Gitaar kijken

Sinds Murray Maja had horen spelen op haar keyboard, was zijn gemis van zijn gitaar sterker geworden. Hij baalde er enorm van dat hij die niet mee had kunnen nemen, maar daar was nu niks meer aan te doen. De enige oplossing die hij kon bedenken was een nieuwe kopen. Hij had enkele jongens in de gang over het winkelcentrum horen praten en had besloten een kijkje te nemen. Hier zou hij wel een muziekwinkel aantreffen. En ja hoor, na honderd roltrappen op en af gerend te hebben had hij eindelijk een interessante winkel gevonden. Hij liep deze binnen en straalde van geluk. Al die geweldige instrumenten! Hij snelde naar de gitaren en liet zijn vingers over een prachtmodel glijden. Helaas liet het prijskaartje al snel zijn hand terugtrekken. Waarom was al dat mooie materiaal zo onbetaalbaar? Misschien moest hij maar eerst een baantje gaan zoeken. Hier? Hij kon het erop wagen. Tenslotte had hij de nodige kennis over muziek en instrumenten. Hij begon bijna te springen van opwinding over het idee dat hij hier zou kunnen werken! Hij draaide zich met een ruk om, om naar de kassa te kunnen lopen, maar net nadat hij zich omgedraaid had botste hij tegen iemand aan en keek geschrokken op.

De enige reden dat Nate de muziekwinkel in liep was om te vragen of ze hem daar konden vertellen waar de sportwinkel was. Hij had nieuwe spullen nodig en die winkel was hem aangeraden, maar er was niet bijverteld waar de winkel zich bevond. Zonder de winkel verder te bekijken beende hij regelrecht op de kassa af. Hij zag dat er niemand achter de kassa stond, dus hij wilde zich omdraaien, toen er plotseling iemand tegen hem aan knalde. Geïrriteerd keek hij wie er niet uitgekeken had. Het was een jongen met zwart haar en een aparte look. Het soort jongen waar Nate totaal niet mee omging. 'Kun je niet uitkijken?' beet hij hem toe. Normaal gesproken was Nate een vriendelijke jongen, maar hij was al de hele dag geïrriteerd, alles leek mis te lopen. Dan kon dit er ook nog wel bij. Hij moest eerlijk toegeven dat hij geen moeite wilde doen om een goede indruk achter te laten, hij wist dat hij niet met dit soort jongens om ging. Ja, hij plaatste mensen snel in hokjes...

Blijkbaar was de jongen waar Murray tegenaan geknald was niet in een al te goede bui. Meteen kreeg hij een bijtend antwoord terug en zette hij een stap achteruit. Hij keek de onbekend jongen gevoelloos aan. "Sorry hoor, mister perfect." mompelde hij. Zijn blik gleed over de jongen heen en merkte al snel dat dit vast zo'n typje was die niet van Murray's stijl hield. Murray haalde zijn schouders op bij die gedachte en liep rustg langs hem heen, richting de kassa. Er was nog steeds niemand, dus ging hij met zijn handen in zijn zakken tegen de kassa gaan aanleunen en wachtte af. Vanuit zijn ooghoeken keek hij terug naar de jongen waar hij daarnet tegen gelopen was. Wat een arrogant ding was hij zeg!

Sayo liep rustig door de muziek winkel. Het was haar eerste keer in dit winkelcentrum, maar ze had al een hoop volgepropte tassen naast haar staan terwijl ze wat CD's bekeek. Deze waren naast de instrumenten opgesteld en net toen ze een nieuwe single in handen had, hoorde ze iemand nogal kwaad doen aan haar linkerkant. Nieuwsgierig keek ze opzij en zag twee jongens tegenover elkaar staan. Blijkbaar was de ene niet zo blij met de jongen met het zwarte haar. Toch kwam de blonde jongen haar bekend voor. Gewoon van zien. Misschien van dezelfde school? De jongen met het zwarte haar ging emotieloos bij de kassa staan en trok zich blijkbaar niet zoveel aan van het korte gedoe van de andere. Sayo stopte het CD'tje terug in het rek, nam haar tassen op en stapte rustig naar de jongen toe. Ze was zeker niet verlegen en liet dat ook meteen merken. "Hallo." zei ze met een spontane glimlach. "Ik heb het gevoel dat ik jou al eens eerder heb gezien. Zit je toevallig op de Monica High school?"

De jongen mompelde wat woorden en Nate kon ze met moeite verstaan. Waarschijnlijk was wat hij zei eerder als belediging bedoeld, dat snapte hij ook wel, maar zo kon Nate het moeilijk opvatten. De woorden 'Mister perfect' waren in zijn ogen een compliment, dus glimlachte hij. De jongen liep verder en Nate zijn aandacht ging inmiddels al weer naar andere uit. Met zijn ogen speurde hij de winkel af, die verlaten leek te zijn, dan zou hij het maar aan de jongen die tegen hem aan geknald was moeten vragen, als die nog zou willen antwoorden. Net toen hij zich richting de kassa wilde begeven kwam er plotseling een meisje op hem af. Zijn blik gleed over haar heen en hij concludeerde dat het een knap meisje was. Toen ze hem vriendelijke groette knikte hij terug. 'Ja dat klopt ik zit op Monica High. Al ben ik er net nieuw. Volgens mij zit jij een jaar onder mij.' antwoordde hij vrolijk. Zijn geïrriteerde blik was helemaal verdwenen en er stond nog steeds een glimlach op zijn gezicht. Zijn oog viel op de tassen die het meisje bij zich droeg, waarschijnlijk zou zij de weg wel weten hier. 'Toevallig enig idee waar de sportwinkel zich bevind?' vroeg hij daarom.

Zoals verwacht zat de jongen op Monica High. Hij beweerde zelfs te weten in welk jaar Sayo zat en ze giechelde even knikkend. "Ja, ik zit in het eerste jaar. Ik ben er net als jij nog niet zo lang. Misschien net een weekje." Ze haalde haar schouders op, nog steeds met diezelfde spontane glimlach op haar gezicht. Ze zou vanzelf wel mensen leren kennen en de weg vinden op school en buiten. De jongen zijn blik gleed naar haar tassen, waarna hij vroeg waar de sportwinkel zich bevond. Sayo was er net zelf geweest voor nieuwe loopschoenen en ze had er ook een sportief topje gevonden die ze niet had kunnen laten liggen. Ze knikte. "Ja, die weet ik wel zijn, denk ik." Ze wist de weg niet helemaal hier, maar was er daarnet toevallig langs gelopen. "Ik kan het alleen niet helemaal uitleggen." gaf ze eerlijk toe. "Als je wilt loop ik wel even mee tot daar?"

Het was een heel erg spontaan meisje en dat beviel Nate wel, hij hield wel van mensen die niet op hun mondje gevallen waren. Toen ze vertelde dat ze er ook pas was knikte hij lachend, ze hadden iets heel groots gemeen dus. 'Oké, als je wilt graag!' antwoordde hij enthousiast op het voorstel van het meisje om met hem mee te lopen naar de sportwinkel. Zijn blik gleed naar de jongen die tegen hem aan gebotst was net, hij stond nog steeds bij de kassa te wachten. Nate richtte zich weer op het meisje en hij besefte dat hij geen idee had hoe ze heette. 'Mijn naam is trouwens Nate Raden.' stelde hij zich beleefd voor, uit de hoop dat zij nu hetzelfde terug zou doen. Hij streek even met zijn hand door zijn blonde haar en keek haar toen weer afwachtend aan.

Terwijl ze de winkel uitliepen stelde de jongen zich voor als Nate Raden. "Nate" knikte ze "Leuke naam!" Net buiten de winkel liet ze een tas vallen. Ze raapte deze snel op en besefte nu pas hoeveel ze eigenlijk al gekocht had. "Ik ben Sayo Sayaka" stelde ze daarna zichzelf voor. "Maar gewoon Sayo is meer dan genoeg hoor." zei ze er snel lachend achteraan. Ze voelde zich best wel klein tegenover de jongen, maar ze wist al voor haar aankomst hier dat ze door haar geslacht en afkomst een van de kleinere zou zijn. Ze leidde de jongen de roltrap af en niet veel later stonden ze voor de winkel waar zij daarnet haar sportschoenen had gekocht. "Is het deze dat je zoekt?" vroeg ze en haar glinsterende blauwe ogen keken hem aan, hopend op een positieve reactie.

Toen ze hem complimenteerde over zijn naam knikte hij kort als bedankje. Plotseling liet ze een tas vallen en hij wilde al galant bukken om hem voor haar op te rapen, maar ze was hem voor en raapte hem zelf op. 'Aangenaam Sayo Sayaka! Aparte naam. reageerde hij toen ze zich voorgesteld had aan hem. 'Positief apart hoor!' voegde hij er lachend aan toe. Tevreden volgde hij haar de roltrap af, richting de winkel die hij zocht. Toen ze voor de grote sportwinkel stopte, bleek het inderdaad de goede te zijn, diegene die hij had gezocht. 'Ja het is de goede! Onwijs bedankt.' zei hij daarom blij tegen haar. Even keek hij haar twijfelend aan, waarschijnlijk zou ze nu weer weglopen. 'Toevallig ook iets nodig in deze winkel? Of anders zin om mij te helpen goede sport kleren uit te zoeken?' vroeg hij haar grijnzend. Stiekem hoopte hij dat ze ja zou zeggen, het was altijd gezelliger om met meer mensen iets te doen dan alleen. Daarbij kon ze hem vast goed advies geven over wat leuk was en wat niet.

Sayo haalde opgelucht adem toen het de juiste winkel bleek te zijn. Ze keek pas weer op toen Nate haar vroeg als ze ook wat nodig had en met een klein glimlachje liet ze een tas met de print van de winkel erop zien, als teken dat ze al het nodige al had. Meteen daarna nodigde hij haar uit hem te helpen met shoppen en haar glimlach werd meteen weer een stuk breder, gevolgd door een kort knikje. "Ja hoor. Gezellig!" Ze liep rustig de winkel binnen en draaide zich toen terug om naar Nate. "Wat voor kleding zoek je eigenlijk?" vroeg ze nieuwsgierig. Ongetwijfeld sportkleding natuurlijk, maar ze was best wel nieuwsgierig wat voor sport hij deed. alleen, of in groep? Zijzelf hield het enkel bij in haar eentje joggen met enkel het gezelschap van haar ipod.

De tas die ze liet zien was van dezelfde winkel als waar ze voor stonden, dus ze had blijkbaar al haar spullen gekocht. Een glimlach verspreidde zich weer over zijn gezicht toen ze instemde met zijn voorstel en hij liep meteen achter haar de winkel in. "Nou ik doe basketbal en football, maar ik heb nu gewoon even nieuwe trainings kleren nodig. Plus een nieuwe zwembroek." antwoordde hij op haar vraag met wat hij nodig had. Eigenlijk zocht hij gewoon een simpele trainingsbroek tot zijn knieën, de school zorgde namelijk al voor wedstrijd outfits. Een zwembroek had hij ook nodig, het echte strand seizoen begon weer te beginnen en hij vond dat hij wel een nieuwe kon gebruiken. Even speurde hij de winkel af met zijn blik en hij liep naar een rek waar simpele zwarte broeken hingen. Daarna draaide hij zich om, zodat hij Sayo weer kon aankijken. "Wat voor sport doe jij?" vroeg hij nieuwsgierig.

"Trainings kleren en zwembroek" herhaalde ze even en knikte goedkeurend. Dat zou hij hier vast wel vinden, het was geen kleine winkel en ze hadden best een groot aanbod. Hij keek even rond en liep toen naar een rek toe. Sayo volgde hem rustig en keek intussen ook nog even de winkel door. Wie weet had ze daarnet toch wat leuks over het hoofd gezien. Toen ze vlak achter hem was komen staan draaide hij zich terug naar haar om en vroeg wat voor sport ze beoefende. "Ik ga gewoon af en toe wat joggen, ter ontspanning." antwoordde ze luchtig. "Ik ben niet echt een sportmens, maar ik wil mijn conditie niet om zeep helpen." glimlachte ze. Ze keek langs hem heen naar de zwarte broeken en daarna terug naar Nate. Ze dacht plots aan zijn zwembroek en keek hem vragend aan. "Is er veel zwemgelegenheid in de omgeving? Anders zoek ik voor mezelf ook nog even een bikini uit."

Hij knikte begrijpend, hardlopen deed hij er vaak bij om aan zijn conditie te werken. Na haar vraag verplaatste hij zijn aandacht van de kledingrekken weer naar Sayo om haar te antwoorden. "Je hebt natuurlijk het strand en met het weer hier kun je daar altijd wel zwemmen." zei hij. Het weer in Californië was geweldig, het was haast altijd warm, dat betekend dat je altijd kon zwemmen. "Maar als je niet van het strand houdt kun je natuurlijk altijd naar een zwembad gaan." voegde hij er snel aan toe. Ondanks dat de meeste huizen hun eigen zwembaden hadden waren er ook een aantal openbare zwembaden te vinden in Santa Monica en omstreken. "Dusja, zwem gelegenheid genoeg" concludeerde hij met een glimlach.