haar schouders op en keek hem gespeeld arrogant aan. Toen de bal weer haar kant op kwam ving ze hem meteen. Even keek ze hem twijfelend aan na zijn vraag. Aan de ene kant was ze wel lekker aan het trainen geweest, maar ze kon een uitdaging moeilijk afslaan. "I'm in," meldde ze hem uiteindelijk. "Pas maar op, je weet niet waar je aan begint," zei ze er met een grote lach achteraan, terwijl ze naar hem knipoogde. Aangezien zij de bal had, vond ze dat ze wel een schot mocht doen op de basket. Even keek ze schattend naar de basket, die voor haar nog op een grote afstand was. Dus dribbelde ze een paar passen vooruit en gooide de bal op goed geluk richting de basket. Gespannen volgde ze de bal die op de rand van de basket rond tolde. 'Hell yeah.' gilde ze toen de bal uiteindelijk door de basket viel en lachend keek ze Koen aan. Stephanie wist niet hoe lang ze het geluk nog aan haar zijde zou hebben, maar nu was het wel handig. Ze stond in ieder geval niet voor schut bij Koen. De muziek was nog steeds te horen, inmiddels was Tik Tok van Kesha aan de beurt. Eigenlijk haatte ze het nummer, maar nu ze barstte van de energie was het opeens een heerlijk nummer. Zonder gêne deed ze een paar sexy dans pasjes. Ditmaal geen typische cheerleader moves, maar eerder de bewegingen die je in een club maakte. Vrolijk keek ze Koen aan. Misschien zou hij vinden dat ze een idioot was, maar eigenlijk boeide het haar niet heel veel meer, ze hoopte dat Koen wel van lekker gek doen hield. De bal was toen hij door de basket ging richting Koen gestuiterd, dus het enige wat ze nu deed was hem afwachtend aankijken. Om het scoren wat moeilijker te maken liep ze richting Koen toe, om dicht voor hem te gaan staan, met haar armen zwaaiend.

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 27, 2011 3:17 am

Grijnzend keek Koen richting Stephanie. Gelukkig wou ze meedoen. Dat maakte de wedstrijd een stuk leuker. Hij had nog niet zo vaak een wedstrijd met een meisje gespeeld en was dus eigenlijk best wel benieuwd of die ook iets van basketbal konden en alle regels begrepen. Hij keek verwonderd naar Stephanie die de bal ondertussen al weer in bezit had en die in de basket had geworpen. Grijzend keek Koen haar aan. Verbaasd keek hij toen hij opeens danspasjes zag. Maar totaal verschillende als dat ze daarnet deed. Hij vond het... mooi. Hij keek even gehypnotiseerd naar die pasjes, om vervolgens zich wakker te schudden en de bal handig op te vangen. Toen Stephanie, die blijkbaar klaar was met het dansen, voor hem kwam staan, zwaaide hij de bal eerst in een schijnbeweging naar links, toen naar rechts en sprong toen. De bal maakte een rol in de hoogte en viel toen uiteindelijk in de basket. Triomfantelijk keek Koen Stephanie glimlachend aan, terwijl hij zelf zijn armen in een move bewoog en Stephanie aankeek. Hij ving de aankomende bal handig op en gooide die met een snelle beweging richting Stephanie, zoals hij vroeger deed als hij de bal overspeelde naar zijn teammaten. Tja... Aan zulke gooien zou Stephanie misschien even moeten wennen. Ze waren iets sneller dat het normale overgooien. Het was gewoon een typische basketbalworp. Anders kon Koen het gewoon niet omschrijven. Hij keek naar Stephanie. Stephanie was eigenlijk een leuke, levende meid, die ook nog is knap was. Koen dacht niet verder na. Gelukkig kon Stephanie geen gedachten lezen. Het waren gewoon typische mannelijke gedachten, hield hij zich voor. Zou elke jongen niet met zo'n meid voor zich denken? Koen wist het niet en eerlijk gezegd wou hij er ook helemaal niet achter komen wat andere mannen over Stephanie dachten. Zeker niet als je dacht aan dat soort tuig wat over straat liep, met bierflesjes en al. Dat bracht Koen op een idee. 'Zin om vanavond naar de club te gaan?' vroeg hij aan haar, terwijl hij haar aankeek. Hij had wel is zin om vanavond helemaal los te gaan. Hij had het allang niet meer gedaan. Twee weken geleden in Tree Hill was de laatste keer geweest. Toen was hij wel goed dronken geweest. Volgens zijn pa hadden ze heel goed met hem kunnen lachen. Nou ja... Beter dat hij lacherig dan agressief werd. Hij keek haar glimlachend aan. Met een meid in zijn buurt wou hij niet dronken worden. Hij was niet zoals de andere jongens, die daarvan misbruik maakten en vervolgens seks hadden met die meiden. Nee, daar stemde hij niet voor in. Hij keek Stephanie nogmaals vragend aan.

Onderwerp: Re: Got to keep moving zo feb 27, 2011 3:40 am

Haar poging het moeilijker voor Koen te maken om te scoren had niet heel veel succes, met een simpele schijnbeweging wist hij de bal richting de basket te gooien en nog te scoren ook. Ze schudde lachend haar hoofd, natuurlijk kon hij als nog scoren. Haar blik bleef even op zijn ogen hangen, die bijzonder mooi waren voor een jongen. Doordat ze even afgeleid was, kwam de bal die hij op verbazingwekkende snelheid naar haar toe gooide heel onverwachts en haar late poging om hem te vangen mislukte dan ook. Hij kaatste op haal pols terug naar de grond, maar ze griste hem daar snel weer van af. Gelukkig had het geen pijn gedaan. Net toen ze wilde gaan mikken op de basket, begon Koen weer tegen haar te praten. Of ze zin had naar de club te gaan.. Natuurlijk had ze daar zin in, dansen was één van de dingen die ze heel erg leuk vond en Koen was een leuke en gezellige jongen. "Sure! Lijkt me leuk,' antwoordde ze enthousiast. "Welke club had je in gedachten?' vroeg ze er daarna nog achteraan. Zelf was ze al in La Palapa geweest en in de Zanzibar en beide waren haar heel erg bevallen. La Palapa was een echte strandclub en de Zanzibar een club voor de iets rijkere in Santa Monica. In Miami ging ze bijna elk weekend wel uit met haar vriendinnen, soms zelfs doordeweeks, maar omdat ze hier nog niet veel mensen kenden was dat een stuk minder. Aan de ene kant was het goed voor haar, zo dronk ze wat minder alcohol, maar aan de andere kant miste ze het ook gewoon erg. Terwijl ze Koen zijn antwoord afwachtte ging ze verder met haar poging te scoren. Met een sprongetje strekte ze haar armen uit en gooide de bal richting de basket. De bal knalde tegen het boord aan en stuiterde toen weer richting de grond. "Damn." mompelde ze, als er iets was waar ze een hekel aan had, was het verliezen. Misschien was deze wedstrijd dan niet helemaal eerlijk, aangezien Koen een ervaren speler was en zij niet, maar toch vond ze het niet fijn om achter te staan. Overdreven keek ze Koen even beteuterd aan, maar er verscheen al snel weer een stralende lach op haar gezicht. "Misschien moeten we straks maar even gaan cheerleaden, zodat ik weer de beste ben," zei ze lachend tegen hem. Ze trok haar staart, die weer iets naar beneden was gezakt, weer strak en sloeg afwachtend haar armen over elkaar.